De sneeuwprinses
en de dwergen
HALVARINE
istrijkei
nationaal
Ned
heef)
Voor u 31/z7o op uw
salarisrekening en
desgewenst een
maand salaris extra als
gezinskrediet en voor u
CARNAVAL
SYBÏL
Mijn grote oom Eugène
KABOUTER
LANGNEUS
Vergissingen
bij starts
op Schiphol
50% minder calorieën
lekker op het brood,
gezondervoor uw
de bank waar ook zich thuis voelt
SCHOOL
EIGEN BAH
Kabouter Pim
en de vogel
Bij gasontploffing in
Utrecht twee
huizen beschadigd
Meer hartziekten
op jeugdige
leeftijd in V.S.
Hoe? Heel eenvoudig. Open een salarisrekening bij onze
bank, de NMB. U profiteert dan van 31/2% rentevergoeding.
Bovendien is er de mogelijkheid een maandsalaris extra
op te nemen als gezinskrediet. Als rekeninghouder geniet
u een uitgebreide persoonlijke service. Zo kunt u bijvoor
beeld gebruik maken van betaalcheques, waarmee u bijna
overal betalen kunt.
Ondanks verbod:
Opleidings
centrum van
mgr. Illicit
gewoon door
Luxemburgs
zonder socialist®1
I0LLIG
Een muizenfamilie
DE STEM VAN WOENSDAG 29 JANUARI 1969
In een streek waar de zomer liefelijk maar kort is en de winter hard
en lang, werd ieder jaar een sneeuwprinses gekozen. Als in het na
jaar de vallei tussen de hoge bergen voor het eerst bedekt was door
een wit sneeuwkleed, kwamen alle jonge meisjes uit de omtrek bijeen.
Zij waren dan gekleed in smetteloos witte kleren en hadden de haren
versierd met sneeuwbessen. Een wijze Raad waarin jong en oud
stemmen hadden, koos het mooiste meisje uit tot sneeuwprinses van
deze winter.
O, het was heerlijk sneeuw
prinses te zijn. Iedereen had een
geschenk voor de uitverkorene
klaar; het kon een geborduurde
schort zijn, maar ook wel een
boeketje gedroogde bloemen. Het
kon een kistje met houtsnijwerk
zijn, maar ook een vergulde den-
neappel om met plezier naar te
kijken.
Een winter lang behield de
sneeuwprinses haar ereplaats. .Was
er feest dan werd de eerste dans
door haar gedanst; werd er éen
sledetocht gehouden, dan reed zij
voorop; was er hier of daar een
bruiloft dan zat zij op een ereplaats
aan het bruiloftsmaal. En als er in
de buurt een kind werd geboren,
werd het als een grote eer be
schouwd de sneeuwprinses tot peet
tante te mogen benoemen.
Er woonde in die vallei eens zulk
een mooi kind, dat iedereen kon
zien: zij wordt nog eens onze sneeuw
prinses. Maar vóór zij daarvoor
groot genoeg was, gebeurde er iets
vreselijks. Terwijl zij in de warme
zomer op -een hete dag baadde aan
de rand van een meer, werd zij ge
troffen door de bliksem Het leek
alsof haar niets was overkomen,
maar vanaf dat ogenblik was het
mooie meisje blind. Zij leerde zich
in huis bewegen alsof zij zien kon,
zij leerde ook om het huis en tussen
de bomen van het bos te gaan als
of zij twee ziende ogen had. Maar
onder de mensen voelde zij zich on
zeker. Daarom leefde zij voortaan
teruggetrokken, alleen bij vader en
moeder.
Toen het najaar aanbrak waarop
zij oud genoeg was om aan het
sneeuwprinsessefeest mee te doen
liep zij door het bos en voelde aan
de koude lucht dat de eerste sneeuw
elk ogenblik kon vallen. Zij herin
nerde e!ch van vroeger hoe mooi de
♦it-geklede meUjes met de sneeuw-
fceüen in het haar eruit hadden ge
ilen en zij wist nog goed hoe juist
de ogen van die meisjes schitteren
der hadden gefonkeld dan de kost
baarste edelstenen. Tranen drupt.en
nu over haar wangen en vielen op
hetlkoude mos. Daar bleven zij lig
gen als dauwdruppels in de vroege
lenteochtend.
