tation
us
Fietsen was
zijn leven,
hij stierf
op de fiets
óveral
't
Juist nu
ZWARTE GELDMARKT HERT ER WELIG
pelmoesKQ
■aadkuiken
76
WIELRENNERSWEDUWE SIMPSON
li
Puzzelreis '68-'69
Tsjechoslowakije likt zijn wonden
ïekend
t
Bisschop Bluyssen nodigt
ex-priesters uit
LBINNENHOF|
!UR
>5-7596
AUTOSHOP
Accessoires
rst
in Meat W
istei 39
schuitroll3stuki 37
dbrood
ilets
Cïioc. Melk 81
79
85
81
79
Teleurstelling
Te lang
Teerplekken
bijtende wind
vries-kou
regen of sneeuw
w in huis hebben!
45 cent"
In
Helder
Huurbelasting
van de baan
WEET
VAM ST
U DIT
ERREN
DE STEM VAN VRIJDAG 27 DECEMBER 1968
MEER DAN 160 AFRIKAANSE j»
tionalistische guerrillastrijders 2it
tot dusver bij gevechten in Rhodesia
gedood. De Rhodesische strijdkraeh
ten hebben 12 mensen verloren »1
dus de Rhodesische minister van'bui"
tenlandse zaken Jack Howman.
IN DE FRANSE PLAATS La R
chette is door een grondverschuivkj i
een woning van twee verdiepm-.!
ingestort. Zeven mensen vond» I
daarbij de dood en drie werden i
wond.
id tot onze diepe droefheid geheel
de leeftijd van 74 jaar, voorzie
Jliesel, onze geliefde, zorgzame
lonmoeder, grootmoeder, zuster
tante en nicht,
AMELIA FERKET,
weduwe van
lus Leo van Oteghem
onze overledene in uw gebeden
i. A. M. Letens-van Oteghem
J. Letens
hun kinderen Richard, Rita,
lirjam.
"amilie Van Oteghem
familie Ferket.
Ipost Hulst, 24 december 1968,
uitvaartdienst waarbij wij u be-
|*en, zal plaats hebben op zaterdag
fe.s. om 10.30 uur in de parochiekerk
|es de Doper te St.-Jansteen, waar
op het r.-k. kerkhof aldaar.
voor aanvang uitvaartdienst bij de
om zeven uur eucharistieviering
lekerk te St.-Jansteen.
vergetelheid geen rouwbrief heb-
■n, gelieven deze advertentie alt
Ichouwen.
gen
i 1/1
_p?r 500 gram
±250 gram
„blik340gram
-blik 100 gram
blik 10 stuks
lUS emmertje 760 gram
„half brood
5 ^akreel_b,itrfOOgram 59
jelk
blik zoo gram
fles 1/2 lker
k
fles 1 «ter
flesjes
yn
(Van een onzer verslaggevers)
MARIAKERKE. De villa ademt in alles de herinnering
aan de kampioen. De asbak op tafel, de kunstvoorwerpen
op de kasten, het schilderij aan de muur. Prijzen van gewon
nen premiesprints in een rokerig sportpaleis of van zware
ritten in regen, sneeuw of onder de brandende zon.
Het is een groot landhuis in een
rustige villawijk met op een steen
worp afstand een kasteel. Helen
Simpson zegt: „Hij heeft hier
slechts twee nachten geslapen, het
huis kwam een week voor de Tour
klaar". En onwillekeurig gaan je
gedachten terug naar die 13e juli,
die namiddag in Carpentras waar
Jan Janssen die dag de Tourrit
won. Je ziet weer die broeierige
en rumoerige perszaal voor je,
waarin om en nabij 200 journalisten,
Tourdirecteur Felix Levitan om
stilte hoorden roepen en verslagen
het nieuws ervoeren: „Simpson est
mort".
En opeens ben je daar in die
villa in Mariakerke niet zo erg ge
lukkig meer met deze reportage.
