ODE
m
m
Arbeidsmarkt nog
tamelijk
ondoorzichtig
„NIET-KERKS MET PER SE MET-KATHOLIEK"
1 *lk blij.kt' dal de kar"
DeTelDd
15
is RITA
LYCEïSTEN Zó LIEF, LIEVER KAN HET NIET
Moedermelk-
lyriek en
middelbare
schooljeugd
DeDrwsette ($is)
kcukenverwar-
niing rekent
voorgoed af met
koude voelen
en natte
droogdoeken
moe van
maagzuur?
Kardinaal Alfrink in interview:
Scotch-Brite
nu cadeau:
'EKENHUIS
i
MERKWAARDIG
GEVAAR
DUIDELIJK
UITLAATKLEP
STAATSSECRETARIS KRUISINGA
Plan voor nieuw
industriepark
in Twente
Britse opiniepeiling
Meerderheid voor
conservatieven
Saai
Kerkgang
Verwarring
Sigaartjes
neem natuur-grijze
JuvL/U UJW
Onaanvaardbare
toestanden l'ij
Marechaussee
Dr. Kantrowitz
Menselijke
organen moeten
bewaard worden
Hoeveel kost parade
DE STEM VAN ZATERDAG 14 DECEMBER 1968
IT
NIJMEGEN
i de uitbreiding van de werk.
eden voor
rlinisch en biochemisch labora.
gie bestaan eveneens vakatures.
torna hopen te behalen kunnen
afhankelijk van opleiding en
re bepalingen of research om-
telling de routine dermate veel.
een werkkring met afwisseling
soneelszaken, Faculteit der Ge-
jlein Noord no. 11, Nijmeg.en.
,-:p> -
if AxZt
- .to*i
H I
Sii JÉSË fe m
•M»
- \M
- - NL.
Hmn
f. *\v Vj
Aft-
>A
-ft -
,A;
,e japon, zuiver-^n^Goud
3d, zwart en manneg
lursel. Geheel 9eVgg 75
Bo^tra^t 27
L. Vorststraat 72
Walstraat 76
(Van een onzer redacteuren)
BREDA Achteraf bezien is het eigenlijk wel knap dat die paar
honderd hoogste klassers van het Lieve Vrouwe-lyceum in Breda
het presteerden om een avond lang om het eigenlijke onderwerp
heen te draaien. En niet eens als een kat rond de hete brij, want
ze wisten blijkbaar niet eens dat er iets met de school-brij aan de
hand is en de hitte hebben ze ook niet gevoeld.
Over niet-draaien gesproken: ik zet mijn naam onder dit artikel, zodat
iedereen weet bij wie hij terecht kan als hij boos of blij is met de indruk
die de Stem-redacteur kreeg van de avond, die de jongelui zelf in de
slecht verlichte kantine van de school belegd hadden over het onderwerp
.Leraar Leerling".
iievevrouw bedoelden waarschijn
lijk met hun aanmerkingen meer
(ze moesten eens wat meer lezen
misschien) dan hun letterlijke uit
spraken ons te geloven voorhiel
den. Die uitspraken getuigden van
een onbegrip voor de werkelijkheid
van hun wereld waarvoor elk ar
beidersjongen z'n schouders zou
ophalen.
Er werd genoeg gepraat. Frans
zei wat en Kees zei veel en het
J allemaal over leraren die
proefwerk niet. teruggeven en over
al of niet een examenweek en dat
het zo moeilijk is (nog steeds dus)
om als leerling met je grieven bij
een leraar te komen; maar toen
dan eindelijk leraar Frans, C. Boe
ren, des Pudels Kern aan het licht
bracht, zei leerling-voorzitter Stan
Comips, dat de discussie gesloten
was. Mijn hemel! „Had dat drie
minuten eerder gezegd", meesmuil
de leraar Boeren. Maar inleider dr.
G. Pelosi uit Rotterdam wist vrien
delijk en voorzichtig toch zijn me
ning nog te formuleren in een na
woord: „De heer Boeren heeft de
meest zinvolle opmerking van deze
avond gemaakt".
