MORGEN VIJFTIEN JAAR GELEDEN:
Zeeland schreef laatste
hoofdstuk van de ramp
Konij nenplaag
op kerkhof
te Roosendaal
Schelde verbouwt
tankschip tot
product-carrier'
Fabrieken nemen geen
bevroren bieten aan
AS PRO'
loodsen vragen:
Ruim wrakken op
Inspraak op
provinciaal
niveau
Drie Belgische
sportvissers
vermist
Commentaar
In één hand
l-Ai'M
Zonnige periodes
Drie gaten
„Biokkengat"
Vertrouwen
Honden
Schipperskind
verdronken
Geen emplooi meer in ruwe olie
Drs. Verburg
over zeehavens
in de Delta
Emplooi
SUIKERUNIE EN C.S.M. DRINGEN
AAN OP VORSTBESCHERMING
J. F. de Schepper
3
DE STEM VAN DINSDAG 5 NOVEMBER 1968
3
Er zou een imposant boekwerk
zijn samen te stellen over al
hetgeen er in de loop van de
laatste 12 maanden over zeehaven
ontwikkeling in Zuidwest-Nederland
is gezegd. Deze periode, vrij aardig
overeenkomend met de bestaanstijd
van „het groene boekje", heeft ove
rigens nog weinig opgeleverd waar
aan de aarzelende burger enig hou
vast heeft.
Maar er is toch wei iets in het
denken over de Gouden Delta ge
beurd. Steeds vaker en steeds na
drukkelijker wordt er gepleit voor
coördinatie van het havenbeleid in
de Gouden Delta. Zelfs het begrip
„Delta-Havenschap" is al geïntrodu
ceerd en de dag lijkt niet ver meer
dat er alom wordt geroepen om een
bovenregionaal bestuurslichaam met
verordenende bevoegdheden voor
het gehele Deltagebied.
„De Deltahavens in één hand"
zou het levensmotto voor zo'n bo
venregionaal lichaam worden. Het
zou geen slechte zaak zijn en door
de totstandkoming ervan zou spoe
dig een einde komen aan onderlinge
verdeeldheid binnen de Gouden
Delta; het elkaar vliegen afvangen
en het voeden van naijver en wan
trouwen.
De toekomstige vraagstukken in
de Gouden Delta krijgen dergelijke
proporties, dat men wel tot een ge
zamenlijk beleid moet komen.
Hierbij gaat het nog niet eens zozeer
om een gecoördineerd uitgiftebeleid
voor zeehaven- en industrieterrei
nen, maar in veel sterkere mate om
beheer en bestuur in een nabije toe
komst.
De dingen raken met elkaar ver
weven in de ontwikkeling van het
zuidwesten, zoals blijkt uit hetgeen
de directeur-generaal van het Loods
wezen, de heer J. F. Drijfhout van
Hooff op een congres van de vereni
ging van loodsen heeft gezegd om
trent de ontwikkeling van het zee-
verkeer naar en van de Deltahavens
in de toekomst. Hij pleitte voor de
vorming van één operatiecentrum,
waarin alle instanties die met de
scheepsbewegingen te maken heb
ben, worden ondergebracht of ver
tegenwoordigd. Dit operatiecenfrum
zou onder directie van een gemeen
schappelijk bestuursorgaan moeten
worden gesteld.
Het is, wij zeiden het al, geen
gloednieuw geluid. Maar het komt
uit een sector waarin men de dingen
scherp pleegt waar te nemen. Scher
per misschien dan aan de wal ge
beurt. Mede daarom loont het de
moeite er aandachtig kennis'van te
nemen.
(ADVERTENTIE)
Rillerig? Pas dan op voor
Neem direct
Snel, doeltreffend, v A
betrouwbaar!
josef smrkovsky, de voorzitter
van de Tsjechoslowaakse nationale
vergadering heeft griep. Hij moet
net bed houden, maar zijn toestand
is bevredigend, aldus een perscom
muniqué.
de Alleenwonende vrouw n. f.
