Kobeljauwtoeristen boeken grote successen Ijshuisjes met en televisie TWAALFHONDERD VISJES IN ééN NACHT Onder de dikke ijsvloer van de Sa inte-An na-rivier in Canada wagen zich 's winters grote scholen kleine kabeljauw, die ter plaatse „tommycod" worden genoemd. Zodra de bewoners van die streek deze invasie bespeuren geraken zij in opgewonden toestand, want dan staat voor hen de grote „Vis-slag voor de deur. Overal verrijzen op het dikke ijs kleine houten keetjes, sommige ervan zelfs met radio of televisie. Het enige doel van al die drukte: het verschalken van een stevig maaltje vis. (Van onze LINZELL De Duitsers hebbel tele dagen, die hen nog scheidei jchappen voor heren in Inzeil, l het leggen van de laatste hand' ken van hun verwachtingen. De Jan nog een zorg zijn wie de nie li geldt Fred Anton Maier ongt irimair staat voor de mannen vl joeveel wereldrecords er op dez vorden geruïneerd. En de kans lehalve het 1500-meter record, z ealiseerd op de baan van Inzeil, ille vormen van bescheidenheid De voorkeur voor Fred Anton Mai tr Iaat zich gemakkelijk verklaren Be bewoners van Inzeil, dat zich di natste jaren snel heeft ontwikkelt bt een wintersportcentrum, zegge) pit de omgeving van hun woonplaat, p veel opzichten aan Noorwegen doe [enken en daarin hebben ze gelijk Bovendien adoreren ze de Noorsi bortleraar Thormod Maum, die erii jeslaagd is op de baan van Inzeil z< [f en toe een Duitse schaatser op he Bternationale plan naar voren t< [huiven. Op deze baan ontwikkeld! Sch onder de Nnoorse leiding he Brinttalent van Erhard eKller, dii plympisch goud veroverde in Greno >le en die wereldrecordhouder op di iOO meter is. Op deze baan ook joei lunther Traub in het voorseizoen vai 1968 de internationale schaatswereli phrik aan door het wereldrecord funtentotaal op 176.717 te brenger: ïog in hetzelfde seizoen werd dit re »rd overigens ettelijke keren verbt lerd tot Kees Verkerk er in maart '61 set 172.058 beslag op legde en ooi lat gebeurde in Inzeil. [Dat is de baan, waarheen aan he-r lind van elk schaatsseizoen per trrl iitie de wereldtop trekt om als „Spit prei" nog wat wereldrecords bij efl tear te rapen. En het is dan telker peer Gerhard Zimmermann, die zij* [enoegen beleeft om elk record dt fier gevestigd wordt want Zimmej pann, nog altijd de beste Duitse kla* lementsrijder, voert het beheer ovt leze baan en dat maakt zijn posit.il »i het komende weekeinde bijzondt pteressant. Gerhard Zimmerman Sjkt erop gebrand juist op deze baa log eens een greep .te doen naar ee iiternationale titel, die hij nog nieS |P zijn naam heeft staan. De Duitse lereidde zich voor in Cortina d'Am jezzo om vandaaruit deze week af t Uien naar het wat lager gelegen Inl Het streven van de routinier i pffelijk, maar in weerwil van de gur jiige berichten van de Italiaanse wonl erbaan en ondanks de vierde plaat vorig jaar in Oslo behaald (Van een onzer medewerkers) SAINTE-ANNE DE LA PéRADE De naam van de plaats is Frans, een herinnering aari de tijd dat Canada nog gedeeltelijk Frans was. En hoewel alle bewoners van de provincie Quebec nu Britse onderdanen zijn, ziet men in Ste.-Anne de Ia Pérade al heel spoedig, dat de mensen daar al even Frans van afkomst zijn als de naam van hun woonplaats. Aan de „invasie der kabeljauwtjes" is een soort kermis verbonden. Men ft1 een kabeljauw-koningin en de kabeljauw-maaltijd gaan met andere feestelijkheden gepaard. De landbouw is in die streek een bloeiend bedrijf. In der lente en zo mer vormen de akkers „bebouwde linten",, die zich uitstrekken van de huizen en hoven tot aan de oevers van de Ste.-Anne-rivier. In de regel is Ste.-Anne de la Férade een rustige, nijvere plaats. Maar soms kan het er vrolijk en heel druk toegaan. Dat is, als in de koude maanden dichte scholen kleine kabeljauw uit zee onder het ijs de rivier opzwem- men. Zodra de „invasie" van die kabeljauwtjes in Ste.-Anne de la Pérade noemt men ze „tommycod", in andere streken heten ze ook wel „tomcod", „jackfish" of „chillfish" wordt bespeurd, raken de mensen in een opgewonden stemming. Dan staat de dag van de „Grote Slag" voor de deur! Er is dan geen geheel of bijna volwassen Ste.-Anne-de-la- Péradenaar, die zich niet gereed houdt om een stevig maaltje vis te verschalken. Bovendien verheugt de plaatselijke middenstand zich op de jaarlijks terugkerende invasie van toeristen- hengelsportliefhebbers, die veel bij dragen tot de algemene vreugde en bedrijvigheid in de plaats. De kabeljauw-exploitanten wrijven zich in de handen en brengen de „hengel-optrekjes" naar het ijs. Er zijn er ongeveer zeshonderd te ver huren. De huurprijs ligt tussen de f 20 en f 40 van zonsondergang tot zonsopgang. Een hoge huur, vindt u misschien. Daar staat tegenover, dat u wel waar krijgt voor uw geld: een kacheltje, elektrisch licht, een radio toestel en de laatste jaren zelfs al een televisie-apparaat. Dat is dus echt comfortabel vissen! Alvorens u uw „optrekje" gaat be wonen, heeft de plaatselijke ijsbreker een figuur van betekenis in Ste.- Anne de la Pérade! 'een fikse bijt gehakt in de ijsvloer van het hengel- huisje. Dat kost weliswaar een paar dollar, maar de ijsvloer is meer dan zestig centimeter dik, zodat het hak ken veel werk met zich meebrengt. En zijn de hengelaars dan in hun huisjes verdwenen, de radio's aan gezet of het televisie-apparaat inge schakeld, dan begint het grootse hengelfestpn. En groots is geen over dreven term, want er zijn ervaren ijs-kabeljauwvissers, die gedurende één zitting dus tussen zonsonder gang en zonsopgang maar liefst twaalfhonderd visjes uit hun bijt halen! Dat is dus „serie-vangst" of „ketting-ophalen"! Reken het zelf maar eens na. Als men de vangsttijd op zestien uur, dus op 960 minuten stelt, betekenen 1200 kabeljauwtjes in een „zitting", dat er iedere vier minuten vijf vissen te verschalken zijn. botwinnik °S steeds eerste

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 12