Pakistan was
niet te slaan
op hockeyveld
ARBITER FAALDE
Voetbal
finale
n farce
ZES PLAKKEN VOOR
CASLAVSKA
Nederlan
ids succes
kon spre
kender zijn
BLUNDERS
Goudmaker slaagde
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO-CITY Olympische
Spelen zijn een testbank voor elk
land. Geen toernooi waarin zo dui
delijk blijkt op welke onderdelen
terbetering noodzakelijk is en waar
dringend moet worden ingegrepen
ge krachtmeting is meedogenloos.
Er zijn landen die in een bepaalde
sport naar de top gaan reiken, er
zijn er die moeten constateren dat
terrein verloren is gegaan en dat
de race met de top niet kon worden
tolgehouden. Nederland behoort tot
die landen. Het zou unfair zijn tv
constateren dat Nederland gefaald
heeft op deze Spelen. Gemeten
naar het aantal medailles zijn deze
Spelen voor ons land gunstiger ge-
u>eest dan Tokio 1964. Maar het ts
niet alleen het eremetaal dat telt.
Daarachter liggen de valkuilen die
alleen de zeer voorzichtige kan
ontlopen. Maar hij ziet ze. Er zijn
enige sporten zonneklaar in die val
kuilen terechtgekomen. Sporten
waarin Nederland eens een toppo
sitie innam: het zwemmen bij de
dames, het hockey en het zeilen. In
het „toernooi van de waarheid" zijn
deze sporten teruggevallen tot de
middelmaat. Het zijn de sporten
waarvoor in de toekomst een nog
strengere selectie zal moeten wor
den toegepast en waarbij niet mag
worden afgegaan op in het, zij hel
niet zo lang voorbije, verleden be
haalde succesen, die bij het heren-
zwemmen zelfs van incidentele aard
waren. De heren zijn dan ook, Rob
Schoutsen buiten beschouwing ge
laten, prompt door de mand ge
tallen.
De grootste klap heeft het dames-
zwemmen moeten incasseren. Dat
km niet aan de mogelijkheden voor
ie voorbereiding hebben gelegen
want geen bond die zo royaal is
geweest met het verstrekken van
faciliteiten. Zelfs een vele weken
durende trip „om te kijken of
zwemmers en zwemsters een zo
lange periode konden overbruggen"
ontbrak niet. Helaas zijn de resul
taten niet in overeenstemming ge
weest met die faciliteiten. De zwem
ploeg is doodgewoon, zoals dat zo
treffend wordt genoemd, „afge
gaan". De heren hebben het excuus
weer uitgezonderd Schoutsen
dat zij door het NOC op één enkele
verrichting zijn geaccepteerd. Zij
zijn ijverige toeristen m Mexico
City geweest.
Uitgezonderd oersterke Ada Kok,
die zichzelf de taak had gesteld
goud te veroveren en daaraan vol
deed. Dat was geen verdienste van
Kerkhoven, die in feite een fail
liete boedel en stapels statistie
ken met de polsslag voor. tijdens
en na de spelen achterlaat als
hij per 1 januari in dienst van de
gemeente Den Bosch treedt
Men zou enigszins optimistischer
kunnen zijn wat de hockeyploeg
aangaatindien men de plaats op
de eindrangschikking in ogen
schouw neemt. Maar er is duide
lijk gebleken dat de aansluiting
met de top verloren is gegaan.
Nederland speelt nóg goed hockey
maar er ontbreekt iets. De zozeer
geroemde conditie bleek niet bij
alle spelers aanwezig en het ver
mogen om „terug te komen" ont
brak.
Hetzelfde geldt voor de zeilers
die volkomen hebben gefaald.
Dat de waterpoloploeg niet meer
van de kracht van weleer ts, bleek
al in het toernooi in Italië dat als
kwalificatietoernooi voor de Ne
derlanders gold. Het NOC besliste
niettemin dat de ploeg naar Mexico
City moest. Daar is gebleken dat
de techniek voldoende is maar het
raffinement van de betere landen
ontbreekt. Ook hier dus een taak.
Mexico City heeft ook aangena
mer prestaties aan de oppervlakte
gebracht. De atletiekploeg, een
grote afvaardiging, heeft voldaan.
Er is weliswaar slechts een enkele
medaille behaald, terwijl er op
'meer was gerekend (4 x 100 meter
dames en My ma van der Hoeven)
maar er werden verscheidene fi
naleplaatsen bereikt en dat is op
zich. in een dergelijk zwaar bezet
toernooi, al een uiterst prijzens
waardige prestatie.
