„De jeugd kunnen vee Moeilijkheden rond concentratie van priesteropleidingen DE BLOCKWINSTEN LIEPEN IN 10 JAAR MET 25 TERUG GESPREK MET EEN BELGISCHE VAKBONDSLEIDER -MODELFLAT SCHIPPERS KIND VIT TERNEVZEN VERDRONKEN Vakhonds-familie Subsidie-inner Verzekering Klassemaatschappij Kerk en regering Jeugd moet vechten Europa Vijftig gewonden bij botsing ARGUMENTEN Couden jubileum van Hoogovens (Van onze correspondent in Brussel) BRUSSEL „De jeugd? Daar over heb ik bijna een stelling. We moeten aanvaarden, dat de èugd desnoods dwaasheden be gaat. Niet alleen omdat we dat zelf in onze jeugd ook hebben gedaan, maar omdat de jeugd af te schrijven zou zijn als ze geen dwaasheden meer zou be gaan. Er moet een combinatie zjjn van het radicalisme en het dynamisme van de jeugd en de wijsheid van de ouderen. Wan neer het juist is, dat de jeugd de wijsheid van de ouderen no dig heeft dan is het ook juist, dat de ouderen het radicalisme en het dynamisme van de jeugd nodig hebben, willen ze het evenwicht niet verliezen". Aan het woord een witharige man, enkele dagen na het bereiken van de pensioengerechtigde leef tijd. Nog steeds een dynamisch man, die echter toch aan het eind van een- grote carrière in de vak beweging staat August Gust voor vrienden Cool. Voorzitter van het Algemeen Christelijk Vak verbond (ACV) in België, curator van de Katholieke Universiteit in Leuven, voorzitter van de Europe se Organisatie van het internatio naal Christelijk Vakverbond (J.C. V.) Een man die een rol speelt bij onze zuiderburen. Een modern vakbondsleider, die beantwoord aan het beeld, dat ook wij in Nederland van zo iemaind hebben. August Cool, die eind van dit jaar het ACV gaat verlaten, werd door zijn vader als een franc-stuk in de automaat van de vakbewe ging gestopt. Dat was zo het ge bruik in 't grote gezin van de met selaar uit Sint Niklaas. Voor de twaalfde uit 't gezin, August, geen uitzondering. Gaan werken bete kende voor hem zich laten inschrij ven by de ontvoogdings organisc he, die de vakbeweging toen nog was. Maar vader Cool heeft nooit afgesleten franc-stukken gebruikt. De kinderen Cool mogen dan mis schien niet helemaal uit overtui ging de vakbeweging binnengetre den zijn, ze hebben de beweging daarna wel met overtuiging ge diend. Een broer werd secreta ris van de Metaalwerkersbond, een andere bestuurslid van de Lande lijke Bediendencentrale, een zuster nam deel aan het bestuurswerk van de Breistersbond. Zo ging dat to de familie Cool, zo ging dat in bint Niklaas, waarbyna elke wer ker lid van een vakbond was. „Maar toch", zegt August Cool in de smetteloos opgeruimde voor zitterskamer van het ACV-gebouw aan de Brusselse Wetstraat, „maar toch leerde ik het syndicaat pas kennen in Limburg. Het klinkt nog al paradoxaal, maar de afwezig heid van een syndicaat daar leer de mij het syndicaat kennen. In bisden werkte ik als technisch te kenaar en in de onderneming waar ik was bestond niets van een vak beweging. Ik was 19 jaar en heb daar een afdeling opgericht. Daar- je bedenken dat ik uit 1 Niklaas kwam. Een natuurlijk Vlaamse stad. In Limburg ontdek- vL °°k bet sociale aspect van de viaamse beweging omdat nrnn pa troon - een brave man hoor - maarhee1 gebrekkig Vlaams ken- e. Hij was geen uitzondering. Al- WaW,eT?ingen werden seleid teren w®.4 lk zeggen ik hebniets diren ^a!en Nederlands-onkun- of. p miJn eer>t.ie ben ik actie Lai\n°eren'die een mengeling was an Vlaamse en sociale actie. Uit en ,^iaamse, bewustzijn is bij mij wnotl" anderen het sociale be- Hii Hrn gagroeid en omgekeerd." nii. °omde m die tijd toch nog Wei „»an een vakbondscarrière. «ei van vooruitkomen in zijn vak. anderf1nhtcVa? het getal