EEUWIG
ZO M ER-
PARADIJS
„Als
staat
R75
Service nauwelijks te vinden
Pê
KEES SCP
Koloniale stijl
Beken en bossen
Gevarieerd
Avontuur
Rijke toerist
li
de gulden
Volkomen nï
geurige Ken
gedoseerd r
zachte Virgii
DAGBLAD DE STEM
ALGERIJE, LAND VOOR
ECHTE AVONTURIERS
(Van een bijzondere medewerker)
A LGERIJE is een land voor
avonturiers. De Europese
toerist, die gewend is aan
comfort en service zal die in het
land tussen Marokko en Tunesië
ternauwernood vinden. Sinds de
onafhankelijkheid en na het ver
trek van de Franse bewoners is
de toeristische accommodatie
sterk achteruit gegaan. In de ste
den en langs de kust zijn veel
hotels gesloten, voor de andere
ontbreekt het kapitaal om ze te
moderniseren, er zijn geen cam
pings. Een reisgids van het land
bestaat niet meer, voorlichting en
reclame in het buitenland zijn ge
brekkig of ontbreken helemaal.
Tegenover de nadelen staan be
langrijke vooi delen, het grootste
land van Afrika (2.300.000 km2 zo
groot als West-Europa) heeft een
uitstekend wegennet, een redelijk
spoorwegnet, binnenlandse vliegver
bindingen met alle belangrijke plaat
sen in noord en zuid, landschappen,
die in Europa orbekend zijn, fol
klore en oosterse exotiek.
Het eigenlijke Algerije El Djezair,
d.i. het eiland, tussen de Middel
landse Zee en de Sahara, beslaat
een 1300 km lange, relatief smalle
strook langs de kust. Hier woont het
grootste neel van de ruim 12 miljoen
inwoners, liggen ie grote steden Al
giers. Oran, Constantino en Annaba
en ligt het economisch zwaartepunt
van het land. Ten zuiden van dit
kustgebied ligt de Sahara, bewoond
door Arabieren, negers, nomaden.
Of helemaal niemand.
De toerist die Algerije bezoekt,
zal in de meeste gevallen per schip
vanuit Marseille in Algiers aanko
men. Vanuit zee is de stad wit
Aan land ook nog wel, maar op
vallender is de weelderige koloniale
stijl van de architectuur en de over
wegend westerse sleding van de men
sen. 130 jaar kuloniale overheersing
hebben een duidelijk stempel ach
tergelaten, het Arabische element
is voor een deel uit de steden ver
drongen.
Het openbare leven in Algiers con
centreert zich langs de haven en op
het grote plein bij het postkantoor-
Een wit gebouw ir Arabische stijl,
met koepels en een Moors interieur
Op dit plein komen de belangrijkste
boulevards samen. Ze lopen even
wijdig aan de kust, naar het wes
ten in de richting van de opera en
de kashbah (de Arabische woon- en
winkelwijk, veel geroemd om zijn
schilderachtige ligging, met nauwe
straatjes en trappen met luchtjes en
gesluierde vrouwen mooi voor wie
zich niet om achterlijkheid bekom
mert) en naar het oosten naar de
stadswijken op de heuvels en de
beroemde plantentuin aan zee. Het
meest levendige en best florerende
deel van de stad is tegenwoordig
de Rue Michelet. Tegenover de uni
versiteit. Hier zijn de mooiste win
kels, de cafés en terrassen vol stu
denten en flaneurs.
Wie een zonvakmtie buiten Algiers
wil. aan terecht in Algerplage op 30
km van de stad. Daar is in 1967 een
badplaats Europese stijl hei upend, af
gestemd op de veeleisende toerist
Trouwens de hele kust is ideaal voor
liefhebbers van ie zee. strandjes en
stranden wisselen ai met baaien en
rotskapen, van februari tot decern
ber is het water warm genoeg om
te zwemmen. En overal is volop
ruimte Maar de hotels zijn schaars,
kamperen is vrij mrai niet op alle
plaatsen raadzaam (daarover later).
Algiers ligt centraal. De toerist
zal dus moeten kiezen waar hij
naar toegaat als hij niet aan de
kust blijft- west of oost. Oost-Al-
gerijt is het interessantst In het ge
bied ten westen van Algiers liggen
eigenlijk maar twee steden van be
lang: Oran en TIemcen. Oran is
een nieuwe stad met hoge witte ge
bouwen en een vroeger bloeiende ha
ven TIemcen vlakbi' de Marokkaan
se grens, met oude moskeeën en
eeuwenlang centrum van islamiti
sche cultuur.
