„De jeugd
kunnen vee
Moeilijkheden rond
concentratie van
priesteropleidingen
DE BLOCKWINSTEN LIEPEN
IN 10 JAAR MET 25 TERUG
GESPREK MET EEN BELGISCHE VAKBONDSLEIDER
-MODELFLAT
SCHIPPERS
KIND VIT
TERNEVZEN
VERDRONKEN
Vakhonds-familie
Subsidie-inner
Verzekering
Klassemaatschappij
Kerk en regering
Jeugd moet vechten
Europa
Vijftig gewonden
bij botsing
ARGUMENTEN
Couden jubileum
van Hoogovens
(Van onze correspondent
in Brussel)
BRUSSEL „De jeugd? Daar
over heb ik bijna een stelling.
We moeten aanvaarden, dat de
èugd desnoods dwaasheden be
gaat. Niet alleen omdat we dat
zelf in onze jeugd ook hebben
gedaan, maar omdat de jeugd
af te schrijven zou zijn als ze
geen dwaasheden meer zou be
gaan. Er moet een combinatie
zjjn van het radicalisme en het
dynamisme van de jeugd en de
wijsheid van de ouderen. Wan
neer het juist is, dat de jeugd
de wijsheid van de ouderen no
dig heeft dan is het ook juist,
dat de ouderen het radicalisme
en het dynamisme van de jeugd
nodig hebben, willen ze het
evenwicht niet verliezen".
Aan het woord een witharige
man, enkele dagen na het bereiken
van de pensioengerechtigde leef
tijd. Nog steeds een dynamisch
man, die echter toch aan het eind
van een- grote carrière in de vak
beweging staat August Gust
voor vrienden Cool. Voorzitter
van het Algemeen Christelijk Vak
verbond (ACV) in België, curator
van de Katholieke Universiteit in
Leuven, voorzitter van de Europe
se Organisatie van het internatio
naal Christelijk Vakverbond (J.C.
V.) Een man die een rol speelt bij
onze zuiderburen. Een modern
vakbondsleider, die beantwoord aan
het beeld, dat ook wij in Nederland
van zo iemaind hebben.
August Cool, die eind van dit
jaar het ACV gaat verlaten, werd
door zijn vader als een franc-stuk
in de automaat van de vakbewe
ging gestopt. Dat was zo het ge
bruik in 't grote gezin van de met
selaar uit Sint Niklaas. Voor de
twaalfde uit 't gezin, August, geen
uitzondering. Gaan werken bete
kende voor hem zich laten inschrij
ven by de ontvoogdings organisc
he, die de vakbeweging toen nog
was. Maar vader Cool heeft nooit
afgesleten franc-stukken gebruikt.
De kinderen Cool mogen dan mis
schien niet helemaal uit overtui
ging de vakbeweging binnengetre
den zijn, ze hebben de beweging
daarna wel met overtuiging ge
diend. Een broer werd secreta
ris van de Metaalwerkersbond, een
andere bestuurslid van de Lande
lijke Bediendencentrale, een zuster
nam deel aan het bestuurswerk
van de Breistersbond. Zo ging dat
to de familie Cool, zo ging dat in
bint Niklaas, waarbyna elke wer
ker lid van een vakbond was.
„Maar toch", zegt August Cool
in de smetteloos opgeruimde voor
zitterskamer van het ACV-gebouw
aan de Brusselse Wetstraat, „maar
toch leerde ik het syndicaat pas
kennen in Limburg. Het klinkt nog
al paradoxaal, maar de afwezig
heid van een syndicaat daar leer
de mij het syndicaat kennen. In
bisden werkte ik als technisch te
kenaar en in de onderneming waar
ik was bestond niets van een vak
beweging. Ik was 19 jaar en heb
daar een afdeling opgericht. Daar-
je bedenken dat ik uit
1 Niklaas kwam. Een natuurlijk
Vlaamse stad. In Limburg ontdek-
vL °°k bet sociale aspect van de
viaamse beweging omdat nrnn pa
troon - een brave man hoor -
maarhee1 gebrekkig Vlaams ken-
e. Hij was geen uitzondering. Al-
WaW,eT?ingen werden seleid
teren w®.4 lk zeggen ik hebniets
diren ^a!en Nederlands-onkun-
of. p miJn eer>t.ie ben ik actie
Lai\n°eren'die een mengeling was
an Vlaamse en sociale actie. Uit
en ,^iaamse, bewustzijn is bij mij
wnotl" anderen het sociale be-
Hii Hrn gagroeid en omgekeerd."
nii. °omde m die tijd toch nog
Wei „»an een vakbondscarrière.
