MAQUETTE VAN EEN ATTRACTIE
straks de ruimte in
Caldera president
van Venezuela
post
voorde
Jk ben niet uitgesproken rechts
Wie wordt de
man. of vrouw
van het jaar?
Amerika
in 1986
naar Mars
MINISTER LUNS VOOR VLAAMSE TELEVISIE:
„Beslist"
WINNAAR OP HET NIPPERTJE
Oostenrijkse
staatsprijs voor
Annie Schmidt
PROF. J. KOOY
7
DE STEM VAN DINSDAG 10 DECEMBER 1968
9
In Hoeven kan men
(Van een onzer verslaggevers)
HOEVEN Met de onthulling van een maquette is
gistermorgen in Hoeven een punt gezet achter de eerste
fase van de voorbereidingen van een attractiepark, dat
toeristisch zowel nationaal als internationaal hoge ogen
zal gaan gooien. Een attractiepark, waarin verleden en
heden op wetenschappelijke basis met een recreatief
sausje zullen worden overgoten.
De toekomst zal geproefd kunnen worden tijdens een wandeling
door twee maankraters, die aangekleed met ruimtevaairtprojecfen de
basis vormen van „Lunarama", de toekomstige woonplaats van de
ruimtevaarder. Het verleden met name het ontstaan van de mens
heid en het leven in het stenen tijdperk, wordt uitgebeeld in het
„Stenen Doirp", een Flintstone-achtige fantasie, die parallellen ver
toont met het Amerikaanse Disneyland.
Drie mannen stonden aan de
wieg van deze boreling. Joop Gee-
sink, bekend o.m. van Dollywood,
verrichtte de research. Prof. dr.
ir. J. Kooy, bekend ruimtevaart
deskundige gaf wetenschappelijke
adviezen. Burgemeester F. Twaalf-
hoven, de man die Hoeven voor
wat betreft recreatie zo graag wil
opstoten in de vaart der volken,
„verkocht" het park aan rijk en
provincie.
Burgemeester Twaalfhoven zal
voorlopig de rol van ..sleutelfi
guur" toebedeeld krijgen. Hij zal
bij de Incoretcommissie van het
rijk een subsidie los moeten praten
voor het 7,5 hectare grote park,
waarvan de totale kosten voorlopig
geraamd worden op 4,5 miljoen
galden. De (alweer) voorlopige
exploitatiebegroting van het park
beeft een onrendabele top van één
biljoen gulden en dat geld zal uit
Incoretpot moeten komen. Pas
- de subsidietoezegging binnen
is, kan begonnen worden met de
uitwerking van de plannen.
Het park vormt een onderdeel
van de reeds bestaande recreatie-
te voorzieningen in Hoeven: het
bosbad,de camping en het natuur
park Pagnevaart. Camping en bos
bad trekken jaarlijks een half mil
joen bezoekers.
Bij de exploitatiebegroting voor
„Lunarama" en „Stenen Dorp"
is het driemanschapdorp er
vanuit gegaan, dat het park
voor 100.000 bezoekers extra zal
zorgen. Burgemeester Twaalfho
ven vertelde ons, dat het ministe
rie van economische zaken deze
schatting aan de •,lage kant"
vindt, maar dat hij liever aan de
veilige kant blijft. Overigens zou
de burgemeester liever zien, dat
het rijk (Incoret) tien jaar lang een
garantiesubsidie zou verlenen voor
het exploitatietekort. Hij verwacht
maar dat hangt natuurlijk af van
de subsidietoezegging, dat in 1969
met de eerste fase van het attrac
tiepark kan worden begonnen.
De bezoeker aan „Lunarama"
wordt in een ruimtevaartcentrum
voorbereid op wat hij te zien krijgt.
Door middel van bandrecorders
krijst hij een populair-wetenschap-
pelijke verhandeling opgediend aan
de hand van foto's en dergelijke.
