Piano
stemmen,
een vak
dat uitsterft
Nederland gaat
Amerikaanse
president kiezen
Slopend diplomatiek duel tussen V.S. en Noord-Vietnam
□Dupli-kaat
STRIJD TEGEN LAAGHEID EN VALSHEID
d*
„V.S. BEÏNVLOEDEN"
WASHINGTON VASTBESLOTEN ZICH UIT DE OORLOG TERUG TE TREKKEN
Vredesgesprek Biafra
GELIJKZWEVING
KNETTERGEK
GOEDE STEMMING
-J
Pocketboekje
Stembiljetten
Grillig
Bombardementen
Die slag is aan u,
Mej. W. Schreurs
uit Nieuw-Vennep
Verrassing
Vientiane
DASBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 3 MEI 19Ó8
(Van onze Amsterdamse redacteur)
AMSTERDAM - Dat beroepen
als hoefsmid, hellebaardier en hulp
in de huishouding in Nederland
uitsterven of uitgestorven zijn, ligt
zo voor de hand, dat niemand er
een woord aan vuil maakt. Maar
hoe zit het met de pianostemmers?
Tien procent van de Nederlandse
gezinnen heeft een piano, die, als
het goed is, gemiddeld vijfmaal
per jaar gestemd moet worden.
Dat geeft in totaal ruwweg 2 mil
joen stembeurten per jaar oftewel,
met aftrek van weekends en va
kantie, zo'n 8500 per werkdag.
Ruim 1200 pianostemmers zijn
nodig, alleen om het pianobestand
in de Nederlandse huiskamers op
toon te houden tenminste als
ze zeven instrumenten per dag
meepikken, hetgeen volgens des
kundigen te veel is zij noemen
dat „afraffelen".
Voeg daarbij het onbekende,
maar zonder twijfel indrukwekken
de aantal piano's in kantines, zie
kenhuizen, bejaardentehuizen, kost
scholen, patronaten, instuiven, ho
recabedrijven, radio- en t.v.-stu-
dios, conservatoriums, verenigings
lokalen, etcetera, en de buiten
staander zou toch denken, dat hier
een dikbelegde boterham ligt waar
de beroepskiezende jeugd likke
baardend op af komt.
Niets is minder waar. Hoewel
het tekort aan pianostemmers ner
gens precies na te gaan is (het
geen onder meer komt, omdat de
overheid het beroep als zodanig
niet erkent, hoogstens als onder
deel van het wel erkende vak pia
notechnicus) is iedereen in de
branche het er over eens: het am
bacht is niet in trek bij jongelui
en vergrijst dan ook sterk. Het kan
niet uitblijven of het tekort zal
steeds groter worden. De Amster
damse pianostemmer Wim Smeenk
(671 wiens grootvader het vak uit
oefende en wiens drie zonen het
ook doen, formuleert het, vanuit
zijn generatiesoverspannende erva
ring, aldus: „Ze zijn er tegenwoor
dig te lamlendig voor. Te gemak
zuchtig. Ze willen een klein beetje
werk tegen een zo hoog mogelijk
loon. Nou, dan moet je niet bij
de pianostemmerij zijn. Als je het
goed wilt doen, eist het enorm veel
van je persoon. Je wordt er zenuw
ziek van. Je moet iets maken, dat
er niet' is een klank".
Wim junior (44) beaamt dit: „Je
bent helemaal p als je 's avonds
thuiskomt. Als je in een kamer
bent helemaal op als je 's avonds
gevoel, dat je kop zal barsten, zo
ingespannen ben je bezig geweest
met je oor. Maar het is ook het
mooiste vak in de wereld. Je vecht
tegen laagheid en valsheid. Het is
een vak zonder grenzen. Bij ie
dere piano, die je op concerthoog
te wilt afstemmen, begin je op-
Willem Senior: „Je stemt niet
zo maar een snaar, je stemt ook
de tweede en de derde er naast
dan heb je pas een „koor", zoals
wij dat noemen: een toon- Dat
zijn er tweehonderd zoveel. En als
je dan klaar bent, is de toon weer
gezakt en moet je nastemmen. Het
gaat om de gelijkzweving, voelt u?
Het is een legpuzzel. Er zijn veel
koekebakkers in ons vak. En alle
zaken, die stemmers in dienst heb
ben, kijken door de vingers, om
dat er een tekort aan personeel is.
Och, een kwart of een kwint ma
ken dat kunnen ze misschien
hog Wel. Maar de gelijkzweving.
