INTERPOL MAAKT VERBETEN JACHT OP
Speurders boeken succes
„MP,. KLAASESZ HEEFT GELUK"
M. RECKMAN maakt
korte metten
met BUREAUCRATIE
18.00 UUR
EEN
KLASSE
APART
ITALONS
4.50
6.90
NETTE
VERKOOPSTER
PEMA - H(/ü
HEER
zoekt werk
EL
Grens
Wetten
Veertig
Weg
;en
Plicht
Boeken
it
184 cm.
178 cm.
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 13 APRIL 1968
tlllllllllllllllllllMMlMMI
gevraagd.
iiiiiiiiuiiiiiiini iiiiiiimgü
te koop
2 grondkarren
Vavek
Nieuw model. Inhoud l®*
Loonbedrijf FIEBLOOS
Zwaakweg 4 Ne*
Telefoon 01194—3"
MET LUXE AOW
van dit blad.
i. Sterke wollen
erk.
VALS GELD
EN GIF
Een grote rol, nog ongesneden vervalste Amerikaanse dollarbiljetten
wordt door Interpol-deskundigen onderzocht op specifieke kenmerken.
(Van onze bijzondere medewerker dr. F. W. Schlomann)
Het stuk zou op de televisie „Interpol grijpt in" kunnen heten.
Het is voor fantasierijke auteurs niet moeilijk Interpol in serie
in te laten grijpen. Daar komen dan James Bond-achtige figuren
aan te pas en vooral mooie en hoogblonde, wel ontwikkelde
vrouwen, die in handen van schurken vallen en dan door clevere
politiemannen worden bevrijd uit onderaardse gewelven of uit
gekaapte vliegtuigen. In een half uur weet Interpol meestal wel
het karwei te klaren, want langer mag zo'n televisiefilm niet
duren.
Wanneer het toch langer dreigt te duren, grijpt zo'n Interpol
man naar een revolver en blaast hij de schurken het levenslicht
uit. Dat scheelt minstens vijf minuten. Waneer 'n revolver niet
helpen wil, trekt de Interpol-man een sigaretteaansteker te
voorschijn, die inmiddels een mechaniekje traangas produceert
en daar heeft de schurk dan gegarandeerd geen antwoord op.
De werkelijkheid is anders. De
mannen van Interpol hebben geen
speciale wapens. Interpol heeft
zelfs geen eigen mensen om ach
ter schurken aan te gaan.
Interpol, dat zijn hoofdkwartier
heeft betrokken in St. Cloud bij
Parjjs, is niets anders dan een
technische en ambtelijke politie
organisatie, in stand gehouden
door ruim honderd landen, die in
haar een machtige centrale heb
ben gevonden en opgebouwd om
de internationale misdaad doel
treffend te bestrijden. In de cen
trale bij Parijs, waar weinig meer
dan honderd politiemannen wer
ken, kent men de internationale
misdadigers met naam en toe
naam, men kent hun eigen metbo
den en systemen, hun gewoonten,
hun uitwijkplaatsen.
In de kartotheek van Interpol in
Parijs zijn de namen van 1,1 miljoen
internationale misdadigers opgebor
gen. Van 400.000 van hen bezit men
een uitgebreid dossier, van 65.500
heeft men vingerafdrukken, van 5.510
en reeks foto's. Elke dag komen er
2.000 stukken bij uit alle landen, die
in Interpol samenwerken en die elk
een nationaal Interpol-bureau heb
ben. Interpol bestrijkt de hele vrije
wereld (China Is geen lid, van de
Oostbloklanden is alleen Joegoslavië
lid) met haar eigen radionet. Een
radioboodschap vanuit de Interpol-
centrale in Parijs kan binnen een
uur doorgegeven zijn aan alle be
langrijke politieposten in de hele
wereld. Dat waren in 1965 90.000
boodschappen, in 1962 112.000, ver
leden jaar al 137.000.
De grootste categorie misdadigers
waarop Interpol jaagt wordt ge
vormd door valsemunters. Hande
laars in verdovende middelen vor
men de tweede categorie, op de voet
gevolgd door het onnobele gilde van
internationale bedriegers en juwe-
lendieven, waarvan er al honderden
ervaren hebben, dat Interpol min
stens even snel is als zij en dat
uitwijken naar het buitenland wei
nig zin heeft: eenmaal op het spoor
zijnde, laat Interpol niet los. Het
radioweb, dat vanuit Parijs gespon
nen wordt, werkt als een net, waar
van de mazen, dank zij een steeds
verder gaande perfectionering, ieder
jaar kleiner worden.
