Jessica en haar zusjes
huis
aan
naar een nieuw
J
VERHUIZEN IS ECHT SPANNEND
Een schildpad is erg sterk
PRISMA7
cNamara wil sterke
uitbreiding activiteit
van de Wereldbank
DE HERFST
Jan en An
Hef is herfst
LIAN EN HET VEULENTJE
PJET VAN AART Haagweg 27 Breda Tel. 33654
A. C BROEKHUIS Grote Kerkstraat 13 Steenbergen Tel. 01670-3385
N.V. BAITHAZAAR Molenstraat 12 Roosendaal Tel. 01650-34583
J. v.d. PIASSCHE Juwelier-Horloger, Burgem. Erasmusstr. 14 Tel. 01170-2529 Oostburg
ANT. v. MSl-v. VELDHOVEN Wouwsestraat 18 Bergen op Zoom
J. P. CORNET Boschstraat 44, Breda, de gehele prisma collectie
FERD. v. IERSEL Juwelier-Hologer, Zuiderhout 18, Oosferheide.
Steun
ANOF vraagt
24 miljoen meer
voor onderwijs
PRISMA
HORLOGES
Boer Hartman
koopt boerderij
terug van
Landbouwschap
|e 220 S. Het apparaat
2 scheerhoofden dat al
L zijn voortreffelijke
heeft getoond,
scheerders zijn er
klaar en heeft
een geïrriteer-
ordacht - Goed
DE STEM VAN WOENSDAG 2 OKTOBER 1968
Vlak voor de grote vakantie was
het zover. Vader en moeder had
den al weken geheimzinnig lopen
doen. Er waren veel tochtjes met
de auto gemaakt en ze waren in
een heleboel huizen wezen kijken.
Waarom, dat was Jessica en haar
twee zusjes Angelien en Lisette
niet duidelijk geworden. Maar ja,
als vader en moeder iets deden,
dan zou dat wel goed zijn dachten
zij. En daarom wachtten ze in gro
te spanning op de dingen die gin
gen komen.
En op een woensdag, ze hadden
's middags wij van school, vertelde
moeder het hun: ze gingen verhul
zen. Ja echt, ze gingen weg naar
een nieuw huis. Nou, dat was na
tuurlijk geweldig. Hoewel, verhuizen
betekent ook naar een nieuwe school
gaan en je vriendjes achterlaten,
afscheid nemen van de juffrouw en
van de tantes uit de straat. Zo erg
leuk was verhuizen toch eigenlijk
niet. Maar toen eenmaal de verhuis-
auio voor de deur stond en de ver
huizers met hun grote handen de
kisten hadden volgeladen en alle ta
fels en stoelen in de vrachtauto had
den gezet, dachten ze bijna niet meer
aan al die oude dingen. Ze gingen
naar een nieuw huis. Ja, bijna, was
het of ze naar een ander land toe
gingen. Je kunt immers niet weten
hoe het daar zal zijn. Je weet niet
eens hoe het huis er uit ziet. Het
viel allemaal geweldig mee. Meerij
den in de verhuisauto was natuur
lijk helemaal prachtig. Meehelpen
met sjouwein, rondkijken in de nieu
we kamers, voor het eerst in je ei
gen kinderkamer rondlopen, dat zijn
allemaal heerlijke dingen. Na een
paar weken was het nieuwe er af.
Toen rook het huis alleen nog maar
naar nieuwe verf en voelde het be
hang nog een beetje nat aan.
De vakantie was natuurlijk voorbij
gevlogen. Jessica, de oudste ging
voor net eerst naar de grote school
en ze mocht zelf een echte schooltas
opzoeken en een schortje van blauw
witte ruitjes en slofjes met witte
pompoenen er op. Angelien was ook
ineegeweest en was een beetje ja
loers geweest op al die mooie nieuwe
dingen. Lisetje vond het allemaal
prachtig, maar had nog genoeg aan
haar eigen duim, waar ze op zoog
alsof ze nog in de wieg lag.