Dat is een belevenis meneer. Dat
moét je horen. Dat eist liefde en
geduld. Als ik op de radio een pia
no hoor, dan klinkt-ie toch zo vies
vals. Dan denk ik: zo'n stemmer
is speciaal aangenomen, dat zou
toch een goeie moeten zijn. Kijk,
die elektronische orgeltjes van te
genwoordig, da's een kwestie van
draadjes en transistors. Maar een
piano is een kwestie van gehoor,
van feeling. Ze noemen ons niet
voor niets pianodokters. En daar
is bij de huidige jeugd het geduld
niet voor. Tegenwoordig? Tegen
woordig zitten ze een kwartier te
sleutelen en dan vragen ze een
tientje. Terwijl je als je een piano
goed wilt stemmen, toch wel een
dik uur kwijt bent".
Wim junior: „Anderhalf uur is
het maximum. Als je drie uur in
zo'n huiskamer zit te tingelen wor-
verwarming aanstond, heb je het
den de mensen knettergek. Dat
kun je ze niet aandoen. Hieruit
volgt: dat een pianostemmer, be
halve talent en liefde voor het vak,
ook een grote praktijkroutine moet
hebben. De opleiding stelt zware
eisen. Of er een opleiding is? Nou
nee, niet direct. Het gebeurt min
of meer toevallig in pianofabrie-
ken en werkplaatsen. Grootvader is
er toevallig ingerold, omdat hij
meubelmaker was en weieens met
piano's te maken kreeg. Anderen,
de meesten wel, denk ik, begin
nen met de techniek van het in
strument. Daar moet je trouwens
ook mee beginnen. Nou, en dan
ontdekken ze min of meer toeval
lig, dat je geschikt bent voor stem
mer. Omdat je ervan geniet. Om
dat je het prachtig vindt. Het is
een groeiproces. Ik geloof niet, dat
iemand kan zeggen: dat is een
mooi vak, dat wil ik worden",
Adjunct-directeur van de techni
sche school in Amsterdam, H.
Breur, onderstreept de zienswijze
van vader en zoon Smeenk. Het
is het enige onderwijsinstituut in
Nederland, dat opleidt voor piano
technicus.
„Niet voor pianostemmer", zegt
H. Breur met nadruk. „Een cur
sus voor pianostemmer mag niet
vhn het ministerie, omdat het geen
erkend beroep is- We doen het er
dus bij als onderdeel van de to
tale pianotechniek, maar ik heb er
geen idee van, hoeveel van mijn
36 leerlingen uiteindelijk als piano
stemmer zullen eindigen. En noem
ze geen jongens alstublieft. De
meesten zijn ouder dan hun lera
ren. We hebben ei iemand tussen
tippelen van 63. We kunnen dus ei
genlijk weinig doen om de vergrij
zing van het vak tegen te gaan.
We geven trouwens met onze cur
sus van twee jaar alleen maar een
basisopleiding. Als de leerlingen
weg gaan, zijn ze bepaald geen
volledige stemmers. Dat moet hun
Willem Smeenk, 44 jaar, met
beide broers de derde generatie van
een geslacht, waarin het pianostem
men een familiekwaal is.
later door de patroons worden bij
gebracht. In hoeveel gevallen dat
gebeurt? Wij hebben eerlijk gezegd
geen idee. De animo is, geloven
we, niet groot. En wat wil je met
een vak, dat zoveel geduld en lief
de vereist?"
De nodige toewijding vindt meif
nog wel bij de drie gebroeders
Smeenk, die onder supervisie van
hun vader en in respectvolle nage
dachtenis aan hun talentrijke groot
vader te zamen een duizend piano-
bezitters in het hele land in een
goede stemming houden.
Zij spreken over piano's als over
een ontzag inboezemend fenomeen.
„Kijk", zegt Wim Junior, met
verwondering naar een klankbodem
wijzend. „U ziet het niet, maar
hij staat een beetje hol, net als
de rug van een kind dat komt
omdat de snaren er een trekkracht
van 18.000 kilo op uitoefenen. Als
ze springen, is het alsof er een ka
non afgaat.
Laatst heeft een expediteur eens
een piano uit de takels laten val
len. Hij werd gedood, gewoon door
de luchtdruk en door de rondvlie
gende brokken. Die spanning, hè,
daar gaat het om. Dat is de ziel
van het instrument- Een constante
temperatuur van 21 graden bij een
vochtigheidsgraad van 50, dat is
ideaal voor een piano. Maar u
weet hoe dat gaat in de winter.