besüste ven hL S<?claIe m Leu- aanmu veen leerbng tekort om in die nl JnS 46 komen vt>°r subsi- gLch r i^Knmalige Poels van Bel- tewerki pries4er Broeck- een ^ndagavond de tefuiwo »m a s enhdidie-inner avond nn6»14' Aufust Paiite diezelfde directeur „Z?n k°f£ertie en school- volgendo Perquin kon de het wrtirf°rgen aan de inspecteur Na le aT4a? ieehiingen to- sneile werd het een de miiiiS. ProPagandist by cretarify 615 van Beringen, se- ans-generaal van de Mijnwer kerscentrale, in '32 algemeen se cretaris van het A.C.V. in 1946 voorzitter. Hy kwam in diat eenste naoor logse jaar aan de leiding van wat hij nu zelf noemt „een zeer zwakke christeiyke vakbeweging. Zowat 1 ohristeiyk vakbomdslid op 10 socia listen. „Als ik m« verwonder over deze verhouding in een traditioneel katholiek land, lacht hy breeduit: „Ge moet niet vergeten, we hebben hier altyd protestanten gemist om goede katholieken te krygen". Cool heeft hij vertelt er met gepas te bescheidenheid over, maar het is algemeen bekend, de structuur van het A.C.V. grondig gewijzigd om zo overal in het land sterk te worden. Hy heeft ervoor gezorgd dat ACV'-ers sleutelposities konden bezetten". We waren teveel een boerensyndicaat, we ontbraken in de grote steden en de industrie centra. Alleen op het platteland waren we goed vertegenwoordigd. Nu zijn we by de mijnwerkers sterker dan de socialisten, in de metaal zeer sterk in Gent en Ant werpen en we hebben 'n doorbraak kunnen maken in Luik, in Charle roi, in de Borinage". Cool laat zijn opvolger een ACV na met meer dan 900.000 leden, tegen 700.000 by het socialistische ABW. AUGUST COOL geen grote fortuinen meer Als hij de situatie van de Bel gische arbeider uit de laatste der tiger en de veertiger jaren verge lijkt met die van nu, stelt hij dit vast: De levensstandaard is aanmer kelijk gestegen. Het intellectuele peil is zeer om hoog gegaan. De arbeider is niet meer de kuddemens die volgt, hij is een zelfstandig denkend indivi du geworden. Dat komt tot uit drukking en daar hecht ik veel belang aan in zijn manier van leven, zijn woning, zijn kleding, de manier waarop hij in vergaderin gen het woord voert. Ik ben trots als ik ze op congressen aan het woord hoor. De arbeider is een ander mens geworden. Door de materiële en intellec tuele vooruitgang is de solidariteit wat verloren gegaan. Door al deze gunstige verande ringen is ook voor de vakbeweging de eis dringerder geworden zich aan te passen. En dat, volgens August Cool, in een sneller tem po dan tot nu toe. Een enquête, uitgevoerd door het Sociologisch Instituut van de Leuvense Univer siteit het onderzoek duurde drie jaar heeft uitgewezen, dat de arbeider nog steeds belang stelt in de vakbeweging, ook al volgt hy minder vergaderingen. Hij ziet de vakbeweging anders. „Misschien zeg ik het iets te sterk, maar laat ik het toch zo maar zeggen: hij ziet de vakbeweging meer als een verzekering dan als een ontvoog- dingsorganisatie. Dat geldt voor België, waar 70 procent van de loon- en salaristrekkenden georga niseerd is. Veel meer dan in Duits land (minder dan 30 procent), meer dan in Italië en Frankrijk, hoger ook dan in Nederland". Is de strijd voor de materiële belangen dan gestreden? August Cool antwoord op die vraag met dezelfde trefzekerheid als waar mee hij de vooruitgang heeft geë taleerd. „Op grond van cyfers heb ik de overtuiging dat de arbeider nog steeds het hem toekomende deel van de nationale koek niet krijgt. Ik ben er ook van over tuigd, dat hij in de onderneming en het economische leven nog niet de plaats inneemt die hem als mens toekomt". Hij zegt het aanvankelijk niet eens te zijn met mijn vermoeden, dat er in België