Kijken
het str
Wat ee
Welke
r
uk
uk
uk
uk m
1954
UAN v.p.BERG
3? 1
UK
40
I960
WILLEM HOEKSTRA
29 l
UK
33
F0&KE HOEKSTRA
25 4.
UK
33
fvM
HENDRIK RAS
33 a,
UK
Si
vlACOB RAS
3 IJ
UK
58
WILLEM FOPPEN
43 4,
UK
si
KLAAS FOPPEN
21 J
58
JAN DE GROOT
23 J.
$8
JACOB POST
§2 4
S3
FRANK KOELEWUN
m
33 4.
•&fc
yf
f
Groei
Koningen
Kerk
Monument
Zang
Keerpunt
Modderen
DE VLUCHT V
DAGBLAD DE STEM
F, fmnr-i n-
-
Op het hoogste puntje van het voormalige eiland staan de namen gegrift
van de honderden mannen en jongens, die Urk aan de zee offerde.
I-
Aan de ingang van het oude
centrum van Urk staat een bord,
waarop aan vreemdelingen ver
zocht wordt op zondag dit cen
trum te mijden. „Eigenlijk zou
het er in alle talen op moeten
staan", zegt burgemeester Bos
senbroek. „Kijk, u moet dit zien
als een vriendelijk verzoek.
Men bewijst ons een dienst met
ons op zondag met rust te la
ten. Dus: geen auto's, geen fo
totoestellen". Is dit een stuk ach
terlijkheid van een calvinistisch
vissersdorp? Helemaal niet. „Er
staat nergens in de Bijbel, dat
ik mijn kleren moet laten nat-
regenen en dus rijd ik als het
regent wel met m'n auto naar
de kerk" zegt de burgemeester.
„De bevolking heeft daar be
grip voor. En toen laatst de te
levisie opnamen van de kerk
gang wilde maken, heb ik dat
direct goedgevonden. Laat de
mensen in het buitenland maar
zien, dat wij op zondag naar de
kerk gaan, zei ik als iemand
mij vroeg of dat nou wel kon.
Kijk, we zijn heus niet zo, dat
we de toeristen het fototoestel
uit de handen slaan. Maar als
je een hele week van huis ge
weest bent, dan wil je rust. Het
is dus gewoon een praktisch ver
zoek".
i
Kotters in de haven. De zware gieken, waarmee de netten aan boord getrokken worden, kunnen het schip ge
makkelijk noodlottig worden.
URK;
1000 JAAR GEHECHT AAN ZEE
(Van een onzer verslaggevers)
In het jaar 968 gaf keizer Otto de helft van het eiland Urk, toen
Ore genoemd, cadeau aan het Stift Elten, dat vijf jaar tevoren door
Graaf Wichman was gesticht. De oorkonde, waarin dit feit vastgelegd
werd, is het oudste document, dat van Urk gewag maakt. Vorig jaar
hebben b. en w. van Urk met echtgenoten een bezoek aan Elten ge
bracht en er ter onderstreping van de historische banden een antieke
statenbijbel aangeboden. Men werd er hartelijk ontvangen, kreeg een
herinneringsbord mee naar huis en woonde een H. Mis bij. ,,Dat kon
toch maar op ons calvinistische Urk" zegt burgemeester Bossenbroek
niet zonder trots, wanneer hij ons het herinneringsbord toont en te
vens uitlegt, hoe Urk er toe komt om zijn duizendjarige bestaan te
gaan vieren.
door. Vlaggetjesdag, onthulling van
het monument. „U moet niet verge
ten, dat honderden oud-Urkers er
hun vakantie al naar geregeld heb
ben", zegt de heer Brouwer. „Ik heb
750 postabonnementen op Het Urker-
land". Elke week gaan er zoveel
kranten het hele land in, ja zelfs
naar Duitsland, Canada, Amerika en
Australië. Eens Urker, altijd Urker.
„De Heere heeft een twist met
ons", zegt de monteur, die een au
to weggebracht heeft en di< van
wege de slechte busverbinding
dankbaar een lift terug naar Urk
aanvaardt. Wij hadden hem ge
vraagd, hoe het staat met de voor
bereidingen voor het „1000 jaar Urk"
feest.
