Tandarts in Peking:
gemoedelijke zaak
PRISMA
DE HERFST Het kikkertje dat graag
kauwgom snoepte
lene Miene,
wasmachine
Mercurius
veroordeelt
„verkoop van
personeel'
Patiënten babbelen vrolijk na het boren
Nieuw van Jovanda.
De Sterke Kous. Nu met garantie.
Op perfecte Pasvorm.
En op een langer Leven
Congres over
homoseksualiteit
en studentenleven
Nixon liandliaaft
wellicht Llewellyn
Thomson in Moskou
PIET VAN AART Haagweg 27 Breda Tel. 33654
A. C. BROEKHUIS Grote Kerkstraat 13 Steenbergen Tel. 01670—3385
N.V. BALTHAZAAR Molenstraat 12 Roosendaal Tel. 01650—34583
J. v. d. PLASSCHE Juwelier Horloger, Burgem. Erasmusstr. 14 Tel. 01170-2529 Oostburg
ANT. v. MIL-v. VELDHOVEN Wouwsestraat 18 Bergen op Zoom
J. P. CORNET Boschstraat 44, Breda, de gehele Prisma collectie
FERD. v. IERSEL Juwelier-Horloger, Zuiderhout 18, Oosterheide.
Twee konijntjes
Het mannetje was
niet wijzer
Vreemdeling
Kortgeknipt
Baam weer
exclusief
PRISMA
HORLOGES
Van Nelle wint
kort geding tegen
prijsbreker
Weer Fransman
met nieuw hart
DE STEM VAN WOENSDAG 13 NOVEMBER 1968
NIJMEGEN (KNP) Op initiatief
van de raad voor de pastoraal van
de katholieke universiteit te Nijme
gen en in samenwerking met de Nij
meegse studentenwerkgroep homo
seksualiteit, wordt op vrijdag 22 en
op zaterdag 23 november in de Nij
meegse studentenkerk het nationale
congres georganiseerd over homo
seksualiteit en studentenleven. Het
ligt in de bedoeling van de organi
sators door inleidingen van deskun
digen en een homoseksuele student
een klimaatsverbetering te bevorde
ren voor ongewoon aangelegde stu
denten en daardoor te verkrijgen, dat
dezen in de maatschappij wordt geac
cepteerd. Het gaat er tevens om hem
ook in de maatschappij te integreren.
17
NEW YORK (AP) De giekozen
president Richard Nixon, wil volgens
Newsweek de betrekkingen met het
Kremlin op het huidige goede peil
houden. Er zijn volgens het blad aan
wijzingen dat Nixon de huidige Ame
rikaanse ambassadeur in Moskou,
Llewellyn Thomson, 64, in zijn func
tie wil handhaven.
Dit zou voor Moskou het bewijs
moeten zijn dat Nixon streeft naar
goede betrekkingen met het Kremlin.
(ADVERTENTIE)
P RI SM A In gond
1) klassieke uitvoering met aparte wijzerplaat 475.-
2) sierlijk model met opengewerkte band v.a. 455.-
S) aparte combinatie door ovalen vorm én
gematteerde band; met extra veiligbeidssluiting v.a. 475.-
Ria Verbraeken, Emmalaan 3 Koewacht (12 jaar)
„Zeg mam, wanneer gaan we naar
de bossen?" „Waarom vraag je dat?"
„0, omdat het in deze tijd van het
jaar zo mooi is in de bossen." „Nou,
vraag dat maar aan papa, dat weet ik
niet". „Papa, wanneer gaan we naar
de bossen?" „Als het goed weer is
gaan we morgen en dan kun je pad
destoelen plukken."
Het is nu zondagmorgen 7 uur, Lia
is al wakker. Ze roept papa en zegt:
„Papa, gaan we naar de bossen?" „Ja,
ik denk van wel, het is mooi weer en
mama is het er ook mee eens".
We gingen naar de bossen. Elly
had een doos meegenomen om er
paddestoelen in te doen, want ze
wilde een soort paddestoelenbos gaan
maken. Dat vond ze erg leuk. Ze had
op school geleerd dat wanneer er 3
paddestoelen bij elkaar staan, je er
I dan geen mee mag nemen, wel als
I er 5 bij elkaar staan mag je er een
pakken. We hadden er heel wat en
maakten een paddestoelenbos.
Elly nam het 's maandags mee naar
school en daar vonden ze het prach
tig. De zuster vond het zelfs zo mooi
dat ze er mee naar de hoofdzuster
moest. Die vond het weer zó mooi dat
ze het aan alle juffrouwen moest la
ten zien. Ze vonden het prachtig.
