ze
die
moordenaar"
Parijsconfrontatie
oud en nieuw
van
Drie maanden leven
in
kleine gemeenschap
eptioniste ^0 pOlïip
TILBURGSE STUDENTEN NAAR JAVA
iDE KRIJGER STUURT ERETEKENEN TERUG:
JWSTE
IAVE!
NT
ROKLENGTE VARIEERT STERK
taal
Ook Italiaanse
priesters contra
celibaat
DE FAAM
IKERWERKEN
UK NOll
les kost. Er zijn
een, zoveel ver
moet je, vooral
iezen die je ver-
ikelier kan ver-
elke week, oP
ig te verdienen
:en. Je kunt de
is aangesloten
ilier zelfstandig
het vertrouwen
NATUURLIJK
HOOFDMOTIEF
TERUG
Chinee?
Laurier
I gaan makpnr0DS lerdeSe voorbe-
VELDWERK
Details
Bij
reumatische pijnen,
spit, neusverkoudheid,
verstuikingenen
winterhanden.
PHILIPS
Faam vaceert de
tie zoeken wij een
er 20 jaar.
van een Mulo- en
ich behoorlijk in de
ïitdrukken.
.an de afdeling Personeels-
rivo
(Van een onzer verslaggevers)
SLUISKIL Met nauwelijks ingehouden emotie zegt de
49'jarige beiizinepomphouder A. J. de Krijger in Sluiskil
(Zeeuwseh-Vlaanderen)
„Ik heb het heus niet gedaan om de flinke jongen uit te hangen.
Echt, het deed me pijn om die eretekenen terug te sturen. Ik stelde
er reel prijs op. Maar ik voelde me moreel verplicht om deze daad
te stellen. Nu zeggen ze aan de pomp „ha, die moordenaar" tegen
me en door de telefoon: schoft. Maar ik heb ook een heleboel
gunstige reacties gekregen. De mooiste was van een meneer uit
Souburg, die me vertelde dat hij de onderscheidingen van zijn ge
sneuvelde broer terug zou sturen. Ik doe het niet voor mezelf als
ex-sergeant van de Koninklijke Landmacht. Ze mogen me voor
mijn part honderdmaal uitschelden en door het slijk halen, maar
laten ze niet aan de jongens komen die zich niet kunnen verdedi
gen, Laten ze niet op de dode harten trappen van de gesneuvelden
in Indonesië. En dat hebben ze in die uitzendingen van de VARA-
televisie gedaan. Misschien wil die meneer Hueting wel op deze
manier over de lijken van onze gesneuvelde jongens in Indië pro
fessor worden".
De telefoon in de bungalow van
de heer Krijger aan de invalsweg
naar Sluiskil heeft bijna niet stil
gestaan, nadat hij dinsdag zijn mili
taire eretekenen het ereteken
„orde en vrede" met bijbehorend
certificaat, het door de minister van
Oorlog verleende certificaat van er
kentelijkheid met bijbehorend in
signe en de erkentelijkheidsbetui-
ging van prins Bernhard bij bur
gemeester J. C. Asehoff van Ter-
neuzen had ingeleverd met het ver
zoek de versierselen aan de minister
van Defensie terug te sturen.
„De burgemeester heeft tot drie
keer toe geprobeerd mij van deze
daad te weerhouden. Ik wilde niet
eens gaan zitten. „Een soldaat blijft
staan, burgemeester", zei ik Toen
zei hij dat hij aan mijn verzoek zou
voldoen".
De heer De Krijger vertrok in
1947 als dienstplichtig soldaat naar
het toenmalige Nederlands-Indië.
,,Van 1942 tot het eind van de oor
log heb ik in Utrecht ondergedoken
gezeten".
In 1949 werd hij in Indonesië tot
sergeant bevorderd. In maart 1950
keerde hij in Nederland terug. „Ik
heb in Bandoeng en Semarang ge
diend bij het territoriaal troepen-
commando op Midden-Java, en wel
hij de staf van de B-divisie. Ik was
ingdeeld bij de tandheelkundige
dienst om klinische veldposten te
bevoorraden- Zo heb ik zowat heel
Midden-Java doorkruist. Nooit heb
'k in die tijd maar iets van gruwe
len, gepleegd door Nederlandse sol
daten, gehoord of gezien. Zelfs niet
van horen zeggen. Dat wil ook weer
niet zeggen dat er nooit iets van die
aard gebeurd zou zijn, maar dan
zou ik al die drie jaar met een
blinddoek voor mijn ogen hebben
gelopen. De legerorders van gene
raal Spoor getuigden van pure men
selijkheid. Zelf kon ik voor de pe-
loppers, de TNI, wel enig respect
opbrengen".
