IS
hair?
ts
nuf
MUI
Engelse third program
is diepe ellende
Soft
Expl
losion
ft is also MMNtFtCmr.
WIE WIL
SCHRIJVEN
NAAR D.D.R.?
BRIEF
VAN
FANS
WILD
DEVILS
iden van het
Ziekenhuis
et 10 jaar garantie
mm W,
liïttn we n<>9
of the.getetabkih fófeptèsents.
...fbratgcM,atff&p,u4iotèe&j
a tefakfo cftedtbodihhisveihs
fl& m experience of mmms
Onder opperbaas Paul
Keijzer wordt hard ge
werkt, om een Neder
landse versie van de
musical „Hair" snel gereed
te krijgen-
Rotterdamse studenten
jijn bezig aan een bijna
onmogelijke vertaling, er
wordt gezocht naar jonge
sterren, die behalve zin
gen ook dansen kunnen
en bereid zijn zich te
onderwerpen aan de
getikte, provocerende,
kwetsende invallen van
i Je mannen, die de musical
drie jaar geleden in de
y S, uitdachten. Die
mannen waren Gerome
Ragni en James Rado,
e nieuwe
huis een reünie
Jen die in dit
est.
ïoren, of wij
ch ma. t/m vr.
tel 424,
mie)
(Ov.).
a toesturen.
e indiensttreding 1
egen opleiding
ilijkheid een hoog inkomen W
en
eken geschiktheid de kans om
romotie te maken
en voor de omgeving Roosen
44, op zaterdag 8 februari tus
- 18.00 uur.
'ij
IEUWBOUW
ïldbekende
ROCéDé
rereld, o.a Horecabedrijven. r
szoek van onze vertegen
01676"332
"EHT
yu onze 20-Wij-redactie)
/INDEN Het publiek, dat
[tie avond naar „Hair komt
ijken is geen hip publiek, het is
lis niet overwegend jong,
et is gewóón; in een der loges
j! een huisvader, die de hele
milie heeft meegebracht
idaf dit evenement een „must"
lof je het lollig vindt of niet.
L Het toneelgat ligt open; er
53 geen gordijnen en er is
ten brandvoorhang. Het gat is
■lijst oor honderden
kijnwerpers en vanaf het
teel lopen bruggen de zaal in
ngs de loges; zaal en toneel
ju een geheel, want straks zuUen
ik publiek en spelers een
èeel worden, maar dat weten
(nu nog niet.
Ineens is er een gehurkte
Eiur op het toneel een
Kerende jongeman in een
nje-achtig gewaad gehuld:
lir" is begonnen, ongemerkt,
r fanfares, zich gewoon
Jstwikkelend uit het theater-
no nonsens please, want
ftospeare is dood en Shaw
lood en Osborne is vergeten.
Een paar jongelui dragen
t vlammende schaal het toneel
naar de mediterende
igeman, het zal wel ergens
|ed voor wezen en dan is er
S muziek, ijl en
imtelijk, muziek van één
die blijft trillen en een
ffiselijke stem wordt. Nu doven
zaallichten pas en uit de
merdonkere rangen maken
l menselijke figuren los,
[naar het toneel schijnen te
tven, zijn het mensen of
ten of alleen maar wezens,
i weten het niet, ze komen
al vandaan, ze dansen over de
'fa van de loges, glijden
de loopbruggen, die de zaal
«en, ze komen uit het
'Md, ze schuifelen het toneel
zeedieren, die het land
veden in de oertijd, waarin
nog nieuw en goed is
i «bezoedeld.
