van weggeweest TIEK isr„ffd ais ie er niet Buitenlandse vrouwen werken te hard vinden Duitse collega's ONZE PUZZEL i 2209 nken: AERT .V. AFBRAAK TE SJIEK MIJN MAKKE VIER LAPPEN ANDER MENS CHAMPAGNE Gelijk loon Rationeel Niet nadenken Huizen Vijf baantjes DE STEM VAN ZATERDAG 23 NOVEMBER 1968 JOHNNY JORDAAN IfESl CURVIMETERS ESGLAZEN I onder accetsoirti PREPARATEN cialist DEL fel. 01140 - 2185 (Van een onzer verslag gevers) RIJSWIJK De gasten in het restaurant hebben hem di rect herkend. De ober schenkt hem een volvette ouwe-jongenslach, als hij de thee met slagroom en ge bak op tafel zet. „Alles goed meneer Jordaan?" Johnny grijnst, Johnny haalt de schouders op. Hij heeft nog steeds het gezicht van een flown, die moeite heeft met sijn pointes. Grote, vierkante gouden ringen glinsteren aan zijn bleke vingers. „Ik hou van mooie spullen", beeft hij tevoren al uitge lid, „ik heb nog nooit in m'in 'even een druppel ster- be drank genomen. Dat zweer ik je. Ik veracht het "'et| maar ik heb er geen behoefte aan. Ik heb me ook nooit overge- Se.ven aan uitspattingen, andere wijven of zoiets. Ik houd het he ar eenvoudig, een stukje antiek, «n stukje porselein. Daar zie ik at aan af. Ik heb een persie op e vloer liggen. Ik kan niet bui- n gezelligheid, ik moet het len" °m me heen voelen tril* Hfl is op de weg terug naar uitwerpen, waar hij elke avond l rierd.amse smartiappen te- café-rL J™*6 zoldering va« zijn jaar iwerPt- Een paar ar geleden is hij met de molen- tfinZT 660 belasti"gschuld op en heef, °J.er de Srens gevlucht voornn 13 8an de Sehelde een iaanvro onversneden Jor- «iet té M '?e0pend- 'Ik heb ik kil gen Rebad". zegt hg, diend n," S£ed mÜn brood ver- sterdaré?' WOrdt nooit Am" lo°pS dan °h W hu1 LeidsePlein lichaam uit Oh et ge'Uk mijn zo'n fijne LP, J,on£en- het i# merkt het ?ddell'ke stad. En je straten loont nb ™,0er door de "«opt Neen,ik bedoel niet <J* -A de Jordaan. De Jordaan kan me gestolen worden, dat is één brok vergane glorie, afbraak, meer is het niet. Ik zou er ook nooit meer willen wonen. Ik heb er hele gelukkige ja ren liggen, maar toen was alles an ders. Ik zong voor 65 gulden in de week in De Kuil in de Ouwe Brug steeg. Ik had nog nooit de zee ge zien. Op een gegeven moment zegt de baas: „Johnny, wil je naar /and- voert?" Ik was al lang getrouwd en ik gaf mijn hele weekloon aan mijn vrouw. Ik had vijf gulden zak geld. We zijn in een open wagen naar Zandvoort gereden en toen hem ik hem gezien. De zee. Een koning voel de ik me op dat moment. Die wind door mijn haren, die wolken. Ik wist niet, wat ik zag". Weet je, dat ik er in Antwerpen vaak aan denk? Ik heb alles be waard, alle kranten, alle foto's. Schoenendozen vol, die ik overal met me meesleep. Ik was op een gegeven moment alles kwijt, maar die dozen had ik nog. Als ik een sentimentele bui heb lees ik alles weer over. Dat helpt, weet je dat? In Antwerpen heb ik elke dag heimwee, ik kan je niet uitleggen hoe erg dat is. Toen in dat café begon, heb ik een loper- tje uitgelegd. Een rood lopertje voor de gezelligheid. Wat schemer lampjes op de tafel, een kleedje er op. Dat ben je van huis uit gewend, in de Jordaan hadden ze wat over voor hun huis. Maar een Belg komt niet in een café, waar een rooie loper op de vloer ligt. Dat is hem te sjiek, dan denkt hij, dat ie genept wordt. Hij wil op de grond spugen en zijn bier omgooien. Daarom barst het in Ant werpen ook van de kale koffiehui zen. Het is een mentaliteit, waar een jongen uit de Jordaan nooit aan went Zaterdags werk je de hele nacht door en als je dan tegen acht, ne gen uur sluit, ben je de eenzaamste mens in de wereld. Dan heb je tien uur achter mekaar gezongen, je