En diat terwijl ze al bijna drie
jaar was. Het nieuwe huis hadden
ze met hun drietjes al bijna hele
maal bekeken. Ze waren in alle ka
mers geweest. Alleen in het donker
ste hoekje hadden ze niet durven
kijken. Je kunt nu eenmaal nooit
weten, wat daar allemaal inzit. Mis
schien wel spinnen of enge beesten,
die in je haar kruipen. Maar je weet
zelf wel, hoe nieuwsgierig meisjes
zijn. En op een regenachtige dag
nam Jessica Angelien bij de hand
en zei: „Kom mee, we gaan op zol
der kijken, wat er in die donkere
hoek zit". Angelien durfde eerst niet
maar daar trok Jessica zich niets
van aan. Ze ging toch en Angelien
sjokte toen maar achter haar aan.
Schuifelstappend gingen ze vooruit;
ze zagen bijna niets en ze schrok
ken zich een hoedje, toen ze ergens
tegen aan stootten. Bijna waren ze
hard weggelopen.
Maar ze bleven staan, toen ze
dachten een klein stemmetje te ho
ren. Ze stonden doodstil. „Wees toch
niet zo bang", hoorden ze toen in
eens, „Ik doe jullie toch zeker niks".
Jessica en Angelien waren te ver
baasd om iets te zeggen. Ze konden
alleen maar staren naar dat hele
kleine mannetje, dat je bijna niet
kon zien, maar dat er toch echt
was. Een mannetje met rode klomp
jes aan, een blauw broekje, een rood
jasje en een blauwe puntmuts. Grote
mensen zouden hebben gezegd, dat
het zo maar een oud tuinkabouter-
het zo maar een oud tuinkabouter
tje was, dat nodig opgeschilderd
moest worden. Maar Jessica en An
gelien wisten wel beter: hij kon echt
praten en dat wisten zij alleen. Ze
hadden saampjes een geheim, een
heel groot gheim.
Van die dag af, speelden ze heel
vaak op zolder. Samen met kabou
ter Sjoerd, zoals ze hem hadden ge
noemd. Ze vertelden over school aam
hem en hij vertelde van zijn avontu
ren in de grote bossen en over de
vogels, die door een kier in de dak
pannen naar binnen kwamen vliegen
en hem dam vertelden wat ze had
den gezien.
Ze waren ook wel eens boos op
hem. Als hij bij voorbeeld zei, dat
Jessica niet zo brutaal moest zijn
of dat Angelientje liever moest zijn'
voor haar kleine zusje. Kabouter
Sjoerd wist gewoon alles en dat
was lang niet altijd fijn. Vader en
moeder vroegen wei eens, wat ze er
toch aan vonden daar boven op zol
der in het donker, maar ze verklap
ten hun geheim niet. Maar op een
zekere dag gebeurde er iets vrese
lijks. Lisette was mee de trap op
geklommen; haar zussen hadden dat
goed gevonden. Hadden ze het maar
nooit gedaan. Wamt op haar korte
beentjes was Lisette naar Sjoerd
toegerend, ze was gestruikeld en bo
ven op de kabouter gevallen, die in
stukken op de grond viel. Met z'n
drieën kwamen ze huilend naar be
neden. Ze vertelden eindelijk wat
er was gebeurd. Later op de dag,
toen de ergste droefheid een beetje
over was ging vader naar de zolder
en haalde alle brokstukken bij el
kaar. 's Avonds lijmde hij ze aan el
kaar en de volgende dag schilderde
hij Sjoerd helemaal opnieuw in
prachtige kleuren. En je zult het
niet willen geloven, maar toen ze
met z'n allen om hem heen stonden,
de kinderen weer met bibberende lip
pen, omdat ze weer wilden gaan
huilen, hoorden ze Sjoerd opeens zeg
gen: „Doe toch niet zo kinderach
tig, een tuinkabouter kan toch zeker
best tegen een stootje".
