EENZAAM OP POLITIEKE TONEEL
De laatste der Kennedy's
I )ere|yd
ISRAEL BANG OM POLITIEKE SPEL TE VERLIEZEN
STRATEGISCH VOORDEEL, MAAR OORLOG LOSTE NIETS OP
KENNEDY EN HET
MIDDEN-OOSTEN
Bij ontslag
13 weken
achterstallig
loon
OK super-
oktaan-benzine
elke liter cènten
voordeliger!!!
Tankdus bij:
Meubelfabrieken „WILMA"
nodigen uit...
EIS 13 WEKEN
VOOR
STENEN GOOIEN
J
WERELDRECORD
DONKERE WOLKEN
KRACHTSPOSITIE
WASHINGTON
OOK UITBETALING
OPZEGTERMIJN
Caféhouder gedood
bij vechtpartij
Geen rivalen
Ongeluk
Drie kinderen
Genuanceerd
(Van een onzer redacteuren)
DE dood van „Bobby" Kennedy heeft plotseling en op
een dramatische manier diens jongste broer in de
aandacht geplaatst. Hij is de laatste der Kennedy's
die op het politieke toneel is achtergebleven en alleen al
zijn simpele aanwezigheid daar doet de vraag rijzen wat hij
in de toekomst gaat doen.
Zal Hij, getrouw aan het ideaal van zijn broers, de strijd voort
zetten? Of zal hij, verbitterd door de gebeurtenissen, een andere
weg gaan
AMSTERDAM (A.N.P.) Tegen
de 21-jarige kantoorbediende Alex
J. M. uit de hoofdstad heeft de offi
cier van justitie bij de Amsterdam
se rechtbank gisterochtend voor het
gooien van stenen naar het Belgische
consulaat-generaal en opruiing op 1
mei op de Dam tot openlijke geweld
pleging, in totaal dertien weken ge
vangenisstraf met aftrek van het
voorarrest geëist.
Bovendien vroeg hij voor het in het
bezit hebben van een alarmpistool,
dat een vuurwapen is volgens de
vuurwapenwet, een boete van 25.
Alex was met andere jongens op 2
maart j.l. naar België gegaan voor
een Vietnamdemonstratie in Brussel.
Hij zou bij een gevecht met de Bel
gische rijkswacht in elkaar geslagen
zijn. De zondag daarop gooide ver
dachte met andere jongeren met ste
nen naar het Belgische consulaat-
generaal in Amsterdam. Tegen de
20-jarige J. A. M. de K., die ook had
meegedaan, eiste de officier zes we
ken gevangenisstraf met aftrek van
het voorarrest De rechtbank wees
het verzoek van de officier tot on
middellijke gevangenneming van De
K. af.
(ADVERTENTIE)
Er zijn veel mensen, die verschrik
kelijk kwaad zijn geworden op DE
Amerikanen. Zoals die zakenman in
Hongkong, die woensdag, toen hij het
nieuws van de aanslag op R. Kenne
dy had gehoord, het kantoor van een
Amerikaans bedrijf binnenstormde
en riep: „Jullie vervloekte Ameri
kanen. Jullie geven iedereen, iedere
gek, iedere racist, iedereen een revol
ver om mensen te doden."
Dat klopt natuurlijk niet helemaal.
Geen enkele Amerikaan krijgt een
revolver. Ze moeten zo'n ding ge
woon kopen. En dat mag daar, dat
is hun recht. Een wet, die de wapen
verkoop oj het wapenbezit verbiedt,
heeft er in bijna geen enkele staat
ondanks diverse pogingen een
schijn van kans gekregen.
Dat ls trouwens niet de manier,
mensen hun revolvers afpakken. Dat
is ongeveer hetzelfde als van een
dief één hand vastbinden. Dan steelt
hij met zijn andere hand.
In zie meer In de beschuldiging van
rabbijn dr. Abraham Heschel: „Het
is een samenzwering van ons alle
maal. Wij allen hebben gefaald".
Het leven gaat door, vrienden. Dat
dacht die kip in de Italiaanse plaats
Varazze ook en hij legde een ei van
17 centimeter lengte met 5 dooiers.