Maar het is alsof Helen Simpson ge
dachten raad:
„Gaat u zitten, ik ben echt
blij dat er eens iemand komt,
dat ik er nog eens met iemand over
kan praten. Het vorig jaar was het
mp pijnlijk, maar nu. De tijd heelt
nietwaartenminste het moet
wel". En dan blijkt dat Helen
Simpson, ondanks de grote tragedie
haar leven, niet in wrok leeft.
„Nee, waarom zou ik? Fietsen was
zijn leven, hij stierf op de fiets. Ik
wilde in juli zelfs naar de Mont
Ventoux gaan. Ik wilde de plek zien
waar het gebeurd is, maar ik kon
niet want in Hairworth was net de
jaardienst. Maar tijdens de komen
de Tour de France ga ik er naar toe.
In Engeland hebben de abonnees
van een sportblad geld ingezameld
vonr een standbeeld daar. Het
wordt dan onthuld".
Ms ze over de Tour de France
spreekt, betrekt haar gezicht. „Het
is wel een teleurstelling voor me
geweest, dat de organisators van de
Jour nooit meer iets van zich heb
ben laten horen. Af en toe komen
wel nog verschillende coureurs me
opzoeken: Barry Hoban en Vic
Denson en de Australiërs Lawrie en
uumore. Opeens vraagt ze: „Is het
j™.! dat Jan Janssen een zoon
te®.En als ze een bevestigend
antwoord krijgt: „Daar ben ik blij
om, Jan was een goeie vriend van
tom. Hij logeerde naast ons in Saint
wrvais, Tom was net wereldkam
pioen geworden. We waren op win-
ersport en hij brak daar een been.
at wa3 ook zoiets, die beenbreuk.
M M-!? bele daS met Janssen
Nijdam geskied, 's Avonds was
hij moe en koud. Ik zei: „Tom, kom
je eten? Maar hij antwoordde: „Nog
een keer naar boven Helen". Hij
kon gewoon niet ophouden. Maar
tijdens die laatste afdaling brak hij
dat been. Zo was hij ook op de fiets.
In elke wedstrijd gaf hij het beste
van zichzelf. Als de wedstrijd ge
makkelijk was demarreerde hij.
TjaEr valt een stilte. Ze staat
op en zet een paar platen op van de
stereo-installatie.
Helen Simpson toont de trni, waarin Tom Simpson op de Mont Ventoux
de laatste meters fietste.
„Nee", zegt ze, ,,je kunt dat wiel
rennen niet zo maar loslaten. Ik
heb er te lang mee geleefd. Ik heb
door de sport Tom leren kennen. Ik
studeerde vreemde talen en ik was
daar voor in Frankrijk. In Saint
Brieux. Ik werkte daar in een gezin
als gouvernante. Op een dag zag ik
in de krant een foto van een En
gelse jongen staan die bij een sla
ger in de stad logeerde en een wie
lerwedstrijd had gewonnen. Ik was
al acht maanden in Frankrijk en
ik had al die tijd geen landgenoot
meer ontmoet. Als ik de kinderen
naar cshool bracht kwam ik langs
die slager. Ik dacht: „Je moet toch
eens uitkijken of je die Engelse
jongen niet ziet"
„Er kwam een dag dat er een
jongen in de tuin stond. Ik herken
de hem niet van de joto en dacht
dat hij de zoon van de slager was.
Ik sprak hem in het Frans aan en
vroeg naar de Engelse logé. Hij
antwoordde in het Engels. Het was
Tom. Haha, zei ik, dxis jij bent die
jongen uit de krant. Hij vertelde me
dat hij een beroemde wielrenner
wilde worden en dat hij als zestien
wedstrijden gewonnen had. Zo be
gon het".
