De dief op sokken
Machtsverschuiving
iii Tsjechoslo'wakije
Schol
DE TOREN
„VOLKSFRONT" VAN ARBEIDERS EN n
INTELLECTUELEN WORDT STERKER1
M«n staa
aanwezig blijk'
die haar niet bi
Ik ben het grootste kopieerwonder
sinds de uitvinding van het karbonpapier.
Vanavond kom ik opTV.
I
I
I
8
1
i
i
i
i
i
I
OPEN BRij
KRITISEERT
GENTSE
BISSCHOP
ude banden worde
antwoord mogel
m peilingen .:n
-iiik/GEN PEILING
PEILINGEN D:
peuingen PEK ng-
OPEN BRIEF
CENTRUM
TYPOGRAFEN
M
VAN DER GRINTEN N.V.
BON
Scholieren bijeen:
Discussie over
vernieuwing
van onderwijs
President NiJ peLde0L)l'L!ls een de9e|9van d<
wil afschaffing
van dienstptf
16
DE STEM VAN ZATERDAG 1 FEBRUARI 1969
Een paardedief zat in de gevangenis en kreeg op een dag gezel
schap in zijn cel. De nieuwe maat was een vriendelijke man die op
sokken liep. Terwijl zij samen op hun bed zaten en door de tralies
naar de lucht keken zei de man,
wereld toch mooi.
Als de zomerzon schijnt, pluk
ik veldbloemen en geef ze mijn
buurvrouw want die veegt mijn
huisje wel eens aan. Ik zwem in
de rivier en vang een paar visjes
om ze lekker te bakken. Als het
herfst wordt pluk ik de rode bla
ren en zet ze in een kruik voor
het mooie gezicht. In de winter
maak ik een sneeuwman op de
hei, of schaats op de sloot. Ja ja,
het leven is mooi. En kijk eens
wat een fijne dingèn de mensen
maken kunnen: koeken en taar
ten, sieraden van goud en zilver,
prachtige kleren en schilderijen
eh boeken!
Maar weet je wat ik nou zo moei
lijk vind? Onthouden wat ik wel en
wat ik niet zo maar mag meenemen".
„Nou", zei de paardedief, „dat is toch
nogal gemakkelijk. Ik heb een paard
gestolen en dat mag niet. Waarom zit
jij eigenlijk hier?" „Ik? Ik liep op
de markt. Het is heerlijk over een
markt te dwalen.
De zon scheen op de tentjes. De
bloemen geurden al van ver. Het vis
stalletje rook ook verrukkelijk. De
appels en peren glommen, het caril
lon speelde en de meisjes stonden te
graaien tussen de vrolijk gekleurde
lappen.
Toen hoorde ik een man roepen:
Mensen, mensen, ik geef deze schoe
nen om zo te zeggen cadeau! Ik ging
erop af en die mar. schreeuwde maar
door: honderd stuiver per schoen, wil
ik er niet eens voor hebben! Heus
het is cadeau omdat ik zo'n week
hart heb en geen geld wil verdie
nen van mensen die schoenen nodig
hebben. Want schoenen heb jé even
hard nodig als brood!
Wel, dacht ik, als die man de schoe
nen om zo te zeggen cadeau geeft, dan
heeft hij aan mij net een goeie. Want
ik heb alleen maar vodder aan mijn
voeten. Daarom schopte ik die oude
lorren weg en trok op mijn gemak
een paar nieuwe aan van fijn glan
zend zwart leer. Opgewekt fluitend
wandelde ik weg, maar ik was nog
niet op de hoek van de markt aange
komen of alle mensen, die om de
schoenenkoopman hadden gestaan,
holden achter mij aan en schreeuw
den: „Dief, gemene dief! Houdt de
dief!" Ze maakten zich druk alsof
ik de schoenen van hun eigen voeten
had meegenomen. Ik wilde er vandoor
gaan, maar merkte dat de schoenen
mij wel 2 maten te groot waren. Ik
kwam niet vooruit.