Moller (74) is zaterdagmorgen dood
m haar woning in de Amsterdamse
'anciusstraat aangetroffen. Een arts
constateerde een natuurlijke dood.
De vooruitzichten voor woensdag
'MwSetia;, opgesteld door het
n.N.M.I., op maandag om 18.00 uur
zijn:
Dp de meeste plaatsen droog, pe
riodes met zon en aanhoudende kans
op nachtvorst.
De weersvooruitzichten in cijfers
gemiddeld over Nederland luiden;
voor woensdag: zon: 10 tot 70 pro
cent: min.-temp.: 2 tot 7 graden on-
ner normaal; max.-temp.: 0 tot 4
graden onder normaal; kans op een
geheel droog etmaal: 80 procent;
nans op een droge periode van min
stens 12 uur 90 procent.
voor donderdag zijn de weersvoor
uitzichten: zon: minder dan 50 pro
cent; min.-temp.: 0 tot 5 graden on
eer normaal; max.-temp.; 0 tot 5 gra-
°nder normaal; kans op een ge
heel droog etmaal: 60 procent: kans
P een droge periode van minstens
uur: 80 procent.
MIDDELBURG/ZIERIKZEE
Wie op een mooie zomerdag de
toeristenstroom die over Schou-
wen-Duiveland spoelt, even de
rug toekeert en van Zierikzee, di
rect bij de afrit van de Zeeland-
brng, naar het dorp Ouwerkerk
rijdt, ontmoet halverwege de tot
beton bevroren herinneringen aan
de watersnoodramp: een rijtje
caissons langs een weg, die de
naam „Weg van de buitenlandse
pers" draagt. De caissons liggen
als verstrooid in het landschap en
vlak in de buurt vindt men een
grillige kreek, die op sommige
plaatsen zestien meter diep moet
zijn.
Aan de ligging van de caissons kan
men zien dat er wat met die dingen
gebeurd moet zijn. In plaats van keu
rig netjes, zoals tunmelsegmenten,
naar de bodem van het water te zin
ken, lijkt het er méér op alsof zij
een speelbal van de elementen zijn
geweest. Dat was, dan ook het geval-
De diepe kreek, waar nu zomers toe
risten verpozing zoeken, is het ge
temde restant van een stroomgeul
waarin eb en vloed maandenlang vrfj
spe-1 hadden gehad. Dat wil zeggen,
dat de afsluiting van het gat bij
Ouwerkerk wel iets weg had van
het afdammen van een waterval. Het
is op 6 november precies vijftien jaar
geleden, dat deze operatie voltooid
werd. Enkele minuten voor midder
nacht zonk de laatste caisson in het
stroomgat en bij het spookachtige
licht van natriumlampen namen ar
beiders hun petten af toen het Wil
helmus over het water klonk. De slag
tegen de zee was juist op tijd ge
wonnen. De ringdijk rond het laatste
stroomgat in de dijken was gesloten.
Schouwen-Duiveland heeft in 1953
de zwaarste tol aan de zee betaald.
Daarover is iedereen het eens. Van de
19.200 hectare die het eiland groot
is, stond ongeveer 16.000 hectare
blank. De buitenwaterkering telde 54
stroomgaten, waarvan die bij Ouwer
kerk en bij Schelphoek (op de plaats
waar nu, alsof men het lot wil tarten,
een werkhaven voor de bouw van de
Oosterscheldedam is ingericht) de
grootste waren.
Ontstellend was de omvang van de
schade. Noodherstel, zoals elders met
driftige energie werd gedemon
streerd, was hier ondenkbaar. Er
moest worden gewerkt met een tech
nisch arsenaal dat d-e mensheid maar
zelden op één plaats verzameld had
gezien.
