HET GESCHENK DE LIEVERDJES
VAN DE REUS
UkuntUwgeld
bij ons
't best bewaren
41/0/
51/0/
Fondclub Zuid-Nederland
floreert als nooit tevoren
Ten
1
ove
De heer en
de schilder
c'est
PARIS
KNAP S'
ribbem
Indonesisch
zangeresje
in „Muzikaal
onthaaF
Het olifantje met
de korte slurf
De vliegende kat
A/o
AA
1
F.van Lanschot
Vermeer Co
J. Luykx
Gerrit Kouters
stopte ermee
Hardvliegers
Koepel
Wonderkind
18
DE STEM VAN ZATERDAG 7 DECEMBER 1968
Aan de voet van een steile, rotsachtige berg, lag een klein dorp.
Nu en dan rolden stukken steen omlaag, vaak scheurden zich hele
rotsblokken los van de berg en vielen donderend naar beneden. Soms
worden ze tegengehouden door bomen of vielen in 'n ravijn. Maar
't gebeurde óók wel eens dat een hek, een muur of zelfs een dak er
door vernield werd. De dorpelingen leefden altijd in angst, dat nog
één van hen allen, misschien wel een kind, door de stenen zou wor
den verpletterd.
De mensen geloofden dat er op de berg reuzen woonden. Mis
schien, zo dachten ze, gooien de reuzen met brokken steen om ons te
plagen. Maar misschien ook hebben ze zulke grote voeten dat de
stukken rots wegvliegen zoals bij ons het grind onder de voeten
wegspringen kan.
Op een dag werd in de allerarm
ste hut van dat dorpje een eerste
kind geboren. De arme boer had er
al dadelijk zorgen over. Als het ge
doopt zou worden, wie moest er dan
peter of meter zijn? Familie had de
boer niet meer, zijn vrouw even
min. Een geen van de andere dor
pelingen zou peet willen worden van
zulk een straatarm kind.
Toen dacht de boer aan de reuzen.
En hij beklom de gevaarlijke, steile
berg, die zo lang de mensen zich kon
den herinneren nog nooit tot boven
toe beklommen was. Maar het lukte
hem en hij vroeg aan een reus of hij
peet wilde zijn voor zijn kind.
De reus was bijzonder vereerd met
dit verzoek! Maar een peet behoort
aan de jonggeborene een geschenk te
geven, dat wist hij heel goed. En
waar haalt nu zo'n wildeman die bo
ven op de bergen woont en nooit
onder de mensen verkeert, een pas
send geschenk vandaan?
Maar de boer haastte zich uit te
leggen dat het grootste geschenk zou
zijn: de belofte dat er geen stenen
meer omlaag zouden rollen. „Dat is
geen geschenk", vond de reus. Toen
verdween hij in een spelonk om weer
terug te komen met een knoestige
zwarte boomwortel. Hij gaf de wortel
aan de boer en zei ernstig: „Dit is een
rijk geschenk voor je kind. Want de
ze wortel kan er voor zorgen, dat
het nooit gebrek zal lijden. Als ooit
je oogst mislukt, of de honger dreigt,
breng dan het vee in de stal. en laadt
de voerbakken zo vol als je kunt.
Breek daarna kleine stukjes van deze
wortel af, een stukje voor elk mens
en elk dier in je huis en laat ieder-
eens dat opeten. Maak dan een holle
tje in het hooi, kruip er met je allen
warm in en ga slapen".
De boer keek verwonderd en de
reus zei verlegen: „Je zult me wel
uitlachen om deze praat!". Maar hij
wikkelde de wortel voorzichtig in
bladeren, alsof het een geschenk van
goud was.
De boer moest in zijn hart wel
lachen, maar hij liet het niet merken.
Hij nam het geschenk aan en bedank
te. Maar opnieuw vroeg hij of de
reuzen ervoor wilden zorgen dat er
geen stenen meer omlaag rolden.
„Daar zal ik zeker voor zorgen", ant
woordde de reus. „Mijn petekind moet
rustig kunnen slapen zonder te schrik
ken van het gerommel op de berg!"
