tuinman
een
rijke prinses
4
Vuil
Lawaai
Daarom
'b fs ,da/\ ook geev\ wonder
dab s'mds januari
mmëi'Jtcr /HAAR:..
BB
m
F'RUSUSAZC^G/NG! i
94%
BB
^COQravn
D/5PV&eS
mms
per pak
w
ZSOgr. ge walen
Lente
HET KABOUTERDORPJE
WEEK4AN BIEDINGEN
iv
SP
PINTJE
KAAS
KAAS
APPELJAM
KOFFIE
BASTERD
SUIKER
I 9
MIJNS INZIENS
Man Winkler
Snelle verlichting
Vin pip in spieren
MARWftA"
M
SIA-S4US 1
GOUDGELE StA-OUE fSÉP
K«ia-
jSBS
B#
40 VIS
STICKS
BAAWMSI
CARBONAPëffflg
II Ï-J
)k na
tientallen'
TREESJE
en gewrichten
JttHERWNS KENT GEEN
MÉT i0$2 GOmöPB ARTIKELEN
ONS HELE ASSORT!WENT IS COSDKOFSR
Nier eeN WEEK maaraltjp
PIT IS PPSUSSIAS
göOönieuuje klcmbew by
OAD. HERMANS PR'JS-SIAG
V VERSCHIL IS TB G8O0T
MASSA VERHOOP
DOPPERS middels.
SPERCIEBONEN
SPINAZIE
DOPPERS/WORTELEN
/oer //èerM/k
J-IEGANCE" HMRMK ft»
.KARPERTON"
raw
KDM'JNE
PRmi4G
I30OK-
WDRST
rasswe
VAÜWM
FM8
Bsmwe
ygies -VERS- VLEES
1
Ongelukken
door
«grobe bus 909ÊË.
korsUo^e
de ed^ gelderse
grote, pob
terssri- qcrrd beien
abri kpzen -pramb. bssssr,
bosbessen- pt-ui men
pruhir^amw-sinaasoppal
HAAS-RIB
DE STEM VAN WOENSDAG 19 MAART 1969
13
v'
- -
- -
iyjf
'mmÈt-
ïiÖ|j P
'i
Een knappe dochter van een schatrijke landheer kon net zoveel
vrijers krijgen als zij maar wilde. Maar zij wilde ze niet. Van
heinde en verre kwamen zij opdagen, edelen en prinsen, veldheren
en diplomaten, maar 't meisje weigerde te trouwen. „Kom kind",
zei haar vader dan, „is er dan niet één aardige rijke jonge bij
met wie je door het leven wilt gaan?" „Ik heb helemaal geen zin
om met iemand door het leven te gaan, en zeker niet met een
rijke jonge, want geld maakt niet gelukkig", antwoordde zij. De
ene jongeman na de andere verliet dan spijtig het landgoed en het
meisje vermaakte zich er niet minder om.
-o
lleuren
len
w.o. 12 accent kien»
Haar grootste liefhebberij was de
tuin. Natuurlijk vulde zij graag va
zen met bloemen. Maar zij verzorgde
ook graag de planten waaraan de
bloemen groeien. En zij vond het be
langrijk te zien hoe de sia er bij
stond, in de moestuin. Zij stelde be
lang in het groeien van aardappels,
om niet te spreken van het toezicht
dat ze op de boomgaard hield.
Eens was er een jongeman, een ech
te en heel rijke prins nog wel, die
alleen maar dééd of hij verdrietig
heenging. In werkelijkheid verstopte
hy zich om dit knappe meisje te be
spieden en erachter te komen wat
haar dan zoveel méér plezier gaf dan
een vrijer. Hij ontdekte al gauw dat
het de bloemen en de gewassen wa
ren, De jongeman die tot over zijn
oren, verliefd op haar was, nam zich
voor haar tot vrouw te winnen. En
daarom meldde hij zich als knecht bij
een bloemen-, groente- en fruitkwe-
kej1. Een jaar lang werkte hij daar.
