PRESIDENTSCHAP VOOR AMERIKA
EEN ZEER DURE ZAAK
VEEL KOPZORGEN
irecteur Staatsbosbehee^ Ir. Stoffels: „Geen toerisme in nieuwe produktiebossen"
«I
1
Over dertig
jaar is
er geen
particulier
bosbezit
meer
iM&gm* i
UITGAVEN
GEEN RECREATIE
ADVIES
STERKEN
AUTOPARK
U
.k'
^P# !p' '-ii'^'i lifP&iP1
- kitti i
■■SBP
t zijn zo uitge-
alle types kun-
ifbeelden. Geen
iurt krijgt u ont-
nentatie in uw
ilete Etertred- en
hoogst interes-
jr kennismaking.
5 coupon bij uw
delijk maximaal
n de door u ge-
erbedekking. Let
;nel bij
(Van een onzer verslaggevers)
ASHINGTON Het Amerikaanse Congres heeft toe-
iemd in een verdubbeling van het jaarinkomen van presi-
Nixon. Dit is nu vastgesteld op 200.000 dollar. Maar na
aftrek van de federale belastingen en de belasting op de hogere
inkomens blijft hem slechts 87.000 dollar over. Zijn jaarlijkse
pensioen bedraagt 25.000 dollar, waarbij nog komt, dat hij na
zijn heengaan als president de permanente beschikking krijgt
over een gebouw met kantoorlokalen in de plaats van zijn
de salariëring van de presi-
van Amerika niet in over-
mming met de onnoembare
irte van zijn taak. dat neemt
weg, dat met de uitoefening
an het kapitale bedrag van
'2.000 dollar is gemoeid.
ronder vallen tal van bedra
den, die in betrekking staan met
net onderhoud van het Witte Huis
®et zijn 312 kamers, de presiden-
neie, huishouding, de veiligheids
diensten en het gebruik van auto's,
jachten en vliegtuigen, om nu
maar enkele zaken te noemen.
,..P£fPresideiitiële huishouding orh-
Bp grote groep personeelsleden;
Ie moeten worden gerekend de
'erlieden, loodgieters, elektri-
- meubelmakers, schilders en
smet sen voor een gemid-
Amerikaan moeilijk te krijgen
.•■te betalen in totaal 34 perso-
jaarlijks 700.000 dollar aan
j ".ontvangen. Verder zijn er nog
e chef van Ae huishouding, kamer-
was"r°uwen, naaisters, toko-
uders, een cheffin voor de linnen-
port" keukenpersoneel en
wordt geschat op enkele duizenden
dollars. De jaarlijkse huurprijs ligt
tussen de 4 a 5 duizend dollar. De
meeste wagens, door het Witte Huis
gebruikt, zijn gehuurd De vloot heeft
president Nixon twee jachten ter be
schikking gesteld. Hun waarde wordt
op 500.000 dollar geschat.
BOSBEDRIJF GEEFT
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT - Het bosbedrijf is een
zorgelijk bedrijf. De houtprijzen
liggen laag en de kosten stijgen
van jaar tot jaar. Veel verbetering
in de bosbouw is er niet te ver
wachten.
Toch zijn er ook voor deze
branche enige lichtpunten. Ir. A.
Stoffels, algemeen directeur van
Staatsbosbeheer, vertelt: „Wij heb
ben ervaren, dat de industrie graag
een voorraad hout ineens koopt.
Daar heeft zij zelfs, een gunstige
prijs voor over. Maar boseigenaren
zijn gewend ieder een kwantum
aan te bieden Deze hoeveelheid is
meestal niet voldoende om aan de
jaarlijkse behoefte van bijvoorbeeld
een papierfabriek te voldoen. Wan
neer nu de boseigenaren het te
verkopen hout naar één plaats
brengen, zal de prijs ongetwijfeld
wat aantrekken."
Nog een lichtpunt. De Europese
Commissie heeft voorgesteld om in
ieder land van de gemeenschap
landbouwgrond aan de landbouw te
onttrekken. Het totaal bedraagt vier
miljoen ha. Voor ons land betekent
uitvoering van het plan bij een
evenredige verdeling: 120.000 ha vrij
komende grond. Ir. Stoffels: „Ik
verwacht niet, dat wij met onze drie
procent landbouwgrond ook drie
procent van die vier miljoen ha op
ons moeten nemen. Vooropgesteld,
dat het plan van de commissie vol
ledig wordt uitgevoerd."