De kanoploeg hoeft zich evenmin
te generen. Vier van de vijf ploe
gen in finales is een respectabele
prestatie, die niet geheel en al in
het gewenste niveau uitmondde
omdat het succes van Tokio (zil
ver in de K 2) niet kon worden
geprolongeerd. Uitzending was
voor deze wakkere groep, die moest
optornen tegn een overmachtige
concurrentie, zeker gerechtvaar
digd. Zoals dat ook het geval was
met gewichtheffer Piet van der
Kruk, die als kansloze naar Mexico
ging en zowaar met een negende
plaats te midden van 's werelds
sterkste mannen naar huis ging.
Een opvallend goede prestatie.
Wat eveneens gezegd kan worden
van de roeiers, die in Jan Wienese
om zijn manier van optreden
niet altijd tot de troetelkindjes be
horend een formidabel atleet
hadden die met dezelfde intentie te
water ging als Ada Kok en zijn
doel ook bereikte.
Als de wielrenners niet die on
aangename affaire hadden gehad,
zouden ook zij een topplaats op de
.eigen ranglijst" hebben ingenomen.
Zij zaten steeds vooraan op de weg
en, in mindere mate, op de baan.
Maar de twijfel aan de prestaties
is niet weggenomen, ook niet nadat
de Prins de Merode namens de
Medische commissie van het Inter
nationaal Olympisch Comité een
onderonsje had met de officials
van de Nederlandse afvaardiging,
waarna een communiqué werd uit
gegeven dat de ploeg geen enkele
blaam treft. Dr. Dokkum. chef de
mission heeft duidelijk gesteld dat
er een onderzoek zal worden inge
steld. om door de medische com
missie van het IOC. Welnu, een
verzoek tot dat onderzoek is bij
die commisie niet binnengekomen.
Zo lang er niet door officiële in
stanties wordt geoordeeld, blijft
het goud zonder glans. En het ziet
er naar uit dat de KNWTJ en de
Olympische leiding de zaak met
bekwame spoed in de doofpot, zul
len stoppen.
Zonder glans was het optreden
van de boksers. Ook zij bezaten
niet de Olympische instelling" die
vergt dat men zich tot het aller
uiterste geeft.
Dit alles overziend, moet worden
geconstateerd dat de Nederlandse
tfvaardiging te groot was en dat de
successen sprekender zouden zijn
indien het NOC een selecter gezel
schap boven een groat had verko
zen.
DERDE SPORTPAGINA DE STEM VAN MAANDAG 28 OKTOBER 1968
'i OC-SELECTIE NIET STRENG GENOEG
De naar schatting 60.000 toeschou
wers hadden het liefst het hoofd van
hun landgenoot geëist. Ook in Mexi
co is dat in een Olympisch toernooi,
echter een onmogelijkheid. Zij zoch
ten compensatie in een langdurig
fluitconcert en koelden vervolgens
hun wraak op de falende rechtspre
ker door hem te bekogelen met alles
wat onder hun handen kwam.
Het was allemaal weinig Olym
pisch, maar wel zeer begrijpelijk. Im
mers, in drie minuten tijd had arbi
ter De Leo de voetbaleindstrijd Hon-
garije-Bulgarije tot een farce ge
maakt. Achtereenvolgens had hij de
Bulgaren Tzvetan Dimitrov, Atanasse
Christov en Kiril Ivkov naar de
kleedkamer gestuurd voor overtre
dingen die in de eerste twee gevallen
met een berisping of eventueel
een officiële waarschuwing be
hoorden te worden afgedaan. Bij een
1-2 achterstand was Dimitrov drie
minuten voor de rust het eerste
slachtoffer van Diego de Leo's falen.
Een felle charge tegen de Hongaar
Erno Noske was daarvan de oorzaak.
Een soortgelijke overtreding in een
overigens beslist niet bijzonder ruwe
wedstrijd maakte een einde aan
Christov's droom over Olympisch
goud. Was het wonder dat daarna
Kiril Ivkov zich vergat en de bal tot
tweemaal toe in de richting van het
arbitrale trio trapte? De Leo had het
te druk met acties tot lijfsbehoud om
de wandaad te constateren. Zijn
landgenoot Arturo Yamasaki stak
ontredderd de witte vlag omhoog.
Niet ten teken van overgave. Alleen
om aan te geven dat Ivkov's gedrag
hem niet was ontgaan.
Met de kalende aanvoerder Peter
Jekov alleen in de aanval trachtten
de Bulgaren het onmogelijke waar
te maken. De gelijkmaker bleef uit.