nog te weinig aan inkomensspreiding is gedaan. „Er zijn geen grote fortuinen meer in België en ook geen mensen die honger lijden. Ik zeg niet: armoe lijden. Armoe is een relatief be grip, zoals welvaart. Wie geen gas geen water reeft, geen bad kan nemen, geen behoorlijke huisves ting heeft, zich niet goed kan kle den is voor mij iemand die armoe iydt en die zijn er nog zeer velen. Het is de groep werkenden, die zich nog niet het comfort kan per mitteren dat de techniek en de pro- duktiemogelijkheden voor iedereen beschikbaar stellen. Het is de groep niet-werkenden, zieken, gehandicapten, werklozen, die nog geen levensminimum hebben dat beantwoordt aan onze tyd". Op mijn aandringen: „Ja, dat ligt aan de inkomensverdeling". Als ik zeg dat ik in België nog vrij diepe sporen meen te hespeu ren van de standenmaatschappij, pareert hij met enkele welgeplaat ste opmerkingen over Nederland. „Als ik Nederlanders hoor praten met patroons is het jonkheer de, mijnheer de.... ik krijg nog steeds brieven uit Neatrland met over dreven titulatuur. Dan denk ik: wat heb ik ze in godsnaam mis daan. Als wij in België met pa trons praten dan is het Gust en Roger. Niet alleen tussen de voor zitter van het A.C.V. en de leider van de ondernemers. Ook op la ger niveau ook in de bedrijven. Dat is wel anlers geweest, natuur lijk. Ik heb de tijd nog gekend dat er haast in elk dorp en zeker in de stad bepaalde café's taboe wa ren voor de arbeiders. Ja, ik ge loof wel, dat wij hier meer een klassemaatschappij hebben dan in Nederland. Dat ligt scherper in Wallonië dan in Vlaanderen. Wij zijn meer op klassen ingesteld dan op de gemeenschap. Jullie hebben bijvoorbeeld volksverzekeringen. Onze sociale voorzieningen zijn voor de arbeiders en de bedienden apart". In België werken de twee grote vakbonden de Christelijke en de Socialistische, de Liberale is vry- wel te verwaarlozen nauw sa men. Een samenwerking die niet, zoals by ons, belichaamd is in een Raad van Vakcentrales, een Stich ting van de Arbeid. „We doen niets afzonderlijk en treden naar buiten als eenheid op. Persoonlijk heb ik daar hard aan gewerkt. Ook dat kreeg ik van huis uit mee. Vader, die toch stevig katholiek was, zei: „Het is toch te betreuren dat ar beiders tegen arbeiders vechten". Groeit die goede verhouding naar een eenheidsorganisatie? Ik geloof het niet. Persoonlek en als demo- kraat ben ik een partijganger van de pluraliteit. Dat verhoogt de dy namiek, maakt keuze mogelyk en verhoogt ook het aansluitingsper- centage. Het eenheidsfront, als je onze samenwerking zo mag noe men, heeft stand gehouden onder de vorige, christelijke-liberale re gering. Dat is een test geweest, bewijst diat, dat het A.C.V. losser is komen te staan van de Christe lijke Volkspartij. Het antwoord is diplomatiek ontwakend. „Het be- wijst, dat het ABVV losser is ge komen van de socialistische par ty. Wij zyn nooit met de CVP ver bonden geweest. Ik vind het trou wens noodzakeiyk dat vakbond en politieke organisatie gescheiden blijven. Een vakbondsman moet niet politiek gebonden zijn. De combinatie is door onze statuten verboden. Bij het ABW gaan ze dat nu ook doen, denk ik". Cool is een goede vriend geweest van de legendarische socialistische vakbondsleider Renard. Als daarover spreken komt even de verhouding met de kerkelijke lei ders in België ter sprake. „We zyn niet kerk-gebonden. Ons doel is niet de kerk te dienen, maar de arbeider. Wie daarbij uitgaat van een christelijke levensvisie dient diaarmee indirect de kerk Het is on juist te denken dat wij richtlijnen zouden krijgen van de kerkelijke overheid. Renard dacht dat. Hij meende dat ik elke morgen de kardinaal moest