Commentaar
Middellandse Zee-gemeenschap
nieuw streven van De Gaulle
Iervaringe
EMANCIPATIE
Om de toekomst van de Delta
Prioriteit van Witteveen
Dr. W. Drees
STUDENTE?
DR. CORN. VERHOEVEN:
JUNGLE
V
RATTEHOLEN
- „Veel mensen vii
studenten is groot. J<
niet verwachten. Ik
er zit onder de studef
niet in cijfers uit te
geus leeft, dan is Ju
OPSPORING
VERGISSING
ALS EEN
ZWERM
HORZELS
STRIJKEN
HELIKOPTERS
NEER OP
SLAGVELD
Verschille
16
DE STEM VAN ZATERDAG 8 FEBRUARI 1969
BUNSS*®.ik,®NGEN.. PEIUNCEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEtUHto,
;cüNG|y„,N^EiL'NG|NI, P|'L|NGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIIGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILNGEN „PEILINGEN .PEILINGEN P|'LINGEN PEILINGEN pj
'CHI r CiLInlvjyriSi Ph I MfZPM DC IK DCII iki/* tl nrn n irrki nrn nm isi/sn i nrn nm isimi nrn n irrki DCII IMS^CKI DCII IKI/^CKi PF NfepN rt L NljrN Dn.
De onderhandelingen aan de ronde tafel in het voormalige hotel Majestic in Parijs, leiden de aandacht wat af
van de oorlog in Vietnam zelf. Toch duurt die onverminderd voort. Men verwacht zelfs dat het Nationale Bevrij
dingsfront elk moment een offensief zal inzetten.
In onderstaande reportage wordt beschreven welke geweldige moeilijkheden een perfect uitgerust landleger
ontmoet in de strijd tegen de onzichtbare, beweeglijke guerrilla-strijder.
GEVAAR IN VIETNAM
ZIT IN RATTEHOLEN
KOMENDE week gaat de Tweede Kamer praten over de Zeehavennota,
dat wil zeggen over de toekomst van Zuidwest-Nederland.
In deze nota alsook in de tweede nota voor de ruimtelijke ordening
wordt voor de toekomst van het Deltagebied een aantal richtlijnen aange
geven. Kort samengevat beogen zij de bevordering van een evenwichtige
economische groei met behoud van de leefbaarheid van het gebied.
Rotterdam neemt bij dit alles een centrale plaats in. Rotterdam wil ver
der uitbreiden, in de directe eigen omgeving (b.v. de Hoeksche Waard),
met negatie van veel va. wat tot nu toe over de leefbaarheid van ons land
is gezegd en geschreven. Voor Rotterdam is ruimtelijke ordening theorie
een mooie theorie maar, zo zeggen ze in de Maasstad, de harde econo
mische werkelijkheid maakt het ons onmogelijk daarop ons beleid af te
stemmen.
Heeft het Deltagebied werkelijk geen andere keuze dan werkloosheid
en schone lucht of welvaart maar dan in een soort Ruhrgebied? Onzin!
Er is wel degelijk een andere keuze mits de regering bij haar beleid niet
achter blijft lopen bij feitelijke (Rotterdamse) ontwikkelingen.
Zeeland ligt aan diep vaarwater. West-Brabant heeft nog veel industrie
terrein te bieden. Daarom hoeft het Deltagebied geen Ruhrgebied te wor
den. De Rotterdamse weg is weliswaar de gemakkelijkste maar de prijs,
die we straks voor die ontwikkeling zullen moeten betalen, is onaanvaard
baar hoog.
HET aaneengroeien van de Randstad kan worden tegengegaan door het
fiscaal aantrekkelijker maken van investeringen in de randprovincies.
Deze mogelijkheid heeft prof. Witteveen (Financiën) niet benut. Hij heeft
het westen des lands en de probleemgebieden met hun structurele werk
loosheid over één kam geschoren door voor heel Nederland de investe
ringen onder grotere fiscale druk te plaatsen.
Onder aanvoering van de K.V.P. is hiertegen in de Tweede Kamer ver
zet aangetekend. Er ligt een motie-Nelissen (K.V.P.) ter tafel, waarin de
regering wordt uitgenodigd de fiscale investeringsrem in gebieden met
grote werkloosheid los te laten.