Op dezelfde plaats onder dat mos,
woonden dwergen die in dat hoge
noorden vredig met de mensen sa
menleefden. Zij hoorden de tranen
vallen, verstonden de snikken waar
mee ze geschreid werden en beslo
ten nog vóór het vallen van de eer
ste sneeuw al hun krachten in te
spannen.
De dwergen verzamelden de helft
van de tranen en besproeiden daar
mee een bosviooltje. Vlug bouwden
zij er een bescherming van takjes en
dorre blaadjes omheen en verwarm
den die kleine ruimte met hun
adem
Toen de nachtvorst over de grond
trok werd het viooltjesplantje dan
ook niet gedeerd en de vochtige
aarde waarin het stond, bevroor
niet. Maar de andere helft van de
tranen die nog op ongedekt mos la
gen, werden door de vorst verstard
tot wonderschone parels Terwijl de
dwergen het viooltje bewaakten, re
gen zij vliegensvlug die parels aan
een tot lange snoeren; bovendien
maakten zij er oorhangers van en
sierspelden( om in het haar te dra
gen. Intussen schoot het viooltje op
alsof het lente was. Groene blaad
jes ontvouwden zich, knopjes verhie
len zich en op een vroege morgen
ceken twee stralende lila bloempjes
de dwergen aan. Juist die nacht
was de eerste sneeuw gevallen en
bedekte de vallei tussen de bergen
met een wit kleed.
De dwergen plukten de bloempjes,
verzamelden de parelen sieraden en
spoedden zich naar het meisje dat
nog sliep. Geruisloos slopen zij bij
haar binnen, legden dc parels op
tafel en schoven een viooltje onder
elk ooglid. Nauwelijks was het ge
beurd of de moeder kwam haar
dochter wekken. Het meisje opende
de ogen en was nog even blind als
tevoren. Maar de moeder sloeg de
handen ineen: „Kind wat is er met
je gebeurd, je hebt de mooiste ogen
van de wereld! Het lijken wel
maartseviooltjes"!
Toen viel haar blik op de tafel.
„Wie heeft je zulk een schat aan
parels gebracht???, vroeg zij met
een stem die fluisterde van verba
zing en verrukking. Het meisje stak
haar handen uit naar de tafel en
betastte de parelsnoeren, de oorhan
gers en de spelden. Zij wilde tranen
storten van verdriet maar er welde
niet één druppel meer op in haar
ogen. Zij kon alleen nóg maar glim
lachen „Zal ik me opsieren om
mee te gaan naar het feest van de
sneeuwprinses?" stelde zijvoor.
Maar toen trok er meteen een
schaduw over haar gezicht.„Ik
heb geen, sneeuwwitte kleren en
dat was toch de voorwaarde voor
i^der die sneeuwprinses wilde wor
den. Toen opende de moeder de gro
te beschilderde kist, waarin zij haar
dierbaarste herinneringen bewaarde.
En daarbij was ook haar trouwja
pon, die nog steeds met vergeeld
was, maar wit straalde als de zo-
iuist gevallen sneeuw. Zij kleedde er
haar dochter in en het was alsof al
le hoop op geluk die de moeder zo
veel jaren geleden had gevoeld bij
het dragen van dit kleed, nu ook
het hart van haar dochter vervulde.
Zij sierde het meisje op met parels
in de plaats van sneeuwbessen en
bracht haar naar de bijeenkomst in
de vallei.
Het meisje met de njetsziende vi
ooltjesogen was zo mooi dat de keus
gauw was gemaakt. Zó mooi dat
niet één ander meisje jaloers was
of verdrietig. Zo mooi dat zij in de
winter die volgde, steeds ademloze
bewondering wekte als zij de eerste
dans uitvoerde, vooraan reed op de
sledetocht, eregast was op een brui
loft of peettante op een doopfeest.