„Ach, natuurlijk vonden er oor
logshandelingen plaats. Mijn peloton
werd als we buiten Semarang waren
steevast beschoten. De eerste keer
dat dit gebeurde, baden onze jon
gens het „Onze Vader" zoals ze het
nooit meer nadien zouden bidden.
Er waren jongens die hun gezicht
diep in de grond staken, zo erg von
den ze het. En denk je nou dat ie
in die toestand behoefte had om
represaillemaatregelen te nemen of
om je sadistische instincten bot te
vieren? Natuurlijk stonden we da
gelijks bloot aan de gevaren, maar
in een heel andere vorm dan nu
worat afgeschilderd".
,,De goede dingen die de Neder
landse soldaten daar in Indonesië
hebben gedaan, daar hoor je niets
over. Ik ken geen edeler mens dan
de Javaanse boer. Als die tegen ]e
sprak ging hij op zijn hurken zitten
en dan zei ik „kom kerel dat hoeft
niet, sta op". De doorsnee Javaan
is een edel en goed mens. En nu de
verhouding tussen Indonesië en Ne
derland beter wordt gaan ze zoiets
doen voor de televisie. Wat zal de
Duitse pers gnuiven, die lacht zich
dood. Die uitlating van dominee
Terstege dat Nederlandse soldaten
zich in Indië net zo hebben misdra
gen als de SS vind ik hemelter
gend".
De heer De Krijger die de bedie
ning van de benzinepomp aan een
schoonzusje heeft overgelaten haalt
uit een map een getypt velletje pa
pier: „Hier, dit telegram heb ik na
de laatste uitzending van de VARA
over deze misselijke kwestie aan
mevrouw Spoor, de weduwe van
onze generaal, gestuurd". De tekst
luidt: „Sympathie en hoogachting
voor de generaal en de zijnen blij
ven ongeschokt. J. A. de Krijger,
ex-sergeant K.L.".
„Mijn hoofdmotief voor het te
rugsturen van mijn eretekenen is
dat er zo gemeen op de harten van
de gesneuvelde soldaten en hun
nabestaanden is getrapt. Die me
neer Hueting heeft het te algemeen
gesteld. Dat deed- mij ontzaggelijk
pijn en dat zal het ook vele tien
duizenden met mij hebben gedaan.
Het was zielig om te zien hoe gene
raal Thomson werd afgeslacht door
zo'n snotneus van een verslaggever.
Toen ik die generaal daar zo hul
peloos voor zijn donder zag geven
dacht ik nou moet ik een daad stel
len om daartegen, op te komen. Als
ik die verslaggever in mijn peloton
had gehad had ik tegen hem gezegd
„jongen ga jij maar rijst met brui
ne suiker eten, wij, soldaten, eten
rijst met sambal".
Het 12-jarig dochtertje van de
heer De Krijger, Marie-Jeanne, had
tijdens de gewraakte televisie-uit
zending aan haar vader gevraagd
„Pappa, heb jij ook Indonesiërs
doodgeschoten?" De heer De Krij
ger: „Ik heb toen tegen dat kind
gezegd dat ik met zuivere handen
terug ben gekomen. Maar dat je
eigen dochter zo'n vraag stelt steekt
je toch wel. In de geest zie ik al die
graven op Menteng Poeloe, de ere
begraafplaats bij Batavia. Ik zie de
geesten van mijn gevallen kamera
den en ik zie de ouders van die
jongen voor me, mensen nu van
over de zeventig. Daarom heb ik
geen spijt dat ik die ere-tekenen
heb teruggestuurd. Dit moest ik
doen, niet voor mezelf maar voor
al die duizenden goede soldaten op
wie een vuile smet is geworpen."
Er stoppen weinig auto's voor de
benzinepomp van de heer De Krij
ger. „Toevallig is het vandaag erg
rustig. Misschien scheelt het me wel
aan inkomsten nu ik die daad heb
gesteld. Ik wacht maar af. Laatst
was ik op een samenkomst van oud-
strijders in Middelburg, Prins Claus
en prinses Beatrix waren er ook.