Oost-Algerije is ous het meest be
zienswaardig Een reis van Algiers
Djurdjura, een bergland met brui-
naar Constantino voert door de
sende beken en -uisende bossen, dat
helen aal niet beantwoordt aan de
gangbare voorstelling van een zon-
verzengd Algerije. In de winter ligt
hier een dik pak sneeuw en wie
dat kan gaat er -ociën. Na de bergen
komt de hoogvlakte en Klein-Kabylië
een van de stamlanden van de Ber
bers (de oorspronkelijke bewoners
van Noord-Afrika) die er nog hun
eigen taal spreken. In het uiterste
oosten van Kabylië ligt Constantine,
genoemd naar Constantijn de Grote
(standbeeld voor het station). Van
de Kabylen wordt beweerd, dat ze
een trots en onafhankelijk volk zijn.
Dat ze trots zijn blijkt niet. ze zijn
gewoon aardig Dat ze onafhankelijk
zijn leert hun geschiedenis In Con-
stantii e brak m 1954 de oorlog uit,
die leidde tot het einde van de ko
loniale periode
De ligging van Constantine is u-
niek Een drie- tot vierhonderd me
ter diepe smalle loodrechte kloof
loopt in een halve S door de stad
en snijdt haar in tweeën, hoog bo
ven de afgrond verbinden bruggen de
beide stadsdelen Weinig steden lig
gen zo halsbrekend.
Oost Algerije is net archeologische
Algerije In de sloof van Constan
tine bevinden zich prehistorische
rotsschilderingen Feniciërs en Nu-
Komend van de Middellandse Zee liggen achter de hergen deze dorpjes.
Een pleisterplaats langs de karavaanroute bij Hassi Messaoun.
midiërs bewoonden het land, de Ro
meinen stichtten er hun steden. Tim-
gad Lambese, Djemila Hier leefde
Augustinus, bisschop van Hippo Re
gius, tiet latere Hone (nu Annaba)
Ter herinnering aan de kerkvader
staat op een heuve" bij Annaba. bo
ven de ruïnes van Hippo zijn (nu
verlaten) basiliek
Wie Timgad, het Pompei van
Nouid-Afrika be/.oekt (150 km ten
zuiden van Constantine) en dan nog
zijn ogen wil uitkijken moet eens
de canyon van le Oued-el-Abiod be
zoeken Amerika heefl zijn Grand
Canyon, Algerije ook. Alleen, hij is
minder „grand" Maar dit verschil
wordt ruimschoots goedgemaakt
door de prachtige palmenvegetatie
langs de bedding van de Oued (ri
vier) Een woi derlijk landschap, vol
kloven en rotsformaties, rood en wit,
waar nomaden in hun tenten leven
en waar het doodstil is tot in alle
gehuchten Een landschap var, Karl
May.
Verder zuidwaarts buiten het ge
bergte begint de Sahara De «ver-
gang is vrij abrupt. De bergketens
van Algerije plonzen in het noor
den in de Middellandse Zee. in het
zuiden in de golvende ruimte van de
grote woestijn.
Er Is geen land in Noord-AIrlka
waar de woestijn zo gevarieerd is
als in Algerije. Alles is er te vin
den, van steppe ot zandduinen, van
zoutmoerassen tot hooggebergte, van
kiezelwoestijn tot kilometers lange
palmenbossen. Daarom is de woes
tijn misschien wel een grotere attrac
tie dan het noorden van Algerije,
dat zijn Arabische karakter
voor een deel heeft verloren en min
der orthodox en „schilderachtig"
aandoet dan bijvoorbeeld Marokko.
Komt men uit de canyon of uit
de bergen van de Aures dan is
Biskra de eerste oase. Een echte,
met palmentuinen, rechthoekige
woestijnhuizen en een wemelende
markt vol begeerde folklore Het is
het grote dadelcentrum van de Sa-
hara-oases (Deglet Nour), eertijds
een geliefkoosd winterverblijf van
de Fransen (goede hotels).
Wie een indruk wil krijgen van
de woestijn kan vanuit Biskra met
gemak naar het zuiden. Een uit
stekende autoweg verbindt de oases
van de noordelijke Sahara El-Oued
de stad van de duizend koepels (elk
huis heefl een Koepel) en Touggourt.