Na beloofd te hebben voor de doop
naar het dal af te dalen, liet de reus
de boer weer naar huis teruggaan.
Alle reuzen waren bijzonder ver
eerd met was een van hen was over
komen: peet te worden van een kind.
Om het kleintje niet in de slaap te
storen liepen ze op hun tenen: geen
kiezelsteentje kletterde meer langs
de bergwand in de diepte. Maar toen
de peet van de berg wilde afdalen
voor de doop, zag hij dat het onmo
gelijk was zonder grote blokken
steen los te scheuren. Als hij met zijn
zware voeten langs de rotsen zou
afdalen moest er wel een regen van
stenen op het dorp vallen zodat de
huizen en de mensen misschien wel
bedolven zouden worden.
Daarom verscheen hij niet in de ka
pel en gelukkig nam de koster het
nu op zich peter van het kind te wor
den.
Jaren gingen voorbij. De mensen
in het dorpje waren gelukkig om
dat er nooit meer brokken steen en
stukken rots naar beneden vielen.
Het ging de arme boer niet slecht.
Rijk werd hij niet, maar hij was zo
weinig gewend dat hij tevreden was
als zijn vrouw en kinderen maar geen
gebrek leden. Aan de wortel van de
reus dacht hij niet meer.
Maar toen kwam er een ongekend
droge zomer. De oogst mislukte en
het gras groeide niet zodat er te wei
nig graan en te weinig hooi kwam.
De geit gaf geen melk meer, het kalf
je van de koe werd doodgeboren.
Met angst dacht de boer aan de ko
mende winter. Maar toen herinner
de hij zich het geschenk van de reus.
Hij haalde het pakje uit de kast en
wikkelde de knisperende dorre bla
deren er af. De zwarte wortel was
zo taai als leer geworden. Met moei
te brak de boer er zoveel stukjes af
als nodig was en liet ze door iedereen
opeten. Hij stopte de voerbakken van
zijn beesten boordevol en legde er
een stukje van de wortel tussen.
Toen klom hij naar het hooi en
maakte er een gat in, groot genoeg
voor zijn hele gezin. Zijn vrouw en
kinderen kropen erin en de boer
dekte ze warm toe zodat alleen hun
neus lucht kreeg. Tenslotte kroop
hij er zelf ook nog bij en allen vie
len in slaap. Dit gebeurde in het na
jaar.
Toen zij wakker werden en tussen
de kieren van de dakspleten naar
buiten keken zagen ze aan alle kan
ten jong groen. Ze stonden op, pluk
ten de hooisprieten uit hun haren
en gingen naar buiten. De winter
was voorbij! Alleen op de top van de
rotsige berg lag nog sneeuw!
Zij maakten de staldeur open en
troffen de koe, de geit, het varken en
de kippen gezond en wel aan. Zij
hadden zich rond gegeten en de voer
bakken waren nog niet eens leeg!
De boer die nu pas begreep hoe
groot het geschenk van de reus was
geweest, wilde hem de volgende dag
gaan bedanken en ging op pad om de
steile, gevaarlijke rots weer te be
klimmen. Maar terwijl hij de winter
lang had geslapen, was er in de rots
wand een diepe kloof ontstaan, die
het voorgoed onmogelijk maakte naar
boven te klauteren. Toen moest de
boer wel afzien van zijn voornemen
de reus te bedanken.
Maar hij leerde zijn kinderen dat
zij voor elk geschenk, hoe nietig en
waardeloos het er ook uit mag zien,
dankbaar moeten zijn.
AN MAC GILLAVRY
In een groot bos woonden eens een
heleboel dieren en ook een goede fee.
Maar één dier was altijd droevig. Het
was een olifantje. Weet je waarom hij
altijd droevig was? Dat kwam omdat
hij een korte slurf had.
Op een dag moesten de dieren in
bad, want het was zaterdag. Het klei
ne olifantje moest natuurlijk ook.
