DENK NOU MAAR NIET DAT WE HET HIER HOOG IN DE BOL HEBBEN Signy IS geen grapje Bekijk de naamborden c Goese Markt staan en Rondom: kantoren va boer zijn of met zijn I hebben „agrarische" namei vooraan een collectie scha. natuurlijk hier, waar het hai de hoofdzetel van de Zeeu HET IS KRANKZINNIG. MAAR 'T LUKT DAGBLAD DE STEM V >--/ I -J Jwiii I VU NEUHAUSLER HANDELAAR IN FABRIEKEN (Van onze Amsterdamse correspondent) AMSTERDAM De radio-nieuwsdienst van het ANP vond het dezer dagen de moeite waard om na de onderhandelingen over Vietnam, maar voor het neerstorten van een Amerikaans marinevïiegtuig in Spanje om te roe pen: „Het Nederlandse ingenieursbureau Continental Engineering heeft van een Turks bedrijf opdracht gekregen om een kunstmestfabriek te ontwerpen en te leveren. Hiermee is een bedrag gemoeid van 9 miljoen gulden. Op hetzelfde moment wreef ir. G. Neuhausler zich de handen warm van triomfale pret. Nog maar kort geleden was hem in Bulgarije een groot project door de vingers geglipt, regelrecht in de fuik van een Belgisch-Frans- Amerikaanse combinatie. En ook in Turkije had men hem het schroeiende concurrentie-vuur na aan de schenen gelegd. Maar deze opdracht was ten slotte toch, de tegenstroom trotserend, glorieus de Amsterdamse Lutmastraat binnen komen zwemmen, waar Continental Engineering in een bruin-houten gebouw zijn commerciële netten boet. Ir. G. Neuhausler is de grondleg ger van het ingenieursbureau, dat zeven jaar geleden met 80 man per soneel startte als afdelinkje van de- Verenigde Machinefabrieken Stork Werkspoor, en dat nu een n.v op stevige, eigen benen 600 mat in dienst heeft, waarbij 48 acade misch gevormden en 116 h.t.s.'ers In zijn werkkamer domineren nie-, de blauwdrukken en staketsels waarmee men zijn vak associeert maar het soort planten, die men aantreft in de huiskamers der be tergesitueerden en in de lounges van de betere hotels. Een wereldkaart aan de muur meldt middels speldeknop pen, waar C.E. zoals het bureau zichzelf efficiënt afkort en pas sant een fabriek of een installatie heeft achtergelaten. Het lijkt een beetje of er een vlieg met uitbundi ge stoelgang overheen heeft gewan deld. Twee van die stipjes een vlakbij de Russisch-Poolse grens een in het barre hart van Siberië stellen caprolactamfabrieken voor door C.E. ontworpen, geleverd en gebouwd a raison van een slordige 200 miljoen gulden. Ir. G. Neuhausler, wiens conversa tie slechts met moeizame aanlopen over de horde van zijn bescheiden heid heenwipt, ontkent het bestaan niet van deze mastodonten, die van zijn mannen per stuk een ge raamte hebben gekregen van 28.000 kubieke meter beton, een huid van 3700 kubieke meter isolatie, een darmkanaal van 300 kilometer pijp met 11.000 afsluiters, een hartslag van 500 pompen, een zenuwstelsel van 200 kilometer kabel en een brein van 6500 instrumenten. „Maar", zegt hij, ongerust balancerend op de rand van een stoel, die voor het zelfde geld heel gemakkelijk kan zit ten, ,,denk nou niet, dat wij het hier hoog in de bol nebben. Wij voeren ook tientallen kleine opdrachten uit als technisch bureau voor de hele Nederlandse industrie. Wij hebben in Groningen een kantoor voor het hele kleine werktekenwerk voor een of twee man. Wij zijn bescheiden. Wij denken eerder in tonner, dan in bedragen van 100 miljoen. Wij heb ben natuurlijk een enorme know-how opgebouwd. Maar uit dat reservoir van ervaring, van kennis verkopen we graag ook bij mondjesmaat. Nie mand mag gaan denken: o, die jon gens van Continental Engineering zijn veel te groot geworden om in Nederland een gewone klus aan te pakken". NEUHAUSLER: „Sleuteltje om