En dan de eerste menselijke
..Aquarius!" en de
®mgssong, die we eindelijk
«timen: „Als de maan in het
Ne huis staat maakt
Ne zich meester van
■Planeten: dit is de schemering
ne eeuw van de Waterman,
'mystieke, kristallen
[tang
Een loflied op de wereld, die
«ischien nooit geweest is,
N ideaalbeeld, dat
™rd is door andere
'a«es dan die, welke hier
w°ord is en die zich niet
li" j .naar c'e duffe regels,
ïtpf ia zin niet van begrijpt.
k> j ro1 wordt deze
gespeeld door Gary
'?n' 23 jaar, Amerikaan
KmT°rte' hee£t in Engeland
als lid van de
Ij, en The Merseys)
feirJ £'Suur van deze
L.°.ra hem draait het
ÉhsJ' het tenrninste
paal mag heten>
llallm schooljongen, die
gemaai niet begrijpt
F ziin yerzet tegen degenen,
r wereld bedorven hebben,
een verzet, dat hij met
verworpenheid betaalt. In zijn
verworpenheid zoekt hij
aansluiting bij de „tribe", de
stam Vein gelijkgezinden en vindt
die aansliuting in een lawine
van protest, happenings, sex,
drugs.
Een andere wereld, die op
het toneel levend wordt en
reëel en die als werkelijkheid
tegen de zaal, die onze gevestigde
wereld is, aanbotst en haar
stukscheurt, er in binnendringt
als een schreeuw.
We laten de schreeuw op
ons afkomen, we hebben er
tenslotte voor betaald,
we laten ons toeschreeuwen door
Berger, die, van school getrapt
om zijn uiterlijk, het allemaal
niet meer kan schelen, hoe we
over hem denken, of hoe
we hem betitelen:
„Ik ben Berger, en het
dondert me niks wat je tegen me
zegt, zeg maar dat ik een
beste jongen ben, je mag me
ook een zwijn noemeil, ik zal er
niet anders van worden, je
mag voor mijn part take them
off Berger tegen me zeggen,
val maar dood".
Hij trekt zijn broek uit, mag
die jongen alsjeblieft, het is
zijn eigen broek en wat heb je
aan die flauwekul als je ook
nog een schoongewassen
onderbroekje aan hebt. Nu
moeten we ons geschokt voelen
weten we, nu moeten we beginnen
met het niet netjes te vinden
en er komt nog zo'n hoop, dat
niet netjes is: de vlucht in de
verdovende middelen, de
masturbation, die „fun" kan zijn
en waarvan niemand begrijpt,
waarom dat woord zo'n
vervelende bijklank heeft, het
meisje, dat permanent duidelijk
zwanger door de musical dolt,
mag het alstublieft, meneer,
mevrouw daar in de loge, het
komt allemaal vanzelf als je
bemint, als je voor die
bedorven wereld wegduikt in de
liefde of in een
atoomschuilkelder, waaruit je
dan te voorschijn komt om de
lucht van deze eeuw in te
ademen: heHo Air, dag lucht vol
stof, dag bloedstroom van
alcohol, adem maar in, diep,
heel diep, in een atomisch
orgasme, ruik je het, de lucht
is vol wierook
In je pluchen stoel wil je
het nog voor woorden houden,
woorden die van het toneel
wervelen in een wirwar van
geluiden van muziek, van
flikkerende lichten, van lawaai,
maar ineens ontdek je, dat het
geen woorden meer zijn,
maar een substantie, waar je
niet meer aan ontkomt, die zich
aan je vastkleeft, we zuUen
het moeten begrijpen, in ieder
geval ondergaan of geloven.
Maar wat heet vanavond nog
geloof? Geloof is een besmet
woord, christendom een stoffig
begrip. Op het toneel, (hoe
komen ze er ineens) wurgen drie
nonnen drie mediterende
jongelui, misschien komt er
straks wel iemand, die de nonnen
wurgt, misschien mogen ze
SMEER Telefoon
Kontich België
'V'
i tH'j.-jy f.-7/JW
d*
fill*»
Het
[""dense theater waar „Hair" zoveel succes boekt.
die de teksten schreven
en „Hair" als ondertitel
meegaven The American
"Tribal Love-Rock-musical.
Galt Mac Dermont schreef
er de muziek voor.
