m
en...
50
1
39
Alles alleen
verwerken
kan 'n man
knakken
Gezinsdrama voor Franse rechter
Senaat is kwaad
omdat ze te snel
moet werken
MEUWSEN
nu
nu
nu
Viert u de feestdagen
niet een visgraat!
83
Turkse gastarbeiderman tussen twee werelden
huis heerlijker
:roma van
cere koffie:
iste van de
d en,
Jgbaar.
rt Kerstbrood
,,spils'
jenbonbons
stkransjes
icoladekransjes
van hat mass
ouderham
WOrSt 150 gram
csische
eerleverworst
udsekaas
GEEN TIJI) VOOR BEHANDELING VAN
WETSONTWERP HUURVERHOGING
„Hellend vlak"
Kaasproducenten in
Engeland willen
invoerbeperkingen
GRINDSCHIPPERS
RICHTEN N.V. OP
Meer uitkeringen
bij sluiting van
landbouwbedrijf
Hogere bijdrage
krotopruiming
DESTEM VAN DONDERDAG T9 DECEMBER 1968
J gram ^QK
f
I met keraen en likeur,
am
2
teerd. o.a. room- 4 2ö
iten musket250gram I
of puur, 200 gram |a^O
ar zwoerd, :'y K
ram 1M SÉfes Vr
atd zo fijn, nut»v
ram 95
2
(Van een onzer redacteuren)
TILBURG Bedachtzaam, met rustige gebaren, kennelijk ver
heugd over dit bezoek, maakt NACI K.ORTAN Turkse koffie. Hij
giet het drabbig zoete bruine vocht in exotische mokka-kopjes.
Presenteert uit een bon-bonnière een stukje marsepein.
Zorgzaam zet hij het brouwsel neer voor zijn gasten, drukt op de
knop van het televisietoestel, zodat het stil wordt in zijn kleine,
ordelijk goed-verwarmde kamer, steekt nog een schemerlampje
aan en gaat dan zitten. In goed verstaanbaar Nederlands
begint hij, eerst wat aarzelend, te vertellen, waarom hij in 1964,
als 31-jarige man, naar dit land is gekomen, waar alles hem
vreemd was.
ADVERTENTIE
„Ik was Turkije moe. In wilde
Europese mensen leren kennen. In
Istanboel had ik Amerikanen, Duit
sers en Italianen gesproken Kor-
tan spreekt goed Engels en toen
een groep van veertig landgenoten
naar Tegelen ging om te werken,
ben ik als tolk meegegaan. Ik had
een baan als boekhouder. Kreeg een
le middelbare schoolopleiding
en studeerde enige tijd voor jurist.
Dat heb ik opgegeven. Ik ben niet
getrouwd. Dat maakt het allemaal
misschien wat eenvoudiger".
Hij zet uiteen dat hem na enige
tijd heel duidelijk was geworden
dat hij voor zijn vaak ongeletterde
landgenoten „negentig procent
van de Turken in Nederland zijn
boerenmensen, analfabeten" veel
zou kunnen doen. Snel leerde hij
Nederlands. Volgde er een cursus
voor bij Schoevers. „Was wel moei
lijk en ik weet dat mijn zinsbouw
nog niet is wat het zou moeten
zijn". In zijn donkere ogen licht een
glimlach op.
Na enige tijd verliet hij Tegelen.
Hij kreeg een baan als industrie
arbeider bij een grote elektrotech
nische fabriek in Tilburg. Hij
schreef artikelen over Nederland en
de ervaringen van de Turkse gast
arbeiders voor de Istanboelse krant
Comhuiriyet (Republiek), zocht
langzaam maar zeker zijn weg.
ligt op een ander niveau. Hij heeft
met hen mischien alleen gemeen
dat hij ook Turk is.
„Met mijn collega's heb ik ook
niet veel contact. Ze zijn erg vrien
delijk. De meeste Nederlanders zijn
beste mensen, die proberen te be
grijpen. Ik zal eigenlijk wel zelf de
schuld zijn van het feit dat ik me
eenzaam voel. Ik voel me niet nut
tig in het werk dat ik doe. Het is
niet juist meer dat ik fabrieksarbei
der ben. Ik zou best geschikt zijn
voor eenvoudige administratieve
arbeid".
Een ding wordt in de loop van
zijn verhaal duidelijk. Als hij
's avonds thuiskomt, kookt hij zijn
potje, brengt de kamer op orde,
gaat wat zitten lezen „meest
Turkse kranten" schrijft wat en
voelt zich ondanks het feit dat hij
er heel wat beter aan toe is dan de
meeste van zijn landgenoten in Ne
derland niet helemaal ingeburgerd.