„Laten we even uitgaan van die
120.000 ha. Ik stel me voor, dat een
belangrijk deel van deze grond vol
gens de plannen van de Europese
Commissie voor bebossing in aan
merking komt. Daar kan de bos
bouw alleen maar blij mee zijn,
want slechte grond voor de land
bouw is goede grond voor de bos-,
bouw. En wanneer de landbouw
grond afstoot, komt slechte grond
het eerst in aanmerking."
Is het niet wat vreemd, dat de
bosbouw gelukkig is met meer bos
en meer hout nu de houtprijzen toch
al zo laag liggen? Ir. Stoffels zegt
van niet. Hij heeft daarvoor diverse
verklaringen
„Het lijkt mij verstandig om op
de „nieuwe" grond produktiebossen
te planten. Goede grond doet hout
snel groeien en goede grond levert
veel hout. En hoe groter het hout
aanbod wordt des te beter de kos
tenverdeling."
„Over prijsdaling hoeft de bos
bouw niet in te zitten. In Nederland
wordt op het ogenblik maar dertien
procent van de nationale consumptie
geproduceerd. Wanneer er bos bij
komt, loopt het percentage op tot
hooguit 25. Dat betekent nog altijd
een jaarlijkse invoer van 75 pro
cent. Wij blijven afhankelijk van de
houtprijs in andere landen, die op
hun beurt de prijzen volgens de we
reldmarkt vaststellen. De Nederland
se bosbouw kan redelijk met de we
reldmarktprijs meekomen."
Volledigheidshalve nog dit: op
hout rusten geen invoerrechten, zo
dat de prijs op de wereldmarkt di
rect van invloed is op de Nederland
se.
Het grote publiek zal zich echter
meer interesseren voor deze uit
spraak van ir. Stoffels: „De produk
tiebossen zouden voor de recreatie
gesloten moeten blijven." Deze cate
gorie heeft ruimte in overvloed,
vindt hij. Het is niet nodig nog
meer ruimte beschikbaar te stellen.
Waarom niet? Om beschadiging der
bossen te voorkomen. De heer Stof
fels: „Over het algemeen vallen be
schadigingen nogal mee. Ik heb ten
minste goede ervaringen met het
publiek. Wanneer men iets vernielt,
blijkt in de meeste gevallen onwe
tendheid de oorzaak te zijn."
Maar iedere beschadiging heeft
invloed op de produktie; op het
rendement van de bossen. Voor de
boseigenaar een teer punt. Hij krijgt
weliswaar een rijksvergoeding voor
het openstellen van bos, maar de
hiervoor verkregen vijftig gulden
per ha per jaar blijkt bij lange na de
schade niet te dekken.
1960 een regelmatige aanvoer te
hebben. Nu komt voldoende mijn-
hout aan de markt, maar de mijnen
zijn gesloten Een brokje ironie in
de bosbouw. Men heeft al veel van
deze situaties moeten verwerken.
ir. A. Stoffels.
Over de bestaande bossen zegt ir.
Stoffels: „Wanneer er veel nieuw
bos bijkomt, kan het bestaande are
aal best wat inkrimpen. Ik pleit al
jaren voor afschaffing van bossen
op de slechtste gronden. Kap de bo
men en laat de grond verder onge
bruikt. Plant er desnoods hei op."
Een terugkeer van woeste grond?
„Ja, waarom niet. Volgens mij
maakte men van te veel woeste grond
bos. Dit had natuurlijk een oorzaak.
Tijdens de eerste wereldoorlog be
stond er een schreeuwend tekort aan
mijnhout. Herhaling moest voorko
men worden."
Om een lang verhaal kort te hou
den: Er werden overal dennen voor
mijnhout geplant; voldoende om na
Vandaar het advies van de heer
Stoffels om woeste grond woeste
grond te laten. Daarop verdient men
geen stuiver. En er blijven moeilijk
heden te over:
1. Nederland heeft te veel jong bos.
Dat komt door de houtkap tijdens
de laatste oorlog. Voor een goede
opbouw van het bosbedrijf heeft
men een juiste verhouding van
jonge en oude bomen nodig;
2. de bossen staan op slechte grond.
Wanneer de slechtste gronden
worden afgevoerd, resteert een
areaal, waarover niet te hard ge
juicht kan worden;
3. stijging van met name de loon
kosten staat niet in verhouding
tot stijging van de houtprijzen;
4. waterschapslasten drukken de
laatste jaren steeds zwaarder op
de bosbouw.