«ei van vooruitkomen in zijn vak.
anderf1nhtcVa? het getal besüste
ven hL S<?claIe m Leu-
aanmu veen leerbng tekort om in
die nl JnS 46 komen vt>°r subsi-
gLch r i^Knmalige Poels van Bel-
tewerki pries4er Broeck-
een ^ndagavond de
tefuiwo »m a s enhdidie-inner
avond nn6»14' Aufust Paiite diezelfde
directeur „Z?n k°f£ertie en school-
volgendo Perquin kon de
het wrtirf°rgen aan de inspecteur
Na le aT4a? ieehiingen to-
sneile werd het een
de miiiiS. ProPagandist by
cretarify 615 van Beringen, se-
ans-generaal van de Mijnwer
kerscentrale, in '32 algemeen se
cretaris van het A.C.V. in 1946
voorzitter.
Hy kwam in diat eenste naoor
logse jaar aan de leiding van wat
hij nu zelf noemt „een zeer zwakke
christeiyke vakbeweging. Zowat 1
ohristeiyk vakbomdslid op 10 socia
listen. „Als ik m« verwonder over
deze verhouding in een traditioneel
katholiek land, lacht hy breeduit:
„Ge moet niet vergeten, we hebben
hier altyd protestanten gemist om
goede katholieken te krygen".
Cool heeft hij vertelt er met gepas
te bescheidenheid over, maar het
is algemeen bekend, de structuur
van het A.C.V. grondig gewijzigd
om zo overal in het land sterk te
worden. Hy heeft ervoor gezorgd
dat ACV'-ers sleutelposities konden
bezetten". We waren teveel een
boerensyndicaat, we ontbraken in
de grote steden en de industrie
centra. Alleen op het platteland
waren we goed vertegenwoordigd.
Nu zijn we by de mijnwerkers
sterker dan de socialisten, in de
metaal zeer sterk in Gent en Ant
werpen en we hebben 'n doorbraak
kunnen maken in Luik, in Charle
roi, in de Borinage". Cool laat zijn
opvolger een ACV na met meer
dan 900.000 leden, tegen 700.000 by
het socialistische ABW.
AUGUST COOL
geen grote fortuinen meer
Als hij de situatie van de Bel
gische arbeider uit de laatste der
tiger en de veertiger jaren verge
lijkt met die van nu, stelt hij dit
vast:
De levensstandaard is aanmer
kelijk gestegen.
Het intellectuele peil is zeer om
hoog gegaan. De arbeider is niet
meer de kuddemens die volgt, hij
is een zelfstandig denkend indivi
du geworden. Dat komt tot uit
drukking en daar hecht ik veel
belang aan in zijn manier van
leven, zijn woning, zijn kleding, de
manier waarop hij in vergaderin
gen het woord voert. Ik ben trots
als ik ze op congressen aan het
woord hoor. De arbeider is een
ander mens geworden.
Door de materiële en intellec
tuele vooruitgang is de solidariteit
wat verloren gegaan.
Door al deze gunstige verande
ringen is ook voor de vakbeweging
de eis dringerder geworden zich
aan te passen. En dat, volgens
August Cool, in een sneller tem
po dan tot nu toe. Een enquête,
uitgevoerd door het Sociologisch
Instituut van de Leuvense Univer
siteit het onderzoek duurde drie
jaar heeft uitgewezen, dat de
arbeider nog steeds belang stelt in
de vakbeweging, ook al volgt hy
minder vergaderingen. Hij ziet de
vakbeweging anders. „Misschien
zeg ik het iets te sterk, maar laat
ik het toch zo maar zeggen: hij
ziet de vakbeweging meer als een
verzekering dan als een ontvoog-
dingsorganisatie. Dat geldt voor
België, waar 70 procent van de
loon- en salaristrekkenden georga
niseerd is. Veel meer dan in Duits
land (minder dan 30 procent),
meer dan in Italië en Frankrijk,
hoger ook dan in Nederland".
Is de strijd voor de materiële
belangen dan gestreden? August
Cool antwoord op die vraag met
dezelfde trefzekerheid als waar
mee hij de vooruitgang heeft geë
taleerd. „Op grond van cyfers heb
ik de overtuiging dat de arbeider
nog steeds het hem toekomende
deel van de nationale koek niet
krijgt. Ik ben er ook van over
tuigd, dat hij in de onderneming
en het economische leven nog niet
de plaats inneemt die hem als mens
toekomt".
