DE BEATLES
NIEUWE RAAD HEEFT TAL VAN GOEDE PLANNEN
Vrij baan voor jeugdwerk
RAMMA
EGEN
de biljarttitel van
fZ.-Vlaaiideren
IM IIB
Boek over verbazingwekkend verschijnsel
TIE
n
BREDA
Grondwet
Subsidiëring
Eigen plaats
Onderwerpen
Protestzang in West- Duitsland
loont niet
14
DE STEM VAN ZATERDAG 2 NOVEMBER 1968
JANSSEN wordt nog steeds
:md als kandidaat voor ver
ende wielerploegen. Giste-
verspreidde het Italiaanse
jn het bericht dat de Os-
-echter samen met Gianni
a is gecontracteerd. Jans-
.jchter heeft inmiddels defi-
i „akkoord" met BIC.
)E ROO, Bart Zoet, Jan
;en. Leo van Dongen en
Haast behoren tot de deel-
■rs aan een mini-dernyrace
november in Elsloo. „Mini"
it de coureurs niet hun ge-
rijwiel zullen bestijgen,
een kleinere uitvoering,
lat vervoermiddel zullen ze
angmaker voor hun echtge-
fungeren!
VISSERS en Simon Waar-
urg, organisators van de
iagsen in Amsterdam en
hoven, willen ook Gronin-
een six days geven. Deze
is er onderhandeld en de
uitzichten lijken gunstig.
[ONTEVIDEO, waar het we-
[ampioenschap wordt ge
en, toonden renners en
>rgers zich niet erg inge-
,>n met de accommodatie. De
chting rond de 38 jaar oude
zou slecht zijn en in de be
en piste zitten grote onef-
eden.
testers gaat naar Tjoba 2 en kan
het ongeslagen record handha-
'edo 1 en Blauw Wit 1 zijn twee
;n, die elkaar niet ver ontlopen,
pia gaat weer vrijwel zeker een
re nederlaag tegemoet, nu Togo
zoek komt.
de tweede klas kan Elto er de I
ling weer terug brengen, maar
ïoet het bezoekende Swift 4 een
eer punten afhandig gemaakt
m. KVL moet thuis van Blauw
kunnen winnen. Dit geldt ook
All Ready, dat Animo 3 op be-
krijgt. Zuidwesters 2 en Volhar-
sullen elkaar niet veel ontlopen,
de derde klas A zullen de over-
ngen bij de thuisclubs terecht-
n. Tjoba 3. BKC en TOP mogen
steken laten vallen tegen res-
ïvelijk Atlas 2, Stormvogels 2
ido 2.
de derde klas B de belangrijke j
rijd Luctor 2-Togo 2. De Ter.
naren moeten winnen, willen I
m kans blijven houden op de
plaats.
klas: Stormvogels 1-Luctor 1,
2-Zuidwesters 1, Vedo 1-Blauw
Olympia 1-Togo 1.
iklas: Elto-Swift 4, KVL-Blauw
All Ready-Animo 3, Zuidwes-
-Volharding.
klas A: Tjoba 3-Atlas 2, BKC-
ivogels 2, TOP-Vedo 2.
doren: Togo-Swift 1, Animo-
v Wit, Swift 2-Volharding 1, At
olharding 2.
klas B: Luctor 2-Togo 2.
ipiranten A: Togo A-Swift A
o A-Blauw Wit A.
ido A-Stormvogels B, Swift snel-
o B, Atlas-Zuidwesters.
>ndo B-Swift vlug, Stormvogels
rmvogels C.
Luctor A-Elto, Togo B-Tjoba A
Blauw Wit C-Tjoba B, Luctor B-
slag.
rillen A: Blauw Wit A-Swift A.
BKC-Stormvogels B, Zuidwes-
Inimo blits.
Blauw Wit- C-Olympia, Blauw
i-Zaamslag.