Kort en goed, de politie pakte mij
in de kraag, trok de schoenen van
mijn voeten en bracht mij op mijn
sokken vol gaten hierheen. Gelukkig
dat ik in deze cel zo weinig hoef te
lopen, want ik heb bijzonder gevoe
lige voeten en kom zonder schoenen
geen honderd meter ver. Maar ik
vind het nog altijd moeilijk te begrij
pen wat ik wel en wat ik niet mag
meenemen".
„Ik zal het je uitleggen", zei de
paardedief. „Een veldbloem mag je
wel plukken, een roos uit een tuin
niet. Met sneeuwkristallen mag je
doen wat je wilt, maar met echte
kristallen en edelstenen uit een win
kel niet. Weet je: wat door mensen
handen tot stand is gekomen mag je
niet wegnemen. Ook geen paard of
die op sokken liep: „Wat is de
koe, want die zijn geboren in de stal
of op de wei van een man. En ze
zijn groot gebracht en sterk gewor
den door het voer dat de man ze gaf.
De roos uit de tuin en de appel uit
de boomgaard groeien, omdat de ei
genaar het onkruid wiedt en de grond
bemest en de plant beschermt tegen
insecten". „Als je dat allemaal zo
goed weet, waarom heb je dat paard
dan gestolen?" vroeg de man op sok
ken aan de paardedief. „Omdat ik
een echte dief ben, en jij niet", was
het eerlijke antwoord. Zo zie je maar
weer dat zelfs echte dieven eerlijk
kunnen zijn.
Toen de twee zo met elkaar hadden
gepraat, verscheen de bewaker in de
cel. Hij nam de man op sokken mee,
om voor de rechter te verschijnen.
De bewaker deed niet veel moeite
zijn gevangene goed in het oog te hou
den: de man had immers geen schoe
nen aan.
Terwijl zij door de gangen van het
gebouw liepen, kwamen zij voorbij
een open poort. Daarbuiten scheen de
zon op de bomen om een pleintje. De
grond lag vol gouden bladeren. De
goedhartige schoendief keek ernaar
en voor hij zelf goed wist wat hij
deed sprong hij door de poort naar
buiten, rende door de opdwarrelende
gouden bladeren een straat in, holde
een steegje door en sloeg een hoek
om. De bewaker snelde hem achter
na, maar verloor hem uit het oog.
Juist toen de goedaardige dief
dacht: oei, nou heb ik honderd meter
gelopen en mijn voeten doen zo'n pijn
dat ik geen stap meer doen kan
stond hij voor een winkeltje waar de
schoenen zo maar buiten aan de deur
hingen.
Gemakkelijke schoenen om zó op
weg te lopen stond er op een papier
bijgeschreven.
Ozo, dacht de man op sokken, hier
staat het zwart op wit. Hij nam een
paar van de deur af,- ging op het
stoepje zitten en trok de schoenen op
zijn gemak aan. Juist had hij aan elke
voet een schoenen, of daar stoof de
bewaker om de hoek: „Halt dief, uit
breker!" brulde hij. Als iemand zo
iets tegen je begint te schreeuwen, ga
je vanzelf op de loop. Dat deed de
goedaardige schoendief ook. Hij holde
een volgende hoek om, schoot een
steegje door, een laantje in en raakte
zijn achtervolger kwijt.
Maar op hetzelfde ogenblik had hij
alweer honderd meter afgelegd. En
nu bleek dat deze schoenen hem wel
twee maten te klein waren. „Oei, wat
doen mijn voeten pijn", zuchtte hij,
trok de schoenen uit en sukkelde op
zijn sokken terug naar de gevangenis.
De bewaker die nog hijgde van in
spanning, schudde de man op sokken
hard door elkaar, en bracht hem woe
dend bij de rechter.
De wijze rechter liet de marktkoop
man, de schoenwinkelier uit het
steegje en de paardedief óók bij zich
komen, en ieder moest zijn verhaal
vertellen.
Daarop besloot de rechter dat de
marktkoopman zijn schoenen niet zou
terugkrijgen als straf voor zijn dom
me praat op de markt. Dat de schoen
winkelier zijn schoenen niet zou te
rugkrijgen omdat hij maar moest le
ren, betere opschriften te maken. Dat
de goedhartige man geen nieuwe
schoenen kreeg omdat hij niet zo dom
had mogen zijn de oude weg te gooien
vóór hij wist of de nieuwe wel lekker
Ingrid Moseman, Willem van
Kesselstraat 4, Breda. Ingrid is
deze week 7 jaar geworden.
zaten. Maar de paardedief die toegaf
een echte dief te zijn moest de helft
van zijn gevangenisstraf uitzitten. Hij
kreeg kwijtschelding van de andere
helft, omdat hij zo goed aan de man
op sokken had uitgelegd, wat stelen
eigenlijk was.