Zij was zó mooi dat de aardigste
jongemannen graag met haar wilden
trouwen en hun ogen in haar dienst
wilden stellen.
Natuurlijk trouwde zij. Maar op
het ogenblik dat zij haar jawoord
gaf smolten alle parels weg tot tra
nen Wat hinderde dat' Ook zonder
parels was en bleef zij even mooi.
Maar nu de 1 parels tranen hadden
geschreid, nu konden ook haar niets-
ziende viooltjesogen tranen schreien.
En dat maakte haar tot een echt
gelukkige vrouw.
AN MAC GILLAVRY
SCHIPHOL (ANP) Nauwelijks
een maand nadat KLM-gezagvoerder
J. de Laet zijn DC-8 van een ver
keerd en veel te kort stukje lan
dingsbaan op Schiphol nog net aan
het einde van het beton de lucht
wist in te heffen, zijn maandag op
nieuw op dezelfde baan twee ver
gissingen begaan.
Ditmaal echter werden de vergis
singen van de vliegers tijdig door de
dienstdoende verkeersleider in de
verkeerstoren opgemerkt.
„Break off take off" (breek uw
start af), riep hij de gezagvoerder
van een Caravelle lijhmachine van
Alitalia toe, die om half vijf maan
dagmiddag op baan 09-27 in weste
lijke richting zijn aanloop begon, ter
wijl hij slechts opdracht had om via
deze vati? naar het begin van baan
19 te taxiën.
De piloot wist Jijn machine, die al
vaart begon te krijgen, tijdig af te
remmen, keerde om en werd' daarop
naar de goede baam 19 gedirigeerd.
Het was het lijntoestel met bestem
ming Milaan en Rome.
Merkwaardig genoeg maakte vijf
minuten later een vertraagde lijn-
machine van de Poolse luchtvaart
maatschappij LOT met bestemming
Warschau, precies dezelfde vergis
sing. Naar baan 09-27 taxiënd draai
de ook dit toestel een driekwart slag
naar links om en kwam met de neus
in de westelijke richting op de baan
te staan, waaróp de verkeerstoren de
gezagvoerder op zijn vergissing op
merkzaam maakte.
De persdienst van de luchthaven
Schiphol en de rijkspolitie bevestig
den het gebeurde. Op de verkeers
toren zelf werd een en ander echter
ontkend.
Het is thans in ruim een maand
tijds minstens driemaal voorgeko
men, dat op precies dezelfde plek
op baan 09-27 piloten vain drie ver
schillende nationaliteiten tijdens
minder goed zicht him richtinggevoel
verloren hebben en volkomen in de
war zijn geraakt over hun positie.
Of dit euvel zich nog veel meer
voordoet is niet bekend.
UTRECHT (ANP) Twee wonin
gen in de Bouwstraat in Utrecht
hebben maandagavond schade opge
lopen door een gasontploffing.
Personeel van het Gemeentelijk
Energiebedrijf legde een nieuwe
dienstleiding aan vanaf de hoofdlei
ding naar een van de panden. Bij
dit. karwei kwam een grote hoeveel
heid gas terecht onder de vloer van
de twee hulzen.
Een brandende kachel bracht het
waarschijnlijk tot ontploffing. De
materiële schade wordt op enkele
duizenden guldens geschat.
(ADVERTENTIE)
ERA
WASHINGTON (AP) In een
weldra te publiceren rapport over
een studie van de Amerikaanse sol
daten, die in Vietnam door ziekte ol
gevechtshandelingen om het leven
zijn gekomen, zal nieuw en zeer ver
ontrustend bewijsmateriaal worden
aangevoerd voor de' stelling dat de
Amerikaanse man reeds jong symp
tomen van hartziekten vertoont.
Allereerst beschrijft het rapport
dat er belangrijke tekenen zijn dat
het verharden der afleren een
mogelijke inleiding tot ziekten van
de kransslagader zich thans bij
manschappen van 18 tot 23 jaar veel-
vuldiger voordoen dan bij dezelfde
leeftijdsgroepen in de Koreaanse
oorlog.