De eerste grote maankrater be
treedt hij via een sluis, scheiding
van het leven op aarde en dat op
de maan. Eenmaal in de krater is
hij „los" van de aardse atmos
feer. Het landschap wordt ge
vormd door lavagesteente en hoog
oprijzende kraterwanden. de wan
den herbergen vijf ruimtevaart dio
rama's. De bezoeker kan door de
krater wandelen of zich laten
„rondzweven" door ruimtevaartta
xi's. De taxi's zijn belvormig en
hebben een koepel van plexiglas,
die een panoramisch uitzicht biedt.
Via de boordradio krijgt de maan-
reiziger de gegevens door.
In de grote krater staan model
len (ware grootte) van het maan-
schip Apollo", de teevee-robot
„Surveyor" (beide van Amerikaan
se origine) en de Russische teevee
robot „Lunik 13". Bij slecht weer
kan de bezoeker schuilen in het
ruimtevaartrestaurant, waarin t as
tronauten-snacks en heelal-cock-
tails geserveerd worden. Bij de
ruimtefotograaf liggen ruimte-
pakken klaar, zodat de aspirant
ruimtevaarder zich in een passend
kostuum kan laten „vereeuwigen".
Voor de mensen die zelf fotogra
feren is er een fotoshop.
Vanuit de grote krater kan door
gereisd worden naar de kleine. Aan
de ingang komt een attractie, ge
baseerd op een gegeven, dat hij
de opening van „Lunarama" ac
tueel is. In de kleine krater staat
dt maanbasis. Het is een maan-
verblijf, waarin planten voor de
zuurstof zullen zorgen. Koepels be
schermen de bezoekers tegen me
teorieten. De verdere attracties van
de kleine krater: een frisdranken-
bar, een winkeltje met souvenirs
en een space-shooting.
waaronder een brontosaurus, een
stegosaurus en de reusachtige di
nosaurus.
In het grootste paviljoen wordt
het ontstaan van wereld uitgebeeld
op basis an de Time-Lifeserie
„The world we live in". De klein
tjes kunnen zich vermaken in het
Flintstonehuis. Voor de archeo
logisch geïnteresseerden staat er
een museum met archeologische
vondsten. Wie honger heeft kan die
stillen in 't Pannekoekenhuis, waar
geheel in de stijl van het stenen
tijdperk pannekoeken worden ge
bakken op een grote steen, terwijl
kleinere platte stenen dienst doen
als borden. In het „Stenen Dorp"
staat een uitkijktoren, die een uit
zicht biedt over het hele park.
Hoeven mikt in de eerste plaats
op de vaste bezoekers van bosbad
en camping om het attractiepark
„vol" te krijgen. Deze bezoekers
zijn afkomstig uit West-Brabant,
de randstad Holland en België (om
geving Antwerpen). Gerekend
wordt op een soort sneeuwbalef
fect. Daarnaast hoopt Hoeven te
profiteren van de stroom Duitsers
die in de zomer richting Zeeland
gaat. En tenslotte wordt gerekend
op excursies van scholieren. Bij de
opeet van „Lunarama" is daar
mee rekening gehouden. Tussen de
ruimtetaxi's kunnen busjes voor
twintig personen rijden.
Centraal in het „Stenen Dorp"
staan zeven, op ware grootte ver
vaardigde, dieren uit de oertijd,
Op de vraag of Hoeven dit grote
project ais kleine gemeente aan
kan, antwoordt burgemeester
Twaalfhoven: Beslist. We hebben
met bosbad en camping dacht ik
bewezen, dat we projecten, die over
de gemeentegrenzen heengaan,
kunnen opzetten en runnen". Hij
- geeft wel toe, dat Hoeven zonder
r rehlStOriC de subsidie „nergens" is, omdat
een exploitatietekort van één mil
joen een te zware belasting voor
het budget is.
