AMERIKANEN WORDEN MET DE NEUS
OP BESCHAMENDE FEITEN GEDRUKT
Blanken verminkten
beeld van de neger
Toeristenstroom stelt
Israël voor problemen
Scheuring dreigt in
communistische
partij Oostenrijk
OVERNACHTEN IN RUSSISCHE AMBASSADE
VOOR EN TEGEN MOSKOU
Snel en krachtig
Getto
Ambassade
Bezorgd
Zelfkennis
DE STEM
...v.ujjii m»m» »«LLll
(Van onze correspondent Hans Citroen)
Daarnaast zijn alle mogelijke gemeenschappen bezig om te trachten
tot een gesprek te komen met de gekleurde broeders in de overtui
ging, dat de gunstige resultaten van dit gesprek een burgeroorlog
kunnen voorkomen. Het is opvallend, dat in de algehele publiciteit
een wat gematigder toon heerst dan enige tijd geleden, ook al doen
de onlusten in Cleveland en Gary vermoeden, dat de militante lei
ders van de Black Power-beweging in feite vreedzame oplossingen
naar het rijk der illusies hebben verwezen.
NEW YORK De kwestie van minderheidsgroepen is de
belangrijkste kwestie in de Verenigde Staten van Amerika. In
de verkiezingsstrijd overheerst het rassenvraagstuk, Vietnam,
in pers, radio en televisie is het de rassenproblematiek, die
doorlopend onder de aandacht van het publiek wordt ge
bracht.
En toch ziet menige Amerikaan hier niets vreemds in
(Van een correspondent)
TEL-AVIV Israël wordt overstroomd door een ware toeristen
vloed. Nog nooit hebben zoveel toeristen Israël bezocht als dit jaar.
Alleen al in de maand juli stelden meer dan zestigduizend bezoekers
de Israëlische toeristen-autoriteiten voor grote problemen.
blanke, extremistische zuiderling in|
acht te nemen.
Het is bepaald overdreven om nu
te veronderstellen, dat dit soort ac
tiviteiten van de grote media in een
handomdraai de ontstellende rassen-
problematiek gunstig zou kunnen
oplossen. Maar het is wel zo, dat er
snel en krachtig gewerkt moet wor
den om het probleem in de wortel
aan te tasten: geen vaderlijke aan
vaarding van de neger, maar een to
tale opneming in het culturele, eco
nomische en maatschappelijke leven,
„open housing" „opname in het ar
beidsproces in alle bestaande functies
en niet alleen in de ondergeschikte,
opname in de bestuurlijke functies -
er is één negersenator op 20 miljoen
negers - opname in de meest volledi
ge educatieve voorzieningen.
Whitney M. Young jr. van de Na
tional Urban League heeft enige tijd
geleden een grote stap in de richting
van Black Power gedaan. Young ver
klaarde in New Orleans, dat zijn
Urban League de militante leiders
van Black Power zal ondersteunen
om zwarte machtsorganisaties toe
gang te verlenen tot stadsbesturen en
tot de zakenwereld, om tegemoet te
komen aan de grieven van de neger
bevolking. Yonng, de directeur van
de Urban League en een belangrijk
woordvoerder van de „civil-rights-
organisaties", noemde in zijn rede
51 maal het woord „black" en slechts
3 maal het woord „negro".
Hij zei ook: „Black can be beauti
ful and white can be ugly". De Ur
ban League zal volgens Young blijven
werken aan zijn oude taak oim werk
te vinden voor negers, maar de gro
te wijziging zal nu zijn, dat de leaigue
in de eerste plaats zal arbeiden voor
sociale veranderingen. Young wees
de idee van neger-separatisme af,
maar hij diende een aantal volgelin
gen van Urban League een harde slag
toe met de militante zwenking. Hij
zei onder meer nog, dat een aantal
van de 90 plaatselijke gemeenschap
pen van de league in de steden van
de westkust tot de oostkust reeds be
zig zijn in de nieuwe richting te gaan
en dat de andere maar mee moesten
gaan. Twee jaar geleden reeds pro
beerden in Washington mensen als
David Rusk, zoon van minister Rusk,
om de Urban League in een meer mi
litante richting te krijgen. David
Rusk zei toen: „De crisis van de Ame
rikaanse neger kan alleen opgelost
worden door een radicale herwaarde
ring van economische en politieke
macht" en Rusk voegde daar aan toe:
„No great white consensus will be
the allies of these changes".
Nu, in 1968, is door de Urban Lea
gue besloten oni mee te werken aan
het verkrijgen van die economische
en politieke macht.