„Kijk, mijn broeders' zo dut-,
den Turken landgenoten aan
„zitten vaak ellendig met tien of
meer op een kamer. Maar ze heb
ben elkaar, ze praten en maken
plezier, voelen zich samen soms
verlaten en ellendig. Ik ben al
leen
Hij is wel eens gevraagd bij een
getrouwde Nederlandse collega.
„Maar het is moeilijk als vrijgezel.
NACI KORTAN
inburgeren is heel moeilijk
slecht gehumeurd. Maar ik kan dat
niet afreageren, ik heb geen klank
bord. Ik moet alles zelf verwerken.
Dat wordt me wel eens te veel. Dan
wil ik alles opgeven en teruggaan.
Maar ik besef ook dat ik geduld
moet hebben. Dat er later wel iets
beters komt. Dat ik misschien toch
wel meer contact krijg, als ik beter
Nederlands heb leren spreken".
Trouwen? „Nou, dan moet ik toch
eerst een wat betere positie heb
ben". Een Turkse of een Neder
landse vrouw? Peinzend kijkt hij
naar een naakt van Asselbergs dat
aan de muur hangt. „Dat zou me
niet kunnen schelen. Als ze maar
doen.
ar gewoon mee-
T
H(j kon een goede kamer huren
in een rustige wijk, centraal ver
warmd, kocht wat spulletjes, schaf
te zich, „dank zij de krant", een
auto aan. Steeds weer probeert hij
moeilijkheden voor zijn landgenoten
uit de wereld te helpen. Hij is tolk,
wordt geraadpleegd als de maat
schappelijk werker die zich het lot
van zijn landgenoten aantrekt, iets
moet oplossen, geeft raad. In dat
opzicht heeft Kortan een druk le
ven.
Maar met die landgenoten kan hij
met echt praten. Zijn ontwikkeling
Je kunt die mensen niet steeds las
tig vallen. En ik drink nauwelijks
sterke drank".
Eén keer in die vijf jaar is hij
met vakantie naar Turkije geweest.
Hij zegt er niet veel over. Maar vol
gend jaar gaat 'ie niet naar zijn va
derland.
Uit zijn verhaal kun je opma
ken dat hij er zich niet zo best meer
thuisvoelt.
„Ik kan met niemand spreken
over de dingen die me plezier ge
ven, of die me bedroefd maken.
Over een brief die me slecht nieuws
brengt. Ik ben ook wel eens gewoon
een goede kameraad zou zijn". Kor
tan is mohammedaan. „Dat bete
kent voor mij niet zoveel meer. Als
het me weer eens te veel wordt ga
ik bidden in de katholieke kerk
hier in de buurt. Die God van ons
is dezelfde als die God van de
christenen".
De kapelaan noemt hij „zijn broe
der". Dankbaar voor de vluchtige
aandacht die hem is geschonken.
Maar de parochie nodigt hem niet
uit als er wat is. Hij is een vreem
deling, met een vreemd geloof. Mis
schien weten ze niet hoe hij hun
kert naar menselijk contact, naar
„Ik heb voor sinterklaas ge
speeld. Ik heb hier en daar ca
deautjes heen gestuurd. „Van sin
terklaas" zette ik erop. Een van de
mensen kwam er achter dat ik de
gever was. Hij zond me wat terug
Het klinkt als een zucht. Er
is iemand die aan hem heeft ge
dacht, wat voor hem heeft gekocht.
Met zijn bejaarde hospita en haar
echtgenoot, „beste mensen", heeft
hij geen echt contact. In hun huis is
die ene kamer zijn plaats en do
mein. Hij betaalt voor die kamer
met alles erbij zorgt zelf voor
zijn eten en was nog geen hon
derd gulden. Om het geld doen die
mensen het niet. „Wat dat betreft
heb ik veel geluk gehad", zegt hij
dankbaar.
„Ik moet voorzichtig zijn, me niet
opdringen, niet lastig zijn. Ik ben
een vreemdeling. Mischien vinden
ze zelfs wel: geen Europeaan. Wat
weten de meeste mensen hier van
Turkije
In de winkels helpt men hem
vriendelijk. Slechts een keer heeft
men hem bedrogen. „Dat deed de
garage die wat aan zijn auto her
stelde. Rekende veel te veel. Ik heb
niets gezegd, want ik was bang dat
men dat niet zou nemen, van een
Turk. Ik ga er nooit meer heen".