CARACAS (Reuter) De 52-
jarige advocaat Rafaël Caldera,
oprichter en leider van de chris
ten-democratische partij „Copei",
is gisteren uitgeroepen tot abso
luut overwinnaar van de presi
dentsverkiezingen in Venezuela.
Caldera is daarmee de tweede
christendemocraat die in Latijns-
Amerika door verkiezingen aan de
macht komt. Eduardo Frei van Chili
die vier jaar geleden is gekozen en
nog slechts een jaar aanblijft als
staatshoofd, is hem voorgegaan.
Caldera, die in maart volgend jaar
beëdigd zal worden, nam reeds spoe
dig na de verkiezingen op 1 decern-;
ber een voorsprong op zijn belang
rijkste rivaal Gonzalo Barrios, die
kandidaat stond voor de reeds 10 jaar
aan het bewind zijnde democratische
actiepartij. In de einduitslag bedraagt
zijn voorsprong op hem slechts 31.071
stemmen, ofwel 0,94 procent van de
in totaal 3,7 miljoen uitgebrachte
stemmen.
De christen-demoeraten hebben
niet de meerderheid in de nationale
vergadering. Waarnemers geloven
dat Caldera wel eens op grote moei
lijkheden kan stuiten bij het zoeken
van een betrouwbare coalitiepartner.
Caldera is gekozen op een verkie
zingsprogramma waarin hij uitge
breide maatregelen voor landbouw
hervorming, verbetering van sociale
omstandigheden, stimulering van de
uitvoer en aanmoediging van buiten
landse maatschappijen tot verhoging
van de investeringen in de Venezo
laanse olieindustrie beloofde. Ook is
hij voorstander van modernisering
van de organisatie van Amerikaanse
staten (OAS) en van een belangrij
ke rol voor Venezuela bij de econo
mische integratie van Latijns-Ame-
rika.
Caldera werd in 1916 geboren te
San Felipe, hoofdstad van de provin
cie Yaracuy en studeerde politieke
wetenschappen te Caracas. In 1936
richtte hij de conservatief-katholieke
„Nationale Studentenunie" op, en 10
jaar later het „politiek onafhankelijk,
onpartijdig kiescomité (Copei)",
dat later de christendemocratische
partij werd. Hij was driemaal eerder
presidentskandidaat, in 1947, in 1958
(ADVERTENTIE)
I De matras
waarop U
wérkelijk
uitrust!
Van
DRAKA.
DEN HAAG (A.N.P.) Annie M.
G. Schmidt is de Oostenrijkse staats
prijs voor het kinderboek „Wiplala"
toegekend. Zij verwierf met dit boek
in 1958 al de kinderboekenweekprijs
en in 1965 de Nederlandse staatsprijs
voor het kinderboek.
„Wiplala" verscheen behalve in het
Nederlands en het Duits ook in het
Engels, Zweeds, Frans en Japans.
Onlangs verscheen „Wiplala" in
een Duitse vertaling van Sanne en
Ulf Daun bij Jung Brunner Verlag
in Wenen. „Wiplala" verscheen in
december 1957 voor het eerst bij „De
Arbeiderspers" in Amsterdam. Het
boek over de avonturen van het ka
boutermannetje Wiplala werd sinds
dien met de illustraties van Jenny
Dalenoord tien keer herdrukt.
na de val van dictator Perez Ji
menez en in 1963, maar werd alle
keren verslagen.
Caldera was oorspronkelijk con
servatief in zijn katholicisme en
steunde onder andere generaal Fran
co in de Spaanse burgeroorlog. Na
dien is zijn houding echter onder in
vloed van verschillende pauselijke
encyclieken genuanceerder gewor
den. De „Copei" laat zich gaarne
vergelijken met de christen-democra
tische partij in Italië en West-Duits-
land, maar vooral met de Chi
leense. Met de laatste heeft zij ge
meen dat zij naar een alternatief
tussen het marxisme en het kapitalis
me streeft, waarbij zowel de vrijheid,
als het privébezit gewaarborgd moe
ten zijn.