Eerat als duvelstoejager, maar al
gauw als een vlugge leerling. Toen
het jaar om was wist hij allerlei van
het vak. Nu bood hij zich aan bij de
taljihuis van het landgoed. En aan
gezien hjj dat zo aardig deed en bo
vendien genoegen nam met een heel
klein loon, nam de oppertuinman
hem aan. Het duurde niet lang of de
prins kwam in de nabijheid van zijn
uitverkorene. En kort daarna was hij
haar behulpzaam bij het knippen en
scWkken van de bloemen, het inspec
teren ran de sla, het bestuderen van
de aardappels en het bezichtigen van
de boomgaard.
Het meisje dat al zoveel mannen
hiSpntmoet, herkende de prins hele.
maal niet. En na een poos bedacht
zij, dat zij eigenlijk met een tuinman
moest trouwen. Toen de vermomde
prins haar dan ook op een mooie dag
bij het knippen van rode rozen ten
huwelijk vroeg, juichte zij: „Ja!!!"
„Maar wij zullen arm zijn", waar
schuwde hij haar. „Wat geeft dat!
Geld maakt niet gelukkig. En ik heb
toch handen om mee te werken", was
haar antwoord. De landheer was na
tuurlijk niet te spreken over dit be
sluit. Maar tegen eigenwijze doch
ters is niet veel te beginnen. De tuin-
tnansleerling had al dichtbij een ri
vier, een rozenkwekerijtje met een
aardig huisje erbij gekocht. Zij trouw
den en hoopten op een goede toe
komst.
Het jonge paar nam er zijn intrek
en het moet gezegd worden dat het
rijke verwende meisje werkte als een
echte tuindersvrouw. Zij was zuinig,
samen spaarden zij geld om er nóg
een lapje grond bij te huren.
Op een dag zei de jonge kweker
tegen zijn vrouw: „Ik moet een dag
naar de stad om de notaris naar dat
stukje grond te vragen". Juist op
die dag gebeurde er iets verschrikke
lijks. Een gezelschap vrolijke heren
en dames roeiden in versierde boten
°P het water voorbij. Eén zag er de
Prachtige rozen staan bloeien, hjj
sprong aan land, zijn vrienden volg
den hem en in een oogwenk waren
a'ie irozestruiken geplunderd.
de i°nge kweker 's avonds
Wam, vond hii ziin vrouw in
tranen; al het werk was teniet ge
daan. Hjj troostte haar en stelde voor
dan maar aardappelen te poten en
groente te kweken op het nieuwe
stukje land, zolang de rozestruiken
nodig hadden zich te herstellen. De
flinke jonge vrouw droogde haar
tranen en vol ijver werkte zij voor
taan in de moestuin.
Toen de groente er al prachtig bij
stond en het tijd werd de eerste aard
appelen te rooien, moest haar man
weer naar de notaris, ditmaal om te
vragen of hij het betalen van de
pacht mocht uitstellen tot de oogst
was verkocht.
Maar juist op die dag werd een
troep wilde zwijnen door een horde
woedende boeren het aardappelveld
opgejaagd. Hoe het nu juist zó ge
beurde dat de wilde zwijnen in het
veld terechtkwam, kon de jonge
vrouw 's avonds niet meer aan haar
man vertellen. Maar dat de aardap
pelen omgewroet en vernield waren
en bovendien groente vertrapt, dat
was duidelijk.
„We hebben onze appelbomen
nog", zei de vermomde prins. En zijn
moedige vrouw droogde haar tranen
en toog aan het werk in de boom
gaard. Juist toen de appelen rijp wa.
ren, ging haar man voor de derde
maal naar de notaris. Nu om te zeg
gen dat hij de pacht zou betalen als
de appelen verkocht zouden zijn.
Maar alweer gebeurde er juist op
die dag een verschrikkelijk ongeluk.
Een stoet ruiters die op vossejacht
waren, kwam op vurige paarden aan-
galopperen. Ze sprongen over de hek
ken, stormden dwars door de boom
gaard en sloegen met hun zwepen
alle appels en hele takken van de
bomen.