Helen Simpson zet, naar Engels
gebruik, thee en dan zegt ze: „De
mensen weten niet wat het zeggen
wil wielrenner te zijn. Het is een
zwaar beroep, heel zwaar. Tom
rookte nooit, hij gebruikte geen al
cohol. Hij deed alles voor het fiet
sen. Hij voelde dat 1967 een zeer
belangrijk jaar zou worden. Wij
bouwden in die tijd dit huis en een
huis op Corsica. Dat heeft hij nooit
gezien, het kwam klaar in de week
waarin hij stierf. In die Tour belde
hij me elke avond. Twee dagen voor
zijn dood zei hij: „Helen, ik heb iets
verkeerds gegeten, ik voel me niet
goed". Maar hij voegde er aan toe:
„Het zal wel niet zo erg zijn, het
gaat wel over. De avond voor de rit
naar de Mont Ventoux belde hij
weer. Hij was toen erg monter. Ik
heb me nog nooit zo goed gevoeld,
zei hij. Let op, morgen wordt het
mijn dag. En het werd zijn dag".
Ze loopt naar een kast en haalt
er een stapeltje race-kleding uit.
Een trui met de Engelse vlag op de
schouders en rugnummer 49. Een
trui met teerplekken. Tom Simpson
droeg hem tijdens die laatste meters
op d' Mont Ventoux. Helen Simp
son bewaart de kleren ongewassen,
zijn fiets bewaart ze ook. „Het zijn
al de herinneringen die me hier
houden", zegt ze, „ik ga niet meer
naar Engeland terug. Met Kerstmis
ben ik voor het eerst niet in Enge
land. Weet u dat de kinderen nog
elke dag over Tom spreken? Toen
Tom dood was vertelde ik hun:
„Papa komt niet meer terug. Je
moet heel veel slapen eer je hem
weer ziet. Maar ze begrijpen het
nog steeds niet helemaal. Tom was
vaker voor lange tijd weg. Nu vra
gen ze steeds: we hebben al zoveel
geslapen, mama, waneer komt hij
nou? en ze tekenen op school nog
voor hem. Die tekeningen bewaren
ze, voor als hij terugkomt".
De vorige week zaterdag zou Tom
31 jaar geworden zijn. Die dag
leefde men in Mariakerke weer mee
met Helen (29), de weduwe. „Ze
willen me altijd helpen, uit sympa
thie voor Tom, zegt Helen, „Maar ik
kan me gelukkig zelf redden". Haar
blik valt op de foto aan de muur
waarop Tom met een van inspan
ning getrokken gezicht op de fiets
izt. „Voor mij is de wielersport toch
te hard", zegt ze peinzend. „Ten
minste als een wielrenner het op
neemt zoals Tom dat deed. Dat
vraagt teveel. De wedstrijden hoe
ven niet korter te worden, maar als
ik het voor het zeggen had, moch
ten de wielrenners bijvoorbeeld zo'n
zware Tour de France maar een
De 13e juli van het vorig jaar,
toen 's ochtends vroeg de hitte
al loom boven de Franse haven
stad Marseille hing, klom de
Britse coureur Tom Simpson
met een stralende lach op zijn
fiets. De avond daarvoor had
hij zijn vrouw getelefoneerd.
„Helen", had hij gezegd, „ik heb
me nog nooit zo goed gevoeld.
Morgen wordt het mijn dag".
Weinige uren later was Tom
Simpson dood. Het drama op
de zuurstofarme flanken van de
Mont Ventoux veroorzaakte des
tijds in sportkringen een shock
effect. Zestien maanden later is
echter de herinnering aan Tom
my Simpson vervaagd. Ze is
verdrongen in het jachtige le
ven van alledag.
keer in de twee dagen rijden. Niet
elke dag zoals ze nu doen. Ze reizen
maar en rijden maar. Dat is te
zwaar".
Als u een zoon had, zou hij wiel
renner mogen worden? Ze denkt
diep na over de vraag. Dan: „Ik zou
'm niet aanmoedigen als hijzelf niet
op het idee kwam Maar als hij het
per se wilde worden, zou ik hem
ook niet tegenhouden. Tom zei al
tijd: „Je moet in het leven doen
waar je zin in hebt. Zo is het toch
met alle dmgen?"