Hij zegt het aanvankelijk niet
eens te zijn met mijn vermoeden,
dat er in België nog te weinig
aan inkomensspreiding is gedaan.
„Er zijn geen grote fortuinen meer
in België en ook geen mensen die
honger lijden. Ik zeg niet: armoe
lijden. Armoe is een relatief be
grip, zoals welvaart. Wie geen gas
geen water reeft, geen bad kan
nemen, geen behoorlijke huisves
ting heeft, zich niet goed kan kle
den is voor mij iemand die armoe
iydt en die zijn er nog zeer velen.
Het is de groep werkenden, die
zich nog niet het comfort kan per
mitteren dat de techniek en de pro-
duktiemogelijkheden voor iedereen
beschikbaar stellen. Het is de
groep niet-werkenden, zieken,
gehandicapten, werklozen, die nog
geen levensminimum hebben dat
beantwoordt aan onze tyd". Op
mijn aandringen: „Ja, dat ligt aan
de inkomensverdeling".
Als ik zeg dat ik in België nog
vrij diepe sporen meen te hespeu
ren van de standenmaatschappij,
pareert hij met enkele welgeplaat
ste opmerkingen over Nederland.
„Als ik Nederlanders hoor praten
met patroons is het jonkheer de,
mijnheer de.... ik krijg nog steeds
brieven uit Neatrland met over
dreven titulatuur. Dan denk ik:
wat heb ik ze in godsnaam mis
daan. Als wij in België met pa
trons praten dan is het Gust en
Roger. Niet alleen tussen de voor
zitter van het A.C.V. en de leider
van de ondernemers. Ook op la
ger niveau ook in de bedrijven.
Dat is wel anlers geweest, natuur
lijk. Ik heb de tijd nog gekend dat
er haast in elk dorp en zeker in
de stad bepaalde café's taboe wa
ren voor de arbeiders. Ja, ik ge
loof wel, dat wij hier meer een
klassemaatschappij hebben dan in
Nederland. Dat ligt scherper in
Wallonië dan in Vlaanderen. Wij
zijn meer op klassen ingesteld dan
op de gemeenschap. Jullie hebben
bijvoorbeeld volksverzekeringen.
Onze sociale voorzieningen zijn voor
de arbeiders en de bedienden
apart".
In België werken de twee grote
vakbonden de Christelijke en de
Socialistische, de Liberale is vry-
wel te verwaarlozen nauw sa
men. Een samenwerking die niet,
zoals by ons, belichaamd is in een
Raad van Vakcentrales, een Stich
ting van de Arbeid. „We doen niets
afzonderlijk en treden naar buiten
als eenheid op. Persoonlijk heb ik
daar hard aan gewerkt. Ook dat
kreeg ik van huis uit mee. Vader,
die toch stevig katholiek was, zei:
„Het is toch te betreuren dat ar
beiders tegen arbeiders vechten".
Groeit die goede verhouding naar
een eenheidsorganisatie? Ik geloof
het niet. Persoonlek en als demo-
kraat ben ik een partijganger van
de pluraliteit. Dat verhoogt de dy
namiek, maakt keuze mogelyk en
verhoogt ook het aansluitingsper-
centage. Het eenheidsfront, als je
onze samenwerking zo mag noe
men, heeft stand gehouden onder
de vorige, christelijke-liberale re
gering. Dat is een test geweest,
bewijst diat, dat het A.C.V. losser
is komen te staan van de Christe
lijke Volkspartij. Het antwoord is
diplomatiek ontwakend. „Het be-
wijst, dat het ABVV losser is ge
komen van de socialistische par
ty. Wij zyn nooit met de CVP ver
bonden geweest. Ik vind het trou
wens noodzakeiyk dat vakbond en
politieke organisatie gescheiden
blijven. Een vakbondsman moet
niet politiek gebonden zijn. De
combinatie is door onze statuten
verboden. Bij het ABW gaan ze
dat nu ook doen, denk ik".
