korps voor sportieve vrouwen t D E N K V E N A| iJOUWEN ALS ECHTE SOLDATEN MAARVROUWEN BLIJVEN HET ceren hten. DE VIERING VAN HET ZILVEREN JUBILEUM Streep de drietallen door. dan blijven er zeven over £*€X/& 3r ai-'S DE STEM VAM ZATERDAG 15 MAART 1969 -jMJÊSêmt Sr* lil 4, wv if* PvJB - v«ufcilfrll /imm i-if SOWS (Van een onzer verslaggevers) KIJKDUIN „Het gebrek aan mankracht in het leger kan worden opgevangen door diverse taken door vrou wen te laten vervullen." Met deze woorden erkende gene raal Eisenhower, bevelhebber van de NAVO het belang van een vrouwenkorps in het leger. Van de vijftien NA- VO-landen hebben er tien een vrouwenkorps, waaronder ook Nederland. Daarvan gaat de Milva, de Militaire Vrouwenafdeling van de Koninklijke Landmacht op 25 april haar 25-jarig bestaan vieren. Een jubileum, dat tegelijkertijd een af scheid zal zijn van de huidige vestiging in het Prinses Juliana-kamp in Kijkduin. De Milva gaat haar zilveren jubileum grootscheeps vieren. Op 24 april is in de Thérèse Schwartkazerne aan de Thérèse Kchwartzestraat 15 in Den Haag een receptie voor het hoofdkwartier van de Koninklijke Landmacht. Men hoopt dat prins Bernhard in zijn hoedanigheid van inspecteur-generaal van de Koninklijke Landmacht op de receptie aanwezig zal zjjn. Op 25 april wordt het jubileum in het kamp gevierd, onder meer met een algemeen appèl op de vlaggeweide. De vol gende dag wordt een reünie gehouden voor de oud-leden van de Milva, het NVKL en het VHK. In het Congresgebouw zal die avond een voor stelling worden verzorgd door het cabaretgezelschap Pepijn van Paul van Vliet. De kosten van de jubileumviering worden door de leden van de Milva gedragen. Zij sparen daar al geruime tijd voor. Verder voeren zij een actie met de Milva Jubileumhanddoek om de benodigde gelden bij elkaar te krijgen. De Milva heeft in de 25 jaar dat zij bestaat al heel wat wijzigingen en reorganisaties ondergaan om te wor den wat het nu is. Kapitein LMM Van Beckum, personeels- en inlich tingenofficier van de Milva, geeft een korte schets van de historie: „Op 25 april 1944 werd in Engeland het VHK, het Vrijwillig Vrouwenhulpkorps op gericht. De taak van het VHK was na de bevrijding de Nederlandse bevol king behulpzaam te zijn op alle mo gelijke gebied, een soort BB voor vrouwen dus. Initiatiefneemster was mevrouw C. E. Smit-Dyserinck, die ook de eerste commandant van het VHK werd. De opleiding werd in Wolverhampton gegeven, waarvoor zich vele vrouwen van allerlei natio naliteit, maar met een binding aan Nederland, opgaven. Zij hadden toen donkerblauwe mannenuniformen, die door het Rode Kruis werden ver strekt. Later werden dat khaki-uni- formen, omdat het VHK nauw met he' leger samenwerkte." „Waar de geallieerden waren ge weest, volgde het VHK. In november 1944 ging men naar Brussel, het voor jaar van 1945. werd Breda bereikt, waar men zijn tenten opsloeg in kas teel Bouvigne. Het VHK opereerde aanvankelijk in het zuiden van Nederland, omdat dat deel het eerst bevrijd was. In juli 1947 arriveerde men tenslotte in het Prin ses Julianakamp in Kijkduin." Met dat al is nog steeds de naam Milvi niet gevallen. „Die naam duikt pas in 1952 op", vervolgt kapitein Van Beckum, „wanneer op I juli de Militaire Vrouwenafdeling, wordt op gericht.. Daarin wordt naast het VHK, hef NVKL, het Nederlands Vrijwillig Verpleegsterskorps Koninklijke Land macht, opgenomen, dat in 1942 even eens in Engeland was opgericht. Als oprichtingsdatum van de Milva werd die van het VHK op 25 april 1944 aangenomen." Toen in Nederland na de oorlog het -• aa §g p IB?!? Daar komt wat naar beneden dwarrelen! De piloten van de reclame-maatschappij maken er een vrolijke dag van. Een pracht van een puzzel, zoals ze ons lieten weten. DIT IS DE BEDOELING: u ziet links boven in de hoek