De dijk van de Vierbannenpolder
bij Ouwerkerk, die de Oosterschelde
buiten de deur had moeten houden
(wij volgen het relaas van H. J. Stu-
vel in het standaardwerk „Het Del
taplan), werd in de rampnacht op
drie plaatsen doorbroken. Het klein
ste gat kon vrij spoedig worden ge
dicht, maar de twee grote vormden
een hels karwei Als gevolg van de
getijbeweging ontstonden er al spoe
dig stroomgeulen die kilometers diep
het land invraten, en. snel dieper, wer
den.
Had menbij Schelphoek de zee
kunnen keren door een ringdijk over
land. te bouwen bij Ouwerkerk ko
zen de ingenieurs voor een ringdijk
buitenom, over de slikken. Het voor
deel van deze methode was, dat men
over het water het materieel beter
bij het werk zou kunnen brengen.
De ringdijk zou in drie percelen
worden gebouwd en er zouden sluit
gaten worden opengehouden op de
twee plaatsen waar de stroomgeulen
liepen. Deze beide gaten dienden na
elkaar te worden gesloten.
Op het kritieke ogenblik gooide een
zomerstorm roet in het eten. In plaats
van in enkele dagen het westelijke
gat met een stenen dam te kunnen
sluiten, volgde er een wanhopig ge
vecht dat tien volle dagen duurde en
waarbij de ene caisson na de andere
(zij hadden de functie van een snel-
verband bij een bloeding) in de diep
te verdween.
Omdat men alles op alles moest
zetten om de westelijke geul te be
dwingen, hadden wind en getij veel
langer vrij spel in de oostelijke geul,
waarin al een drempel was gelegd
waarop de caissons moesten komen
te rusten. Van de drempel bleef niet
veel meer over. Eb er vloed baanden
zich met verdubbelde kracht door dit
ene overgebleven, gat hun weg en
vraten alles weg wat de mens hier
had voorbereid. De grondstukken in
het sluitgat spoelden eenvoudig de
polder in en de reeds opgestelde land-
hoofden verdwenen één voor één
de diepte.
En intussen was het najaar in aan
tocht. De eerste storm van enige be
tekenis zou in luttele uren alles on
gedaan kunnen maken wat er in
maanden tot stand was gebracht. De
diepte van de geul mat op een ge
geven ogenblik twintig meter. „Het
brokkengat" noemden de arbeiders
het en dat was niet overdreven.
Men dacht een laatste troef in han
den te hebben in de vorm van een
geweldige Phoenix-caisson die in één
operatie in het sluitgat zou moeten
worden geworpen, maar toen de
sleepboten de kolos hadden aange
voerd schrok men er toch voor terug,
De toestand in het sluitgat was ho
peloos.
In het waterloopkundig laborato
rium voerde men intussen één der
merkwaardigste opdrachten uit. Er
moest met de grootste spoed een mo
del worden vervaardigd van de si
tuatie in en rond het stroomgat. De
aan de hand hiervan gemaakte studies
hebben de Vierbannenpolder gered.
Besloten werd om aan de oost- en de
westzijde van het stroomgat, ver-
bindingsdammen aan te leggen, die
de ringdijk en de voormalige water
kering aan elkaar klonken.
Daarna zou men overgaan tot het
afsluiten van het gat in de oude dijk,
waarvoor vier Phoenix-caissons no-,
dig zouden zijn. Deze tactische ma
noeuvre maakte het nodig, eerst een
nieuwe bezinking aan te brengen,
waarop de caissons konden worden
geplaatst. Eerst werd een Phoenix"
als landhoofd aan de westkant van
het gat neergelaten en daarna volg
den de andere drie.
Het was gelukt! Triomfantelijk
maar doodmoe, konden de leiders
van de onderneming elkaar toeroe
pen, dat de dijken in Zuidwest-Ne
derland dicht waren. De operaties
hadden in totaal f 200 miljoen gekost!