O
m onze biljartmedewerker)
STBURG In de strijd om het
■Zeeuwsch-Vlaamse bïljartkain-
schap heeft I. van de Gazelle
elangrijke overwinning geboekt-
ersloeg namelijk mede-koplO"
I. van Overbeeke. A. Versprille
eg U. de Windt. A. Verbuy'
van C. Moerman en I. Verhage
e baas over A. van de Broek.
|54 punten voorsprong op Ver
voert Gazelle de ranglijs'
SKETBALL Drie spelers van
Amerikaanse basketballploegi
le gouden medaille won op de
ipische Spelen in Mexico, heb'
een profcoontract getekend.
et zal voortaan uitkomen in "e
rrbookers, Don Dee in India"3
Ihn Clawson in Oakland.
iSEN De Italiaanse welt63'
h-t Silvano Bertini, die op
iber te Rome in een titelge'
tegen Fighting Mack uitkom'-
in Bologna van de Ier J1"1
rmack gewcn-nen door in'er'
in de eerste ronde.
(ADVERTENTIE)
Aanvang half drie
Populaire prijzen.
O
Het bruto inkomen van de Beatles moet minstens 1.000.000 pond per jaar bedragen.
Sinds 1963 heeft alleen al de verkoop van hun phten in de hele wereld een totaalbe
drag van 70.000.000 pond opgebracht. Bovendien krijgen de Beatles honoraria voor
het optreden voor radio en televisie.
In Engeland betaalt de BBC ongeveer vijf pond voor elke plaat, die voor de radio
gedraaid wordt. Bij de televisie liggen deze bedragen veel hoger.
Daarnaast ontvangen de Beatles ook dividend van een groot aantal ondernemingen
waarin ze aandelen bezitten zoals NEMS Enterprises, hun muziekuitgeverij Northern
Song en de Beatlemaatschappij Apple, waarvan ze eigenaar zijn.
De Beatles hebben zoveel geld, dat ze morgen met al hun activiteiten zouden
kunnen uitscheiden en van hun miljoenen kunnen leven en naar hun navels
gaan zitten staren. Daar voelen ze echter niets voor, zo constateert Hunter Davies,
een goede vriend van de vier Beatles, die hun opzienbarende biografie heeft
heeft geschreven.
Onlangs is deze biografie „De Beatles" door de uitgeverij Bruna in Nederlandse
vertaling van Jan Jonker en Theo Capel uitgegeven.
v i9bO
1967
Een ding komt erg duidelijk
naar voren: de Beatles missen
een organisator, een Brian
Epstein. „Als ze iemand hadden,
die hun zaken organiseert,"
aldus Hunter Davies in zijn boek,
„zouden ze wat buitensporiger
dingen kunnen doen. Als ze
alles proberen alleen te doen
zou het wel eens mis kunnen
gaan". De Beatles zelf zijn echter
minder pessimistisch wat dit
betreft.
Hun biografie is niet alleen
voor fans interessant. Hunter
Davies heeft getracht zo objec
tief mogelijk te zijn in zijn be
schrijvingen. Dat is niet overal
gelukt. Soms laat hij zich ver
leiden tot het geven van com
mentaar, omdat het nu eenmaal
moeilyk is als vriend afstand te
bewaren. Hij geeft echter wel een
zo volledig mogelijk beeld, door
niet alleen de Beatles zelf maar
ook iedereen die zeer na met
hen te maken heeft gehad
(ouders, opvoeders, schoolvrien
den, vriendinnetjes, fans, vrou
wen) aan het woord te laten.
Hierdoor krijg je een uitvoe
rig inzicht in de voorgeschiedenis
van de Beatlemania, hun jeugd,
waarin ze niet direct lieverdjes
waren, de teddy-boy-tijd toen ze
vetkuiven droegen, leren jasjes
en laarzen en zich achtereen
volgens de Quaxrymen, Moon-
dogs en de Silverbeatles noemden.
Dat was de tijd, waarin John,
Paul en George samenwerkten
met Pete Best en Stu Stutcliffe,
de Beatle die op jonge leeftijd
overleed, maar die enorme in-
vloed heeft gehad op de stijl die
hen tenslotte naar de roem zou
voeren. Zijn verloofde, de Ham-
burgse fotografe Astrid Kirchherr,
was het die de jongens hun
bekende Beatlekapsels en -jasjes
gaf. Niet dat dat meteen het
succes verhoogde.
Het echte succes kwam pas
toen Brian Epstein door toeval
de groep ontdekte en er de
manager van werd. Hij liet ook
op verzoek van de andere Beatles,
zoals ze nu toegeven, drummer
Pete Best vervangen door Ringo
Starr. Iedereen zal zich nog de
wilde taferelen herinneren van
de drie jaar, waarin de Beatles-
populariteit haar hoogtepunt had.