Inderdaad, want die doorbrak de
vicieuse cirkel. Die zei: „Het gaat
echt om heel iets anders, hoor! Het
gaat om een verandering van de
school-structuur. Het gaat er om,
dat de leraar niet langer de leer
ling bij het handje neemt en hem
stap voor stap (Step by Step) be
geleidt en zo." Maar een leerling-
forumlid wist het antwoord al:
«Wat kunnen wij als leerlingen
daar nou aan doen? Die structuur
moet van bovenaf veranderd wor
den, De staat is de oorzaak van alle
moeilijkheden".
En zelfs na deze moedermelk-
lyriek liep geen enkele leerling
wanhopig het zaaltje uit.
«Tja, merkwaardig, hè", zei rec
tor M. Brok ong tijdens de pauze
„dat ze helemaal niet aan ko
men dragen met fundamenteler
dingen. Ik zou het wel weten: meer
informatie bijvoorbeeld. Dat alleen
al. Of^een aanval op het beleid of
zoiets." Maar de leerlingen kwamen
met op het idéé. Ze waren zó lief,
liever kan het niet.
Begrip voor de leraar bij het be
oordelen van de leerling en begrip
'oor dit en begrip voor dat. Toch
wel eén zinnige discussie. Opgezet
«oor een leerling, die vond dat de
scnooljeiigd persoonlijker bena
derd zou moeten worden. Misschien
was dat trouwens wel de grondtoon
I«n al $e kleine en grote grieven
81 grietjes, die de lyceïsten naar
voren brachten: „Ik ben ik, maar
BUie behandelen mij punts ge-
W fsof ik niet ik maar een pun-
tenhalertje ben".
0 Puntig werd het niet gezegd,
r de brave lyceïsten van Onze-
Het begon overigens heel zinnig,
met een inleiding van dr. Pelosi.
Het gezag op school noemde hij
een opvoedersgezag; als het ideaal
is toont het een maximum aan au
toriteit en een minmum aan macht.
En onder autoriteit wordt dan ver
staan: zich verantwoordelijk weten
voor de ander.
Het opvoedersgezag moet zich
bovendien zoveel mogelijk overbo
dig maken. De verleiding van de
macht is echter het grote en lang
niet denkbeeldige gevaar, waarvoor
het schoolgezag zich gesteld ziet,
zich althans gesteld zou moeten
zien. Het is altijd machtiger dan de
leerling. Al was het maar omdat
het vaak niet ten onrechte
kan zeggen: „Dit of dat moet je
maar aannemen". En op z'n ergst:
sarcasme. „Dat is voor een volwas
sene al te gemakkelijk te hanteren
tegenover een onvolwassene en er
is heel wat wrok tegen leraren
door opgeroepen".
Dr. Pelosi wees op de altijd aan
wezige verleiding om gebrek aan
werkelijke autoriteit te overspelen
met macht. Dat kan samenhangen
met een sfeer van paternalisme, die
verscheidene vormen kan aanne
men maar waarbij altijd tekort
wordt gedaan aan de vrije groei
van de leerling. Het goede gezag
heeft respect voor de vrijheid en
eigenheid van de leerling. Het stelt
de leerling in staat tot eigen ver
antwoordelijkheid, niet alleen in
het buiten-schoolse (een leerlin
genavond) maar in de eerste plaats
in het schoolse. Het goede gezag
zoekt bij stagnatie in de verhoudin
gen nooit de oorzaak bij de leer
lingen alleen. Het goede gezag
durft fouten te maken, durft iets
niet te weten, durft onzeker te zijn
en schuwt te kritiek niet.
Aan de lyceïsten stelde de heer
Pelosi de (gewetens-)vragen: Ben
je een gedweeë, gestroomlijnde
leerling? Dan deugt het niet, dan
heb je ook niets persoonlijks. Of
ben ie rebels? Dat is al te negatief.
Ben je kritisch? Uitstekend, als het
tenminste constructief is.