Je kunt je voorstellen, dat ieder
een geweldig blij was. Sjoerd zelf
natuurlijk ook. Hij praatte honderd
uit. Er was maar één verschil met vroe
ger, zijn stemmetje klonk als een ge
barsten pot. Maar wat geeft dat,
als je een pratende tuinkabouter
hebt. Niks toch zeker.
L.
In de herfst groeien er paddestoe
len en komt Jan de wind weer
te voorschijn. Het eekhoorntje, de
egel, de slak en nog veel meer die
ren gaan veel voedsel zoeken voor
hun winterslaap.
De blaadjes vallen van de bomen.
De druiven zijn zoet en lekker
paars en wit, mmm lekker.
De appels doen hun best om er
af te vallen, de peren zijn zo sappig,
dat als je er in bijt, het siaP langs
je mond loopt.
Moeder kan aan het werk, zomer
kleren in de kast leggen en de win
terkleren weer te voorschijn halen
bijvoorbeeld lange broeken, bontmut
sen, winterjassen wanten enzo
voorts.
De kachel kan weer aangemaakt
worden en vader kan weer gaan
houthakken. De kolenboer is ook al
geweest met kolen. Ik ga van de win
ter een hele grote sneeuwpop ma
ken.
Lucy Akkermans,
Gemeenteweg 55, Dongen
An en Jan zijin in de tuin. An
ging op een dag naar de tuin. Met
de poes, maar Jan niet, die moest
eerst nog boodschappen gaan doen
voor zijn moeder. Jan moest naar de
slager. De slager woonde met ver
weg. Jan moest eerst maar eens een
eindje lopen. Jan zei: „Ik ben zo
terug". En dat was waar ook. Toen
hij de boodschappen gebracht had
ging hij ook bij An met de poes
spelen. Nu waren ze met z'n
drieën. En An ging binnen een bal
letje halen. Voor de poes. En ze
speelden nog heerlijk in de tuin.
Marja Luyken,
lrenestraat 5,
Bosschenhoofd
Getekend door Dicky van de V en, Charleroistraat 23, Breda. Dicky is
7 jaar.
Er kwam op een middag een man
e'i een meisje op school. Ze brach
ten een heleboel dieren mee. En
n5 P 'k nu iets over vertellen.
met de slang. We moch
ten bijna allemaal een keer die
slang in de nek houden. En je voelde
e nbben van de slang voortbewe-
fP' uar het was 2een giftige
Sm j- was 6611 wurgslang, ver-
lae die meneer. Toen hij uitgepraat
as over die slang, ging hij met de
papegaai verder, maar hij wilde niet
Praten.
aJ3'einene®r zei: ga gewoon met
ne andere dieren verder", dan begint
vanzelf te praten. Nou toen ze
et de apen bezig waren begon de
E?P®aaii 2e': "Papa, mama, lor-
re koppi,, krauw". Toen zette die
meneer hem weer weg, want anders
am hy niet boven het lawaai van
"te Papegaai uit.
Nou die apen hadden een mooie
aam- J°™ie en Rijk. De man ver-
ae waar ze vandaan kwamen en
veriJj Toen hiJ dat allemaal
erteld had, pakte dat meisje een
kooi waarin een vliegende hond zat.
vwLw1J dat. het een
hbÜP? jWaa' ie vliegende hond
r^M e dag ondersteboven. Des
nachts kwamen ze met veertig of
vijftig vliegende honden bij elkaar
en aten dan een bananenboom van
een bananenplantage helemaal leeg.
En nu ga ik nog iets vertellen van
de schildpad.
Een schildpad die is heel erg sterk,
want die meneer ging er gewoon
op staan en er waren hele kleine
moeraspadjes die wogen ongeveer
15 gram naar schatting van die me
neer.
Ik kom nog even terug op die
apen. Die aten een stukje banaan
op, dat ze van die meneer gekre
gen hadden. Dat bewaarden ze in
hun wangen totdat ze heel het stuk
op hadden. Toen ze alles in hun wan
gen hadden waren die flink dik en
toen gingen ze het voedsel rustig op
eten.