Prins Claus vroeg me of ik nog
wel eens Indonesië terug wilde
zien. Ik zei van wel maar dat ik er
het geld niet voor had. Hij zei toen:
„Wie weet over een jaar of vijf zal
het wel mogelijk zijn, maar geloof
me, ik verlang er niet naar Indië
terug te zien als een Duitser Bres-
kens of Zandvoort."
Aan de muur van de woonkamer
hangt een kartonnen plaatje van
de Bond zonder Naam met als
maandelijkse slogan: „Zeg eens te
gen jezelf: kijk naar je eigen". De
heer De Krijger tikt met de vuist
op tafel: „Wie is de volgende die
beklad wordt? Let maar op, het
Nederlandse verzet. Gegarandeerd.
Daar moeten ook heilige huisje om
gegooid worden. In het verzet is
ook wel iets gebeurd dat het dag
licht niet kon verdragen, maar
daarom moet je het hele verzet niet
veroordelen."
De telefoon in de gang rinkelt.
Even later meldt de heer De Krij
ger: „Dat was een mevrouw die zei
dat ze van die VARA-mensen saté
moesten maken. Nou, zo erg hoeft
het voor mij ook weer niet."
(Van onze mode-redactrice)
PARIJS Confrontatie tussen jongere en oudere couturiers. Aan hun
verwezenlijkingen voor volgende zomer de roklengte, de doorzichtigheid
en andere snufjes meer, kon hun houding ten overstaan van de mode wor
den beoordeeld.
BALMAINsteeds „jolie ma
dame" eerder gematigde rokleng
te, iets boven de knieën, en geer
exhibities.
ST.-LAURENT: wijzer geworder
door voorbije ervaringen, roklengte
iets boven de knieën, enkele transpa
ranties, maar bedekt door struisve-
renkragen, of minstens bestaande uit
dubbele mousseline en organdie.
COURRèGES: ultra-ultra kort, een
heel stel doorschijnende jerseycami-
sooltjes met of zonder opgestikte
zakjes in hetzelfde weefsel of in
glanzend metaal.
CHANEL: lengte onder de knieën,
geen buitenissigheden, en een terug
blik op haar grootste successen van
het verleden.
Over St.-Laurent heb ik gisteren
reeds details vermeld. Maar nog niet
zijn hele reeks maxi-lange mantels
over pantalons, zijn serie hemdbloes-
ensembles met plooirokken en losse
vesten in soepele zijde, noch zijn
avondkleren met lange mouwen en
hooggesloten aan de hals, noch de
elegante gedrapeerde en gefronste
namiddag-en-avondkleren in soepele
Chinese zijde. „Oude gewaden", zou
den de ingewijden van de mode kun -
nen zeggen. Ze herinneren aam de
glorietijd van de haute couture in
de jaren '30, en wie toen zeer jong
was zal met heimwee de chemisier-
kleedjes en de Chinese zijde zien op
treden.
Ook Chanel had deze iets ouder
wets-aandoende modellen. In feite
vertoont de collectie van de oude
grote dame, en die van St.-Laurent
heel veel gelijkenis: er was o.m. een
hooggesloten kraagloos tuniekvest
op lichtjes uitstaande rok, donker
blauw dat we bij beiden identiek
hebben opgetekend; zelfs voorzien
van ongeveer dezelfde sautodrs of
halssnoeren.
Daar hield de vergelijking echter
op. Chanel mag dan nog over de
trapleuning hangen van haar spie-
gelsalon om de reacties gade te
slaan, ze kan een van haar creaties
dragen: een thee-rose speciaal ge
weven tailleur, maar heel veel van
haar ontwerpen ook al door de
lengte schijnen „vieux jeu" voor
iedereen. En vooral voor de jonge
ren.
Het liedje van „Hey bombolo
billwhat did you kill?"zal
ik niet meer kunnen beluisteren zon
der te denken aan de Courrèges-
show, waar het thema steeds terug
keerde, en waar donkerhuidige man
nequins naast perzikwangige jonge
ren op dat rytme dansten. Zottebol
len, zou ik zo zeggen, in prachtig-
verwezenljjkte gabardine mantels,
kleedjes, tailleurs met rokken en
met lange broeken, en waarvan al
leen deze laatste langer reikten dan
juist over het dijgewricht. Nieuw is
de halsopening, die door contraste
rende kleuren de vorm aanneemt
van laurierblaadjes, een motief dat
herhaald wordt in licht en glanzend,
dof en doorschijnend in avondkleed
jes.