„Christus verzamelde eenvoudige
mensen en jongeren om zich heen, de
paus ouderen en kardinalen." (Frits
van der Poel in het maandblad Kruis
punt)
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 7 JUNI 1968
(ADVERTENTIE)
(Van onze correspondent)
TEL-AVIV Israël is zo'n gewoon land, dat de soldaten die vorig
jaar tijdens de Israëlische-Arabische oorlog gewond werden nu steen
en been klagen, dat zij geen werk kunnen vinden en in vele gevallen
vanwege lichamelijke verwondingen worden onderbetaald. De golf
dankbaarheid, die een jaar na de verbazend snelle overwinning op
Egypte Jordanië en Syrië over heel Israël sloeg, is weggeëbd.
De liftende Israëlische soldaten
'taan nu weer even lang als voor de
zesdaagse oorlog langs dan kant van
ae weg. Al deze symptomen wijzen
erop dat het leven zich in Israël weer
heeft genormaliseerd. Evenals voor
de oorlog van vorig jaar zijn er weer
grensincidenten en rijden tractoren
°P mijnen. Dat is voor de Israëliërs
mets nieuws. Daar zijn ze al twintig
Jaar aan gewend en ze zijn bereid er
mee te leven „Ein lanoe brerah ache-
ret we hebben geen andere keus,
zeggen ze in het Hebreeuws.
En toch zijn alle Israëliërs diep te
leurgesteld. Teleurgesteld, omdat Is
rael vorig jaar wel op indrukwek
kende wijze de Arabische wereld in
zes dagen in het zand heeft laten bij
en, maar ondanks deze overwinning
niet heeft Sewonnen.
7,, „i u onderbewustzijn bereiden
rïm,?! - ?lweer voor op de vierde
iaar a 'n j' ?u (d meer dan twintig
fliet n Israëlisch-Arabisch con-
daÜ'u-,Sters en generaals spreken er
EsfwiVHf °Yer- Eerste-minister Levi
tionall uft ?ezeSd- dat de interna-
van wS--iU zich snel ten gunste
Israel ontwikkelt.
ten aanhalen om de enorme defen
sie-uitgaven mogelijk te maken.
Dit jaar gaat alleen al tweederde
van Israëls begroting naar defensie,
waarmee Israël een weinig benij
denswaardig wereldrecord op zijn
naam heeft staan.
Desalniettemin maakt Israël op de
oezoeker een welvarende indruk. De
Israëliërs gaan goed gekleed, zien er
ontspannen uit en genieten zichtbaar
van het leven. Er wordt na twee jaar
stilstand weer lustig gebouwd. Alles
ook de snel teruglopende werkloos
heidscijfers duiden erop, dat Israël
ile economische crisis die het land
van 1965 tot 1967 zwaar heeft ge
troffen, heeft overwonnen. Ondanks
alle problemen en de aanhoudende
incidenten heeft Israël vertrouwen in
de toekomst. Als over vijftig jaar de
historici de balans van de eerste
twintig jaar Israël zullen opmaken
dan zullen zij stellig „rotsvast ver
trouwen in eigen kunnen" als de
voornaamste factor van Israëls succes
en overwinningen optekenen.
Mmi»mnnlster van defensle, generaal
Waarschi^/i11' !*eeft de Israëliërs ge-
komt apT ■,da.t ze als geen vrede
de buikriem strak zullen moe-
Toch tekenen er zich donkere po
litieke wolken boven de zo diep
blauwe Israëlische hemel af.
Vorig jaar zag alles van Israëlische
standpunt er zo rooskleurig en hoop
gevend uit. De Arabische legers wa
ren vernietigend verslagen en grote
Arabische gebieden waren in Israë
lische handen gevallen.
Voor de eerste maal in het Israë-
tisch-Arabische conflict hadden de
Israëliërs het gevoel dat zij de Ara
bieren de vrede zouden kunnen op
dringen.
Een jaar later erkennen vele Is
raëliërs dat de tijd langzaam maar
zeker in het voordeel van de Ara
bieren werkt. Israël heeft zich ver
gist in het Arabische uithoudingsver
mogen.