"Wie oog heeft voor verlaten slag
velden kan op de plaats waar de ver
woede strijd op het nippertje gewon
nen werd, nog allerlei tekenen zien
die aan de maanden na de ramp her
inneren.
In de Vierbannenpolder treft men
nagenoeg uitsluitend nieuwe land-
Restant van een Phoenlx-caisson
op de plaats waar de dijk werd
gedicht
bouwbedrijven aan. Het feit dat er
anders dan vroeger nu niet al
leen wordt gewerkt in de Vierban
nenpolder, maar dat er ook wordt
gewoond, spreekt boekdelen. Sinds
generaties woonde de landbouwbe
volking in de dorpen, die in het geval
van een overstroming, grotere veilig
heid boden. Wonen in de polder, al
leen beschermd door een betrekkelijk
zwakke dijk, vond men te gevaarlijk.
Maar nu, na de ramp die zoveel
mensenlevens in deze contreien heeft
geëist, is er een nieuw vertrouwen
in de mensen gevaren. Dit vertrou
wen is gebaseerd op het feit, dat bin
nen enkele jaren de Oosterschelde
afgedamd za-1 zijn, waarmee naar
menselijke bereke ling het gevaar
voor overstromingsrampen voorgoed
geweken ls.
Bij deze zin plaatsen de deskundi
gen van de rijkswaterstaat een voet
noot, waarin vermeld wordt dat een
theoretische kans op een overstro
ming in het straks beveiligde Delta
gebied blijft bestaan. Maar het com
plex van noodlottige factoren dat no
dig is om de kunstwerken hier of daar
zwaar te beschadigen, zal zich slechts
eens in de duizend jaar voordoen.
(Van een onzer verslaggevers)
ROOSENDAAL De heer Ham
mers, 67, is bezig een rigoureus einde
te maken aan de hand over hand toe
nemende konijnenplaag op het katho
lieke kerkhof aan de Bredaseweg in
Roosendaal.
Sinds een maand of twee trekt hij
een paar keer per week bij het krie
ken van de dag of het vallen van de
avond zijn rondjes tussen de graven
om de vernielende langoren te ver
schalken. Hij heeft er tot nog toe een
stuk of veertig geschoten.
Het kerkhof heeft al eerder last
gehad van konijnen, die merkwaar
dig genoeg gek blijken te zijn op
chrysanten. De klachten over opge
vreten bloemen en planten, ook van
de graven, namen snel in omvang
toe. Eerder al had de beheerder van
het kerkhof, de heer Van O verveld,
getracht de uitbreiding van de konij
nenkolonie op het kerkhof tegen te
gaan door de beesten te vangen. Hij
had er zelfs een speciale methode
voor, waar hij geen ruchtbaarheid
aan wil geven.
Gezien de uitbreiding van de op
het kerkhof huizende konijnen, wa
ren andere maatregelen nodig. Pas
toor Van Beek van de Antoniusparo-
chie, voorzitter van de stichting r.-k.
Begraafplaats Roosendaal, stak zijn
licht eens op en via zijn collega Van
Loon uit de Sint-Jozefparochie kwa
men ze terecht bij een jager in hart
en nieren, de heer Kammers. Na een
paar weken jacht op het kerkhof na
men de beschadigingen en vernielin
gen, die de konijnen aanrichtten,v al
af, en momenteel komen ze nog
maar mondjesmaat voor. Overigens
hebben de konijnen nu weer vrij
spel, want een zware griep kluistert
de jager momenteel aan zijn bed.
Maar zodra dat voorbij is, zal men
de schoten tussen de graven weer
horen daveren.
De konijnen op het kerkhof trok
ken, hoe kan het adders, ook honden
aan. En die droegen hun steentje bij
tot de vernielingen. Op hun felle
jacht naar de konijnen sprongen en
renden zij over de graven en groe
ven zy de konijnenholen uit. Aan al
deze beestachtige kerkhofactiviteiten
is nu paal en perk gesteld.