opbellen om te vragen wat ik die dag mocht doen en 's avonds weer om te vertellen wat ik bad gedaan". Over de verhouding tot de rege ring: „Het is normaal dat een re gering groepen die bij een beslis sing betrokken zijn consulteert, maar ze moet niet bepaalde groe pen altijd en in alles om raad wil len vragen. En dat gebeurt nog al eens. Vanmorgen nog. De re gering moet niet trachten de ver antwoordelijkheid op ons af te schuiven. Dat stemt niet overeen met haar waardigheid. Ze moet zelf onpopulaire beslissingen dur ven te nemen. Dat moeten we al lemaal. Elke dag. Dat is de ver- antwoordeiykheid van de ledder". Terugkomend op de jeugd draagt August Cool niog dit stuk overtui ging uit: „Ik vind het altijd jam mer als men spreekt over snot apen, kwajongens. We moeten de jeugd serieus nemen. Ik verloo chen het verleden niet. Niet alles wat in het verleden gebeurd is was slecht en we moeten niet alles over hoop willen fooien. Voor de eerste maal in meerdere generaties heb ben we een jeugd die geen bezet ting heeft gekend, geen honger heeft geleden, van een comfort ge niet dat de ouderen niet gehad hebben, 145 verlofdagen per jaar heeft. Dat is de jeugd van van daag. Wij konden vechten tegen een hoop dingen die nu opgelost zijn. Wy hebben de jeugd wijs wil len maken dat alles goed ging. Maar de jeugd moet een uitweg hebben, moet kunnen vechten, als ik zelf nog een twintigjarige was zou ik vechten vooi een grotere erkenning van d'e mens in de gehe le maatschappij.We hebben verlangd naar de machine, die ons de fy sieke arbeid uit handen nam. Maar nu is de machine al lang bezig ook de geestelijke inspanning weg te nemen. Bezoek eens een moderne bank. Ook de ambtenaar is een manoeuvre-mens geworden die weet op welke knopjes hij moet drukken. De machine in dienst van de mens dreigt de mens in dienst van de machine te worden. We moeten de mens opnieuw vrij maken. Bewyst de reactie van de jeugd niet de juistheid van 't evan gelische woord: de mens leeft niet van brood alleen? Er moet iets anders zijn dat zijn leven vult. We moeten naar een grotere partici patie in een democratische maat- schappy. De jaren hebben mij ge leerd ik ben anti-doctrinair ge worden dat we die feiten, de realiteit moeten blyven bekyken vanuit de mens die een doctrine heeft, maar niet vanuit de doctrine die los «taat van de mens". Een gesprek met August Cool zou niet rond zyn als Europa niet ter sprake was gekomen. Hij zegt al jaren, dat de vakbeweging bij de Europese ontwikkeling achter loopt. Zyn uitspraak is nog niet verzwakt. Integendeel. „Hoe komt het? Omdat we eigenlijk zo con servatief zijn. We hebben onze structuren en bondjes, onze voor zitters en secretarissen, onze pen ningmeesters die op de kas zitten. Het loopt allemaal zo gesmeerd. We weten verdomd goed aan an deren te zeggen, dat het traag gaat dat ze niet opschieten. Als we ech ter zelf, in eigen huis, de meube len moeten verplaatsen dan gaat het niet. Dat is erg menselyk hoor, lijkt me, daar ligt het toch wel aan. We zouden allemaal aan ge wetensonderzoek moeten doen en bij onszelf tot een conclusie moe ten komen, die conclusie zou moe ten zijn, dat we afstand moeten doen van eigen nationale instellin gen en bewegingen en bereid zijn bepaald gezag dat we hebben in te brengen in een Europees gezag. In Europese instellingen." Misschien kan August Cool in de komende jaren de vakbeweging op volle koers-Europa „etten. Hij blijft ondervoorzitter van de Eu ropese tak van het I.C.V. als hij op 1 januari het ACV overdraagt aan zijn reeds verkozen opvolger. Na 22 jaar laat hij de grootste Belgische vakbond achter met het duidelijke en onuitwisbare stempel „Cool" er op. Zo