Dat liet die meneer ons allemaal
zien. Toen pakte hij met ecu leren
handschoen een egel op en vertelde
hoevee] stekels een egel had, name
lijk 16.000. Daarna kwamen er nog
een heleboel dieren, maar ik hou er
maar mee op. Als laatste kwam er
natuurlijk een olifant met een hele
lange snuit en die blies mijn hele
opstelletje uit.
Peter van de Korput, Made
't Is herfst, 't Is herfst,
Wat is het buiten mooi!
Kijk eens naar de bomen,
Wat een bladertooi!
Je ziet de mooiste kleuren,
bruin, rood, goud en geel
Ik kan ze niet allemaal noemen,
Want het zijn er o, zo veel!
Maar daar komt de wind
Wat Saat hij toch te Keer
En weldra zit er aan geen boom
Een enkel blaadje meer.
Kees Sperber (9 jaar)
Ir. de Voogtstr. 35
Geertruidenberg
Mieke van Driessen (8 jaar)
Sluiskil
Het meisje Lian woonde dicht, bij
het grote bos. Ze hadden bij haar
thuis veel paarden. Liain had van
kindsbeen af altijd graag paard wil
len rijden. Toen ze acht jaar werd
kreeg ze een veulentje. Nu is ze tien
jaar en ze rijdt nog dikwijls op haar
paardje naar oma en naar het dorp.
Ze heeft nu meer paarden. Op een
zekere dag was er een veulen ziek en
de vader van Lian belde de dieren
arts op en vroeg of de dokter
kwam. Die zei: „Ja ik kom onmid
dellijk en dan breng ik wel injec
ties mee". „Ja dat is goed", zei Lians
vader en hij vertelde het hele ge
sprek aan zijn dochter die verbaasd
vroeg: „Vader wat zijn injecties?"
Een injectie is net zoveel als wan
neer jij een prik krijgt", antwoord
de vader. „Oh", zei Lian, „is mijn
paardje dan zo ziek pa?" „Dat weet
ik niet kind, maar als ik jou was,
ging ik maar naar bed. Ik zal da
delijk wel vertellen wat er allemaal
gebeurd is.
Je ziet zo pips, vraag aan moe
der maar een asperientje, hè schat".
Dag hoor en we] te rusten. Toen
de dokter kwam was het paardje al
dood. En wat vader tegen Lian zei
zal ik maar niet vertellen, want Lian
zat het hele week-end te huilen en is
de maandag daarna niet naar school
gegaan.
Zelf verzonnen door
Betsie Tabak, Lage Zwaluwe
(ADVERTENTIE)
P RI SM A 'friendifafi
1) geheel nieuwe automatte met
dag- en datumaanduiding - waterdicht - incabloc
doublé 165.-
edelstaal 179.-
2) gouden Prisma zakhorloge -
champagnekleurige wijzerplaat 295.-
WASHINGTON (ANP) In zijn eerste toespraak als president van
de Wereldbank heeft Robert S. McNamara in de jaarvergadering ver
klaard de Wereldbank te beschouwen als een ontwikkelingsbureau.
Om nieuw leven in te blazen in de inspanningen voor de economische
wereldontwikeling heeft hij een programma van sterk uitgebreide
activiteit van de bank en haar dochterinstellingen voorgesteld opdat
„wij al degenen, zowel arm als rijk, die de moed hebben laten zakken
en hun stap hebben vertraagd, mogen bemoedigen."