„De Heere heeft een twist met
ons. Als u het mij vraagt dan wil
zeker 75 procent van de Urkers geen
feest vieren. Denkt u zich maar in:
vier scheepsrampen in twee jaar
tijds. Dat betekent een twintig we
duwen en dan al die familieleden
nog. Die zijn niet in de stemming
om feest te vieren, maar bovendien:
in zoveel slagen achtereen zien wij
de hand van God. Wij moeten Zijn
toorn over ons niet nog erger ma
ken door feest te gaan vieren".
Maar in de cafetaria Havenzicht
en in de huiskamer van de heer
Brouwer, die behalve de plaatselij
ke man van de IJsselcentrale, ook
redacteur van het weekblad „Het
Urkerland" is (en die „Heere" met
twee ee's schrijft) krijgen we te ho
ren, dat het feest toch wel door zal
gaan. Er zijn al zoveel onkosten ge
maakt, zoveel voorbereidingen ge
troffen en bovendien: de koningin
heeft toegezegd om het monument
voor de verdronken vissers te ko
men onthullen. Dat kun je toch al
lemaal niet meer veranderen!
elkaar nog niet links te laten liggen.
„Wee ons, als we Zijn Stem niet
zouden opmerken", schreef een in
zender in het Urkerland. De slagen,
aan de vissersvloot uitgedeeld, zijn
hard aangekomen. Vier schepen in
twee jaar, twee precies op dezelfde
dag: in januari '66 de U.K. 58 en
nu weer dé U.K. 91, de „Jonge Al-
bert". Als ze niet naar binnen ge
wild hadden, was het misschien goed
gegaan.
„Menselijkerwijs gesproken was Dr
niets gebeurd, as ie op zee was ge
bleven" zegt onze lifter. „Natuurlijk:
je tijd legt toch vast, maar mense
lijkerwijs gesproken". En dan zo'n
voorzichtige schipper. Die andere,
ja, die tartte God en gebod. Die
maakte een besomming van f 19.000
aan de afslag, als de anderen om
het slechte weer in de haven ble
ven. Die zou nog bij windkracht 80
uitgevaren zijn, maar deze keer woei
het niet harder dan windkracht ze
ven. En dan die eerste ramp: toen
was het zelfs mooi weer. Weet u
wat het is? Vroeger werd er aan da
achterkant van het schip gevist,
maar nu halen ze aan de voorkant
de netten binnen. Als je niet blik
sems snel reageert, dan trekken de
zware gieken het hele schip om".
Het gemeentehuis met zijn toren
tjes en zijn hoge ramen lijkt op een
kerk. Er wordt dus niet gevloekt,
maar er staat wel bij de voordeur:
„Voeten vegen, klompen uit!" Kort
en krachtig, zoals Urkers zich ple
gen uit -te drukken. Burgemeester J.
Bossenbroek is nu bijna vijf jaar op
Urk. Inderdaad, het is nog altijd:
op Urk en aan de wal. „Dat zeg
ik ook altijd en met grote liefde.
Het is ook waar. Urk is een kwart
eeuw nadat het eiland-af werd nog
altijd een typisch eigen gemeen
schap".
Een gesloten gemeenschap? In ze
kere zin wel. Er zitten zes partij
en in de raad, allemaal van pro
testants-christelijke signatuur, al heet
er eentje Gemeentebelang.
„In het begin deed ik natuurlijk
wel eens gekke dingen, maar dat
word je gauw aan je verstand ge
bracht. Je hebt zó maar een Ur
ker raad!"
De onderlinge tegenstellingen lijken
feller dan ze zij i. Laatst trouwden
er twee Urkers van verschillende
kerkelijke gezindte. De bruid wilde
niet overstappen naar de kerk van
haar toekomstige echtgenoot en de
bruidegom voelde niets voor de krom
me sprongen, die de kerkelijke ge
meenschap waar zijn bruid toe be
hoort, in zijn ogen telkens weer
maakt. Dus was er alleen een bur
gerlijk huwelijk en natuurlijk een ge
zellig feestje. De dominees van beide
betrokken gemeenten waren er uit
genodigd. Ze zaten plezierig bij elkaar
aan één tafeltje en vertrokken broe
derlijk te zamen. De mens worstelt
met de raadselen van Gods leiding
in het leven, maar daarom hoef je
Deskundigen zijn inderdaad van
mening, dat de Urker vissers nog
al wat risico nemen. Tja, de Ur
ker vreest God, maar soms vestigt
hij de indruk, dat hij het allemaal
veel beter weet dan de Heere God
zelf. Burgemeester Bossenbroek heeft
een woordspeling op de betekenis
van de letters U.K., die de Urker
kotters sieren. In zijn jongste
nieuwjaarsrede zei hij: In de ogen
van onze Engelse bondgenoot uit de
laatste wereldoorlog moeten de let
ters, die onze steeds moderner,
krachtiger en groter wordende vloot
voeren wel zeer de aandacht trek
ken, omdat men in Groot-Brittannië
de woorden United Kingdom op de
zelfde wijze afkort. Het behoort ech
ter tot een van onze zwakheden, dat
wij nog veel te weinig „united", d.i.
