van weggeweest
TIEK
isr„ffd ais ie er niet
Buitenlandse vrouwen
werken te hard
vinden Duitse collega's
ONZE PUZZEL
i 2209
nken:
AERT
.V.
AFBRAAK
TE SJIEK
MIJN MAKKE
VIER LAPPEN
ANDER MENS
CHAMPAGNE
Gelijk loon
Rationeel
Niet nadenken
Huizen
Vijf baantjes
DE STEM VAN ZATERDAG 23 NOVEMBER 1968
JOHNNY JORDAAN
IfESl
CURVIMETERS
ESGLAZEN
I
onder accetsoirti
PREPARATEN
cialist
DEL
fel. 01140 - 2185
(Van een onzer verslag
gevers)
RIJSWIJK De gasten in het
restaurant hebben hem di
rect herkend. De ober
schenkt hem een volvette
ouwe-jongenslach, als hij de
thee met slagroom en ge
bak op tafel zet. „Alles goed
meneer Jordaan?" Johnny
grijnst, Johnny haalt de
schouders op. Hij heeft nog
steeds het gezicht van een
flown, die moeite heeft met
sijn pointes. Grote, vierkante
gouden ringen glinsteren
aan zijn bleke vingers. „Ik
hou van mooie spullen",
beeft hij tevoren al uitge
lid, „ik heb nog nooit in
m'in 'even een druppel ster-
be drank genomen. Dat
zweer ik je. Ik veracht het
"'et| maar ik heb er geen
behoefte aan.
Ik heb me ook nooit overge-
Se.ven aan uitspattingen, andere
wijven of zoiets. Ik houd het he
ar eenvoudig, een stukje antiek,
«n stukje porselein. Daar zie ik
at aan af. Ik heb een persie op
e vloer liggen. Ik kan niet bui-
n gezelligheid, ik moet het
len" °m me heen voelen tril*
Hfl is op de weg terug naar
uitwerpen, waar hij elke avond
l rierd.amse smartiappen te-
café-rL J™*6 zoldering va« zijn
jaar iwerPt- Een paar
ar geleden is hij met de molen-
tfinZT 660 belasti"gschuld op
en heef, °J.er de Srens gevlucht
voornn 13 8an de Sehelde een
iaanvro onversneden Jor-
«iet té M '?e0pend- 'Ik heb
ik kil gen Rebad". zegt hg,
diend n," S£ed mÜn brood ver-
sterdaré?' WOrdt nooit Am"
lo°pS dan °h W hu1 LeidsePlein
lichaam uit Oh et ge'Uk mijn
zo'n fijne LP, J,on£en- het i#
merkt het ?ddell'ke stad. En je
straten loont nb ™,0er door de
"«opt Neen,ik bedoel niet
<J* -A
de Jordaan. De Jordaan kan me
gestolen worden, dat is één brok
vergane glorie, afbraak, meer is
het niet.
Ik zou er ook nooit meer willen
wonen. Ik heb er hele gelukkige ja
ren liggen, maar toen was alles an
ders. Ik zong voor 65 gulden in de
week in De Kuil in de Ouwe Brug
steeg. Ik had nog nooit de zee ge
zien. Op een gegeven moment zegt
de baas: „Johnny, wil je naar /and-
voert?" Ik was al lang getrouwd
en ik gaf mijn hele weekloon aan
mijn vrouw. Ik had vijf gulden zak
geld. We zijn in een open wagen naar
Zandvoort gereden en toen hem ik
hem gezien. De zee. Een koning voel
de ik me op dat moment. Die wind
door mijn haren, die wolken. Ik wist
niet, wat ik zag".
Weet je, dat ik er in Antwerpen
vaak aan denk? Ik heb alles be
waard, alle kranten, alle foto's.