De Arabische wereld heeft met
zijn uitgestrektheid zijn bevolkings
rijkdom, olieschatten en met Russi
sche steun de schok van de nederlaag
van vorig jaai opgevangen. Het slui
ten van het Suez-kanaal, de vernieti-
1 Van onze redactie buitenland)
BREDA In de Verenigde
Staten wordt door McCarthy en
werd door Robert Kennedy een
nieuwe houding tegenover het
Israëlisch-Arabische conflict ge
predikt. Zij wilden dat de V.S.
de passieve houding laten varen
en actief Israël steunt tegen de
Arabische dreiging. Nu Amerika
de wapenleveranties aan Jorda
nië heeft hervat, eisten beide de
mocraten dat ook de beloofde 50
F-lll-straaljagers geleverd zul
len worden aan Israël, Dit plei
dooi voor Israël is senator Ken
nedy noodlottig geworden. Want
de vermoedelijke moordenaar
van Robert Kennedy is een Ara
bier, Sirhan Sirhan, die bij de
moordaanslag geroepen zou heb
ben: „Ik doe dit voor mijn land".
ging van de olieraffinaderijen van
Suez heeft Israëls voornaamste Ara
bische tegenspeler president Nasser
van Egypte wel in moeilijkheden
maar niet ten val gebracht. Het re
sultaat is zelfs zo, dat president Nas
ser het uitvechten van een vierde
ronde met Israël onvermijdelijk heeft
genoemd.
Een jaar geleden vernietigde de
Israëlische luchtmacht in drie uur
de Egyptische luchtmacht. Precies
een jaar later denderen weer honder
den Egyptische vliegtuigen van het
modernste Russische makelij boven
Cairo. Geen enkele Israëliër had dat
vorig jaar gedacht. De vrede leek
vorig jaar zo dichtbij. Maar de Egyp
tische vliegtuigen spreken een ande
re taal.
President Nasser weigert met Israël
rechtstreekse vredesonderhandelin
gen te voeren, en verlangt dat Israël
zijn troepen onvoorwaardelijk uit de
bezette Arabische gebieden terug
trekt.
President Nasser van Egypte spreekt
weer vanuit een krachtspositie. Al
hoewel men in Israëlische militaire
kringen weinig vrees heeft voor
Egyptes militaire macht.
De Israëliërs gaan ervan uit dat
de Arabische landen zonder de ac
tieve steun van de Sovjet-Unie Is
raël niet kunnen verslaan. De Israë
lische generaals zeggen dan ook, dat
zij nog nooit zo op rozen hebben ge
zeten, met hun troepen gelegerd
langs het Suez-kanaal, en de Golan-
hoogvlakte in plaats van er onder.
Israëls eerste minister Levi Esjkol,
maakt zich echter zorgen. De diplo
matieke druk op Israël om zonder
inwilliging van Israëls eisen tot een
vergelijk met de Arabische landen
te komen, neemt gestadig toe.
Evenals de stemmingen in de Veilig
heidsraad voor een resolutie, waarin
Israël werd opgedragen alle maatre
gelen betreffende de eenwording van
Jeruzalem ongedaan te maken.
Israël heeft in het verleden ge
toond, dat het zich niet zoveel van
de Veiligheidsraad aantrekt. Anders
ligt het echter ten aanzien van de
Verenigde Staten.
Het wordt steeds duidelijker dat
Washington bij Israël krachtig op
aandringt de eis van rechtstreekse
onderhandelingen te laten vallen en
in te stemmen met indirecte onder
handelingen met de Arabische puui-
landen in New York, onder auspiciën
van de speciale afgezant van Oe
Thant voor het Midden-Oosten de
Zweedse diplomaat dr. Gunnar Ja-
ring. Washington is tot de conclusie
gekomen, dat het uitblijven van een
oplossing voor het Israëlisch-Ara
bische geschil de Russische penetra
tie in het Midden-Oosten versnelt.
In sommige Israëlische kringen leeft
dan ook de overtuiging dat de Vere
nigde Staten bereid zouden zijn „Is
raël te laten vallen."
Het is deze ontwikkeling, welke de
Israëlische leiders een jaar na de
overwinning op de Arabische buur
landen met zorg vervult. Israël
vraagt zich bezorgd af of de wereld
haar zal dwingen de vruchten van
de overwinning van vorig jaar uit
handen te geven, zonder dat er een
formeel vredesverdrag met de Arabi
sche landen gesloten is.
Deze vraag zal het komend jaar
bepalend zijn voor de verdere ont
wikkeling van het Israëlisch-Arabi
sche conflict.
In dat blad wordt Van der Poel
ook gevraagd of hij „erin berust dat
een aantal kijkers hem zonder meer
een rotvent vinden?" Antwoord: „Ik
vind gewoon dat er een rotvent no
dig is op de teevee. Ten bate van de
democratie."
Democratie dank zij de een of an
dere rotvent. En Frankrijk dan?
