^an Gent
jeugd is de grootste
niet-betalende klant
Winkeldiefstal kost
ieder jaar rond
twintig miljoen
M12M
DE „BOTERBUSSEN" RIJDEN IN OMGEKEERDE RICHTING
combi's
;ing~
WINKELDIEF BLIJFT EEN RAADSEL
nxxxxxxxxxxxx*^
/biedingen
Prijs
van
938,-
230,-
ilt 708,-
ARtSTONA
nu 599,-
BLAUPUNKT
T.V.
:UBELS
>8,-
'RS en
APPARATUUR
TO
eschenken
DE STEM VAN ZATERDAG 30 NOVEMBER 1968
van een LOSSE CENTRI-
met INRUILPREMIES
Enkele voorbeelden
59 cm, geschikt voor le
en 2e programma
59 cm, Torrino
van 699,- nu voor 599,-
100,— meerprijs.
- PHILIPS - LOEWE
at 200,-.
|eo
3/"~
swe Opfa
ïnz.
Sn van 15 tot 20%
jig - Telefunken - Aristona
15 tot 20% korting.
SCHE DIENST -
-3120 - Middelburg
- Tel. 01158-1247
.XXXXXXXX-XXXXXXX***^-
BIJ
Jt
/AN GENT
WV tl -»V. by
BREDA De vrouw van
een zakenman steelt een
maat nylons die ze zelf
nooit kan dragen. Een ande
re vrouw wordt betrapt als
ze een truitje voor haar klein
kind meeneemt zonder te
betalen. Een meisje pakt stie
kem een paar oorbellen van
een gulden, terwijl ze juist
tien gulden zakgeld heeft
gehad. Een hbs'er stopt een
langspeelplaat onder zijn jas,
omdat zijn vrienden die wél
konden kopen en hij niet.
Het zijn maar enkele voor
beelden van tienduizenden
winkel- en warenhuisdief
stallen, die jaarlijks in ons
land worden gepleegd.
De drukte rond Sinf-Nicotaas en
Kerstmis in de warenhuizen, de
zelfbedieningszaken en in de win
kels is koren op de molen van de
gelegenheidsdieven. Het personeel
heeft de handen vol met andere
klanten. De verleiding blijkt vaak
te groot. De waarde van het ge- -
stolene is meestal erg gering, maar
daarmee houdt de wet geen reke
ning. ft
De grootwinkelbedrijven, kleinere
winkels en detailhandelzaken lijden
Jaarlijks een verlies van een tot twee
procent van hun omzet, door diefstal,
en schade. Voor de zelfbediening*-
zaken schat men dat op drie procent.
De directies hebben dit verlies al te
voren ingecalculeerd. Het meeste gaat
verloren door diefstal. Dat betekent,
dat ln ons land jaarlijks voor tussen
de 17 en 20 miljoen gulden uit koop-
kuizen wordt gestolen.
De daders zijn maar zelden beroeps
dien. Tien jaar geleden nog werd
ket meest gestolen door oudere kin
deren en vrouwen van rond de vijf
tig. Vorig jaar werden in een groot
Amsterdams warenhuis 1200 perso-
nen aangehouden op verdenking van
diefstal. Onder hen maar enkele eigen
personeelsleden. Die 1200 waren ver
deeld als volgt: 180 mannen, 180
vrouwen, 613 jongens en 184 meisjes.
Meer dan tweederde onder de 21 jaar.
Deskundigen in het bedryf bereken
den, dat waarschijnlijk maar één op
de tien daders gegrepen werd.,-Dat
betekent in één groot warenhuis in
één jaar 12.000 diefstallen, van een
rolletje drop via een horloge naar
een nertsmantel- Dat betekent ook
dat in dat warenhuis zich per dag on-
geveer 30 persöneb Schuldig maak
ten aan .diefstal.
Een onderzoek in drie grote Brus
selse warenhuizen heeft uitgewezen,
dat er vooral wordt gestolen tussen
vier en zes uur 's middags. Dan is het
er het drukst en dan zijn de verkoop
sters en verkopers al doorgedraaid
van een dag hard werken.
Opvallend was, 'dat in Brus
sel van de vrouwen die werden ge
snapt 60 procent getrouwd was, ter
wijl dat bü de mannen maar 36 pro
cent was. 22 procent van de vrou
wen was ongehuwd, van de mannen
echter 45 procent. Men zou daaruit
allerlei conclusies kunnen trekken,
maar dat is uiterst gevaarlijk.
