Tandarts in Peking: gemoedelijke zaak PRISMA DE HERFST Het kikkertje dat graag kauwgom snoepte lene Miene, wasmachine Mercurius veroordeelt „verkoop van personeel' Patiënten babbelen vrolijk na het boren Nieuw van Jovanda. De Sterke Kous. Nu met garantie. Op perfecte Pasvorm. En op een langer Leven Congres over homoseksualiteit en studentenleven Nixon liandliaaft wellicht Llewellyn Thomson in Moskou PIET VAN AART Haagweg 27 Breda Tel. 33654 A. C. BROEKHUIS Grote Kerkstraat 13 Steenbergen Tel. 01670—3385 N.V. BALTHAZAAR Molenstraat 12 Roosendaal Tel. 01650—34583 J. v. d. PLASSCHE Juwelier Horloger, Burgem. Erasmusstr. 14 Tel. 01170-2529 Oostburg ANT. v. MIL-v. VELDHOVEN Wouwsestraat 18 Bergen op Zoom J. P. CORNET Boschstraat 44, Breda, de gehele Prisma collectie FERD. v. IERSEL Juwelier-Horloger, Zuiderhout 18, Oosterheide. Twee konijntjes Het mannetje was niet wijzer Vreemdeling Kortgeknipt Baam weer exclusief PRISMA HORLOGES Van Nelle wint kort geding tegen prijsbreker Weer Fransman met nieuw hart DE STEM VAN WOENSDAG 13 NOVEMBER 1968 NIJMEGEN (KNP) Op initiatief van de raad voor de pastoraal van de katholieke universiteit te Nijme gen en in samenwerking met de Nij meegse studentenwerkgroep homo seksualiteit, wordt op vrijdag 22 en op zaterdag 23 november in de Nij meegse studentenkerk het nationale congres georganiseerd over homo seksualiteit en studentenleven. Het ligt in de bedoeling van de organi sators door inleidingen van deskun digen en een homoseksuele student een klimaatsverbetering te bevorde ren voor ongewoon aangelegde stu denten en daardoor te verkrijgen, dat dezen in de maatschappij wordt geac cepteerd. Het gaat er tevens om hem ook in de maatschappij te integreren. 17 NEW YORK (AP) De giekozen president Richard Nixon, wil volgens Newsweek de betrekkingen met het Kremlin op het huidige goede peil houden. Er zijn volgens het blad aan wijzingen dat Nixon de huidige Ame rikaanse ambassadeur in Moskou, Llewellyn Thomson, 64, in zijn func tie wil handhaven. Dit zou voor Moskou het bewijs moeten zijn dat Nixon streeft naar goede betrekkingen met het Kremlin. (ADVERTENTIE) P RI SM A In gond 1) klassieke uitvoering met aparte wijzerplaat 475.- 2) sierlijk model met opengewerkte band v.a. 455.- S) aparte combinatie door ovalen vorm én gematteerde band; met extra veiligbeidssluiting v.a. 475.- Ria Verbraeken, Emmalaan 3 Koewacht (12 jaar) „Zeg mam, wanneer gaan we naar de bossen?" „Waarom vraag je dat?" „0, omdat het in deze tijd van het jaar zo mooi is in de bossen." „Nou, vraag dat maar aan papa, dat weet ik niet". „Papa, wanneer gaan we naar de bossen?" „Als het goed weer is gaan we morgen en dan kun je pad destoelen plukken." Het is nu zondagmorgen 7 uur, Lia is al wakker. Ze roept papa en zegt: „Papa, gaan we naar de bossen?" „Ja, ik denk van wel, het is mooi weer en mama is het er ook mee eens". We gingen naar de bossen. Elly had een doos meegenomen om er paddestoelen in te doen, want ze wilde een soort paddestoelenbos gaan maken. Dat vond ze erg leuk. Ze had op school geleerd dat wanneer er 3 paddestoelen bij elkaar staan, je er I dan geen mee mag nemen, wel als I er 5 bij elkaar staan mag je er een pakken. We hadden er heel wat en maakten een paddestoelenbos. Elly nam het 's maandags mee naar school en daar vonden ze het prach tig. De zuster vond het zelfs zo mooi dat ze er mee naar de hoofdzuster moest. Die vond het weer zó mooi dat ze het aan alle juffrouwen moest la ten zien. Ze vonden het prachtig. Ik raad nu alle mensen aan, om in de herfst naar de bossen te