Cool is een goede vriend geweest
van de legendarische socialistische
vakbondsleider Renard. Als
daarover spreken komt even de
verhouding met de kerkelijke lei
ders in België ter sprake. „We zyn
niet kerk-gebonden. Ons doel is
niet de kerk te dienen, maar de
arbeider. Wie daarbij uitgaat van
een christelijke levensvisie dient
diaarmee indirect de kerk Het is on
juist te denken dat wij richtlijnen
zouden krijgen van de kerkelijke
overheid. Renard dacht dat. Hij
meende dat ik elke morgen de
kardinaal moest opbellen om te
vragen wat ik die dag mocht doen
en 's avonds weer om te vertellen
wat ik bad gedaan".
Over de verhouding tot de rege
ring: „Het is normaal dat een re
gering groepen die bij een beslis
sing betrokken zijn consulteert,
maar ze moet niet bepaalde groe
pen altijd en in alles om raad wil
len vragen. En dat gebeurt nog
al eens. Vanmorgen nog. De re
gering moet niet trachten de ver
antwoordelijkheid op ons af te
schuiven. Dat stemt niet overeen
met haar waardigheid. Ze moet
zelf onpopulaire beslissingen dur
ven te nemen. Dat moeten we al
lemaal. Elke dag. Dat is de ver-
antwoordeiykheid van de ledder".
Terugkomend op de jeugd draagt
August Cool niog dit stuk overtui
ging uit: „Ik vind het altijd jam
mer als men spreekt over snot
apen, kwajongens. We moeten de
jeugd serieus nemen. Ik verloo
chen het verleden niet. Niet alles
wat in het verleden gebeurd is was
slecht en we moeten niet alles over
hoop willen fooien. Voor de eerste
maal in meerdere generaties heb
ben we een jeugd die geen bezet
ting heeft gekend, geen honger
heeft geleden, van een comfort ge
niet dat de ouderen niet gehad
hebben, 145 verlofdagen per jaar
heeft. Dat is de jeugd van van
daag. Wij konden vechten tegen
een hoop dingen die nu opgelost
zijn. Wy hebben de jeugd wijs wil
len maken dat alles goed ging.
Maar de jeugd moet een uitweg
hebben, moet kunnen vechten, als
ik zelf nog een twintigjarige was
zou ik vechten vooi een grotere
erkenning van d'e mens in de gehe
le maatschappij.We hebben verlangd
naar de machine, die ons de fy
sieke arbeid uit handen nam.
Maar nu is de machine al lang
bezig ook de geestelijke inspanning
weg te nemen. Bezoek eens een
moderne bank. Ook de ambtenaar
is een manoeuvre-mens geworden
die weet op welke knopjes hij moet
drukken. De machine in dienst
van de mens dreigt de mens in
dienst van de machine te worden.
We moeten de mens opnieuw vrij
maken. Bewyst de reactie van de
jeugd niet de juistheid van 't evan
gelische woord: de mens leeft niet
van brood alleen? Er moet iets
anders zijn dat zijn leven vult. We
moeten naar een grotere partici
patie in een democratische maat-
schappy. De jaren hebben mij ge
leerd ik ben anti-doctrinair ge
worden dat we die feiten, de
realiteit moeten blyven bekyken
vanuit de mens die een doctrine
heeft, maar niet vanuit de doctrine
die los «taat van de mens".
Een gesprek met August Cool
zou niet rond zyn als Europa niet
ter sprake was gekomen. Hij zegt
al jaren, dat de vakbeweging bij
de Europese ontwikkeling achter
loopt. Zyn uitspraak is nog niet
verzwakt. Integendeel. „Hoe komt
het? Omdat we eigenlijk zo con
servatief zijn. We hebben onze
structuren en bondjes, onze voor
zitters en secretarissen, onze pen
ningmeesters die op de kas zitten.
Het loopt allemaal zo gesmeerd.
We weten verdomd goed aan an
deren te zeggen, dat het traag gaat
dat ze niet opschieten. Als we ech
ter zelf, in eigen huis, de meube
len moeten verplaatsen dan gaat
het niet. Dat is erg menselyk hoor,
lijkt me, daar ligt het toch wel
aan. We zouden allemaal aan ge
wetensonderzoek moeten doen en
bij onszelf tot een conclusie moe
ten komen, die conclusie zou moe
ten zijn, dat we afstand moeten
doen van eigen nationale instellin
gen en bewegingen en bereid zijn
bepaald gezag dat we hebben in
te brengen in een Europees gezag.
In Europese instellingen."