Hij was nog steeds droevig. Mevrouw
Olifant was eigenlijk de douche want
zij ging eerst met haar slurf in een
waterplas en dan sproeide ze het wa
ter over de dieren. Het kleine oli
fantje wilde later ook badmeester
worden maar dat kon immers niet
want het slurfje was veel te klein en
het werd niet groter. De fee stond er
bij, te kijken en dacht wat jammer
dat dat olifantje een korte slurf heeft.
Hé, wacht misschien kan ik dat oli
fantje een langere slurf geven. Ze
zwaaide met haar toverstafje en het
olifantje keek verbaasd, want ineens
begon zijn slurf te groeien. Maar hij
was gauw weer van de schrik beko
men en toen leefde hij nog lang en
gelukkig en later werd het olifantje
toch badmeester.
Rian Bruyns
Oosterhoutseweg 33
Breda
Er woonde in het dorp een heer en
die kwam een schilder tegen. Niets
bijzonders hé, zou je zeggen. Maar
die schilder had zijn zondagse pak
aan, midden in de week.
De heer vroeg: „Ga jij zo schilderen?"
„Natuurlijk niet", zei de schilder,
„maar ik moet de deur van de no
taris schilderen."
„O", zei de heer. „Moet je daarvoor
je zondagse pak aandoen?"
Toen ze bij de notaris kwamen deed
de schilder zijn pak uit en trok hij
zijn witte overal aan. De volgende
dag kwam de heer de schilder weer
tegen en die droeg weer zijn overal.
De heer vroeg aan de schilder: „Ga
jij zo schilderen?"
„Natuurlijk", zei de schilder.
„Waar ga je heen?", vroeg de heer.
,JJaar boer Klaas".
„O", zei de heer en dacht. Gisteren
ging hij naar de notaris en deed zijn
zondags pak aan, nu gaat hij naar
boer Klaas en doet zijn overal aan.
Gek dacht de schilder, hij trekt zo'n
raar gezicht. Denk nooit dat een man
met een hoger vak meer is dan een
boer.
Marieke de Kort, 10 jaar
Rapenburg 92, Stoppeldijk.
Een ooievaar vloog van een kerk
toren en landde keurig op de grond.
Een kat zag dat en zei: „Dat kan
ik ook". Hij beklom de toren en toen
hij er bovenop stond sprong hij eraf.
Versuft bleef hij een poosje liggen.
Toen zei hij: „Het vliegen gaat me
al aardig afHet goed neerkomen
vond ik nog een beetje moeilijk."
Loesje Koole (11 jaar)
André van Gastel Ginnekenweg 186, Breda.
(ADVERTENTIE)
Want van de hoge rente
en de aantrekkelijke opvraagbaarheid bij ons
kunt U, overal en altijd,
ook heel gemakkelijk profiteren per giro
(postgiro, gemeentegiro, bankgiro of via een postkantoor).
Storten èn opnemen gaat zo erg eenvoudig.
U hebt bij ons keuze uit vier,
ieder voor zich aantrekkelijke mogelijkheden:
Spaarboekje.'..
Met een eerste inleg van slechts f 100,-.
Gehele tegoed praktisch direct
beschikbaar.
Haakboekjes. Eerste inleg slechts f 500,-.
Tegoed tot minstens f 1.000,- per maand
direct beschikbaar.
Voor de rest slechts 1 maand opzegging.
Termijnboekjes.Eerste inleg f 1.000,-.
Tegoed tot f 1.000,- per maand direct
beschikbaar.
Voor de rest 6 maanden opzegging.
Beleggingsboekjes. Eerste inleg f2.000,-
Per kwartaal f 1.000,- direct
beschikbaar.
Voor de rest 12 maanden opzegging.
Vier mogelijkheden waaruit U kunt kiezen.
Bovendien hebt U steeds de keuze
tussen een boekje en een rekening met dagafschriften.
Wij verstrekken U telefonisch of schriftelijk
en uiteraard ook aan onze kas - gaarne nadere inlichtingen.