MERIJN
DEN HAAG (A.N.P.) De Twee
de Kamer is gistermiddag zonder
hoofdelijke stemming akkoord ge
gaan met het wetsontwerp tot wijzi
ging van de werkloosheidswet. De
wijziging betekent dat de werkne
mers, die bij bedrijfssluiting ontslag
krijgen, voortaan maximaal dertien
weken achterstallig loon zullen
ontvangen.
De uitkering geschiedt uit het
wachtgeldfonds. Voorts kunnen zij
aanspraak maken op hun loon over
de opzeggingstermijn van ten hoog
ste zes weken.
Deze laatste periode werd van vier
op zes weken gebracht na aanvaar
ding van een amendement van mr.
Aalberse (K.V.P.).
Amendementen van mej. Baren-
dregt (A.R.P.), o.m. met de bedoe
ling het loon gedurende de gehele
opzegtermijn uit te keren, werden
verworpen. Overigens komt het niet
vaak voor dat de werkgever bij „be
drijfssluiting" zijn verplichtingen
niet kan nakomen. Vanaf begin 1966
tot vorige maand moesten in ons land
469 bedrijven hun poorten sluiten. In
vier gevallen slechts kwamen werk
gevers hun loonverplichtingen niet
na.
HEERLE: Moerstraatseweg 10
LAGE ZWALUWE: Kerkstraat 6
MADE: Drimmelenseweg 20
OSSENDRECHT: Burg. Voetenstr. 39
POORTVLIET: Molenstraat 19
(Van een onzer verslaggevers)
HOEK VAN HOLLAND De 53-
jarige caféhouder Jacob Huizinga uit
Groningen, is woensdagnacht in
Hoek van Holland tijdens een vecht
partij met een plaatsgenoot, de 48-ja-
rige caféhouder J. P. B. om het le
ven gekomen.
De Rotterdamse politie verklaarde
dat B. zijn tegenstander tegen de
straat heeft geslingerd en in de keel
heeft geknepen, totdat hij geen teken
van leven meer gaf.
De twee kasteleins waren naar de
paardenkoersen in Den Haag ge
weest en logeerden in Hoek van Hol
land. Ze kregen hooglopende ruzie,
die ze tenslotte op straat uitvochten.
B. liet zich zonder moeite door de
politie arresteren.
(ADVERTENTIE)
Als U een uitstapje maakt naar de Belgische Kempen, vergeet dan niet
dat in Zoersel één der grootste en zeker de MOOiSTE Meubelhal van
heel Europa staat.
In dit prachtige chaletgebouw worden alle soorten meubelen verkocht
volgens het „ZELFBEDIENINGS-SYSTEEM". Een volkomen formule
voor de meubelhandel, die, zoals gebleken is, bijzonder goed in de
smaak valt door haar originaliteit. De toegang is geheel vrij en er is
niemand die U tijdens uw rondgang zal aanspreken. Wel krijgt u op
verzoek uitstekende adviezen. Daarbij tarten de prijzen elke concur
rentie.
De Wilme Meubelhallen zijn zeer gemakkelijk te bereiken. Slechts
3 kilometers ten zuiden van Oostmalle, langs de autoweg naar Lier
vindt U het opvallende chaletgebouw onmiddellijk links van de weg.
Open van 9 tof 12 uur en van 13.30 tot 20 uur. Ook op zaterdag en
zondag, maar dan tot 19 uur. Alleen vrijdags gesloten.
WILMA MEUBELEN P. V. B. A. Oostmallebaan 154 ZOERSEL
Tel. (03) 72.03.68 of 72.12.72
Edward Kennedy, vlak na het
een vliegtuigongeluk, dat hem in
1964 bijna het leven kostte.
Edward als „groentje" in de senaat
in 1962 met zijn eerste speech da
delijk de voorpagina's van de kran
ten haalde. Kortelings verrastte hij
de Amerikanen met zeer persoon
lijke uitlatingen over China, Viet
nam en het negerprobleem.
Het verschil in karakter tussen
de beide broers zal ook wel verkla
ren waarom president Johnson be
ter kon praten met Ted, dan met
Bobby Kennedy.
De laatste jaren stonden beide
broers als politici naast elkaar. Bei
den hadden een grote, energieke
staf; beiden hielden redevoeringen
over dezelfde zaken. En vaak kwa
men ze bij elkaar aan huis; niet al
leen om de familieaangelegenheden
te bespreken, maar ook om elkaar
te consulteren over politieke aan
gelegenheden. Meer dan eens ga
ven ze te kennen dat ze nooit
eikaars rivalen zouden worden als
kandidaat voor het presidentschap.