De heer Kammers verzekert dat
het niet zo moeilijk ls om tussen de
grafstenen door te schieten, maar
zo voegt hij eraan toe je moet na
tuurlijk wel kunnen schieten
Hij wacht het meest gunstige mo
ment af en hij legt niet aan als de
konijnen tussen de grafstenen dar
telen. De meeste legt hij neer op de
vele grasvlakten van het kerkhof en
in de brede lanen.
De Roosendaalse politie heeft een
pachtakte afgegeven voor het kerk
hof en iedereen is tevreden over de
gang van zaken.
Het is niet zo gek dat men voor het
moeilijke schietwerk op het kerkhof
deze ervaren jager genomen heeft:
„De heer Kammers is n.l. al twee
keer onderscheiden voor een dou
blet, d.w.z. dat hij met één lading
van zij'n kostbare jachtgeweer twee
houtsnippen neerhaalde".
OIRSCHOT (ANP) In de haven
van het Wilhelminakanaal In Oirschot
is gistermiddag het driejarig zoontje
van schipper Stolk uit Werkendam
verdronken.
Het kind was om drie uur nog spe
lend op de kade gezien, maar om half
vier werd het vermist. Toen het te
gen vijf uur nog niet was gevonden,
werd de politie te hulp geroepen, die
het lijkje van het kind om zes uur
uit het water van de haven dregde.
HET BESTUUR van de Henriëtte
Roland Holst-stichting heeft besloten
de Henriëtte Roland Hoist-prijs 1968
toe te kennen aan B. A. Sijes voor
zijn boek „De Arbeidsinzet", een stu
die over de gedwongen arbeid van
Nederlanders in Duitsland in de ia-
ren '40'45,
(Van een onzer verslaggevers)
VLISSINGEN De bevaarbaar
heid van de Westerschelde, die toch
al niet bijster groot is, door de onbe
rekenbaarheid van stromingen, de
grilligheid van de bodem etc., wordt
nog eens extra bemoeilijkt door de
aanwezigheid van scheepswrakken in
het Belgische gedeelte van de Wester
schelde.
De afdeling Vlissingen van de ver
eniging Nederlandse loodsen heeft bij
de Belgische zusterorganisatie, de
„Vereniging van Staatsrivierloodsen"
te Antwerpen op het hachelijke van
de situatie geattendeerd. In een brief
aan deze organisatie wordt gewezen
op het feit dat er in het vaarwater op
Belgisch gebied, op voor de navigatie
gevaarlijke plaatsen drie scheeps
wrakken liggen, waaronder er één
van een zeeschip is. „Voor zover be
kend zijn er nog geen bergingspogin
gen ondernomen", schrijft de afde
ling Vlissingen van de VNL.
Voorts wordt opgemerkt dat ook
als er terstond met de berging zou
worden begonnen, de tijd die verloopt
tussen het zinken van een schip en
het daadwerkelijk bergen van het
wrak, in het algemeen veel te lang
duurt.
De afd. Vlissingen van de VNL
heeft het bestuur van de Antwerpse
vereniging gevraagd, bij de bevoegde
instanties stappen te ondernemen, op
dat de wrakken spoedig worden op
geruimd
(Van een onzer verslaggevers)
HULST Drs. M. C. Verburg,
directeur van het economisch tech
nologisch instituut voor Zeeland, zal
op 28 november om half acht in de
burgerzaal van het stadhuis in Hulst
een inleiding houden voor het rechts
persoonlijkheid bezittende lichaam
Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen-oost.
Het onderwerp van zijn inleiding:
de verkenning van enkele aspecten
van de ontwikkelingsmogelijkheden
voor zeehavens in het Deltagebied.