Het is nu ongeveer een jaar gele
den, dat in München honderd valse
dollarbiljetten in beslag werden ge
nomen. Er werden twee mannen ge-
ïarresteerd, die vertelden, dat ze het
vake geld in Singapore hadden op
gedaan. Hier lag een geval voor In
terpol: het radioweb kon gesponnen
Worden. Snel ervoer Parijs uit Sin
gapore per radio, dat de beweringen
van de twee mannen niet konden
s Kloppen, maar de twee bleven zwij -
een, de sporen liepen dood. Zelfs
Interpol scheen machteloos. Maar in
de loop van het jaar kwamen in
Parys vanuit Australië meldingen
binnen over valse dollarbiljetten, die
ais twee druppels water leken op die,
welke in München tn beslag geno
men waren. Interpol speurde verder
en ontdekte, dat de internationale
bende bijzonder handig te werk was
gegaan: de biljetten werden in Duits
land gedrukt, maar in Australië uit
gegeven Nieuwe arrestaties volg
den nog steeds is de bende niet ge
heel opgerold, maar het feit dat zij
een halve wereldbol gebruikte om de
politie om de tuin te leiden, heeft
met geholpen.
Iedere vangst van valse bankbll-
jetten wordt door Interpol geanaly-
•eerd. Duikt ergens ter wereld een
nieuw vals biljet op, dan kan Inter
pol Parijs vrij gemakkelijk nagaan
of het hier een „nieuw" bedrijf be
treft, of dat een eerder in actie ge
weest zijnde bende aan het werk is
geweest, want de „meesterhand" ver
raadt zich ook in vervalsingen. In
terpol gelooft, dat het oneerzame vak
van valsemunter vrij snel uit gaat
sterven. Het maken van zilveren of
gouden valse munten heeft weinig
zin, daar is te weinig aan „verdiend",
het maken van valse bankbiljetten
dreigt dank zij bet optreden van
Interpol te riskant te worden. Veel
valsemunters schakelen over op de
vervaardiging van traveller's cheques
het is minder moeilijk (ze gebrui
ken er eenvoudig namen van fan
tasie-banken voor) en bovendien
minder riskant.
De straffen voor valsemunterij
liggen over het algemeen veel hoger
dan die voor het maken van valse
traveler-cheques. Het laatste wordt
als gewoon „bedrog" beschouwd. De
grote liefde voor traveller's cheques
moge blijken uit de cijfers: in 1965
kreeg Interpol 25 zware vervalsings-
gevallen te behandelen, in 1966 40
en verleden jaar 50.
Verleden jaar werden in een geval
62 traveller's cheques in beslag geno
men in New York zowel als in Miami.
Interpol werd ingeschakeld en kreeg
de indruk op basis van wat de Ame
rikaanse politie aan gegevens wist
te melden, dat de drukplaten uit
Italië moesten stammen, terwij] er
ook sporen naar Mexico schenen te
lopen. Tenslotte werden drie Zuid
amerikanen gearresteerd, maar daar
mee bleek men geen hoofdfiguren
in handen te hebben gekregen. In
terpol speurde verder en ontdekte,
dat ook in Europa vervalsingen van
precies hetzelfde soort waren opge
doken. Voor deze laatste vervalsing
zaten reeds ettelijke lieden achter
slot en grendel. Een van die bezit
tingen was een zakboekje met daar
in een merkwaardig getal: het bleek
een telefoonnummer in Buenos Aires
te zijn. De politie daar kreeg van
Interpol Parijs de radioboodschap:
„eens te gaan kijken" naar de be
treffende telefoonabonnee. De politie
vond hem moeiteloos. En met de
abonnee ook een drukkerijtje met
twintig clichés van valse traveller's
cheques.
Hoewel deze categorie In aantal
pas op de tweede plaats komt, geldt
de grootste zorg van Interpol de in
ternationale handel in verdovende
middelen. In de afgelopen twintig
jaar (Interpol in zijn huidige opzet
dateert van 1946) werden over de
hele wereld verspreid 7,6 miljoen
kilo verdovende middelen in beslag
genomen. Een schijnbaar goed resul
taat, maar ondanks alle inspanningen
heeft men de leiders en de grote
„achtermannen" van de benden vrij
wel nooit te pakken kunnen krijgen.
Hun organisaties zijn nog perfecter
dan die van Interpol. Zq beschikken
over goed gecamoufleerde vloten,
zowel ter zee als in de lucht. Er
zijn aanwijzingen, dat er illegale
„luchtlijnen" bestaan, niet alleen in
Azië, maar zelfs in Europa, voor het
transport van de „stuff". Hun ca
mouflage moet even perfect zijn als
hun rijkdom onvoorstelbaar.
Toch blijven Interpol-successen
niet uit: nog niet lang geleden werd
een bende opgerold, die ook vertak
kingen in Nederland had. De bende
smokkelde Nederlandse sigaren naar
Marokko en smokkelde verdovende
middelen van Marokko naar Neder
land. Het had nog jaren goed kun
nen gaan wanneer de „boss" van
de bende geen ruzie had gekregen
met zijn vriendinnetje en medewerk
ster. De ruzie viel de Belgische
politie op en eenmaal opgepakt be
gon het vriendinnetje te „zingen"
Resultaat dank zij tussenkomst van
Interpol: de inbeslagneming van ZOO
kilo marihuana in Madrid en in
Marokko.