duidelijk, dat zijn opvolger Houthuys een jaar in gewerkt onder de vleugels van Au gust Cool met 'n veelbetekenende WOORDSPELING AL EENS DE woordspeling al eens de naam Hout (s) Cool heeft meegekregen. (Van een onzer verslaggevers) I vies van de betrokkenen, alvorens een besluit over eventuele rijkser kenning en ryks-subsidiëring te ne men. In kringen van de theologische concentraties hoopt men dan ook, dat de gerezen moeilijkheder zo spoedig mogelyk uit de weg zullen worden geruimd. ROTTERDAM (A.N.P.) Vijftig passagiers raakten gistermorgen licht gewond toen in Rotterdam twee autobussen op een kruispunt nabij de Waalhaven met elkaar in botsing kwamen. Tien ambulanceauto's zorgden voor het vervoer van de gewonden naar diverse ziekenhuizen. NIJMEGEN De Centrale Beleidscommissie, waarin vertegenwoordigers van de zes theologie-concentraties zitting hebben, heeft de bisschoppen gead viseerd het aantal wetenschappelijke priesteropleidingen terug te brengen tot drie, n.l. Nijmegen, Tilburg en Amsterdam. Het presidium van de stich ting Nederlandse Priesterreligieuzen heeft zich bijna unaniem met het rap port akkoord verklaard, alleen de provinciaal der franciscanen, pater Linus Grond, was tegen. Op de achtergrond speelt het feit dat de franciscanen zich hebben aan gesloten by de katholieke theologi sche hogeschool te Utrecht, die in het rapport niet wordt aangewezen. De reactie van het aartsbisdom, dat even eens voor Utrecht heeft gekozen, is nog niet bekend. Algemeen is de overtuiging, dat in Nederland slechts plaats is voor twee theologische academische opleidin gen naast Nijmegen. Van de zes be staande concentraties dienen er dus enkele te verdwynen. Aangezien te voorzien was, dat de keuze van de definitieve kandidaten wel eens tot een onverkwikkelijk touwtrekken zou kunnen leiden, heeft men de Centrale Beleidscom missie in het loven geroepen en haar gevraagd een „beleidsadvies" uit te brengen, waarbij bisschoppen zowel als ordesoversten zich zouden neer leggen. De veronderstelling, dat dit ook zou gebeuren, blijkt nu te opti mistisch geweest te zijn. De commissie kiest voor Tilburg en Amsterdam. Als argument voert zy aan, dat er in Tilburg reeds verge vorderde contacten bestaan met de Economische Hogeschool en dat een grote stad als Amsterdam een uitste kend milieu vormt, te meer daar con tacten met twee universiteiten moge lyk zyn. De overige opleidingen (Utrecht, Heerlen en Eindhoven) zouden althans voorlopig blyven be staan als niet academische ambtsop leidingen. Het rapport stuitte dus in het pre sidium van de stichting Nederlandse Priester Religieuzen op verzet van de provinciaal der franciscanen, dr. Li nus Grond. Niettemin werd het aan de bisschoppen doorgezonden. Pater Grond vindt de argumentatie voor Tilburg en Amsterdam uitermate zwak. Er wordt met geen woord ge rept over de contacten, die de KTHU heeft met de universiteit van Utrecht, terwyl de fusiemogelykhe- den te Amsterdam veel te gunstig worden voorgesteld. Bovendien is hij het niet eens met de scheiding tussen ambtsopleiding en wetenschappelijke opleiding van priesters. De niet aca demische ambtsopleiding zou op een lager peil komen te staan, de meest competente docenten zouden er ver trekken en de rechtspositie van de studenten zou worden aangetast. De aanvaarding van het rapport door de overgrote meerderheid van het pre sidium der SNPR zegt hem niet veel, aangezien de leden allen belangheb benden zijn en zij hun standpunt heb ben bepaald zonder de afzonderlyke provinciaals gehoord te hebben. Daar staat tegenover, dat van de bestaande concentraties er nu een maal enkele zullen moeten vervallen. Het is begrijpelijk, dat