Kerstmis 1968 heeft Helen Simp
son voor het eerst gevierd in het
huis dat Tom voor haar bouwde. Die
dagen was ze weer alleen met haar
pijnlijke herinneringen. Ze zegt: „Ik
heb ermee leren leven. Het moet
wel".
(ADVERTENTIE)
Ad van der Gein van het Cocktail Trio
Ad heeft een nieuwe cocktail ontdekt.
Trigito's! Diverse snacks van Smiths.
Apart, pittigja anders!
ter kennismaking van L35" voor 1.25
Dit is de vierde opgave uit de eerste ronde „Puzzelreis '68 - '69" U
weet inmiddels al wel dat de eerste ronde bestaat uit zeven opgaven.
De oplossing van die zeven opgaven moet u tegelijk insturen naar „De
grote puzzelreis '68-'69", De Stem, Reigerstraat 16, Breda. Uiterlijk
7 januari 1969 moet het bij ons binnen zijn.
DEN BOSCH (KNP) Mgr. J.
Bluyssen van Den Bosch heeft 150
voormalige priesters uit zijn bisdom
(ADVERTENTIE)
waar ons klimaat 't gezicht,
de hals, de handen, de voeten
bedreigt, is GLYZERONA nodig,
de enige crème voor huid en
Jianden, met
N. alle drie de
natuurlijke
bescher.
mers:
Glycerine,
«r'® H Kamille en
Hamamelis.
PR&ÏÏ, sPeciale verslaggever)
RAAG - Wie zich in Praag
als buitenlander door
er tw "«Huiianuci uuur
camera een Vesterse Japanse
Wordt t°iler sch°uder te lopen,
telkens door Tsjechen aan-
sem m d'e vra8en of er nog
Partem T'°-den Sewisseld. De
ais nooiM m deviezen üert er
I)"™1'.tevoren.
J'ciele koers van de Tsjechi-
maar dat is
Jauweijlf®3''®6' dje i" de Praktijk
""-aid kan w°rden ge-
-rs kunnèü ?andse cekantie-
dan.ook officieel
6sn toeristenkoers kro-
*6rl®liike „rn j Clrca 23 cent- °e
kroon komt V* 06 Tsjechi-
1611 van vo'igens de ijzeren
7® v°ren ut? Z™1101™ duidelijk
•ke vari^. n' de ïwarte koers en
6ör middel en 10 cent-
!e v°er een Lj n aantekeningen op
i Cr baz°<* aan Tsjechoslo-
,.e autoriteiten Lvisa Pr°berei
^aad ai, j. ,aaS zo goed en
fterkt tp ko.+ t kan de zwarte
1 5^® moet Ze!f' I.edeTe buiten-
Siie^m£imdEVn Tsjechoslo-
audse val"™™ ^?d-ra? aan bui"
I ^öktee"
b^WfaTronen 3 d0^ar (biina
w.°ökieel omwisselen bij
l&^oers ^gende
l\>"8 is „iw™ 23 cent. Dat be-
I ®°r de te mak J a! noodzakelijk.
h°W, nmar s ccrbbjfskosten in
aar de overige uitgaven
kan hij daarnaast uitermate goed
koop houden dank zij kronen, die hij
op de zwarte markt betrekt.
Dat dit fnuikend is voor een toch
al dalende conjunctuur in Tsjecho-
slowakije bevestigt Ing Polacek, die
voor zover hij verwacht over een
week de officiële minister van toeris
me en handel voor Slowakije zal
worden. Achter de schermen wordt
thans immers gewerkt aan de samen
stelling van twee aparte regeringen
(voor Tsjechië en voor Slowakije-
Bohemen) met daarboven een fede
raal gouvernement.