Touggouri heeft eei oude versterk
te stadswijk, een kashbah. De stra
ten zijn zandige donkere gangen
onder de huizen Qoor Zo laag, dat
men er soms gebukt moet lopen.
Het zanc dempt elk geluid. Het is
een donkere doolhof mei geiuidsisola
tie- De autoweg gaai door naar
Ouargla. hoofdstad van het depar
tement Des Oasis, belangrijk van
wege de olie- en gasinstallaties in
de buurt, bij Hassi Messaoud
Maar de mooiste, meest schilder
achtige, meest folkloristische dui
zend-en-één-nacht-oase op deze route
ls Ghardaia. Een stuk of zeven dor
pen rond een witte minaret vormen
de hoofdstad van de zeer islamiti
sche stam der M'zab. Hun heilige
centrum is voor ongelovigen nog
steeds niet toegankelijk, wel de
markt. Die is dan ook puui oosters
en voor toeristen aantrekkelijk door
de vele winkeltjes, waar allerlei sou
venirs te koop zijn. toi levende woes
tijnhagedissen toe (voor 1 dinar per
stuk. De verkoper stopt ze in een
zak).
Van Ghardaia naar Algiers is
600 km De weg leidt over honder
den kilometers door steppen, be
groeid met plukken hard alfagras,
voedrel voor rondgrazende kamelen.
De geschetste route is vooi toe
risten onder normale omstandigheden
goed te berijden mei ui'zondering
van het voorjaar en soms het na-
Jaar. Dan kunnen er zandstormen
woeden. Maar, de genoemde oases
langs deze weg hebben alle elek
trisch licht en stromend water.
Ghardaia ls ook startpunt voor de
echte avonturiers, die naar het ui
terste zuiden gaan. De autoweg
dringt nog 250 km verder in de
woestijn door tot El-Golea. Daar be
gint de „piste'het gemarkeerde tra
ject, onderdeel van de transconti
nentale weg van Algiers naar Ta-
inanrasset (1900 km) en verder
naar Centraal-Afnka. Een tocht met
een gewone auto door deze ongecivi
liseerde streken is niet zonder meer
aan te raden. (Lifters worden door
de grote woest jntrucks meegeno
men).
De Air Algerie onderhoudt vanuit
Algiers een vliegverbinding met Ta-
manrasset. Een vlucht over de al
tijd wolkenloze Sahara is een gran
dioze belevenis. Dg woestijn, die
tijdens een dagenlange autoreis soms
deprimeert door zijn verlaten uitge
strektheid, toont dan zijn kleuren,
zijn grootsheid en veelzijdigheid in
een paar uur.
Tamanrasset zelf, de meest zuide
lijke oase van Algerije, centrum van
de Sahara, centrum van het basalt-
blauwe, 3000 miter hoge, Hoggar-
gebergte. uitgangspunt van expedi
ties, trefpunt van avonturiers en
globetrotters, is een eilandje van ci
vilisatie in een gebied waar mense
lijk leven bjna niet mogelijk is Hier
woonde pater Charles de Foucauld
in zijn okerkleurige bordj (versterkt
huis), de Franse kluizenaar die wil
de leven onder -de meest eenzamen
ter wereld. Maar de eenzamen ac
cepteerden hem niet en vermoordden
hem. Hef wét-én He Touareg, het
geheimzinnige, eens gevreesde volk
van roofridders, van wie de hard
nekkige legende wil dat ze blank
zijn en blond Maar blana zijn ze
nauwelijks en of ze blond zijn is
.liet te zien. De mannen zijn ge
sluierd. Hun zwarte omslagdoeken
laten alleen een spleet voor de ogen
vrij. Hun vrouwn zijn ongesluierd,
maar die komen niet in Tamanras
set.. Zij leven in de schaduw van hun
tenten in het gebergte. Wie ze wil
zien moet het kameel nemen.
Tenslotte: toeristen die Algerije
bezoeKen klagen wel eens over on
vriendelijke behandeling of over
diefstal. Wat het laatste betreft, in
een land mei grote sociale nood is
een toerist altijd een rijkaard. Wie
geen schoenen heeft om op te lo
pen, zal zien dat hij ze krijgt. Het
is daarom niet raadzaam 's nachts
bagage of voorwerpen van waarde
in de auto achter te laten. Het is
evenmin verstandig vlakbij de grote
steden zomaar ergens zijn tent op
te slaan. Beter is het de gastvrijheid
van de bevolking in te roepen Een
gast wordt met achting en voorko
mendheid behandeld, diefstal is dan
uitgesloten.