55
(Van een onzer verslaggevers)
VLISSINGEN De revolutio
naire ontwikkeling in de bouw
van tankschepen, in luttele jaren
van ongeveer 50.000 ton naar
thans reeds 300.000 ton, is aan de
hellingen van de Kon. Mij „De
Schelde" in Vlissingen voorbijge
gaan. Ondanks dit bewust niet
mee doen met de wedloop tussen
vele scheepsbouwers naar steeds
grotere eenheden de Schelde
is in feite bij die 50.000 ton blij
ven „hangen" pikt men nu en
dan toch indirect een graantje
mee van deze ingrijpende veran
dering op scheepvaartgebied.
Zo bevindt zich momenteel op
„Scheldepoort" in Vlissingen-Oost
het tankschip „Naess Tiger", dat te
klein om nog als gewone tanker,
te worden geëxploiteerd dus
voor het transport van ruwe olie
nu wordt omgebouwd tot een „pro
duct carrier".
Het personeelsblad van „De Schel
de" waarin een en ander wordt ge
meld, herinnert er aan, dat de
„Naess Tiger" tien jaar geleden als
bouwnummer 286 aan de Nederland
se Norness Scheepvaart Maatschap
pij te Amsterdam werd opgeleverd.
Met zijn „slechts" 24.600 ton is
het schip voor een reder nog maar
weinig aantrekkelijk te exploiteren.
Verwacht kan worden, dat dergelijke
schepen op den duur zelfs verlies
zullen gaan opleveren. Schepen van
100.000 ton en meer kunnen uiter
aard de olie voor een veel lager ta
rief vervoeren.
Anderzijds ls de „Naess Tiger" met
zijn tien jaar natuurlijk nog te goed
om zo maar naar de schroothoop te
verwijzen. Daarom is naar nieuw
emplooi gezocht. Dat is gevonden m
het vervoer van schone chemica-
(Van een onzer verslaggevers)
ROTTERDAM/AMSTERDAM
De Coöp. Vereniging Suiker Unie in
Rotterdam en de N.V. Centrale Sui
ker Maatschappij in Amsterdam heb
ben in een circulaire aan alle leve
ranciers van suikerbieten aangedron
gen op bijzondere aandacht voor het
vermijden van vorstschade aan de
suikerbieten.
In de circulaire, die is opgesteld
door het Instituut voor Rationale Sui-
kerproduktie in Bergen op Zoom,
wordt vooral de nadruk gelegd op de
noodzaak om vóór half november alle
bieten te rooien en op hopen té leg
gen. Daarnaast wordt de leveranciers
aangeraden nu al te zorgen voor vol
doende afdekmateriaal, dat in geval
van vorstgevaar direct om de bieten-
hopen kan worden aangebracht.
Voor de campagne 1968 hebben de
Suikerunie en de Centrale Suiker
maatschappij gezamenlijk vastgesteld
dat bieten, die bevroren zijn of ten
dele bevroren zijn geweest, gewei
gerd zullen worden indien ze naar
het oordeel van de fabriek niet meer
tot suiker zijn te verwerken. Dat be
tekent dat iedere lading bieten, die
niet aan de gestelde eisen voldoet,
onmiddellijk zal woren teruggezon
den.
DEN HAAG (ANP) De Raad
van Advies voor de ruimtelijke orde
ning acht het gewenst, dat inschake
ling van maatschappelijke groeperin
gen, waaronder het bedrijfsleven, in
verschillende stadia van vorming van
het ruimtelijk beleid op provinciaal
niveau algemeen ingang vindt. De
inspraak zou betrekking moeten heb
ben op alles was gerekend kan wor
den tot de hoofdlijnen van het ruim
telijk beleid van de provincie.
De raad stelt, dat weliswaar in het
algemeen het streven van de provin
ciale besturen reeds hierop is gericht,
maar dat de vormen, waarin de in
spraak wordt verleend, nog in een
experimenteel stadium verkeren.
De minister van Volkshuisvesting
en Ruimtelijke Ordening, ir. W. F.