De toekomstige president is ge
huwd en heeft zes kinderen.
(ADVERTENTIE)
'ff 1PV-' -
r w
(Van een onzer verslaggevers)
HOEVEN De bekende ruimte
vaartdeskundige prof. dr. ir. J. Kcoy
heeft tijdens een persconferentie in
Hoeven gezegd, dat de Verenigde
Staten in 1986 een bemande ruimte-
vlucht naar Mars willen maken.
Daarbij zal een elektrisch voortbe
wogen ruimteschip gebruikt worden.
Prof. Kooy vernam dit nieuws tijdens
een persoonlijk onderhoud met de
Amerikaanse raketdeskundige Wer
ner von Braun.
De vlucht wordt voorbereid door dr.
Stuhlinger, één van de naaste mede
werkers van Von Braun. Deze heeft
het model van het ruimteschip ge
reed. Het wordt een ruimteschip van
360 ton, dat in drie gedeelten in een
parkeerbaan om de aarde wordt ge
bracht. Dat zal gebeuren met raket
ten van het type Saturnus 5. Na mon
tage vertrekt het ruimteschip naar
Mars. De reis heen en terug zal drie
jaar duren. Er wordt op Mars niet
geland.
Prof. Kooy hoorde verder, dat de
bemande ruimtevlucht om de maan
deze maand bij technische moeilijk
heden veranderd zal worden in een
vlucht om de aarde via een lang
gerekte eliptische baan, waarvan het
hoogste punt 90.000 kilometer ver
wijderd is van de aarde. Eind 1969,
begin 1970 zal een landing op de
maan worden gemaakt. Daarna zou
het volgens Werner von Braun vijf
jaar gaan duren voor er een tweede
landing op de maan plaats heeft. Di1
in verband met de hoge kosten van
het projelct. Bij de tweede landing
op de maan zal een maanvoertuig
overgebracht worden.
Bent u de nieuwe week goed be
gonnen? We zijn gisteren aan een
van de laatste volle werkweken van
het jaar 1968 begonnen, weet u dat
wel? Het gaat allemaal wel snel,
eigenlijk. Maar laat ik nog maar niet
over het voorbije jaar gaan peinzen.
Dat komt nog wel.
Rinus Michels heeft in de Haagse
Post nog eens teruggegrepen op de
wedstrijd tegen Fehnerbahce. Hij
heeft er weinig lovends over te zeg
gen. Lees maar.
„Eerst de man en dan de bal en
gemeen natrappen. Het repertoire is
overbekend. Maar wat daarna komt,
dat was in Istanboel te beleven.
Knijpen, spugen, in de onderbuik
trappen, bijten, de tegenstander vloe
ren en hem bij het oprapen het vel
omdraaien, het zijn allemaal vuilig
heidjes, die op zo'n veld moeilijk te
constateren zijn."
Ajax won tochen daar was Rinus
heel blij om. „Ik heb niet gehuild",
schrijft hij, „maar als er één goed
moment was om de tranen de vrije
loop te laten dan was het wel na
deze overwinning."
Nog iets uit de Haagse Post, wel
het meest snobistische van al onze
weekbladen. In een artikel over
kranten schrijft het blad, dat ruim
veertig dagbladen geschreven en ge
drukt worden in „de buitengewes
ten van de Randstad." Het kost me
moeite om niet kwaad te worden,
als je zoiets leest. Afijn, laten we
over Den Haag maar niet beginnen—
Vrij Nederland kan er trouwens ook
wat van. Joop van Tijm had een in
terview met ir. Hupkes, directeur
van De Schelde in Vlissingen. Die
sprak op een bepaald ogenblik over
zijn commissariaat van Backer en
Rueb, de oude naam van Machine
fabriek Breda. Joop van Tijn schreef
die naam als „Backer en Rüpp"!