En waaróp kan de kritiek zich
richten? Weer deed hij het vragen
derwijs: Kun je jezelf zijn bij dit
gezag? Word je er beter van als
je deze autoriteit aanvaardt? Gaat
alles dan beter, efficiënter? Voel
ik mezelf groeien? Wordt het gezag
rechtvaardig uitgeoefend? Tel ik
mee, ben ik iets voor deze gezags
drager? Geeft die hele samenstel
ling van het gezag datgene waar je
recht op hebt, in de eerste plaats:
zinvol, bij-de-tijds onderwijs?
De leerlingen moeten kunnen mee
praten en sorng ook het beleid me
de kunnen bepalen. Waarom zou er
niet gepraat kunnen worden over
de manier waarop les gegeven
wordt en over de wijze waarop de
klas functioneert? En op alle pun
ten waarop de leerling kritisch oog
moet kunnen houden, moet het ge
zag openheid betrachten. Het goe
de gezag houdt van heldere en voor
iedereen duidelijke situaties.
Na deze tekening van een ideaal
situatie begon de discussie met de
Vraag: in hoeverre kunnen de leer
lingen het beleid mede bepalen?
Er werd gesproken over de moge
lijkheid van een leerlingenparle
ment als een soort uitlaatklep voor
bestaande grieven. En daarbij rees
het bezwaar, dat er eigenlijk maar
weinig punten zijn, die echt van al
gemeen belang genoemd kunnen
worden en de moeite van bespre
king in zo'n parlement waard.
De jongelui van het Lieve
vrouwelyceum in Breda belegden
een discussie-avond over „ver
houding leerling-leraar".
De tendens bij de leraren was:
direct contact tussen leraar en
leerling is toch maar het beste. De
leerlingen: „Dat lijkt wel het bes
te, maar het is zo moeilijk er toe
te komen". En dan waren er de
(aantoonbaar onjuiste) opmerkin
gen zoals: „Als je door een leraar
de klas uitgestuurd wordt naar de
rector of de conrector, dan krijg je
altijd straf". „Dat was vóór deze
avond", repliceerde een leerling.
Maar een leraar wist het afdoen
de: „Tja", zei hij, „waar de mees
te mensen zijn, worden de meeste
fouten gemaakt en aangezien er op
een school meer leerlingen zijn..."
Het werd een gezellig gebabbel,
totdat de heer Boeren zijn vraag
formuleerde: „Kunnen jullie je
voorstellen, dat heel veel van al
die problemen vanzelf verdwijnen
als er een verandering van struc
tuur wordt doorgevoerd? Je kunt
als leraar de stof voorkauwen,
maar je kunt het de leerling ook
zelf laten ontdekken. En wanneer
de leerling veel meer zelf moet
gaan ontdekken, dan verandert de
verhouding leerling-leraar vanzelf,
want dan staan ze veel meer naast
elkaar". En dr. Pelosi: „Het bete-
kent1 éen revolutie' ïn het school
systeem, maar waar Jhet gebeurt,-
worden de verhoudingen anders,
opener. Men gaat gewoner met
elkaar om en er is veel meer be
grip voor elkaar".
Was zoveel constructiefs een
overbelasting voor de draagkracht
van het auditorium?
JAN HÜSKEN
(ADVERTENTIE)
f 303,-incl. ventilator.
Droogrek f25,50.
Zorgeloos over op
gasverwarming
(Vim een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM Vanuit weten
schappelijk standpunt is de ar
beidsmarkt een nog grotendeels
onontgonnen gebied, waarover
nog te weinig verkenningsvluch
ten zijn uitgevoerd.
Dat zei staatssecretaris Kruisinga
(sociale zaken en volksgezondheid)
gisteren op het eerste congres van de
onlangs opgerichte vereniging voor
het onderzoek van arbeidsverhoudin
gen. Zowel voor werkgevers ais voor
werknemers is de arbeidsmarkt ta
melijk ondoorzichtig, aldus de staats
secretaris.