De paardedief, die niet alleen soms
eerlijk maar ook wel eens bijzonder
aardig kon zijn, vroeg aan de rech
ter: y.Mag ik deze man op sokken
iets geven?"
„Jazeker", stemde de rechter toe.
„Wat wil je hem geven?"
„Mijn schoenen", zei de paardedief.
„Ik kan hier in de gevangenis best
op sokken lopen en als ik de vrijheid
weer krijg, dan weet ik wel op een
handige manier aan schoenen te ko
men en hij bedacht dat hij een
volgende keer een paard zou stelen
zonder zich te laten betrappen. Voor
de prijs van een paard kon hij wel
een hele schoenwinkel opkopen. De
rechter glimlachte en stemde toe.
De man op sokken kreeg de schoenen
van de paardedief. En laat dat paar
hem nou overheerlijk zitten!
Hij liep er honderd meter mee, en
voelde niets. Tweehonderd meter en
nog steeds geen pijn. Driehonderd,
vierhonderd vijfhonderd Als hij
niet is opgehouden om wat te eten, te
drinken of te slapen dan loopt hij
nog steeds.
An Mac Gillavry.
Er was eens een klein dorpje. Dat
tussen twee bergen lag. En in dat
dorpje stond een hele grotè toren.
Op die toren waren de mensen heel
trots. De toren had ook een grote
hel. Die bel luidde oude Pietje. Zo
werd hij door de mensen in het dorp
genoemd.
Nu leefde er in het dorp een ar
me man. Hij had een heel klein
boerderijtje. Die man zat op zekere
dag na te denken over de hoge to
ren. Hij dacht, ik zou daar best
eens binnen willen kijken. En zo ge
beurde het ook.
De volgende dag ging hij al vroeg
op stap. Hij kwam een paar boeren
tegen. Die hij vrolijk toewuifde.
Toen hij bij de hoge toren kwam,
keek hij om zich heen of er nie
mand aan kwam. Hij voelde aan de
deur of die open was. Ja, hij was
open.
Hij ging heel stil naar binnen. Zo
kwam hij boven aan. Hij keek eens
uit een van de ramen. Kijk daar zat
een gat in de muur. Hij voelde er
eens in.
Hé hoe kan dat nou? Hij voelde
een kistje.
Hij keek er in en: het kistje zat
vol diamanten. Zo werd de arme
man rijk.
Hanneke van de Berg
Vermeerstraat 20
Breda.
(Van onze Weense correspondent)
WENEN Het congres van de
Tsjechische vakbonden vorige
week is geëindigd niet drie reso
luties: spoedige verkiezingen (zij
hadden al lang gehouden moeten
worden), economische hervor
mingen, en tenslotte het herstel
van de vrijheid van menings
uiting in woord en geschrift. De
regering hecht in deze kritieke
tijden de grootst mogelijke bete
kenis aan de bijeenkomsten van
de vakbonden. Daarom was vo
rige week op het congres staats
president Svoboda dan ook pre
sent en premier Cernik. Beiden
hebben getracht om de veront
waardiging van de deelnemers
binnen de perken te houden, wat
hun trouwens maar ten dele ge
lukt is.
Het bleek namelijk thans voor de
eerste keer dat het krediet aan ver
trouwen, dat de „arbeidersklasse" in
het voorjaar aan Dubcek en zijn
team gegeven heeft, zo goed als ver
dwenen is. Weliswaar heeft de voor
zitter van de bond van metaalarbei
ders, ing. Toman, verklaard dat de
regering en de partij ook in de toe
komst de steun zullen houden van
zijn bond, die 900.000 leden telt. Maar
hij verklaarde ook: „Wij zeggen met
grote beslistheid dat wij u nooit in
een blinde gehoorzaamheid zullen
volgen, en dat we er niet aan den
ken om ons te laten commanderen."