Schoenendozen vol, die ik overal met
me meesleep. Ik was op een gegeven
moment alles kwijt, maar die dozen
had ik nog. Als ik een sentimentele
bui heb lees ik alles weer over. Dat
helpt, weet je dat? In Antwerpen
heb ik elke dag heimwee, ik kan je
niet uitleggen hoe erg dat is. Toen
in dat café begon, heb ik een loper-
tje uitgelegd. Een rood lopertje
voor de gezelligheid. Wat schemer
lampjes op de tafel, een kleedje er
op. Dat ben je van huis uit gewend,
in de Jordaan hadden ze wat over
voor hun huis.
Maar een Belg komt niet in een
café, waar een rooie loper op de
vloer ligt. Dat is hem te sjiek, dan
denkt hij, dat ie genept wordt. Hij
wil op de grond spugen en zijn bier
omgooien. Daarom barst het in Ant
werpen ook van de kale koffiehui
zen.
Het is een mentaliteit, waar een
jongen uit de Jordaan nooit aan went
Zaterdags werk je de hele nacht
door en als je dan tegen acht, ne
gen uur sluit, ben je de eenzaamste
mens in de wereld. Dan heb je tien
uur achter mekaar gezongen, je hebt
tachtig mensen vermaakt. Ik heb
mijn vaste klantenkring, ik heb zelfs
een eigen fanclub, die elke maand
vergadert. Allemaal ouwe mensen
van boven de veertig, die petten dra
gen met mijn foto er op. We maken
samen reisjes naar Amsterdam en
als we bij elkaar zijn in hét café dan
is het altijd feest. Dan wordt er een
happie gegeten en wat gedronken. En
iedereen neemt een prijsje mee voor
de tombola.
Weet je, wat geloof ik, mijn mak
ke is? Dat ik mijn leed niet op
straat durf te gooien. Ik vreet het
altijd zelfop. ik maak mezelf wijs,
dat niemand er wat aan kan doen.
Als ik mijn nefie was, dan zat ik
nooit zo diep in de prut. Willy is al
jaren zwaar op zijn retour, maar
die zorgt wel dat ledereen zijn smoel
blijft zien. Als er wat te doen is op
Soestdijk, wie staat er dan vooraan
tegen de camera te lachen: Willy
Alberti. En dan heeft hij natuurlijk
zijn dochter. Vlak dat ook niet uit.
Ik hoef nooit meer aan de top te
staan, dat heb ik een keer meege
maakt en ik heb er nog nachtmer
ries van. Ik had op een gegeven mo
ment 2,5 miljoen platen gemaakt, al
leen van „Bij ons in de Jordaan"
waren er al 1 miljoen van verkocht.
Ik wist nauwelijks meer dat ik leef
de. Ik trad vijf, zes keer op een avond
op, ik werd in een auto van de ene
kan* van Nederland naar de andere
gesleept. En weet je, wat ik kreeg
van mijn impressario? Die had je
toch nodig, want je wist zelf van
toeten noch blazen. Honderd gulden
in de week kreeg ik. Later heeft ie
dat contract veranderd en gezegd,
dat we alles fifty-fifty zouden doen.
Op zijn manier was hij ook nog eer
lijk. Later hebben we er een n.v.
van gemaakt met vier mensen en die
regelden al mijn zaken. Dat heeft
vier jaar geduurd. Ze vroegen soms
duizend gulden voor een optreden,
maar daar zag ik bijna nooit wat
van terug. Als ik een mooie jas zag
liggen in een etagale, riepen ze:
„Vind je hem mooi Johnny". En
als ik dan zei „ja" riepen ze wel
„Koop hem maar John, dat betalen
we wel uit de kas van de n.v." Wist
ik veel, dat ik in feite het allemaal
zelf betaalde. Dat heb ik pas achter
af gemerkt. Zoiets doet ongelooflijk
zeer.
Iedereen dacht in die tijd, dat ik
miljoneir was, maar zelf heb ik dat
geld nooit gezien. Op een gegeven
moment hoorde ik wel,dat ik een
belastingschuld had van 70 mille. Ik
dacht, dat de zaak alles betaald had.
maar ze hadden alleen de n.v.-be-
lasting afgedragen. Zij rijden nog
steeds in grote auto's en wonen in ge
weldige villa's. Van mij mogen ze,
maar als ik het nog eens over mocht
doen, kregen Zg geen kans meer.