De musical schokte
Broadway, de soundtrack
spoelde alle tophits opzij:
„Hair" was „in". „Hair"
veroverde ook Londen
en nog zijn de voorstel
lingen in het Shaffesbury
Theatre avond aan
avond uitverkocht hoe
wel niemand precies
weet, wat men met „Hair"
moet, wat het eigen Is.
20-Wij is op
ontdekkingsreis naar
Londen gegaan om het
mysterie van „Hair" te
achterhalen, de gladde,
razend-knappe toptunes
van de hitparade in het
wervelende verband van
de happening te horen,
waarbij we achteraf niet
de pretentie willen
hebben van de door
schouwing. We weten
het nóg niet. Wat we op
deze pagina proberen,
is iets van de sfeer over
te brengen. Dan weet
je zo ongeveer, wat dit
land te wachten staat
als de vertaling lukt.
From London with love
En haar.
blijven leven ook, wie zal het
zeggen, mensen, wat doen
we met de troep, die jullie
gemaakt hebben?
a Het sterft vanzelf wel uit
en wai niet uit wil sterven,
zuUen we oppeppen met pillen:
„Hier, een voor jou, een voor
jou, een voor de minister, en een
voor de koningin. Wat zei ik?
Eén voor de koningin? Hier:
twéé voor de koningin. De
zaal lacht bevrijd.
n Wat moeten we ermee? Het
toneel verandert in een
demonstratieterrein, de zaal
wordt een betogingsveld vol
schilden met schokgevende
leuzen als evenzoveel
provocaties. Nu willen ze ons uit
de tent hebben, misschien moeten
we nu „Boe" roepen of „Foei"
maar we doen het niet, want
zoiets is gênant, we durven niks.
We proberen het nog altijd
te begrijpen, dat wél en ineens
zien we onszelf op het
toneel, gepersonifieerd in een
keurig toeristenechtpaar, dat
naar de hippies komt kijken en
de flowerkinderen uitgebreid
fotografeert. De dame in
travestie, ze kirt, dat ze zoveel
begrip heeft voor de onbegrepen
jongelui en ze vindt het aUemaal
heel verklaarbaar. Haar
overtuiging is, dat het allemaal
zo-en-zo komt en op het einde
van het lied gooit ze haar
bontmantel open. En mon dieu,
ze heeft er niets onder aan,
behalve zo'n zelfde onderbroekje
als Berger in het begin.
Het is volslagen dwaas, de
zaal ervaart de verrassing als
een dankbare dijenkletser
en brult. En meelachend beseffen
we ineens, dat we om onszelf
zitten te brullen. Zover is het
met ons gekomen.
Dit is de revolutie van de
jeugd, het lange haar een vaandel:
„Kijk maar naar dat haar, ik
heb er nog meer, maar daar
heb je nog niks mee te maken,
dat komt straks wel. Ik ben
trots op mijn hoofd met haar,
dat ik gekregen heb, zo maar
cadeau, ik weet niet waarom.
Kijk maar naar mijn haar, als het
in de wind waait, zeg niet dat
het vies is, want Jezus Christus
droeg het ook zo, Hallelujah".
Het toneel is een bandeloze
baaierd van geluid en
beweging, van wervelende dans:
de andere wereld, die tegen de
onze schuurt: „Dag smerige
wereld van 1969, wat bezit je
eigenlijk, dat je zo verdomd
superieur doet zijn? Kijk naar
ons en naar alles, dat we twintig
jaar geleden hebben meegekregen
en dat eigen1 ijk voldoende is
voor iedereen: bloed, leven,
liefde, vrijheid, haar en hart,
een lichaam, en ook dezelfde
verrotte hoofdpijn en kiespijn
waar jullie last van hebben.
Maar vooral blijdschap, plezier
in het leven, dat we niet
kapot willen maken.