Wat gaat prof. Witteveen met deze motie doen? Wat laat de Kamer er
hem mee doen? De liberale schatkistbewaarder geeft hele hoge prioriteit
aan een verlaging van de Icon- en inkomstenbelasting. Tot dusverre heeft
hij zich verzet tegen alles wat die belastingverlaging in gevaar kan bren
gen. Maar wat is belangrijker, wat vinden de regering en de Kamer be
langrijker: belastingverlaging of bestrijding van structurele werkloosheid?
En wat is belangrijker: belastingverlaging voor de middengroepen.of een
compensatie voor de laagst betaalden, die het zwaarst getroffen worden
door de huidige prijsstijgingen?
Prof. Witteveen schijnt zijn keuze reeds gemaakt te hebben. Daarin
wordt hij overigens niet gesteund door alle regeringspartijen A.R.-fractie-
leider Biesheuvel is al wat dwars gaan liggen.
Schijn of werkelijkheid? Dat kan blijken bij de verdere gang van zaken
rond de motie-Nelissen. Alle aandacht dus in de komende dagen voor
mr. Biesheuvel. Zijn opstellen tegenover minister Witteveen is te meer
Interessant, omdat er invloed van kan uitgaan op de samenwerking tussen
de confessionele partijen. Omdat er uit kan blijken, welk vooruitstrevend
beleid het resultaat is van die samenwerking.
DR. W. Drees: 83 jaar, slechthorend, gehandicapt ook door een in sterke
mate verminderd gezichtsvermogen.
Deze week heeft de oud-minister-president, thans minister van Staat zich
voor de t.v. door drie journalisten laten interviewen over een van de
moeilijkste perioden in zijn politieke loopbaan, de politiële acties in In
donesië. Er werden harde vragen gesteld. Dr. Drees heeft ze eerlijk, recht-
toe-recht-aan beantwoord. Gemaakte fouten werden ronduit erkend, ver
antwoordelijkheden aanvaarö.
Dit debat een verademing na al die eerdere discussies in hoogst
emotionele sfeer moet voor dr. Drees een zware opgavja zijn geweest.
Hij heeft zich er niet aan onttrokken. Een democralie als de onze kent ge
lukkig ook nog grootse momenten.
Op zich was dat geen onverstan
dig besluit. In het noorden was deze
divisie niet langer nodig, sinds het
Noordvietnamese leger zich in ok
tober en masse had teruggetrokken.
Deze wonderlijke Amerikaanse troe
penmacht, de „airmobile", met zijn
•'loot van 450 helikopters, vormt een
echte „lucht-cavalerie", die uitste
kend geschikt is om een oogje in het
zeil te houden in de drie provincies
die langs de Cambodjaanse grens
liggen. Als het ooit tot een aanval
mag komen, dan komt. die inder
daad via een der drie provincies
daar, Tay Ninh, Binh Long of Phuoc
Long.
Generaal Abrams zag heel goed
in dat zijn lucht-cavalerie niet in
staat zou zijn om een gecombineerde
aanval tegen te houden van de vier
divisies van het Noordvietnamese
leger en de Vietcong. Deze beide
troepenmachten samen telden 40.000
man. Maar de helikoptervloot had
tot opdracht het grensgebied nauw
lettend te bewaken. Dit is geen ge
makkelijke taak, want heel 't terrein
bestaat vrijwel uit jungle en de te
genstander is zeer bedreven in ca
mouflagetechniek en infiltratieprak
tijken. De Amerikanen bezitten een
superieure vuurkracht, de meest
verfijnde middelen om de ander op
te sporen, en een grote en uiterst mo
biele troepenmacht. Maar de tegen
stander blijft haast onvindbaar, en
als hij opgespoord wordt kan men
nog haast geen vat op hem krijgen.
Tot dusver is het nog niet tot een
echt offensief gekomen. Misschien is
dat wel te verklaren uit de wijze
waarop de drie brigades van de
lucht-cavalerie zich in het jungle-ge
bied hebben gepresenteerd. Het is
(Van onze correspondent)
PARIJS Het komende referen
dum over afschaffing van de senaat
en decentralisatie van het bestuur, is
voor de Franse regering een welkome
aanleiding om de aandacht van het
volk af te leiden van een nieuwe
koers, die De Gaulle gaat varen in
de Middellandse Zee. Hij kan daarbij
rekenen op de Franse communisten,
die zijn referendum bestrijden maar
hem steunen in zijn blokkade tegen
Israël. In de Franse kamercommissie
voor buitenlandse zaken, is door het
katholieke centrum gesteund door de
socialisten, een voorstel ingediend
het wapenembargo naar Israël op te
heffen. Maar dat voorstel is verwor
pen door de Gaullisten en door de
communisten, die er tegen stemden.