Deze toeneming wordt toegeschre
ven aan een gebrek aan lichaams
beweging plus te vetrijke diëten en
het roken van sigaretten.
(ADVERTENTIE)
de heer A. Koopmans
beheerder bijkantoor Sneek
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
Breda: Veemarktstraat 55-57, Valkeniersplein 14. Bergen op Zoom: Zuivel-
plein 5. Dongen: Hoge Ham 19. Etten-Leur (N.Br.): Markt 34. Halsteren:
Dorpsstraat 13. Oostburg: Nieuwstraat 24. Oosterhout: Heuvelstraat 8.
Roosendaal: Markt 19. Terneuzen: Nieuwstraat 10. Voorts bijkantoren te
Breskens, Goes, Hulst, Sas van Gent en Zaamslag.
CUERNAVACA (KNP) - Mj.
Illich, wiens Mexicaans opia
centrum voor Zuid-Ameriki
wij vorige week schreven,
is door een verbod van het H, 5;
in Rome, is verontwaardigd n
feit dat alleen maar algemc
schuldigingen worden aangevt
het decreet, waarin het ra)
neergelegd.
Op niet één punt wordt tl
schuldiginig nader omschreef
mgr. Illich. Hij vindt het c
mogelijk zichzelf of zijn i
kers tegen de beschuldigingen
dedigen.
Het werk van Illkhs
en documentatiecentrum l
Cuernavaca gaat gewoon docf.Ö
15 procent van de «ursiia
priester of zuster. Zij flKtgenl
Rome niet meer aan de
deelnemen. Ongeveer 5 pr«
de cursisten is dominee.
Mgr. Illich, die zich all:
monseigneur liet noemen,
zijn superieur, de bisschop ra
York, Terence Cook, toesteir
hebben als gewoon leek te Ie
heeft de laatste jaren vooral H
heid gekregen door zijn sekt
tiek op de hulpverlening
kerk van Zuid-Amerika en 4|
tie daar.
Het huidige onderwijs I
Zuidaimerikanen dom en oi
aan de bestaande orde van den
zo vindt hij. In zijn centrum»!
co organiseert hij daarom «j
sussen, waarin hij telkens n
groepen uit en voor Zuid-Ai
opleidt.
PET WORTH (Engeland)
Een college, dat wordt i®J
geestelijken van de Church
land, is voornemens een s
in te richten, die bier en
koopt aan de leerlingen.
Het gemeentebestuur van
zal spoedig verzocht w»;
drank vergunning uit te r»
het Seaford College,
plaatsje is gelegen. Het M®
dit college, de eerwaar®
Johnson, zei: „Indien wij
ning krijgen zullen de leer®
de bar bier en wijn kunnen
maar geen sterkere drt»®
Ds. Johnson zei te zuil®
„dat alleen jongens van
ouder bier en wijn kunn
Bovendien zullen de hoe^
die zij kunnen kopen 1
zei hij.
Indien het college de v«
krijgt zullen de leer
kunnen opdoen met r
van een bar en bovendien
zich in zo'n etabHs
gen.
LUXEMBURG (BTR) JL.
xemburg zijr. christen-s A
beralen overeen gekome
we regering te v°rmen «f
re Werner, die ook Prc
het vorige kabinet. fet ;S
sen de christen-socialen
coalitiepartners, de S0L.
enige dagen geleden si
De vorige maand
mene verkiezingen
christen-socialen en i,#'
pectievelijk 21 en 11
tels. De socialisten en
hebben er samen 24.
(Van een onzer
AMSTERDAM „Waarom
uniform die bij bijzondere
Waarom geen ceremoniële aflos
Waarom mag het paleis op de
speciale ontvangsten van groe
Jlemaal moeten kunnen. Als j
„aars aan en trek je een lekker
uier moet je de toerist een beet;
De 50-jarige heer Strijkers, b
en kortaf bekend als Joop, vine
ukt Nederland over de toonban
jij wil er bonte plakkertjes op. i
En hij wil er, veel meer dan
oer op gaan..