Winkel- en - warenhuisdiefstallen
vallen onder de specifieke stadscrimi-
naliteit. In een dorp zijn geen waren
huizen en in de winkels daar neem
je niet het risico betrapt te warden
door dé winkelier, die je zo goed kent.
Het hele dorp zou het binnen een
dag weten, In de grote stad zijn de
warenhuizen en leef je meer in de
onbekendheid, verkoopsters let
ten nauwelijks op je giazacht en je
voelt Jg heerlijk' Vrij. Tien jaar ge
leden" schatte de Haagse" politie het
percentage winkeldiefstallen dat door
'niet-bewoners van Den Haag in Den
Haag werd gepleegd op ongeveer 30.
De Bredase politie komt nu aan een
veé| hoger getal. Over 1967 was on
geveer de helft van alle aangehouden
-winkel- jet} warenhuisdieven in Bre-
dag-; afkomstig uit dorpen in .West-
Brabant of uit België.
Het exact berekenen van het aan-
tal warenfiuisdiëfstallen in een stad
is een onmogelijke zaait. Mén moet
rekening houden met te veel onze
kere factoren ten de opgegeven cij
fers maar geloven). Politiedeskundi
gen uit verschillende landen, die in
het verledenover dit soort diefstal
len publiceerden, komen er ook niet
uit. De een stelt dat één op de vier
daders aan de politie wordt overge
geven, een ander dat dat maar in één
op de dertig gevallen gebeurt.
De directies van de grote warei.
huizen en zelfbedieningszaken kijke,
wel uit om met hun cijfers open kaar
te spelen. Zij zijn veel te benauwt
dat het publiek dit als een anti
reclame zou kunnen opvatten. I
Breda zijn warenhuizen waar jaar
lijks vele honderden diefstallen woi
den gepleegd.
Met name in de grote warenhuizc
voelt men de schade door diefstal tf
genwoordig wel als een duidelijk vei
lies- Er wordt jaarlijks voor enorm
bedragen omgezet en een verlies va-
één procent door diefstal vormt da-
gauw een enorm bedrag. Daaror
krijgt het personeel zo uitgebreid mo
gelijke instructies, soms ook aan d
hand van filmbeelden. Men leert di
verkoopsters, dat accuratesse en eei
vlotte bediening noodzakelijk zijr
om te voorkomen, dat een klant weg
loopt of dat hp zijn artikel maar mee
neemt, omdat hij op dat moment geen
verkoopster kan vinden. In een aan
tal zaken mogen employees tijdens
de stille uren niet met elkaar staan
praten. De aandacht verslapt dan en
een handige jongen maakt daarvan
al gauw gebruik.
Enkele warenhuizen hebben eigen
rechercheurs in dienst. In andere
werkt men niet een gesloten tv-cir-
cuit en in weer andere krijgt de klant
een dubbel prijskaartje, waarmee hij
bij de regelmatige controles kan aan
tonen, dat hjj de spullen die hy bij
zich heeft ook heeft betaald. Ook zijn
er supermarkets, waar men de ar
tikelen in een ruime verpakking
stopt, waardoor het moeilijker wordt
ze ongezien mee te nemen.
Niettemin slagen nog steeds hon
derdduizenden erin om wel eens iets
mee te pikken. Ze komen met twee
tassen binnen, waarin zij de artike-
Duizenden schuifelen dagelijks langs de verleidelijke vitrines; grijpgrage vingers wordt volop gelegenheid geboden.
vice kan onmogelijk alle prijzen uit
haar hoofd weten, dus ze betaalt rus
tig-
Dan zijn er nog klanten, die uit
warenhuis A gestolen spullen met
een stalen gezicht terugbrengen in
warenhuis B met het verhaaltje „dat.
het toch eigenlijk niet was wat ik
zocht".
Wat beweegt zoveel mensen om
winkel- of warenhuisdief te worden?
Niet de armoede, want het komt bij
na nooit voor dat er echt bij ge
brek aan gelid wordt gestolen?