Edwards politieke talenten heb
ben waarschijnlijk de Kennedy's
zelf (papa Joe voorop) nog het
meest verbaasd. Vroeger zagen ze
het niet in hem. Zijn broers en zus
ters plachten hem goedmoedig te
verwijten, dat men geen verstandig
woord meer met elkaar kon wisse
len als hij zich bij het gezelschap
voegde.
Dit nam echter niet weg dat Ken
nedy senior altijd het best met zoon
Ted kon opschieten. Toen Jack en
Robert hun twijfel uitspraken over
de geschiktheid van hun broer als
senator, wuifde hij, wellicht tegen
eigen overtuiging in, hun beden
kingen weg.
„Jullie", zei hij, „hebben je doel
bereikt. En iedereen heeft je gehol
pen. Nu is het Teds beurt. Wat hij
ook wil, ik sta er achter En Ted
wilde senator worden. Hij wilde
dat waarschijnlijk mede omdat hij
een Kennedy was en als zodanig
wilde bewijzen dat men hem, als de
Benjamin van het gezin, ten on
rechte als een buitenbeentje be
schouwde.
Een jaar nadat hij in de senaat
kwam werd zijn broer, ,de president
van de Verenigde Staten, vermoord.
Dat was een enorme schok voor
hem. Echter: nauwelijks daarvan
hersteld verloor hij bijna zelf het
leven bij een ongeluk. Zijn vlieg
tuig stortte neer en enkelen van
zijn naaste medewerkers vonden de
dood. Zelf moest hij met een gebro
ken rug in het ziekenhuis opgeno
men worden. Wie hem van nabij
kende beweerden dat de zes maan
den die hij daar lag hem tot een
ander mens hadden gemaakt. Ze
hadden hem de tijd gegeven over de
dingen na te denken, hoofdzaken
van bijzaken te scheiden en met
groter gevoel voor de werkelijke
levenswaarden zijn politieke idea
len na te streven.
Overigens zijn er ook andere ge
beurtenissen geweest die zijn ka
rakter in een markant licht stel
den. Samen met Robert ijverde hij
indertijd voor het presidentschap
van broer Jack. En zowel Jack als
Robert waren het erover eens dat
Teddy het hardst werkte. Hij or
ganiseerde de verkiezingsactie in
twaalf westelijke staten, stuurde
zelf zijn vliegtuig door de wind en
regen, maakte omwille van de
kiezers de eerste skisprong van
zijn leven en nam deel aan een ro
deo in Montana. De „zachte" Ed
ward ontpopte zich plotseling als
een man die in resoluutheid niet
voor broer Robert onderdeed.
Ted Kennedy is getrouwd met de
blonde Joan Bennett, dochter van
de directeur van een advertentiebu
reau in New York. Hij heeft drie
kinderen.
Niet alleen uit medeleven, ook om
andere redenen zijn veler ogen mo
menteel op hem gericht.
De waag is nog open. Toch is zij
actueel genoeg om nu op dit
moment meer dan gewone aan
dacht voor Edward Kennedy (36)
te rechtvaardigen. Tot voor kort
had zijn naam alleen voor Ameri
kanen een vertrouwde klank. Voor
le buitenwacht bleven de contou
ren van zijn persoonlijkheid vager
dan die van zijn broer Robert.
Ted Kennedy kwam in 1962 in de
senaat, als afgevaardigde van de
staat Massachusetts. De actie die hij
toen voerde was eerder beminnelijk
dan resoluut. Men kon de indruk
krijgen dat zijn kandidatuur min
der was ingegeven door zijn eigen
politieke ambities dan door die van
zijn vader.
Die indruk was voor een groot
deel onjuist. Dit bleek uit Teds ac
tiviteiten in de senaat. Over de
grote dingen dacht hij genuanceerd.
Over de kleine, praktische zaken
(het welzijn van „zijn" staat be
treffend) had hij resolute en posi
tieve meningen, die hij niet onder
stoelen of banken stak.
Zijn optreden in de senaat kreeg
meer en meer waardering. Overal
gingen de deuren voor hem open.
Hij pakte de dingen iets minder
ruw aan dan zijn broer Robert. Wat
de een bereikte met harde woor
den en doorzettingsvermogen, ver
overde de ander met scherpzinnig
heid en diplomatie.
Dat verklaart ook het feit dat