De samenbundeling van alle Black-
Powerelementen tot een beweging,
die economische en politieke macht
nastreeft, ziet er vreedzamer uit dan
een beweging, die slechts in geweld
nog een oplossing ziet. Als de voor
standers van geweld en van lijdelijk
verzet elkaar in het midden kunnen
vinden is er voor de blanke Ameri
kaan alle reden om snel met dat mid
den tot daden te komen.
Hoewel Israël zich in razend tem
po voorbereidt op een grote toeristi
sche toekomst in 1970 worden er
meer dan een miljoen verwacht
kan Israël de huidige aanhoudende
stroom toeristen nauwelijks verwer
ken. De hotels zijn overvoL Toeris
ten die niet van te voren nauwkeu
rig voor hotelkamers hebben geboekt
lopen de kans, dat zij de eerste
dagen dakloos onder Israëls stralende
van de Oostenrijkse communistische
partij tot tegenacties overgegaan.
Achtentwintig redacteuren en mede
werkers van het communistische Ta-
gebuch gaven een verklaring uit, die
vrijwel een breuk met Moskou be
tekent. Volgens deze verklaring is het
niet mogelijk zich solidair te verkla
ren met lieden, die zich aan een zo
danige trouwbreuk en rechtsver
krachting hadden schuldig gemaakt
(door Tsjechoslowakije binnen te val
len).
De groep van „revisionisten", of
liever van communistische hervor
mers, roert de noodzaak aan van een
grondige heroriëntatie, waarmee be
doeld wordt, dat alle partijen gelijk
in rechten zijn en de een niet boven
de ander is gesteld. Men denkt in ter
men van één grote democratische be
langengemeenschap van de commu
nistische partijen van Italië, Joego
slavië en de Scandinavische landen,
maar anderzijds is men ook reëel ge
noeg om te beseffen dat zulk een ge
meenschap weinig effect sorteert als
de communistische partij van Frank
rijk aan de kant zou blijven staan.
Partijleider Muhri behoort zelf tot
de „progressieven". Dat neemt niet
weg, dat hij van twee kanten onder
druk wordt gezet: een totale breuk
met Moskou zou voor de partij ern
stige financiële gevolgen hebben. On
voldoende tegemoet komen aan de
wensen en eisen van de „revisionis
ten" kan leiden tot een breuk in de
party. Hoe men het ook keert of
draait, de communistische partij Oos
tenrijk kan de hoop op een terugkeer
in het Oostenrijkse parlement wel
voorgoed vergeten.
hemel moeten zwerven. Sommige ke
ren meteen naar huis terug- Onder
de zon valt hun vakantie letterlijk
in het water. Anderen, vooral de
jongeren, nemen de tegenslag wat
lichter op en slapen aan Israëls
stranden totdat een hotelkamer vrij
komt
De Israëlische autoriteiten stellen
alles in het werk om de mopperende
toeristen tegemoet te komen. Het
ministerie van toerisme heeft een
dringend beroep op de Israëlische
bevolking gedaan niet alleen uiterst
beleefd te zijn voor de geëerde toe
rist, maar ook om privé-kamers te
gen betaling ter beschikking te stel
len om de toeristen-immigratie op
te vangen.
In hun ijver de toeristen onderdak
te bieden zijn de Israëlische autori
teiten er zelfs toe overgegaan een
aantal toeristen onder te brengen
in verlaten huizen van de Russische
ambassade in Tel-Aviv. Want sedert
de Israëlisch-Arabische oorlog van
vorig jaar staan deze huizen als ge
volg van het verbreken van de diplo
matieke betrekkingen tussen Tel-
Aviv en Moskou leeg en dat is in 'n
tijd van „toeristische woningnood"
een doorn in het oog van iedere
official, die zijn gasten een rustige
ongestoorde nachtrust wil garande
ren.
Meer dan ooit het geval was ko
men de toeristen dit jaar min of
meer uit de lucht gevallen. Het vlieg
veld Lydda bij Tel-Aviv is er niet op
berekend dergelijke stromen toeris
ten op te vangen. Vandaar dat er
zich zo nu en dan chaotische tafe
relen voordoen. Toch moet gezegd
worden, dat de Israëli's met een
scherp gevoel voor improvisatie er in
slagen de toeristen toch op hun ge
mak te stellen.
Israël hoopt dit jaar aan de toe
risten-industrie meer dan zeventig
miljoen dollar te verdienen, hetgeen
achttien miljoen dollar meer is dan
in 1967.
Ondanks deze toeristische voor
spoed maakt Israël zich bezorgd over
de religieuze samenstelling van al
diegenen die Israëls schatkist komen
spekken. Het is de Israëlische sta
tistici opgevallen, dat dit jaar aan
zienlijk minder christenen koers zet
ten naar het heilige land en meer
joden dan ooit het geval was.
