Softenon-proces 27 mei Alsdorf ZIEK ZIJN IS PEPERDUUR Peking faalt in Europa Op politiek gebied verschillen die twee radicaal van mening! IN GROTE FEESTZAAL NODIG ZIJN OMADO ENORME CHAOS IN PRO-CHINESE COMMUNISTISCHE PARTIJEN Onaangenaam Aanval INDICATIE GEDACHT EFFICIëNT LOONKOSTEN EIGEN RISICO DISCUSSIE Advertentie Superlatieven Maar hun pijp stoppen ze graag uit hetzelfde pakje. Voortrekker Pijptabak is aan geen gene ratie gebonden. Gewoon, eerlijke tabak zonder franje. Misschien wel de beste naturel pijp tabak, die u voor 1,25 per pakje kunt kopen! VOORTREKKER PIJPTABAK VAN THEODORUS NIEMEYER Efficiënte organisatie Rechtvaardige kostenverdeling DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 9 MEI 1968 (Van onze correspondent in Bonn) AKEN Het 32.000 zielen tellende stadje Alsdorf ligt ongeveer halfweg tussen Aken en Stolberg. In Aken zetelt het parket, dat na een vooronderzoek van vijf jaren het proces zal voeren tegen de fa. Chemie Grünenthal. Deze firma is in Stolberg gevestigd. Zij was de fabrikant van het slaap- en kalmerende middel „Contergan forte dat i'n Nederland in de handel is geweest onder de naam „softenon' In Alsdorf zal op 27 mei a.s. met het proces worden begonnen tegen negen leidende figuren van de fa. Chemie Grünenthal. (Van een onzer redacteuren) UTRECHT-DEN HAAG - Een man in miserabele toestand gaat naar zijn dokter. Deze onderzoekt hem nauwkeurig en schudt bedenkelijk het hoofd. „Het ziet er slecht uit met je", zegt hij. „Vertel me eens kerel, waf is er toch met je gebeurd?" Antwoordt de patiënt kreunend: „Heb van morgen uw kwartaalnota ontvangen". Dit wrange grapje, dat vermoedelijk niet door een medicus is uitge vonden, illustreert hoe zwaar de lasten zijn geworden van onze voor treffelijke gezondheidszorg. Zo zwaar zelfs dat de vraag rijst hoever de kosten voor de volksgezondheid nog kunnen worden opgevoerd, zon der andere noodzakelijke of gewenste voorzieningen in gevaar te brengen. Dit patiëntje heeft er gelukkig nog geen weet van, hoeveel dit „bed" per dag wel niet kost. (Van onze correspondent) WENEN Jarenlang heeft Peking er naar gestreefd om de pro- Chinese communistische splinterpartijtjes in Europa onder één lei ding te brengen, maar dat is steeds afgestuit op de persoonlijke eer zucht en machtsbegeerte van de diverse partijleiders. Vorig jaar ont stonden in verschillende van deze partijtjes nog afscheidingsbewe gingen, zodat we in meerdere landen van West-Europa te maken hebben met twee Chinees-georiënteerde partijtjes, die dus zowel te' gen Moskou, als onderling felle strijd voeren. Vorig jaar kwamen de beide pro- Chinese partijen in Engeland bijna tot een vergelijk, maar plotseling werd de kloof weer groter dan ooit. In Denemarken is behalve de beide pro-Mao-partijtjes nog een partij van jongeren die met China sympathi seren. In de (Chinees) georiënteerde Belgi sche communistische partij heeft een zuivering plaatsgevonden. Enkele functionarissen werden beschuldigd van contacten met Israël en van ver duisteringen. Resultaat was prompt een oprichting van twee pro-Chinese In Frankrijk bestaan niet minder dan drie van zulke partijen, die elkaar over en weer betichten van „sabotage" en van „bedrog van de arbeidersklasse", en elkaar uitmaken yoor een „anti-marxistisch-leninis- tische maffia". In West-Duitsland zijn zelfs vier van dergelijke partijen, die de mond vo] hebben van eenheid, maar elkaar bestrijden. In Zwitser land werd uit de pro-Chinese C.P. een gedeelte uitgestoten, dat thans bezig is zich tot een tweede partij te formeren Ook in Oostenrijk vond een dergelijk proces plaats. Ita lië bezit drie van zulke