Nu was de jonge vrouw ontroost
baar, toen haar man 's avonds thuis
kwam. Zij droogde haar tranen niet
meer en wilde ook niet meer horen
waarmee zij dan nu weer moest pro
beren het verloren geld terug te ver.
dienen. Zij voelde zich verslagen en
doodarm. Op dit ogenblik had de
prins gewacht.
„Weet je wie de eerste jongeling
was, die uit de boot sprong om onze
mooie rozen af te plukken? Dat was
ik", zei hij. „En weet je wie de eerste
boer was die de zwijnen in het aard
appelveld joeg? Dat was ik. En weet
je wie de eerste jager was, die de
stoet door de boomgaard aanvoerde?
Dat was ik. Ik ben dan ook een van
de prinsen die met je wilde trouwen,
maar die je niet hebben wou omdat
hij rijk was".
De jonge vrouw keek vol verbazing
door haar tranen heen. Haar man
zei: „Ik wou je met al die ongeluk
ken alleen maar laten zien dat rozen
kweken, groente telen en een boom
gaard verzorgen heel mooi is, maar
dat je daarom geld niet hoeft te ver
smaden! Want al kun je er de ver
loren rozen, de vertrapte groente en
de afgeslagen appelen niet mee terug
krijgen, je kunt er wel de notaris
van betalen. En je kunt er ook nieu
we rozen van kopen. Je kunt er zelfs
rozen van kopen en die aan een an
der ten geschenke geven".
Dat zei de prins, terwijl hjj een
boetket van wel tweehonderd rozen
aan zijn lieve vrouw gaf.
De lente die is weer gekomen J
Er komen weer blaadjes
aan de bomen
De schaapjes dartelen in
de wei
want het is de maand van mei
De bloemetjes bloeien
De zon gaat weer gloeien
De hondjes huppelen in
het zand
En liggen niet langer meer
in hun mand.
De kinderen die spelen
allemaal buiten, j
Ook wjj, wij kleine guiten.
De vogeltjes zingen,
en de dieren die springen.
Hi ha, hi ho, hi hee,
het is lente, hoezee
Sjanneke Lazeroms
Klundertseweg 11
Zevenbergen - 11 jaar
Jean-Paul de Block
Steenstraat 17
Hulst 6 jaar
Er was eens lang geleden een meis
je dat Treesje heette. Zij was erg
verdrietig. Maar waarom was ze toch
zo verdrietig? Dat zal ik je gauw ver
tellen.
Je moet weten dat er oorlog is in
Vietnam (daar woonde Treesje) en
haar moeder kreeg een bom op haar
hoofd. Toen is Treesjes moeder dood
gegaan. En nu moet Treesje het werk
doen. Dat vindt ze niet leuk. En daar
om is ze zo verdrietig.
Haar vader heeft gezegd dat hij met
een andere vrouw zal gaan trouwen.
Dat vindt Treesje leuk. En zo was
het toch nog een leuk leven voor
Treesje, maar niet zo leuk als eerst.
Lian Zijlmans (6 jaar)
Tempelierstr 62, Oosterhout
agoecoacoeecoeecgcacaoaceoeoacccaoaacieciaceisececooogaiac
In de buurt van Haarlem staat een groot bos. Midden in dat bos
staat een kabouterdorpje. Het is geen groot dorpje, want er wonen
maar 59 mensen. Maar er zijn zoals in een gewoon dorp winkels,
bv. een bakker, die van eikels en kastanjes een heerlijke taart bakt
een schoenmaker, noem maar op!
Natuurlijk is er in dat kabouter-
dorpje ook een school en in die school
is natuurlijk ook een meester. Dat is
meester Stribbel. En die kan niezen!
Niezen! Maar hij is best aardig hoor!
Het dorpje heeft natuurlijk een
burgemeester. Hij heet Jopie. De bur
gemeester heeft ook een zoon, hij
heet Malle Jan. Ze noemen hem zo
omdat hij iedereen voor de gek
houdt. Tegen meester Stribbel zegt
hy meester Snotneus, omdat hy zo
vaak niest.