Ik denk nou alleen nog aan mezelf,
ze kunnen allemaal barsten. Ik
maak me nergens meer druk over.
Ik ben ook niet meer zo gek om me
de ellende van iedereen aan te trek
ken. Toen alles nog goed ging kreeg
ik de gekste verzoeken. Als ik nou
alleen het geld had, dat ik uitgeleend
heb en nooit meer heb teruggezien
kon ik jaren stil gaan leven.
Ik kreeg een moeder van 52 bij me,
die een zoon in Canada had. Ze liet
me een telegram zien, waarin stond,
dat die jongen op sterven lag maar
ze had de vier mille niet voor de
vliegtocht. Ik heb ze zo in d'r hand
je uitgeteld. Vier lappen van duizend.
Ik heb achteraf nog niet eens een
bedankje gehad. Ik weet niet eens,
of die knul dood is gegaan.
Ik heb een hoop verdriet gehad,
maar ik praat er niet meer over.
ik denk nou alleen nog aan de toe
komst, ik ga hard werken, ik wil
weer bewijzen dat ik nog lang niet
uitgezongen ben. Ik kwam bij tante
Leen in Amsterdam en die zei: „Jon
gen, wat zie je d'r slecht uit, je
moet zo gauw mogelijk terug ko
men. Antwerpen is niks voor jou.
Ze had gelijk, maar ik kreeg met die
belastingschuld geen poot meer aan
de grond in Nederland. Als ik er
gens optrad, zag ik mijn honorarium
niet eens, als ik bij Rudi Carrell in
de show stond, kon ik zelfs naar mijn
reiskosten fluiten. Dat is dan op den
duur niet leuk meer.
Achteraf heeft Oord van Bovema
tegen me gezegd: „Johnny, had het
(Van een medewerker)
SCHWENNINGEN Goed gekapt en gemanicuurd komen
zij naar hun dagelijks werk: duizenden vrouwen en meisjes,
die in Schwenningen aan de Neckar hun dagelijks brood ver
dienen in de horloge-industrie. Zij wonen in het stadje zelf of
anders in de nabije omgeving, maar bijna een derde gedeelte
van hen komt in feite veel verder weg, uit Italië, Griekenland,
uit Turkije en vooral uit Joegoslavië.
Het monteren van uurwerken is een
aangename bezigheid waar geen vui
le handen aan te pas komen. Voor
al dit feit oefent grote aantrekkings
kracht uit op de werkkrachten uit
het buitenland, die meestal afkom
stig zijn uit kleine dorpjes en der
gelijk „paradijselijk" werk nooit heb
ben gekend. De bekende fabriek
Kienzle, het grootste klokkenmakers-
bedrijf van Schwenningen, is zeer ge
lukkig met zijn buitenlandse ar
beidskrachten. Hun aandeel in de
dagproduktie van 25.000 klokken is
niet gering.
In de „test-zaal" van Kienzle tik
ken 70.000 autoklokken tegelijk. Zij
worden er een hele week vastgehou
den. Indien zij in die week meer dan
een minuut afwijking van de juiste
tijd vertonen worden zij naar de
produktieafdeling teruggestuurd en
opnieuw ingesteld. Alle Duitse auto-
fabrieken kopen hun klokken bij
KienzLe en vele buitenlandse bedrij
ven volgen hun voorbeeld. In de test
zaal valt voor een oningewijde ech
ter nauwelijks te achterhalen welke
klok bij welk automerk hoort, zelfs
als hij er rekening mee houdt dat
de Rolls Royce fabrieken uiterst on
opvallende en discrete autoklokken
eisen.