Bij de Gaullisten zelf was verdeeld
heid. Maar toen de commissie-voor
zitter, zelf een Gaullist, de zweep van
de discipline op tafel gooide, bogen
de rebellerende Gaullisten en stem
den unaniem tegen.
Het streven van De Gaulle naar
een Middellandse Zee-gemeenschap,
die de generaal wil vormen, komt in
de eerste plaats tot uitdrukking in
de reis van de Franse minister van
buitenlandse zaken, Debré naar Span
je. De officiële radio zegt maar heel
weinig over de noodtoestand in dat
land en vertelt de luisteraars, dat het
in de hoofdstad Madrid zo druk is,
dat men in de binnenstad o-nmogelijk
kan parkeren en dat de stad uiterlijk
een volmaakt normaal beeld ver
toont.
Met nadruk wordt de mening weer
gegeven van de Spaanse pers. „Dat
het bezoek van Debré de belangrijk
ste reis is die een Franse minister
sedert tien jaar heeft gemaakt" en
„dat de Pyreneeën geen scheidings
lijn meer vormen tussen Frankrijk
en Spanje".
Niet alleen met Spanje maar ook
met Tunesië worden de vriendschaps
banden aangehaald. Aan Parijs is een
bezoek gebracht door de Tunesische
minister van buitenlandse zaken
Bourguiba junior.
Met Tunesië viel wel een en ander
goed te maken. In 1964 blokkeerde
Bourguiba sr. de Franse oorlogsha
ven Bizerta en liet vrijwilligers op
rukken naar oliebronnen van de Sa
hara, waarbij 3000 Tunesiërs het le
ven lieten. Na de ontruiming van Bi
zerta onteigende Bourguiba een aan
tal Franse bezittingen, waar Frank
rijk op reageerde met het staken van
financiële, economische, technische
en militaire hulp. Geleidelijk is die
hulp toch weer hersteld- Maar er blij
ven tussen Frankrijk en Tunesië nog
steeds meningsverschillen bestaan
over het embargo naar Israël dat de
beide Bourguiba's willen uitbreiden
tot alle Arabische landen. Ook is Tu
nesië wat betreft Vietnam minder
Amerikaans dan Frankrijk. Het be
zoek van Bourguiba jr. aan Parijs en
de vriendelijke woorden die tijdens
een gesprek onder vier ogen door De
Gaulle en Bourguiba zijn gewisseld,
moet men zien als een poging van de
generaal om ook dit land voor zijn
Middellandse Zee-politiek te winnen.
Verder heeft bij De Gaulle zijn op
wachting gemaakt de nieuwe ambas
sadeur van Lybië, Abdul Hamid AI-
Bakkus, aan wie de generaal cultu
rele, economische en politieke hulp
van Frankrijk in het vooruitzicht
heeft gesteld.
De vrede in het Nabije Oosten zei
De Gaulle in een korte toespraak tot
de nieuwe ambassadeur, moet berus
ten op rechtvaardigheid en het zelf
beschikkingsrecht der volken. Wat
Frankrijk daaronder verstaat is met
Israël wel duidelijk. Tenslotte is ook
nog de eerste minister van Malta bij
Debré en Couve de Murviile op be
zoek geweest.
Houdt men tenslotte nog in het oog.
dat De Gaulle Rome over de kuif
strijkt, dat Pompidou op bezoek is
geweest bij de paus en dat de Frans-
Duitse betrekkingen de laatste maan
den sterk verkoeld zijn dan is er alle
reden om de nieuwe Franse koers in
het Middellandse Zee-bekken met
aandacht te volgen. Intussen zitten,
zoals De Gaulle dat jaren geleden
eens genoemd heeft, de Russen maar
één etappe van de Tour de France
van Straatsburg verwijderd.