Dat kon ook niet anders. Alle moe
dige acties van de ijverige Jekov en
alle steun van het publiek ten spijt.
Vier minuten na de hervatting was
de strijd in feite beslist, nadat Istvan
Juhasz de stand op 3-1 had gebracht.
Een tiental minuten later scoorde
Antal Dunai het vierde Hongaarse
doelpunt.
Diego de Leo scheen in de slotfase
zijn publiek nog te willen overtuigen,
dat hü nu eenmaal een man is van
strenge normen. Een overtreding, die
in een voetbalwedstrijd beslist geen
uitzondering is, kostte ook de Hon
gaar Juhasz een vervroegde gang
naar de kleedkamers. Het publiek
kwam er allerminst van onder de
indruk.
Het trieste van alles is eigenlijk,
dat de Hongaren, naar alle waar
schijnlijkheid de sterkste ploeg van
het toernooi, nu niet de kans kregen
te tonen dat ze de titel volkomen
verdienden.
Bulgarije, dat in de laatste ronden
op weinig indrukwekkende wijze
Israël en Mexico uitschakelde, nam
halverwege de eerste helft door
Tzvetan Dimitrov verrassend de
leiding. Toen Ivan Menczel even
voor rust gelijk maakte schenen alle
factoren aanwezig voor een boeiend
duel. De toeschouwers kwamen nog
meer in de ban van de sfeer doordat
Antal Dunai direct hierop de Hon
garen een 2-1 voorsprong gaf.
Helaas, een minuut later maakte
Diego de Leo een boeiend vervolg
van de voetbalfinale onmogelijk. De
toeschouwers lieten hun leidende
landgenoot op alle manieren merken,
dat ze weinig waardering konden
opbrengen voor zijn beslissingen.
Aan de Olympische titel konden ze
de Bulgaren niet helpen. Dat zagen
ze nadat de Hongaarse voorsprong
tot 4-1 was uitgegroeid zelf ook in.
Als het kind-dat-zijn-zin-niet-krijgt
hebben ze toen maar de wedstrijd
bal na een mislukt schot op het Bul
gaarse doel geconfiskeerd. Doelman
Stoyan Yordanov probeerde de ma&*
sa noe tot andere gedachten te bren
gen. Het publiek zette zijn protest
betoging echter door tot het bitter*
einde.
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO CITY Diego de Leo
wilde een lield zijn. Maar de rol lag
hem niet. Met opgeheven hoofd dacht
hij de arena van het Azteken stadion
te verlaten. De donkere Mexicaanse
scheidsrechter, die verantwoordelijk
was voor een volkomen ontluisterde
voetbalfinale, gaf zijn voornemen al
heel snel op. Toen de honderden zit
kussentjes, die van de hoge tribunes
zeilden en zijn bestaan steeds na
drukkelijker bedreigden, zocht hij
dekking tegen de betonnen zijmuur
en vluchtte vervolgens in de cata
comben.
Grote
vreugde in de Indiase ploeg nadat het tweede doelpunt tegen
W-Duitsland was gescoord. De bronzen medaille was gered. In de
stand (2—1) zou namelijk geen verandering meer komen.
onze speciale verslaggever)
Ha .u O CITY Trainer Hank
''eer ,"®>u<'mak6r van Tokio", heeft
°ndanlen goutie.n Pl°eg afgeleverd,
dat lrote rivaliteit van Rusland
tïwpnnr, Spelen in een soort ze-
had m, .herhaaldelijk verklaard
tositi» Ujk wel eens de machts-
•"«Itle van do STr.
het oivI?n- ,e Verenigde Staten in
wnsn bnsketbaltoernooi te
Riki j™'inen> en Zuid-SIavië,
- o -n de halve finale be-
t'genfiik Amerikaanse zege
'eest 'm fefn moment in gevaar ge-
de einZ,-'winst op Zuid-SIavië in
«tik ja .i'1'.". (65—50) bleef de ploeg
54e Olympische wedstrijd
zonder nederlaag. De 22.000 toe
schouwers zagen Amerika in de eer
ste speeltijd een kleine voorsprong
nemen (3229). Na de rust verloren
de Zuidslaviërs ook het laatste
sprankje hoop op goud. „Jo-jo" Whi
te (14) en Haywood (21) scoorden
zoals zij wilden en de eindstand van
6550 was nog geflatteerd voor de
Zuidslaven.
Voor de zevende maal sinds 1936
(Berlijn) won de Verenigde Staten
goud op dit Olympische onderdeel.