draaien en het werkt Dan nog staan daar in Grodno en Kemerovo die twee caprolactam fabrieken in aanbouw, die er na 1970 voor zullen zorgen, dat de Russi sche dames niet langer smokkelny- lons hoeven dragen, maar gewone, om de hoek gekochte, net als hier. Die er, algemeen gesproken, voor zorgen, dat de Russen straks per jaar 100.000 ton caprolactam hebben, waaruit ze het zogenaamde nylon 6 kunnen maken voor dameskleding, onderkleding, tenten, autobanken, kabels, touw, visnetten, films, huis houdelijke artikelen, reddingsvlotten, tandraderen en medische instrumen ten. Veertig ton aan tekeningen heeft Continental Engineering ervoor ge maakt en naar Rusland verscheept. 400 technici hebben aan het ontwerp gewerkt, 50 specialisten hebben ge zorgd voor de aanschaf, inspectie en verscheping van de materialen en 100 ervaren technici zijn in Rusland ge stationeerd om toezicht te houden op de bouw. Met minder kon het alle maal niet. want zo stipuleerde het contract, dat na wodka-zwangere nachten van onderhandelen tot stand kwam: een trots unicum voor Neder land de caprolactamfabrieken moesten een zogenaamd turn-kev- project zijn. Ir. C. Neuhausler: „Sleuteltje om draaien en het werkt, begrijpt u? Net als bij een auto. Voordat een auto bij de dealer staat, heeft zich een in gewikkeld proces afgespeeld de fa bricage, de administratie, het trans port maar aan de klant gaat dat allemaal voorbij. Die stapt in, draait het sleuteltje om, zegt dankje wel en rijdt weg. Zo werkt Continen tal Engineering ook. Wij ontwerpen niet alleen fabrieken, maar wij zet ten ze kant en klaar neer op de aan gewezen plaats". Vraag: „Graaft u op die maniei niet uw eigen graf? Als zo'n fabriek er staat, kunnen de Russen hem mooi natekenen, dan hebben ze nooit meer een boodschap aan u". Ir. Neuhausler: „Ik zal u een ver haal vertellen. Het is eigenlijk alle maal begonnen, toen we in I960 als Werkspoor ik was daar onderdi recteur opdracht kregen, om viei ureumfabrieken in Rusland te bou wen. Ze moesten een capaciteit heb ben van 500 ton kunstmest per dag Dat was toen enorm groot. We durf den het bijna niet aan. We durfder ze niet met een enkele produktie stroom van 500 ton te maken. Wt hebben ze met twee produktiestro men van elk 250 ton gemaakt. Maai vandaag Vandaag is een ureum fabriek met een capaciteit van 1001 ton in een produktiestroom al hee gebruikelijk. Als de Russen vandaa; een nieuwe ureumfabriek willen heb ben, zullen ze terug moeten ko men. Een ander aspect is het vol gende. Het bouwen van een fabriel is een vak apart. Het VTaagt een enorme know-how technisch èn organisatorisch. Doo: je neus te steken in wat wij doen leer je het niet. Je hebt een le gertje mensen nodig. Daar praten we zelf iedere dag nog over over he' organisatieschema van een ingeni eursbureau. Je werkt niet met ma terialen en machines, je werkt me mensen, met intellect." Bouw van een „priltoren", markant onderdeel uan een ureumfabriek, in het Westduitse Perl. De fabriek wordt gebouwd door Continental Engineeii»; voor de Duitse onderneming „Harnstoff und Düngemittelwerk". Vraag: „II bent het enige bureau in Nederland van dit wereldformaat. U zegt, dat de concurrentie met de Amerikanen, met de Duitsers, met de Fransen, met de Belgen, die bovendien nog vaak combinaties vor men, moordend is. Vanwaar uw in ternationale succes? Was het bijvoor beeld moeilijk om die opdracht van 200 miljoen in Rusland te krijgen? Ir. Neuhausler: „Over die Rus sische opdracht hebben we drie jaar gedaan, voordat we hem binnen had den. Ik heb de indruk, dat we hem uiteindelijk gekregen hebben, omdat wij als enigen beschikten