We willen het leven niet
kapot maken, ons eigen leven
niet en niet dat van anderen. Voer
je eigen oorlog LBJ, zoek het
maar uit
mmmmm
Wat criticus John Dupré in „The People" schreef is omgebouwd tot
een gillende leuze: „Hair is ruw, opstandig, uitzinnig, godslasterlijk.»
sommigen zullen zeggen dat het obsceen is. Het is ook prachtig: prach
tig in zijn aanstekelijke razernij.
O
Protest. Protest tegen
grenzen, tegen bloedvergieten,
tegen ons: dat is één kant
van „Hair". Maar er is meer. Er
is ook het besef, dat de kleine,
gelijkgezinde „tribe" niet buiten
de zo fel bekritiseerde wereld
kan, er is onder het protest
een duidelijk gevoel van
heimwee speurbaar, dat uitbreekt
in een adembenemende
klaagzang: „Hoe kunnen mensen
zo wreed zijn; hard en koud
zijn is gemakkelijk, niets is
eenvoudiger dan gevoelloos te
zijn. En jullie, die de mond vol
hebben over sociale
onrechtvaardigheid, zie je de
bloedende massa eigenlijk wel?
Zie je mij? Ik ben alleen, ik heb
een vriend nodig, liefde, hulp".
Onder de uitdagende kreten
ligt de onzekerheid: „Waar ga
ik naar toe? Waar is degene,
die me vertelt, waarom ik
er ben? Ik zoek een antwoord
in een open kindergezicht,
in de slag van mijn hart, ik wil
met de wind mee naar de plaats,
waar ik waarheid vind".
Dan is er ineens de razernij
weer van het protest en de
schijnbare vrede van de
verdovende middelen, die
uitmondt in verschrikking, de
lofzang op het bed, waar aUes in
wy
kan. Wil je zien, wat er in
kan? Kijk maar: we beminnen
elkaar, zie je het? Neem ons
niet kwalijk, dat we ons er niet
extra voor uitkleden, we
hebben ons voor de pauze al
eens helemaal uitgekleed,
herinner je nog wel, gluurder
daar boven op het balkon?
Ze maken 'ons er geen verwijt
van, we hebben ervoor
betaald. We beginnen ons af te
vragen, hoe het allemaal eindigen
moet als in eens de slottune
opklinkt: optimistisch,
verlossend: laat het aHemaal
zijn zoals het is, we hebben
elkaar uitgescholden en geschokt,
maar we kunnen niet buiten
elkaar, laten we er één wereld
van maken, waar de zon in
schijnt, kom bij ons, het feest is
nog niet gedaan, de avond
is nog jong.
b En dan gebeurt het
ongewone: 't publiek geeft zich
over aan het toneel, het
bestormt het podium, het danst
met de sterren van de musical op
!de muziek van de steeds
herhaalde slottune. Er komt
geen einde aan, de happening is
volkomen. Buiten weten we
nog steeds niet wat we gezien
hebben.
b Wie wil er corresponderen
met een Oostduits meisje? 20
Wij kregen een brief van
Christa (16) Liebeskind en Ursula
(16) Busch uit de DDR, die
correspondentievrienden en
vriendinnen zoeken in ons land.
B De belangstelling van Christ
gaat uit naar film, boeken,
schilderen en reizen. Ze spaart
kunstkaarten en grammofoon
platen, spreekt Russisch en
Duits. Haar adres is: Ch.
Liebeskind, 5301 Umpferstedt
Nr. 47, Kr. Weimar -
Thuringen, DDR.
a Ursula interesseert zich
voor boeken, reizen en theater.
Ze spaart ansichtkaarten en
grammofoonplaten, spreekt Duits,
Russisch en Engels. Haar
adres: Ursula Busch, 5301
Umpferstedt Nr. 88, Kr. Weimar -
Thuringen, DDR.
b Het wordt werkelijk tijd om
eens even met een zorgelijke
blik in de ogen stil te staan hij
de plannen die „Hilversum" en
„Den Haag" hebben ontwikkeld
voor de (laten we maar
zeggen) „ontmanteling" van
Hilversum 3. Het is bekend;
„men" is niet tevreden over de
luisterdichtheid van deze zender.