Brazilië, in Rome (1960) en Tokio
(1964) derde, moest in Mexico ge
noegen nemen met de vierde plaats
achter Rusland, dat zich van een ze
kere finaleplaats zag beroofd.
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO-CITY Pakistan is als
Olympsch kampioen gelauwerd van
het zwaarste hockeytoernooi, dat ooit
gehouden is. De Pakistani, die over-
donderderend het toernooi binnen
stapten met een overwinning met 6-9
op Nederland, hebben zich in de ne
gen wedstrijden ook werkelijk de
sterkste getoond. Zij noteerden geen
enkel verliespunt en wezen ook in de
finale het door een overwinning op
India verrassend hiertoe doorgedron
gen Australië gedecideerd terug. In
dia, de Olympische kampioen 1964,
behaalde de bronzen medaille door
een zege met 21 op West-Duitsland.
Australië, d'at zijn broins vain Tokio
zag verzilverd, heeft met zijn hechte
ploegvenband en hoog opgevoerde
conditie toch niet de kracht kunnen
ontwikkelen om Pakistan te verslaan.
De Aziaten, de grootmeesters van de
techniek, dlie met hun solo's en com
binaties in dit toernooi test zulke im
ponerende prestaties kwamen, heb
ben alleen n het begin hun tegen
standers de illusie gegeven, diat er
een mogelijkheid voor goud bestond.
Het begin van beide ploegen was ner
veus en er werden vele fouten ge
maakt, vooral door de aanvallers, van
die Asad Ma'li'k in de zesde minuut
de eerste scoringskans kreeg geboden
door rechtsbuiten KhaflJld Mahmood.
Malik had echter ook nog geen greep
op de bal en zijn slag miste doel. De
Pakistani waren echter al spoedig
duidelijk gevaarlijker en in de zes
tiende minuut moest de Australische
doelman Paul Deardng, die in eerate
instantie een Pakistaanse doorbraak
nog had kunnen opvangen, capitule
ren voor een feilloze slag van Abdui
Rashid: 1—0, De Australiërs, die in
het gehele toernooi reeds hadden be
wezen over een geweldige veerkracht
te beschikken en bovendien over een
groot solidariteitsgevoel, trokken da
delijk gegroepeerd ten aanval om het
eerste venliespunt te nivelleren. Met
een prachtige rush trok de kalende
Raymond Evans de Pakistaanse de
fensie open, maar de reactie van mid
denvoor Riley was ver onvoldoende.
Khalid Mahmood had aan de aindere
zijde al evenmin succes, toen hij een
afgemeten voorzet lanceerde. De ene
na de andere mist? de bal ,die als
een mes door de linies sneed. Austna-
liës kondngsschutter Brian Glencross
kwam in de eerste helft nog wel tot
een treffer uit een sitrafcorner, maar
die Italiaanse scheidsrechter Tinti
kende geen pardon: sticks.
Pakistan had zijn aanspraken op de
Olympische titel duidelijk onder
streept, maar was ook Nederland te
gen de „Aussies" in de eerste helft
niet oppermachtig geweest om ten
slotte toch met 02 te verliezen door
een korte, maar alle hoop vernieti
gende krachtsexplosie? Fel gebrand
om het verloren terrein te herwin
nen ontwikkelde Australië dadielijk
na de rust een offensief, waarbij de
vlammen hoog oplaaiden. Te hoog
zelfs Gordon Pearce wilde zijn
dadendrang kracht bijzetten met de
vuist. en d'e Nederlandse scheids
rechter Guus Lathouwers moest snel
bijspringen om de vete te lokaliseren.
Na een vermanend woord tot die bei
de aanvoerders kon die strijd worden
vervolgd. Vrouwe Fortuna had van
de zijlijn de kibbelende partijen ge
volgd en besloot haar gunsten te
schenken aan Australië. Daardoor
bleef een solo-actie van Asad Malik,
waarbij hij ook doelman Deairing pas
seerde, onbeloond. Op d'e lijn kon
Haiigh nog redden. En vlak daarop,
in de eMdie minuut na de rust, stond
zij Brian Glencross bij, taan hjj
de derde Australische strafcormer
naar voren kwam. Zijn hard inge
schoten bal was niet te stuiten en
de stand was weer gelijk: 11.
Dit Australische succes deed de Pa
kistani prikkelen en met nog meer
ijver wierpen zij zich in de strijd.
Australië moest de noodvlag hijsen.