hebt tachtig mensen vermaakt. Ik heb mijn vaste klantenkring, ik heb zelfs een eigen fanclub, die elke maand vergadert. Allemaal ouwe mensen van boven de veertig, die petten dra gen met mijn foto er op. We maken samen reisjes naar Amsterdam en als we bij elkaar zijn in hét café dan is het altijd feest. Dan wordt er een happie gegeten en wat gedronken. En iedereen neemt een prijsje mee voor de tombola. Weet je, wat geloof ik, mijn mak ke is? Dat ik mijn leed niet op straat durf te gooien. Ik vreet het altijd zelfop. ik maak mezelf wijs, dat niemand er wat aan kan doen. Als ik mijn nefie was, dan zat ik nooit zo diep in de prut. Willy is al jaren zwaar op zijn retour, maar die zorgt wel dat ledereen zijn smoel blijft zien. Als er wat te doen is op Soestdijk, wie staat er dan vooraan tegen de camera te lachen: Willy Alberti. En dan heeft hij natuurlijk zijn dochter. Vlak dat ook niet uit. Ik hoef nooit meer aan de top te staan, dat heb ik een keer meege maakt en ik heb er nog nachtmer ries van. Ik had op een gegeven mo ment 2,5 miljoen platen gemaakt, al leen van „Bij ons in de Jordaan" waren er al 1 miljoen van verkocht. Ik wist nauwelijks meer dat ik leef de. Ik trad vijf, zes keer op een avond op, ik werd in een auto van de ene kan* van Nederland naar de andere gesleept. En weet je, wat ik kreeg van mijn impressario? Die had je toch nodig, want je wist zelf van toeten noch blazen. Honderd gulden in de week kreeg ik. Later heeft ie dat contract veranderd en gezegd, dat we alles fifty-fifty zouden doen. Op zijn manier was hij ook nog eer lijk. Later hebben we er een n.v. van gemaakt met vier mensen en die regelden al mijn zaken. Dat heeft vier jaar geduurd. Ze vroegen soms duizend gulden voor een optreden, maar daar zag ik bijna nooit wat van terug. Als ik een mooie jas zag liggen in een etagale, riepen ze: „Vind je hem mooi Johnny". En als ik dan zei „ja" riepen ze wel „Koop hem maar John, dat betalen we wel uit de kas van de n.v." Wist ik veel, dat ik in feite het allemaal zelf betaalde. Dat heb ik pas achter af gemerkt. Zoiets doet ongelooflijk zeer. Iedereen dacht in die tijd, dat ik miljoneir was, maar zelf heb ik dat geld nooit gezien. Op een gegeven moment hoorde ik wel,dat ik een belastingschuld had van 70 mille. Ik dacht, dat de zaak alles betaald had. maar ze hadden alleen de n.v.-be- lasting afgedragen. Zij rijden nog steeds in grote auto's en wonen in ge weldige villa's. Van mij mogen ze, maar als ik het nog eens over mocht doen, kregen Zg geen kans meer. Ik denk nou alleen nog aan mezelf, ze kunnen allemaal barsten. Ik maak me nergens meer druk over. Ik ben ook niet meer zo gek om me de ellende van iedereen aan te trek ken. Toen alles nog goed ging kreeg ik de gekste verzoeken. Als ik nou alleen het geld had, dat ik uitgeleend heb en nooit meer heb teruggezien kon ik jaren stil gaan leven. Ik kreeg een moeder van 52 bij me, die een zoon in Canada had. Ze liet me een telegram zien, waarin stond, dat die jongen op sterven lag maar ze had de vier mille niet voor de vliegtocht. Ik heb ze zo in d'r hand je uitgeteld. Vier lappen van duizend. Ik heb achteraf nog niet eens een bedankje gehad. Ik weet niet eens, of die knul dood is gegaan. Ik heb een hoop verdriet gehad, maar ik praat er niet meer over. ik denk nou alleen nog aan de toe komst, ik ga hard werken, ik wil weer bewijzen dat ik nog lang niet uitgezongen ben. Ik kwam bij tante Leen in Amsterdam en die zei: „Jon gen, wat zie je d'r slecht uit, je moet zo gauw mogelijk terug ko men. Antwerpen is niks voor jou. Ze had gelijk, maar ik kreeg met die belastingschuld geen poot meer aan de grond in Nederland. Als ik er gens