Ook de secretaris-generaal van de
nationale vakbond, Pacovsky, zei de
dingen heel duidelijk. Hij steldé dat
zijn bond, met zijn 5,5 miljoen leden,
tot taak had te voorkomen dat de
regering van het volk een regering
over het volk zou worden. Hij ver
klaarde verder dat de vakbonden ook
niet van plan waren om afstand te
doen van hun recht tot staken ook
niet als daardoor de produktie zou
verminderen.
Het congres sJoot zich bij deze
twee sprekers aan met een resolutie,
waarin men ernstige bezwaren uitte
tegen bepaalde politici. Welke be
zwaren, werd niet gezegd, maar
iedereen weet dat de bedoelde staats
lieden moreel noch technisch aan de
gestelde normen voldoen en dat zij
wegens collaboratie met Moskou alle
vertrouwen verloren hebben.
Toman kreeg plotseling grote pu
bliciteit, toen hij eerder in januari
in het dagblad van de vakbonden
„Prace" een open brief aan de Slo
waakse partijchef Husak richtte. Hij
verweet Husak dat deze te ver ge
gaan was door van Smrkovsky te
eisen d,at hij af zou treden als pre
sident van het parlement. Toman
schreef: „U had moeten begrijpen
dat u voor de beschuldigingen tegen
de heer Smrkovsky, waar tegen alle
Tsjechen fel protesteren, geheel al
leen verantwoordelijk bent. Misschien
is het u ook duidelijk dat u uw
persoonlijk oordeel niet aan heel het
volk kunt opdringen."
Ofschoon de vakbonden nadruk
kelijk verklaren dat hun kritiek op
bepaalde functionarissen niet tegen
de partij/is gericht, is toch de laatste
weken een nieuw machtscentrum in
Praag ontstaan. Dit centrum krijgt
een steeds grotere invloed op de
politieke beslissingen. Onder meer
heeft het ook bijgedragen tot de
terugkeer van de progressieve poli-
sy-
ALEXANDER DUBCEK
tici Sik, Goldstüeker en Pelikan, die
naar het buitenland waren gevlucht.
Dit nieuwe verschijnsel ip de Tsje
chische politieke wereld bestaat uit
een soort actiegroep van arbeiders,
intellectuelen en studenten, een soort
overkoepelend orgaan van diverse
progressieve eenheden, dat zonder
twijfel de steun geniet van de grote
meerderheid der Tsjechen.
Dit centrum ontstond feitelijk in
de voorzomer van 1968. Twee groe
pen, intellectuelen en studenten,
hadden zich aaneengesloten in een
„cultureel front". Zij slaagden er in
belangrijke figuren uit de vakbonds
wereld voor hun streven te winnen.
Toen werd door de drie groepen be
sloten dat men „de thans gebruike-
kelijke politiek om steeds maar voor
vreemde druk te zwichten niet lan
ger te dulden."
Men besloot van de regering tt
eisen dat de vreemde troepen zich
zouden terugtrekken en dat de op
ondemocratische wijze tot stand ge
komen bureaus van de communis
tische partij vervangen zouden wor
den door een normale partijraad.
Men streefde verder naar een zc
breed mogelijk „volksfront", dat de
politiek van de regering en van de
partij zou moeten controleren.
Ook de bond van treinmachinis
ten trad toe tot deze groep. Uiter
aard is het aantal machinisten niet
groot, maar hun invloed is niet te
verwaarlozen, daar zij vrijwel heel
het verkeer van dit schaars gemoto
riseerde land kunnen lam leggen.
Tenslotte werd enook nog de typo
grafen lid van het „Volksfront". De
zen verplichten zich om geen publi-
katies te zetten en drukken, die niet-
progressief waren. Zo kon het nieuwe
weekblad „Tribuna" pas verschijnen
toen de Russisch-gezinde redacteur
Svestka noodgedwongen een paar
artikelen die de inval ih Tsjecho-
slowakije moesten goedpraten, had
ingetrokken.