Algerijnen zijn niet onvriendelijK,
hooguit wat stug. Maar flink ver
toon van welstand en westerse su
perioriteit roepen wrevel op. Onbe
grip voor een land dat in acht jaar
oorlog een miljoen n.ensen verloor,
dat wel zijn onafhankelijkheid heeft
maar nog niets méér, wordt onmid
dellijk gevoeld. Het is met de Al
gerijnen zoals een Fransman in Al
giers typeerde: „De mensen doen
alles voor je als ze merken dat je
ze mag" Wie dat kan opbrengen,
heeft een goede reis
informatie: munteenheid: 1 di
nar is 0,70 gulden. Voertaal: Ara
bisch, Frans. Prijs hotelkamer: 2-
persoous vanaf ca 7 da. Keuken:
Cous-cous (droge gries met groen
tebouillon, waarin schapevlees is
meegekookt), prijs: 3-4 da. Goede
wijn: Consul Romain. Deviezen: In-
en uitvoer van dinars verboden. Vac
cinatie: pokken (aanbevolen: darm-
diitisepJcum
Gigantische beton
nen flatcomplexen met
bijna alle een eigen
zoetwaterzwembad
worden in ijltempo
langs de kust opgetrok
ken. Jammer dat de ge
luiddichtheid van de
appartementen wel
eens wat te wensen
overlaten.
ii
COSTA del SOL
De kasba m Algiers
SIB
-i
(Van een onzer verslaggevers)
TORREMOLINOS Het staat vrijwel in alle toeristische folders:
een half dozijn jaren geleden was Torremolinos nog een rustig vis
sersdorp De vissers en de rust zijn, sinds de Costa del Sol werd
ontdekt, spoorloos verdwenen. Het moderne Torremolinos is vol
gestouwd met vierkante hotel- en flatblokken. Wat een decennium
geleden nog een schaapherdershut kan zijn geweest aan de rand
van het stadje, is nu een mondaine nachtclub.
De snelle omschakeling van Torremolinos van vissersdorp naar toeristen
centrum heeft ettelijke architectonische slordigheden tot gevolg gehad. Het
mag niet hinderen. In de wintermaanden is 't prettig slenteren door deze dan
wat rustige stenen doolhof, in de zomerperiode moeten de zoekers naar rust
maar wegblijven. Torremolinos is dan een lawaaierige bonte kermis, dag en
nacht, de zomerse zon is dan haast niet te verwerken.
In de nacht jengelen de radio's,
de jukeboxes en de flamengo-orkest-
•es aan een stuk door. In The
Dutch Inn en aanverwante barre
tjes vloeit rijkelijk de goede drank
(nou ja, de prijzen hebben wel een
paar toeristische sprongen gemaakt,
maai wie daarop let bij alle onge
bonden vrolijkheid is een kniesoor).
Pia Beek en haar ensemble zijn
avond aan avond te beluisteren. Op
de grens van Torremolinos is Pia
de eigenaresse van een koninklijke
bungalow. Het gaat haar dus naar
den vleze. Men kan eigenlijk zeggen
dat met de metamorfose van Torre
molinos van vissers- in toeristen
plaats de Costa de] Sol werd ont
dekt.
Ach, wat wil ontdekken eigenlijk
zeggen. De Engelsen wisten alles
al lang van die eeuwige zomer aan
de Costa del Sol af. De Engelsen
zijn bijna overal het eerst bij ge
weest als ontdekkers en luie toeris
ten. Maar het waren geen kletskou
sen en daarom heeft het zo lang ge
duurd eer de „vreemdelingen" van
de paradijselijke verrukkingen op
deze aarde de lucht kregen De oud»
lord Brougham stuitte in 1843 bij
toeval op Cannes. Sindsdien kwam
hij er elke winter met zich meesleu
rend de upperten van Great Bri
tain o.a. koning Edward 8. De heer
Brougham ontdekte de Rivier» als
een ideaal overwinteringsoord De
Engelsen zaten ook al jaren en ja
ren in Malaga, hetgeen zij ook een
van de beste winterverblijfplaatsen
vonden van Europa. Thans drom
men er toeristen van allerlei plui
mage.