Het ontbreekt aan betrouwbare
prognoses over de ontwikkeling van
vraag en aanbod. Het ministerie van
sociale zaken stelt wat dit betreft
een onderzoekprogramma op. Ook
aan de medische aspecten van de ar
beid is nog onvoldoende aandacht
geschonken.
Mr. Th. J. van der Peijl, directeur-
generaal voor de arbeidsvoorziening,
dr. P. Winkel, adjunct-directeur so
ciale zaken van de n.v. Philips en
prof. dr. W. Albeda van de economi
sche hogeschool, hielden inleidingen
over de arbeidsmarktpolitiek. Zij
achtten bestudering van het hele pa
troon van de werkgelegenheid van
de grootste betekenis. De ontwikke
ling van nieuwe produktietechnieken
brengt metzich dat werknemers
in de loop van hun leven van beroep
moeten veranderen, aldus mr. Van
der Peijl.
Prof. Albeda wees erop dat Euro
pese rapporteurs in een studie over
de werkgelegenheidspolitiek in Ne
derland voorstellen hebben gedaan
om een onderzoekcentrum voor de
arbeidsmarkt in te stellen. Dit voor
stel zou serieus moeten worden beke
ken, aldus prof. Albeda.
Er is nog te weinig bekend over de
ontwikkeling van vraag en aanbod.
De mobiliteit van de werknemers, de
toekomstige verwachtingen. Ook over
de regionale gegevens is te weinig
bekend. Het directoraat-generaal voor
de arbeidsvoorziening is volgens de
Europese rapporteurs te veel afge
(Van een onzer verslaggevers)
HENGELO In het kader van de
economische herstructurering van
Twente heeft het Samenwerkingsor
gaan Stedenband Twente een op
dracht geformuleerd tot het doen
van een project-studie voor de aan
leg van een Regionaal Industriepark
Stedenband Twente (R.I.P.S..)
Het stelt zich voor een dergelijke
opdracht na goedkeuring hiervan
door de Raden van de Stedenband
gemeenten te verlenen aan de
Stichting het Nederlands Economisch
Instituut (N.E.I.) en de Koninklijke
Nederlandse Heidemaatschappij (K.
N.H.M.).
LONDEN (AFP) Volgens een
opiniepeiling, die gisteren in de Dai
ly Telegraph is gepubliceerd, zullen
de conservatieven in Engeland bij
onmiddellijke verkiezingen 55 per
cent van de stemmen krijgen. (Tegen
50,5 pet. in november en 41,5 in okto
ber).
De socialisten zouden 29,5 pet. van
de stemmen krijgen (tegen onder
scheidenlijk 32 en 39), de liberalen
11 pet. (tegen 14 en 8,5).
Wan een onzer redacteuren)
®«?CHT In een interview,
v „d ,erd in het kerstnummer
Alfr heeft kardinaal
2'i'1 visie gegeven op een
lipdL actue'e kwesties, die het
ten r\ ,a"Se katholicisme heroe-
t(.w,kwesties zeer genuan-
naarUj14!54 cn dat hij probeert
J b«de kanten kritisch te blij-
ceilfc °ver opheffing van de
degenen a.' T" tle kardinaaj „dat
voor n|ó;,„ Ier "°g nadrukkelijk
ven van ,vee*al weinig blijk ge-
CitVand0ende aand*eht te h"
Plicateejecompiiceerde en neg
ative»,,],, en die de gehele
Problem T rc,?ariIeren. Je kunt
oplossen it let op kleine schaal
een groeni„ ,een 'ein milieutje, in
'«bietie Ly8? mei>sen, in een pa-
"rochie'm» dan ook voor een
"c moge zijn".
i&^kekerk moet bij het
ï'tg houden Probleem reke-
de zusterkerk?164 de rePercussies op
0Vfr'eg Dwi ln andere lauden en
8 Weüen met het centraal be
stuur in Rome. Van beatmissen is
kardinaal Alfrink bepaald geen te
genstander. Wat ik ervan ervaren
heb, daarvan moet ik eerlijk zeggen,
dat het mij wel iets gedaan heeft
Het is ook een soort herkennings
element voor de jonge mens van van
daag". Wat de versobering in de li
turgie betreft hierin ziet de kardi
naai de behoefte van de hedendaag
se mens om zich terug te trekkei
op de kern van de zaak. „De fran
je is wat weggevallen. Men houd'
daar in het algemeen niet zo mee<
van: men ziet dat ook aan de kle
ding".