Momenteel lijken de progressieve
communisten in Praag de overhand
te hebben. Onder de druk van de
verenigde arbeiders en intellectuelen
waagde men het niet om ook maar
één collaborateur naar de Tweede
Kamer van de volksvertegenwoordi
ging te zenden, ofschoon de collabo
rateurs nog onlangs tijdens de laat
ste zitting van het centrale comité
fel geprotesteerd hadden tegen de
„terreur van de anti-socialistische
groepen".
(ADVERTENTIE)
Mijn naam is 'Océ'1400.
Vanavond om 20.00 uur (Ned. I) laat
ik u zien hoe ik alles kopieer.
Getypte brieven, balpen-brieven,
vulpen-brieven. Tekeningen en kaarten.
Tijdschriften en boeken.
Vanavond demonstreer ik u mijn
gemakkelijke bediening. Eén druk op
Da ,Océ' 1400,
(één van de 24 'Océ' kopieerapparaten},
kunt u kopen, huren of huren-per-kopie.
kopieert in uw voordeel
de knop klaar. En net zoveel
kopieën als u wenst. Vanavond ook
toon ik u mijn zuinigheid. Ik maak zelfs
kopieën op halve grootte. Dus voor de
halve prijs!
Vanavond om 20.00 uur (Ned. I)
laat ik u versteld zitten.
Verkoopkantoren in: Amsterdam,
Den Bosch, Den Haag en Hengelo.
Vul in- knip uit- stuur op.
voor overvloedige informatie over de 'Océ' 1400.
Ik wil graag alles weten over de 'Océ' 1400.
Firma:
F Vu'in" knipTJit- stuurTi'tir'^^L)™
T.a.v.:.
Adres:
Tel:
Nog eenvoudiger:
Voor informatie kunt u ook bellen 04100-24461.
VAN DER GRINTEN N.V., Verkoop Nederland,
Aartshertogenlaan 151. Den Bosch. s
O
(Van een onzer verslaggever
ROTTERDAM Afge-
van tenminste 154 middelbar!
len uit het gehele land zullen
dag deelnemen aan een beat»
van 's middags één tot 's a,
elf uur zal duren en die gebe
wordt in het gebouwentomp|tl"!
de gemeentelijke Caland stbol»!
meenschap in Rotterdam
De onbevredigende gang van
ken bij het door studenten
congres van de Scholieren Bel»
Organisatie in Utrecht, heeft
groep scholieren van de Caland-d
meenschap er toe aangezet,
degener basis te vinden om ii»
gen van de dag (democratise^
van het onderwijs, verandering
het schoolsysteem) -tot een opiosj
te brengen.
Een werkgroep heeft een
discussienota's opgesteld, dat u
deelnemende scholen is toegezot:
Zondag zullen de nota's worden
handeld in aanwezigheid ook vu
kele onderwijsspecialisten. ln|
school zullen in enkele standi 4'
behandelen onderwerpen nader vr
den .toegelicht. Driehonderd vin
ongeveer 1500 Caland - sckolie
zijn bij de organisatie betrokket
De scholieren genieten de a
medewerking van de scboolleii
en van de gemeente Rotterdam,
organisatoren hebben niet alle»1
scholieren, maar ook van red
en directeuren van middelbare
len bijzonder veel positieve
stelling ondervonden,
nikt niet op om aan dit land den oorlog te brengen,
maar als bevrijder. Gij komt niet om te straf
nfgeloopeniwee jaren in hun familie of vrienden zijr
len, mogen nimmer hun zelfbeheersching vergeter
lening. Zij zouden daarmee ongetwijfeld meer om
aan de volle gestrengheid van de krijgswetten.
tder de Indonesiërs, die Ge zult aantreffen op Uw w
|r onder de gewapende aanhangers van de republiek
iuHen kiezen. Ook daaronder kunnen spionnen zijn!
for uit volle overtuiging zuüen komen en inlichtingf
ld van U en Uw kameraden van het grootste belang
feraag U in de dessa's en huizen van de bevolking, 1
gen veiligheid. Tracht schuwheid en wantrouwen doe
egenover den eenvoudigsten Javaanschen boer, tref!