De papierindustrie heeft belang
stelling gekregen voor de populier.
Van dat sóórt bomen heeft ons land
nogal wat. De industrie is zelfs be
reid een goede prijs voor de popu
lier te betalen. Dit blijft voor de
andere houtsoorten niet zonder ge
volgen. De houtprijzen zullen over
het algemeen beter worden.
Ir. Stoffels: „De laatste cijfers
heb ik nog niet gezien, maar ik
neem aan, dat zij iets hoger liggen
dan die van het derde kwartaal."
Overigens blijft de bosbouw een
verliesgevende zaak. En dat is da
donkere kant van de medaille,
waarvan de recreatie alleen de zon
zijde ziet.
houden wordt. Helikopters en vlieg
tuigen worden dag en nacht voor hem
gereed gehouden.
Het
n^teslienm^ aut°Park bestaat
dnn» 1 zwarte Mercury's, gereden
~ggg'perchauffeurs en een speciaal
laat®. LmcoLn en Cadillac. De
WdSS J6* wa8ens z«n kogelvrij en
heid.a? mannen van de veilig-
we r.w.nf Sereden. De laatste nieu-
HuBI Sedan is door het Witte
huurd nöe d.M "t"1 Company ge-
waarde van deze wagen
Voor de ontvangst van de gasten
op het Witte Huis is ook een bedrag
gereserveerd voor artiesten, waaron
der bands van marine, vloot, leger en
luchtmacht, die regelmatig in het
Witte Huis optreden. Voorts sterren
van Broadway en Hollywood, voor
wie het een grote eer is voor de Ame
rikaanse president en zijn gasten te
mogen optreden. Zij z.en daarin een
erkenning van hun kunstenaarsschap
De nieuwste films worden in de bio
scoopzaal van het Witte Huis ge
draaid.
De keuken is een verrukking voor
smulpapen De koks zijn in staat om
aan elk culinair verlangen van de
president en zijn gasten tegemoet te
komen.
Het Witte Huis beschikt ook over
een grote bibliotheek, die door de
Amerikaanse industrie up, to date
wordt gehouden.
Een groot aantal mogelijkheden tot
sportief vermaak wordt de president
en zijn gasten geboden. Er is een
overdekt zwembad en een kleine,
maar met een zeer modern materiaal
ingerichte gymnastiekzaal.
Een masseur en een kapper staan
altijd ter beschikking De president
heeft zijn eigen fotograaf. Een sim--
pel teltfoontje vanuit het Witte Huis
is voldoende om de president onmid
dellijk met vakantie te laten gaan of
naar een diplomatieke conferentie te
doen reizen, waar die ook maar ge-
Alle uitgaven overziend komt men
tot de volgende verdeling:
salaris 200.000 dollar
toegestane uitgaven 50.000 dollar
reisuitgaven 40.000 dollar
uitgaven voor
speciale doeleinden 1.500.000 dollar
totaal budget voor
het Witte huis 3.299.000 dollar
geheime aienst en
Witte Huis-politie 2.503.000 dollar
onderhoud van parken van het
Wit Huis door de
nationale parkdienst 200.000 dollar
onderhoud van vliegtuigen
jachten en auto's plus de
belastingen van de beman
ningen en chauffeurs
1.000.000 dollar
De president heeft toegang tot alle
domeinen van het Witte Huis. De
waarde van het Witte huis wordt ge
schat >p 125 miljoen dollar en die
van de door de president gebruikte
vliegtuigen op 30 miljoen dollar. Het
buitenverblijf, David Camp, waar de
president zich in alle stilte kan terug
trekken, wordt op 150.000 dollar ge
schat. Dit alles maakt op de jaar
lijkse begroting van het Witte Huis
een bedrag van 155.650.000 dollar.
Met het geld, dat de president
nog jaarlijks mag uitgeven en de
waarde van de zaken, .waarover
hij mag beschikken, komt men
tenslotte tot een bedrag v&n
164.422.000 dollar.
De bosexploitant heeft een andere kijk op een verzameling bomen. Voor hem betekent bos een door
lopend gevecht om rond te komen. n aoor
UTRECHT „Over 30 jaar is er geen particulier bosbezit meer
in Nederland," zegt dr. Th. C. Oudemans, nestor van de Nederlandse
bosbouw. Zijn uitspraak staat afgedrukt in het jaarverslag van Staats
bosbeheer. Dit staatsbedrijf is met zo'n 75.000 ha de grootste bos
exploitant van ons land.