Ik raad nu alle mensen aan, om in
de herfst naar de bossen te gaan,
omdat het dan juist zo mooi is.
Elly van Gooi (II jaar)
Heuvelstraat 36, Dongen
Er waren eens twee konijntjes die
alles omgekeerd zeiden. Als het don
ker was zeiden ze dat het licht was
en als het licht was zeiden ze dat het
donker was. Zo kun je wel door gaan.
Op een keer liepen ze te wandelen
op het bospadtoen er opeens een
dokter aan kwam. Bet ene konijn zei
dat het een huisdokter was en de an
dere dat het een tandarts was. De
een zei nietes eyi de ander welles,
oen ging de een het vragen. Hij liep
naar de dokter en vroeg: Wat bent
ïr 0 dokter antwoordde: een mens.
Mee, zei het konijnwat voor werk
jeot u? Ik ben dokter en laat me nu
oorlopen, want ik moet naar mijn
j'tekenGoed, zei het konijn, dus u
ent een dokter. Hij liep terug naar
e ander en zei: Het is een tandarts.
L ?s lek zetf gehoord: hij is
n huisdokter. Nietes, welles. Zo ge-
j beurde het nog dikwijls.
Zelf verzonnen door Ursula
Verstallen (8 jaar), Groen
straat 15, Prinsenbeek.
Er was eens een mannetje
Ti- hij was niet wijzer
«ij borduurde zijn kleren met
p een draadje ijzer
zijn kussen had hij pas gedaan
had hij geborduurd met
Ti-. Seel» de kleur van banaan
HJJ had nog een klimop
Ie groeide langzamerhand
Hij borduurde zakdoekjes met °P
naf i groen
iad hij nou niet moeten doen
Pn°an* uSt,is -e kleur van gras
Hiik j1 hi-' ook maar Pas
Hij borduurde een laken met ijzer
?°et me geloven of niet,
10 mannetje was niet wijzer
Willie Smeets, 11 jaar (meisje)
rrovemersveld 18 Breda
doornbos
Het kikkertje, Dikkertje heette hij,
zat bij een boom kauwgom te snoe
pen. Daar zag hij de oude kikker
aankomen. Oei, is het al zo Iaat? Dan
moet hij vlug naar de kwaakles.
Maar, hij kan toch moeilijk met
kauwgom in zijn mond naar de
kwaakles gaan. Wacht, hij plakt zijn
kauwgom tegen de boom. Zo gezegd
zo gedaan, nu moet hij maar vlug
naar de kwaakles gaan.
Maar onder de kwaakles lette hij
helemaal niet op. Meester kikker had
al drie keer gezegd: „Het moet zo,
kwaak kwak kwaak, maar jij doet
kwak kwek kwaak!" Maar het hielp
niet. Dikkertje moest telkens aan
zijn kauwgom denken. Tot meester
kikker opeens kwaakte: „Nu doe je
het nog steeds fout, doe het eens
alleen".
En Dikkertje begon: „Kwaak, kauw
kauw dinges". Alle kikkers schoten
in de lach. Maar meester kikker lach
te helemaal niet, hij sprak: „Nu is
het uit, blijf jij vanavond maar."
's Avonds zat Dikkertje helemaal
alleen in de klas, toen hij een hels
lawaai hoorde. De meester met Dik
kertje liepen er op af. Ze gingen in
de richting waar de boom met zjjn
kauwgom stond. Enwat zag hij
daar? Meneer bij en juffrouw vlin
der zaten met hun pootjes in Dik-
kertjes kauwgom geplakt.
„Help. help!" riep juffrouw vlin
der, „dat vieze spul wordt steeds
harder, straks plakt mijn vleugel er
ook nog in. „Kwak", sprak Donald de
eend, „misschien gaat het er met
water wel af". Allen haasten zich
naar de vijver om water te halen.
Maar het hielp niet, de kauwgom
werd steeds harder. Opeens kwam
moeder kikker naar voor, zei zei:
„Wacht eens even, Dikkertje zie ik
de laatste tijd altijd met dat vieze
goedje in zijn mond. Misschien heeft
hij het gedaan. Waar is hij?" „Als hij
het heeft gedaan, moet hij ons ook
helpen", sprak juffrouw vlinder. Dik
kertje verborg zich nog dieper in het
gras. Maar het hielp niet, hij werd
er uitgetrokken. Hij móést de kauw
gom er af halen. Dus Dikkertje ging
aan de slag. Maar „au" wat ging dat
pijn doen. Kauwgom is niet om op
te eten. Nu nog een klein beetje en
de kauwgom was er af.