optrad, zag ik mijn honorarium niet eens, als ik bij Rudi Carrell in de show stond, kon ik zelfs naar mijn reiskosten fluiten. Dat is dan op den duur niet leuk meer. Achteraf heeft Oord van Bovema tegen me gezegd: „Johnny, had het (Van een medewerker) SCHWENNINGEN Goed gekapt en gemanicuurd komen zij naar hun dagelijks werk: duizenden vrouwen en meisjes, die in Schwenningen aan de Neckar hun dagelijks brood ver dienen in de horloge-industrie. Zij wonen in het stadje zelf of anders in de nabije omgeving, maar bijna een derde gedeelte van hen komt in feite veel verder weg, uit Italië, Griekenland, uit Turkije en vooral uit Joegoslavië. Het monteren van uurwerken is een aangename bezigheid waar geen vui le handen aan te pas komen. Voor al dit feit oefent grote aantrekkings kracht uit op de werkkrachten uit het buitenland, die meestal afkom stig zijn uit kleine dorpjes en der gelijk „paradijselijk" werk nooit heb ben gekend. De bekende fabriek Kienzle, het grootste klokkenmakers- bedrijf van Schwenningen, is zeer ge lukkig met zijn buitenlandse ar beidskrachten. Hun aandeel in de dagproduktie van 25.000 klokken is niet gering. In de „test-zaal" van Kienzle tik ken 70.000 autoklokken tegelijk. Zij worden er een hele week vastgehou den. Indien zij in die week meer dan een minuut afwijking van de juiste tijd vertonen worden zij naar de produktieafdeling teruggestuurd en opnieuw ingesteld. Alle Duitse auto- fabrieken kopen hun klokken bij KienzLe en vele buitenlandse bedrij ven volgen hun voorbeeld. In de test zaal valt voor een oningewijde ech ter nauwelijks te achterhalen welke klok bij welk automerk hoort, zelfs als hij er rekening mee houdt dat de Rolls Royce fabrieken uiterst on opvallende en discrete autoklokken eisen. Vrouwen denken blijkbaar lie ver aan andere dingen dan aan hun werk. Aan vrienden en kleren aan alles wat zij met hun salaris kun nen doen of aan hun gezin. In de takken van industrie waarin veel vrouwelijke arbeidskrachten voorko men heeft men intussen geleerd hoe men met hen om moet gaan. Over het algemeen blijken werkneemsters zich zeer snel aan te passen aan hun functie en de groep waarin zij werken. Zij worden niet graag „overgeplant" naar een andere func tie. Ook heeft men in de industrie geleerd om concessies te doen voor vrouwen, die tussen de middag hun gezin willen of moeten verzorgen: zij mogen een langere middagpauze houden. Bij Kienzle zijn dergelijke uitzonderingen nauwkeurig geregeld. maar eerder tegen me gezegd, dan had je echt niet naar België te hoe ven vluchten". In de gouden tijd heeft hij tonnen aan mijn platen verdiend en dat weet ie nog steeds. Hij is met me meegegaan naar Rotterdam en hij heeft alles aan de belasting kerels betaald. Misschien is 7 mille voor hem niks, maar voor mü is het nog steeds een hele hoop. Na die eerste 70 mille was het de tweede keer in mijn leven dat ik een schuld had opgelopen. Dat kwam door mijn zaak in Rotterdam, die ei genlijk maar een jaar heeft gelopen. Toen kwamen de Rotterdammers nog uit nieuwsgierigheid. Daarna hebben ze het met zijn allen laten afweten. Rotterdam is een verschrik kelijke stad voor een café-chantant. Daar weten ze alleen wat werken is. Ga d'r maar eens op een doorde- weeksee avond door de binnenstad lopen. Geen kip. Vanmiddag heb ik gehoord, dat ik een huis krijg in Bloemendaal. Een geweldige flat met een badkamer van 11 vierkante meter. En dicht genoeg bij Amsterdam om het con tact niet te verliezen. Ik voel me op eens weer een ander mens. Ik heb tijden in mijn leven gehad, dat ik niet verder meer wilde leven, dat ik volkomen kapot was. Van de ze nuwen krijg ik suikerziekte, ik heb die spuit