Schut, heeft de aandacht van de pro
vinciale besturen gevraagd voor een
desbetreffend advies van de raad,
waarin vroegtijdig inspraak van de
bevolking bij genoemde vorming ge
wenst wordt geacht.
Met betrekking tot de inspraak inza
ke streekplannen heeft de raad enkele
suggesties gedaan, zoals de instelling
van streekcommissies, het houden
van openbare „hearings" en het zo
volledig mogelijk inlichten van de
pers. De raad beveelt dringend aan,
dat de provinciale besturen zowel bij
de voorbereiding van streekplannen
als in het stadium na de vaststelling
daarvan voor verwezenlijking van
die suggesties naar de voor hun pro
vincie meest geëigende werkwijze
zoeken.
In het verleden werd deze rege
ling nogal eens soepel toegepast.
Hiervan is dit jaar echter geen spra
ke. De S.U. en de C.S.M. verwach
ten dat de nieuwe regeling een sti
mulans zal zijn om de suikerbieten
in voldoende mate tegen de vorst te
beschermen.
Komen er in een lading bieten
voor die geheel of gedeeltelijk be
vroren zijn. doch naar het oordeel
van de fabriek wel tot suiker kunnen
worden verwerkt, dan zal de lading
alleen aan de fabrieken en niet aan
de landingsplaatsen kunnen worden
afgegeven. Op deze bieten zal een
inhouding van maximaal 10 per ton
netto worden toegepast.
De Suiker Unie en de Centrale
Suiker Maatschappij overwegen om
bij langdurige vorst aan de leveran
ciers, die hun bieten goed tegen de
vorst beschermen, een speciale be-
waarpremie of een late-leveringspre-
mie te verstrekken.
liën of veredelde aardolieprodukten.
Do Schelde heeft overigens op dit
specifieke terrein reeds ervaring op
gedaan met de nie-uwbouwschepen
„Texaco Brussels" en „Texaco
Ghent", die dit jaar werden opge
leverd.
De verbouw van de „Naess Tiger"
is een ingrijpend karwei, dat niet
minder dan vier maanden zal ver
gen. Voo-r dat met „bouwen" kan
worden begonnen moet eerst wor
den gesloopt. Zo worden eerst het
gehele iadingsysteem, bestaande uit
dikke gietijzeren leidingen en de la-
dingpom-pen verwijderd.
Vervolgens worden de lading-tanks
inwendig ingestraald waarna het
blanke staal wordt bedekt met spe
ciale verfsoorten, die bestand zijn
tegen de .chemische produkten, die
worden vervoerd.
Ingrijpend is oo'k de wijziging m
het pompsysteem. Voorts krijgt het
silhouet van het schip een ander
aanzien, doordat op het dek vier
grote tanks worden geplaatst. Deze
tanks krijgen een lengte van 27 me
ter en een diameter van^ 4 meter.
Gevuld zullen ze niet minder dan
350 ton wegen.
De verbouw is voor verschillende
afdelingen in de scheepsbouwsector
van „De Schelde", waar men nu
niet direct „warmpjes" in de orders
zit, een welkom karwei.
„Naess Tiger" krijgt ook een an
dere naam: n.l. „Carbo Tiger" Dat
gebeurt op verzoek van de firma
Carbonite in Genève, die het schip
voor de tijd van vijf jaar heeft ge
charterd.
En andere opzienbarende gebeur
tenis was onlangs de komst van het
tankschip „Harold H. Helm", dat
met zijn 92.000 ton het langste,
grootste en breedste schip is, dat ooit
in een Vlissingse haven is afge
meerd. Het schip onderging een
snelle reparatie aan de huidbepla
ting van het roer.
(Van onze correspondent)
RILLAND-BATH Op de Ooster
schelde te Riliand-Bath nabij het ha
ventje van de Rattenkaai, worden
drie Belgische sportvissers vermist.