Misschien kan August Cool in
de komende jaren de vakbeweging
op volle koers-Europa „etten. Hij
blijft ondervoorzitter van de Eu
ropese tak van het I.C.V. als hij
op 1 januari het ACV overdraagt
aan zijn reeds verkozen opvolger.
Na 22 jaar laat hij de grootste
Belgische vakbond achter met het
duidelijke en onuitwisbare stempel
„Cool" er op. Zo duidelijk, dat zijn
opvolger Houthuys een jaar in
gewerkt onder de vleugels van Au
gust Cool met 'n veelbetekenende
WOORDSPELING AL EENS DE
woordspeling al eens de naam
Hout (s) Cool heeft meegekregen.
(Van een onzer verslaggevers)
I
vies van de betrokkenen, alvorens
een besluit over eventuele rijkser
kenning en ryks-subsidiëring te ne
men. In kringen van de theologische
concentraties hoopt men dan ook, dat
de gerezen moeilijkheder zo spoedig
mogelyk uit de weg zullen worden
geruimd.
ROTTERDAM (A.N.P.) Vijftig
passagiers raakten gistermorgen licht
gewond toen in Rotterdam twee
autobussen op een kruispunt nabij de
Waalhaven met elkaar in botsing
kwamen.
Tien ambulanceauto's zorgden voor
het vervoer van de gewonden naar
diverse ziekenhuizen.
NIJMEGEN De Centrale Beleidscommissie, waarin vertegenwoordigers
van de zes theologie-concentraties zitting hebben, heeft de bisschoppen gead
viseerd het aantal wetenschappelijke priesteropleidingen terug te brengen
tot drie, n.l. Nijmegen, Tilburg en Amsterdam. Het presidium van de stich
ting Nederlandse Priesterreligieuzen heeft zich bijna unaniem met het rap
port akkoord verklaard, alleen de provinciaal der franciscanen, pater Linus
Grond, was tegen.
Op de achtergrond speelt het feit
dat de franciscanen zich hebben aan
gesloten by de katholieke theologi
sche hogeschool te Utrecht, die in het
rapport niet wordt aangewezen. De
reactie van het aartsbisdom, dat even
eens voor Utrecht heeft gekozen, is
nog niet bekend.
Algemeen is de overtuiging, dat in
Nederland slechts plaats is voor twee
theologische academische opleidin
gen naast Nijmegen. Van de zes be
staande concentraties dienen er dus
enkele te verdwynen.
Aangezien te voorzien was, dat de
keuze van de definitieve kandidaten
wel eens tot een onverkwikkelijk
touwtrekken zou kunnen leiden,
heeft men de Centrale Beleidscom
missie in het loven geroepen en haar
gevraagd een „beleidsadvies" uit te
brengen, waarbij bisschoppen zowel
als ordesoversten zich zouden neer
leggen. De veronderstelling, dat dit
ook zou gebeuren, blijkt nu te opti
mistisch geweest te zijn.
De commissie kiest voor Tilburg en
Amsterdam. Als argument voert zy
aan, dat er in Tilburg reeds verge
vorderde contacten bestaan met de
Economische Hogeschool en dat een
grote stad als Amsterdam een uitste
kend milieu vormt, te meer daar con
tacten met twee universiteiten moge
lyk zyn. De overige opleidingen
(Utrecht, Heerlen en Eindhoven)
zouden althans voorlopig blyven be
staan als niet academische ambtsop
leidingen.
Het rapport stuitte dus in het pre
sidium van de stichting Nederlandse
Priester Religieuzen op verzet van de
provinciaal der franciscanen, dr. Li
nus Grond. Niettemin werd het aan
de bisschoppen doorgezonden. Pater
Grond vindt de argumentatie voor
Tilburg en Amsterdam uitermate
zwak. Er wordt met geen woord ge
rept over de contacten, die de KTHU
heeft met de universiteit van
Utrecht, terwyl de fusiemogelykhe-
den te Amsterdam veel te gunstig
worden voorgesteld. Bovendien is hij
het niet eens met de scheiding tussen
ambtsopleiding en wetenschappelijke
opleiding van priesters. De niet aca
demische ambtsopleiding zou op een
lager peil komen te staan, de meest
competente docenten zouden er ver
trekken en de rechtspositie van de
studenten zou worden aangetast. De
aanvaarding van het rapport door de
overgrote meerderheid van het pre
sidium der SNPR zegt hem niet veel,
aangezien de leden allen belangheb
benden zijn en zij hun standpunt heb
ben bepaald zonder de afzonderlyke
provinciaals gehoord te hebben.