„Voor onze bevolking Is het be
langrijk te weten, dat wij ondanks
de recente gebeurtenissen het con
tact met het westen blijven onder
houden", zei de nieuwe minister, die
tot nu toe hoofd van de toeristische
afdeling voor Slowakije is geweest,
op een bijeenkomst met een aantal
Nederlandse reisbureau-representan
ten, die samen met enkele vertegen
woordigers van de Nederlandse pers,
radio en televisie op uitnodiging van
het staatstoeristenbureau Cedok per
Tsjechisch vliegtuig naar Praag wer
den gebracht.
„Wij maken moeilijke tijden door
en wij hopen een isolement te voor
komen. Wij zijn met name geïnteres
seerd in banden van vriendschap
met kleine Westeuropese landen als
Nederland en België en die hopen
wij mede te verstevigen door vakan
tiegangers, ook 'a winters, naar ons
land te trekken".
Dat met het aantrekken van buiten
landse toeristen ook de deviezenpot
wat kan worden versterkt is een be-
llangrijke bijkomstigheid, die een
flinke druppel op de gloeiende Tsje
chische plaat kan zijn. Met de toe
risten uit de Oosteuropese landen
er bij geteld kwam Tsj echo Slowakije
in de afgelopen jaren tot een inkom
stenbron aan buitenlands toerisme
dat 1,5 tot 1,7 procent uitmaakte van
het hele nationale inkomen.
„Het bezoek dat wij in augustus
van het Russische leger hebben ge
kregen heeft echter zowel het toe
risme als onze economie een harde
slag toegebracht", verklaarde dr. Ja-
roslav Macourek, regionaal bedrijfs
leider voor Nederland, Scandinavië
en_ Groot-Brittannië van het officiële
Tsjechische reisbureau Cedok, die
verre oosten van dit langgerekte
het Slowaakse wintersportcentrum
in het hoge Tatragebergte in het
verre oosten van dit landgerekte
land begaf. Maandenlang is van ge
regeld vakantiebezoek aan het land
niets terecht gekomen. Nu echter
poogt men het weer op gang te bren
gen.
De statistische lijn van het bezoek
uit Nederland vertoonde juist een
sterke stijging. Slechts enkele jaren
geleden waren er hoogstens een paar
honderd die naar Tsjechoslowakije
vertrokken. In 1967 was het aantal
gestegen tot 28.000. Voor het thans
aflopende jaar had men op 35.000
Nederlanders gerekend, doch toen
in augustus het aantal van 27.500
was bereikt, werd de kraan abrupt
gesleten. Niemand durft te voor
spellen hoe het volgend j aar zal wor
den.
Wel hoopt en verwacht men veel
van de Olympische skikampioen
schappen, die in 1970 in dit Tatra
gebergte bij het plaatsje Strlske Ple-
so zullen worden gehouden. De bouw
van nieuwe hotels en van spring-
schansen vordert. Het kost het arme
land minstens een half miljard kro
nen.
Een speciale klap heeft de toeris
tische industrie ondervonden van het
wegblijven van de Oostduitsers, die
van hun eigen overheid geen uitreis
visa voor Tsjechoslowakije meer krij
gen om het risico te vermijden dat
zij voor de liberaüsatie-ideëen van
de Tsjechen wordefi geïnfecteerd. De
Oostdluitsers vormden in de afgelo
pen jaren verreweg de grootste
groep van toeristen, gevolgd door
de Westiduitsers, die van Praag een
waar reüniecentrum hebben gemaakt
voor ontmoetingen met Oostduitse
familie en vrienden. Dikwijls kwa
men die Oostduitsers zonder voldoen
de eigen geld, zodat hun verblijfskos
ten uit de welgevulde Westduitse
portemonnees werden betaald. Nu
de Oostduitsers niet meer mogen ko
men, zal de toevloed van "Westduit
sers ook aanzienlijk minderen.