eerst uitgeprobeerd op een sinaasappel. Ik vond het verschrikke lijk. Nou denk ik: „Mijn grootmoe der had ook suiker en die is 87 ge worden. Gestorven aan longontste king". Zolang je gelukkig bent, kun je alles op je nek nemen. Ik ben trouwens een makkelijk mens, ik ben ook in mijn grootste jaren nooit naast mijn schoenen gaan lopen. Ik werd in een open rijtuig door de Jordaan gereden. Grootva der zat in het volgrijtuig. Je moest telkens in je arm knijpen om te we ten, dat je niet droomde. Het zit nou allemaal in de dozen. Duizenden foto's, duizenden knipsels. Ik heb een plaat van massief goud, ik heb fijne meubeltjes. En straks krijg ik die televisie-shows voor de Vara. In kleur. Ik beloof je, dat ik er mijn hele wezen in zal leggen, als Go<j het geeft worden het er negen. Weet je, wat ik ineens bedenk, dat ik hier in dit restaurant elke zondag kwam eten. Ik had meest al twee of drie leuke wijven bij me en dan was het gelijk „cham pagne voor meneer Jordaan". Na het eten zong ik dan een stukje en als het tijd was om af te re kenen, zei de gerant: „Neen me neer Jordaan, dit is van het huis." Ik heb het zeven zondagen volgehouden, toen durfde ik niet meer terug te komen. Ik dacht: „Straks denken ze, dat ik die paar liedjes alleen zing om te bietsen." Maar ik deed het voor mijn ple zier. Ik zweer het je. Alleen voor mijn plezier." Als alle 3000 werknemers van de fabriek (60 procent vrouwen) geheel afzonderlijk te werk zouden gaan en ieder hun klok van begin tot ein de zouden maken, dan zou hun dag produktie de negen klokken niet te boven gaan. In feite bouwen zij ech ter ieder een bepaald onderdeel van de klok. Vaak weten zij nauwelijks wat er verderop gebeurt. In de hele horlogeindustrie zijn bijna geen vol leerde horlogemakers meer nodig. De jonge krachten warden gespecia liseerd op een bepaalde serie hand grepen. De rest gaat hen niets aan. leerling-horlogemakers komen in de horloge-industrie niet meer voor. De kleine boormachines, die aan een elektrische kabel boven de as- semblagetafel hangen en onophoude lijk worden gebruikt maken welis waar veel minder lawaai dan hun grote broers, maar het is toch nog genoeg om aanleiding te geven tot het vermoeden dat menigeen er sla peloze nachten aan overhoudt. Via een tolk zegt een Grieks meisje, dat zij er geen last van heeft. Ze slaapt uitstekend Ook de eentonigheid van het werk stoort haar niet. De meeste dames van Kienzle vin den het uitermate prettig, dat zij bij hun werk nauwelijks hoeven na te denken. Hetzelfde verschijnsel werd ook geconstateerd in andere takken van de industrie. In de afgelopen jaren werd de hor logeindustrie vooral beziggehouden door twee sociale problemen. Aller eerst: het vraagstuk van „gelijk loon voor gelijke prestaties". Dit principe heeft in de horlogeindustrie pas vrij laat zijn intreden gedaan en moest bovendien van hoger hand worden ingesteld. De vrouwen in de horlogeindustire moesten eerst door de vakbonden attent gemaakt worden op een dergelijke gerechtvaardigde en bovendien door de Duitse grond wet geformuleerde eis. Uit zichzelf waren zij nauwelijks op 't idee geko men om hetzelfde loon te eisen als de kostwinner van een gezin. Ook de mannelijke werknemers in de hor loge-industrie konden een dergelijke loon-eis nauwelijks aanvaarden. Zij moesten eerst worden overtuigd. Het beslissende argument in de loondis- cussie luidde: als vrouwen goedkope re arbeidskrachten zouden zijn dan mannen, dan zouden de mannen in tijden van crisis het eerst worden ontslagen. Toch wordt de loon-prak- tijk door een compromis gekenmerkt: inplaats van de gebruikelijke acht ta riefgradaties stelde men tien ver. schillende loonstadia