's-Hertogenbosch, Hoge Steenweg 27-31, Tel. (04100) 22321, Postgiro 1117570
Eindhoven, Keizersgracht 17 en Limburglaan 20 a, Tel. (040) 27442, Postgiro 1130570
Tilburg, Stationsstraat 17, Tel. (04250) 30300, Postgiro 1140570
Vught, Van Voorst tot Voorststraat 1, Tel. (04100) 34775, Postgiro 1104500
Amsterdam
Herengracht 199-201, Tel. (020) 248486,
Postbus 3656, Gemeentegiro A13656
Roosendaal
Molenstraat 8, Tel. (01650) 34994,
Postgiro -1065831
De Fondclub Zuid-Nederland
floreert als nooit tevoren. Zo ver
neem ik dat de Veehallen in Et-
ten te klein geworden zqn voor
de jaarlijkse feestavond. Buys en
Rijkenbarg hebben weliswaar
enige weken gespeeld met de ge
dachte er een stuk aan te laten
zetten, doch bij nader inzien von
den ze dat toch maar lapwerk. Er
werd nu een kloek besluit geno
men en de Sporthallen in Tilburg
afgehuurd. Op 8 maart e.k. zullen
zo'n vijfduizend duivesjarels uit
het zonnige zuiden mekaar aldaar
rendez-vous geven en van de ge
legenheid gebruik maken, de ge
wonnen prijzen in ontvangst te
komen nemen.
Voorzitter in ruste Harrie Oomens
mag terugzien op een prachtig stuk
organisatie-arbeid, waar hfi in zijn
levensavond nog aan begon en die
geluk en recreatie schenkt aan on-
telbaren.
Blijft de feestavond nu in Tilburg?
Het schijnt dat de in aanbouw zijnde
Congreshal te Breda om allerlei re
denen het best geschikt zal zijn voor
het doel dat de Fondclub zich stelt.
In de jaren zeventig hoopt men de
doffers dan ook te kunnen horen
langs de Singel in Breda.
Buys laat mfi nog weten dat de
dertigduizend gouden ringen die men
besteld had, in een ommezien ge
boekt waren. Men heeft er daarom
nog rap tienduizend bij gepakt.
Wegens gevorderde leeftijd heeft
de heer Gerrit Kouters, lange (en
moeilijke) jaren voorzitter van de
Bredase Bond, de wens te kennen
gegeven zich uit het bestuur terug
te trekken. Onwillekeurig gaan de
gedachten terug naar een jaar of tien
geleden, toen hij zich, met enige
vrienden waaronder Antoon Delhij
en Jan Sloekers, bereid verklaarde
te trachten de organisatorisch niet al
te gezonde Bond te saneren. Ik wil
die ouwe koeien niet ammaol uit de
sloot halen, maar zeker is dat het
veel geduld en nog meer goede wil
gekost heeft, twee eigenschappen die
Gerrit in de hoogste mate bezit. Ik
heb Harrie Oomens eens horen zeg
gen: Om de wereld beter te maken
zouden veel meer mensen het ka
rakter moeten hebben van paus Jo
hannes en, ln het klein, om ons heen,
de eenvoudige goedheid van Gerrit
Kouters. Dat is treffend gesproken
en het is de volle waarheid. Hij is de
beste voorzitter geweest, die Breda
ooit gehad heeft. Een wijze mens,
van weinig woorden, die de kunst
verstond te luisteren. Het voorbeeld
dat hij gaf was: „Minder praten en
méér doen. Woorden zei Gerrit
zijn als zandkorrels in de woestijn,
ze komen nergens vandaan en ze
waaien nergens naar toe. Wie het
beter kan definiëren dan deze buiten
mens uit Standdaarbuiten, die bijna
veertig jaar als chauffeur op de
grote vrachtwagens van de H.K.I.
gezeten heeft, mag zijn vingers op
steken.
Toen Gerrit Kouters het voorzit
terschap aanvaardde was de woelige
wereld van de duivensport in Breda
op zijn woeligst. En de kas was leeg.