partijen. Bijzonder onaangenaam was het voor Peking jongstleden herfst, dat de leider van de Belgische pro-Chinese communisten, Jacques Grippa, die meermalen door Mao werd ontvan gen en in Peking doorging voor de belangrijkste man van Europa, ern stige kritiek leverde op het feit dat Mao zijn rivaal Lioe Sjao-Tsi zo „to taal en zonder ernstig na te denken", veroordeeld had. Direct daarop dis tantieerden de Franse kameraden zich van Mao en de Oostenrijkse vrien den van Peking verwijderden uit hun brochures alle pagina's met zijn toe spraken. Begin 1968 criculeerden on der de pro-Chinese communisten in West-Europa anonieme geschriften, waarin in het meest klassieke partij- Chinees betwijfeld werd dat Lioe „jarenlang verraad" had kunnen ple gen, want hij leefde immers „onder de waakzame blikken van Mao" en zou dus wel heel snel „ontmaskerd' zijn. Ook las men in die pamfletten protesten tegen het feit dat in China de rode garde en niet de communis' tische partij voortaan de macht zou bezitten. Begin januari verklaarde „Red Front", het orgaan van de Britse pro- Chinezen, dat de Rode Garde uit „jonge fanatieke fascisten" bestond en dat het huidige revolutionaire co mité van „de contrarevolutionaire kliek van Mao Tse Toeng" er naar streefde om de communistische par tij in China te vernietigen. Na deze aanval kon men waarne men, dat juist die Westeuropese splin- tergroepjes, die kort tevoren nog de beste wensen geuit hadden aan het adres van de Londense „Pekingvrien- den", hardnekkig ieder contact met hen ontkenden. Andere groeperingen sloten zich echter aan bij de Britse anti-Maoïsten, zodat de rebellen in Londen het zich konden veroorloven belangstellenden op te roepen tot een pro-Chinese, maar anti-Maoïstische conferentie in West-Europa! Na tuurlijk is het niet toevallig dat ter stond nadat deze oproep in Peking be. kend werd, de verantwoordelijke ex pert voor de rood-Chinese propa ganda in Engeland gearresteerd werd, Vooropgesteld zij, dat geestelijke en lichamelijke gezondheid een zeer groot goed is, waarvoor de prijs niet gauw te hoog is. De bereidheid om financiële offers te brengen voor de gezondheidszorg is in dit land dan ook volop aanwezig. Men denke bij voorbeeld maar eens aan de enorme opbrengsten van de acties ten behoe ve van de lichamelijk en geestelijk gehandicapten. Deskundigen op het gebied van het ziekenfondswezen vertelden ons, dat zij eigenlijk versteld staan van de wijze, waarop de stijging van de ziek teverzekeringspremies nog wordt geaccepteerd. Anderzijds blijkt uit tal van publi- katies, dat de grens van het percenta ge van het (nationaal) inkomen, dat men voor de gezondheidszorg beste den kan of besteden wil nage noeg bereikt is. Waar die grens pre cies zal komen te liggen kan niemand zeggen. Bovendien ontbreekt een ob jectief wetenschappelijke studie over de kostenstijgingen. Het is daarom wenselijk, dat de overheid op korte termijn de beschikking krijgt over een wetenschappelijk team, dat nor men en criteria kan adviseren voor de praktische uitvoering van de volksgezondheidszorg. Het idee hiervoor is al eens gelan ceerd door de voormalige staatssecre taris Bartels, die enkele maanden ge leden benoemd werd tot voorzitter van de Nationale Ziekenhuis Com missie, en zodoende waarschijnlijk dit plan niet zal laten rusten. Maar aangezien een team als hiervoor genoemd nog niet be staat, is het slechts mogelijk om door middel van algemene gegevens een indicatie te geven van de hoge kos ten voor de volksgezondheid. Nederland staat met zijn uitgaven op de derde plaats van de wereld ranglijst, na de Verenigde Staten en Zweden. Ook in Nederland is duide lijk