De laatste hoop van de hotels in de
wintersportcentra gaat thans uit naar
de eigen landgenoten en naar de Oos
tenrijkers. die weliswaar zelf over
schitterende wintersportcentra
beschikken, maar van wie er velen
gevolg geven aan de drang niet in ei
gen land doch in het buitenland te
gaan skiën en die bovendien dank
zij de zwarte geldmarkt veel goedko
per in Slowakije terecht kunnen dan
in de relatief veel duurdere eigen
wintersportoorden.
De rush op de winkels in Praag
was in de week voor Kerstmis enorm.
Gedisciplineerd rechts houdend op
de trottoirs schoven dichte massa's
Tsjechen langs elkaar en vormden
lange rijen voor de kassa's. Dit beeld
vertoont de stad ieder jaar, niet al
leen wegens de extra-inkopen voor
kerstmis, doch vooral omdat in de
decembermaand de winkels extra
worden bevoorraad met artikelen, die
de rest van het jaar schaars zijn of
helemaal niet verkrijgbaar.
Bij het nationale Wencislas-monu-
ment groepen nog steeds Tsjechen
bijeen, die er bloemstukken neerleg
gen en de er naast gelegde, soms in
onbeholpen handschrift geschreven
smeekbeden om hulp en redding le
zen.
De buitenlanders voelen zich min
of meer als de naar de ogen en voor
al naar de portemonnee gekeken
Amerikanen, toen die in 1945 in ons
uitgehongerde land sigaretten uit
deelden. Nu kunnen wij in Praag
met sigaren en nylon-kousen indruk
maken. Praag likt zijn wonden. In
de zich stil voortreppende grauwe
menigte bukt een door reuma gepij
nigde man zich moeizaam om van het
zwart-bemodderde trottoir een
doorweekte sigarepeuk op te rapen.
of die momenteel in zijn bisdom ver
blijven, uitgenodigd voor een gesprek.
De belangstelling ervoor is groot.
Op de uitnodigingen voor de geslo
ten bijeenkomst, die 4 januari in
Mairienburg in Den Bosch gehouden
wordt, hebben reeds een zeventig
ex-priesters positief geantwoord.
De bedoeling van dit contact tussen
bisschop en ex-priesters is te komen
tot een gezamenlijk gesprek. Men
wil zo-eken naar nieuwe wegen om
ambts veria ters zoveej mogelijk in
te schakelen in het werk van de
kerk.
(ADVERTENTIE)
33§5^alsde
sÉg^whisky
van honderd
jaar geleden
Cutty Sark is de enige whisky, die geen
kleurstof bevat, ze is helder als glas,
net als de whisky van 100 jaar geleden.
Dat verschil kunt u zien en... proeven,
"n Pure, zuivere smaak. Probeert u het
maar eens! 121.95 per lies.
Blended Scotch Whisky
CUTTY
SARK
Op fles flBlmporteerd door H.8. do Beer Anno 1770 Amsterdam
(Van onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG Minister Schut van
Volkshuisvesting en Ruimtelijke Or
dening heeft de strijd om de huur
belasting verloren. Het werd een
grote nederlaag in de Eerste Ka
mer: 58 stemmen tegen de impopu
laire maatregel, drie stemmen voor
het ontwerp en tegelijk voor de wan
hopig vechtende minister. Niemand
in politiek Den Haag weet preciej
te zeggen of de minister van Volks
huisvesting en Ruimtelijke Ordening
een moedig man geweest is, om da
huurbelasting toch in de senaat te
brengen, of dat hij de verantwoorde»
lijkheid wilde afschuiven op het par
lement voor een wetsontwerp, dat
ook hij een bijzonder onplezierige
maar wel noodzakelijke maatregel
vond.
De minister vond de huurbelasting
op het departement als erfstuk van
minister drs. P. Bogaers uit het ka*
binet-Cals. Het oorspronkelijke ont
werp luidde nog rigoureuzer. Men
sen, die in woningwetwoningen ver
bleven met een huur, die een stuk
beneden hun financieel vermogen
lag moesten nogal wat bijbetalen,
althans volgens de plannen van drs.