De bij en de vlinder vielen in het
gras. Maar, nu konden ze nog niet
lopen. „Nu hun poten nog aflikken",
kwaakte moeder kikker. „Als je het
niet vlug doet, krijg je nog een steek
van me ook", bromde meneer de bij.
Dikkertje ging weer aan de slag.
En eindelijk was alle kauwgom er af.
Alle dieren waren zo blij, dat ze bij
de vijver feest gingen vieren. Maar
Dikkertje had zo'n pijn in zijn buik,
dat hij gauw in bed kroop. Nooit meer
heeft iemand hem kauwgom zien
snoepen.
Tilly Fassaert (II jaar)
Bergsebaan 6, Nispen (N.B.)
lene Miene, wasmachine
Jan zit op z'n skoetertje,
toetert met z'n toetertje
Ma gaat weer uit brommen,
alle boodschappen in huis
Annemieke is niet wijs
die zit aan de ijskast vast
wie of nou de afwas wast?
Vader kijkt naar de t.v.
ergert zich weer bont en blauw
draai aan 't knoppie, weg er mee
weg met jou.
Mar ja Luijten
Jan v. d. Heidenstr. 2
Breda
((Door Colin McCullough)
PEKING Ik heb nooit een zwak voor tandartsen gehad. Och,
ja op feestjes heb ik er wel ontmoet die meevielen, ofschoon ze altijd
naar je tanden kijken als ze je tegenkomen. Toch heb ik nooit veel
geestdrift voor tandartsen kunnen opbrengen. Zelfs als de kennisma
king niet op hun eigen terrein plaatsvond.
Maar zelfs in Peking komt het voor dat men een „spurt" moet
nemen naar de dichtstbijzijnde tandarts. En zo kwam het dat ik
haastig de brede trap opklom die leidde naar de ingang van het
„anti-imperialisten-ziekenhuis".
Mijn tolk, mr. Chung, was bij mij.
Daar had ik drie redenen voor. Op
de eerste plaat3 had ik behoefte aan
morele steun, verder was ik er niet
zeker van of ik alleen de weg naar
de tandartsenkliniek van het grote
ziekenhuis zou kunnen vinden en ten
slotte had ik iemand nodig die in het
Chinees duidelijk kon maken welke
kies eruit moest. Met mijn beperkt
aantal goede tanden kan ik geen
enkel risico lopen.
De afspraak was geen probleem.
Mijn ervaring is dat vreemdelingen
in Peking een bevoorrechte positie
innemen. Mr. Chung belde het zie
kenhuis op en men vertelde hem
dat ik iedere morgen of iedere mid
dag na drie uur terecht kon.
Wij liepen door de zacht verlichte
gangen naar een klein kantoortje dat
diende als opvangplaats voor vreem
delingen. Daar liet ik mijn bruin
identiteitsbewijs zien. Dat was me
door het ziekenhuis uitgereikt toen
ik moest worden onderzocht om een
rijbewijs te kunnen krijgen. De ver
pleegster haalde mijn medische re-
gistratiekaart te voorschijn, die ik
mee moest nemen naar de tandart
senkliniek. Ik betaalde zes mao (dat
is 93 cent) registratiebelasting en we
gingen op weg.
De kliniek was een eindje verder
de gang in. Voor de deur stond een
rijtje van zes Chinese mannen en
vrouwen. Onmiddellijk deden ze een
stapje opzij om ons door te laten, een
hoffelijkheid die ik nogal verwarrend
vind, maar die Chinezen altijd aan
vreemdelingen bewijzen.
Er was binnen geen wachtkamer
met stapels oude tijdschriften, alleen
een klein houten bureautje. Vijf tand
artsstoelen en vijf in het wit ge
klede (vrouwelijke) tandartsen, druk
bezig met hun patiënten. Kwam er
een stoel leeg, dan werd de volgende
patiënt binnengelaten. Ik had niet
alleen voorrang boven het rijtje ge
kregen. Maar klaarblijkelijk werd het
zelfs onbeleefd gevonden als ik bui
ten zou wachten. Daarom haalde men
(ADVERTENTIE)
JOV. De Sterke Kous. De ragfijne nylon die tweemaal zolang feeft.