Zondagmorgen waren de twee ge
broeders J. E. en F. Verscharen, resp.
45 en 60 jaar, en de 30-jarige H. E.
Verbaenen, allen uit Antwerpen, van
uit de benoemde haven vertrokken
om met hun vaartuigje, een open
roeiboot, op de Oosterschelde te gaan
vissen.
Toen zij echter gistermorgen niet
in Antwerpen waren teruggekeerd,
sloeg men al-arm. Door de rijkspolitie
te land en te water werd de omge
ving afgezocht. Slechts enkele inven
tarisstukken van de boot werden te
gen de glooiing van de zeedijk terug
gevonden. Hieruit trekt men de con
clusie dat het bootje tijdens de harde
wind van zondag volgelopen is en
gezonken, en de opvarenden daarbij
zijn verdronken.
Vandaag zal het schorrengebied
met een helikopter worden afgezocht,
terwijl de rijkspolitie te water ter
plaatse gaat dreggen.
DE koster van de r.k. Sint Willibror-
duskerk in Terneuzen, de heer J. F.
de Schepper, ging zondag naar het
kerkgebouw van de Nederlands her
vormde gemeente in Terneuzen. Dat
is minder het gevolg van een oecu
menische doorbraak, dan van een pla
nologische afbraak. Het kerkgebouw
van de sint Willibrordusparochie heeft
vorige week zondag voor het laatst
dienst gedaan. Het zal worden afge
broken.
„Ik krijg men werk dichter bij huis",
zegt koster De Schepper. „Maar toch
zal ik nog weieens de stenen trap,
hier vlak bij mijn huis, afdalen om
naar de Sint Wilibrordus te gaan kij
ken. Ik heb zo af en toe boodschap
pen voor de pastorie. Maar ook het
sloopwerk interesseert me. Met pasen
zal het gebouw verdwenen zijn, zeg
gen ze.
IK ben bijna twintig jaar koster in de
Sint Wilibrordus geweest. Ik volgde
„Pietje de Rijcke" op, die naar Ca
nada is geëmigreerd. Die is een jaar
of zes geleden gestorven.
Ik vind het niet zo verschrikkelijk
om mijn oude kerk vaarwel te moe
ten zeggen. Maar dat wil niet zeg
gen dat je je na zo'n lange tijd niet
aan een gebouw hecht. Je weet dat
er in de nieuwe kerk, die in 1970 in
gebruik zal worden genomen, heel
anders zal uitzien. Het zal in elk
geval een kleiner gebouw zijn en
dat maakt het werken voor een kos
ter plezieriger. Zo'n oude kerk met
zijn vele nissen en hoeken telt meer
stofnesten die van tijd tot tijd schoon
gemaakt moeten worden.
MAAR stemmigheid had die oude Sint
Willibrordus wél! De gebrandschil
derde ramen, waardoor het licht zo
rijk gekleurd naar binnen viel vond
ik zelf altijd bijzonder mooi. In de
nieuwe kerk zal het natuurlijk ook
stemmig zijn, maar anders, meer van
deze tijd natuurlijk. Trouwens, ty
pisch van deze tijd is ook de grote
medewerking van het kerkbestuur
van de Nederlandse hervormde kerk,
die zolang het nieuwe kerkgebouw
nog niet klaar is voor de rooms
katholieke eredienst mag worden ge
bruikt. Dat is toch geweldig, zo'n
stuk praktische oecumene.
Of 'n koster een druk leventje heeft?
Och, dat wisselt. Er zijn perioden
waarin je echt wel weet wat je te
doen hebt. Sinds het overlijden van
de heer Engels, die in de Triniteits-
kerk aan de Axelsestraat werkte, doe
ik ook daar het werk.
VOORAL op zaterdagen en zondagen
komt er dan heel wat kijken. Maar
gelukkig steekt mijn zoon me, als het
nodig is, een helpende hand toe en
dan is het best te rooien.