in. Hierdoor werd het mogelijk om zodanig te differentiëren, dat de vrouwen nooit precies hetzelfde werk doen als de mannen. Deze compromisregeling gaat op voor de gehele horloge-in dustrie. In de praktijk levert hij tot dusver bevredigende resultaten op. den. Waarom ook: zij hebben geen ander doel dan zoveel mogelijk geld te verdienen binnen zo kort mogelij ke tijd. Tenslotte willen zü zo snel mogelijk weer naar huis. Een Joegoslavische werkneemster kan bijvoorbeeld binnen vijf jaar werken in Duitsland genoeg geld bij elkaar sparen om er in Joegoslavië een huis voor te kopen. Voor haar is het zonder meer de moeite waard om gedurende een beperkt aantal jaren te werken als een'gek. De Duitse werkneemsters beschouwen hun salaris daarentegen als een soort uitbreiding van het gezins-budget. Zij werken niet slechts een aantal jaren, maar soms decennia achter een en wensen zich redelijkerwijs niet overmatig in te spannen. Intus sen heeft men met behulp van de be- drijfsraad een oplossing voor dit vraagstuk gevonden: de buitenland se werkneemsters werken na vijven gewoon door. Hoevelen van hen meerdere baantjes tegelijk hebben bleek pas duidelijk bij gelegenheid van een kerstviering, die vrij vroeg 's avonds zou beginnen. De meeste buitenlandse werkneemsters deelden mee, dat ze niet voor 9 's avonds kon den komen, omdat ze tot die tijd moesten werken. Een van hen klapte op een dag in elkaar. Zü bleek vijf baantjes tegelijk uit te oefenen. Over dag werkte zij bij Kienzle, 's avond» werkte ze in drie verschillende huis houdingen en 's nachts als serveer ster in een restaurant De bedrijfsraad heeft ook de nodig» andere zorgen wat betreft werkkrach ten uit het buitenland. Aanvankelijk vroegen de Duitse hospita's namelijk wat al te veel van hun buitenlandse onderhuur sters. Daar viel weinig tegen te on dernemen, omdat het zeer moeilijk was om woonruimte voor hen te vin den. Intussen is dat veranderd. Zo zeer zelfs, dat drie van de vijf te huizen, die Kienzle aan de buiten landse werkneemsters ter beschik king had gesteld niet langer bezet zijn. Duitse en buitenlandse werk krachten hebben elkaar intussen wat beter leren kennen en waarderen. V» len van hen zijn met elkaar ge trouwd. Het tweede sociale probleem is een gevolg van de buitenlandse werk neemsters. Deze werken namelijk vaak zo ongelofelijk snel, dat alle an deren achter de lopende band wor den gedwongen om hun tempo even eens op te voeren. Bovendien zijn de buitenlandse werkneemster nauwelijks geïnteres seerd in verkorting van de werktij- UITGEZOCHT Wedstrijden met „gelegde" «penen vinden zo nu en dan over de gehele wereld plaats (de World Par Point Olympiads) en hieraan kan door ieder» bridger worden deelgenomen. Deze wedstrijd bestaat uit het bieden en spelen van een aantal van te voren door de beste experts uitgezocht» spellen, die alle een min of meer verborgen pointe bevatten. Daarnaast tajn het dikwijls moeilijk te bieden spellen zodat men wel van goede bridgehuize moet komen, wil men ia deze strijd een goed resultaat behalen. Dit resultaat verkrijgt men door het trachten binnen te halen van zoveel mogelijk „par-points", dat zijn punten die door de reeds genoemde experts zijn toegekend aan het uitvoeren van d» juiste acties (bieden en tegenbieden, spelen en tegenspelen). Onderstaand spel is een van de eenvoudigste voorbeelden en werd ontleend aan een van de vorige wedstrijden. Samenstellers: Terence Reese en S. (Skid) J. Simon. Zuid gever. Niemand kwetsbaar. A A, 7 UB.6, 5,3 OH, 7, 6 AA, 8, 5,2 B, 8, 5, 3 OIO. 9 O 10. 