b.v. een hamer, een spijker en een combinatietang. Deze drie behoren kennelijk bij elkaar, terwijl de omringende plaatjes niets met timmergereedschap té maken hebben Schrap deze drie dus door. Doe dit ook met alle andere drietallen! Telkens vindt u drie afbeeldingen (steeds bij elkaar in de buurt) die op een of andere manier bij elkaar horen of met elkaar ver band houden. WAT KOMT ER DAN? Als u alle drietallen gevonden hebt en doorgestreept, blijven ZEVEN plaatjes over' Deze zeven hebben noch met elkaar, noch met alle andere iets of tenminste zo goed als niets, uit te staan. En wat doet u met deze zeven?.... U VORMT ER EEN DIER VAN! De beginletters van deze zeven overblijvers rangschikt u zó, dat er een dierennaam te voorschijn komt. Indien u alles goed hebt weggestreept kunt u de dieren naam vormen, die wij als oplossing publiceren op de pagina financieel. normaio leven weer op gang kwam, werd toen de Milva niet overbodig? „Dat was Inderdaad zo, maar toen kwam meneraal Eisenhower ons to hulp door te zeggen, dat bepaaldo functies in het leger heel goed door vrouwen vervuld konden worden. Wij kregen een proefperiode van twee jaar, die ons jubileum bewijst dat wij glansrijk hebben doorstaan. Dat hebben wij voor een groot deel te danken aan generaal H. J. Kruis, die de woorden van Eisenhower in daden omzette en secretaresses in dienst nam. Wij zijn nu erkend als een volwaar dig onderdeel van de Koninklijke Landmacht. Wij hebben nu twee on derafdelingen, de onderafdeling ge neeskundige dienst Milva met als commandant luitenant-kolonel Milva G. H. van Doorn en de onderafdeling algemene dienst Milva, waarvan de luitenant-kolonel Milva M. Korevaar commandant is. De groep luchtmacht van de Milva werd in 1955 zelfstandig en werd Luva, de Luchtmacht Vrou- wenafdeling." Hoe ziet de Milva van nu eruit? Het antwoord van kapitein Van Bec kum is kort maar krachtig. „Wij hebben een korps van jonge, gezonde en sportieve vrouwen, die allen tegen hun taak zijn opgewassen. Dat komt door de gedegen opleiding en de strenge selectie. Je kunt heus niet zomaar Milva worden." „Waarom de meisjes bij de Milva willen, is nogal een vage zaak. Wan neer wij dat vragen, is het antwoord steevast: omdat wij het zo leuk vin den. Het zijn meestal meisjes, die na hup schooltijd zelfstandig willen wor den, maar de stap naar het wonen op kamers te groot vinden. Zij krijgen bij ons een interne opleiding, die hen in staat stelt reeds op jonge leeftijd verantwoordelijkheid te dragen, die zij ook krijgen. Ideële overwegingen spelen geen rol, hoewel het opvallend was, dat wij tijdens de gebeurtenissen in Tsjechoslowakije een grote lichting hadden." „Wij hebben eens in de twee maan den een lichting, die wat aantal be treft nogal varieert. In september hebben wij er ongeveer dertig. Het salaris is voor de meisjes een aan trekkelijk punt om bij de Milva te komen, zij verdienen hetzelfde als hun mannelijke collega's. Het is geen uitzondering, dat jonge vrouwen met achthonderd gulden naar huis gaan." Kapitein Van Beckum ziet de Mil va niet verdwijnen: „Er is wel eens onderzocht of wij niet een te dure post waren. Toen is gebleken, dat wij economisch gezien goedkoper waren dan het burgerpersoneel, dat dan in dienst genomen moest worden. De ,v,a ^onS' Sez°nd, eventueel ge makkelijk om te scholen en mobiel. Ons nieuwe onderkomen bewijst, dat W" er mogen zijn. Op 3 mei zijn wij gehuisvest in een deel van de Alexander- kazerne aan de Van Alkemade- laan, die op het ogenblik ver bouwd wordt. Wij krijgen daar een mooi onder komen, aangepast aan de moderne eisen liet Prinses Julianakamp, tot 1947 domicilie van het Indisch Instructiebataljon, is sterk ver ouderd. Ons jubileum is tegelijkertijd een afscheid."

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 17