als één eenheid optreden. De letters
U.K. doen maar al te vaak denken
aan „Uncrowned Kings", ongekroon
de koningen, waardoor wij op Urk
net z zwak zijn als wij sterk zijn".
Ongekroonde Koningen. Ja, daar
doen zij aan denken, de Urker vis
sermannen wanneer zij in hun wij
de broeken, de karpoets op het hoofd,
wijdbeens en zelfbewust door de
kleine straatjes stappen.
In die straatjes zijn de witte lakens
voor de ramen nu weer verdwenen;
er wordt niet meer, zoals vroeger,
maanden, tot zelfs een jaar lang ge
rouwd, maar de rouw woont niette
min achter menig raam. Er zijn Ur
kers die daar per ingezonden stuk
in het plaatselijke weekblad („chrig-
telijk-nationaal", zegt de ondertitel)
de conclusie uit trekken, dat de Hee
re het eiland straffen wfl: „Wee ons,
als wij Zijn Stem niet zouden op
merken".
Maar de meerderheid laat zich
daar toch niet door beïnvloeden. Het
feesUin da komende meimaand gaat
Urk heeft reden om feest te vie
ren. Dat de naam „Ore" duizend
jaar geleden voor het eerst in een
oorkonde werd vastgelegd, is niet
meer dan een aanleiding. Eerder
vieren de Urkers de voorspoedige
groei en bloei van hun „eiland".
„We hebben hier vrijwel het hoog
ste geboortecijfer van het land",
zegt burgemeester Bossenbroek. „De
bevolking is nu 7473 zielen groot. Als
de tendens uit de jaren '47 tot '60
doorgaat, zullen het er over twintig
jaar 9400 zijn. Gaan we uit van de
groei in de jaren '66-'66 dan komen
we zelfs op een inwonertal van 14.600
in het jaar 1985. We rekenen nu
maar op 't gemiddelde: 12.000".
„In april 1899 werd het lijk van
Jacob Kamper op Urk gebracht",
schrijft C. de Vries in de Geschie
denis van het eiland Urk". „Toen
kwam in herinnering, dat ook zijn
beide grootvaders, zijn vader, zijn
broers en bijna al zijn ooms en ne
ven in zee waren omgekomen als
hij". In hetzelfde boekje staat, dat
er tussen 1865 en 1904 niet minder
dan 210 Urkers in de golven om
kwamen. Dat was toen een tiende
van de totale bevolking!
Meestal werden de lijken nooit ge
vonden. Van de honderden namen
op het muurtje bij de kerk, waar
straks het monument zal staan, be
horen slechts enkele aan regulier
begraven slachtoffers.
De geschiedenis yan Urk staat vol
zeerampen. In 1883 vergingen acht
schuiten tegelijk en kwamen 28 vis
sers, jong en oud, in de golven om.
In één slag had Urk er 17 wedu
wen en 52 wezen bij. Nu juist hon
derd jaar geleden zijn er op één
dag 26 vissers „gebleven", die der
tien weduwen in kommervolle om
standigheden achterlieten. Soms wil
den mannen, die ternauwernood aan
verdrinking ontkomen waren, niet
meer naar de Noordzee. Zij bleven
op de ook niet bepaald ongevaarlijke
Zuiderzee vissen, of zij bleven aan
land, als veehouder, bakker, kruide
nier of een combinatie van deze drie
beroepen. Maar steeds opnieuw gin
gen er jonge Urkers naar zee.