Hij ziet het gevaar, dat de nieu
we liturgie een beetje saai wordt:
,Het is allemaal parlando en er is
weinig muziek meer bij en muziek
meer in" En verder: „Ik geloof dat
degenen die zeggen, dat inhoudelijk
de huidige verkondiging in gebeden
en liederen soms wat leeg en zoute
loos aandoet, wel gelijk hebben".
Ook acht hij het mogelijk, „dat in
deze liturgieën, die een min of meer
officiële herkomst hebben, bepaal
de mensen, hoewel met de beste be
doelingen bezield, hun persoonlijke
ideëen botvieren".
zij lezen zien of horen kritisch kun
nen verwerken". Volgens de kardi-
ïaal kunnen velen dat niet. Vandaar
le verwarring en de onrust.
Hij hecht veel waarde aan een goe
de verkondiging, en zegt, dat het
■piscopaat doet wat het kan om de
rriesters door pastorale vorming de
ïodige nascholing te geven. Maar
>p dit gebied is nog niet bereikt, wat
rereikt zou moeten worden. De on
rust en onzekerheid, hoe betreurens
waardig ook, zal men moeilijk hele
maal kunnen wegwerken „omdat
zij het gevolg is van de stroomver
snelling, waarin wij zitten".
KARDINAAL ALFRINK
...niet altijd op de hoogte...
Kardinaaj Alfrink meent dat de
verwarring, waarin veel mensen zijn
geraakt, samenhangt met het feit,
dat ZÜ overstelpt worden met een
massa informatie. „De media gaan
er van uit, dat zij zich richten tot
volwassenen, van wie zij mogen ver
wachten, dat deze mensen hetgeen
Kardinaal Alfrink erkent, dat de
kerkgang op zondag minder wordt,
vooral bij de jongeren. Op de vraag
of het niet-meer-naar-de-kerk-gaan
een teken is dat men niet meer tot
de kerk behoort antwoordt hij ont
kennend. „Er zijn er, die onregelma
tig de kerk bezoeken en er zijn er die
praktisch nooit meer komen: „Maar
die kan men toch niet zonder meer
als niet-katholiek betitelen". Mis
schien beginnen wij nu aan een tijd
vak, aldus de kardinaal, waarin het
mogelijk is niet zo regelmatig meer
naar de kerk te gaan en toch bij de
kerk te blijven, zich erbij betrokken
te voelen, het geloof te bewaren".
Er moet. volgens de kardinaal een
betere communicatie komen tussen
het centrum van de kerk in Rome
en de periferie. Soms komt iets via
de media in de publiciteit zonder dat
de plaatselijke bisschop van iets af
weet. „Men moet dan eerst zelf nog
de-nodige informaties inwinnen. Maar
dan is al een verkeerde indruk ge
wekt en heeft men de handen vol
werk om het misverstand uit de we
reld te helpen". Als typisch voor
beeld noemde hij het geval Schille-
beeckx, waarbij de kranten van een
proces spraken terwijl er van een
proces echt geen sprake was. „Wan
neer ik op de hoogte was geweest
van hetgeen er eigenlijk aan de hand
was, had ik onmiddellijk de misver
standen kunnen rechtzetten".
Over zijn persoonlijk leven zegt de
kardinaal, dat hij „altijd als pries
ter kenbaar wil zijn", graag naar
sport kijkt, op de televisie vooral het
nieuws en de actualiteitenrubrieken
volgt, kleine sigaartjes rookt omdat
hij voor grote geen tijd heeft en vroe
ger veel genoegen heeft beleefd aan
de stripverhalen van Pa Pinkelman
en tante Pollewop.
stemd op de werkloosheidsbestrij
ding, maar onvoldoende slagvaardig
en creatief als het gaat om vraagstuk
ken van de volledige werkgelegen
heid. Het beeld zal zich niet alleen
mogen richten op de „kneusjes" maar
op alle beroepsgroepen, aldus prof.