gaan, omdat het dan juist zo mooi is. Elly van Gooi (II jaar) Heuvelstraat 36, Dongen Er waren eens twee konijntjes die alles omgekeerd zeiden. Als het don ker was zeiden ze dat het licht was en als het licht was zeiden ze dat het donker was. Zo kun je wel door gaan. Op een keer liepen ze te wandelen op het bospadtoen er opeens een dokter aan kwam. Bet ene konijn zei dat het een huisdokter was en de an dere dat het een tandarts was. De een zei nietes eyi de ander welles, oen ging de een het vragen. Hij liep naar de dokter en vroeg: Wat bent ïr 0 dokter antwoordde: een mens. Mee, zei het konijnwat voor werk jeot u? Ik ben dokter en laat me nu oorlopen, want ik moet naar mijn j'tekenGoed, zei het konijn, dus u ent een dokter. Hij liep terug naar e ander en zei: Het is een tandarts. L ?s lek zetf gehoord: hij is n huisdokter. Nietes, welles. Zo ge- j beurde het nog dikwijls. Zelf verzonnen door Ursula Verstallen (8 jaar), Groen straat 15, Prinsenbeek. Er was eens een mannetje Ti- hij was niet wijzer «ij borduurde zijn kleren met p een draadje ijzer zijn kussen had hij pas gedaan had hij geborduurd met Ti-. Seel» de kleur van banaan HJJ had nog een klimop Ie groeide langzamerhand Hij borduurde zakdoekjes met °P naf i groen iad hij nou niet moeten doen Pn°an* uSt,is -e kleur van gras Hiik j1 hi-' ook maar Pas Hij borduurde een laken met ijzer ?°et me geloven of niet, 10 mannetje was niet wijzer Willie Smeets, 11 jaar (meisje) rrovemersveld 18 Breda doornbos Het kikkertje, Dikkertje heette hij, zat bij een boom kauwgom te snoe pen. Daar zag hij de oude kikker aankomen. Oei, is het al zo Iaat? Dan moet hij vlug naar de kwaakles. Maar, hij kan toch moeilijk met kauwgom in zijn mond naar de kwaakles gaan. Wacht, hij plakt zijn kauwgom tegen de boom. Zo gezegd zo gedaan, nu moet hij maar vlug naar de kwaakles gaan. Maar onder de kwaakles lette hij helemaal niet op. Meester kikker had al drie keer gezegd: „Het moet zo, kwaak kwak kwaak, maar jij doet kwak kwek kwaak!" Maar het hielp niet. Dikkertje moest telkens aan zijn kauwgom denken. Tot meester kikker opeens kwaakte: „Nu doe je het nog steeds fout, doe het eens alleen". En Dikkertje begon: „Kwaak, kauw kauw dinges". Alle kikkers schoten in de lach. Maar meester kikker lach te helemaal niet, hij sprak: „Nu is het uit, blijf jij vanavond maar." 's Avonds zat Dikkertje helemaal alleen in de klas, toen hij een hels lawaai hoorde. De meester met Dik kertje liepen er op af. Ze gingen in de richting waar de boom met zjjn kauwgom stond. Enwat zag hij daar? Meneer bij en juffrouw vlin der zaten met hun pootjes in Dik- kertjes kauwgom geplakt. „Help. help!" riep juffrouw vlin der, „dat vieze spul wordt steeds harder, straks plakt mijn vleugel er ook nog in. „Kwak", sprak Donald de eend, „misschien gaat het er met water wel af". Allen haasten zich naar de vijver om water te halen. Maar het hielp niet, de kauwgom werd steeds harder. Opeens kwam moeder kikker naar voor, zei zei: „Wacht eens even, Dikkertje zie ik de laatste tijd altijd met dat vieze goedje in zijn mond. Misschien heeft hij het gedaan. Waar is hij?" „Als hij het heeft gedaan, moet hij ons ook helpen", sprak juffrouw vlinder. Dik kertje verborg zich nog dieper in het gras. Maar het hielp niet, hij werd er uitgetrokken. Hij móést de kauw gom er af halen. Dus Dikkertje ging aan de slag. Maar „au" wat ging dat pijn doen. Kauwgom is niet om op te eten. Nu nog een klein beetje en de kauwgom was er af. De bij en de vlinder vielen in het gras. Maar, nu konden ze nog niet lopen. „Nu hun poten