Nu de periode Kouters wordt af
gesloten, is de Bredase Bond een
van de sterkste van Nederland, niet
alleen financieel maar ook organisa
torisch. Kouters en zijn mannen
hebben een eenheid gesmeed die
hecht is en niet gemakkelijk verbro
ken worden zal. Wat dat betreft is
Breda, vergeleken bij vele andere
centra, waar het zaakje als los zand
aan mekaar hangt, een plechtanker
ik gaarne mededelen dat de officiële
opening zal geschieden door mr. C.
J. G. Becht, burgemeester, te 12 uur
precies. De huldiging van de Z.N.B.-
kampioenen vindt plaats te 12.45,
terwijl de verkoping van de geschon
ken duiven en bons voor duiven be
gint te 13 uur.
Secretaris Gabriels roept allen op,
acte de présence te geven. De wor-
stebrojen zitten in de oven en de
kranen lopen nog goed. Niemand zal
dus hoeven te lijen.
geworden van de duivensport. In
Tilburg zeggen ze tegenwoordig: Te
gen Breda kun je maar aan gaan
hangen, er is geen verwrikken of
verwegen aan.
Overdreven natuurlijk, want er is
hier ook zat aan de knikker, maar
een ding is zeker: Onder kapitein
Kouters heeft het schip hier jaren
lang gevaren als de F.C. Twente
thans onder Keesje Rijvers!
Op de bestuursvergadering van
maandag jl. werd hem een staande
ovatie gebracht, toen hij, op voorstel
van schrijver dezes, zijn medwerker
met de pen in al die jaren, be
noemd werd tot ere-voorzitter van
de C.C. Breda.
Jacobs kon niet nalaten tegen mij
te zeggen: Nou edde toch ook nog
eens iets goeds gedaan...
Over de Brabantse kampioenen
dag, die heden zaterdag en morgen
zondag gehouden wordt in de ge
kende Stadssporthal te Tilburg wil
De tweede verkoping Pepermans
heeft heel wat minder opgebracht
dan de eerste, maar het was toch
weer van dik hout zaagt men plan
ken. Alles bij mekaar werd het drie
miljoen frank. Een nieuw wereld
record dat (mogelijks) wel enige ja
ren stand zal houden.
De tweejaarlijkse Postduiven-
Olympiade wordt in januari 1969 ge
houden in de Poolse stad Katowice.
De Bredanaar Jacobs is een van de
vier officials, die de N.P.O. er naar
toe afvaardigt.
In het Bondsorgaan worden enige
suggesties gedaan inzake hardvlie-
gende duiven die in aanmerking ko
men voor uitzending in de zg. Sport-
klasse.
Een zekere A. van Lune te Buiten
post in Groningen heeft een klepper
zitten die in 1967 het predikaat:
Beste duif van Nederland won. Ook
in 1968 aldus de beschrijving
liet deze geweldenaar het aan zijn
broek niet drogen! (Straf - den Br.).
Bij de duivinnen was de 65-1302455
van ene J. Verkaart te Boxtel de pri
mus inter pares. Wat die in 1968
heeft laten zien, zal binnenkort be
kend gemaakt worden.
Want het gaat niet om één, maar
om twee seizoenen hard vliegen. Dat
is het internationale reglement. Geen
rekening wordt gehouden met de
kwaliteit van de competitie, in dé
diverse deelnemende landen. Het
gaat om gewonnen prijzen, om kilo
meters en om deelnemende duiven.
Daar wordt een formule uit samen
gesteld, die tenslotte de winnende
ranglijst in Katowice uit de bus zal
doen komen.
In Antwerpen wordt vermoedelijk
harder gevlogen dan in Lapland,
maar daar kan geen rekening mee
gehouden worden.
Over de uitslag moet men zich dan
ook maar niet al te zenuwachtig ma
ken. Wel zal het een gezellige boel
zijn in Katowice. Overal waar duive
sjarels in gezelligheid vereend zijn
is het tegenwoordig leve de leut.