Wat is het dan wel? Bij jeugdige per
sonen kan vaak sprake zijn van sport
en jaloezie. „De vriendjes durven het
dus ik ook" en „Hij heeft het dus
moet ik het ook hebben, ook al heb
ik nu geen geld." Volwassenen kun
nen bijna nooit zeggen waarom ze
erzoekingen hebben aangetoond, dat
aak sprake is van „een op symboli-
dei
vaak
sche wijze verkregen bevrediging van
onbewuste verlangens van fetichis-
tische trekken" of van personen die
lijden aar) „neurastenie, paralysie,
epilepsie of zware hysterie". Opmer
kelijk is wel, dat veel vrouwen het
bijzonder interessant vinden als ze
worden aangehouden. Ze bekennen
spontaan met groot genoegen een
hele waslyst van eerder gepleegde en
nog niet opgeloste winkeldiefstallen.
Het gaat er bij deze mensen vaak
om de aandacht te trekken.
De directies van de warenhuizen zijn
vaak zelf mede schuld aan de dief
stallen. Steeds streven zij ernaar om
de artikelen nog aaniokkeiyker op te
stellen. De spullen moeten de klanten
in de hand worden, gelegd als pap in
de mond van een klein kind. De ver-
SI»
len ongezien laten verdwijnen, ze
werken met tassen zonder bodem;
ze werken in groepjes waarbij de een
de verkoopster afleidt en de ander
zijn slag slaat. Er zyn zoveel manie
ren om van de geboden gelegenheid
gebruik te maken. Men verwisselt
prijskaartjes, zodat men voor een
duur produkt een goedkope prijs be
taalt; men komt met eerder gekoch
te spullen terug, maar heeft er eerst
een kaartje op bevestigd van een
duurder artikel uit dezelfde winkel.
En een juffrouw van de kiantenser-
iets hebben gestolen. Het antwoord
is nagenoeg altyd: „Ik weet het niet.
Er was iets dat sterker was dan ik
zelf en toen had ik het al gedaan".
Veruit de meeste volwassenen ste
len in warenhuizen door een bepaal
de geestelijke druk, moeilijkheden in
huwelijk of gezin of een tijdelijke
geestelijke stoornis. Maar ook zwan
gerschap, menstruatie of overgangs
jaren kunnen als oorzaken gelden. Er
zyn ook vrouwen of mannen die door
hun diefstal eenzaamheids- of onlust
gevoelens willen uitschreeuwen. On-
kopers speculeren op de zwakke zij
den van de mens. Dat spreekt de
klant, die zich niet kan beheersen,
echter niet vrij.
De deskundigen constateren los
hiervan een groeiende mentaliteit
van „Ach, wat doe: het ertoe; het
komt toch van de grote hoop?" Veel
mensen voelen zelf niet meer, dat ze
wel degelijk hebben gestolen. Dat is
vooral het geval bij de jeugd, de
grootste niet-betalende klant. De be
hoefte van de jeugd wordt steeds gro
ter door het ruime zakgeld en de on
derlinge jaloezie. Daar komt bij, dat
er nogal wat ouderparen zyn, die
deze vorm van diefstal heel normaal
vinden en eigenlijk bewondering
hebben voor hun kroost, dat het hem
toch maar weer heeft gelapt.
Het komt maar weinig voor, dat de
warenhuizen de politie inschakelen
als 't om minderjarigen gaat. Meestal
volstaat men ermee de ouders te la
ten komen en het vergrijp van zoon
of dochter mee te delen. Zelfs dan
zyn er ouders, die tegen de betrok
ken personeelschefs of directeuren
een grote mond opentrekken. Een
laatste oorzaak van warenhuis- en
winkeldiefstallen werd al eerder even
aangestipt: een deel van het publiek
wil snel geholpen worden. Gebeur;
dit niet, dan neemt men verontwaar
digd het bedoelde artikel mee met
het gezicht van „Dan had je me maar
op tyd moeten helpen. Ik heb lang
genoeg staan wachten. Ik ben toch
zeker koning klant?"
De gemiddelde Nederlander kent
zpn Wetboek van Strafrecht nauwe-
lyks.' Toch Wordt, men verondersteld
het wel'te kermen. Voor diefstal staat
erin als hoogste straf vier jaar hech
tenis. By winkel- en warenhuisdief
stallen wordt dat niet gegeven. Af
hankelijk van de opvattingen per ar
rondissement kan het openbaar mi
nisterie echter behoorlijk zwaar straf
fen. Breda staat bekend om zijn zwa
re eisen tegen winkeldieven en -die
veggen. Tot voor anderhalf jaar was
Breda de enige plaats in Nederland
waar personen die werden verdacht
van een winkeldiefstal in voorlopige
hechtenis werden geplaatst. Daarin is
verandering gebracht.