over de licentie van de Staatsmijnen in Lim burg voor het procédé om capro lactam te vervaardigen. Daar wa ren de Russen tuk op. Of wij alle licenties van de Staatsmijnen krij gen? Was dat maar waar De Staatsmijnen willen zoveel mogelijk ijzers in het vuur hebben. Dan zit ten ze er nooit naast, wie van de concurrerende bureaus de opdracht ook krijgt. Maar met het caprolac tam zaten we goed. Ik heb de indruk, al weet je het nooit zeker, dat de Russen daarom de keus op ons heb ben laten vallen". Vraag: „Toch zijn de caprolactam fabrieken voor u geen meevaller ge weest Ir. Neuhausler (aarzelt, wil er lie ver omheen: besluit uiteindelijk tot een gedeeltelijke verklaring): „Dat is wel zo. Daar zijn persberichten over geweest, al wil ik niet zeggen, dat ze allemaal juist waren. Kijk: caprolactamfabrieken zijn gevaar lijk. Er kunnen zich explosies voor doen. Daar zijn de Russen als de dood voor. Ze kwamen met hele reeksen veiligheidsvoorschriften. De afmetingen van de gebouwen, maar ook de afstand tussen de pijpen Alles was aan normen gebonden. Daar hebben we ons op verkeken. Dat war nog nooit vertoond. We kregen vijftig boekdelen met nor men toegestuurd. Allemaal in Rus sische hiëroglyfen. We hebben ze domweg aan vertalers moeten ge ven. We kregen ze in -willekeurige volgorde terug, want vertalers zien natuurlijk niet de organisatorisch- technische lijn. Dat heeft vertragin gen gegeven. En de voorschriften ter voorkoming van lucht- en wa terverontreiniging Daar zijn de Russen uitermate streng mee. Het afvalwater moet net zolang gezuiverd worden, tot het kristalhelder is. We hebben voor de aardigheid een Russisch flesje mi neraalwater geanalyseerd. Daar von den we stoffen in, die in ons afval water niet mogen voorkomen. Maar we hebben het kunnen oplossen. We hebben een waterzuiveringsinstalla tie meegeleverd. Daar kunnen we elders weer ons voordeel mee doen. Een tegenvaller? Je kunt het ook als een diepte-investering zien, een investering, niet in machines of ge bouwen, maar in know-how". Vraag: „Nu weer die kunstmest fabriek in Turkije van 9 miljoen. Daarvoor een fabriek van 50 mil joen in Saoedi-Arabië om zout wa ter zoet te maken. Een pompsta tion in Zuid-Afrika. Hoe raakt u ze kwijt?" Ir. Neuhausler: „Als je een fa briek wilt leveren, ontmoet je de volgende problemen. A- Je .moet erg .goed werk leveren. Een goed chemisch proces en een eerste klas fabriek. Ook de ontwik kelingslanden zijn niet gek. Ze ne men internationale adviseurs in de arm. Je kunt niet zeggen: in dat zwarte Afrika leveren we maar wat. Bij die Turkse transactie bijvoor beeld heeft het bekende Deense bu reau Topso de klant geadviseerd en Saoedi-Arabië had indertijd een A- merikaans ingenieursbureau als raad gever. B. Je moet krediet geven, bankier- tje spelen. Als je een fabriek van 100 miljoen verkoopt, moet je er wel voor 85 procent krediet bij geven met een aflostermijn van vijf tot tien jaar. C. Je moet bovendien vaak (voor al bij Oostbloklanden) een compen satie aanvaarden voo-r je krediet in de vorm van een tegentransactie. Ge lukkig niet voor 100 procent, maar wel voor zoveel mogelijk. Nederland levert een fabriek en moet voor zo veel miljoen aan potten jam terugne men. In die trant. Ontwikkelingshulp? Ja, zo zou je het kunnen noemen. Wat wij leveren is het beste van het beste en we brengen bovendien geld in het laatje. Het is moeilijk on derhandelen, want de concurrenten hakken ook met het bijltje en wie het hardst timmert die krijgt het". Bouw van een ureumfabriek in liet Botlekgebied. Op de achtergrond de Nieuwe Waterweg. (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG Pure ergernis, gedrenkt in een pittige, commerciële saus, heeft de 21-jarige Hagenaar René Brienen op het spoor gezet van signy, de onweerstaanbare image-builder. Als alles goed gaat (en Brienen is daar heilig van overtuigd) dan zal signy de zegevierende opvolger worden van de familiewapens, de dubieuze schoolinsignes op blazers en truien en de peperdure monogrammen, die beroepsgrafici op een achternamiddag voor vaderlandse snobs op het papier slingeren. „De mensen", meent Brie nen, „maken zich ronduit belache lijk door insignes te dragen, waar ze de herkomst niet eens van weten. Ze willen apart zijn ze hebben daartoe 5t volste recht maar toeval lig zijn ze niet op een Engelse kost school geweest, toevallig hebben ze niet in een beroemde Engelse roei club gezeten en toevallig hebben ze geen ouders, wie het blauwe bloed door de aderen vloeit. De doordou wers willen er nog wel eens een on derzoekje tegenaan gooien om te ach terhalen, of er misschien in een dorpsarchief een vergeten familie naam rondslingert, maar meestal is het zoeken naar een speld in een hooiberg. Ik heb het zelf ook gepro beerd, ik dacht in mijn blanke on schuld, dat er wat handel in zou zit ten, maar ik ben er even hard weer uitgelopen als ik er in was gedoken. Als je eenmaal in de vijver van de geschiedenis gaat zitten roeren, komt er voor 99 procent drab aan de op pervlakte. Een kroontje slaat hier op, twee kroontjes weer ergens an ders op. Je wordt er gek van. Elke kleur heeft zijn eigen betekenis, elk sterretje is weer een andere baron. Als je dat allemaal moet laten drukken, ben je kapitalen kwijt. Toch bleef ik het belachelijk vin den, dat mensen dingen droegen, waar ze niet achter stonden. Ik kreeg een man bij me, die een mo nogram wilde hebben voor zijn ze gelring. We maakten dat ding recht nesen, maar dat was een doodlo pende weg. Als iemand De Groot heet, kun je nog spelen met een grote letter o, maar als de tweede De Groot heet en ook zin heeft in een eigen wapentje, dan zit je al voor het blok. Er zijn trouwens dui zenden namen, waar je met de beste wil van de wereld geen grafisch grapje mee kunt uithalen. en strak en zo voerde de juwelier het ook uit. Een maand of wat la ter zag ik toevallig zijn postpapier. Met hetzelfde monogram, maar nou :ursief. Daar erger je je als recla meman mateloos aan. Het viel me direct op. Ik dacht: „Dat kan ook anders. Het moet toch mogelijk zijn, dat iemand de beschikking krijgt over een symbool, dat hij overal voor kan gebruiken. Zowel voor zijn oostpapier als voor zijn overhemden. En dat, zonder hem voor joker te zetten. Ik ben eerst met namen gaan han- Met de beroepen kwam ik ook niet verder. Je kunt natuurlijk een tim mermannetje gaan tekenen, maar die raak je weer niet kwijt op je zegelring. En dan praat ik niet eens over een autoverkoper. Die zit op het ene moment bij het ene merk en een maand later verkoopt hij even rustig de karren van een concurrent. En als je je plaatje goed en wel klaar hebt, is de auto weer ver ouderd. Een doffe ellende. Nou ik het zo vertel, valt het me opeens op, dat we ongelooflijk hebben zitten tob ben. We wisten, dat er een oplos sing moest zijn, maar voordat je die nou gevonden hebt. Man, daar kun je grijs bij worden. Uiteindelijk is het de signy ge worden. Signy is een symbool, dat niet aan leeftijd, beroep of naam gebonden is. Het vertegenwoordigt alleen de persoonlijkheid van de man of de vrouw, voor wie hij bestemd is. Zeg nou niet, dat daar geen be ginnen aan is, want de praktijk heeft al lang uitgewezen, dat de mensen onderverdeeld kunnen worden in drie groepen. Je hebt