De grote Andalusische stad, centrum
van een vruchtbare wijnstreek, is
echter ondanks de toeristische inva
sies weinig van karakter veranderd.
Het prettige is dat men in de bin
nenstad rustig kan wandelen omdat
alle verkeer verboden is. Het wemelt
er van de winkels, boetiekjes, win
keltjes.
Het is wel goed een beetje op de
prjjzen te letten. Tijdens de middag
pauze de winkels zijn van 1 - 4
uur gesloten dronken wij een glas
jerez aan een van de vele barre
tjes. Op een schoteltje lagen wat
calamares (inktvisjes) en gambas
a la plancha (gegrilde garnalen).
Denk eraan, dat garnalen in Spanje
minstens zo prijzig zijn als hun soort
genoten bij ons Wij wisten dat toen
niet. Maar merkten het later aan
onze peseta's.
Wijzend op een das van peau de
«uèdo, die wij een halfuur tevo
ren hadden gekocht in een winkel
naast de bar, zei een Spanjaard in
keurig Engels: „Die had u niet hier
maar buiten het centrum moeten ko
pen, minstens de helft goedkoper".
Zo is het.
Voor een gegrilde kip (ze zijn nog
al aan de magere kant in Spanje)
betaalt men in Torremolinos het dub
bele van de prijs, die men er voor
een evenzo behandeld stukje pluim
vee neertelt in een van de talloze
kleine restaurantjes aan de rand
van de weg of die men bestelt 'n
een van de vele super-mercados
(supermarkt). Het is natuurlijk heel
gewoon, dat er wat met de prijzen
wordt gegoocheld in de toeristische
gebieden. Dat gebeurt bij ons ook.
Waarom dus niet aan de Costa del
Sol?
De kleine negatieve puntjes moet
men echter op de koop toe nemen.
Er is altijd wat, niet? Maar over
het geheel bekeken is de Costa del
Sol eén verrukkelijk stukje Europa.
Beschermd door de Sierra Nevada
en de Mij as (spreek uit Migas) is
er geen toegang voor de ijzige
noordenwinden. Er zijn prachtige
stranden (o.m. bij Torremolinos) en
kleine intieme strandjes tussen de
grillige rotsmassa's. De Middelland
se Zee, bijna in contact met de At
lantische Oceaan, is kristalhelder:
de temperatuur komt in februari, le
koudste maand (nogal wat regen),
niet onder de 14 graden. In de hoog-
zomer is de temperatuur van het
water bijna lauw. Het toeven in de
schier permanente zon aan de heer
lijke stranden en strandjes is een
doorlopende zaligheid.
Bij Torremolinos mag de start
voor het toerisme naar de Costa del
Sol dan zijn begonnen, de opmars
heeft zich thans al langs de gehele
kust voortgezet. Marbella Estepona
(met een schat van een haventje),
Sanct Luis de Sabinillas en niet te
vergeten het kleurige Fuengirola
zijn thans minstens zo gezocht. Aan
de oostelijke kant van Malaga lig
gen al even poëtische plaatsjes aan
de kust, Torre des Mar, Nerja,
het balkon van Europa genoemd,
en het door bloemen omzoomde Mon-
til. Flatblokken rijen zich gestaag
voort langs deze wondermooie kust
van Andalusië. Langs de hele Costa
del Sol staan tussen de gigantische
flat- en hotelgebouwen (vrijwel alle
met eigen zoetwaterzwembad) in,
bizar gebouwde bungalow(tjes). De
Moorse bouwstijl wordt op de meest
mogelijke en onmogelijke manieren
nageaapt. Het land blijft er leuker
en gevarieerder door. En dank zij
de zon, de zalige winters, het heer-
Het I» hier altijd een
nete zomer".
lijke water en de vele vermaken ti
de Costa del Sol een van de ir.ïj
gezochte toeristische gebieden
ven.
Het wordt de toerist ook gemaï
l(jk gemaakt. Aan de lopende I
stijgen en landen de vliegtuig
boordevol toeristen, bestemming!
lag». liet is niet duur de vllefsl
en het verblijf. Reisbureaus 4
naam en faam hebben beslag (I
legd op comfortabele flat- en
paleizen met winkels en wat a'
meer. Het enige wat op eigen J
kening komt is het levensonderlr
Spot daar niet mee.