5, 2 H, 9, 6, 3 V rt A, H, V, 8 O 9, 8, 4, 3 V, 10,7,4 Hor.: 1 ploegsnede, 5 vogel, 8 deel van de helm, 9 begrip, 12 bekend dier, 14 gevangenis, 15 jongensnaam, 17 verkeerd, 19 voorzetsel, 20 water- doorlatend, 21 bijwoord, 23 munt in China, 24 beet, 25 plaats in de N.O. Polder, 27 stap, 29 autoped, 31 be kend Fr. beeldhouwer, 33 wandel dreef, 35 oude rekening (afk.), 36 muzieknoot, 37 voorzetsel, 39 num mer (afk.), 40 opgeruimd, 41 het zelfde, 42 bekende afkorting, 43 deel van een Franse ontkenning, 44 sint (afk.), 45 pauselijke encycliek (afk.), 46 vlug, 48 schoenvorm, 52 tweetal, 54 optelling, 56 papegaai, 57 scheeps- vloer, 58 voegwoord, 60 dwaas, 62 insektje, 63 uitroep, 64 in de grond gegraven diepte, 66 plotseling, 69 mat, 70 deel van een boom, 72 vogel, 73 pret, 74 vreemde munt, 75 nobel. Vert.: 1 ambacht, 2 voorzetsel, 3 reus, 4 strook land langs de kust, 5 turfland, 6 muzieknoot, 7 deel van de helm, 8 hoenderachtige vogel, 10 bekende afkorting, 11 afkorting van item, 13 dikke boterham, 14 meisjes naam, 15 klap, 16 wolvlokje, 18 berg bekend uit de bijbel, 20 stuk stof, 22 bitter vocht, 24 koning van Judea, 25 bekend» afkorting, 26 muzieknoot, 28 witte hars, 30 hoog bouwwerk, 31 houten klepper, 32 ijverig, 34 strijd perk, 36 streep, 38 hoofddeksel, 46 vloeibaar voedsel, 47 plomp, 49 maan stand, 50 vroeger, 51 welaan, 52 hoofddeksel, 53 deel van een binnen vaartuig, 55 klap, 57 opschik, 59 voor deel, 61 wang, 62 bijwoord, 63 spe lonk, 65 mak, 67 railroad (afk.), 68 voorvoegsel, 69 woedend, 71 volks naam v.d. kauw, 73 lidwoord (Fr.) OPLOSSING PUZZEL VORIGE WEEK Hor.: 1 lakei, 5 leest, 9 Alda, 11 reep, 12 V.M., 14 festoen, 16 ha, 17 eik, 19 etang, 20 Lea, 21 is, 22 Po, 23 on, 24 preek, 27 ge, 29 do, 30 da, 31 os, 32 ik, 33 Km, 35 netel, 38 L.K., 40 of, 41 zo, 43 lis, 45 dingo, 48 mal, 50 An, 51 mosterd, 53 fa, 54 Lena, 55 raid, 57 glans, 58 neger. Vert.: 1 lover, 2 ka, 3 elf, 4 idee, 5 leeg, 6 een, 7 e.p., 8 traan, 10 aster, 11 ronde, 13 mi, 15 ta, 16 hé, 18 kin, 20 log, 23 ook, 24 pan. 25 ent, 26 kol, 28 eik, 34 mos, 36 Elisa, 37 enger, 38 lom, 39 slang, 42 klaar, 44 in, 45 dons, 46 N.T., 47 Oran, 49 af, 51 men, 52 die, 54 la, 56 dg. H, 10, 9, 6, 4, 2 O 7, 4, 2 O A. V, B *B Uiteraard weet niemand van te voren aan wie in dit spel eisen worden gesteld, zodat allen op hun qui-vlve dienen té zijn. Het noord-zuidpaar dat op dit spel kans ziet In 3 A te eindigen, verdient daarmee drie punten. De aanbevolen bieding luidt: zuid 1 A noord 2 SA zuid 3 A noord pas (O-W passen steeds). De beurt is dan aan west, die moet uitkomen. Legt hij 010 op tafel, dan heeft hij daarmee I punt voor O-W verdiend. Doet hi) het niet, dan krijgt hij niets, maar moet toch rt 10 spelen. Het spel gaat dan verder, waarbij O-W beginnen met vier rondjes O te spelen. Zuid moet de vierde maal troeven met de 9 (of 10) en de lezer(es) mag nu uitzoeken wat het resultaat op dit spel zal zijn. Zoals u waarschijnlijk ontdekt zult hebben, gaat zuid down, mits west niet overtroeft. Kan west dit wéten? Weten kan men In bridge vaak niet veel, maar west kan wei concluderen, dat hij met wel overtroeven niets extra's kan winnen. Een troefslag maakt hij toch wel. Maar éls zijn partner een honneur in A heeft, dan kan hij twee troefslagen maken door met B. 8 achter de 10 van de leider te bltjven zitten. Ondanks de eenvoud van het geval, toch een situatie die in de praktijk nog wel -ens over het hoofd wordt gezien. Doet west het goed, dan scoort ht) nog eens vier punten voor zijn parttj. N-Z hoeven zich over het down gaan geen zorgen te maken Het maken van acht ■lagen wordt met één punt gehonoreerd. Men kan over dit soort wedstrijden denken zoals men wil, boeiend zijn ze in elk geval.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 23