Van de beroepsbevolking is 43 pro
cent direct bij de visserij betrokken:
als visser, handelaar, of werknemer
bij visafslag, koelhuis en ijsfabriek.
Indirect dan nog eens zeven procent,
waaronder een kleine scheepswerf.
En tenslotte zijn ook de winkelier,
de dokter en de aannemer, om aan
de dominees nog voorbij te gaan,
voor de helft van hun inkomen indi
rect op de visserij aangewezen. Geen
wonder dat op het glas-in-lood raam
boven de werktafel van de burge
meester een kotter met de letters
U.K. afgebeeld is, geen wonder
dat in het gemeentewapen een vis
staat.
Urk is nog altijd een typische vis
sersgemeenschap, ook al zijn er na
de bevrijding een limonadefabriek
bijgekomen en een bloeiend bedrijf
dat visprodukten verwerkt. Er wordt
zoveel vis naar Italië verzonden,
dat men zich daar zorgen begint te
maken over de concurrentie. Men
kan de vraag nauwelijks bijhouden,
er zou nog meer vis aangevoerd
moeten worden, maar nu al wer
ken er zo'n zeventig meisjes bij Rein
Bos, waar ze onder leiding van Deen
se instructrices schol fileren en in
vriezen.
„Een verrukkelijk produkt" vindt
burgemeester Bossenbroek. „Het
gaat ermee als met de Nederlandse
roomboter; we eten het zelf nauwe
lijks, alles wordt uitgevoerd". Het
.bedrijf is verbonden met het Deense
Findus International en via dit met
het Nestlé-concern.
Altijd hebben de Urkers op de Noord
zee gevist. Maandag van huis, vrij
dagavond terug. De zaterdag en de
zondag waren voor het gezin, de on
derlinge gezelligheid en de kerk. Dat
is nog zo. De IJsselmeervisserij
zinkt in het niet bij wat de Noord
zee oplevert. En sinds de zomer van
1962 worden de Noordzeevangsten
ook op Urk zelf afgeleverd. Voor
dien gingen de Urkers behalve met
wat het IJsselmeer opleverde, naar
de visafslag van IJmuiden, of naar
die van Scheveningen en Harlingen.
gen genoemd worden, bepaald on
juist. „Eerder gaan we aan door
zettingsvermogen ten onder, als we
niet uitkijken".
Nu is er op Urk zelf een' grote
visafslag. Op 1 mei '65 werd het
nieuwe gebouw geopend en men
bouwt er alweer de helft bij aan.
„Dat was het keerpunt in de ont
wikkeling", zegt de burgemeester.
Het gaat Urk goed. Er wordt ver
diend in de visserij en wie daar
in niet wil of kan werken, ziet er
niet tegenop, om bijvoorbeeld stenen
te zetten in het Deltaplan. De lange
pendel is op Urk .normaal. Er zijn
mannen, die jaar in, jaar uit de hele
week in Zierikzee zitten, terwijl
vrouw en kinderen op Urk blijven.
Ze zijn sinds eeuwen aan dat ge
scheiden leven gewend. De tieners
op Urk lopen net als overal rond in
hoge laarzen en met witte kousen
aan. Klederdracht zie je alleen nog
bij de ouderen en in het museumpje
op de zolder van het gemeentehuis.
Urk legt steeds meer trekken van
zijn geïsoleerde eigen bestaan af. Zó
geïsoleerd was het trouwens de eeu
wen door ook weer niet. Urk is geen
Staphorst, de Urker vissers zagen
meer van de wereld dan menig
„landman". Sociaal-medisch zijn we
bepaald niet achtergebleven", vertelt
burgemeester Bossenbroek. „Toen ik
hier kwam en we overal bezoeken
aflegden, zijn mijn vrouw en ik
ook naar het sanatorium Sonnevanck
in Harderwijk geweest. Daar lagen
toen 27 Urkers en in totaal waren
hier 63 t.b.c.-patiënten. Op het ogen
blik nog maar een stuk of drie. Het
Urker Rode Kruis is met ziekenver-
voer en bloedtransfusiedienst bepaald
vooraan".