Spanje heeft de naam geh
lachelijk goedkoop te zijn.
die fabel maar af. Met de dran
loopt het nogal los (staatsrat#
lie), maar de prijzen van de leve"
middelen liggen praktisch niet'"
dan bij ons. Kaas en boter zija
knap prijzig, vlees dito en fruit 6
tabene in het land van de sinaaw
pelen) is duurder dan in de W
landse winkels. Het raadsel is
opgelost: aan de toerist en dee|
port moet Spanje verdienen. "I
gisch.
Men kan tochten te kust en te *4
maken, naar Granada, Sevilla,
da, Tanger, Gibraltar, Cadiz. De f-|
langs de kust is feëriek en print r
Spaanse chauffeurs, althans -|
Andalusië, een voorbeeld
wegdiscipline. Vlak bij Mar»4
duikt de weg plotseling in een
rig schaduwrijk bos van pijnMC^
Er staat tussen de bomen
peperduur hotel voor de hele
van deze aardbol. Maar er isc'
een bungalowdorp neergezet,
van de prijs binnen de ge
toeristische limiet valt.
gepensioneerden (de oudjes
hebben aan de Costa del Sol y
zij de zon, dank zij ook de ge
vlieg- annex verblijfprijzen n'f1
mogelijkheid gevonden de nare^
landse winters te ontvluchten.'
Zal door de immer groeiend'
ristische lawine naar de -
Sol het prijzenniveau in de toet -
stijgen? De exporteur van del
die in een rustige bunga'0"
park en zwembad op een stee'
woont van het immense en T
trek zijn flatcomplex Bonanza
kilometer van Torremolinos; J
de ons: „Ik geloof van we'1,
de overkant ligt Tunis. Ook
zijn ze happig op toeristen i
daar is men druk aan het o°
En het is maar amper een
uurtje langer vliegen. De cot'1'
tie zal te fel worden om de L;
op te voeren. De Costa del Sob
het nu goed. Laten ze het zo h
Gigantische betonnenflate0®'1
met bijna allen een eigen zoft*J
zwembad worden in IjltemP0
de kust opgetrokken. Jamn
de geluiddichtheid van de i
menten wel eens wat 'e
overlaten.
Het is hier een „lange h(t!
mer".
Kees Schilperoort (5
lekkere bak koffie,
respectabele afmeting
peroort laat zich er
koffie. Hij zegt: „Ik 1
halve maand. Maar d
zien te komen. Het ve
ik nog 194 pond, alsje
drinkt hij dagelijks ei
wat dat verder ook m
Onlangs keek televisie-;
derland voor het laatst
Gulden Schot", dat het d;
cies drie TV-seizoenen t,
heeft uitgehouden. Een
tijd voor een televisiequiz
Al had het best langer i
als we afgaan op de vrs
TV-kijkers: elk van de tot
uitzendingen van „Het Gul
mocht zich gemiddeld ii
miljoen kijkers verheuger
waarschijnlijk, dat quiz-m
Schilperoort als reactie oi
dwijnen, in de KRO-gids lii
„Jammer voor het Nederlai
Maar hij staat niet zo erg
eigen opmerking.
Hij zegt: „Ach ja, Wim H
de KRO-gids belde me op
die opmerking wel een aar
der niks. Nee, ik lig er 's n
van wakker".
Dat hoeft ook niet, wat K
peroort betreft. Hij zit sin<
dik in het radiowerk en
twaalf jaar in vaste diens
KRO. Zijn salaris lijdt niet
verdwijning van „Het Guldi
Z(jn vrouw, twee dochter,
zoon, hoeven hun levensv
aan te passen. En de vrije
van Schilperoort worden er
royaler door. Hij zegt: „E
kijken, vorige week was
avond thuis. En het zal ooi
anders worden, want weet j
terdagavonden zijn juist
avonden om te schnabbelen
Schot of geen Gulden Schc
toch niet thuis zijn".
Kees Schilperoort snelt d
zijn tweedehands witte Ford
20 MTS („Ik koop altijd g
wagens en een band verwissi
ik nauwelijks") door het la
bedienend van zijn aangebc
voel voor dialecten om hier
de weg te vragen. Mogelijk p
dan over hoe het had kunn
vlak voor de oorlog studee
Economie in Amsterdam, ee:
die hij door de gebeurtenisse
afbreken, om er later nooit ir
te beginnen.