Sinds 15 januari is hij directeur
'an de piepjonge stichting Neder-
inds Nationaal Bureau voor Toe
isme, een met vereende krachten
in regeringshulp over de brug ge
acht schaap, waarop de nationale
ïoop zich met voorzichtig vertrou-
ven heeft gevestigd. Hij zegt: „ik
leb net dit weekeind mijn salaris
in mijn sociale voorzieningen ge-
ioord". De onderneming, waar hij
zijn vijftigste levensjaar de niet
iringe schouders onder zet, is zo
iril, priller kan het niet.
Geen woord daarom over de
iroodnodige stappen, die de heer
'itrjjkers denkt te nemen om de
'at gammele Nederlandse toeris-
lindustrie stevig op poten te
itten. „Het hele beleid moet nog
item met mijn commissarissen
rorden doorgesproken. En met het
linisterie van Economische Zaken,
'aarna kan ik pas voor het voet-
cht komen. Dat is knap vervelend,
ant ik begrijp, dat de mensen meer
'illen weten. Ik streef ernaar eind
ibruari met het volledige tableau
e la troupe te komen - dat dan de
lub zich kan presenteren. Ik hoop,
|at de ANVV nieuwe stijl dan ook
""1 plannen uit de doeken doet,
;at toeristisch Nederland weet,
loe en wat."
Hoe de taakverdeling wordt?
eer begrijpelijke vaagheid. „Ik
alleen zeggen, dat mijn bureau
e uitgestippelde opdracht heeft, de
"nnen- en buitenlandse markt te
bewerken. Dat is een verschil
jet vroeger toen zag men dat
"nenland niet zo. Ik moet nu spe-
isten gaan kiezen. Voor een deel
r S al ln de bestaande organi-
j Alles hoeft niet een, twee, drie
ïu schroothoop. De vraag is:
.specialisten passen in de ta-
S' we op ons gaan nemen en
f e taken moeten we nog even
LTi.rjSten' beb nog niet eens
in o fk weet alleen, dat we
aantal taken voor het begin van
seizoen afgebakend moeten heb.
ir>ótn ln, 1970 de 15118 te balen
ram 7® 1 8nel met een Pr0"
iee beazig°men' Daar zÜn we druk
hoofs6611carrière bii de KLM
•entraal m°°PuNederIand) en het
"baal Bloembollen Comité (ad-
„Van bei
en k'laki safaripak, waa^V
Gert Jan van den Bemd, 4 jaar,
Hofwijkstraat 56, Breda.
De muizenfamilie Klos,
wonen in het bot.
Onder een eikebooin,
een vader een moeder een
dochter en zoon.
Op een dag zijn ze in het bos.
En spelen op het mos,
Ze spelen met de eikels van
de eikeboom.
Maar wie komt daar aan?
Het is Knobeltje de
eekhoorn.
Wat heeft hij in z'n poot?
Een doorn.
Hoe komt dat toch?
Och, kreunt Knobbeltje och.
Hoe komt dat toch, ik zal het
eruit halen.
Ogen dicht, kiezen op elkaar
Ja, kijken maar.
Van blijdschap roept hij het
uit.
En hij roept tegen het muisje;
Dank je wel hoor guit.
Geen dank roept het muisje.
En ze gaan naar hun huisje.
Mieke van de Noort 11 jaar
Lage Ham 75
Kaboutertje Pim was een leuk
mannetje. Hij was de oudste in het
grote bos. Hij was dail ook 206 jaar.
Op een dag gefleurde het. Zoals ge
woonlijk liep hij te wandelen door
het bos, maar wat zag hij daar? Een
vogeltje, een kreupel vogeltje. Een
vinkje zo te zien. Zou hij het meene
men, zou hij dat durven! Als veld
wachter Dikvlap het zou zien zou er
wat zwaaien, Een bekeuring van wel
50 eikels. Zoveel had hij niet. Maar
hij deed het toch. Hij ging fluitend
naar huis. Opgelucht kwam hij thuis.