Daar staat tegenover, dat van de
bestaande concentraties er nu een
maal enkele zullen moeten vervallen.
Het is begrijpelijk, dat het voor een
instituut niet plezierig is, zijn aspira
ties op rykserkenning te moeten
prysgeven. Een beslissing moet op
korte termijn worden genomen, aan
gezien de minister wacht op het ad-
(Van onze redactie binnenland)
IJMUIDEN In IJmuiden is gis
teren het feit herdacht dat 50 jaar
geleden de Koninklijke Nederlandse
Hoogovens en Staalbedrijven N.V. is
opgericht. Ter gelegenheid van dit
gouden jubileum kwamen 1400 ho
gere functionarissen en personeels
leden „van het eerste uur" bijeen in
de kantine van het Hoogoven-oplei
dingscentrum.
Het personeel bood als jubileumge
schenk een bedrag aan van 106.000
gulden, dat met een inzameling was
bijeengebracht, voor de aanschaf van
apparatuur voor de behandeling van
spierklachten, wat ten goede komt
aan alle personeelsleden.
(Van onze redactie binnenland)
DÜSSELDORF Bij een aanva
ring op de Rijn tussen het Neder
landse motorschip „Woudrina" uit
Terneuzen en het Londense motor
schip „Sea Union", is gisteren het
zoontje van een Nederlandse schip
per verdronken. De Woudrina, die in
de flank werd geramd, zonk spoedig.
De schipper van het Nederlandse
schip probeerde zich met zyn vrouw
en drie kinderen in een sloep in vei
ligheid te brengen. De sloep kapseis
de evenwel en het achtjarig jongetje
verdronk. De andere opvarenden van
de sloep zyn gered.
(ADVERTENTIE)
T
te BREDA
Het huren vu een flat te BREDA. Om tl te kunnen tonen
vrat de
MOGELIJKHEDEN
INDELING
AFWERKING
AFMETINGEN
zqn vu de in aanbouw xijnde TLATS in het uitbreidings
plan WISSELAAR Is deze modelflat Ingericht aan de Hobo»
Jcenstraat te Breda, Deze flat heeft 4 kamen, badkamer
met ligbad, vast# wastafel en modern Ingerichte keuken.
De flats zijn voonkst-vu C.V.
HUURPRIJS
GEOPEND Dinsdag, woensdag «n
Donderdag
per mad. so;.—
1M4-17.M uur
1S.M-17.M uur
INLICHTINGEN S
MAKELAARSKANTOOR DE KOEPEL N.V.
WÏLHELMINA5TRAAT t BBEDA
TELEFOON «1(W 8(11
Heel wat Nederlanders hebben de
ze week op de televisie het merk
waardige duo De Jong-Luns gezien.
Afgezien van het opvallende verschil
in lengte (wat ik overigens niet wil
zien als een verschil in politieke be
tekenis tussen de twee heren) was
het niet zo beste Duits van premier
De Jong een bron van humor.
Het begon op de persconferentie,
toen De Jong zijn minister van bui
tenlandse zaken het woord wilde la
ten doen. „Nee", zei Luns, „mijn
Duits kennen de journalisten hier al,
nu willen ze het uwe eens horen."
De premier moest er dus aan ge
loven en verontschuldigde zich met
een grapje over zijn taalgebruik. Erg
vond hij het niet, want, zo zei hij,
myn opmerkingen worden toch ver
taald. Waarop Luns zei: „De Neder
landers verstaan het erg goed".
Als toe die twee eens, in het kiel
zog van Toon Hermans, naar Canada
en vervolgens naar Broadway zou
den sturen? Dijenkletsers!!
Het duo De Jong-Luns valt op, dat
wel. Ze wekten by sommige mensen
herinneringen op aan een ander po
litiek duo, dat er weinig diploma
tiek uitzag: de Russen Kroestjev en
Boelganin. Maar die waren niet zo
leuk en veel belangrijker.
Pech hadden dienen in Londen. Ze
stalen een vrachtwagen met 10.000
flessen gin. De flessen waren leeg.
En daar zul je dan nog voor ver
oordeeld worden
Dr. Vondeling over De Jong: „Hoe
stiller hoe beter, zei het oude vrouw
tje en ze zat met haar bips in de
brandnetels."