Kortan zegt het zonder woede, al
leen zijn ogen staan wat triest.
„Ach, ook bij ons heb je goede en
slechte mensen". Hij is zo langza
merhand een man van twee werel
den geworden. In zijn eigen wereld
voelt hij zich niet meer thuis. De
nieuwe wereld, die hij zoekt, heeft
hem nog niet opgenomen.
„Ik moet, ook op de fabriek,
maar afwachten wat ze voor me
doen. Ik stond onlangs dicht bij een
administratieve baan bij een insti
tuut dat zich met de gastarbeiders
bemoeit. De directeur deelde me,
toen ik hem vroeg hoe het stond,
wat verlegen mee dat hij een Ne
derlander had moeten nemen
Zo'n bericht moet hij alleen ver
werken. Dat is een soort eenzaam
heid die op den duur een mens kan
knakken.
(^an onze Parijse correspon
dent)
PARIJS Voor een jury
rechtbank in Nantes heeft een
uitermate penibel proces
Plaatsgehad dat waarschijn
lijk nog heel wat pennen in
frankrijk in beweging zal
krengen. Zo sober mogelijk
rerteld is het volgende ge
keurd.
elkaar "lan vrouw stonden naast
'touw ,m ue beklaagdenbank. De
(27 iaLi ?ar voornaam Lucienne
jaar)' i* »^eft •1?aar man Robert (40
kaar ?i)„ ®erl'e leren kennen en
zet er. 'L ?U getrouwd. Als onderwij-
Seplaatst rwi-'zeres werden zij over-
hnnar Na.nt1S Waar Viar !aar
ren. DidWeerste kind werd gebo-
de inno„„ 1 ?r, ,na de geboorte bleek
ionem .„Ti."? Qe fieooorte bleek
bans on h eb1?1 te zijn, dat iedere
De Abeterschap was uitgeslo-
kind^wder van Lucienne nam
ogenblik af\aï» in
'e veel man en vrouw,
Didier oPJin, a „aar hielden, dat na
worden opk„ jlen meer mochten
^riesfc-!1' Ee? dokt«, als ge-
e' dat soor,£r'fehoord' var klaar
gekomen n i e gevallen meer
kind heou' °uaers die een debiel
Z1? vaak mm VPortsebraeht sluiten
Sch°wi zeer ,hlm verdriet op. of-
Wel mogelijk is, dat een
volgend kind nor-maal ter wereld
komt. Naar de persoonlijke mening
van het echtpaar Lucienne-Robert
was deze mogelijkheid uitgesloten.
Het was vooral de vader, voor wie het
een schande was een debiel kind te
hebben voortgebracht, die onder een
tweede kind een streep had gezet.
Lucienne was een volgzame vrouw,
terwijl Robert binnen en buiten het
gezin een dominerende figuur was.
In 1966 raakte Lucienne andermaal
in verwachting. Robert, een intellec
tueel man, wist dat er in Nantes een
voorlichtingsbureau bestond en dat
anti-conceptionele middelen beschik
baar waren. Maar daar maakte hij
geen gebruik van hij gaf zijn vrouw
de raad abortus te plegen. Hetgeen
gebeurde. De president van het hof
heeft hem dat bijzonder kwalijk ge
nomen, omdat hij daardoor speelde
met het leven van zijn vrouw. In
september 1967 raakte Lucienne an
dermaal in verwachting. Dat werd
het begin van een bijna onvoorstel
baar drama.
In plaats van een voorlichtings
bureau of een dokter in vertrouwen
te nemen hielden man en vrouw de
zwangerschap voor iedereen geheim.
Zelfs voor de sociale verzekering, die
verwittigd had moeten worden. Bei
den hoopten op onderbreking van de
zwangerschap. Een maand voor de
bevalling, tegen het advies van een
dokter, reisden zij samen per auto
over de weg van Toulouse naar Nan
tes.
In de nacht van 20 op 21 april
bracht Lucienne een meisje van 1800
gram ter wereld en pas toen haalde
Robert de huisarts, die van de moei
lijkheden in het gezin op de hoogte
was. De arts vond twee stumpers
van mensen die niet meer wisten
waar ze het moesten zoeken, want
het kind houden, wilden zij in geen
geval. De dokter zocht naar een op
lossing en meende die te hebben ge
vonden door het kind aan te geven
in een ziekenhuis van onbekende
ouders.