Laten we overgaan tot aardiger
zaken. Zoals die meneer in Canada,
die door de rechter vermaand moest
worden, omdat hij in de rechtszaak
zoveel kruistekens maakte en zo
vaak op zijn hoofd krabde.
De man, beschuldigd van fraude,
volgens de rechter „zonder enige
twijfel katholiek", deed al uren niets
anders dan „kruisen slaan en luizen
zoeken op zijn hoofd" zei de rechter,
„Van nu af aan moet hij tijdens dit
proces zijn kruisen maar in gedach
ten slaan. Het is ook maar beter, dat
hij de beestjes hun gang laat gaan.
Ik zal dit alles niet langer dulden."
De man kan zich troosten met de
gedachte, dat hij niet de enige ka
tholiek is, die met zijn handen in
het haar zit....
Wij, mensen, zitten trouwens toch
vast aan allerlei gewoonten, zonder
dat we beseffen, hoezeer zulks een
gewoonte is. Het dragen van strop
dassen bijvoorbeeld en het eten met
mes en vork is bij ons normaal, maar
bij andere volken lang niet.
Zonder te willen beweren dat het
voorgaande een gedurfde stelling is,
is het toch aardig hier aan te halen
dat de vice-president van Zambia
deze gewoonten als „koloniaal" heeft
bestempeld. Tot een groep scholieren
zei hij: „Als jullie deze dingen ge
bruiken worden jullie een markt
voor koloniale macht."
Vandaar die vele truien van te
genwoordig.
MERIJN.
(Van onze correspondent
in Brussel)
srffMinister Luns
liilt' j ,"raeer dan waarschijn-
a' 'n een volgende kabinet
anders minister van bui-
andse zaken zal zijn. Hij voeg-
,l ,aaraan> in een interview voor
m» r,mse televisie, toe: „Ik kan
best voorstellen dat ik dat
«'eng zou vinden".
'eMam>r kun?. beeft zich 55 minu-
Plein i»nln y,n ambtswoning aan
dLm D?n Haag laten inter
ne van A P Joos Florquin, An-
■WoW'6i-maat. en Fons Fraeters.
die al jaren het program -
van maakt heeft
JjLiten hiize
^«^2 °nZe ministCT van
^toen. op
Persoonlijk
Uns op de
zaken onder vuur ge-
l scherpe en vaak zeer
getinte vragen gaf mr.
van hem bekende wijze
0%ij'kendien Q s,erieusj graPPig
Vr°üw Li? ai}two°rd. Ook me-
°Ver haar enkele indrukken
Particulier *n' ^-zelfde deden zijn
°0rst tot VnnCrf Baron van
Se ^durende iG!? z^n secretares-
™~aLdertien jaar, mej.
Ü?.n- Br°uwer.
is door de Neder-
'ajdse '?'?rvtew
°Vet de datum6 over8en°men, maar
- aamm van uitzending is nog
Florquin:
Op de vrlng gevallen.
"0fderee! aag van prof-
Vchts ;f 1"g„.'?U overwegend links
Mr- LuiW n er a'teid weer in?"
S'teient van "Baar komt een groot
termatie Was u°(eva' Jdi- Bij iedere
®)|hister 'ou i°nze of ik weer
id ingesteld i ntaal was ik
sesteld 0p aftreden".
Op de suggestie, dat hü door zijn
langdurig ministerschap een insti
tuut is geworden, kwam dit ant
woord: „Je blijft niet langer minister
dan de partijen het willen. Het is
overigens geen aanbeveling om zo
lang minister te zijn geweest".
Mevrouw Luns over haar echtge
noot: „Hij is vrolijk en zit altijd vol
verhalen. Hij is open en zeer geïnte
resseerd in mensen en toestanden.