Overdag lekker stoken en 's nachts
de kachel uit. En nou dat aard
gas nog, waar geen vocht inzit,
zodat de klankbodem sneller uit
droogt. Dat geeft voor ons, stem
mers, werk aan de winkel".
(ADVERTENTIES)
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Nederland zal ook een keuze gaan maken uit de
kandidaten voor het Amerikaanse presidentschap. Er wordt een
„akte precedent" georganiseerd in de komende herfst met informa
tieve bijeenkomsten, verkiezingscampagnes en t.v.-uitzendingen om
d Nederlander verkiezingsrijp te maken. De organisatoren vinden,
dat de functie van president van de Verenigde Staten in belangrijk
heid ver uit gaat boven het leiderschap van een land en dat daarom
de hele wereld in zijn verkiezing inspraak zou moeten hebben.
De resultaten van de Nederlandse
„verkiezingen" zullen dan ook ter
kennis van de Amerikanen worden
gebracht door de „Werkgroep prece
dent", waarin onder anderen zitting
hebben de heren Piet Reckman (van
Sjaloom), drs. Marcel van Dam (so
cioloog) en ds. H. J. Diekerhof (de
pacifistische legerpredikant).
De Amerikaanse president, aldus
de werkgroep, is verantwoordelijk
voor de buitenlandse politiek en
neemt uit dien hoofde beslissingen
die het wel en wee van de hele we
reld raken. Het lijkt daarom niet
juist, zo vervolgen zij, dat de presi
dentskeuze beperkt moet blijven tot
de 200 miljoen Amerikanen, slechts
zes procent van de wereldbevolking.
De soevereiniteit van afzonderlijke
staten is een achterhaalde zaak. Al
les wat wereldtaak is. moet door
wereldinstanties worden verricht en
niet door soevereine landen, die de
grootste macht hebben weten te ver
overen. Niet een land moet beslissen
over het gebruik van kernwapens,
over Vietnam, de NATO. de verhou
ding tussen armen en rijken, tussen
blank en zwart.
De werkgroep wil de Nederlanders
in de verkiezingen betrekken en al
dus de Amerikanen doordringen van
de verregaande consequenties van
hun keuze. In de eerste plaats zal
een pocketboekje in de handel wor
den gebracht, waarin het belang en
de motivering van de Nederlandse
actie wordt uiteengezet en waarin
men de persoonsbeschrijvingen van
de belangrijkste kandidaten voor het
Amerikaanse presidentschap aan
treft, alsmede hun denkbeelden over
zaken, waarhij Europa ook betrok
ken is.
Tegelijk met het boekje krijgt men
een „opinion-card", waarop belangrij
ke opinies over de Amerikaanse
buitenlandse politiek staan. De men
sen moeten op deze kaart hun
eigen opinie over deze zaken note
ren. Twee weken! voor de eigenlijke
verkiezingen (5 nov-) zal via een
representatieve steekproef een we
tenschappelijk onderzoek worden
verricht naar de vraag, hoe het Ne
derlandse volk gestemd zou hebben
als het een Amerikaanse president
zou mogen kiezen. De VARA-tv doet
hieraan mee door voorafgaande aan
dit onderzoek zoveel mogelijk infor
matie over de Amerikaanse politiek,
de kandidaten en de betekenis van
de verkiezingen voor Europa te ver
strekken.
Bovendien zullen de Nederlanders
nog „stembiljetten" kunnen krijgen
en 'inzenden. Na de verkiezingen
zullen 'dè resultaten van de beide
stemmingen (dus wetenschappelijk
stemonderzoek plus spontane deel
name) worden bekend gemaakt en
onderling vergeleken.
Naar verluidt worden ook in Zwe
den, Engeland en West-Duitsland
momenteel pogingen ondernomen
om eenzelfde campagne te onderne
men.
Onder de vele methoden die door
vindingrijke geesten reeds bedacht
zijn om de arbeidsproductiviteit en
de arbeidsvreugde te verhogen, is
die van een bedrijf in Sao Paolo wel
een heel bijzondere. In „De Gids
van het C.N.V. las ik. dat elke chef
's morgens op last van de directie
een mop moet vertellen. En op maan
dagmorgen zelfs drie.
Kent u die al van die pastoor,
die schoonmoeder en die twee jood
jes?
De kinderen in Zweden beginnen
steeds vroeger alcohol te drinken.