Wanneer de jonge mannequins
volop blijk wilden geven van hun
levensvreugde, spelen ze het vest
van hun ensemble uit om alleen nog
'Van een onzer redacteuren)
TILBURG JEF HELMER
en zijn studiegenoot ERIC
EITERING (22) beginnen
lag 10 februari aan het eer-
i!t werkeljjk grote wetenschap-
feÖke avontuur van hun leven.
stappen dan in het vliegtuig
,at 'len naar Java brengt. Om er
ln een dessa in de buurt van Che-
on enkele maanden een studie
e ®aken van alle aspecten die
een dorps-samenleving haar
aanz'en geven en er een rol spe-
I en, zoals de werking van de adat
I »f,Vi°n"terec'lt^' de groepste-
I ,ns 'gen, de verhouding van
l „r^ten en ehristenen en de
P0'itieke invloeden.
hars benden, bedde vijfde-
Je Tiiw»m de sociologie van
'eis tnt gse Lomschool, hebben die
(ken »™lf Puntjes voorbereid,
dchtino 1 want is van de op-
zen Ontavi, kgroeP Studierei-
jaar „i?eimgSlanden af
Je Iniinn» ®?en voorzitter van
J'e werkvS u geweest. Via
Pen Haaf - 61 secretariaat zit in
twaalf sh.'j Z1in reeds een stuk of
staaTer „denten „uitgezonden". Er
minatie nm 20 n veertien op de no-
keld te vêrtrekken!" d6l6n de
Joen verU^'ei?aal wat vlotter te
secties die ieft die organisatie
Jottesiè rvS; Zljn gericht op In-
'fe-Wika' 0ost-Afrika en La-
kr«8t voor iedere
Jtiversitlt Ji es van het "ik, van
va" hetu?;van andere fondsen en
I zo'n den ven' Elke student
^n5zkh60D°rti<>l0^e"studenten heb-
K zochten 7e f geruirae "id
n ze contact met aller-
ERIC WEITERING
Kijken hoe het loopt
lei instanties in Djakarta, met minis
teries en studenten. Ze kregen pret
tige reacties en de herhaalde toezeg
ging dat ze op alle mogelijke manie
ren zouden worden geholpen. Erva
ringen van studenten, die via de
werkgroep al eerder naar Indonesië
gingen, zijn uitstekend geweest. De
beloofde hulp was er en de Indone
siërs werken op alle mogelijke ma
nieren mee.
Jef en Eric denken een week of
drie, vier, in Indonesiës hoofdstad,
jjjakarta, te blijven. Om de contacten
die zij schriftelijk hebben gelegd te
verstevigen en om een duidelijker in
zicht te krijgen in de wijze waarop ze
in „hun" dorp het best kunnen gaan
werken.
„Ja, we willen daar eerst kijken
hoe het allemaal loopt en hoe men
bepaalde toegezegde' zaken heeft ge
organiseerd. Een van de onderwerpen
waarvoor we ons heel erg interesse
ren is de houding van de traditionele
elite in het dorp ten opzichte van al
lerlei verwestelijkingsverschijnselen".
Ze hopen er min of meer op dat ze
JEF HELMER
Na Java naar Ceylon
gewoon bij gezinnen in het dorp kun-
reid. In het Amsterdamse talenpracti
cum volgden zij een cursus in de ba-
hasa Indonesia. Ze hebben veel gele
zen over het gebied waar ze hun stu-
nen logeren. Dat is immers de beste
manier om werkelijk snel in de
dorpsgemeenschap te integreren, om
allerlei stromingen en onderstromin
gen te ontdekken, om „gewoon" mee
te leven met de mensen zelf. Als ze
apart worden ondergebracht ontstaat
er mogelijk toch een soort drempel
tussen hen en de dorpelingen en dat
zou voor het onderzoek heel be
zwaarlijk zijn.
Eric geeft onomwonden toe dat ter
plaatse precies moet worden uitge
maakt hoe de studie zal worden op
gezet en uitgevoerd. Veel zal afhan
gen van de vraag of ze „geaccep
teerd" worden. Ze rekenen er in
ieder geval op dat een Indonesische
student hen gaat vergezellen en als
tolk zal gaan optreden.
„We willen interviews afnemen, be
schikken over mensen uit het dorp
die ons van allerlei zaken en gebeur
tenissen op de hoogte houden. We zul
len ongetwijfeld veel moeten impro
viseren.