'■-* r - 'ru
(door Ian Wriglit)
SAIGON. Een paar maanden geleden waarschuwde
de Amerikaanse geheime dienst dat er een nieuw offen
sief van de Noordvietnamezen op komst was, in aanslui
ting op de onderhandelingen in Parijs. De stoot zou ver
moedelijk van de Cambodjaanse grens komen, zo'n hon
derd mijl ten noordoosten van Saigon, en deze stad zou
vermoedelijk het uiteindelijk doelwit vormen-
De generale staf in Saigon sloeg deze waarschuwing
niet in de wind, want de herinnering aan het jongste Tet-
offensief was nog niet verbleekt. Maar men nam mis
schien wel wat overtrokken maatregelen: er werden
sterke eenheden rond de hoofdstad Samengetrokken en
begin november stationeerde generaal Creighton Abrams
niet minder dan 19.000 man van de eerste cavalerie
divisie (air-mobiel) op posities die hij als de meest be
dreigde beschouwde aan de grens van Combodja.
een vreselijk ingewikkeld terrein. Op
een kaart ziet het er nog redelijk
uit, maar vanuit de lucht' ziet men
urenlang niets dan oerwoud, met
hier en daar een paar rubberplanta
ges en soms wat lapjes grond met
rijst en groente. Maar als men wat
lager vliegt ziet men honderden paad
jes schijnbaar zonder onderling ver
band. Als men echter zo'n voetspoor
volgt, ziet men het grootste obsta
kel voor de Amerikaanse troepen:
de bunkers.
Heel dit gebied zit vol van onder
grondse versterkingen. „Het is een
rotidee", zei een van de comman
danten, „die ratteholen kun je ge
woon niet zien en opeens sta je met
je neus voor een vuurmond".
Die bunkers zijn verschillend van
aanleg: de eenvoudigste zijn simpele
schuilloopgraven, bedekt met wat
takkejr en aarde, maar er zijn ook
zeer uitgebreide constructies, comple
te kazernes en hospitalen voor een
heel bataljon.
De meeste kunnen het grondigst
vernietigd worden door een voltref
fer uit de lucht. Een tank kan ook
wel iets doen, maar hij kan slecht
opereren in het oerwoud. Hoogstens
is hij bruikbaar in de grote plan
tages.
Infanteriepatrouilles die op een
bunker stoten, unnnen zich het best
terugtrekken en de hulp van de
luchtmacht inroepen. Wanneer de
patrouille gewonden heeft die ter
plaatse moeten blijven, wordt dit een
kwade zaak. De Amerikaanse artil
lerie bestrijkt weliswaar heel het ge
bied, (haar 155 mm kanonnen dra
gen 10,5 mijl) maar als de tegenstan
ders ook maar een paar voet aarde
als dekking hebben kunnen zij er nog
redelijk afkomen.
Er worden door Amerikaanse troe
pen duizenden patrouilles per dag
gelopen, maar met twijfelachtig suc
ces. Als zo'n patrouille plotseling op
een vijandelijke stelling loopt, kan
zij zich het best terugtrekken, maar
deze tactiek is voor de Amerikanen
bijzonder vermoeiend. De Amerika
nen hebben een machtig wapen te
gen die bunkers: de stratoforten, de
meest moderne versie van de vlie
gende forten in de tweede wereld
oorlog. Een enkele run van zes van
zulke luchtmonsters kan een opper
vlak zo groot als ongeveer het Hy-
depark totaal platleggen.
Maar als je zo'n schrikbarend stuk
vernieling ziet, vormt dat maar een
heel nietig plekje in de eindeloze jun
gle. Generaal Abrams stelt de uit
werking van een aantal van zes van
deze forten gelijk met de stootkracht
van een heie divisie. Maar men kan
de vraag stellen hoeveel van deze
aanvallen de vijand werkelijk een
slag hebben toegebracht. Men moet
denken dat de Vietcong ongelooflijk
mobiel is, en sedert het vermaarde
Tet-offensief in veel kleinere eenhe
den opereert.
Door deze tactiek van de tegen
stander is een controle vanuit de
lucht een moeilijke zaak, te meer nu
het gaat over een gebied van een goe
de 250 mijl langs de grens. Het moei
lijkste van alles is de sterkte van de
tegenstander te controleren. En dat
is nu juist waar het op aankomt,
als er werkelijk een aanval op Saigon
gaat komen. Wanneer men de tegen
stander hier in de grensstreek zou
overschatten, zouden elders troepen
onttrokken worden en zou op ande
re punten de ander kansen krijgen.