Alle grappen worden eerst in huise
lijke kring verteld. Ik geloof wel, dat
hij gelukkig zou zijn als hij geen mi
nister meer is. Hij heeft voldoende
hobbies en interessen. Waarom hij zo
populair is? Bij mij is hij dat van
begin af aan geweest, dus ik begrijp
dat wel. De kinderen zijn erg trots
op hem".
Minister Luns „ik ben min of
meer geworden wat ik wilde wor
den" zegt zelf over zijn populari
teit: „Het is moeilijk zelf te beoorde
len. Ik geloof dat het de tv is. Ik
geloof dat ik vrij aardig over kom.
Men houdt wel van af en toe een
luchthartige opmerking. Het is na
tuurlijk onjuist te zeggen, dat mijn
populariteit stijgt bij elke blunder
die ik bega. Dat is een boutade uit
het blad van de KVP-jongeren".
Door de interviewer geconfronteerd
met een van de vele uitspraken, die
aan hem worden toegeschreven: „In
het jaar waarin ik mijn grootste flop
beging, Nieuw-Guinea, was ik de po
pulairste man", reageerde mr. Luns:
„Dat heb ik nooit gezegd. De Nieuw-
Guineazaak is anders gelopen dan
regering en parlement wilden. Maar
het is geen flop geworden. Nieuw-
Guinea stond aan de grens van onze
belangen, maar in het centrum van
onze principes".
Mr. Luns meent, dat men hem in
ultra linkse kringen een typische re
actionair vindt. „U mag me best een
uitgesproken rechtse prominent vin
den", zei hij tegen prof. Florquin,
„maar de vraag is of het zo is. Voor
de oorlog had ik vooruitstrevende so
ciale gedachten". Florquin: „Maar
dat is al 25 jaar geleden".
Luns: „Ik ben natuurlijk ook in
progressieve zin geëvolueerd".
Met nadruk ontkende mr. Luns tij
dens het interview, dat hij onder in
vloed van het bedrijfsleven zo ijvert
voor de toetreding van Engeland tot
de EEG. „Men zegt, dat met name
Engels-Nederlandse ondernemingen,
zoals Shell en Unilever ons beïnvloe
den. Ik kan u verzekeren, dat de
grote industriële belangen geen lob
by hebben bij de Nederlandse rege
ring en ook geen pogingen onderne
men om de buitenlandse politiek van
ons land te beïnvloeden.
Over de Benelux: „Die is wat ach
terop gekomen door de ontwikkelin
gen van de EEG en Euratom. In
sommige landen wordt gevreesd voor
een te groot overwicht van het Ne
derlands element in de Benelux. Mijn
overtuiging is. dat de volstrekt soe
vereine staat in Europa voorbij is.
Ik heb waardering voor bewegingen
als die van de Basken en de Vlamin
gen. Daar zit een stuk persoonlijk
heid in. Ik vind dat geen ongezonde
uiting van nationalisme, als het ten
minste niet te ver gaat. De Friezen
bij ons zijn zich ook zeer bewust van
hun volkstaal, hun eigen cultuur".
Florquin: „U kon niet opschieten
met Adenauer?"
Luns: „Laten we liever zeggen, dat
Adenauer het niet met mij kon vin
den. Hij was een man met enorme
wilskracht. Hij had weinig waarde
ring voor onze Europese houding".
Over president Kennedy sprak minis
ter Luns met veel lof. Minder en
thousiast is hij geweest over Robert
Kennedy „die in Nieuw-Guinea een
rol gespeeld heeft die wij niet kon
den waarderen. Hij was een man van
„jumping conclusions". Ik heb eens
tegen president Kennedy als volgt
over hem gesproken: „Uw broer, die
denkt dat hij na vijf dagen expert in
Indonesische zaken is. Wij zijn er
350 jaar geweest. Vijf dagen lijkt me
wel wat kort. Ik zou zeggen, dat je
er acht dagen voor nodig hebt".
Over de Vlaamse beweging zei mr.