De burgemeester vindt dan ook de
typering van de Urkers in een so
ciologisch rapport waarin zij mensen
met een beperkt doorzettingsvermo-
Problemen zijn er nog genoeg. De
grootste bevolkingsgroep is de syno
daal gereformeerde. Op de hoogste
punt van de keileembult, die het
vroegere eiland vormt, ligt de oudste
kerk, die van de hervormden (900
zielen), maar midden in het dorp,
bij het gemeentehuis, staat de groot
ste. de gereformeerde kerk.
Daar zijn de grammofoonplaten
gemaakt van het Urker Mannenkoor,
dat psalmen zingt. Van de opbrengst
(jot nu toe f 60.000,-) wordt de ge
reformeerde zending gesteund. Deze
psalmzang volgens de oude tradities,
hoort bij Urk, de kerk, en zijn drie
dominees horen erbij, maar daar
mee is voor het merendeel de re
ligieuze kous bijna af. Van een wer
kelijk kerkelijk leven is nauwelijks
sprake.
Economisch ontwikkelt Urk zich
niet slecht, ondanks het bijna ont
breken van wetenschappelijke bege
leiding. Maar juist zo'n groeiende
samenleving kan van economie al
leen niet leven. Dezer dagen is
de laatste hand gelegd aan twee zui
ver wetenschappelijke onderzoeken,
respectievelijk gericht op medische
zaken in de visserijwereld en op so
ciale leefpatronen. De resultaten zul
len in de internationale vakliteratuur
verschijnen, maar burgemeester Bos
senbroek zou willen, dat ook de toe
gepaste sociale wetenschappen be
langstelling voor Urk vertoonden.
Smalle straatjes, kleine huisjes, de was aan een lijn over de straat: Urk aan de vooravond van morgen.
„Is het niet triest, dat ze een ex-
eiland maar lieten modderen, ter
wijl in de nieuwe polders hier vlak
bij de sociologen alles moesten uit
kienen? - En zo is het vandaag-de-
dag nog. Urk wordt rustig aan zijn
lot overgelaten. Ik heb daar geen
woorden voor". In de raad heeft
de burgemeester zijn excuus gemaakt
voor het feit, dat hü in de afgelo
pen jaren blijkbaar een te groot ver
trouwen gehad heeft in de steun, die
„van de wal af" verwacht mocht
worden in de vorm van allerlei mo-i
dern sociaal opbouwwerk. De ont
wikkeling gaat te snel, dan dat er op
meer begrip van elders gewacht kan
worden. Urk zal aan de vooravond
van morgen zelf aan zijn toekomst
gestalte moeten geven.
Hoe de burgemeester die toekomst
ziet? „Er moeten barrières wegge
broken worden tussen Urk en zijn
omgeving, maar zonder de geëigend
heid van Urk weg te poetsen. Vroe
ger draaide men met een boog om
de moeilijkheden van zo'n eilanddorp
heen. Het streekplan spreekt nu ge
lukkig wat genuanceerder. Wij kun
nen en moeten samenwerken met
de Noord Oost Polder en het lukt
trouwens al aardig. We praten en
eten met elkaar als colleges van b.
en w. Wü willen elkaar leren kennen.
Daar was vroeger geen sprake van.
En uit dit kennis nemen van el
kaar kunnPn misschien heel concrete
gezamenlijke voorzieningen voort
vloeien".
In zijn nieuwjaarstoespraak (die
niet in het plaatselijke weekblad
stond) zei de burgemeester onder
meer: „God biedt Urk onvoorstel
bare kansen in de nabije toekomst.
Maar het nieuwe Urk komt niet uit
de hemel vallen". En sprekende
over de voorbereiding van het feest:
„Het is een genoegen van de voor
bereidingen kennis te nemen. Als de
sfeer waarin gewerkt wordt, zo mag
blijven, dan belooft dat iets goeds
voor ons feest te worden, zelfs tot
lang na dit feest. Laten wij de Heere
daarin nu eens niet voor de voeten
lopen".
(Van onze Londense correi
'««Pondiuj
HE Britten doen weinig modtt
enig begrip op te brengen Z
de Vlaamse taalstrijd. Het lijkt T
iiffprs t. rvn.h q ï.fl/n.nn'i Ie o« v. g"1
uiterst onbelangrijk en
zegt al wat niet Engels (jjZTJJ
niets. „Er vallen in Oostende C
geen tweetalige naamborden
straten meer te bespeuren" fcw
een reporter van de Ltmdem. T
ning Standard".