De Amerikanen beseffen heel goed
hoe dunnetjes hun strijdkrachten
over heel het onmetelijk oorlogsge
bied gespreid zijn.
Tussen de grens en Saigon zijn nog
steeds hele streken zonder Ameri
kaanse bezètting. Daarom moeten
de artillerie en de luchtmacht, de
verspreide Amerikaanse troepen aan
vullen. De luchtcavalerie bezit een
heel arsenaal van ontdekkingsappa
raten. Radarvliegtuigen, infra-rode
speurapparaten, een instrument dat
des nachts zwakke lichtsporen op
de grond kan waarnemen, en een ap
paraat dat ammoniak-concentraties
op de grond meet, maar helaas niet
kan vertellen of het de geur van
apen of mensen waarneemt
De helikopters van de luchtcava
lerie wegen minder dan een gemid
delde auto en zij scheren rakelings
over de boomtoppen. Meestal vlie
gen er gewapende Cobra-helikopters
mee, met raketten en een mitrail
leur die goed is voor 10.000 schoten
per minuut.
De patrouilles op de grond gaan
dag .en na'cht door. De „lurps", de pa
trouilles voor de lange afstand, sto
ten zelden op de vijand. De Vietna
mese burgerbescherming (CIDG)
voert allerlei dubieuze opdrachten
uit. De meest glibberige van alle slui-
pers, de leden van de provinciale
verkenningsdienst (PRUS) proberen
iedereen te ontkomen, vriend en vij
and, en lopen dus evenveel gevaar
door de Amerikanen of door eigen
troepen beschoten te worden.
De gewone patrouilles van de
luchtcavalerie geschieden per heli
kopter, onder dekking van een zo in
tensief mogelijk artillerievuur. Voor
dat er een toestel gaat landen op
één van de vele landingsstroken
wordt heel de omgeving belegd met
krachtig artillerievuur. Geen enkele
patrouille begeeft zich buiten de ac
tie-radius van de zware artillerie.
Het duurt ruim twintig minuten
om een plaats klaar te maken voor
een landing. Drie minuten voordat
de troepen per helikopter komen
doen Phanton-bommenwerpers een
aanval. Een minuut later verschij
nen twee Cobra's met raketten. De
ze bestoken het terrein naast de lan-
dingsstrook. Maar zij houden de helft
van hun munitie in reserve voor het
geval de landende troepen, die zelf
ook met ai hun mitrailleurs vuren,
toch nog moeilijkheden zouden krij
gen.
En toch kan het misgaan. Zo is
het onlangs gebeurd dat er een lan
ding werd uitgevoerd, nadat men
vastgesteld had dat de tegenstander
„vernietigd" was er was zelfs al
een kolonel geland om de troepen te
inspecteren toen plotseling de
Vietcong vanuit een bunker die over
het hoofd gezien was, het vuur open
de. In zo'n geval kunnen de Ameri
kanen zware verliezen lijden. Maar
men mag aannemen dat de tegen
stander ook verliezen lijdt.
Dat neemt niet weg dat er ook in
het Amerikaanse vat een bodem zit.
Zoals het nu gaat kan het ook voor
de Amerikanen niet eindeloos door
gaan. In Saigon spreekt men al over
een terugtrekken van Amerikaanse
troepen. De Amerikanen verklaren
in vertrouwelijke gesprekken dat de
Zuidvietnamezen onmogelijk in
staat zijn om een operatie ais deze
tegen de vijand uit te voeren. Voor
de Amerikaanse luchtcavalerie is dat
reeds een moeilijke opgave, maar
voor de Zuidvietnamezen is het rond
uit een onmogelijkheid.
(Copyright De Stem/The Guardian)
TU
De uitoefening van mijn be
roep brengt met zich mee, dat
ik dikwijls oude Griekse en
Latijnse teksten tegenkom, waar
aan gemakkelijk een actuele be
tekenis te geven is. Heel vaak
blijkt dan tevens dat die ac
tualiteit een tamelijk rekbare zaak
is. Bijvoorbeeld: in het drama Al-
cestis van de Griekse tragedie-
dichter Euripides wordt verteld
dat Alcestis, die in plaats van haar
man gestorven is, door Heracles
aan de dood ontrukt wordt. Hij
brengt haar gesluierd terug, zegt
dat zij een slavin is die hij in een
wedstrijd als prijs gewonnen heeft
en vraagt aan haar man Admetus
haar voorlopig in zijn huis op te
nemen. Admetus wil dat liever
niet doen o.a. omdat hij bang is
voor een slechte naam bij het volk.