De plannen en die zullen
zeker worden uitgevoerd
wijzen in de richting van een
„third program", naar voorbeeld
van de Engelse BBC.
a En dat is toch wel zeer
spijtig. Natuurlijk. Hilversum 3
kon nog veel beter, maar er zat
toch duidelijk een zeer sterk
stijgende lijn in de programma's.
„Help" (Wim Noordhoek op
vrijdagmiddag), Hans Kemna
(ook op vrijdagmiddag), het
NRU-programma van Ad
's-Gravezande (donderdagmiddag
van 12 tot 1) zijn enkele
voorbeelden van uitstekende
programma's, waarin het betere
popwerk te horen is. Het is
allemaal nog niet zeker dat deze
en andere programma's blijven
bestaan. Wat er voor in de
plaats komt is wel in grote
lijnen bekend: Alles meer
afgestemd op het gehele gezin.
Net of Hilversum 1 en 2 dat
ook al niet zijn. Dat Engelse
third program is diepe ellende.
De uitbreiding van de zendtijd
had beter benut kunnen worden.
Dat is nu al zeker.
a Veronica speelt in dit spel
een aparte rol. Hilversum 3
werd destijds „opgericht", mede
omdat de plannenmakers er een
goede concurrent voor het
piraten-station in zagen.
Veronica werd zelfs een
voorbeeld. Maar gelukkig pakte
het anders uit. De programma's
op Hilversum 3 waren stukken
beter dan die van Veronica.
Alleen wordt er zeggen
„Hilversum" en „Den Haag"
te weinig naar geluisterd en dat
kan niet. Het droevige gevolg
van dit alles is, dat we nu de
betere programma's weer
kwijtraken en opnieuw naar
Veronica „gedreven" worden.
b Goed, het is prettig dat
zoiets nog bestaat. Miljoenen
mensen zo heet dat altijd
luisteren nog steeds naar
Veronica en daarom is het
mogelijk dat je een plaat van
De Zangeres Zonder Naam hoort
na (pakweg) een van Jimi
Hendrix. Een waanzinnige
toestand. Dat is duidelijk. Het
moet gezegd worden dat de dj's
zich hierbij goed aanpassen.
Puinhoop. Niets anders. De enige
die er wat van kan is
(natuurlijk) afkomstig van een
van de oude Engelse
piratenzenders. Een man als Rob
Out, met zijn Amsterdams
dialect, dat hij nog op een
Engelse manier wil uitspreken
(vraag niet hoe, maar het kan),
maakt veel kapot. Gelukkig
worden er veel platen op deze
zender gedraaid en krijgt men
niet al te veel tijd om te praten.
B Hoe dan ook, het „heimwee"
naar de Engelse piratenzenders
als London, Caroline en City is
door de aangekondigde
veranderingen op Hilversum 3
weer wat aangedikt. Snik, dat
warén nog eens tijden.
PLAATJES
Waarschuwing: Vera Lynn
'heeft Good Night van de v
Beatles gecoverd. Vraag niet
hoe. Barry Ryan nam weer een
nieuw nummer van zijn broertje
op. Het gaat over Love is love
is love (enz., weet je wel).
Zeer zwak. Let deze weken
op de Sandycoast. The Free
uit Rotterdam hebben in de
afgelopen tijd hun nieuwe plaat
Keep in Touch (keerzijde
Taking it Away; Philips JF
334656) in Zuid-Nederland ten
doop gehouden. Nederlands
eerste (of tweede) soulformatie
heeft er een aardige opname
van gemaakt. Misschien is de
stem van zanger mr. Roy Nichols
wel wat te „lief" voor soul,
maar voor de rest zit er alles
op en aan; van koortje tot
blazers. Billie Davis maakte
van „Make the feeling go
away" (keerzijde I'll come
home; Decca AT 15130) een
goed verzorgde opname. Maar
een hit zal het wel niet worden.