En toen dacht hij: wat moet het
eten? „Wurmen" zei zijn broer die
net binnen kwam. Hij moest zo
lachen dat de mensen wel wat moes
ten denken. Nou ja wat gaf het,
dachten ze. Ze gingen naar de grote
eik in het bos, daar waren veel
wormen. Na 5 min. hadden ze'er al
25 wormpjes. Toen ze er 90 hadden
gingen ze naar huis. Ze voedden het
vogeltje. Toen ze hem gevoed hadden
gingen ze een naam voor het vogeltje
bedenken. Pim zei: Ik weet het, we
noemen het Jan". Weken later zei
Pim: „zou je willen vliegen?". Het
vogeltje zei: tjip tjip (ja graag). Pim
zei „morgen dan". En de volgende
dag lieten ze het los en ze leefden
nog lang en gelukkig.
Frans Bots, Bosloop 3,
Prinsenbeek (N.-Br.)
Het verhaal gaat over kabou
ter Langneus. Het was een ka
bouter met een hele lange neus.
Daarom werd hij Langneus ge
noemd. Op een dag ging hij wan
delen in het bos.
Hij keek voor zich en zag een
boom. Hij ging er niet tegen aan.
Maar er kwam iemand achter de
boom uit. En die botste tegen Lang
neus zijn neus aan. Dat was maar een
slappe neus. Hij brak af en bij bloed
de heel erg. Maar het was een flinke
kabouter en dus huilde hij niet.
Maar'hij ging wel naar de dokter.
De dokter zei rustig aan maar, dan
geneest het wel. Kabouter langneus
gehoorzaamde en ging naar huis.
De andere kabouters wisten het al.
Een kabouter kwam Langneus be
zoeken en na een paar dagen was
zijn neus genezen. Maar hij had toen
wel een korte neus. Maar dat vond
hij niet zo heel erg. Weet je wat
hij dacht: de dokter heeft mij zo goed
geholpen, ik geef hem bloemen. De
dokter zei: „Bedankt Langneus en
de groeten aan alle kabouters".
Lilian v. Boesschoten (8 jr.)
Zandveld 14. Bréda
Er was eens een meisje dat graag
een elfje wilde zijn. Dat meisje
heette Sybil. Op een dag liep ze
door het bos en kwam langs het
huisje van Hokus de tovenaar. Ik
weet iets, dacht ze ineens. Ik vraag
of hij mij in een elfje verandert.
Even dacht ze nog aan vader en
moeder, maar, dacht ze, haar zusje
was er toch ook nog.
Ze klopte op de deur. Toen ging
de deur open en daar stond Hokus,
in een zwart lang kleed.
„Wat is er", bromde hij, „ik wil
niet gestoord worden" en hij wilde
de deur dichtslaan.
„Meneer", zei Sybil, „zou u me in
een elfje willen veranderen".
„In een elfje?" gromde Hokus,
„en als je een elfje bent, wil je ze
ker weer een gewoon meisje zijn. Ja,
ja, dat ken ik wel".
Hij wilde de deur wéér dicht doen,'
maar Sybil zette haar voet er tus
sen.
„Nee meneer Hokus' zei ze,
„echt niet".
„Goed, kom dan maar binnen'.
En hij liet Sybil binnen. „Zo ga
daar maar op die stoel zitten. Nu
geef ik je een drankje en dat moet
ja in een keer uitdrinken, alsje
blieft. Nu moet je alles nazeggen
■wat ik voorzeg!'.
„Ik wil nooit meer in een elfje
veranderd worden en ik wil altijd bij
mijn vader en moeder zijn".
Braaf zei Sybil hem na. Toen ze
klaar was zei ze: „Maar word ik nu
geen elfje".
„Nee, jij gaat braaf naar huis en
ik hoop dat dit een lesje voor je ge
weest is. Dag Sybille". t
Nooit heeft Sybil geweten dat het
drankje gewoon water was.
Christien de Smit
Molenstraat 26,
Schoondijke, 11 jaar.
Kitty Ooyen, Kievitsstraat 28.