Hoewel men hier reuzeblij is met
de joodse bezoekers, die gezien wor
den als toekomstige immigranten,
baart het terugvallen van het aantal
christenen dat Israël aandoet „po
litieke zorgen". Te meer daar Israël
sedert de zesdaagse oorlog van vorig
jaar alle christelijke heilige plaat
sen onder zijn beheer heeft, zodat
de pelgrim zonder enige grensover
schrijding in 'n kort tijdsbestek deze
plaatsen kan bezoeken.
Israël vermoedt niet geheel teil
onrechte, dat autoriteiten in Europa
en de Verenigde Staten het bezoeken
van de heilige plaatsen in de door
Israël bezette Arabische gebieden zo
niet afraden dan toch zeker niet
aanmoedigen. Zo steekt de politiek
ook bij de toeristen-problematiek zijn
neus om de deur.
Voorbijgaande aan dit voor de
hand liggende politieke aspect van
de zaak heeft het Israëlische parle
ment de hand in eigen boezem gesto
ken om de geheimen van de relatie
ve teruggang van het christelijk toe
risme naar Israël bloot te leggen.
„Waarom moet de christelijke toe
rist het scheutje melk in zijn kopje
geweigerd worden, omdat hij toeval
lig zijn maaltijd-met-vlees in een aan
de joodse spijswetten gehoorzamend
restaurant heeft genuttigd"? vroeg
een der parlementsleden zich af.
„En waarom moet het de chris
telijke toerist in Israël onmogelijk
worden gemaakt op zaterdag te rei
zen omdat in ons land dan het open
baar vervoer om godsdienstige re
denen stilligt!" zegt weer een ander.
De Israëlische minister van toe
risme Moshe Kol zocht de oorzaak
van het wegblijven van de christe
lijke toeristen bij de opvallende on
beleefdheid en onverschilligheid,
waarmee de Israëli's de toeristen
tegemoet treden.
„De Israëli verwelkomt de toe
rist met een lach, maar persoonlijk
doet hij niets om het zijn gast in Is
raël zo prettig mogelijk te maken,
riep de minister uit. „Iedereen, van
de strandbewaker tot de telefoniste,
moet zich voor de toerist inspannen:
Pas dan kunnen we bij zijn af
scheid oprecht tegen hem zeggen:
Tot ziens".
(Van onze correspondent
W. Oberleitner)
WENEN De rode geallieerden heb
ben met hun bezetting van Tsjecho
slowakije alle communistische par
tijen in West-Europa voor moeilijke
problemen gezet. Zij zijn min of meer
gedwongen om, terwille van hun
sympathisanten, een standpunt in te
nemen dat neerkomt op een veroor
deling van de Sovjet-Unie.
Zo heeft ook de communistische
partij van Oostenrijk (KPO) de be
zetting van Tsjechoslowakije, dezelfde
dag nog, gedesavoueerd. Slechts zes
leden van het centrale comité stelden
zich achter Moskou op, betogend dat
de „broederpartij zelf wel heel goed
wist, wat haar onder de gegeven om
standigheden te doen stond".
In de daarop volgende dagen bleek
evenwel, dat de zes stalinisten over
ee,n. met onaanzienlijke achterban be
schikten bij de ongeveer 25.000 par
tyleden. De in opdracht van de partij
gehouden bij eenkomsten lieten een
duidelijk gebrek aan eenstemmigheid
zien, hetgeen niet overeenkomstig de
verwachtingen van het politbureau
was. Hier en daar kwam het tot nogal
opgewonden taferelen.
Over het algemeen bleef de opvat
ting van de partij redelijk gehand
haafd, met uitzondering dan van
West-Oostenrijk, waar zij een zeer
kwijnend bestaan lijdt en waar de
stalinisten de overhand behielden.
Daar voerde men een intensieve cam
pagne tegen de „revisionisten", die
verraad pleegden aan de ware com
munistische principes. Partijvoorzit
ter Franz Muhri werd overstroomd
met dreigbrieven en er kwamen zelfs
beschuldigingen aan het adres van
het partij-orgaan, Die Volksstimme,
dat zich niet had kunnen verenigen
met een artikel in het Russische re
geringsblad Izvestia, waarin een in
fame antisemitische aanval was ge
daan op de Tsjechoslowaakse minis
ter van buitenlandse zaken Hajek.
Inmiddels zijn de „revisionisten"
New York, waar de beter gesitueerde
man een riant onderkomen heeft De
bedoeling van dit programma was om
te onderzoeken of er ook in „su
burbs" een rassenprobleem en derhal
ve discriminatie bestaat. Het werd
duidelijk, dat de problematiek in een
plaats als New RocheUe niet ligt in
het feit of de welvarende blanke een
welvarende neger naast zich duldt
Een van de gespreksleiders een
r.-k. priester maakte duidelijk
dat deze gemeenschap te „sophistica
ted" was om nog te praten over wel
of niet plaats in de bus voor de ne
ger of wel of niet een neger als buur
man.