het verschijnsel aantoonbaar, dat naarmate de welvaart stijgt de bijdragen voor de volksgezondheid niet alleen in absolute, maar ook in relatieve zin toenemen. Zo werd in 1953 nog maar 3,6 pro cent van het Nationaal Inkomen (dat toen 22 miljard bedroeg) uitgege ven voor de volksgezondheid. In 1966 was dit percentage gestegen tot 5,3 procent van het Nationaal Inkomen, dat inmiddels gegroeid was tot 56 miljard. Het staat nu al vast, dat dit jaar In Nederland meer dan twee miljard gulden voor de volksgezondheid zal worden uitgegeven. Nog een andere vergelijking. Het gehele kostenpakket van de zieken fondsen bedroeg kort na de oorlog in 1948 23,81 per hoofd. Volgens een advies van de Ziekenfondsraad worden de kosten voor 1968 geraamd op 234,26 per hoofd. Dit is dus. af gezien van de geldontwaarding, het tienvoudige van wat de ziekenfond sen twintig jaar geleden moesten be talen voor de verplicht verzekerden en de bejaarden. te Zoals gezegd wordt er veel gedacht en gestudeerd over de vraag tot wel ke hoogte deze kosten kunnen, of be ter gezegd „mogen blijven stijgen zonder andere belangen ernstig schaden. Zo heeft de stichting Centraal Or gaan Ziekenhuistarieven in haar laat ste jaarverslag (over 1966) een be- hartenswaardige beschouwing gewijd aan de medische kostenstijgingen. Men leest daarin de volgende con clusie: „Hoewel de sector van de zorg voor de volksgezondheid tot op heden zijn eigen autonome kostenontwikke ling heeft gehad, is het duidelijk ge bleken, dat de economische realiteit aan deze ontwikkeling grenzen stelt." Als richtlijn voor de toekomst geeft het jaarverslag: „Getracht moet wor den, gegeven de medisch-technische en verpleegkundige mogelijkheden, deze mogelijkheden ook in economi sche zin te realiseren". Hierbij worden echter geen beper kingen gemaakt voor de praktische toepassing van die medisch-techni sche mogelijkheden, ofschoon er die zeer zeker wel zijn. Er is hiervan al een discussie op gang gekomen naar aanleiding van de harttransplantaties. Vooropgesteld, dat research in de ze tijd een onverbiddelijke noodzaak is, heeft prof. dr. Scholte hoogle raar te Tilburg en Nijmegen on langs tijdens 'n congres deze hart transplantaties „stunts" genoemd. Vol gens de hoogleraar in de ziekenhuis economie kunnen de verwachtingen, die hierdoor bij tal van patiënten wellicht geschapen worden, onmoge lijk gehonoreerd worden. Niet alleen zullen er altijd te weinig specialisten zijn om harttransplantaties op grotere schaal uit te voeren, bovendien zijn ze onbetaalbaar. Maar alvorens men het eens is de uiterst tere kwestie welke disch-technische en verpleegkundige mogelijkheden binnen de econo mische mogelijkheden kunnen worden in de volksgezond heidszorg, kan men in ieder geval wel maatregelen nemen voor een efficiënt opgezette gezondheidszorg. Dit om de medische mogelijkheden optimaal te kunnen benutten. Op de eerste plaats richt zich de aandacht op de ziekenhuisverple- ging, die ongeveer 45 procent van de totale ziektekosten omvat. Er zal voornamelijk gelet moeten worden op een doelmatige zieken- huisbouw, die niet te verwezenlijken is zonder een gerichte planning en coördinatie. Daarbij zal men ook moe ten gaan inzien, dat men niet voor elke levensovertuiging in dit verzuil de land aparte ziekenhuizen kan gaan bouwen. Verder dient de samenwerking zich ook te demonstreren bij de aan schaffing van kostbare apparatuur en in de bezetting van de medische sta ven. Het is een kwalijke zaak, wan neer een ziekenhuis wel over dure instrumenten beschikt, maar niet over specialisten, die ze kunnen be dienen. Ook het hobbyisme van sommige specialisten dient uit economische