ARNABYSTREET: DE VICTORIE BEGON
[ET ZEER NAUWE HEUPBROEKEN
ongens of meisjes,
at doet het er toe?
DE LOFTROMPET OVER „BRUSSELS LOF'
Vrachtauto
Herinneringen
DE STEM
Op Kings Road startten de girls
hun boetieks, maar de „betere" jon
gens infiltreren. Twee winkeltjes be
zoeken is interessant, drie wordt al
wat afgezaagd. Maar verrassend van
smurrie is nü, helemaal aan het eind:
Granny takes a trip. De pui naast de
smalle deur is dichtgespijkerd en
krijgt om de paar maanden een an
der gezicht. Momenteel breekt door
de gele gevel een gele stokoude
vrachtauto (het is maar een halve
afgezaagde). De volgende keer zul
len schoolkinderen er vrij mogen
schilderen. Dat lijkt niet relevant;
want het interieur bootst een zeer
vergaan, treurig huisje van plezier
na, met een kwijnende palm, obsceen
gemodelleerde kaarsen, gordijndrape
rieën en vooral weer uit het oosten
geïmporteerde kleuren. Op dit mo
ment is er in elk geval geen klap te
doen, maar het moet een brillant win
keltje geweest zijn.
Bij BIBA is het vooral op zater
dagmiddag een gedrang alsof politie
arm in arm de menigte insluit. Bo
ven de hoofden zijn de paars-rose-
rood Jugendstil-wanden te zien, en
voor de zwart geblindeerde ramen
met kijkgaatjes liggen vuile fluwelen
kussens in de nissen.
Je grist op goed geluk wat van de
cafékapstokken vol kleren en kleu
rige flambards, loopt over vertrapte
kleren en wringt je naar de met palm,
rietpluimen en struisveren gegarneer
de trap.
Beneden staan de hordes met of
zonder beha een slipje te passen voor
muren vol ouderwetse spiegels, jurk-
aan-jurk-ult. „Heb je idee hoeveel
ht) kost?" vraag ik een meisje. „Wel
nee", zegt ze. Ze vermaken zich kos
telijk in de massale verkleedpartij,
die toch kapitalen opbrengt. In de
kromming van de trap houdt een
oplettend heer toezicht. Er zal niet
veel onbetaald worden meegenomen.
Achterin is een klein moskeetje ge
bouwd, een kinderboetiek, want ook
kinderen kunnen in de vreemdste
kleren rondgaan. Er klinkt hartver
scheurend geblèr, niet door de mu
ziek te overstemmen.
Londen is duur maar de boetiekjes
nauwelijks of helemaal niet; mode
duurt niet langer dan een paar maan
den, het worden weggooikleren.
Maar ik zou voor geen goud iets bij
BIBA willen passen. Het stinkt hier
naar al die mensen. Bij de uitgang
staat een bord: STOMEN ALVORENS
TE DRAGEN.
Boetieks komen en gaan met mas
sa's, elke dag zijn er faillissementen.
So What! De aantrekkingskracht ver
mindert er niet door.
Vreemd is het, dat deze jonge gene
ratie die zo radioaal zonder schuld
gevoel met het verleden kon breken,
alsmaar omgeven wil zijn door her
inneringen aan datzelfde verleden;
er komt geen eind aan de Jugendstil,
(Bijzondere -correspondentie)
BRUSSEL Arme wortelrooiers uit de Brusselse
randgemeenten verkochten omstreeks 1S50 enkele
armzalige scheuten van de cichoreiwortel. Zij kon
den niet weten dat dit ongeveer een eeuw later
zou leiden tot de omvangrijke teelt van witloof of
„Brussels lot".
In de Brusselse randgemeenten werden in die tijd
voornamelijk bitterwortels gekweekt voor de cicho
rei, een koffiesurrogaat. Afgekeurde wortels wer
den op een hoopje achter de stal of de schuur
gegooid. In 1850 (het was toen een heel zachte win
ter) begonnen die wortels te kiemen met lange
wit-gele scheuten en blaadjes. Door de armoede
gedwongen probeerden sommige wortelrooiers uit
Schaarbeek en Evere de scheutjes te verkopen op
de Brusselse markt, juist in een tijd dat er geen
verse groente te krijgen was (februari-maart)
Dit was de eerste „wilde" witloof die verkocht
werd en het was meteen een succes. Later begon
men dit produkt te veredelen en verkreeg men de
eigenlijke kropvormige witloof, zoals wij die kennen.
Veel tuinbouwers in de buurt van Brussel begon
nen zich op de kweek van witloof toe te leggen.
De witloofteelt breidde zich uit over tal van
andere gemeenten, echter alle in de driehoek Brus-
sel-Mechelen-Leuven. Dit omdat het witloof het
best gedijt in losse zandleemgrond, die daar het
meest voorkomt.
De teelt van deze groente is bijzonder arbeids
intensief, zodat het hoofdzakelijk familiebedrijven
zijn die er zich mee bezighouden. Op het ogenblik
leven in België ongeveer 13.000 gezinnen van dc
witloof teelt. De jaarlijkse produktie bedraagt onge
veer 100.000 ton. Het witloof is de voornaamste
groenteteelt van België geworden.