Dr. Oudemans schetst in enkele woorden wat departiculiere bos-
bezitter op dit moment doormaakt. En de omvang van de staats
bossen maakt zo'n beetje duidelijk, wie op den duur de scepter over
het Nederlandse bosbestand gaat zwaaien. Over de achtergronden
van dit onderwerp vertelt ons ir. A. Stoffels, oud-houtvester en op
dit moment algemeen-directeur van Staatsbosbeheer.
Ir. Stoffels: „Dr. Oudemans heeft
gelijk. In 1968 was 59 procent van
de bossen in particuliere handen.
Dit percentage wordt in snel tempo
kleiner, omdat de particulier steeds
minder vermogen voor dit doel over
houdt." Om dit raadsel op te lossen
gebruikt hij een vergelijking: „Voor
de oorlog was het gebruikelijk, dat
kapitaalkrachtigen een derde van
hun bezit in bossen belegden. Voor
de rest van het geld werden effec
ten en dergelijke gekocht. In de ja
ren na de oorlog raakten de vermo
gens in verval. En wie vroeger 30
procent van zijn kapitaal in bossen
had uitstaan, blijkt bij onverminderd
grondbezit nu voor 90 procent van
bos afhankelijk te zijn".
Men hoeft geen deskundige in
geldzaken te zijn om ir. Stoffels te
begrijpen. De man met de dikke por
temonnee raakte van lieverlee zijn
geld kwijt door: geldontwaarding,
in progressie toenemende inkomsten
en vermogensbelasting, noodzakelij
ke investeringen. Zijn erfgenamen
mochten aan het overschot ook al
geen lol beleven, omdat zij minstens
de helft van de erfenis aan de staat
(successierechten) moesten afstaan.
De grootgrondbezitter van 1969
zegt: „Ik ben niet op mijn achter
hoofd gevallen, dus verkoop ik het
bos om althans wat ruimer met con
tant geld te kunnen omspringen".
En wanneer hij goed met zijn erfge
namen kan opschieten, redeneert hij
bovendien: „Laat ik die jongens een
plezier doen en nu vast het bos ver
kopen. Wanneer ik het rustig bekijk
levert zo'n stuk grond allicht meer
op dan wanneer zij het na mijn dood
hals-over-kop van de hand moeten
doen om contanten te krijgen".
Deze simplificatie behoeft nog een
aanvulling: ook het bosbedrijf is
door het stijgen van lonen en prij
zen moeilijk rendabel te maken. Een
lage opbrengst van het hout geeft
de eigenaar in feite weinig rente
Voor zijn geld. Wie met zijn tijd wil
meegaan dient andere beleggingsob
jecten te benutten om met geld
geld te maken.
Ir. Stoffeis heeft voor de grote
doorzetters overigens een hint: Het
is mogelijk de rentabiliteit op te
voeren, indien vier of meer bezitters
van elk 500 ha besluiten tot gemeen
schappelijke exploitatie. Met één
ploeg werknemers en één set appa
ratuur zijn de kosten al aardig te
drukken. Wanneer zij bovendien het
jaarlijkse kwantum hout in één aan
bod verkopen, zal de opbrengst ook
daardoor gunstig beïnvloed worden".
Maar wat gebeurt er indien een
particulier bos afstoot? ïr. Stoffels:
»ZJJ bieden een bezit aan aan Staats
bosbeheer, een andere overheidsin
stantie of aan een provinciale ver
enging tot behoud van landschap.
Hoe dan ook, zij ontvangen voor hun
dlr°kT of indirekt overheids
geld. Want natuurbeschermende ver
enigingen krijgen voor hun werk
ruime subsidies toebedeeld".
Heeft de staat over 30 jaar dan
iedere boom in Nederland be
taald? Ir. Stoffels: „Nee. Wij re
kenen de eigenaren van tien ha
of minder niet mee." Lieden met
zo weinig bos horen bij de groep
met een grote tuin. Hun grond
bezit is niet groot genoeg om
rente (in geld) van het geïnves
teerde kapitaal te trekken. Hun
rente bestaat uit het plezier, dat
zij aan het opsnuiven van frisse
lucht beleven.
J. V. d. VEN