Op 11-jarige leeftijd heeft 40 procent
van de jongens en 21 procent van
de meisjes al alcohol gedronken. Op
1 mei werden, volgens een arts, in
Stockholm 20 kinderen van 12 en
13 jaar aangetroffen, die volkomen
dronken waren.
„Ik geloof dat het de kapitale fout
is geweest van de Amerikaanse po
litiek in Brazilië, dat ze zich heeft
geïdentificeerd met de macht van de
sociale verstarring. Daarom is van*
daag het anti-Amerikanisme in Bra
zilië niet zozeer een zaak van het
communisme, maar een zaak van
iedereen." j,
(Carlos Lacerda)
Op de Hannover Messe is een
elektrisch toilet te zien. De fabrikan
ten verwachten, dat dit apparaat den
einde zal maken aan de reeds lang
volstrekt onduldbare „heerschappij
van het watercloset". In het nieuwe
toilet worden alle uitwerpselen zan
der luchtjes verbrand tot kiemvrije
as, die maar een keer per week ver
wijderd hoeft te worden.
Het zal wel wennen zijn om te
zeggen „Even naar het et" in pladtf
van „Even naar de w.c.".
LONDEN (AP) De leiders van
de federale regering van Nigeria en
van de afgescheiden provincie Biafra
hebben besloten binnenkort voorlo-
uige besprekingen te voeren in Lon
den om tot een einde van de burger
oorlog te komen.
(Van onze redactie buitenland)
Ruim een maand geleden maakte president Johnson bekend dat de
Amerikaanse bombardementen op Noord-Vietnam zouden worden be
perkt. Hij deed toen een nieuwe poging tot vredesbesprekingen te komen.
Een maand van gekibbel over de plaats van de voorbereidende bespre
kingen volgde.
Hoe denkt Zuid-Vietnam over die
besprekingen? Wat zijn de gevolgen
van de nieuwe strategie van presi
dent Johnson? Wat is het doel van
Hanoi? Vragen waarop het antwoord
misschien besloten ligt juist in de
aarzeling om tot een onderhande-
hngsplaats te komen.
De aigelopen maand heeft te zien ge-
®,even' ,^a*L president Johnson vast be
sloten is Amerika uit de verwikkelin
gen van de oorlog in Vietnam te ha
len. Hij lijkt daarvoor twee lijnen
te volgen- De ene is erop gericht
om door een vredesregeling met
Woord-Vietnam een einde aan te oor-
'°g te maken. De tweede lijn voert
naar een steeds meer terugtrek
ken van Amerikaanse troepen en
een geleidelijk overdragen van de
oorlogstaak aan de Zuid-Vietname-
Zen.
De eerste lijn lijkt een grillige koers
te gaan volgen. De afgelopen maand,
the begonnen is met een door John
son op 31 maart afgekondigde be
perking van de bombardementen en
mjn aanbod tot vredesonderhande
lingen heeft aangetoond, dat zelfs de
keuze van de plaats waar men elkaar
gsat ontmoeten, een lang en ver
velend proces kan zijn. Dat zou er
°P kunnen wijzen, dat de mogelijke
vredesonderhandelingen op zijn best
even vervelend zal zijn.
A'&ezien dan nog van de moge
lijkheid. dat noch Johnson, noch
mens opvolger erin zullen slagen
door onderhandelen een eind aan de
oorlog te maken.
De tweede lijn moet Amerika ont
lasten van de oorlogvoering door
de Zuidvietnamese regering steeds
meer verantwoordelijk te stellen
voor hun eigen voortbestaan en vei
ligheid. Op een zeker ogenblik zou
dan een begin gemaakt kunnen wor
den met vermindering van de Ameri
kaanse troepen in Vietnam tot uit
eindelijk algehele terugtrekking zal
zijn bereikt.
Over dit programma is in het ver
leden al heel veel gepraat. Maar dit
maal kan men in Amerikaanse re
geringskringen de overtuiging horen,
dat nu de tijd is gekomen, dat de
Zuid-Vietnamezen voor zichzelf gaan
zorgen. Als zij met op eigen benen
kunnen staan moeten zij daarvan de
gevolgen dan maar zelf dragen.
Als men de laatste berichten over
de onderhandelingen mag geloven dan
zou het vinden van een onderhan
delingsplaats zoals geen kwestie van
uren dan toch wel van een paar da
gen zijn.
Het lijkt er echter meer op, dat het
een touwtrekken van weken wordt.