By een eerste veroordeling komt
men er als de buit niet al te groot
is geweest meestal wel af met een
geldboete en in sommige gevallen een
voorwaardeiy ke vrijheidsstraf. Is
men al vaker voor hetzelfde vergrüp
veroordeeld dan volgt een zware
geldboete en soms een onvoorwaar
delijke hechtenis, soms een voor
waardelijke. Hierbij spelen huiselijke
omstandigheden, zeker als het vrou
wen betreft, een voorname rol.
De winkel- of warenhuisdief
blijft een raadsel. Betaalt hij of
zij het verschuldigde, meestal erg
lage, bedrag dan is hij of zij een
gerespecteerd burger. Probeert
hij of zij er tussenuit te gaan zon
der die rijksdaalder of drie gul
den voldaan te hebben en wordt
hij of zij betrapt, dan is de ellende
vaak niet te overzien. In de huise
lijke kring ontstaan allerlei span
ningen, 'de buurt kijkt hem of
haar met de nek aan. De kinde
ren worden op school uitgeschol
den voor „dievekind", enz. enz.
Beheersing kan de mens veel
moeilijkheden besparen. Zeker als
men die beheersing gelijke tred
kan laten houden met de geraffi
neerde reclame, die er op uit is
om de menselijke zwakheden zo
aangenaam mogelijk te voeden.
WIPPEL HOUBEN
(Van een onzer verslag
gevers).
Roermond. Er worden
«eer „Butterfahrte" onder
nomen in het Nederlands
Duitse grensgebied. Alleen rij-
den de extra bussen vol koop-
'«sfigen thans niet vanuit
Duitsland naar Nederland,
nioar in omgekeerde richting,
eroorgakers van deze trek
de als paddestoelen uit
e grond zijgende „Verbrau-
onormarkte", die een effi
ciënt antivoord geven op
'dfbedieningswinkels en SU'
Per markten. Wie zin heeft in
gratis uitstapje naar gene
Vf*n e oostPrens'> kan
Pdinsdag- of donderdag-
li'1mee met de Vadah-
"sdie uit Echt vertrekt en
j® oermond en de tussen.
'Wende dorpen naar Heins-
berg rijdt.
Het sluimerende grensstadje
geraakt dan vol kwetterende Ne
derlandse huisvrouwen, zoals
eens dei winkelstraten van Venlo,
Roermond, Sittard- en 'Heerlen
overstroomd werden door Duitse
kopers.
Donderdag een week geleden
kondigde de „Grenzland Grosz-
markt" in Heinsberg het vertrek
der eerste bojerbus aan-. Zé zat
half,vol. Dinsdagmiddag om twee
uur vertrok de tweede bus met
80 comfortabele zitplaatsen. De
ze keer hadden er best drie bus
sen kunnen rijden. Uiterlijk half
zeyen- was iedereen weer thuis,
voorzien van uitpuilende bood
schappentassen en een portemon
nee, die enkele tientjes lichter
was geworden.
De Duitse douane aan de grens,
post Posterholt-Karken is welwillend.
Eigenlijk mogen enkel de zitplaatsen
bezet zijn ais een bus de grens pas
seert. „Hoeveel passagiers heb je
meegebracht Een stuk of vijftig
geeft de Zollbeambte de pap in de
mond van de chauffeur, ostentatief
voorbijziend aan het werkelüke be
stand van ruim 100 reizigers. „Zo
ongeveer. ik heb ze niet precies
geteld", luidt het antwoord. „Fahren
sie weiter bitte".
De „Groszmarkt" in Heinsberg
open sinds begin augustus is be
paald niet het architectonisch mees
terstuk van een fantasierijk bouw
meester. In een weiland aan de rand
van het stadje is een vierkant van
een hectare voorzien van een asfalt-
laag. In het midden daarvan staat
een uit etemit-platen en board op
getrokken hal met een dak van golf
platen. Daar rondomheen is plaats
voor enkele honderden auto's. Eta
lages zijn er niet.