Na ons bezoek aan het dorp zul
len we waarschijnlijk nog een week
of wat in Djakarta blijven om ons
materiaal te ordenen en ons te bezin
nen over de wijze waarop we dit ma
teriaal gaan brengen".
Jef zegt dat zijn vriend en hij van
plan zijn van hun ervaringen gebruik
te maken voor de scripties die zij
voor hun doctoraal examen moeten
maken. „We willen verder zoveel mo
gelijk publiceren".
Het tweetal komt, al formulerend
wat hen beroert, tot de gedachte dat
het eigenlijk gewenst zou zijn dat een
socioloog, die een studie gaat maken,
zoals zij nu van plan zijn, eigenlijk de
kans zou moeten krijgen ,,zijn" dorp
van dat moment af steeds te volgen
in zijn ontwikkelingen. Dan immers
ontstaat er pas een doorlichting die
duidelijk veranderingen kan aanto
nen en die conclusies rechtvaardigt
over allerlei gedragsuitingen die zijn
beïnvloed door structurele en andere
veranderingen in zo'n gemeenschap.
,Maar ja, wij zijn al blij dat we de
ze kans krijgen. Echt veldwerk doen,
dat is toch een prachtige afsluiting
van de academische studie!"
Eric Weitering uit Breda keert uit
Indonesië rechtstreeks naar ons land
terug.
Jef Helmer niet. Hij kan, dank zij
een beurs van de Unesco, na afloop
van het Javaanse avontuur nog drie
maanden naar Ceylon.
Een creatie van de Parijse mo
dekoning Jacques Esterel: „1942",
een lange japon van organdie, ge
dragen over een diep uitgesneden
lijfje. De strakke mouwen eindigen
in een wijde manchet.
maar een transparant jersey wit of
zwart hemdje te vertonen als cor
sage. Het was in feite een echt spek
takel, beklemtoond door de muziek,
door op blote voeten dansende man
nequins die de nieuwe „kokornoot"
haarstijl van Alexandre vertoonden
maar in turquoise, geel, oranje, rood,
groen, mauve nylon pruiken: een
hele nieuwigheid voor Courrèges,
deze hoofdtooi. Hij heeft zijn man
nequins overigens voor het eerst
voorzien van duidelijke make-up (en
soms zwarte sproetjes), en wanneer
er geen blote-voetendans gaande is,
dragen de meisjes kuitlange kleurige
kousen, mocassins, kleurige laarsjes
of schoenen met koperen ballen als
hak.
Een van de details: voorgevormde
bustehouders en dijrokjes die Cleo
patra's dienaars verstomd zouden
hebben doen staar.: uit goud, mauve,
groen, rood, orange, metaal. De dag-
kleding was rood, oranje, bruin,
zwart en groen. In één woord: al de
Courrèges-kleuren samen met zijn
eeuwige wit.
Uit contrasten als deze heden
daagse modellen van St.-Laurent,
voor de „sophisticated" elegante
vrouw, de eerder klassieke maar
sjieke modellen naar Balmain en de
vooruitstrevende, gedurfde exhibi
tionistische Courrèges-mode zal stel
lig de komende zomermode worden
gedistilleerd.
Dat ook de anderen hun ideeën
mee in de weegschaal zullen leggen
lijdt geen twijfel. Zij staan op het
programma van de volgende dagen.
Ricci, Patou, De Raueh en de vele
anderen, Eén zaak kunt u al vast
noteren: uw rokzomen kunt u naar
de eigen voorkeur rond uw knieën
laten zwaaien.
Een kreet, die de een of ander mis
schien een slapeloze nacht zal bezor*
gen: „De werknemers zijn kapitalis
ten aan het worden
Dat beweert de heer B. J. van
Werkhovenvoorzitter van de Neder
landse Katholieke Grafische Bond in
het jongste nummer van het NKV-
blad Ruim Zicht. De grafische werk
nemers hebben namelijk in hun nieu
we c.a.o.-pakket het spaarloon in de
wacht kunnen slepen. Dat betekent
onder meer dat zij bij hun pensione
ring een extrapoije hebben. En dat
kan zo vet zijn, dat het in ieder ge-
vél de heer Van Werkhoven boven
staande uitspraak ontlokte.
Met een bijna torenhoge graad van
waarschijnlijkheid kan ik u echter
verzekeren dat de werknemers géén
kapitalisten zullen worden.
En wel om de eenvoudige reden
dat er dan ook geen proletariërs meer
zullen zijn. En een kapitalist zonder
proletariërs heeft geen poot om op te
staan.