Het is volgens McNamara duidelijk
dat de rijkere landen financieel een
veel grotere en dringender inspanning
kunnen leveren om de economische
groei der armere landen te steunen,
Tot dusverre in het „ontwikkelings
decennium" zoals de jaren zestig
worden betiteld hebben de rijkere
landen hun jaarlijkse reële inkomen
met ongeveer vierhonderd miljoen
dollar vergroot, een bedrag dat alleen
al veel groter is dan de jaarlijkse in
komens van de onderontwikkelde lan
den van Azië, Afrika en Latijns-
Amerika bij elkaar. In deze situatie
kan en zal de bank handelend optre
den. „Zij zal niet delen in de alge
mene verlamming die de hulpverle
ning in zo vele delen van de wereld
aantast", merkte hij op.
De Wereldbank zal uitzien naar
projecten die het best bijdragen tot
de ontwikkeling der algehele natio
nale economie van een bepaald land.
Steun zal worden verstrekt aan die
arme landen die dat het hardst nodig
hebben.
In de sectoren van investeringen
zullen grote veranderingen optreden:
grote stijgingen zullen waar te ne
men zijn op het gebied van onderwijs
en landbouw. De sector waar de ex
pansie het grootst zal zijn, is het agra
rische bedrijf. Er is een doorbraak
gekomen in de produktie van nieuwe
rassen van tarwe, rijst en andere ge
wassen, waardoor de opbrengsten
DEN HAAG (ANP) Het bestuur
van de algemene Nederlandse on-
ilerwijzersfederatie (A.N.O.F.) heeft
iln een brief aan de Tweede Kamer
f 24,6 min. meer gevraagd voor
maatregelen, die verder gaan dan
die uit de miljoenennota en de be
groting van het ministerie van on
derwijs en wetenschappen blijken
Daarbij gaat het om eerder de
margegetallen voor het kleuteronder
wijs af te schaffen en een aanloop
r.e maken tot verlaging van de leer-
'ingenschalen voor kleuterscholen,
»n om eerder te beginnen met in
voering van de derde fase van ver
laging van de leerlingemschaal voor
het gewoon lager onderwijs en ver
dergaande maatregelen voor dit on-
derwü*.
(ADVERTENTIE)
De gehele collectie
dames- en herenhorloges
vindt u bij
Juweliersbedrijf N.V.
Brabantplein 15 Breda
Tel. 42808
drie- tot vijfmaal kunnen worden
vergroot. Om de boer de gelegenheid
te geven het meest voordeel van die
kans te trekken wil de Wereldbank
in het komende jaar ruim tweemaal
zoveel aan agrarische leningen ver
strekken als verleden jaar en het be
drag van de agrarische leningen in
dollars in de komende vijf jaar ver
viervoudigen.
Voor de Wereldbank is de beper
king van de bevolkingsgroei „een ste
kelig onderwerp dat zij veel liever
terzijde zou willen laten". McNamara
zei dat hij dat niet kon, omdat de
Wereldbank zich vooral de econo
mische ontwikkeling aantrekt en de
snelle groei van de bevolking een van
de hoogste hindernissen is op de weg
naar economische groei.
HOLLANDSCHE VELD (ANP)
De voormalige inwoner van Holland-
sche Veld, K. Hartman, is sinds gis
teren weer in het bezit van de (af
gebrande) boerderij met de daarbij
behorende grond te Hollandsche Veld.
Het bedrijf is in 1961 bij vonnis
van de rechtbank te Assen voor
f 17.000,- toegewezen aan het Land
bouwschap, omdat de heer Hartman
weigerde de heffingen van dat schap
te betalen.
In maart 1963 heeft het Landbouw
schap het vonnis met behulp van de
politie tot uitvoering gebracht. Een
deputatie van de Boerenpartij, met
voorzitter Koekoek aan het hoofd,
vei-oorzaakte tijdens de uitzetting
een politieke rel. Enige dagen later
is de boerderij van Hartman door.
tot nu toe onopgehelderde oorzaak
afgebrand.
Behalve de boerderij van de heer
Hartman zin in 1961 ook de boerde
rijen van de heren Van der Sleen en
Nij meij er aan het Landbouwschap
toegewezen. De heer Van der Sleen
heeft deze twee boerderijen al eer
der teruggekocht.
(ADVERTENTIE)
wajang