Gegarandeerd. JOV. Die zitten perfect en u doet er langer mee.
Niet goed? Geld terug! Jovanda staat ervoor in.
Postbus 41, Hengelo CO)
twee rechte houten stoelen voor mr.
Chung en mij.
Terwijl we wachtten, zat mr. Chung
welwillend rond te kijken en verze
kerde mij dat hij de vorderingen bij
zonder interessant vond. Minder wel
willend suggereerde ik, dat dat waar
schijnlijk kwam omdat hij toeschou
wer en geen „slachtoffer" was. Ik
vroeg hem of hij ooit een tand had
laten trekken. „Nee", zei hij en glim
lachte, terwijl hij een rij prachtige
witte tanden liet zien. Toen kwam
mijn kiespijn, die op een wonder
baarlijke wijze verdwenen was toen
ik de kliniek binnenstapte, opnieuw
opzetten.
Kort daarna dirigeerde een van de
tandartsen, een vrouw van 35 jaar
met kort geknipt haar, me in de be
kende stoel van wit porselein en
zwart leer en bekeek mijn medische
registratiekaart. Ik wees naar mijn
kies en zij knikte, droevig en begrij
pend, terwijl mr. Chung oplettend
toekeek, gaf zij mij twee spuitjes om
te verdoven. Wachtend op het mo
ment dat mijn kaak gevoelloos zou
worden, keek ik de kamer rond. Aan
de muren hingen affiches met uit
spraken van Mao Tse Toeng, die ook
op andere plaatsen in het ziekenhuis
waren opgehangen. Een man gekleed
in de ruwe blauwe jas en broek van
een fabrieksarbeider zat naast me.
Hij scheen nogal vrolijk te zijn en
de vlugge opmerkingen die hij maak
te als de boor niet in zijn mond was,
bracht de vrouwelijke tandarts aan
het lachen. Eigenlijk was het nogal
lawaaierig in de kamer. Patiënten en
tandartsen hadden een geanimeerde
conversatie opgebouwd. Van de plech
tige sfeer, die in de behandelkamers
in westerse landen heerst, was niets
te bespeuren. In de twee stoelen te
genover me zaten een soldaat en een
meisje van ongeveer zes jaar. Haar
zwarte haar was in twee vlechtjes
met elastiekjes samengebonden en ze
droeg een blauwe katoenen broek en
een rood flanelen bloesje. Haar tand
arts was een vrouw van ongeveer 55
iaar met grijs haar.
Terwijl ze bezig was sprak ze het
meisje overredend toe. Toen ze klaar
was aaide ze het kind en knuffelde
haar. Ondertussen was een oudere
man in een witte jas de kliniek bin
nengekomen. Rondlopend bekeek hij
alle slachtoffers en wisselde enkele
woorden met de tandartsen. Hij
scheen het hoofd van de kliniek te
zijn.
Tussen twee haakjes, de tandarts
uitrusting was niet erg nieuw, maar
leek op het type dat men als regel
in de behandelkamers van de wes
terse landen aantreft. Toen kwam
mijn tandarts terug, haalde gemak
kelijk de tand eruit, stopte mijn
mond vol met watten en bracht me
naar het bureautje.
Terwijl ik op de rekening wachtte,
vroeg ik mr. Chung haar te vertel
len, dat de behandeling bijna pijn
loos was verlopen dat was trou
wens waar. Dat scheen haar plezier
te doen. Ze glimlachte tenminste.
De rekening bedroeg drie yuan
(vijf gulden). Toen we het zieken
huis verlieten was ik juist begonnen
mr. Chung mijn meer kostbare er
varingen met tandartsen elders te
vertellen, toen ik mij herinnerde dat
de Chinese tandarts had gezegd dat
ik een paar uur mijn mond moest
houden. Goed bekeken was dat niet
eens zo'n gek idee.
(Copyright De Stem/
Globe and Mail, Toronto)
BAARN (ANP) De gemeen
te Baarn, die na de oorlog zijn
voornaamheid als villadorp gro
tendeels heeft verloren, doch op
de vreemdeling, door zijn geca
moufleerde arbeiderswijken, nog
altijd de indruk van een deftige
plaats maakt, zal de komende
jaren weer het karakter van een
exclusief woon-forensen-dorp
gaan krijgen. Dat is de voorspel
ling die prof. dr. W. Steiginga,
hoogleraar-directeur van het pla
nologisch en demografisch insti
tuut van de universiteit van Am
sterdam, doet in een rapport dat
hij in opdracht van het gemeen
tebestuur van Baarn heeft sa
mengesteld over de ontwikke
lingsmogelijkheden van deze
plaats.