De jongelui in de gemeente Noord
oostpolder hebben van hun college
van burgemeester en wethouders een
byzondere brief gehad. Een brief met
de uitnodiging: „Kom dansen met de
burgemeester". De gemeentelijke
magistraten beleggen op 5 oktober
een grote dansavond voor 1100 jonge
lui rond de 21 en 22 jaar. Tussen het
dansen door willen ze dan praten
over gemeentelyke vraagstukken.
Per slot van rekening, zo redeneren
b. en w. van Noordoostpolder, heb
ben deze jongelui de leeftijd bereikt
waarop ze mogen „meebeslissen over
het wel en wee in de gemeente". Een
lofwaardig initiatief.
DENKERTJE: „Politiek is net een
platte knoop: eerst rechts over links,
dan links over rechts".
Er zijn dingen waarvan je denkt
dat ze alleen in boeken of op het to
neel gebeuren. Soms gebeuren ze
echt. Zoals dit: In een toneelstuk,
opgevoerd in Semarang, moest een
schurk, gespeeld door een Neder
landse soldaat van het voormalige
K.N.I.L., de hand vragen van de
dochter van een nationalistisch
dorpshoofd. Deze moest dat weigeren
en daarop moest de schurk het
dorpshoofd met een pistool bedrei
gen. Het dorpshoofd moest antwoor
den: „Je kunt mij doodschieten maar
myn dochter krijg je niet". De
schurk moest de man daarop dood
schieten. En dat deed hij dan ook.
Maar de man was echt dood. In het
pistool was per ongeluk een echte
kogel blyven zitten.
Als je zulke dingen in een boek
leest geloof je ze niet. De werkelijk
heid is vreemder dan de vreemdste
droom.
Aan het einde van de week iets
voor de romantici. Voor de mensen,
die in de herfst door het bos gaan
wandelen. Met hun voeten de afge
vallen bladeren laten opdwarrelen.
De lucht opsnuiven. Luisteren naar
het gekrijs van een Vlaamse gaai.
Die bedenken dat de zomer voorbij
is, maar dat de vorstelijke winter
voor de deur staat. Voor iedereen
(natuurlijk) maar speciaal voor deze
mensen: een prettig weekeinde.
MERIJN
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG In tien jaar tijds zijn de bedrijfs
winsten in ons land met 25 procent teruggelopen. De
daling was het grootst in de industrie en de dienst
verlenende sector. Opvallend groot was het vermin
deren van de winst in de sector vervoer en in de
textiel-, kleding- en schoenenindustrie. Dat stelt minister
De Block (Economische Zaken) in de toelichting op zijn
begroting voor 1969.
De landbouw zag in de laatste tien jaren zijn winst
positie nauwelijks verslechteren. Een lichte verminde
ring van de bedryfswinsten liet de bouwnyverheid zien.
Heel gunstig ontwikkelden de winsten zich in chemische
industrie en openbare nutsbedrijven. Daarentegen was
de daling van de winst in de metaalindustrie ook vrij
belangrijk. De forse loonstijging van 1964 en de jaren
daarna heeft mede tot een daling van de winsten geleid.
Voor de toekomstige ontwikkeling zijn de prognoses
van het centraal planbureau van groot belang. Een
evenwichtige economische groei blijkt tot de reële mo
gelijkheden te behoren. Een vereiste hiervoor is, dat
de loonontwikkeling en de binnenlandse bestedingen
binnen de perken worden gehouden.
In samenhang met het regionale industrialisatiebeleid
zal de produktiestructuur van ons land moeten worden
versterkt, aldus minister De Block. Ons land zal zich
moeten richten op produkties die toekomstwaarde
hebben.
Formidabele technische en economische veranderingen
staan voor de deur, aldus minister De Block. De
overheid zal geen passieve toeschouwersrol vervullen,
maar het speur- en ontwikkelingswerk krachtig be
vorderen.
Mogelijkheden ziet de minister voor een industriële
uitbreiding in de chemische en metaalindustrie. Met
nadruk wijst hy op de betekenis die de metaalindustrie
voor een uitbreiding van de werkgelegenheid heeft.
Binnen de metaalindustrie is een verdere versteviging
van de elektrotechnische industrie mogelyk. Daarnaast
is het wenselijk de machinebouw nieuwe stimulansen
te geven. Een sterkere positie van de transportmiddelen
industrie (o.a. scheepsbouw en auto's) is aantrekkelijk.
Ook de dienstensector biedt mogelijkheden voor uit
breiding.