Vrouwen denken blijkbaar lie
ver aan andere dingen dan aan hun
werk. Aan vrienden en kleren aan
alles wat zij met hun salaris kun
nen doen of aan hun gezin. In de
takken van industrie waarin veel
vrouwelijke arbeidskrachten voorko
men heeft men intussen geleerd hoe
men met hen om moet gaan. Over
het algemeen blijken werkneemsters
zich zeer snel aan te passen aan
hun functie en de groep waarin zij
werken. Zij worden niet graag
„overgeplant" naar een andere func
tie. Ook heeft men in de industrie
geleerd om concessies te doen voor
vrouwen, die tussen de middag hun
gezin willen of moeten verzorgen: zij
mogen een langere middagpauze
houden. Bij Kienzle zijn dergelijke
uitzonderingen nauwkeurig geregeld.
maar eerder tegen me gezegd, dan
had je echt niet naar België te hoe
ven vluchten". In de gouden tijd heeft
hij tonnen aan mijn platen verdiend
en dat weet ie nog steeds. Hij is
met me meegegaan naar Rotterdam
en hij heeft alles aan de belasting
kerels betaald. Misschien is 7 mille
voor hem niks, maar voor mü is het
nog steeds een hele hoop.
Na die eerste 70 mille was het de
tweede keer in mijn leven dat ik een
schuld had opgelopen. Dat kwam
door mijn zaak in Rotterdam, die ei
genlijk maar een jaar heeft gelopen.
Toen kwamen de Rotterdammers
nog uit nieuwsgierigheid. Daarna
hebben ze het met zijn allen laten
afweten. Rotterdam is een verschrik
kelijke stad voor een café-chantant.
Daar weten ze alleen wat werken
is. Ga d'r maar eens op een doorde-
weeksee avond door de binnenstad
lopen. Geen kip.
Vanmiddag heb ik gehoord, dat ik
een huis krijg in Bloemendaal. Een
geweldige flat met een badkamer
van 11 vierkante meter. En dicht
genoeg bij Amsterdam om het con
tact niet te verliezen. Ik voel me op
eens weer een ander mens. Ik heb
tijden in mijn leven gehad, dat ik
niet verder meer wilde leven, dat
ik volkomen kapot was. Van de ze
nuwen krijg ik suikerziekte, ik heb
die spuit eerst uitgeprobeerd op een
sinaasappel. Ik vond het verschrikke
lijk. Nou denk ik: „Mijn grootmoe
der had ook suiker en die is 87 ge
worden. Gestorven aan longontste
king". Zolang je gelukkig bent, kun
je alles op je nek nemen.
Ik ben trouwens een makkelijk
mens, ik ben ook in mijn grootste
jaren nooit naast mijn schoenen gaan
lopen. Ik werd in een open rijtuig
door de Jordaan gereden. Grootva
der zat in het volgrijtuig. Je moest
telkens in je arm knijpen om te we
ten, dat je niet droomde.
Het zit nou allemaal in de dozen.
Duizenden foto's, duizenden knipsels.
Ik heb een plaat van massief goud,
ik heb fijne meubeltjes. En straks
krijg ik die televisie-shows voor de
Vara. In kleur. Ik beloof je, dat ik
er mijn hele wezen in zal leggen, als
Go<j het geeft worden het er negen.
Weet je, wat ik ineens bedenk,
dat ik hier in dit restaurant elke
zondag kwam eten. Ik had meest
al twee of drie leuke wijven bij
me en dan was het gelijk „cham
pagne voor meneer Jordaan". Na
het eten zong ik dan een stukje
en als het tijd was om af te re
kenen, zei de gerant: „Neen me
neer Jordaan, dit is van het
huis." Ik heb het zeven zondagen
volgehouden, toen durfde ik niet
meer terug te komen. Ik dacht:
„Straks denken ze, dat ik die paar
liedjes alleen zing om te bietsen."
Maar ik deed het voor mijn ple
zier. Ik zweer het je. Alleen voor
mijn plezier."
Als alle 3000 werknemers van de
fabriek (60 procent vrouwen) geheel
afzonderlijk te werk zouden gaan
en ieder hun klok van begin tot ein
de zouden maken, dan zou hun dag
produktie de negen klokken niet te
boven gaan. In feite bouwen zij ech
ter ieder een bepaald onderdeel van
de klok. Vaak weten zij nauwelijks
wat er verderop gebeurt. In de hele
horlogeindustrie zijn bijna geen vol
leerde horlogemakers meer nodig.