Volgens de Amsterdamse hoog
leraar zijn de uitbreidingsmoge
lijkheden van dien aard dat al
leen nog maar dure woningen
gebouwd kunnen worden, op
grond waarvan hij dan tot de
conclusie komt dat Baarn weer
het exclusieve karakter van voor
1940 kan gaan krijgen. De ruim
telijke mogelijkheden tot uitbrei
ding zijn door de beperkingen
van het streekplan voor de
Utrechtse heuvelrug en de voor
lopige ministeriële aanwijzingen
voor beschermd natuurgebied
voor Baarn vrijwel uitgeput.
(ADVERTENTIE)
De gehele collectie
dames- en herenhorloges
vindt u bij
Juweliersbedrijf N.V.
Brabantplein 15 Breda
Tei. 42808
ROTTERDAM (ANP) De presi
dent van de Rotterdamse rechtbank
mr. J. G. L. Reuder, heeft de
„prijsbreker" J. P. van Tiggelen,
ondermeer „uitvinder" van „witte"
jenever, verboden om Supra-koffie
van Van Nelle tegen een andere
dan de vaste prijs te verkopen. De
ze beslissing vie] gisteren door de
uitspraak in het korte geding tussen
koffie-fabrikant en de zakenman J.
P. van Tiggelen, eigenaar van een
reeks drank- en levensmiddelenbe-
drijven in de randstad Holland.
Hij bood in zijn zelfbedieningszaken
pakken van Van Nelle Supra koffie
te koop aan tegen een prijs 19 cent
beneden de door Van Nelle vastge
stelde koopprijs.
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS De dominicaan pater
Boulogne, die zes maanden geleden
een nieuw hart heeft gekregen en na
zijn geslaagde operatie iedere dag
in Parijs wandelt heeft er een colle
ga bij. Op wapenstilstands-dag heeft
in het Herriot-ziekehhuis van Lyon
een vierde hartoverplanting plaats
gehad, die de doctoren hoop geeft
dat ook deze patiënt het za] overle
ven. De 42-jarige donor is onbekend
gebleven voor het grote publiek. Hij
kreeg maandagmorgen vroeg een au
to-ongeluk en bezweek met een ver
brijzelde schedel. De man die zijn
hart kreeg, is de 34-jarige Noël Moi-
sonnier, die volgens de behandelen
de geneesheren nog maar twee maan
den te leven had.
In een ander ziekenhuis van Lyon
werd van de overleden 42-jarige een
nier overgeplant. Ook die operatie
schijnt ce zijn geslaagd, althans vol
gens de voorlopige indicaties. De
nier werd binnen zes minuten van
het ene naar het andere ziekenhuis
overgebracht, voorafgegaan door ge
motoriseerde politie die de weg vrij
maakten.
(ADVERTENTIE)
15?
AMSTERDAM (ANP) De voor
zitter van de algemene bond „Mer
curius" de heer C.Z. de Vries heeft
bij de opening van het driejaarlijks
congres van deze N.V.V.-bond in Am
sterdam fel geprotesteerd tegen de
gang van zaken bij de verkoop van
grote ondernemingen in 't winkelbe
drijf.
Ais voorbeeld noemde hij Galeries
Modernes en Nederland-Kattenburg
aan respectievelijk de Bijenkorf en
de n.v. Kreymborg. Verkoop van de
ze ondernemingen betekende voor
de werknemers, dat zij in feite wer
den meeverkocht met de gebouwen en
de inventaris zonder raadpleging van
welke van hun vertegenwoordigers
dan ook.
Bedenkelijk noemde de heer De
Vries ook de door het Nederlands
Instituut van Registeraccountants ge
geven richtlijn betreffende het col
legiaal overleg bij overname van per
soneel. Dat overleg houdt in, dat
een assistent-accountant pas door een
nieuwe werkgever wordt overgeno
men als de oude en nieuwe werk
gever het onder elkaar eens zijn ge
worden over salaris en de overige
arbeidsvoorwaarden, de persoon en
de vaktechnische kwaliteiten van de
sollicitant, kortom over de kwali
teitsnorm en de specifieke verkoop
waarde bij handel in personeel. De
heer De Vries veroordeelde deze han
delswijze scherp. Hij noemde het een
indringende en onsmakelijke wijze
van optreden bij sollicitaties van
werknemers.