het voor een instituut niet plezierig is, zijn aspira ties op rykserkenning te moeten prysgeven. Een beslissing moet op korte termijn worden genomen, aan gezien de minister wacht op het ad- (Van onze redactie binnenland) IJMUIDEN In IJmuiden is gis teren het feit herdacht dat 50 jaar geleden de Koninklijke Nederlandse Hoogovens en Staalbedrijven N.V. is opgericht. Ter gelegenheid van dit gouden jubileum kwamen 1400 ho gere functionarissen en personeels leden „van het eerste uur" bijeen in de kantine van het Hoogoven-oplei dingscentrum. Het personeel bood als jubileumge schenk een bedrag aan van 106.000 gulden, dat met een inzameling was bijeengebracht, voor de aanschaf van apparatuur voor de behandeling van spierklachten, wat ten goede komt aan alle personeelsleden. (Van onze redactie binnenland) DÜSSELDORF Bij een aanva ring op de Rijn tussen het Neder landse motorschip „Woudrina" uit Terneuzen en het Londense motor schip „Sea Union", is gisteren het zoontje van een Nederlandse schip per verdronken. De Woudrina, die in de flank werd geramd, zonk spoedig. De schipper van het Nederlandse schip probeerde zich met zyn vrouw en drie kinderen in een sloep in vei ligheid te brengen. De sloep kapseis de evenwel en het achtjarig jongetje verdronk. De andere opvarenden van de sloep zyn gered. (ADVERTENTIE) T te BREDA Het huren vu een flat te BREDA. Om tl te kunnen tonen vrat de MOGELIJKHEDEN INDELING AFWERKING AFMETINGEN zqn vu de in aanbouw xijnde TLATS in het uitbreidings plan WISSELAAR Is deze modelflat Ingericht aan de Hobo» Jcenstraat te Breda, Deze flat heeft 4 kamen, badkamer met ligbad, vast# wastafel en modern Ingerichte keuken. De flats zijn voonkst-vu C.V. HUURPRIJS GEOPEND Dinsdag, woensdag «n Donderdag per mad. so;.— 1M4-17.M uur 1S.M-17.M uur INLICHTINGEN S MAKELAARSKANTOOR DE KOEPEL N.V. WÏLHELMINA5TRAAT t BBEDA TELEFOON «1(W 8(11 Heel wat Nederlanders hebben de ze week op de televisie het merk waardige duo De Jong-Luns gezien. Afgezien van het opvallende verschil in lengte (wat ik overigens niet wil zien als een verschil in politieke be tekenis tussen de twee heren) was het niet zo beste Duits van premier De Jong een bron van humor. Het begon op de persconferentie, toen De Jong zijn minister van bui tenlandse zaken het woord wilde la ten doen. „Nee", zei Luns, „mijn Duits kennen de journalisten hier al, nu willen ze het uwe eens horen." De premier moest er dus aan ge loven en verontschuldigde zich met een grapje over zijn taalgebruik. Erg vond hij het niet, want, zo zei hij, myn opmerkingen worden toch ver taald. Waarop Luns zei: „De Neder landers verstaan het erg goed". Als toe die twee eens, in het kiel zog van Toon Hermans, naar Canada en vervolgens naar Broadway zou den sturen? Dijenkletsers!! Het duo De Jong-Luns valt op, dat wel. Ze wekten by sommige mensen herinneringen op aan een ander po litiek duo, dat er weinig diploma tiek uitzag: de Russen Kroestjev en Boelganin. Maar die waren niet zo leuk en veel belangrijker. Pech hadden dienen in Londen. Ze stalen een vrachtwagen met 10.000 flessen gin. De flessen waren leeg. En daar zul je dan nog voor ver oordeeld worden Dr. Vondeling over De Jong: „Hoe stiller hoe beter, zei het oude vrouw tje en ze zat met haar bips in de brandnetels." De jongelui in de gemeente Noord oostpolder hebben van hun college van burgemeester en wethouders een byzondere brief gehad. Een brief met de uitnodiging: „Kom dansen met de burgemeester". De gemeentelijke magistraten beleggen op 5 oktober een grote dansavond voor 1100 jonge lui rond de 21 en 22 jaar. Tussen het dansen door willen ze dan praten over gemeentelyke vraagstukken. Per slot van