De in België „ontdekte" groente wordt sedert
enkele jaren ook in andere Europese landen ge
kweekt, echter (met uitzondering van Frankrijk)
op veel kleinere schaal. Zo produceerde Nederland
in 1964 24.000 ton tegen 116.000 ton in België
De witloofwortels, in verwarmde grond ge
kweekt, worden met de hand geoogst. De krop
het eigenlijke witloof wordt er meteen
afgebroken en in manden gestapeld.
Omdat witloof een „nationaal' produkt van Bel
gië is, hebben de Belgen de kweek onder strenge
controle en reglementering gesteld. België voert nl
50 procent van de produktie uit, zodat zorg voor de
kwaliteit noodzakelijk is.
Er bestaat een grote variëteit in het bereiden
van de witloof. Van de visserssla (met haring of
jarnalen en gesnipperde rauwe witloof) tot het wit-
oof met ham (gekookte witloof omwikkeld met
icht geroosterde ham of bacon) zijn er ontelbare
schotels die met! deze groente bereid worden.
En witloof is bijzonder gezond. Het bevat de
C-, Maar n°s belangrijker is
het dat het slechts 47 calorieën per pond bevat zo
dat het een uitstekend dieet is voor degenen' die
een vermageringskuur volgen.
(Van onze moderedactie)
Avant-garde in haren en kleren
Ook kinderen gaan modern verkleed
LONDEN Carnabystreet biedt degenen die van afwis
seling houden altijd wel wat nieuws. De mode-explosie die het
nogal fantasieloze Londense straatje op zijn kop zette, haalde
allereerst de mannenmode overhoop en had daarna de meest
bizarre gevolgen voor wat verder met mode te maken heeft.
De eerste boetiek was die van een zekere mijnheer Vincent, een
fotograaf, specialist in body-builder-foto's. Maar een ander maakte
Carnaby beroemd: John Stephen, een frêle Schot, weggelopen assis
tent van Vince, begon op een hoek van de straat nauwe heupbroeken
te maken voor de narcistische Mods.
Hij betaalde 70 gulden huur voor
het pandje dat nu tegen de 2000 doet.
John bezit vandaag in Carnaby 10 el
kaar beconcurerende boetieks van
verschillende naam, nóg 10 en een
5-verdiepingen hoge winkel elders
in de stad en nog meer in het bui
tenland. Hij is multimiljonair en
woont, aristocratisch 19e eeuws, bui
ten. De echt exclusieve dandies zijn
bezig Carnaby te verlaten en zich
te vestigen op Sanville Row, de van
ouds befaamde Engelse „heren-kleer
makersstraat".
om oma's jurk met gitten wordt ge
vochten, de mannetjespauwen dragen
materiaal, opschik en modellen van
hun deftige grootvaders. Niet spot
tend maar in ernst. Oude auto's, oude
snorrepijperij, het staat hoog geno
teerd, antiek- en rommelmarkten
schieten even welig op als boetiekjes.
Seks is evenmin nieuw, kijk er uw
klassieken maar op na. Misschien is
alleen maar het massale element
nieuw: iedereen kan doen en laten
wat hij wil, iedereen kan luisteren of
kijken zonder blikken of blozen.
In de gewone boetiekjes is het dik
wijls onduidelijk of de „gear" (uit
rusting, spullen) voor jongens of
meisjes is bedoeld. Doet er niet toe,
ze dragen eikaars kleren. Sommige
boetiekhouders begonnen als vodde-
man en wisten de hand te leggen
op bontjes, jurken, hoeden van 40, 50
jaar geleden. Ze vliegen net zo hard
weg als de nieuwe, te vaak slordig
afgewerkte, maar vrolijk gekleurde
meisjesspullen die wel korter dan
elders zijn, maar sterk op vereenvou
digde Franse mode lijken.
Bij KLEPTOMANIA (eigendom
van de Rolling Stones) stikt het van
de wierook en speelt de jonge baas
„de goedaardig benevelde" In slordig
bruin fluweel met modderlaarzen,
rood petje op de meisjesharen, rode
trui en zilveren stola. Hij smeekt
om een Hollands woord en toont
zich temidden van zijn ouweklere-
koop-inventaris zeer verheugd over
de betekenis van „smeerlap".
Supermarkt in antiek
Een jaar geleden antwoordde Mary
Quant in een interview met de Gar-
dian op de vraag „waar ligt het ac
cent in de mode": „Op het kruis". En
wat zij daarachter aan zei was zeer
onomwonden, ofschoon zij wel de
nadruk legde op het feit dat de meis
jes maillots dragen.
Ondanks, met en tussen dit swing
ing Londen, gaan massa's kinderen
naar school in allerliefste, eingszins
aangepaste maar toch nog ouderwet
se uniformen, de meisjes met rechte
hoedjes, de jongens met petjes. En
in Londen's Noord-West gelegen Har
row lopen de jonge studenten van de
Public School, waar ook Winston
Churchill eens leerling was, winter
en zomer in gestreepte broek, rok,
puntboord en strooien hoed. De stu
denten-kerkzangers dragen een hoge
zijden.
A. MAC GILLAVRY Haarmode van 75 jaar geleden