Op een dag was er een reuze feest
op het dorpsplein, want kabouter Piet
was 1000 jaar geworden.
Malle Jan ging niet naar het feest
want hij hield niet van feestvieren.
Hij schopte tegen een steen en
verveelde zich. Maarwat was
dat? Er stroomde water over de weg.
Het kwam uit het huisje van oma
Marlijntje. (Die was nogal vergeet
achtig).
Hij rende naar het dorpsplein, waar
iedereen om de dorpspomp danste.
Hij schreeuwde: „Omaatje Marlijntje
heeft haar kraan open laten staan!"
Maar omdat hij zo vaak iemand
voor de gek hield, geloofde niemand
hem. „Ga toch mee dansen en houd
ons niet voor de gek", riepen ze hem
toe.
Malle Jan rende terug en dacht bij
zichzelf: „Wat moet ik doen?" Hij
dacht heel diep na. Al het water loopt
naar het riviertje dat naast ons dorp
ligt en als het riviertje vol is loopt
het over en de kraan kan ik niet
dichtdraaien, want ik kan niet in
oma's huisje want de deur is op slot.
„Wat moet ik nou doen!" schreeuwde
hij wanhopig.
„Natuurlijk", zei hij, dat ik daar
met eerder aan heb gedacht! De slui
zen! Natuurlijk! Want als de sluizen
open staan dan kan het water weg
lopen. Malle Jan rende naar de slui
zen. maar hy kreeg ze niet open Hii
probeerde het met alles. Met stenen
met stokken, met hamers en met bij
'en. Hij stond te hakken, te slaan
tm eindelijk gingen ze open
Hé, hé wat was Malle jan moe,
naar hy had dan wel een half uur
taan slaan met hamers en biilen
Gelukkig dat hij ze open had ge
kregen want het water ging al over
de rand van het riviertje.
Daar kwamen de kabouters aange
rend, want omaatje Marlijntje had
zich ineens weer herinnerd dat ze de
kraan open had laten staan. De kraan
werd dichtgedraaid en Malle Jantje
was de held van de dag.
Monique Coppoolse (12 jr.)
Mechelenstraat 34, Breda
(ADVERTENTIE)
AJederlandzeggen ze, is een land, zó
schoon dat de vreemdeling er
zijn ogen uiktijkt. Met zeep gewassen
koeien in de wei en dito varkens in
het kot. In Broek in Waterland een
koestal met gordijntjes voor de ra
men. Keurig geschrobde straten,
waarvan je kunt eten. En zo meer.
Nu, ook dat is blijkbaar niet meer
waar. Een van de belangrijkste Engel
se reisbureaus, zo las ik in een Haag
se krant, heeft Scheveningen van zijn
program geschrapt en dat gaat die
badplaats zesduizend overnachtingen
per jaar kosten. Behalve de dure
BTW en het zwaar verouderde uit
gangcentrum vormden vooral de vui
le stranden de reden waarom die
Britten toch maar liever met een
grote boog om de eens zo gerenom
meerde badplaats héénlopen.
De Haagse krant die dat meldde
had de gemeente om haar mening ge
vraagd. De gemeente haalde haar
schouders op. We kunnen, zei de ge
meente, nu eenmaal moeilijk achter
iedere bezoeker van de badplaats een
bezemwagen laten rijden.
En dat zal dan wel allereerst op de
eigen Nederlandse bezoekers slaan
hetzelfde leuke slag dat uit z'n
uiteraard te snel rijdende auto's de
vaderlandse bermen letterlijk vol rot
zooi gooit en daarmee die bermen tot
kilometers lange vuilnisbelten degra
deert: hetzelfde leuk slag dat de om
geving van onze onvolprezen patat
tenten in ten hemel stinkende, levens
gevaarlijke smurrie-glijbanen her
schept.
Die Engelsen zijn er eindelijk ach
ter gekomen: de verhaaltjes over het
nette Nederland berusten op achter
haalde waarheid en dus op leugen.