De jonge krachten warden gespecia
liseerd op een bepaalde serie hand
grepen. De rest gaat hen niets aan.
leerling-horlogemakers komen in
de horloge-industrie niet meer voor.
De kleine boormachines, die aan
een elektrische kabel boven de as-
semblagetafel hangen en onophoude
lijk worden gebruikt maken welis
waar veel minder lawaai dan hun
grote broers, maar het is toch nog
genoeg om aanleiding te geven tot
het vermoeden dat menigeen er sla
peloze nachten aan overhoudt. Via
een tolk zegt een Grieks meisje, dat
zij er geen last van heeft. Ze slaapt
uitstekend Ook de eentonigheid van
het werk stoort haar niet.
De meeste dames van Kienzle vin
den het uitermate prettig, dat zij bij
hun werk nauwelijks hoeven na te
denken. Hetzelfde verschijnsel werd
ook geconstateerd in andere takken
van de industrie.
In de afgelopen jaren werd de hor
logeindustrie vooral beziggehouden
door twee sociale problemen. Aller
eerst: het vraagstuk van „gelijk
loon voor gelijke prestaties". Dit
principe heeft in de horlogeindustrie
pas vrij laat zijn intreden gedaan
en moest bovendien van hoger hand
worden ingesteld. De vrouwen in de
horlogeindustire moesten eerst door
de vakbonden attent gemaakt worden
op een dergelijke gerechtvaardigde
en bovendien door de Duitse grond
wet geformuleerde eis. Uit zichzelf
waren zij nauwelijks op 't idee geko
men om hetzelfde loon te eisen als
de kostwinner van een gezin. Ook
de mannelijke werknemers in de hor
loge-industrie konden een dergelijke
loon-eis nauwelijks aanvaarden. Zij
moesten eerst worden overtuigd. Het
beslissende argument in de loondis-
cussie luidde: als vrouwen goedkope
re arbeidskrachten zouden zijn dan
mannen, dan zouden de mannen in
tijden van crisis het eerst worden
ontslagen. Toch wordt de loon-prak-
tijk door een compromis gekenmerkt:
inplaats van de gebruikelijke acht ta
riefgradaties stelde men tien ver.
schillende loonstadia in. Hierdoor
werd het mogelijk om zodanig te
differentiëren, dat de vrouwen nooit
precies hetzelfde werk doen als de
mannen. Deze compromisregeling
gaat op voor de gehele horloge-in
dustrie. In de praktijk levert hij tot
dusver bevredigende resultaten op.
den. Waarom ook: zij hebben geen
ander doel dan zoveel mogelijk geld
te verdienen binnen zo kort mogelij
ke tijd. Tenslotte willen zü zo snel
mogelijk weer naar huis.
Een Joegoslavische werkneemster
kan bijvoorbeeld binnen vijf jaar
werken in Duitsland genoeg geld bij
elkaar sparen om er in Joegoslavië
een huis voor te kopen. Voor haar
is het zonder meer de moeite waard
om gedurende een beperkt aantal
jaren te werken als een'gek. De
Duitse werkneemsters beschouwen
hun salaris daarentegen als een soort
uitbreiding van het gezins-budget.
Zij werken niet slechts een aantal
jaren, maar soms decennia achter
een en wensen zich redelijkerwijs
niet overmatig in te spannen. Intus
sen heeft men met behulp van de be-
drijfsraad een oplossing voor dit
vraagstuk gevonden: de buitenland
se werkneemsters werken na vijven
gewoon door. Hoevelen van hen
meerdere baantjes tegelijk hebben
bleek pas duidelijk bij gelegenheid
van een kerstviering, die vrij vroeg
's avonds zou beginnen. De meeste
buitenlandse werkneemsters deelden
mee, dat ze niet voor 9 's avonds kon
den komen, omdat ze tot die tijd
moesten werken. Een van hen klapte
op een dag in elkaar. Zü bleek vijf
baantjes tegelijk uit te oefenen. Over
dag werkte zij bij Kienzle, 's avond»
werkte ze in drie verschillende huis
houdingen en 's nachts als serveer
ster in een restaurant
De bedrijfsraad heeft ook de nodig»
andere zorgen wat betreft werkkrach
ten uit het buitenland.