nog aflikken", kwaakte moeder kikker. „Als je het niet vlug doet, krijg je nog een steek van me ook", bromde meneer de bij. Dikkertje ging weer aan de slag. En eindelijk was alle kauwgom er af. Alle dieren waren zo blij, dat ze bij de vijver feest gingen vieren. Maar Dikkertje had zo'n pijn in zijn buik, dat hij gauw in bed kroop. Nooit meer heeft iemand hem kauwgom zien snoepen. Tilly Fassaert (II jaar) Bergsebaan 6, Nispen (N.B.) lene Miene, wasmachine Jan zit op z'n skoetertje, toetert met z'n toetertje Ma gaat weer uit brommen, alle boodschappen in huis Annemieke is niet wijs die zit aan de ijskast vast wie of nou de afwas wast? Vader kijkt naar de t.v. ergert zich weer bont en blauw draai aan 't knoppie, weg er mee weg met jou. Mar ja Luijten Jan v. d. Heidenstr. 2 Breda ((Door Colin McCullough) PEKING Ik heb nooit een zwak voor tandartsen gehad. Och, ja op feestjes heb ik er wel ontmoet die meevielen, ofschoon ze altijd naar je tanden kijken als ze je tegenkomen. Toch heb ik nooit veel geestdrift voor tandartsen kunnen opbrengen. Zelfs als de kennisma king niet op hun eigen terrein plaatsvond. Maar zelfs in Peking komt het voor dat men een „spurt" moet nemen naar de dichtstbijzijnde tandarts. En zo kwam het dat ik haastig de brede trap opklom die leidde naar de ingang van het „anti-imperialisten-ziekenhuis". Mijn tolk, mr. Chung, was bij mij. Daar had ik drie redenen voor. Op de eerste plaat3 had ik behoefte aan morele steun, verder was ik er niet zeker van of ik alleen de weg naar de tandartsenkliniek van het grote ziekenhuis zou kunnen vinden en ten slotte had ik iemand nodig die in het Chinees duidelijk kon maken welke kies eruit moest. Met mijn beperkt aantal goede tanden kan ik geen enkel risico lopen. De afspraak was geen probleem. Mijn ervaring is dat vreemdelingen in Peking een bevoorrechte positie innemen. Mr. Chung belde het zie kenhuis op en men vertelde hem dat ik iedere morgen of iedere mid dag na drie uur terecht kon. Wij liepen door de zacht verlichte gangen naar een klein kantoortje dat diende als opvangplaats voor vreem delingen. Daar liet ik mijn bruin identiteitsbewijs zien. Dat was me door het ziekenhuis uitgereikt toen ik moest worden onderzocht om een rijbewijs te kunnen krijgen. De ver pleegster haalde mijn medische re- gistratiekaart te voorschijn, die ik mee moest nemen naar de tandart senkliniek. Ik betaalde zes mao (dat is 93 cent) registratiebelasting en we gingen op weg. De kliniek was een eindje verder de gang in. Voor de deur stond een rijtje van zes Chinese mannen en vrouwen. Onmiddellijk deden ze een stapje opzij om ons door te laten, een hoffelijkheid die ik nogal verwarrend vind, maar die Chinezen altijd aan vreemdelingen bewijzen. Er was binnen geen wachtkamer met stapels oude tijdschriften, alleen een klein houten bureautje. Vijf tand artsstoelen en vijf in het wit ge klede (vrouwelijke) tandartsen, druk bezig met hun patiënten. Kwam er een stoel leeg, dan werd de volgende patiënt binnengelaten. Ik had niet alleen voorrang boven het rijtje ge kregen. Maar klaarblijkelijk werd het zelfs onbeleefd gevonden als ik bui ten zou wachten. Daarom haalde men (ADVERTENTIE) JOV. De Sterke Kous. De ragfijne nylon die tweemaal zolang feeft. Gegarandeerd. JOV. Die zitten perfect en u doet er langer mee. Niet goed? Geld terug! Jovanda staat ervoor in. Postbus 41, Hengelo CO) twee rechte houten stoelen voor mr. Chung en mij. Terwijl we wachtten, zat mr. Chung welwillend rond te kijken en verze kerde mij dat hij de vorderingen bij zonder interessant