En met elkaar zijn we, alle tv- en
radio-wasmiddelen ten spijt, doodge
woon wat we nu eenmaal zijn: een
bar vies volkje,
awaai maakt ziek. Dat las ik boven
een uiterst leerzaam stukje in zo
waar een Duits weekblad. Ze hebben
daarin nagegaan welke invloed het
moderne lawaai op ziel en lichaam
heeft.
Lawaai kun je meten. Per decibel.
Daarmee kun je de geluidssterkte be'
palen.
Hier al dadelijk een lijstje van het
aantal decibellen, dat. door bepaal
de geluiden wordt verwekt.
Ruisende bladeren: 10
Ijskast: 30
Woonwijk 's nachts: 40
Noormaal gesprek: 60
Druk stadsverkeer: 80
Beat-muziek: 90
Maaimachine: 107
Drilboor: 110
Motorfiets met knalpot: 111
Machinegeweer: 130
Startende straaljager: 140
Startende ruimteraket: 175.
En nu in hoeverre we tegen die
(langzamerhand „gewone") geluiden
bestand zijn.
Meer dan 36 decibel: nachtrust ge
stoord:
Meer dan 70: schadelijk voor gezond'
heid, vegetatief-organische storingen;
Meer dan 80: bij duurzame belasting
ooraandoeningen;
Meer dan 130: lichamelijk pijnlijk.
Meer dan 140: Trillingen in het hoofd,
pijn in het middenoor, evenwichts
stoornissen, overgeven
Meer dan 150: kan volledige doofheid
veroorzaken.
En stel u nu eens het effect voor,
wanneer zo'n paar van die dingen sa-
mengaan! Op een rustige zondagmid
dag bijvoorbeeld: als buurman links
aan het grasmaaien is, als tegelijk
van een vliegveld, in de buurt een
zondagse straaljager de lucht in gaat
en als ait het open venster van buur
man rechts beatmuziek knalt.
En toch (en dit vergeet dat Duitse
weekblad!) is er iets dat voor velen
nog moeilijker te verdragen is dan
al dat moderne lawaai: de stilte, het
voor hen nog dodelijker gebrek aan
decibels!
jk ondergetekende verklaar mij te
zullen onthouden van iedere politie
ke activiteit tijdens mijn verblijf in
Nederland.
De Noordvietnamese heren Thren
Cong Toeong en Ry Van Saoe hebben
geweigerd deze verklaring, hun ulti
matief door de Nederlandse ambas
sade te Parijs voorgelegd, te onderte
kenen. En dus konden (en wilden) zij
Nederland niet in.
Waarmee dan tevens de ware op
lossing voor de hand ligt wdarom
president Nixon op zijn Europese
tournee Nederland niet heeft aange
daan.
Hij moest (gelijke monniken, ge
lijke kappen!) uiteraard óók tekenen
en hij zal dat toen óók geweigerd
hebben.
Voila!
(ADVERTENTIE)
Dringt direct door tot aan
de haard van de pijn
IJeumatische pijnen, spi.t, zenuwpijnen,
verstuikingen, stijve nek en ledematen
niets werkt sneller, niets werkt aangenamer
ter verlichting van pijn dan Algesal-balsem.
Onmiddellijk in de huid doordringend, werkt
Algesal diep op de weefsels in tot aan de
haard van de pijn (zonder oppervlakkige
warmtesensatie of irritatie van de huid te
veroorzaken) en doorstraaltverlichtend
weefsels en spieren tot in de gewrichten.
Reumatische pijnen en stijfheid maken
spoedig plaats voor een durend gevoel van
verlichting en welbehagen.
Wacht niet tot de pijn uitbreekt! Zorgt
dat U thuis altijd een tube Algesal bij de
hand hebt om zodra het nodig is de pijn te
verlichten. ALGESAL bij alle apoth. en drog.
züjn 0<?ia^ kopen
gezivisfiles
grobe flacon
een bestseller
■erde
prü'ib
wzo klaar"
m-yryale prj^s \ysTj
Aormolepn^sll^l
W<
oltoa uacuum
bl(jpb glbffil vers
500 gram
wib-geel- brwin
biefstuk