overwegingen beteugeld te worden. Aan de loonkosten, die vijftig tot zestig procent van de ziekenhuisex ploitatie bedragen, zal niet erg veel te doen zijn, omdat de loonsverhogin gen, waarop zowel het verplegend als het technisch personeel recht heeft, doorgang moeten vinden. In hoeverre klachten over exor bitant hoge honoraria van specialis ten gegrond zijn, is moeilijk te zeg gen. Zelfs ziekenfondsspecialisten verzekerden ons, dat zij er geen idee van hebben, wat deze mensen verdie nen. Er zfjn echter specialisten die een jaarinkomen hebben van enkele tonnen. Van een vermindering van het aan tal ziekenfondsen in ons land (er zijn er nog precies honderd) verwachten de door ons geraadpleegde deskundi gen geen noemenswaardige kostenbe sparingen. Zij baseren de resultaten van fus verleden reeds hebben plaatsgehad, De beheerskosten van de ziekenfond sen schommelen meestal tussen de 4 a 5 procent van het budget. Vrijwel zeker zijn er mogelijk door de invoering van een eigen risico, ook voor verplicht ver zekerden. Volgens een studie van de Telderstichting zouden deze wel 7 8 procent kunnen bedragen. Hierbij dient te worden opgemerkt, dat in feite niet de patiënt, maar de huis arts en de specialist de consumptie bepalen. Een patiënt kan al niet veel anders doen dan een medicus raad plegen, wanneer hij dit nodig acht. Maar de huisarts en de specialist be palen vervolgens welke medicijnen de patiënt moet gebruiken of welke (dure) behandeling hij moet onder gaan. Eenmaal op het terrein van de kos tenbewaking en de organisatie van de gezondheidszorg aanbeland kan het haast niet anders of de voor- en tegenstanders van een nationale ge zondheidszorg, al dan niet naar het model van de Engelse National Health Service, zullen elkaar in de haren vliegen. Dit gebeurt dan ook inder daad. Vooral naar aanleiding van het in oktober j.l. verschenen rapport van de Dr. Wiardi Beekmann Stichting over „Grondslagen van een program ma voor gezondheidszorg". Onlangs heeft dr. L. P. de Jong hierbij in Economisch-Statistische Be richten een aantal kanttekeningen geplaatst. In de discussies rond het „recht" op gezondheidszorg" krijgen cn ver dienen twee punten speciale aan dacht. Vooreerst het streven naar een rechtvaardige verdeling van de las ten van de volksgezondheidszorg, naar draagkracht. Dit principe is al sinds lang door gevoerd voor de verplicht verzeker den. Dezen betalen namelijk een be paald percentage van hun loon (nu 7,2 percent) aan de ziekteverzekering. Maar niet voor de circa dertig pro cent vrijwillig verzekerden. Iemand met bijvoorbeeld een inkomen van 20.000 per jaar betaalt, in een be paalde klasse, dezelfde verzekerings premie als iemand, die een ton ver dient. Een streven naar een algeme ne volksverzekering (dr. Veldkamp) verdient volgens velen bijzondere steun. Een tweede punt, dat in de toe komst onderwerp van studie en over leg zal moeten zijn is zoals hier voor besproken de optimale benut ting van de moderne medische en verpleegkundige mogelijkheden door een efficiënt beleid. Alsdorf is een stadje, dat leeft van de mijnbouw. Het heeft 3 bioscopen en 82 kroegen. En het heeft de gro te feestzaal van de mijn „Anna". Deze zaal is door het Landgericht in Aken voor de duur van (vermoe delijk) twee jaren zo lang zal het proces zeker du-ren gehuurd om er in de eontergan-zaak recht te spreken, indien het inderdaad mo gelijk zal zijn om in deze affaire recht te spreken. De president van het Landgericht, dr. Josef Mainz, had in dag- en streekbladen in Aken en omgeving geadverteerd op zoek naar een „verwarmbare, goed-verlichte en goed-geventileerde hal van 600 tot 1000 