Volle stadions en concert
paleizen, vele duizenden gillende
tieners op de vliegvelden. Het
waren allemaal dingen die psy
chologen en sociologen vele maan
den werk bezorgden. De Beatles
zelf zijn in die tijden niet erg
veranderd. Ze behielden hun
zelfspot en hun gevoel voor rela
tiviteit.
■e „We deden op persconferen
ties leuk, omdat het allemaal één
grote grap was", zegt John, „Ze
stelden allemaal flauwe vragen,
dus gaven wij flauwe antwoor
den. Maar we waren helemaal
niet zo grappig. Het was ge
woon een soort vijfdeklasser-hu-
mor, waar je bijvoorbeeld op
school om lacht. Die grappen
waren smakeloos. Als er goede
vragen over onze muziek gesteld
werden namen we die serieus.
We waren écht zenuwachtig, hoe
wel ik geloof, dat men dat niet
door had. We maakten ons de
zenuwen over een heleboel din
gen."
Op 12 juni 1965 werden de
Beatles onderscheiden met de
Orde van het Britse Rijk. John:
„We moesten de hele tijd lachen
toen we in het paleis stonden te
wachten. We hadden het niet
meer, het was allemaal zo idioot.
Ik geloof werkelijk, dat de ko
ningin in al die officiële dingen
gelooft. Ze moet wel. Ik geloof
niet dat John Lennon, Beatle, an
ders is dan andere mensen, omdat
ik weet dat hij dat niet is. Ik
ben een gewone jongen, maar ik
ben er zeker van dat de koningin
moet denken dat zij anders is."
In 1967 stopten de Beatles
met hun tournees. Dat was een
grote slag voor Brian Epstein.
Schrijver Hunter Davies: „Vijf
jaar lang was zijn leven aan zijn
werk voor hen gewijd geweest.
Toen dat voorbij was hadden de
Beatles elkaar en hun vrouwen.
Hij was alleen geobsedeerd door
zijn eigen ik en maakte zich
zorgen over zijn zorgen, zorgen
waar hij vijf jaar lang niet veel
tijd voor had gehad om over na
te denken".
Dit alles leidde ertoe, dat
Epstein steeds grotere dosis
slaappillen -ging innemen. Dit
leidde tenslotte bij ongeluk tot
zijn dood, die de Beatles zich zeei
aantrokken. Nadat ze met hun
tournees gestopt waren hebben
ze een tijd lang geprobeerd zich
toe te leggen op individuele
interesses. Ze voelden dat het
tijd werd om als individuen naar
een eigen identiteit uit te zien.
George was de eerste. Hij ging
met zijn vrouw naar India, waar
voor de anderen op dat moment
nog geen greintje belangstelling
hadden. John accepteerde een rol
in How I won the war, maar hij
ontdekte al spoedig dat hij
acteren niet leuk vond. Ringo,
de meest huiselijke van de vier
ging zich aan zijn gezin en zijn
huis wijden. Paul besloot de
muziek voor een film „The Family
Way" te schrijven om te kijken
of hij dat leuk vond. Maar dat
was niet zo en hij vertrok voor
een lange reis naar Afrika.
Ze gingen weer naar iets
anders uitkijken en begonnen
met psychedelische middelen.
Daar kwam weer (tijdelijk) een
eind aan toen ze volgelingen wer
den van de maharisji. Ondanks
alles, zo schrijft Davies, bleek
1967, het jaar van LSD en Ma
harisji, hun meest creatieve jaar
tot nu toe te zijn. In de eerste
zes maanden ervan schreven ze
meer nieuwe liedjes en maakten
ze meer nieuwe opnamen dan in
de eerste maanden van 1963.
Typerend voor de improvi
serende werkwijze van de Beatles
ook bij het schrijven van hun
liedjes, was de totstandkoming
van de film Magical Mystery
Tour. Er was geen scenario, ze
hielden zich niet aan regels en
conventies, maar deden gewoon
maar wat. Het ontbreken van
een vaste lijn en gebrek aan er
varing waren goed te merken en
voor het eerst in vijf jaar werd
er kritiek geleverd op de Beatles.
Paul, John en George in Hamburg, 1961
De nieuwe Raad voor de Jeugdvorming heeft grote
belangstelling voor de wijze waarop jonge mensen
nauwer en vroeger kunnen worden betrokken bij
het functioneren van onze staatkundige democratie.