Hij vertelde zijn lezers metu»;
dat de bevolking er geen Frans J'
wil of durft spreken. Jk protok
het Frans naar de Rue de la Chjw»
en iedereen schudde het hoofd"
De man van de „Evening
zal wel naar de „Roe di la Tijm»
gevraagd hebben en durft er JL
dan nog over verwonderen dot
mensen niet-begrijpend de ichoodf!
ophalen.
Hij schreef: „Iemand zei me- r.
moet Engels spreken, dan tot
meer vrienden in Vlaanderen"
volgde die raad op, schreef 'fa,
la Chapelle" op een stukje p»
sprak iemand in het Engels m
toonde hem het briefje. Hij W(, -
vriendelijk de weg naar een mm
die „Kapelstraat" bleek te heten,"
Wij zouden nu urel eens een ton
proefje willen doen en in on#
gelse woonplaats, waarvan ie ta;.'
straat (zoals bijna alle j.j,
hoofdstraten) „High Street" heet
voorbijgangers de weg nmi 4
„Grand-Rue" vragen. We wifa
zelfs op een briefje schrijnen m
vraag in het Engels doen. Naar ti
weten van tevoren dat die proef
nut heeft. Want alleen in Vlaandtm
wordt van de voorbijgangers
wacht dat ze de Franse nertalinj»
hun straatnamen kennen Als m t
in Engeland proberen, gaan te t
delijk denken dat we gekke Jer»
tiers" zijn.
De taalvirtuoos van de Losfe
„Evening Standard" wist ook nog 'i
vertellen, dat de tieners van ,(B
plotseling geen Frans meer si
te kennen. „Men heeft sterk dit
druk dat de naam Bruges spoed;
door Brugge zal worden ueruangn
klaagde hij. „De taalrebelUe ij m I
jaren geleden als politieke „gimmtó' j
begonnen en smeulde sederfdia™
voort, met toevallige uitborstiij
van geweldpleging. Eu is te i
gevaarlijk kruitvat."
We vermoeden dat voor dut jtpl
man de taalstrijd in Wales ooit ,aJ
politiek foefje" is. Van ie Enjftal
die, alles wel beschouwd, net todil
de Fransen geboren taalonderM-l
kers zijn, kan men trouwens geerl
objectiever oordeel verwachten, hel
gebeurt maar zelden dat ze bito-l
nen hoeveel onrecht ze ie taa! tn|
de Welshmen aangedaan hebben. 0
2 februari jt. publiceerde ie „Ti*I
nochtans een briefje van een tlktt I
mw. Percy Hartill, uit het pra/ritïfi
Gloucestershire. De titel mddif
„Welsh in de scholen".
„Sir: mag ik er als Engelse te'.j
schaamd op wijzen, int er yatwtojl
de dag in Wales nog mensen in tor-
zijn die als kinderen op school f|
straft werden wanneer zij ook wl
een woord durfden uiten in b'
eigen Welshe taalt Op hun tel
werd een bordje gespeld met de icoff* I
den: „Welsh-neen". I
„Zou het dan geen kleine <t»|
loosstelling, zij het achteraf, tp«|
dit trotse volk, indien de Engrerl
(die dergelijke wrede cernedctjl
oplegden aan kleine kinderen, r I
hen te doen afzien van pogingen w I
hun eigen, de meest dichterlijke m I
talen te gebruiken), ten minsti iw-l
re mogelijke steun verleenden®!
de huidige beweging om het I
vrij te laten onderwijzen in Jt* I
het prinsdom?" f
Tot op heden Is dit MMWMjl
beantwoord gebleven. Wales Ml I
nog maar één nationalistisch W»f I
vertegenwoordiger, maar de «RI
sen menen dat maatregelen
kennis van het Welsh tel
de opkomst van het natie
de hand zouden werken, wat
ALBERTO CAVALLAEli-jjj
DE VATICAAN IS DO°L,0i£i
NIEUWE NOG NIET 01B
(Lannoo, Tielt, Den Haaf'-„j
kende Italiaanse journal»
dit boek een beschrijf
van de structuurwijziging®
zich sinds het concilie in
caan hebben voorgedaan en -
steeds voordoen. Zijn ben»^,,
in de buiten»»"
en te
zijn de »le
raanstaandt\m
h KSnig'A65#
en verschillende anderen g
Van blijvende waardeiB
view, dat de auteur
met paus Paulus VI.