Een plaatsje in de middenmoot
is meer dan volioende.
sj: George Cash is een
Amsterdamse formatie, waarvan
in de toekomst nog wel het een
en ander verwacht mag worden.
De eerste plaat „Phantom of my
past" (Philips JF 334658) mag
er in ieder geval best zijn.
Stevig werk, met vooral
instrumentaal goede prestaties.
Emptyness, de nieuwe van
The Shoes, bevalt instrumentaal
ook al het best. Het gebruik
van elektrisch versterkte
mandolines „dqet" het goed.
Deze Polydor-opname (S 1301)
kent te weinig hoogtepunten om
door te stoten naar de top 10.
Toch wel aardig. In Love,
love en Day Tripper (London,
FLX 3224) speelt Jimi Hendrix
samen met Curtis Knight. Een
al wat oudere opname, waarvan
Love, love het best bevalt. Day
Tripper is gewoontjes. Voor de
verzamelaars.
„Het gaat over The Wild Devils"
uit Breda. Dat was een band,
die ons door zijn optreden in
zaal Boelaars 2 a 3 keer per
maand, zoveel genoegen schonk.
Het waren muzikanten, die niet
na 3 of 4 nummers pauze
hielden, maar dikwijls uren
achter elkaar speelden. Zij
werkten echt voor elke gulden
die zij verdienden. Zij speelden
heel ruige beat, maar het gekke
was dat er tijdens hun optreden
over de twee jaar dat zij bij ons
zijn geweest nog nooit gevochten
is. Dat is.iets wat nu niet meer
voorkomt-.
Tegenwoordig is het in zaal
Boelaars zo met de bandjes: een
kwartier spelen en dan 15 of 20
minuten pauzeren.
We merken het ook aan het
aantal bezoekers. Bij de Devils
was de zaal altijd afgeladen.
Nu bij lange niet meer.
U publiceert op de 20-Wij-pagina
tegenwoordig een foto van een
bandje met beschrijving. Wij zou
den graag wat over The Wild
Devils in de krant zien.
Wij willen door deze actie The
Wild Devils weer bij eikaar
brengen, zodat wij weer een
fijne oude band in ons midden
krijgen. Ik hoop ook, dat fans
in Breda hierop zullen reageren,
want het is toch zonde, dat zo'n
band door allerlei moeilijkheden
van buitenaf uit elkaar is gegaan.
Ik hoop dat u deze brief wilt
publiceren.
De namen van de Devils weet
ik nog wel, maar de adressen
niet meer: Cl. van Wanrooy,
zang en sologitarist, P. Janssen,
zang en basgitarist, A. de Best,
zang en slaggitarist, Noud Wou
ters, drums en zang."
a De brief is ondertekend door
fans van The Wild Devils uit
Hank, Dussen, Waspik, Geer-
truidenberg, Raamsdonk, Raams-
donksveer en Made.
b Wie kan deze fans wat
meer vertellen?
u lf be?hen ons vergist. We dachten dat de jeugd hier in dit
gebied zich nauwelijks voor beat en aanverwante stromingen
!w^e?r i, Iaar,eren toch nog verschillende groepen te
ïïïïtfÜK*" beSteden het ren*van"
B „Soft Explosion" uit Breda, dat ons een foto stuurde, beoefent
blues- en underground-muziek. De groep speelt nummers van o m
Cream, Them, Jimi Hendrix, Mothers of Invention, The Byrds. Ên
ook nog af en toe wat eigen werk. De muziek wordt ondersteund
met allerlei lichteffecten, waarvoor slaggitarist John v.d Bosch zorgt
Hij ontbreekt overigens op de foto. De andere leden van de grMn
zijn John Pijpers, sologitaar en zang, Rinus Broos, basgitaar en zTng
en Jack Aartsen drums en zang. Het contactadres van Soft
Explosion is Karbouwstraat 25, Breda.