Aanvankelijk vroegen de Duitse
hospita's namelijk wat al te veel
van hun buitenlandse onderhuur
sters. Daar viel weinig tegen te on
dernemen, omdat het zeer moeilijk
was om woonruimte voor hen te vin
den. Intussen is dat veranderd. Zo
zeer zelfs, dat drie van de vijf te
huizen, die Kienzle aan de buiten
landse werkneemsters ter beschik
king had gesteld niet langer bezet
zijn. Duitse en buitenlandse werk
krachten hebben elkaar intussen wat
beter leren kennen en waarderen. V»
len van hen zijn met elkaar ge
trouwd.
Het tweede sociale probleem is een
gevolg van de buitenlandse werk
neemsters. Deze werken namelijk
vaak zo ongelofelijk snel, dat alle an
deren achter de lopende band wor
den gedwongen om hun tempo even
eens op te voeren.
Bovendien zijn de buitenlandse
werkneemster nauwelijks geïnteres
seerd in verkorting van de werktij-
UITGEZOCHT
Wedstrijden met „gelegde" «penen
vinden zo nu en dan over de gehele
wereld plaats (de World Par Point
Olympiads) en hieraan kan door ieder»
bridger worden deelgenomen. Deze
wedstrijd bestaat uit het bieden en
spelen van een aantal van te voren
door de beste experts uitgezocht»
spellen, die alle een min of meer
verborgen pointe bevatten. Daarnaast
tajn het dikwijls moeilijk te bieden
spellen zodat men wel van goede
bridgehuize moet komen, wil men ia
deze strijd een goed resultaat behalen.
Dit resultaat verkrijgt men door het
trachten binnen te halen van zoveel
mogelijk „par-points", dat zijn punten
die door de reeds genoemde experts zijn
toegekend aan het uitvoeren van d»
juiste acties (bieden en tegenbieden,
spelen en tegenspelen).
Onderstaand spel is een van de
eenvoudigste voorbeelden en werd
ontleend aan een van de vorige
wedstrijden. Samenstellers: Terence
Reese en S. (Skid) J. Simon.
Zuid gever.
Niemand kwetsbaar.
A A, 7
UB.6, 5,3
OH, 7, 6
AA, 8, 5,2
B, 8, 5, 3
OIO. 9
O 10. 5, 2
H, 9, 6, 3
V
rt A, H, V, 8
O 9, 8, 4, 3
V, 10,7,4
Hor.: 1 ploegsnede, 5 vogel, 8 deel
van de helm, 9 begrip, 12 bekend
dier, 14 gevangenis, 15 jongensnaam,
17 verkeerd, 19 voorzetsel, 20 water-
doorlatend, 21 bijwoord, 23 munt in
China, 24 beet, 25 plaats in de N.O.
Polder, 27 stap, 29 autoped, 31 be
kend Fr. beeldhouwer, 33 wandel
dreef, 35 oude rekening (afk.), 36
muzieknoot, 37 voorzetsel, 39 num
mer (afk.), 40 opgeruimd, 41 het
zelfde, 42 bekende afkorting, 43 deel
van een Franse ontkenning, 44 sint
(afk.), 45 pauselijke encycliek (afk.),
46 vlug, 48 schoenvorm, 52 tweetal,
54 optelling, 56 papegaai, 57 scheeps-
vloer, 58 voegwoord, 60 dwaas, 62
insektje, 63 uitroep, 64 in de grond
gegraven diepte, 66 plotseling, 69
mat, 70 deel van een boom, 72 vogel,
73 pret, 74 vreemde munt, 75 nobel.