Maar hij zegt ook dit: „En waar
blijft in 't paleis zo'n jonge vrouw?
Want dat zij jong is blijkt uit
kleed en tooil\/ Of moet zij onder
dak met mannen wonen? Hoe
blijft ze maagdelijk, onder jonge
lui verkerend? Heracles, de
jeugd bedwingt men niet zo
licht. Als ik die voorzorg neem.
dan is 't voor U". (vert. E. de
Waele)
Zo'n tekst is om verschillende
redenen interessant, ook als we
even afzien van de functie die de
hier uitgesproken overwegingen
hebben in het verloop van het
stuk. Daarnaast immers heeft hij,
zoals veel uitspraken in de antieke
drama's, de strekking van een al
gemene waarheid. Hier wordt ge-
delijkheid is dus niet zozeer een
belang van de vrouw, maar van
de man die, zoals hier, haar heer
en meester is. Het is dar ook zeer
de vraag of het hier gaat om de
kuisheid als zodanig, om zich zeil
als deugd beoefend, of om de rech
ten van de man als eigenaar va
de slavin. De opvattingen van
ripides zijn in dit opzicht niet heel
duidelijk. Van de ene kant moe!»
we zeggen, dat hij van alle Grie
ken van zijn tijd het meest geïnte
resseerd was in de problemen vis
de vrouw. Bijna al zijn hoofdfigu
ren zijn vrouwen velen van®
praten voortdurend namens p
geestelijke vader over huwelp-
en emancipatieproblemen. W F
beurt soms op een manier die ei
„verrassend modem" zouden#*
men wat overigens een twp-
achtige maatstaf is. Dat van®
andere kant Euripides auB
vrouwenhater beschouwd went
misschien minder uit zijn per*
lijk leven te verklaren dan welU'
zijn wat ambivalente interesse!
De felste tirades tegen vrow
huwelijk worden juist in hij*®
gevonden, al moeten we ook
dikwijls een groot deel van®
felheid verklaren uit de eisen
dramatische spanning. E*
ook, alleen al door zijn ntW"
was Euripides min of meer
buitenbeentje in het Athene
zijn tijd dat in hoge mate een»
ner.maatschappij was. End"
ste is veelzeggend voor
de WH
haalde tekst. Alleen in een
schappij waarin mannen de
zegd dat meisjes beschermd moe
ten worden. Als ze zo maar tussen
mannen leven, zullen ze niet lang
maagd zijn. Dat wordt niet zonder
meer geconstateerd als een neu
traal feit; integendeel: de kuisheid
wordt hoog gewaardeerd en haar
beschermen is een plicht. Het eer
ste wat zo'n tekst, een document
van de antieke preutsheid, leert, is
dat de preutsheid niet een produkt
is van de negentiende eeuw of van
het christendom. De aangehaalde
woorden zijn uit de vijfde eeuw
voor Christus. Het wat rancuneu
ze gepraat over Victoriaanse, Cal
vinistische of Jansenistische op
vattingen die onze zieltjes in sek
sueel opzicht verkreukeld zouden
hebben, komt voor een deel voort
uit gebrek aan cultuurhistorische
kennis. Ook de opvattingen van
Euripides doen preuts aan. Preuts
heid blijkt een historisch gegeven
te zijn dat onder bepaalde om
standigheden wel en onder andere
omstandigheden niet optreedt. Het
is interessanter die omstandighe
den na te gaan dan alleen maar
tegen de vorige generatie te rea
geren.
Ik meen dat de aangehaalde
tekst een kleine aanwijzing geeft.
Admetus treedt namelijk op als
beschermer van de vrouwelijke
kuisheid. Deze blijkt nief de aan
gelegenheid van de vrouw zelf te
zijn: die is een weerloze prooi van
onbedwingbare mannen. En hij
zegt ook: „als ik die voorzorg
neem, dan is 't voor u". De maag-
aangeven, is zo'n uitspraak
lijk en heeft zij een schijn i
delijkheid. De preutsheid
een uitdrukking van c"""
heid ten opzichte van
Een maatschappij
of
het
waarin de vrouwen en"
produceert in dit °Pz";°'fj,ii:il
opvattingen. Euripidfs lee
in zo'n maatschappij en
bijna onmogelijk helemaal®0
quent zijn.