De Nederlandse klanten worden in
byna accentloos Nederlands welkom
geheten door een heer met de al even
vertrouwd klinkende naam Piuymae-
kers. Ze worden vriendelijk verzocht
hun boodschappen- en handtassen op
te bergen in bagagekastjes, waarvan
ze de sleutel bij zich kunnen steken-
De Verbrauchermarkt-klant neemt
dit biyk van wantrouwen terwille
van de lage prijzen op de koop toe.
De zelfbedieningswagentjes zijn
tweemaal zo groot als die van onze
vaderlandse supermarkten. Na een
eenvoudige ingreep kunnen op de
voorplecht zelfs twee niet al te grote
kinderen worden meegevoerd langs
de rekken.
Nederlandse klanten kunnen bo
vendien eerst nog een gang maken
naar een lessenaar, waar een juf
frouw aan de hand van de kassa-
strook groene formuliertjes op naam
van de klant uitschrijft. De formu
liertjes worden bij het opnieuw pas
seren van de grens afgestempeld door
de Duitse douane ten teken, dat de
bewuste goederen zijn uitgevoerd.
Bij een volgend bezoek levert de
klant het afgestempelde formulier
weer in aan de lessenaar, waarop de
Mehrwertsteuer de Duitse versie
van onze komende b.t.w. wordt te
rugbetaald. Deze varieert van 5,5 tot
11 procent van het totaalbedrag. Op
zijn beurt vordert de Verbraucher-
markt deze Mehrwertsteuer terug
van de Duitse belastingdienst.
In het kantoor van de „Grenzland
Groszmarkt" vertelt directeur Simon
hoe het mogelijk is, dat de Verbrau-
chermarkte dat is de algemene be
naming van dit nieuwste type zelfbe
dieningszaken merkartikelen kun
nen verkopen, ver beneden de in
Duitsland geldende prijzen.
Na de tweede wereldoorlog hebben
wij in Europa allerlei nieuwe ver
koopsystemen afgekeken van Ameri
ka, zegt hij. De heer Simon noemt de
zelfbedieningswinkels, supermarkten
en discountzaken.
„De Verbrauchermarkt is ontstaan
in Zweden. Daar wordt thans 20 pro
cent der levensmiddelen via deze
aangeklede loodsen verkocht. Een
Verbrauchermarkt is geen warenhuis
geen supermarkt en geen discount
zaak. Supermarkten verkopen in
Duitsland praktisch uitsluitend ver
pakte levensmiddelen, vlees en
Vooral de vleesafdeling mag zich in een grote belangstelling verheugen.
groenten. De Verbrauchermarkt ver
koopt ook zogenaamde non-food-ar-
tikelen zoals meubelen, elektrische
apparaten, auto-onderdelen, textiel
en dergelijke.
De Verbrauchermarkt gaat meer in
de richting van het warenhuis met
dit verschil, dat 't elke luxe mist. „U
ziet hier", aldus de heer Simon, „een
eenvoudig, doelmatig gebouw met
een vioer van asfalt. We hebben geen
roltrappen, geen marmeren gevelbe
kleding en geen edelhouten betim
meringen. We volstaan met een mi
nimum aan personeel. De verplich
ting om meegebrachte tassen op te
hergen in bagagekiuizen heeft tot
gevolg, dat er maar heel weinig toe
zicht nodig is op winkeldiefstallen.
Een reep chocola laat zich nog weg
stoppen maar dat loont de moeite
niet. Grote artikelen stopt niemand
in zijn binnenzak.
Het succes der Zweedse Verbrau-
chermarkte heeft sinds enkele maan
den een rage veroorzaakt in Duits
land. Tussen Aken en Mönchen-Glad-
bach vindt men er op korte afstand
van de Nederlandse grens wel een
dozijn. Sommige zijn zeer Spartaans
opgetrokken op een goedkoop per
ceel, dat van alle kanten goed be
reikbaar is. Andere zijn onderge
bracht in bestaande loodsen, die met
behulp van witkwast en plakkaat
verf toch een acceptabel aanzien kra
gen.
De heer Simon weet best dat de
EEG een einde heeft gemaakt aan
de Nederlandse uitzonderingspositie
als goedkoopte-eiland. In Duitsland
zpn de prijzen gelijk gebleven, in Ne
derland zijn ze gestegen. Als de b.t.w.
na 1 januari in Nederland voor een
aantal artikelen prijsstijgingen ver
oorzaakt, wordt het verschil nog gro
ter.