De Raad gaat zich, ook daarom, verdiepen in de
„proeve voor een nieuwe grondwet." Bij de leden
bestaat de wens te bekijken of de kiesgerechtigde
leeftijd drastisch moet worden verlaagd.
Ze wordt in die overtuiging
gesterkt door wat op dit gebied
m Groot-Brittannië speelt.
Daar is een voorstel in behan
deling om jonge mensen het
actieve kiesrecht te geven als
ze zestien jaar zijn. Als dit
voorstel wordt aangenomen, zullen
jeugdige Britten reeds op hun
achttiende jaar gekozen kunnen
worden voor vertegenwoordigen
de lichamen-
De nieuwe Raad voor de Jeugd-
vorming is veertien oktober
geïnstalleerd. Hij heeft toen van
minister dr. M. Klompé een zo
ruime opdracht gekregen dat zijn
adviserende taak een vrijwel
onafzienbaar terrein beslaat.
Voorzitter dr. J. A. Stalpers uit
ui burg is daarover bijzonder
verheugd. Hij heeft die unieke
Kans meteen met beide handen
aangegrepen. „We gaan zelf de
prioriteiten bepalen. Afge
sproken is dat we op onze volgen
de vergadering een soort brain
storming gaan houden. Om te
peilen wat er allemaal leeft."
De raad bestaat uit vogels
van diverse pluimage. Vrijwel
sectors van het maatschap
pelijk leven en de levens
beschouwingen zijn erin verte
genwoordigd.
„Bovendien zijn er nog plaatsen
open. We kunnen dus nog on-
eiienheden corrigeren Weet u,
wat ik zelf fijn vind? Er zitten
3mge^en in! Bijvoorbeeld de
Utrechtse jeugdleider J van
Duinen, De student Du co vam
Weerlee - uit Amsterdam is lid
een oud-provo die het boekje:
„wat wil provo?" schreef.
De centrale vraag, waarvoor de
raad zich gesteld ziet is hoe de
positie van de jongeren is
bij de culturele en staatsburger
lijke ontplooiing die wordt nage
streefd.
„Ik zou mij kunnen voorstellen",
aldus professor Stalpers, „dat
daarbij ook de taak »n positie
van ons onderwijs aan de orde
gaat komen Dat betekent dat
onze raad goede contacten moet
hebben met vele bestaande
specialisten-groepen, zoals de
Ónderwijsraad, de Gezinsraad
en de Sociaal-Economische Raad.
Als ik er zo over praat dringt
zich de gedachte op dat voor
onze raad het probleem van
de wijze beperking wel eens
zwaarder zal kunnen gaan wegen
dan het vinden van stof om zich
in te verdiepen"
„Neemt u nou die grondwets
vernieuwing!" Als we werkelijk
jonge mensen van zestien jaar
stemrecht willen gaan geven, zal
toch al op de lagere school de
vorming tot staatsburgers moe
ten beginnen. Wat betekent dat
voor het onderwijs? Hoe kunnen
we dat verwezenlijken?
Maar er is met die grondwet
meer aan de hand. Juristen
vragen zich af of een nieuwe
grondwet niet veel meer dan nu
het geval is, gebaseerd moet zijn
op de „universele verklaring
van de rechten van de mens" en
of de Europese geest van het
verdrag van Rome er niet sterk
in moet doorklinken. Mij lijkt
dat een zaak, waarbij de jonge
ren zeer sterk betrokken zijn".
Belangrijk lijkt professor Stalpers
dat door een forse decentralisatie
het hele jeugdwerk vrijer
baan kan gaan krijgen. Dus geen
strakke rijkssubsidie-regelingen,
maar een veel plaatselijker of
regionaler beleid voor het
jeugdwerk, dat dan relatie
behoort te hebben met het gehele
welzijnsbeleid.
„Dan kunnen incidentele initia
tieven tot ontplooiing komen.
Onder verantwoordelijkheid van
de regionale of plaatselijke
overheid. Dan ook kan het rijk
allerlei initiatieven financieel
gaan steunen die nu niet aan bod
komen. Dan ook kunnen we zien
af te komen van het automatis
me in vele subsidie-regelingen."