rekening, zo redeneren b. en w. van Noordoostpolder, heb ben deze jongelui de leeftijd bereikt waarop ze mogen „meebeslissen over het wel en wee in de gemeente". Een lofwaardig initiatief. DENKERTJE: „Politiek is net een platte knoop: eerst rechts over links, dan links over rechts". Er zijn dingen waarvan je denkt dat ze alleen in boeken of op het to neel gebeuren. Soms gebeuren ze echt. Zoals dit: In een toneelstuk, opgevoerd in Semarang, moest een schurk, gespeeld door een Neder landse soldaat van het voormalige K.N.I.L., de hand vragen van de dochter van een nationalistisch dorpshoofd. Deze moest dat weigeren en daarop moest de schurk het dorpshoofd met een pistool bedrei gen. Het dorpshoofd moest antwoor den: „Je kunt mij doodschieten maar myn dochter krijg je niet". De schurk moest de man daarop dood schieten. En dat deed hij dan ook. Maar de man was echt dood. In het pistool was per ongeluk een echte kogel blyven zitten. Als je zulke dingen in een boek leest geloof je ze niet. De werkelijk heid is vreemder dan de vreemdste droom. Aan het einde van de week iets voor de romantici. Voor de mensen, die in de herfst door het bos gaan wandelen. Met hun voeten de afge vallen bladeren laten opdwarrelen. De lucht opsnuiven. Luisteren naar het gekrijs van een Vlaamse gaai. Die bedenken dat de zomer voorbij is, maar dat de vorstelijke winter voor de deur staat. Voor iedereen (natuurlijk) maar speciaal voor deze mensen: een prettig weekeinde. MERIJN (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG In tien jaar tijds zijn de bedrijfs winsten in ons land met 25 procent teruggelopen. De daling was het grootst in de industrie en de dienst verlenende sector. Opvallend groot was het vermin deren van de winst in de sector vervoer en in de textiel-, kleding- en schoenenindustrie. Dat stelt minister De Block (Economische Zaken) in de toelichting op zijn begroting voor 1969. De landbouw zag in de laatste tien jaren zijn winst positie nauwelijks verslechteren. Een lichte verminde ring van de bedryfswinsten liet de bouwnyverheid zien. Heel gunstig ontwikkelden de winsten zich in chemische industrie en openbare nutsbedrijven. Daarentegen was de daling van de winst in de metaalindustrie ook vrij belangrijk. De forse loonstijging van 1964 en de jaren daarna heeft mede tot een daling van de winsten geleid. Voor de toekomstige ontwikkeling zijn de prognoses van het centraal planbureau van groot belang. Een evenwichtige economische groei blijkt tot de reële mo gelijkheden te behoren. Een vereiste hiervoor is, dat de loonontwikkeling en de binnenlandse bestedingen binnen de perken worden gehouden. In samenhang met het regionale industrialisatiebeleid zal de produktiestructuur van ons land moeten worden versterkt, aldus minister De Block. Ons land zal zich moeten richten op produkties die toekomstwaarde hebben. Formidabele technische en economische veranderingen staan voor de deur, aldus minister De Block. De overheid zal geen passieve toeschouwersrol vervullen, maar het speur- en ontwikkelingswerk krachtig be vorderen. Mogelijkheden ziet de minister voor een industriële uitbreiding in de chemische en metaalindustrie. Met nadruk wijst hy op de betekenis die de metaalindustrie voor een uitbreiding van de werkgelegenheid heeft. Binnen de metaalindustrie is een verdere versteviging van de elektrotechnische industrie mogelyk. Daarnaast is het wenselijk de machinebouw nieuwe stimulansen te geven. Een sterkere positie van de transportmiddelen industrie (o.a. scheepsbouw en auto's) is aantrekkelijk. Ook de dienstensector biedt mogelijkheden voor uit breiding.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 7