Vele afgevaardigden geven het
goede voorbeeld: lang zullen ze le
ven.
AJlemaal goeie.
DEN BRUINEN.
(Van onze Parijse corresponds.
Lucas Kleijn)
IJELAAS, helaas, helaas, om I
sptele» I
"«Mi.'
generaal De Gaulle te
die deze driewerj herhaalde
ting al eens eerder in een van
redevoeringen heeft gebruikt n
sedertdien spreekwoordelijk j,
worden.
Wij moeten niet alleen een
scheppen meer van onze zuur Ver I
diende penningen naar de onto®».' I
van de belastingen brengenrtm
worden bovendien nog beroofd J,
onze dagelijkse humor, waarmee J
ons heenslaan door stakingen, bas'
caden, telefoons die het niet net
doen en meer van dat moois.
Dat de politie overdag en 'smch
de zware jongens uit de onderuerJ
op de hielen zit, vinden wij plrijJ
naars, alleen maar best. ffe tL'
dan weliswaar een uur met om
auto op de plaats rust, omdat p!otI('
ling een bepaalde wijk op strailjI
afgezet, maar wij worden er mi».
schoots door beloond, doordat Mj,
volgende ochtend uitgebreid i» j,
sensatie-boulevardbladen kunnen Ie I
zen dat voor hun wandaden Ctrnnen
Luciano Lutring of Bernard Miii'.
leine en hoe al die andere tuiü
jongens mogen heten, levenslang
vangenisstraf hebben gekregen oj <jj
dans bij de guillotine zijn ontsnapt.
Maar van ons, eerlijke main
moet de politie afblijven. Mei
doet de politie dat niet, want mn ii I
minister van binnenlandse zskfi I
die 's nachts uit zijn slaap vrordt in
houden door nachtmerries over niet. I
we barricade-gevechten, heeft de I
politie order gekregen om coat gw
cout de ORDE te handhaven.
Wij mogen voortaan in de blmiue
zone, waar anderhalf uur gratis biij
worden geparkeerd, alleen nog m®
parkeerschijven gebruiken, die offi.
cieel bij de prefectuur van de politie
te krijgen zijn. Iedere spot is uit de»
boze en wordt gestraft met een be
keuring van tien franc.
En gespot is er
Ook veel gelachen!
Er bestaan parkeerschijven, die tr
uit zién als een kattekop en tsasmi
alleen de ogen het uur van aankomt
en vertrek aanduiden. Een dame hid
op haar parkeerschijf geschreven: Ji
het nou uit met al die bekeuringen?'
Zij werd deswege gestraft met m
bekeuring van tien franc.
Er zijn mannen, die zich op hun
schijf verheugen soms ook bekla
gen over de afwezigheid van hm
echtgenoten. Er zijn schijven met hu
moristische afbeeldingen van aga
ten, in de linkerhand het uur vm
aankomst, in de rechterhand het uur
van vertrek.
En aangezien de humor geen gren
zen kent en de „flic" (agent) niet
bepaald een geliefde figuur is, ten
men zich voorstellen dat er m
agenten minstens evenveel spotpren
ten in omloop zijn als van geneml
De Gaulle zelf.
Dat alles mag niet meer. Voortim
mag alleen nog maar de parkeer
schijf, die bij de prefectuur te krijger
is. Maar wie zich bij de prefect»
vervoegt krijgt te horen dat hij óch I
moet wenden tot een garagehouder. I
De garagehouder verwijst op ti»|
beurt naar de tabakswinkels. En ii I
tabakswinkels zijn meestal uitnr-1
kocht.
Wij gaan in Parijs wel héél, heil I
sombere kerstdagen tegemoet.
(Van onze RTV-redactie)
HILVERSUM Aan „Muzlaal uit
haal", AVRO's wekelijks zondafn»
dagprogramma wordt op 8 iWj"'
ber tussen 12.00 en 13.00 uur
gewerkt door de Engelse voca
Barry Nobles, het Indonesische
geresje Ernie Djohan, de NederM
se accordeonist Harry Mooteue»
Metropole Orkest onder leiding
Dolf van der Linden.