van de bevolking. Verniel niets onnoodig. Koop niets,
ig maakt indruk op den Indonesiër. Verwerf d
van zijp godsdiensten religieuze gevoelens jalierle:
of eëh beleediging kunnen beteekenen. Een mosk
keetrom (bedoeg) is een heilig voorwerp. Blijf er
dals een grievende beleediging, het praten met de han
dit well
BRUSSEL (ANP) - De I
van Gent, mgr. Van Pelt!
heeft een open brief ontvangen n
ruim honderd gelovigen, die W
ge kritiek bevat op zijn beleid.
ondertekenaars, voornamelijk I#
van zogenaamde gezinsgroepen-
mede een aantal artsen en MJ
raren, beklagen zich erover i»
ke vernieuwing grotendeels o»w
lijk wordt gemaakt en elke ffl
tot ernstige binnenkerkelijke d*
wordt afgeremd.
Aanleiding tot de open biiH
vrijdag in de Vlaamse »t«
kranten werd gepubliceerd,
recent herderlijk schrijven
bisschop over de encycliek
nae Vitae. Daarin distancieer.
zich in feite van een verklarMJ
het gehele Belgische ep:
volgens de briefschrijvers
bood op aanvaarding va»
soonlijke verantwoordelijk!»
gelovigen op het punt van
lijksbeleving. De bnefschri
len, dat zij de laatste tijd
te veel hebben moeten a
op het hoogste vlak de
aanstaande moralisten en
verdacht worden gemaakt
een lager niveau de best f
wegens hun vernieuwing!®'k
de orde werden geroepen-
feit van de open brief
digen zij zich met de
dat de waarheid soms o
dan de eerbied.
hoeft niet met de hoed in de hand door dit gansche
_J troepen zichzelf in de hand houden zult ge snel gen
■hl billijke behandeling van de bevolking zijn onze gro-
je U reeds bij de bevolking in de thans door ons bevri
het beteekent te strijden voor recht en veiligheid. Het
WGod U moge leiden en beschermen bij het volbreng
e Brabantse K.V.P. heeft onlanc
hguren van het N.K.V. Reden
d Z'* zorgen over het N.K.V. Be.
Ul V.®®' weinig meer voor c
j p pSp "''inbaar nogal wat over na
v,onderlinge verstandhoudi
er recent is gebleken bij de wc
ablorer wordende banden tussen
dinn V00r de KVP" °ck het N-
Hcie»i b'i het NK v aangesb
»n lge" dee|s voor de K.V.P., dei
de oin'r zou het N K V- wel e'
do M v f^^rban hebben immers
•V. ers bepaald niet overti
WASHINGTON <ReDtfr/D'l
President Nixon heeft he'
van defensie opgedraScn
leerde plannen op te e
afschaffing van de niiü a' j.
plicht. In een door het
bekendgemaakte b°°dsc,iaD
nister Meivin Laird
Nixon zijn opvatting, dat
langrijke vermindering va»
rikaanse troepensterkte
een uitsluitend uit beroep
bestaand leger kan worJjezii
Al tijdens zijn ven"
pagne had de president 0
uiteindelijke a^s „nPn
dienstplicht uitgesp^e^.
Een recente opm'CT e
overigens uitSe^ten
derheid van het Arri^
Xi niema °ps,e|Üng van het N.K.V
'Sn doen 1 rechtstr®®k3 meer aan ve
Twordt nnnn|der9eli'k richtlijn besti
Maar is -i» 6eTS de hand mee gel
PVend wil nL°P ng wel de 'uist
ihgeslntn pr®ten over aller lei zaken,
e Politiek im dfn kan de P°litiek
aaide verlTo™61"5 bepaalt de mogel
verlangens te realiseren.
Strijd^om d" Twante is rnen zich
geweer n f -a, ,tste medische fac
1 kar"erlid Wpr» r 9 Tilburg
^rdt "ifceto i P 66,1 motie aa
!n gevestigd 0n dat de acbtate me'
'aPpen en6 'S °Pgestuurd naar de
"'9 zijn als d Tweede Kamerfi
"Baar maken 9eadresseer<den
|®rabai n
op
Btaar i
gemetenT8^' ee' instemmend a
van
in een verhouding --- van
een, tegen de instelling
beroepsleger gekant
a*=meton L. iiiiicmu c
derland. °ort e achtste medisci
eetr