Vreemd genoeg wordt
riaanse preutsheid genoe gfi
een koningin. Dat is tL,ns|f
historische ironie. Dat
wereld toen een vrouw s
betekent allerminst d3t ...0.
matriarchaal tijdperk wa
perk is eerdei genoemd^
uitzondering dan naar
Veel raadselachtige." ls nS,
nogal wat gouden eeuwe
sieke perioden, zoals 00
Euripides, echte manneiw
waren. Dat pleit, rülle
maar zeggen, niet z°zerL m FI
emancipatie als wel voj> «Qjijj
kere vorm van ingetog ,jj(
beide seksen. Er zijn 31 yj#
zeggen dat we op het oê
matriarchaal tijdperk
gaan. Het kan zijn datyb»!
daagse afkeer van pre" «dij
mee verband houdt, in j
is het zaak die af|jee'', want',:
olaatsen en te begrijp2"' jii
is wel duidelijk gewor"®
afkeer op zichzelf hele
garantie is voor een g
perk.
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT We praten met
G. Th. Oostvogel, dominica
ids zes jaar studentenpastor
toecht en dus deel uitmakend
iet progressieve team leiders van
"tochtse studentenparochie,
'ooral door de affaire-Jeroen Go
ins in het nieuws is gekomen.
Pater Oostvogels is_41 jaar. Kt
i de oorlog heeft hij een paar je?
Utrecht medicijnen gstudeeil
barna werd hij priester en weril
'oordat hij naar Utrecht kwam, f
tapelaan in twee parochies, ond
peer in Leeuwarden. Hij formuletl
in gedachten niet erg vlot, is el
dachtzaam prater, het type van el
lenker, die zijn. zinnen wikt en wee.
Als studentenpastor komt hij, r
zijn collega's, dagelijks in contii
®t de psychische nood in studej
rakringen. Hij vertelt, dat er beh:
'e het katholieke en christelijke st
antenpastoraat ook nog een heel b
'au is, bemand met vijf full-tim
Tchologen, het Psychologisch A
isbureau voor Studiemoeilijkhede
'at is de eigenlijke naam, maar
praktijk is het een adviesbure;
'r studentenmoeilijkheden. Ij
i ook dag in dag uil met ee
eid te maken".
elke zelfmoord hier", zj
„is te herleiden
(imi^Ü1, tot een 20 overwel.
e nood, dat er geen enkele opli
J weer wordt gezien. Er is
geweest, die ze
o7iLü gde' omdat h'i «iet mt
s i!ïn,m®t de zinloosheid van
L°?dat ';hü het niet meer za,
oeren 2e'f dat dat is terug
"eren op eenzaamheid".
)oL?Saan de universiteiten
mat„ du'delijke verschillen
iwlVan £e nood- !n Delft, W
>rdciif„en Enschede zijn de zei
ir ivr hijvoorbeeld, veel 1
ihdt' na?r is Wel verklaarbaa
fitOos*y°&l. „Daar heb
Ier inv, elten en die heb
IcholrS denkvakken, zo(|
ballen! en sociol°gie. Een b
IveS ^oep hier w Utrecht z.
'"artsen Da?',if6 ïoekomstige dl
niet anl zlJn jongens als
1 en aPP^-dan pakken ze 'n pil
'heb ntfo :>hallo" tegen mekaa
I l°ord eLnooit van 'n geval van zei
■i aar zii ?5r ve.terinalren gehoor
I ernee^vormen inderdaad een apal
kroen "laieruaaa een apaj
Werk? jVan het Plattelanl
chtl ilU dan denkers" 1
prtoe schuf?°°rd en de P°Sing'
adat? natuurlijk een hel
Oost?,? f van eenzaamheid. P
lelden 7 geeft een paar voo'
hdentén" 1! z?ggen wel eens, dat
,aar daar? groentijd hard zij
[Kan gebeur?1? ze vee! hard<
.aar 16 mena 1 °P een flatla:
Weisje wonen, een man
[ordt- Die °£omen alleen gelati
kt hij. t genegeerd, hoort
bheliik geheurt helemaal n;
aar ze zien gewo<