In New Roehelle is het probleem
dat de arme negerbevolking toch
weer in een getto woont, in een paar
dorpsstraten waar de blanke alleen
maar snel door rijdt.
Een neger-woordvoerder in het ge
sprek onderstreepte de noodzaak voor
de blanke om uit zijn paternalistische
rol te komen en actief mee te werken
aan feitelijke maatregelen die juist de
arme negerbevolking in de gemeen
schap van New Roebelle uit zijn iso
latie en discriminatie zou halen.
In weer een ander televisiepro
gramma werd de kijker geconfron
teerd met een groep blanke politie
functionarissen en gekleurde burgers
die bijeen waren gebracht onder lei
ding van een psychiater met de be
doeling elkaar eens precies te ver
tellen wat zij nu werkelijk dachten
en emotioneel ondergingen door de
confrontatie met elkaar. Opmerkelijk
was de grote agressiviteit van de ne
gers en de wat ontwijkende mening
van de politie, die echter gaandeweg
exacter en meer geformuleerd werd.
Een bijzonder helder formulerende
neger, duidelijk van maatschapplijke
allure, kon de politie duidelijk maken
dat ook hij - die geenszins met mis
daad of overtreding van doen had -
de discriminerende houding van de
politie moest verbijten.
Al deze televisieprogramma's wor
den niet geproduceerd door alleen
maar de National Educational Tele
vision, die zulks als behorende bij zijn
taak moet doen, maar in hoofdzaak
door de commerciële stations, die
voor deze programma's de pecuniën
behoeven van de sponsors. En die de
pecuniën ook - gezien het resultaat -
krijgen. Hetgeen erop wijst dat bij
voorbeeld Xerox, die „Of black Ame
rican" betaalde, geenszins bereid is
de discriminerende poltiek van de
P tester ende negerstudent in Atlanta wordt gearresteerd.
„Ik verbrand mijzelf uit protest tegen rassenvermenging", zegt
deze onvervaarde strijder. Het hakenkruis op zijn mouw kan een en
ander verklaren.
De vrijheid achter de horizon
De televisie-reuzen als CBS en
NBC brengen voortreffelijke series
als „Of black America" en „Time for
Americans" waarin buitengewoon fel
en zonder concessies de vinger gelegd
wordt op het feit, dat de zwarte bur
gers van Amerika tweederangs bur
gers zijn. In „Of black America" was
het Bill Cosby-Scotty uit Dubbel
spion, die de blanke Amerikaan aan
de hand nam om hem een kijkje te
laten nemen in de geschiedenis van
de Amerikaanse neger. Hij toonde
aan, dat de rol van de neger in de
historie van Amerika doorlopend ver
zwegen is of eenvoudig weggelaten
of vergeten in de geschiedenis. De
eerste man op de Noordpool was een
neger, de eerste chirurg die een open
hartoperatie met succes volbracht
was een neger, aan de zijde van Geor
ge Washington vochten vier neger
regimenten etc. etc.
Hij liet oude films zien - onder
meer van Shirley Temple - waarin
de neger alleen maar de rol van be
diende of dorpsidioot mocht vervul
len, waarin de neger dom, dwaas,
bang, kinderlijk of stompzinnig was.
Cosby nam de kijker ook mee naar
een school, waar de negerkindertjes
werden getraind voor het harde le
ven, dat ze te wachten staat. De le
raar-instructeur doctrineert de kin
deren met doorlopend herhaalde
mededelingen, dat zij „Afro-American,
black en beautifull" zijn en dat zij
geen „Amerikaanse negers" zijn:
„Are you an American negro?",
„No".
„You are an American negro",
„No".
„Yes you are an American negro",
„No".
„Wat are yo?", „I am Afro-Ameri
can, and black en beautiful".
De blanke, die naar deze eerste en
later onmiddellijk herhaalde uitzen
ding van „Of black American" heeft
gekeken kan in de gewone dagelijkse
gang van zijn bestaan ternauwernood
vermoed hebben, dat de discriminatie
dermate ontstellend was, dat de blan
ke maatschappij dermate stereotiep
het beeld van de neger had doen ver
worden, niet tot de baarlijke schurk,
cue de jood werd door het antisemi
tisme, maar tot een domme, dienende
sufferd, die eenvoudigweg te dom
was om aan de maatschappij van de
blanke deel te nemen.
In „Time for Americans" werd on
der meer de lens gericht op een ge
spreksgroep in New Rochelle, een
welvarende kleine plaats even buiten