De opgave bleek te zwaar. In de 21e
minuut van de tweede helft brak
Mahmood op de rechtervleugel door
en ditmaal bereikte zijn voorzet wel
de goede man, Ashad Malik, die de
uit zijn doel gekomen Dearing om
speelde en de bal achter hem depo
neerde, De klap, waarmee de ba-1 te
gen het houtwerk sloeg, was tot ver
in de omtrek hoorbaar. Er bestond
geen twijfel over: Pakistan was
Olympisch kampioen. De tegenstand
van de Aussies was gebroken. Zij
stelden zich tevreden met het zilver.
De sterkste had gezegevierd en zij
konden dit slechts erkennen.
De eindstand van het Olympische
hockeytoernooi: 1 Pakistan, 2 Austra
lië, 3 India, 4 West-Duitsland, 5 Ne
derland, 6 Spanje, 7 Nieuw-Zeeland,
8 Kenia, 9 België, 10 Frankrijk, 11
Oost-Duitsland, 12 Groot-Brittannië,
13 Japan, 14 Argentinië, 15 Maleisië,
16 Mexico.
i Met dit resolute gebaar stuurde scheidsrechter Diego de Leo drie Bul
garen en een Hongaar uit het veld. Op bovenstaande foto is Kiril Ivkov
het slachtoffer.
(Van onze speciale verslaggever)
MEXICO-CITY De wraak van Vera Caslavska is zoet geweest. Met
vier gouden en twee zilveren medailles is de 26-jarige Praagse, die twee
jaar geleden bij de wereldkampioenschappen in Dortmund van haar troon
dreigde te worden gestoten door Natalia Koetsjinskaja, de koningin van de
Olympische turnwedstrijden geworden. In het schitterende „Auditorio Na-
eional" met zijn 27.000 zitplaatsen een ideale turntempel, heeft zich een
verbitterd prestigeduel afgespeeld tussen Tsjechoslowakije, Rusland en Oost-
Duitsland. In dit gevecht, waarin ook politieke achtergronden een duidelijke
rol speelden, heeft Rusland dan wel zijn in Melbourne, Rome en Tokio
veroverde titels in het landenklassement geprolongeerd, maar Tsjecho
slowakije werd door Vera Caslavska de grote triomfator.
Op de laatste avond van het damesturnen, hebben 27.000 „bevoorrech
ten" nog eens kunnen genieten van het talent van Vera Caslavska. Die
slotavond waarop de dames streden om de individuele titels op de onderde
len, is een grandioos succes, geworden voor Vera Caslavska. Zelden zal een
sportvrouw zo uitbundig gevierd zijn als de Tsjechische. Driemaal stond Vera
op het hoogste platform, alleen bij de ceremonie protocolaire van de even-
wichtsbalk ontging haar het goud. De prijsuitreiking op dit nummer is voor
Natalia Koetsjinskaja, die van haar landgenoot Konstantin Adrianov het
goud kreeg omgehangen, een kwelling geworden. Toen het jonge Russinnetje
op 't platform sprong barstten schrille fluitconcerten los. En niet ten on
rechte. Natalia Koetsjinskaja, die een schitterende balkoefening had laten
zien met zeer zware onderdelen, werd evenals Vera Caslavska gewaardeerd
met 9,85 punten. In kwaliteit deden de oefeningen van de twee turnsters niets
voor elkaar onder maar „Natasja" maakte in het begin een klein foutje, dat
de jury vooral in dit gezelschap tot een lager totaal had moeten bren
gen. Het enthousiaste publiek kwam pas weer tot bedaren toen Caslavska
op de tweede tred verscheeen.
Het enthousiasme voor Caslavska was echter nog niets vergeleken bij
het tumult dat losbarstte toen de laatste tonen van de muziek waarop Vera
haar vrije oefening deed, in de immense ruimte waren verklonken. Minuten
lang scandeerden de Mexicanen de naam „Vera".
De ideale waardering „tien", die voor dit juweel van turnkunst zonder
meer gegeven had mogen worden, verscheen echter niet op het electronische
scorebord. Vera moest genoegen nemen met 9,90 punten, eenzelfde waarde
ring die Larissa Petrik (Rusland) even daarvoor ook had gekregen. Het
tweetal dat na de verplichte keuze-oefening ook hetzelfde totaal had, ein
digde daardoor op een gedeelde eerste plaats. Het brons was voor Natalia
Koetsjinskaja.
Terwijl het Russische volkslied klonk stond Caslavska, die tijdens de
ceremonie protocolaire van de teamwedstrijd met haar landgenoten niet door
d* Russinnen was bekeken, met afgewend hoofd op het schavotjle.