Een andere vraag die beant
woord moet worden is de wijze
waarop jeugdopbouworganen
plaatselijk samenwerken met
de welzijnsorganen. „Dat is
ook sociaal-pedagogisch be
langrijk. In ieder geval zullen we
moeten begrijpen dat we een
stuk verantwoordelijkheid bij de
jonge mensen zelf moeten leggen
en dat we af moeten van de
gelijkschakelende algemene
subsidieregelingen.
Waarbij ik me echt niet verheel
dat aan die decentralisatie ad
ministratief heel veel vastzit.
Die kan men niet ineens door
voeren Bovendien moeten we
goed begrijpen dat er veel geld
mee gemoeid zal zijn."
Interessant is ook de discussie
over de eigen plaats van het
jeugdbeleid in het kader van het
welzijnsbeleid „Er zijn mensen
die dit sterk willen binden. Ze
vragen om een soort wettelijke
regeling voor alle welzijnsvoor
zieningen. Maar anderen voelen er
veel meer voor bepaalde voorzie
ningen voor het jeugd- en jonge
renwerk een eigen kans te geven,
waardoor de eigen identiteit
van dit werk meer reliëf krijgt."
Professor Stalpers gelooft dat
men het zal moeten gaan zoeken
in vergaande samenwerking
bij de planning en dat men de
ophouw-voorzieningen voor
het welzijns- en het jongerenwerk
gescheiden moet houden. De
jongeren dienen daarvoor zelf
verantwoordelijk te zijn.
„Ik geloof dat de oplossing die
we als volk op dit gebied kiezen,
zal bepalen of we erin slagen jonge
mensen te interesseren, te sti
muleren Ook daarbij komt weer
onmiddellijk de vraag om de
hoek kijken, of we de jongeren
willen laten deelnemen aan de
voorbereiding én de uitvoering
van het beleid."
De veroudering van onze bevol
king heeft onmiskenbaar met
zich meegebracht dat vele
functies door relatief oudere
mensen worden vervuld. Dat
veroorzaakt bij vele jongeren
gevoelens van frustratie en
onverschilligheid. Ze hebben het
gevoel dat geschiktheid en
bekwaamheid minder zwaar
wegen dan het hebben van de
„juiste" leeftijd. Wat die dan
ook is!
Onderwerpen om over t.e advi
seren heeft de raad te over.
„Wat zou u zeggen van de mede
zeggenschap van jongeren in de
bedrijven? Is ook het statuut van
de jeugdigen in de bedrijven niet
in het geding? En welk een
problematiek ligt er niet voor de
jeugdige migranten, de jonge
vrouwen en mannen, die het
eigen milieu (moeten) verlaten
om elders in ons land werk te
vinden".
Heel belangrijk vindt de raad ook,
dat is me reeds gebleken, de po
sitie van de jongeren in de
strijdmacht. „We gaan zeker
praten over het pedagogisch ren
dement van de strijdmacht. Enkele
leden zijn daarover zeer onge
rust". aldus professor Stalpers.
De „interdepartementale stuur
groep jeugdvragen" heeft de raad
een uitvoerige lijst gestuurd van
de terreinen die hij zal kunnen
betreden. Die omvat vijf grote
groepen, namelijk: de emanci
patie van de jongeren: de
bescherming van de jeugd; de
persoonlijkheidsvorming en de
voorbereiding op de toekomstige
taken; de vrijetijdsbesteding; de
huisvesting van de jongeren.
„Het zijn aanbevelingen De raad
zal zijn eigen weg gaan, maar
kan ter wille van de doelmatig
heid niet negeren wat anderen
reeds aan studies hebben ge
maakt of aan het maken zijn.
Daarom heb ik gevraagd aan die
stuurgroep of ze naar onze ver
gaderingen een waarnemer wil
sturen."
De raad wil gaarne dat haar
vergaderingen zoveel mogelijk
openbaar zijn en dat ook de stuk
ken die ze laat uitgaan een zo
groot mogelijke verspreiding heb
ben. Dat geldt ook voor zijn jaar
lijkse verslag aan de minister. Of
dat wordt gerealiseerd is nog
een open vraag.
Professor Stalpers zelf meent
dat de raad over bepaalde onder
werpen hearings zal gaan houden
Dat om de democratische me
ningsvorming te bevorderen en
om de leden van de raad van
een maximum aan objectieve in
formatie te verzekeren.