SPELEN IN HET
Adriaan van der YeeJ' ,etjwb
(Querido Uitg. m«- ^uteUf AdjJ
In deze roman geeft de -■
aan van der Veen ev
steeds voordoen, z-yn
ze blijft nogal aan de
is o.i. meermalen.»
tisch. Interessant zijn a «Jq
die hij met vooraanstaand
als Bea, Ottaviam, Konig, AB
en verschillende anderen g jr^.,
aan van der veen - de
bekroonde roman ,,H« heden-
een boeiend beeld vanp
daagse Amerika. Hoofdtt»
aaagse Antima. van
bert, een jonge Amen
derlandse afkomst, diena J
in een ziekenhuis te z}> t aan
als volontaire bij e® rom8"
slag komt. Het motief
is de eenzaamheid en j
naar houvast van een j. m
overgebleven met dat""5
gelaten te zijn. Hij meent,
gelaten te zijn. tuj van m"
veel goeds te verwach voor 0
vader, die hertrouwd is, uit
hij slechts een stukje he( p,
het leven van vroeg ^er'^'J
ment, dat zijn yerbbjf^i k»®1
een dood punt is leven-
het meisje PatrI^ukkige oêenb™
Het begin van gel"™5y*
ken in het leven v™ u o£
der Veen bewijst Sver tl
nieuw een uitstekena
zijn.
V
Ga je straks met vakarl
moet je beslist eens een lan l
maken langs het strand. Datl
niet doen als het strand heil
is. Dan zie je niets van de dij
erg aardig zijn om naar te k I
je het best eens een keer I
vroeg opstaan om naar hel
Vlak naast en in het watei
meest vreemde levende en c
wereld van de zee ontdekke
sen om ze te vinden zijn wal
wier liggen. Op de tekenin|
voorbeelden van dieren die,
treffen.
A) De sponsdiertjes, die li
terschelpen. Aan de gaatjes 1
je zien dat de kleine spons!
tijdje gewoond hebben. De P
zelden of nooit te zien. Maa|
een heleboel doorboorde schl
B) De kwal. Kwallen kunl
krijgen van 20 tot 40 centinS
zich voort met eitjes, waaruit!
Nadat deze enige tijd rondg
zet hij zich vast op. een stee;
wikkelt zich tot een kleine p|
wordt die poliep langer en v:
groeien dan een soort cirkel
Dan breekt de top halfweg ji
gedeelte is een kleine kwa
vormt op deze manier twintig
Dat wist je zeker niet. Een
veer zes maanden, maar zo'nt
schillende jaren. En iedere
nieuwe kwallen door ge vorm
C) Een heel speciaal sooil
stekende kwal. Misschien heu
wel eens im het zeewater zien I
Als je erdoor aangeraakt worl
je een branderig gevoel op die
Soms kun je er zelfs hoge koa
krijgén. Deze kwallen kunner
✓w
'VJ m
Zo'n rare visser als op de:
7ou grappig zijn om te zien
*lle haken tegelijk beet kreeg
®n al het water ingetrokken
precies hetzelfde. Op het ond
®fcer maar eens uit te zoekei
'Vfijfirty *p v/fjo 1
;ati 9P ut oio/
Aan de tak van de boom hing
kooi voor parkieten. Er zaten
parkieten in: Lorre en Groent!
Op een dag bracht Paultje de
'en naar buiten. Hij hing de
aan een tak van een boom en
weer naar binnen.
„Paul, Paul", riep zijn moeder,
doerT'"1 6en k°odscbaP v°or
G'Ja> mam", zei Paul. Even
t„?„ -,1J voor moeder. Hij n
e suiker halen, koekje:
naar a je? ,Pudding Vlug ging
e.WInkel. Maar in de tuir
dal 1 ï,et^ ergs' Weet je wat
t„ 3e eens vertellen,
har) hr de Parkieten eten
ten p vergeten het deurtje te
Lorre. ZO kon gebeuren
zat w!neens ,op e?n tak van de h
thuis 6en kwartiertje kwam
di^jg tekening
loelkp ti' kent. Ze zien er
■UT™ met *"mar van s
l oa 3P U3 EtTUU 3p tum