Toen hij met die boodschap terug
kwam vond hij twee opgeluchte men
sen in de kraamkamer. Maar wat er
intussen was gebeurd, wist hij niet.
Tijdens de afwezigheid van haar
man, had Lucienne het pasgeboren
kind met het hoofd tegen haar bed
geslagen. De wond was op het eer
ste gezicht niet merkbaar, maar toen
het meisje twee dagen later in het
ziekenhuis stierf bleek bij doorlich
ting, dat de schedel was ingedrukt.
Al bij haar eerste verhoor viel Lu
cienne door de mand en legde een
volledige bekentenis af.
Maandag en dinsdag stonden man
en vrouw naast elkaar in de bank
der beklaagden. Getuigen bevestig
den de plichtsgetrouwheid van bei
den als onderwijzer en als onderwij
zeres. Aandoenlijk was het getuige-
verhoor van de moeder van Lu
cienne, die met haar tengere gestalte
en fijne gezicht onder grijze haren de
indruk maakte van de goedheid in
eigen persoon te zijn.
Op een vraag van de voorzitter aan
Robert waarom hij er niet met zijn
schoonmoeder over gesproken had
antwoordde Robert, dat het niet zijn
gewoonte was zijn schoonmoeder 'op
de hoogte te stellen van zijn parti
culiere zaken.
De voorzitter nam hem dat ant
woord bijzonder kwalijk. Wat de
moeder van Lucienne onmiddellijk
betwistte. „Ik maak mijn schoon
zoon geen enkel verwijt", zei de 66-
jarige vrouw. „Hij is een man van
karakter, domineert ongetwijfeld en
is in hoge mate zelfstandig. Maar ik
beschouw dat niet als ondeugden".
Maar het meest opmerkelijke was
een uitlating van de voorzitter die
vroeg waarom het echtpaar niet naar
Zwitserland was gegaan om daar
abortus te laten plegen. Robert ant
woordde, dat men daar geen geld
voor had.
Waarop de voorzitter van zich af
beet door te zeggen dat Robert dan
maar zijn auto had moeten verko
pen.
Het zijn deze woorden van de pre
sident die in geheel Frankrijk het
meest betwist zullen worden. Want
het is de hyprocrisa ten top. Abortus
is in Frankrijk verboden, ofschoon
daar per jaar 500.000 gevallen van
abortus voorkomen, bijna evenveel
als het aantal geboorten. Maar een
magistraat geeft in het openbaar de
raad om over de grens te laten doen
wat in Frankrijk verboden en straf
baar is en bovendien niet te beta
len voor mensen in nood zonder rui
me geldmiddelen. Wie geld heeft
kan zich veroorloven naar Zwitser
land te gaan en wie het niet heeft
moet maar spelen met het leven van
een vrouw.
De jury heeft zoveel verzachtende
omstandigheden toegekend, dat de
uitspraak dinsdagavond luidde: twee
jaar gevangenisstraf voorwaardelijk.
Natuurlijk niet. U kleedt u stemmig en stemmingsvol
voor de gelegenheid. Visgraat en ruitje de kast in - tijd
voor zo'n prachtig nachtblauw kostuum van Meuwsen.
Zoals het kostuum „Gascogne", tout a la mode, 2-delig
(f229.50) of 3-delig (f259.50). Dat past bij kaarslicht,
champagne en premières. Evenals zo'n klassieke Engelse
nopjesdas, of zo'n zwierige, sneeuwwitte uitgaans-shawl,
stijl |ohan Heesters. Of een zuiver zijden pochette
van f 3.55
(loop er eens binnenII
BREDA BINDSTRAAT 19
TEL. 35673
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De Eerste Kamer heeft zicht kwaad gemaakt over de snel
heid, waarmee de senaat de laatste tijd allerlei wetsontwerpen moet bestu
deren en moet behandelen. Het wetsontwerp over de huurverhoging maakte
de maat vol. De vaste commissie voor volkshuisvesting en ruimtelijke orde
ning uit de senaat heeft, zoals zijzelf schrijft, hierover een ernstige waar
schuwing laten horen.
Het wetsontwerp is op 8 oktober
bij de Tweede Kamer ingediend. De
Tweede Kamer ba-acht op 26 novem
ber het voorlopig verslag uit en op
29 november verscheen de memo
rie van antwoord van minister
Schut. Het eindverslag van de Twee
de Kamer kwam op 4 december uit
en op 10 december kwam de huur
verhoging in de Twee Kamer afge
rond op 12 december.