Een kanttekening: op wereldniveau
zijn we als puntje bij paaltje komt,
bijna allemaal kapitalisten. En dat
zal zo lang duren tot dat die andere
(grotere) helft van de wereldbevol
king evenveel te eten heeft als wij.
Tot dan zijn zij de proletariërs. En
wij de kapitalisten.
Pppprrroost
Bovenstaande gedachten doen me
denken aan dat mopje dat iemand te
berde bracht, toen er gepraat werd
over arbeiderscommissarissen. Ach
wat, zei die iemand, tegen de tijd
dat de arbeiderscommissaris er komt,
zijn er geen arbeiders meer I
Zeer futuristisch en vooruitziend,
maar het overdenken waard.
En wat te denken van de ellende die
men dezer dagen in de V.S. heeft
meegemaakt met een nieuw model
trein, die met een snelheid van 200
km per uur tussen Washington en
New York ging rijden. Tot grote
schrik van de spoorwegtechnici meld
den de machinisten van de „tegen
liggers", treinen van een ouder model
met een lagere snelheid, dat na elke
ontmoeting met de supersnelle nieu
weling een groot aantal ruiten ge
sprongen was. De luchtdruk bleek te
groot voor de oudjes.
In Pais-ley en vree leven (Noord
iers gezegde).
Een lezer schrijft mij een met het
oog op het koninklijk bezoek aan het
land van Haile Selassie actueel mop
je: De keizer van Ethiopië wordt „ne
gus" genoemd. Waarom Omdat veel
mensen daar niet tot tien kunnen tel
len.
Daar moet wel even bij gezegd
worden dat dat mede de schuld is
van diezelfde keizer.
De VW-agenda voor West-Bra
bant van de eerste helft van februari
is de moeite van het lezen waard: 1
febr. zaterdag, Bergen op Zoom: In de
diverse lokaliteiten carnavalsbals; 2
febr. B. op Zoom: In diverse lokali
teiten caranavalsbals; 5 febr. Steen
bergen: toneelgroep Globe; 7 febr.
Bergen op Zoom: In diverse lokali
teiten caranavalsbals; 8 febr. Bergen
op Zoom: In diverse lokaliteiten car
navalsbals; 9 febr. Roosendaal: Groot
gekostumeerd en gemaskerd carna
valsbal; Bergen op Zoom; In diverse
lokaliteiten caranavalsbals; 11 febr.
Bergen op Zoom: Contactavond post
zegelvereniging „Onderling Contact";
14 febr. Bergen op Zoom: In diverse
enz.; 15 febr. Bergen op Zoom:
In diverJuist
Zouden postzegelverzamelaars en
toneelkijkers geen carnaval vieren
Veelteduurtetoeslag (En nou weer
vijfmaal achterelkaar).
MERIJN
ROME (AP) De golf van eisen
van rooms-katholieke priesters om
vrije keus van 't celibaat heeft ook
Italië bereikt. Voor het eerst Is
daar een groep priesters naar voren
gekomen met een openlijke verkla
ring, waarin er bij de kerk op wordt
aangedrongen een einde te maken
aan het acht eeuwen oude verbod
voor priesters om te trouwen.
Negen priesters in Casale Mon-
ferrato, een stad halverwege Milaan
en Turijn, hebben een gestencilde
brief van 10 bladzijden gestuurd
aan 200 andere priesters in het dio
cees Casule, waarin zij hun verzoe
ken zich aan te sluiten bij een cam
pagne om het recht te krijgen te
kiezen tussen gehuwd en ongehuwd
priesterschap.
In hun brief zeggen zij uit te gaan
van „het principe van vrijheid". „De
vrouw is niet beeld van zonde",
zeggen zij. „Zjj is een schepping van
God. Zelfs als zij gemaakt werd uit
de rib van een man. Bepaalde ta
boes zijn dwaas, anachronistisch en
horen thuis in de middeleeuwen."
NEW ORLEANS (REUTER) De
officier van justitie Jim Garrison uit
New Orleans heeft oud-gouverneur
John Connally van Texas en diens
vrouw gedagvaard om te getuigen
in het proces tegen de zakenman
Clay Shaw.
(ADVERTENTIE)
Overal waar warmte helptj
helpt de geneeskrachtige
warmte van Philips Infraphil
beter.
infraphil N
geneeskrachtige i
warmte die f
diep doordringt.