vond. Minder wel willend suggereerde ik, dat dat waar schijnlijk kwam omdat hij toeschou wer en geen „slachtoffer" was. Ik vroeg hem of hij ooit een tand had laten trekken. „Nee", zei hij en glim lachte, terwijl hij een rij prachtige witte tanden liet zien. Toen kwam mijn kiespijn, die op een wonder baarlijke wijze verdwenen was toen ik de kliniek binnenstapte, opnieuw opzetten. Kort daarna dirigeerde een van de tandartsen, een vrouw van 35 jaar met kort geknipt haar, me in de be kende stoel van wit porselein en zwart leer en bekeek mijn medische registratiekaart. Ik wees naar mijn kies en zij knikte, droevig en begrij pend, terwijl mr. Chung oplettend toekeek, gaf zij mij twee spuitjes om te verdoven. Wachtend op het mo ment dat mijn kaak gevoelloos zou worden, keek ik de kamer rond. Aan de muren hingen affiches met uit spraken van Mao Tse Toeng, die ook op andere plaatsen in het ziekenhuis waren opgehangen. Een man gekleed in de ruwe blauwe jas en broek van een fabrieksarbeider zat naast me. Hij scheen nogal vrolijk te zijn en de vlugge opmerkingen die hij maak te als de boor niet in zijn mond was, bracht de vrouwelijke tandarts aan het lachen. Eigenlijk was het nogal lawaaierig in de kamer. Patiënten en tandartsen hadden een geanimeerde conversatie opgebouwd. Van de plech tige sfeer, die in de behandelkamers in westerse landen heerst, was niets te bespeuren. In de twee stoelen te genover me zaten een soldaat en een meisje van ongeveer zes jaar. Haar zwarte haar was in twee vlechtjes met elastiekjes samengebonden en ze droeg een blauwe katoenen broek en een rood flanelen bloesje. Haar tand arts was een vrouw van ongeveer 55 iaar met grijs haar. Terwijl ze bezig was sprak ze het meisje overredend toe. Toen ze klaar was aaide ze het kind en knuffelde haar. Ondertussen was een oudere man in een witte jas de kliniek bin nengekomen. Rondlopend bekeek hij alle slachtoffers en wisselde enkele woorden met de tandartsen. Hij scheen het hoofd van de kliniek te zijn. Tussen twee haakjes, de tandarts uitrusting was niet erg nieuw, maar leek op het type dat men als regel in de behandelkamers van de wes terse landen aantreft. Toen kwam mijn tandarts terug, haalde gemak kelijk de tand eruit, stopte mijn mond vol met watten en bracht me naar het bureautje. Terwijl ik op de rekening wachtte, vroeg ik mr. Chung haar te vertel len, dat de behandeling bijna pijn loos was verlopen dat was trou wens waar. Dat scheen haar plezier te doen. Ze glimlachte tenminste. De rekening bedroeg drie yuan (vijf gulden). Toen we het zieken huis verlieten was ik juist begonnen mr. Chung mijn meer kostbare er varingen met tandartsen elders te vertellen, toen ik mij herinnerde dat de Chinese tandarts had gezegd dat ik een paar uur mijn mond moest houden. Goed bekeken was dat niet eens zo'n gek idee. (Copyright De Stem/ Globe and Mail, Toronto) BAARN (ANP) De gemeen te Baarn, die na de oorlog zijn voornaamheid als villadorp gro tendeels heeft verloren, doch op de vreemdeling, door zijn geca moufleerde arbeiderswijken, nog altijd de indruk van een deftige plaats maakt, zal de komende jaren weer het karakter van een exclusief woon-forensen-dorp gaan krijgen. Dat is de voorspel ling die prof. dr. W. Steiginga, hoogleraar-directeur van het pla nologisch en demografisch insti tuut van de universiteit van Am sterdam, doet in een rapport dat hij in opdracht van het gemeen tebestuur van Baarn heeft sa mengesteld over de ontwikke lingsmogelijkheden van deze plaats. Volgens de Amsterdamse hoog leraar zijn de uitbreidingsmoge