Vert.: 1 ambacht, 2 voorzetsel, 3
reus, 4 strook land langs de kust, 5
turfland, 6 muzieknoot, 7 deel van
de helm, 8 hoenderachtige vogel, 10
bekende afkorting, 11 afkorting van
item, 13 dikke boterham, 14 meisjes
naam, 15 klap, 16 wolvlokje, 18 berg
bekend uit de bijbel, 20 stuk stof, 22
bitter vocht, 24 koning van Judea, 25
bekend» afkorting, 26 muzieknoot,
28 witte hars, 30 hoog bouwwerk, 31
houten klepper, 32 ijverig, 34 strijd
perk, 36 streep, 38 hoofddeksel, 46
vloeibaar voedsel, 47 plomp, 49 maan
stand, 50 vroeger, 51 welaan, 52
hoofddeksel, 53 deel van een binnen
vaartuig, 55 klap, 57 opschik, 59 voor
deel, 61 wang, 62 bijwoord, 63 spe
lonk, 65 mak, 67 railroad (afk.), 68
voorvoegsel, 69 woedend, 71 volks
naam v.d. kauw, 73 lidwoord (Fr.)
OPLOSSING PUZZEL
VORIGE WEEK
Hor.: 1 lakei, 5 leest, 9 Alda,
11 reep, 12 V.M., 14 festoen, 16 ha,
17 eik, 19 etang, 20 Lea, 21 is, 22 Po,
23 on, 24 preek, 27 ge, 29 do, 30 da,
31 os, 32 ik, 33 Km, 35 netel, 38 L.K.,
40 of, 41 zo, 43 lis, 45 dingo, 48
mal, 50 An, 51 mosterd, 53 fa, 54
Lena, 55 raid, 57 glans, 58 neger.
Vert.: 1 lover, 2 ka, 3 elf, 4 idee,
5 leeg, 6 een, 7 e.p., 8 traan, 10 aster,
11 ronde, 13 mi, 15 ta, 16 hé, 18
kin, 20 log, 23 ook, 24 pan. 25 ent,
26 kol, 28 eik, 34 mos, 36 Elisa, 37
enger, 38 lom, 39 slang, 42 klaar,
44 in, 45 dons, 46 N.T., 47 Oran,
49 af, 51 men, 52 die, 54 la, 56 dg.
H, 10, 9, 6, 4, 2
O 7, 4, 2
O A. V, B
*B
Uiteraard weet niemand van te voren
aan wie in dit spel eisen worden gesteld,
zodat allen op hun qui-vlve dienen té
zijn.
Het noord-zuidpaar dat op dit spel
kans ziet In 3 A te eindigen, verdient
daarmee drie punten. De aanbevolen
bieding luidt: zuid 1 A noord 2 SA
zuid 3 A noord pas (O-W passen
steeds). De beurt is dan aan west, die
moet uitkomen. Legt hij 010 op tafel,
dan heeft hij daarmee I punt voor O-W
verdiend. Doet hi) het niet, dan krijgt
hij niets, maar moet toch rt 10 spelen.
Het spel gaat dan verder, waarbij O-W
beginnen met vier rondjes O te spelen.
Zuid moet de vierde maal troeven met
de 9 (of 10) en de lezer(es) mag nu
uitzoeken wat het resultaat op dit spel
zal zijn.
Zoals u waarschijnlijk ontdekt zult
hebben, gaat zuid down, mits west
niet overtroeft.
Kan west dit wéten? Weten kan men
In bridge vaak niet veel, maar west kan
wei concluderen, dat hij met wel
overtroeven niets extra's kan winnen.
Een troefslag maakt hij toch wel. Maar
éls zijn partner een honneur in A heeft,
dan kan hij twee troefslagen maken
door met B. 8 achter de 10 van de leider
te bltjven zitten.
Ondanks de eenvoud van het geval,
toch een situatie die in de praktijk nog
wel -ens over het hoofd wordt gezien.
Doet west het goed, dan scoort ht) nog
eens vier punten voor zijn parttj. N-Z
hoeven zich over het down gaan geen
zorgen te maken Het maken van acht
■lagen wordt met één punt gehonoreerd.
Men kan over dit soort wedstrijden
denken zoals men wil, boeiend zijn ze in
elk geval.