„En we zullen ons zeker niet
alleen met de tienergroepen en
hun problemen bezighouden. Hel
kan best zijn dat de oplossing
van bepaalde vraagstukken al op
de lagere school ligt. Onze op
dracht is ruim. Onze wil om ei
iets goeds van te maken is
groot!"
Jacques Levy
Er zijn in de muzikale ont
wikkeling van de Beatles ver
schillende fases te herkennen!
Eerst de roek and roll, toen de
beat, daarna het serieuze experi
menteren met nieuwe instru
menten (o.a. de Indiase sitar).
Met dat experimenteren zijn ze
ook nu nog bezig. Hunter Davies
beschrijft hoe dat allemaal in
zjjn werk gaat.
En de Beatles nu?
John Lennon heeft in Weybridge
een groot imitatie-Tudor-huis.
Daar woont hij volgens het boek
nog braaf met zijn vrouw Cynthia.
Zijn verhouding met de Japanse
Yoko Ono is van nog te recente
datum. Over de opvoeding van
zijn zoontje Julian heeft John
zeer vaste ideeën; „Hij hoeft niet
te weten hoe Sir Francis Drake
al die Spanjaarden uitmoordde
en dat Engeland de televisie heeft
uitgevonden en meer van dat
nationalistische geouwehoer. Hij
moet leren hoe hij in deze wereld
moet leven".
John kan niet buiten de
andere Beatles: „Bij die film heb
ik erg hard gelachen en leuk
monopolie gespeeld, maar het
ging niet. Ik was enorm blij toen
ik de anderen weer zag. Toen ik
hen zag voelde ik me weer nor
maal."
Paul McCarthney is de enige
Beatle die in Londen woont. Vol
gens de schrijver is Paul de
leider van de vier en niet John.
Paul is de zakenman, de door
zetter. Ook het hele Apple-idee
is van Paul. Hij ziet het als één
gigantische onderneming met
winkels, clubs, studio's en de
beste vakmensen die er te vinden
zijn. Een van de ideeën, de
Apple-boetiek is inmiddels al
minder goed gebleken. Dat zal
hem echter niet weerhouden de
andere uit te voeren.
Over de andere Beatles zegt
Paul: „Ringo heeft iets geweldigs
sentimenteels, George heeft vast
omlijnde ideeën over dingen en
hij is erg toegewijd als hij be
sloten heeft. John doét dingen.
Hij gaat snel op nieuwe dingen
af. Ik, ik ben conservatief. Ik
was de laatste die hasjiesj pro
beerde en bloemenkleren droeg.
Ik ben gewoon de behoudende
jongen van ons vieren."
George heeft een lage, hel-
geschilderde bungalow in Esher.
Hjj is de Beatle, die het best
buiten de andere Beatles kan.
Vroeger was hij het meest bezeten
van al het geld en het feit dat
hij miljonair was. Zijn vrouw
Patty heeft nog steeds last van
fans: „Ik word nog steeds doods
bang als ik een groep meisjes
op straat zie. Ik kan ze niet voor
bij lopen. Ik moet een omweg
maken. Ik denk altijd dat ze me
misschien gaan slaan."
George: „Persoonlijk vind ik
het niet meer prettig, dat ik een
Beatle ben. Die hele Beatles-toe
stand heeft niets te betekenen en
is onbelangrijk. Ik heb genoeg
van al die mij, wij, ik-toestanden
en al die zinloze dingen die we
doen. Ik probeer oplossingen voor
de meer belangrijke zaken in het
leven te vinden."
Ringo woont vlak bij John
op hetzelfde landgoed in Wey
bridge, ook in een imitatie-
Tudor-huis. Nel als John hebben
Maureen en hij de hele dag pop
muziek opstaan. Ringo is niet
de teruggetrokken jongen waar
voor velen hem houden. Het is
volgens het boek, een open en
vriendelijke jongen, echt de
aardigste van allemaal. Hij zegt,
dat hij het niet erg vindt als alles
wat er nu is er gewoon morgen
niet meer zou zijn.
Als hij niet bij de Beatles was
gekomen zou hij nu waarschijn
lijk een gewone arbeider zijn ge
weest. Ringo: „Ik ben natuurlijk
blij dat ik dat niet ben. Ik vind
het leuk om in de geschiedenis
vermeld te worden of in ieder
geval in een soort geschiedenis.