lijkheden van dien aard dat al leen nog maar dure woningen gebouwd kunnen worden, op grond waarvan hij dan tot de conclusie komt dat Baarn weer het exclusieve karakter van voor 1940 kan gaan krijgen. De ruim telijke mogelijkheden tot uitbrei ding zijn door de beperkingen van het streekplan voor de Utrechtse heuvelrug en de voor lopige ministeriële aanwijzingen voor beschermd natuurgebied voor Baarn vrijwel uitgeput. (ADVERTENTIE) De gehele collectie dames- en herenhorloges vindt u bij Juweliersbedrijf N.V. Brabantplein 15 Breda Tei. 42808 ROTTERDAM (ANP) De presi dent van de Rotterdamse rechtbank mr. J. G. L. Reuder, heeft de „prijsbreker" J. P. van Tiggelen, ondermeer „uitvinder" van „witte" jenever, verboden om Supra-koffie van Van Nelle tegen een andere dan de vaste prijs te verkopen. De ze beslissing vie] gisteren door de uitspraak in het korte geding tussen koffie-fabrikant en de zakenman J. P. van Tiggelen, eigenaar van een reeks drank- en levensmiddelenbe- drijven in de randstad Holland. Hij bood in zijn zelfbedieningszaken pakken van Van Nelle Supra koffie te koop aan tegen een prijs 19 cent beneden de door Van Nelle vastge stelde koopprijs. (Van onze Parijse correspondent) PARIJS De dominicaan pater Boulogne, die zes maanden geleden een nieuw hart heeft gekregen en na zijn geslaagde operatie iedere dag in Parijs wandelt heeft er een colle ga bij. Op wapenstilstands-dag heeft in het Herriot-ziekehhuis van Lyon een vierde hartoverplanting plaats gehad, die de doctoren hoop geeft dat ook deze patiënt het za] overle ven. De 42-jarige donor is onbekend gebleven voor het grote publiek. Hij kreeg maandagmorgen vroeg een au to-ongeluk en bezweek met een ver brijzelde schedel. De man die zijn hart kreeg, is de 34-jarige Noël Moi- sonnier, die volgens de behandelen de geneesheren nog maar twee maan den te leven had. In een ander ziekenhuis van Lyon werd van de overleden 42-jarige een nier overgeplant. Ook die operatie schijnt ce zijn geslaagd, althans vol gens de voorlopige indicaties. De nier werd binnen zes minuten van het ene naar het andere ziekenhuis overgebracht, voorafgegaan door ge motoriseerde politie die de weg vrij maakten. (ADVERTENTIE) 15? AMSTERDAM (ANP) De voor zitter van de algemene bond „Mer curius" de heer C.Z. de Vries heeft bij de opening van het driejaarlijks congres van deze N.V.V.-bond in Am sterdam fel geprotesteerd tegen de gang van zaken bij de verkoop van grote ondernemingen in 't winkelbe drijf. Ais voorbeeld noemde hij Galeries Modernes en Nederland-Kattenburg aan respectievelijk de Bijenkorf en de n.v. Kreymborg. Verkoop van de ze ondernemingen betekende voor de werknemers, dat zij in feite wer den meeverkocht met de gebouwen en de inventaris zonder raadpleging van welke van hun vertegenwoordigers dan ook. Bedenkelijk noemde de heer De Vries ook de door het Nederlands Instituut van Registeraccountants ge geven richtlijn betreffende het col legiaal overleg bij overname van per soneel. Dat overleg houdt in, dat een assistent-accountant pas door een nieuwe werkgever wordt overgeno men als de oude en nieuwe werk gever het onder elkaar eens zijn ge worden over salaris en de overige arbeidsvoorwaarden, de persoon en de vaktechnische kwaliteiten van de sollicitant, kortom over de kwali teitsnorm en de specifieke verkoop waarde bij handel in personeel. De heer De Vries veroordeelde deze han delswijze scherp. Hij noemde het een indringende en onsmakelijke wijze van optreden bij sollicitaties van werknemers.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 15