Vijf dagen later kreeg de Eerste
Kamercommissie het stuk ter be
studering, maar de handelingen van
de Tweede Kamer waren nog niet
eens compleet in druk beschikbaar.
Op 23 december moet de senaat
het ontwerp bespreken, omdat de
behandeling op dringend vèrzoek
van de regering voor 1 januari ge
reed mo-et zijn.
De Eerste Kamer is voor deze
gang van zaken zeer boos. De leden
krijgen geen kans de stukken be
hoorlijk te bestuderen, mede aan de
hand van wat de Tweede Kamer
hierover gezegd heeft. „Men schept
op deze manier situaties, waarin
een deel der volksvertegenwoordi
ging zijn constitutionele taak rede
lijkerwijze niet meer naar behoren
kan vervullen. Dusdoende toch be
geeft men zich op het hellend vlak",
aldus de kamercommissie. Want zij
zag zich omwille van de tijd ge-
LONDEN (RTR) De Britse kaas
producenten, die op het ogenblik
met een overvoerde markt kampen,
hebben de regering verzocht op kor
te termijn maatregelen te nemen te
gen de invoer van kaas uit Neder
land, Frankrijk, Zuid-Afrika en Ier
land.
De National Farmers Union en de
Federation of Milk Marketing Boards
hebben het Britse ministerie van han
del dringend verzocht anti-dumping
bepalingen uit te vaardigen of anders
retorsierechten in te stellen.
Toen de overschotten op de Brit
se kaasmarkt de vorige maand ern
stige vormen begonnen aan te nemen
heeft de Britse regering de buiten
landse leveranciers gevraagd vrijwil
lig beperkingen in te stellen op hun
export van kaas van het Cheddar-
type tot 31 maart 1970. Dinsdag heeft
de Britse minister -van landbouw,
Cledwyn Hughes, in het lagerhuis
gezegd dat niet alle leveranciers hun
medewerking hebben toegezegd.
DORDRECHT (ANP) Rond de
jaarwisseling zal er een belangrijke
samenwerking tussen de zand- en
grindschippers en -handelaren tot
stand komen. Dan wordt officieel
opgericht de n.v. Handels- en
Transport Unie H.T.U., een commer
ciële onderneming, die zich zal toe
leggen op het vervoeren van en de
handel in zand en grind.
Men wil vervoerszekerheid en een
goede dienstverlening aan de ver
laders bieden en de schippers ver-
zekéren van lading en een goede
vracht. De n.v. geeft de mogelijk
heid op collectieve basis transacties
af te sluiten.
De meeste zand- en grindschippers
zijn lid van die afdeling.
De handels- en transport Unie
heeft in Dordrecht een kantoor
ruimte aan het water in gebruik ge
nomen. Als directeur van de n.v. is
benoemd de heer P. A. J. Stadhou
ders.
dwongen het onderzoek van het
wetsontwerp louter formeel te hou
den.
De Eerste Kamer heeft niemand
de scnuld willen geven. Duidelijk is
echter, dat de Tweede Kamer de
collega's aan de ovea-zijde van het
Binnenhof in tijdnood gebracht
heeft. Het ontwerp wend op 8 okto
ber ingediend bij de Tweede Kamer,
maar de behandeling vond pas
plaats op 10 december, twee maan
den luter. De Eerste Kamer kreeg
maar een paar dagen om zich erin
te verdiepen. Zij zette alle bezwa
ren opzij om, aldus die oommissie,
„voor vele huurders en verhuurders
in den lande geen onoverzichtelijke
situatie in het leven te roepen".
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Landbouwers, die
een lager inkomen hebben dan
12.500 gulden kunnen bij bedrijfsbe
ëindiging een vergoeding krijgen,
Totnutoe mocht men pas op een bij
drage rekenen, als het inkomen niet
hoger lag dan 10.000 gulden.
De nieuwste regeling komt erop
neer, dat de betrokken ondernemer
de laatste drie jaar voordat hij zijn
bedrijf sluit gemiddeld niet meer dan
12.500 gulden moet hebben gehad
aan zuiver fiscaal inkomen.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Met ingang van 1
januari aanstaande krijgen de ge
meenten voor elk ontruimd en afge
broken krot een rijksbijdrage van
750 gulden. Deze bijdrage bedroeg
tot nu toe 600 gulden.
Het ministerie van volkshuisvesting
heeft tot deze verhoging besloten, in
verband met de sterk gestegen kos
ten van verhuizing en herinrichting,
alsmede vain de hoger geworden hu
ren voor vervangende woonruimte.