het strakke, puur zakelijke type, daarnaast het romantische, de liefhebber van de krullen en tierelantijnen en dan heb je nog de grote middengroep, de vriendelijke openhartige mensen, die openstaan voor elk nieuw initiatief. Uitgaande van die drie typen heeft Herman Baas uit Rijswijk de basis ideeën van de signy getekend. Als iemand nu bij ons een signy be stelt, dan krjjgen ze die basis-sym bolen thuis en daar kunnen ze dan een eiger. keus uit maken. Die keus is voor ons een belangrijke vinger wijzing. Het is krankzinnig, maar René Brienen (links) en ottfwf' Herman Baas schetsen een w#l| tienduizenden variaties op de te signy. 't lukt gewoon. De zakenman kiesh-l tuurlijk het zakelijk symbool, decs-B le romanticus gaat voor de W-P door de knieën. L Ze krijgen ook een vrageniijsJB met wat summiere informaties. I het begin hadden we een eiw®| ingewikkelde lijst, die nergens (I sloeg. Ze moesten bij voorbeeld Sr| gen, of ze van reizen hielden, in een huis woonden met een P-' dak of een spits dak. Wat hun J' voriete personen waren, wette w ken ze hadden gelezen, welke W| ze hadden gezien, welk merk retten of sigaren ze rookten, fff ten serieus dat we al die nodig hadden om een totaa van zo'n figuur te krijgen, mair feite maakte die rimram van v«S de verwarring alleen maar P Het sloeg mooi nergens hebben er tenslotte drie vragen geschift, die ruim voldoende OJ01" de beeldvorming. Ik durf dat te <j gen, want tot nu toe is het nog j keer gelukt". Brienen en Baas zijn m met signy begonnen en wachte ademloos op de grote kraker, -[ hen boven Jan zal tillen. ,,MK I len we er nooit mee worden spelt Brienen al bij voorbaat, dat is ook nooit onze bedoelira weest. We vragen 65 an]M met dat springen we er samen ah. 0l het beschouwen als een Se liefhebberij, die daarbij ookt* regelrechte uitdaging is. W\ j is hetzelfde, geen signy_ om op de ander lijken. DatJfl wen we als het fijne spel. vve Die n de mensen echt iets ven. Geen nutteloos grapje- er al te veel in de reclame- Bang, dat we nog eens m gen zullen vallen, zijn we 1 f val niet. Volgens de wistkan clus zijn er alleen al tien' duizenden mogelijkheden- j die uitgeprobeerd zijn, zltK~ o$r vanuit het zwerk naar onze Idndèren te staren. pimV (If Neen, we kunnen met middels gepatenteerd) nog senleven vooruit". (Van Ju een kantoorgebouw van buiten eerbiedv uitziet, maar dat inwendig modem is, spreken wij li voorzitter van de jubiJ Zeeuwse Landbouwmaatsc ir. J. Prins, en met één l ZLM-mensen die het meesï buiten treden: de heer J. Iv se. De laatstgenoemde sprp talloze voorlichtingsverg; gen die de ZLM door de provincie organiseert. Hij dicht bij de dagelijkse prq trek van de Zeeuwse bcj heeft de reputatie erg conc< zijn. In de hal van hetl hoofdkwartier zei iemand tf «Wat Markus voor de blijde schap was, dat is Markuss<| de nare boodschap - in ca streekplannenI" Hoe ziet de ZLM haar eig in de Zeeuwse samenleving Ir. Prins: „De ZLM is ee tangengroepering. Dat werkt praktijk in twee richtingen werken naar binnen toe de leden dus door belan, hartigmg in de meest ruim van het woord. Dat is in ve "3® jen zuiver sociaal- ^usche taak. Denkt u maa Zl verlichting, de talloze ons landbouwonderwijs, inbreng op het gebied van (Van een onzer ver GOES De festiviteit® jubileum van de Zeeuwst sckappij beginnen maandag Ljke Z.L.M.-feest duurt tot daS 22 juni. Het programma van de Z.L.M maandag 17 juni 17.30 uur Buitengewom van de Z.L.k Goes. Spreke: is de ministt Visserij, ir. P. Offi nlXl^. j i Officiële ontv hoofdbestuur gemeentebesti Diner van he gasten in hot< Goes.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 6