Ik zou het leuk vinden als mijn
naam in schoolboeken kwam te
staan en dat de leerlingen dan
over mij zouden lezen".
De geschiedenis leert ook dat
de wereld bedrogen wil worden.
En ook wat dat betreft kunnen
de Beatles best in de geschiede
nisboekjes velmeld worden ge
tuige de opmerking van John
over hun liedjes:
„We zijn ook eigenlijk op
lichters. We weten, dat we ze
belazeren omdat we weten, dat
de mensen belazerd willen wor
den. Ze hebben ons de vrijheid
gegeven om hen te belazeren.
Laten we dat erin stoppen,
zeggen we, dan gaan ze er iets
achter zoeken. Ik ben er zeker
van dat alle kunstenaars dat
doen als ze in de gaten krijgen
dat het oplichterij is. Ik wed, dat
Picasso de zaak belazert. Ik wed.
dat hij zich de laatste 80 jaar
heeft bescheurd."
J. T.
Hunter Davier - De Beatles.
Uitgave A. W. Bruna en Zoon
Utrecht/Antwerpen, 11,90.
De zingende rebellen in de
Duitse bondsrepubliek hebben het
moeilijk. Alleen de allerbekend-
sten vinden zonder al te veel
moeite een muziekuitgever. En
dat terwijl de Amerikaanse
protestzangers platenoplagen
behalen, die in de vele miljoenen
lopen. Voor de meeste Duitse
protestzangers blijf het werk
terrein beperkt tot de
vriendenkringen.
De jonge liederenrebellen
beroepen zich op een traditie van
het literair-politieke protest in
Duitsland. Hun voorbeelden zijn
Wedekind, Tucholski en Brecht.
Maar zij hebben indertijd het
publiek geschokt. Applaus was er
slechts van de zijde van de
moedigen. De zangers, lie thans
protesteren, krijgen zelfs geen
bijval van de eveneens rebelle
rende studenten. Toch zijn de
liederen en teksten van de
meesten van niet te onderschatten
niveau. Dit werd nog niet zo lang
geleden bewezen tijdens een
ontmoeting van „linkse" Duitse
zangers op de burcht Waldeck.
Onder hen bevonden zich Franz-
Josef Degenhardt, Dieter
Süverkrüp en de cabaretier Hans
Dieter Husch.
Zij zijn allen tegen het
„establishment", de oorlog in
Vietnam, rassendiscriminatie, of
valse moraal van het
kleinburgerdom De manier
waarop zij hun onlustgevoelens
uiten verschilt. De ene groep
gelooft aan de overgeleverde
balladevorm, een andere aan de
vriendelijke Amerikaanse folklore,
een derde zoekt steun bij het
Franse chanson, een vierde bij
het oude Duitse volkslied. Maar
een ding blijft voor allen het
zelfde: er is slechts een zeer
kleine groep die naar hen wil
luisteren. Zij vinden in de Duitse
bondsrepubliek nauwelijks gehoor,
laat staan dat er wat voor hen te
verdienen is. En blijf dan maar
eens protesteren....
Er is nogal wat verwarring
ontstaan over de nieuwe plaat van
de Beatles „Hey Jude". Niet zozeej
over de plaat, alswel over de titeL
Sommige argeloze lieden menen
dat het betekent Hey Jood. Nu
is Jude wel jood in het Duits,
maar niet in het Engels. Wat het
dan wel betekent? Een
meisjesnaam zeggen sommigen.
Ja, dat zou je op het eerste
gehoor en gezicht wel zeggen
maar de ware betekenis van
de titel van de nieuwe Beatleplaat
hebben we vernomen van
The Bee Gees. „Jude" is namelijk
Liverpools voor „John".
Paul McCartney heeft de tekst
van dit liedje (met achteraf een
dubbele bodem) geschreven om
John te bewegen weer terug te
keren naar zijn vrouw Cynthia
en Yoko Ono (Johns nieuwe
liefde) in de steek te laten.
Paul McCartney vertelde dit
onlangs aan de Bee Gees en hij
vertelde er ook bij, dat John
tamelijk kwaad geworden was,
toen hem de ware betekenis van
dit liedje was meegedeeld John
voegde hem toen toe, dat Paul
zich niet met zijn privé-zaken
moest bemoeien En daar hebben
de Beatles nou net moeite mee,
want onder invloed van Yoko Ono
zou John weer „stuff"
gebruiken.