Luns, dat hij veel voelt voor culture
le uitwisseling „waaraan we meer
moeten doen", maar dat een Neder
lander en zeker een Nederlands mi
nister voorzichtig moet zijn „om niet
in de politiek rondom de kwestie be
trokken te geraken". Over de moei
lijkheden in de politieke partijen in
ons land meent mr. Luns, dat de
VVD het vrij aardig doet en dat AR,
PvdA en KVP moeilijkheden hebben.
„Dat is niet onbegrijpelijk in een tijd
van grote toename van de communi
catiemiddelen, een algemene versnel
ling van het leven, waarin de jeugd
ongeduldig wordt, een grote wel
vaart, die het geluk niet vermeer
dert. Ook het verdeelde Europa
verdeeldheid die aan de oudere po
litici wordt verweten en de be
weging op kerkelijk gebied spelen
daarin mee. De KVP heeft overigens
het evenwicht hervonden en de so
cialisten zijn er in geslaagd de te
genstellingen met Nieuw Links te
overbruggen".
Mr. Luns ziet de radicale reputa
tie, die de katholieken in Nederland
hebben niet „zonder bezorgdheid"
aan. „De kerk wordt onder Gods lei
ding in de rechte lijn gehouden en
dat heeft voor mij consequenties. Ik
heb geen behoefte aan enige honder
den pausen. Als de paus gesproken
heeft is de zaak voor mij praktisch
afgedaan".
Minister Luns vindt zelf de vol
gende eisen belangrijk voor een goed
minister van buitenlandse zaken: een
zekere afstand kunnen nemen van
personen en problemen, een mini
mum aan tact, talenkennis en een
goede gezondheid. De belangrijkste
beslissing in zijn leven viel op 28
augustus 1952 toen hij ja zei tegen
het ministerschap.
„Hebt u nergens een grondige he
kel aan?" vroeg Annie van Avermaet
hem. „Hekel is het woord niet. Ik
vind de kamer zwaar, men zegt. dat
de kamer me niets kan schelen. Dat
is niet waar. Ik bereid een ontmoe
ting met de kamer met grote zorg
voor. Het debat vind ik moeilijk, het
pakt me aan. Een avond in de kamer
betekent een kilo verschil in ge
wicht".
Met drie korte vraagjes werd het
interview beëindigd.
„Wat is uw grootste wens voor
Europa?"
„Dat de eenwording van Europa in
een stroomversnelling zou komen.
Het bedenkelijkste punt van de na
oorlogse politiek is dat dit niet van
de grond is gekomen".
„Bent u voor of tegen de laatste
encycliek?"
„De pil heeft op' mij iets minder
invloed dan op dames. Ik wil niet
op de stoel van de paus gaan zitten".
„Vindt u uw wassen beeld in het
beeldenkabinet van Madame Tussaud
in Londen geslaagd?"
„Het heeft de ijdelheid gestreeld.
Het is een goed beeld, zij het iets
minder levendig dan het origineel".
Vandaag dan nog eens en nu voor het laatst, de vraag: wie wordt
de man of vrouw van het jaar? Velen hebben hun antwoord al
gegeven. Voor wie dat nog niet heeft gedaan, herhalen we hier
nog eens onze vijf vragen. Het invulforniulier moet uiterlijk
morgen, woensdag 11 december, in ons bezit zijn.
Het resultaat van deze enquête wordt gepubliceerd in ons oude-
jaarsnummer.
Adresseren aan: Redactie De Stem, Reigerstraat 16, Breda, on
der het motto: oudejaarsenquéte.
1. Welke man of vrouw heeft in
1968 de meeste indruk op u ge
maakt
2. Wat is naar uw mening de be
langrijkste gebeurtenis van het
jaar geweest
3. Wie is voor u de sportman of
sportvrouw van het jaar
4. Wat vond u het beste t.v.-pro-
gramma van 1968
5. Aan wie heeft u zich het meest
geërgerd
Naam en adres inzender