De Amerikaanse regering is inmid
dels verstoord over de grote aan
voer van troepen en voorraden van
Noord- naar Zuid-Vietnam, die sinds
het stoppen van de bombardemen
ten aan de gang is.
Het Amerikaanse ministerie van de
fensie beweert, dat de afgelopen
maand ongeveer tienduizend auto
ladingen aan troepen en goederen
naar het zuiden zijn gegaan. Dat
is 70 procent meer dan de record
ladingen van december en januari.
En dat werpt weer de vraag op of
president Johnson wel zal blijven
bij zijn beperkte bombardementen
als Hanoi voortgaat met grotere
militaire activiteit.
Johnson blijven nog negen maan
den als president over- En niemand
die een hoge positie in Washington
bekleed meent, dat hij veel kans
heeft om in die korte tijd de vre
desovereenkomst te sluiten. In feite
bereidt hij voor zijn opvolger een
reeks van keuzemogelijkheden voor
waarbij terugtrekking het ene uiter
ste en militaire escalatie het andere.
Hoe dit zich in de eerst komende
maanden zal ontwikkelen hangt in
grote mate af van wat er in Viet
nam gebeurt met de oorlog zelf,
met Hanoi's politieke spel en met
de aanvaarding van Saigon van de
verantwoordelijkheid.
(ADVERTENTIE)
«SFnl
Prijswinnaar van f 100,-
In het boeiende Shell Dupli- kaart spel.
Speel mee, win mee op elk Shell-Station.
President Nguien van Thieu van
Zuid-Vietnam en zijn regering zullen
moeten begrijpen, dat zij naar de
maatstaven van de Amerikaanse po
litiek in tijdnood kunnen komen.
Het volgend jaar bestaat de kans,
dat zij van een nieuwe president in
Washington veel minder Ameri
kaanse steun krijgen en dat het
Amerikaanse beleid dan een radi
calere verandering krijgt dan waar
toe president Johnson al het initiatief
had genomen.
Vice-president Nguyen Cao Ki heeft
zich al daar tegen afgezet. Zondag
zei hij al, dat Zuid-Vietnam geen vre
desregeling zal steunen die ons
dwingt ons aan de communisten over
te geven."
Maar ook Noord-Vietnam staat
voor een dilemma: Is het beter om in
de onmiddellijke toekomst een vre
desregeling te treffen met Johnson,
met een aftredende president dus, die
openlijk alle politieke ambitie heeft
opgegeven, of is het beter dit te
doen met een opvolger van wie het
nu nog onmogelijk is te zeggen wie
het is.
Wat de Noordvietnamezen afgelopen
maand hebben gedaan is misschien
een aanwijzing. De Amerikanen heb
ben daarin geen steun gevonden voor
de hoop die ze misschien hebben ge
koesterd voor het eind van het jaar
door onderhandelen een compromis
te bereiken.
Toch is de reactie van Hanoi op
het initiatief van Johnson van 31
maart verrassend genoeg geweest
om de toekomst onzeker te maken.
De grootste verrassing in het be
gin was wel de uitermate snelle in
stemming van Hanoi tot contact. Die
kwam op 3 april en zo onverwacht,
dat het Johnson en zijn adviseurs
verscheidene uren heeft gekost om
een tegenzet te doen.
Ze leefden waarschijnlijk in de over
tuiging, dat het nog verscheidene we
ken zou duren voor Hanoi een vre
desvoorstel van de Amerikanen ver
werkt zou hebben. Johnson en zijn
adviseurs moesten na enkele uren
wel bekendmaken, dat de Verenig
de Staten eveneens bereid waren tot
contact. Dat was het begin van de
slepende onderhandelingen over de
keuze van de plaats van de vre
desbespreking. Inmiddels heeft A-
merika vijf nota's aan Noord-Viet
nam gestuurd en de ontvangst van
drie nota's van Hanoi bevestigd.
De Noordvietnamezen houden vast
aan Phnom Penh of Warschau als
onderhandelingsplaats. Washington
heeft daar vijftien anderen tegen
overgesteld in Azië en Europa. Ha
noi heeft die afgewezen. De Ver
enigde Staten zijn in dit plaatsen-
gevecht duidelijk in een zwakkere
propagandapositie gedwongen dan
Noord-Vietnam. Immers Johnson had
tevoren verklaard, dat hij bereid was
om een vertegenwoordiger waar
heen en wanneer dan ook af te vaar
digen. Hanoi heeft onmiddellijk de
kans aangegrepen om Amerika te
dwingen Warschau te aanvaarden.