Albeda.
(ADVERTENTIE)
Stop met slikken van middelen die
geen blijvende verlichting geven. Vraag
de apotheker of drogist NOR AC. Niets
anders. NORAC brengt het maagzuur
in gezond evenwicht.
ÜK
Wees goed voor uzelf en uw maag)
!-,,j,Norac is |n NORIT produkt
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Het Tweede-Ka
merlij Walburg (A.R.P.) heeft aan
minister Den Toom (Defensie) ge
vraagd of er inderdaad bij de Ko
ninklijke Marechaussee onaanvaard
bare toestanden bestaan voor wat be
treft de materiële uitrusting en zo
ja, welke maatregelen genomen zul
len worden om dit te verbeteren.
Bestaan er ook onaanvaardbare
toestanden op het gebied van de
huisvesting, vraagt het Kamerlid
voorts. Hij wil ook weten of gelden
die door andere departementen of
krijgsmachtdelen worden betaald
aan de Koninklijke Marechaussee
voor verrichte diensten, voor ande
re K.L.-doeleinden gebruikt zijn. Is
de Koninklijke- Marechaussee finan
cieel Op niet-verantwoorde wijze
„geknepen"?
Zijn hierover rapporten opgesteld
die de minister niet hebben bereikt,
omdat zij zijn blijven liggen op het
hoofdkwartier van de Koninklijke
Landmacht? zo wil de heer Walburg
weten.
NEW YORK (AFP) „Men heeft
het recht niet zeventien goede men
selijke organen te begraven als een
mens sterft. Zij dienen beschouwd
te worden als een deel van de na
tuurlijke hulpbronnen van het land
en bewaard te worden teneinde le
vens te redden".
Dit heeft dokter Adrian Kantro
witz in New York verklaard. Kan
trowitz is een van de Amerikaanse
pioniers op het gebied van de hart-
overplanting. Hij sprak tot de Ame
rikaanse commissie voor de over
planting Van menselijke organen.
Deze commissie wil een nieuwe defi
nitie opstellen voor het „dood-zijn",
die sinds het in zwang komen van
hartoverplantingen noodzakelijk is
geworden.
DEN HAAG (ANP) Het Tweede-
Kamerlid E. R. Wieldraaijer (P.v.d.A.
heeft de minister van defensie ge
vraagd hoeveel de afscheidsparade
kost die ter gelegenheid van het
vertrek van de bevelhebber van de
landstrijdkrachten zal worden gehou
den. Hij vraagt tevens hoeveel dienst
plichtigen en vrijwilligers bij deze
parade zullen zijn betrokken.
(ADVERTENTIE)
Zie het zélf op tv:
de moderne groene panne
boender die zo wonderlijk
vlug uw aangezette pannen
en fornuisbranders schoon
maakt en nog 10 x lan
ger méégaat ook.
bij aankoop van zo'n Scotch-
Brite panneboender tijdelijk
2 handige Scotch-stootdop-
pen voor die deur die steeds
uw muur beschadigt, weet u
wel?
3m
mi commit
Herinnert u zich nog het verhaal
dat gisteren in deze rubriek stond,
van de man die zijn konijn zo lief
vond dat hij het niet met Kerstmis
maar pas met Nieuwjaar opat? Hij
is niet de enige. Leo Vroman, een
van onze grote dichters, bioloog van
beroep, die al jaren in Amerika
woont,, kan er ook moeilijk tegen.
In zijn boek „Bloed" beschrijft hij,
dat voor een proef waarbij vrouwen
betrokken waren een konijn met iets
ingespoten werd. Een dag later moest
Vroman het dan doodmaken.