Onder deze omstandigheden krygt
de Verbrauchermarkt met zijn lage
kosten een kans. Of deze toestand
lang zal duren
„Kijk eens", antwoordt Herr Simon,
,in Nederland is dit verkoopsysteem
nog vrij onbekend. Er zijn er wel
'en paar maar de ondernemingsgeest
der Nederlandse zakenlieden ken
rende neem ik wel aan, dat ook in
aw land binnen niet al te lange tijd
neer zulke verkoopplaatsen zullen
ontstaan.
De heer Simon neemt de Neder
landse klandizie op de koop toe. Zyn
Grenzland Groszmarkt richt zich.
evenals buurman Allkauf, allereerst
naar het Duitse publiek. Of dat ook
het geval is met het per 1 novembei
geopende „Rhein-Maas-Zentrum'
aan de oostzijde van Mönehen-Glad
bach kan de heer Simon niet zeggen
De naamgeving duidt erop dat dez<
enorme Verbrauchermarkt we!
uitgerust met roltrappen van meel
af aan rekening houdt met een toe
vloed van Nederlandse klanten.
Van Herrn Simon's kantoor terur
naar het Geschaft. Er is een apartr
hoek voor „Schmuckwaren", waa'
tientallen mensen zich verdringen
rond de glazen kasten vol gouder
en zilveren sieraden. Op het eerste
gezicht ïykt de kwaliteit goed. Df
prijzen verschillen niet veel met de
Nederlandse, maar bij deze dure ar
tikelen speelt het teruggeven dei
Mehrwertsteuer een belangryke rol
We noteren te hooi en te gras pry-
zen, liefst van merkartikelen, die eer
vergelijking mogelijk maken; eer
Philips televisie staat geprijsd voor
DM 475,een Imperial kleurentele
visie voor DM 1650,Een Philips
droogkap met statief die in Neder
land 39,95 kost, staat hier geprijsd
voor DM 43,90 en dat is nagenoeg
geiyk.
De door de fabriek vastgestelde
prijs voor een pakje Wasa Knacke-
bröd is DM 1,05, gelijk aan de Neder
landse van 97 cent. In de Verbrau
chermarkt kost een pakje echter DM
0,79 oftewel 71 cent. Tien kadetjes
kosten 53 Pfennig, dat is 5 cent per
stuk
Een 3/4 liter fles Campari (Neder
landse prijs 13,50) kost DM 12,51
oftewel 11,25; een liter Jagsmeis-
ter staat geprijsd voor DM 12,15. Drie
kilo Dash kosten DM 6,48 in Ne
derland 10,75; Fri-Ki diepvriesha
nen van 850 gram (verkoopkantoor
in Roermond) kosten in DM even
veel als bij ons in guldens namelijk
f 2,90. Van de Duitse pryzen dient
telkens de Mehrwertsteuer te wor
den afgetrokken.
Van sommige artikelen, met name
vleeswaren, zijn de prijzen moeilijk
vergelijkbaar met de Nederlandse
omdat de kwaliteit hierbij een ro)
speelt. Voor vers vlees lijken de
prijzen over het algemeen onder de
Nederlandse te liggen. De vleesafdc
ling wordt althans bestormd, zowel
door Duitse als door Nederlandse
klanten. Dat is ook het geval met de
speelgoedafdeling, waar een paar
stevige rolschaatsen bijvoorbeeld 9
D-Mark kost. Margarine is afgeprijsd
De prijzen liegen er niet om.
van DM 1,46 tot 96 Pfennig per hal
ve kilo. Suiker gaat in pakken van
5 en 10 kilo van de hand tegen 93
Pfennig per kilo.
Onze medereizigsters keren be
pakt en gezakt in de bus terug.
Sommigen verkondigen luidkeels,
dat ze voor tegen de 100 marken
liebben ingeslagen, het maximale
bedrag waarvoor consumptiegoe
deren tolvrij in Nederland mogen
worden ingevoerd. Ze vertellen
er bij, dat ze deze dag twee a drie
tientjes hebben verdiend.
Het gemiddeld bestede bedrag
der ruim 200 „Heimatganger" op
plus minus 30 mark stellend leert
een simpel rekensommetje, dat de
Nederlandse busklanten deze
middag voor zo'n 6000 D-Mark
uit de Groszmarkt hebben weg
gesleept. Daar kan Herr Simon
best een paar gratis bussen voor
uit Nederland laten komen.