Van Ernie Djohan, die op 'if'j
15 november haar televisied
maakte in „Voor de vuist weg
Willem Duys, is bekend dat zjJ
zins is een internationale carrier
te bouwen. Daarom heeft zi] s
ons land gevestigd om van o1
diverse Europese landen te
en contracten af te sluiten. 1OJL
Europa evenveel succes zal o 6
als in de Oostindische ArcWF'
nog de vraag. Ernie Djohan
boren in Djakarta Op 6 apru
Ze is de dochter van een
plaatste Indonesische diploma
van 1953 tot 1957 op de Indonesisc^
kanselarij in Den Haag
wais. In de volgende verl
van haar vader. Singapore,
het zangtalent van Erme z'C
zaam maar zeker te ontwiKKe
resulteerde in een optreden
met de bekende Amerikaanse,
liste Linda Scott. Sindsdien
zij in die contreien de bijnaam
da Scott van Singepore
In datzelfde jaar werd zn
res van een talentenjacht en
de tevens de eerste pms til
talentenconcours, dat van ae
later
same"
uitging. Nog geen jaar
het eerste liedje, dat a) 0,
haar zusje Liesda ver Tot
grammofoonplaat vastgelegd
Tot cP
de dag van vandaag zUn
van 139 liedjes van Erh'^iJLsis#
de meeste songs in de u»
taal en verder liedjes het
lands, het Engels, het Sp
Italiaans en zelfs in het JaP
pol
kill<
BERGEN OP ZO
torische talenten
elementen die naai
recreatietijdperk ii
Zakenman P. H.
ondernemingen, hi
groots opgezet ret
investering die ma
verintresten in h
voor iedere onder
De heer Derksen ging
uitbreiding van de mogelij
„De Lommerbergen". Hij
tect prof. J. B. Bakemi
diens geraffineerde sche;
sen het bronsgroen eikehi
volmaken. De professor zc
de richting van kunstir
maatsverbeteringen. Hij
de: „We moeten de natu
telijk buiten sluiten. Het
het restaurant, het terras
na van het park moeten
kap komen".
Het architectenbureau
Broek en Bakema stelde zi]
binding met vader en z\
Ribbens uit Bergen op Zo.
ger pikeurs in het maken e
van circustenten, tegenwoi
cialisten in het opzetten va
tabele hallen, uitgevoerd in
minium, zeildoek en poly.
„Bakema wilde een pla
vertelt de heer Ribbens j
civiel ingenieur). „Nee, dat
hebben wij toen gezegd. Je
niets beginnen met een
met zeil en touwen. Daar!
je hopeloos in de knoei als
stormen of sneeuwen. Dat
te grote belasting met zo
vlakte. Er moet een koe]
heen", adviseerden de heren
De ogen van de oude hee:
(72) begonnen te gloeien l
dachte aan de mogelijkhei,
in hun Berg fabriekje ach te
hadden. De handen van
bens begonnen te jeuken.
jaren maakten zij voor ovi
gen van bouwwerken de
verrijdbare constructies
metaal en transparant polye
Dat moest het worden.
In het Limburgse Re
zwembad, restaurant-inga:
en sauna mèt een stuk
boompjes inmiddels over li
enorme vellen polyester. Eei
sche tweemaster, waar Toi
roemdVioli®,te Ida Haen<
wonderkind en leer
die n 6n £nesco> is een
t* rauwelljks lofprijzin
Het g e waarden" vd
getintimperamentvolle. ror
laafde jnoolspel van d,
aarden h°°Ise is al in al
vat hee bez°ngen. Bovend
dfe een' repert°ire veel
ken. Het™"?er publiek
dat or 1S n °°k geen
50615 °p Supraphon S
verschee goedkope uit
voor do -van twee wer
E«ch?evenVnlliSqe °PJ?e 3r
n°l van Symphonie1
Van Lalo en Tzigane