vierkante meter". Hij kreeg een dozijn aanbiedingen, waaronder van enkele bioscoopei genaars. Het leek dr. Mainz echter niet juist om het .Contergan" pro ces in een bioscoopzaal te voeren- In Aken zelf was voor dit mam moet-proces geen rechtszaal groot genoeg. De negen beklaagden zullen door 11 advocaten worden verdedigd. Er zullen 29 gerechtelijke en me dische deskundigen worden gehoord. Er zullen 351 getuigen uit West- Duitsland, Japan, Zweden, Enge land Oostenrijk Zwitserland en Ame rika verschijnen. Verder hebben zich 192 z.g. „nebenklager" met hun ad vocaten aangemeld, die hopen na een veroordeling van de directri en chefs van de fa. Chemie Grünenthal finan ciële aanspraken te kunnen aanmel den, Enige honderden journalisten uit binnen- en buitenland zullen het proces verslaan. Ook radio, en tele visieverslaggevers zullen een werkge legenheid moeten hebben. De recht bank zal in zijn geheel dubbel wor den bezet, omdat men wil verhinde ren dat door ziekte van een der rechters het proces voor lange tijd zou moeten worden onderbroken en dan weer helemaal opnieuw zou moe ten beginnen. Er zitten dus drie rech ters op het rechtbank-podium en drie in de zaal, die het proces even nauwlettend zullen volgen, omdat zij elk ogenblik zullen moeten kun nen inspringen. Verder zal er plaats zijn voor de „openbaarheid", d.w.z. tussen de 200 en 300 toeschouwers. Voor een dergelijk „proces der superlatieven" zo heeft de ..Frank furter Allgemeine Zeitung" het ge noemd was in Aken zelf geen zaal groot genoeg- Een bruikbaar aanbod kwam van de Eschweiler Bergswerks-Verein, die zijn „Kasino" van de schacht „Anna" in Alsdorf aanbood. Na bezichtiging besloot dr. Mainz op het aanbod in te gaan. Sinds enige weken is men in de „Kasino"-zaal bezig met de ombouw De zaal zal worden voorzien van een luidsprekerinstallatie met 20 micro foons en van een simultaan-vertaal- installatie voor Frans, Engels en Ne derlands. Er moeten telefoon- en te lex-aansluitingen worden aangelegd en er moet een opbergruimte worden geschapen voor de meer dan een half miljoen bladzijden der 300 dos siers. Het Landgericht wil drie dagen van elke week in zitting bijeenkomen. Rechters komen dan uit het op 13 km afstand gelegen Aken Alsdorf zal van mei a.s. af in de gehele wereld beroemd worden. De laatste maal, dat Alsdorf in het we reldnieuws was, was in 1930, toen bij een mijnramp 275 doden te betreuren waren. De bevolking van Alsdorf is door het gemeentebestuur opgeroe pen om bedden ter beschikking te stellen, want de Alsdorfse hotels en „Gaststatten" kunnen in totaal niet meer dan 100 mensen onderbrengen. De beklaagden en hun advocaten, die permanent in Alsdorf zullen moe ten zijn, hebben inmiddels complete woningen gehuurd. Elk woord, dat tijdens het proces zal worden ge sproken zal op een bandrecorder worden vastgelegd. Men schat, dat de band In min stens twee procesjaren een lengte van ongeveer 1.000 km zal berei ken. De rechters en hun „reserves" is verzocht om vóór de 27e mei a.s- hun (haar) vakantie te nemen en zich er op in te stellen, dat zij in de komende twee en misschien wel drie jaren geen vakantie meer zuilen kunnen nemen. (ADVERTENTIE) LEUK LINNEN DAMES SCHOENTJE met gevlochten voor blad. Ook met veter sluiting verkrijgbaar. Speciaal Moederdag cadeau. nu slechts 3.95 31,5 cm breed f3,25 Schotelhouder. Verchroomd. De _V| warmte-isolerende ^^plasti c handgrepen i zwart of wit. Verstelbaar r diverse modellen >tels. f 4,75. Koffiemolen, lantel van oersterk nylon. Veilig: draait alleen wanneer u op het deksel drukt... (en geeft geen storing t. v.) 24,75.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 11