Hij schrijft: „Het was altijd nogal
akelig, een warm volmaakt levend
konijn te moeten slachten voor een
verre en voor mij dus minder leven
de dame, en ik kon dat alleen maar
met een gewatteerd geweten doen als
ik alle mogelijke inlichtingen uit het
inwendig nog hete stakkertje kon
lichten voordat het tot koude rommel
afkoelde. Ik kende mijn konijnen per
soonlijk. Iedere nieuweling keek ik
diep in de verlegen ogen
Overigens, die man van gisteren
ging daags nadat hij besloten had zijn
konijn niet op te eten naar zijn ko-
nijnehok. Het hok was leeg, en het
konijn gestolen.
Drie dagen later zag hij het vel van
zijn konijn verwerkt tot muts in een
winkel liggen. De man werd een
beetje droevig. Er lag een kaartje bij.
„Koop nü, nog voor de BTW ingaat"
stond erop.
Gisteren stond ik in een café naast
een hikkende man. „Sorry", zei hij,
„ik heb zoveel sherry op, ik voel me
net een sherrycan".
Een illustratief voorbeeld van het
verschil tussen de Nederlandse en de
Belgische journalistiek. In vele kran
ten stond gisteren een foto van een
van de laatste staatsdiners van pre
sident Johnson. Hier het onderschrift
uit een Nederlandse krant, de Volks
krant: „De president en mevrouw
Johnson hielden deze week een van
hun laatste staatsdiners op het Witte
Huis ter ere van de emir van Koe
weit, sjeik Sabah. De president kust
de hand van mevrouw Humphrey, die
naast haar man staat. Geheel rechts
minister van buitenlandse zaken Dean
Rusk."
En nu het onderschrikt uit „Het
Handelsblad": „Van zijn laatste
staatsdiner op het Witte Huis maakte
president Johnson maar liefst een
schitterende fuif, met de emir van
Koeweit als ere-gast. Mister president
was overigens in een bovenste beste
bui en deelde smakelijke klapzoen-
tjes uit aan een verrukte mevrouw
Humphrey. Echtgenoot Humphrey
onderdrukte met moeite een verma
nende blik, hierin gesteund door de
hoge Arabische gast, die het maar
zozo scheen te vinden. Er ontbraken
alleen nog buikdanseresjes, of het
was perfekt een toneeltje uit een ha
rem. zoals wij ons dat voorstellen."
U ziet: niet alleen het bier maar
ook de fantasie stroomt bezuiden on
ze grenzen rijker dan hier.
Uitgeefster Angèle Manteau uit
Brussel in een interview: „Laat nou
de Nederlanders niet lachen met on
ze taalmoeilijkheden, want ze zijn
het gevolg van een ontzaglijk sociaal-
economisch probleem".
Er zit weemoed in de lucht, vrien
den, weemoed en tegelijk vreugde.
Als 't nu gaat dooien, zou dan die
oefening van de Commando's weer
wél doorgaan
„Daar zitten we dan met haas en
buist, met Lucas Bols en Lucas II".
(Wim Evenhuis)
In Engeland hebben ze voorgesteld
om Kerstmis voortaan altijd op zon
dag en maandag te vieren. Vanwege
het produktieverlies op de vrije da
gen midden in de week. Dat heet nou:
het secularisatieproces.
Er zit nog meer in de lucht dan
alleen weemoed en vreugde. Van
nacht droomde ik van de kerstman.
Maar wat een verschil met normaal.
Hij was woedend. Hij liep als een
wilde door de verlichte straten, sloeg
de winkelruiten in, sleepte de volle
etalages leeg, trok de slingers en de
ballen aan stukken, gooide de kunst
sneeuw in de riolen. Toen ging hij
de huizen binnen, haalde tafels over
hoop, smeet de kalkoenen en de kip
pen en de konijnen en de hazen en de
fazanten de straat op.
Toen hadden de mensen niets meer.
Het werd stil en donker. En toen be
gon er ergens een lichtje te branden.
Vraag me niet waar dat lichtje te
vinden is, want ik weet het niet. De
droom was uit.
MERIJN