Met deze bijdragen kunnen de ge
meenten een fonds vormen, waaruit
geld kan worden toegespeeld aan be
woners van te ontruimen krotten.
Behalve aan krotbewoners kunnen
de gemeenten ook uitkeringen doen
aan degenen, die door opschuiving
woonruimte voor krotbewoners vrij-
Vindt u het ook geen fijn gevoel
als je iemand, zoals dat heet, een
warm hart toedraagt? Vooral in deze
gevoelige dagen wil dat er wel in.
Neem nu bijvoorbeeld mr. Van Doorn
en Frits van der Poel. Hooglopende
ruzie zou je zeggen. Maar niks hoor.
Van der Poel was dezer dagen op
een bijeenkomst op de t.h Twente,
waar hij te horen kreeg: „Mr. Van
Doorn heeft gezegd dat hij u een
warm hart toedraagt Van der
Poel kon dit niet op zich laten zitten
en antwoordde: „Ik draag mr. Van
Doorn ook een erg warm hart toe.
Zo zijn wij roomsen
Zo maar een rooms-katholiek:
Warm hartzeer!
Het volgende berichtje hebt u gis
teren in deze krant kunnen lezen:
Dank zij Nederlandse steun zal aan
de katholieke universiteit Djakarta
een medische faculteit gebouwd kun
nen worden.
Als u het mij vraagt is dat onze
achtste medische faculteit.
In verband met het feit dat vele
vaderlanders en anderen tijdens de
komende feestelijke dagen niet alleen
elkaar maar ook de goed gevulde
schotel en het even goed gevulde glas
of glaasje een warm hart toedragen,
druk ik u dit tekeningetje onder de,
van voorpret ongetwijfeld reeds
krullende, neus.
Er hoeft weinig bij gezegd te wor
den. De actie „Glaasje op, laat ja
rijden!" is gisteren in Luxemburg ge
start. Het is namelijk een Benelux-
actie. De openingszitting vond plaats
in restaurant de Centre Européen de
Kirchberg. Hoe duur de naam ook
klinkt, het is een restaurant. En de
heren zullen dus wel een glaasje op
hebben. Jus d'orange, natuurlijk.
Een alternatief: Glaasje op? Laat
je slepen!
Amerikanen gaan voetballen bij
NAC: Nu Amerikaanse Club.
Al een kist, krat of vat van uw re
latie gehad? Deze kreet gaat in ieder
geval voor de relaties van de Neder
landse Spoorwegen niet meer op. In
een keurige brief aan L.S. (bedoeld
zijn „onze trouwe relaties") laat de
N.S. weten het zeer te betreuren de
uitgifte van de N.S.-zakagenda en de
N.S-kalender te zullen beëindigen.
Oorzaak: de slechte bedrijfsuitkom-
sten en de grote kosten van die rela
tiegeschenken.
Moedig besluit, maar dan moeten
ze er bij de N.S. wel niet van staan
te kijken dat veel van die trouwe re
laties nu gaan zeggen: barst dan ook
maar, wij pakken voortaan de auto.
Wist u dat er in ons land een Ver
eniging van Fabrikanten van Pud
dingpoeder bestaat? Daar zitten pro
testantse, rooms-katholieke en ker
kelijk ongebonden fabrikanten van
puddingpoeder zo maar, onverzuild,
bij elkaar.
Er zijn nog veel meer verenigingen
en bonden, waar je zelden of nooit
van hoort. Zo heb je (allemaal vol
gens de gegevens van Pyttersen's Ne
derlandse almanak, 196 7) ook de
Vereniging van Dropjabrikanten en
de Bond van Nederlandse Azijnfabri-
kanten, de Nederlandse Vereniging
van Kindermeelfabrikanten, niet te
verwarren met de Nederlandse Ver
eniging van Meelfabrikanten.
En wie heeft er ooit gehoord van
de Vereniging van Rijstpellers in Ne
derland, behalve natuurlijk al dege
nen die van beroep rijstpeller zijn?
Verder is er de Nederlandse Ver
eniging van Havermout- en Gortfa
brikanten, de Vereniging van Neder
landse Zwartestroopfabrikanten, en
niet de vergeten de Vereniging van
Zelfrijzendbakmeelfabrikanten in Ne
derland.
En dan nog zeggen dat we geen
land van grutters zijn????
Denk er aan: Kerstschip Biafra,
giro 55500!
MERIJN.
(ADVERTENTIE)