Maar Amerika heeft zich daarvan
afgemaakt door te zeggen, dat die
plaats van onderhandeling een neu
trale stad moest zijn met veilige
communicatiemiddelen, waar zowel
de Verenigde Staten als hun Azia
tische bondgenoten vrij toegang heb
ben en waar geen van beide partij
en psychologisch voordeel bij kan
hebben.
Ook moet 'n onafhankelijke bericht
geving mogelijk zijn. Dit lijkt gevaar
lijk veel op een doekje voor het
bloeden. Temeer omdat Amerika
toch een ambassade heeft in War
schau.
Maar de Amerikanen stellen het
voor alsof dit werkelijk enig gewicht
in de schaal zou kunnen leggen.
Vorige week donderdag is wel het
belangrijkste contact tot stand ge
komen. toen de Noordvietnamese di
plomaat Nguyen Tsjan de Ameri
kaanse ambassadeur Sullivan in zijn
ambtswoning in Vientiane uitnodig
de voor een bespreking.
Maar op die bespreking is de im
passe niet doorbroken. Wel zou men
kunnen zeggen, dat de bereidheid
van Noord-Vietnam is gebleken om in
contact te blijven met de Verenigde
Staten. Hoe met deze bereidwillig
heid te rijmen is dat de Noordvietna
mezen kosten noch moeite sparen om
de beste stellingen in te nemen aan
het Vietnamese front is een tweede.
Het lijkt waarschijnlijk, dat zowel de
Noordvietnamezen als de Amerika
nen uit de frontsituatie de gunstigste
onderhandelingspositie trachten te
halen.
De Amerikaanse regering is er nu
naar het schijnt van overtuigd, dat
Noord-Vietnam van plan is om voor
bereidende besprekingen op ambas
sadeursniveau te voeren. De impas
se van dit moment hoeft dan ook
geen werkelijke onwil om te onder
handelen te betekenen- Al lijkt het
dat het huidige contact langzaam
verwatert. Maar men mag niet ver
geten dat beide partijen door zich
bereid te verklaren tot contact in
feite begonnen zijn met het onderhan
delen over een eventuele vredesre
geling. Geen van beide partijen kan,
zelfs met de beste inlichtingendiens
ten niet, weten wat de ware doelein
den van de ander zijn. Voor beiden
is het een aftasten van mogelijke
gevoeligheden.
„Vrouwen vormen de verstandig
ste, minst emotionele actiefste groep
in de samenleving- De idee, dat
vrouwen emotioneler zouden zijn
dan mannen, is één van de grootste
dwaasheden."
(vrijgezel mr. H. van Riel)
„Alleen als ze jong zijn of een
eind in de veertig kunnen vrouwen
ongehoorde emoties in liefdesaffaires
ontplooien. Maar in alles wat daar-
buiten valt zijn vrouwen veel ver*
standiger, veel wijzer, veel objec*
tiever dan mannen."
(idem)
Troost voor de mannen: wat zou
mr. Van Riel gezegd hebben, als ii$j
geen vrijgezel zou zijn?
„Voetbal is een ontstellende, een
enorme recreatie-mogelijkheid voor
het publiek. En masse kunnen ze
komen kijken. Maar de mensen wil
len goed voetbal zien en dat kin
alleen maar bij beroepsvoetbal. ij.)
Er is te weinig top in Nederland. JEr
moesten 6, 7 clubs van het kalibjjer
Ajax of Feijenoord zijn. En ik ge
loof als er niet goed gesaneerd worgt,
blijf je altijd maar 3, 4 topclubs hou
den."
(Jaap van Praag)
Een in 1947 ontdekte asteroïde
(een planeetje of planetoïde van ons
zonnestelsel) beweegt zich sinds gis
teren met een snelheid van 32.0po
km per uur naar de aarde. Het he
mellichaam, dat Icarus heet, zgl (je
aarde op 14 juni rakelings passépan.
Nu moet u dat rakelings niet te
letterlijk opvatten want astrohimên
rekenen nu eenmaal in onaardse af
standen. Icarus passeert de aarde op
een afstand van 6,4 miljoen kilome
ter. Er is volgens de astronomen gein
gevaar voor een botsing met onze
planeet.
„Een van de meest opwindende
met het volk van het Chinese vaste
land."
(Hubert Humphrey)
MERIJN
(ADVERTENTIE)