Bogaers. Ir. Schut nam het stuk
over. Hij vond het namelijk - nadat
hij het wat had bijgeschaafd en de
huurbelasting iets soepeler gemaakt
had - een goe<j plan. Het zou aldus
de huidige minister tevens de door
stroming bevorderen.
In de Tweede Kamer werd echter
al duidelijk, dat het parlement het
een slecht wetsontwerp vond, een
ontwerp, dat discriminerend werkte.
Maar omdat de Tweede Kaïmer in
principe gelijk dacht als de minis
ter werd het ontwerp aangenomen-
Maar niet, nadat de Kamer zelf er
nog heel wat aan veranderd had,
het iets populairder gemaakt had.
Dit moest ook wel, want alle Twee
de Kamerfracties warem in het ver
leden overstroomd met brieven van
organisaties en particuliere huur
ders met het dringend verzoek al
thans deze huurbelasting niet te aan
vaarden.
Daarna werd duidelijk, dat de Eer
ste Kamer niets voor het wetsont
werp voelde. Dit bleek al in de com
missie volkshuisvesting van de Eer
ste Kamer, die de minister zelfs da
raad gaf het gewraakte stuk maar
terug te nemen. De minister zette
echter door. Naar verluidt had hij
zelfs plannen om het ontwerp nog
wat meer bij te schaven, wanneer
de senaat het zou willen aanvaarden.
Maar dit hoort bij de vele politieke
geruchten, die nu eenmaal steeds in
Den Haag de ronde doen.
De minister heeft het geweten, de
Eerste Kamer bezorgde hem een
forse nederlaag. Alleen een motie
van wantrouwen is nog iets forser.
Maar de minister kon het er mee
doen, want de Eerste Kamer stond
- op drie na - als één man tegen de
huurbelasting op. Een moedeloze be
windsman kon zijn tassen inpakken
en verdwijnen. Met de wetenschap
dat minister Witteveen 60 miljoen
gulden zal moeten vinden om de be
groting te kunnen dekken. Ga er
maar aanstaan met de B.T.W., da
Leopard-tanks, de belastingverl-
ging, de te verwachten compensa
ties enz. enz.
Natuurlijk, principieel is het on
juist dat mensen met bepaalde ho
gere inkomens in woningwethuizen
wonen met voor hun salaris lage hu
ren. Veel huurders hebben in het na
bije verleden het zekere al voor het
onzekere genomen om zelf naar hui
zen met hogere huren uit te kijken.
Zij stroomden dus door: en dat is
onder meer het doel van de huurbe
lasting. De zogenaamde goedkopere
woningen moeten vrijkomen voor
huurders met minder hoge salaris
sen.
De moeilijkheid is echter, dat er
te weinig mogelijkheden zijn voor
huurders, die in verband met hun
salaris naar duurdere woningen
moeten doorstromen.
Men kan er echter van overtuigd
zijn, dat deze minister of zijn opvol
ger toch met ee-1 nieuw plan zal
komen. Want verhoudingsgewijs be
taalt het rijk te veel aan de woning
bouw voor mensen, die zeker meer
huur kunnen betalen, dan zij thans
doen. Maar de regering za-l al of
niet in samenwerking met de par
ticuliere bouw in ieder geval voor
meer vervangende huizen moeten
zorgen.
De Melkweg bevah
vermoedelijk 100
miljard sterren.
De aard en de sal
menstelling van de
sterren is praktisch
gelijk aan diev.d.zon.|
gloeiende gastellen
met temperaturen
v. 3000-700.000° C.
Sterren meteen
gelig licht naderen
het einde v. hun be-
HeMichtvan de
sterren komt meteen snelheid van
300.000 km.per sekonde naar ons toe.
Die afstond in eer- -aar heet een lichtjaar.