Hoe handig de benden te werk
gaan, bleek enkele jaren geleden in
Laos, waar vliegtuigen van een
luchtvaartmaatschappij waren gechar
terd door de Internationale Controle
commissie, die in het betrokken ge
bied toezicht moest uitoefenen op de
uitvoering van het verdrag van Ge-
nève. De piloten van deze toestellen,
door benden in de handel „inge
kocht", namen op hun vluchten be
halve diplomaten ook pakketten
verdovende middelen mee, die ze
onderweg op afgesproken plaatsen
uitwierpen. Lang straalde de diplo
matieke onschendbaarheid van de
passagiers ook af op de piloten. Pas
toen toevallig door een pa
trouillevliegtuig van de Thailandse
luchtmacht werd gezien, dat uit een
van de controlevliegtuigen „iets"
werd gedropt boven, een vissersvaar
tuig in de Golf van Siam, werd het
spelletje ontdekt.
Nog niet lang geleden werd een
bijna-perfecte methode van camou
flage ontdekt, die jarenlang uitste
kend had gewerkt en waarin de
Maffia de hand had. In zendingen
sinaasappels vanuit Italië naar de
V.S. weitien in onopvallend gemerk
te kisten nagemaakte sinaasappels
tussen het echte fruit gestopt. Elke
sinaasappel (van was) bevatte 180
graan heroine. In een Amerikaanse
havenstad had een „verdeler" van
binnengesmokkelde verdovende mid
delen ter camouflage van zijn bedrijf
een bloemenzaak geopend. Het heeft
jaren geduurd voor de politie er
achter kwam, dat de bloemenhan
delaar aan sommige klanten heel
vreemde potplanten verkocht....
Hoewel de grote bazen nog steeds
buiten schot gebleven zijn, worden
de Interpol-successen bij de bestrij
ding van deze handel de laatste
jaren talrijker. In november van
verleden jaar werden in Rome ne
gen mannen veroordeeld, die in de
loop der jaren heroine van Italië
naar de V.S. gesmokkeld hadden
voor een totale (verkoop) waarde
van 21 miljoen dollar. Kort daarop
werden in Parijs twee Amerikanen
op de luchthaven gearresteerd: in
speciale smokkelldeding hadden zij
heroine verstopt, waarvoor ze in
Parijs twee miljoen dollar hadden
kunnen krijgen. Een nog grotere
vangst deed de Canadese politie in
december van verleden, jaar: op het
vliegveld van Ottawa arresteerde zij
vijf Italianen, die met het vliegtuig
uit Parijs gekomen waren en samen
dertig kilo verdovende middelen bij
zich hadden: verkoopwaarde 25 mil
joen dollar.
Zo speelt Interpol een spel, dat
maar heel weinig lijkt op het
beeld, dat de televisie van ingrij
pende Interpolmensen biedt.
Maar toch is de mogelijkheid aan
wezig, dat de televisiefantasieën
voor een (klein) deel werkelijk
heid worden: Interpol is voorne
mens om „bijzondere agenten" in
de benden te laten infiltreren.
Houten Chinese pop die In Hongkong h, beslar u
uitgehold zodat narcotica kunnen wonlen ve?borg£Lren°a*n-
(Van een onzer verslaggevers)
NAARDEN „Ik ben het vier
kant eens met wat de commissaris
van de koningin in Zuid-Holland,
mr. Klaasesz, over de bureau
cratie in Nederland gezegd heeft.
Ik schrijf al jaren over onze pape-
rassenwinkel. Laatst bijvoorbeeld.
Ik kreeg toen een lijvig dossier van
•en grootfabrikant uit Assen. Die
had in Anloo een stukje grond ge
kocht met een oud huisje erop, dat
hij wilde vervangen door een nieu
we woning. Maar or kwamen zo
veel instanties aan te pas, dat er na
drie jaar nog niets gebeurd was.
Terwijl er in Drente nota bene
130.000 werklozen rondlopen,
waaronder veel bouwvakken. Ik
heb naar aanleiding hiervan een
brief geschreven aan minister Schut,
die ik een zeer bekwaam man acht.
Binnen veertien dagen waz de vee-
eiste toestemming er...."
In een kamer propvol bibelots
veelal geschenkjes van mensen, die
iets aan hem te danken hebben
vertelt M. Reckman (65 jaar oud,
waarvan 42 jaar journa'ist) over de
charitatieve booreilanden, die hij
vanuit zijn witte, stro-gekapte villa
te Naarden naar de diepzee der Ne
derlandse bureaucratie heeft uitge
zonden. Laatste iniatief, dat hem
veel publiciteit bezorgde: een brief
aan premier De Jong, om de Karei
Doorman, die toch altijd op oefen-
reis is, te vullen met jonge, werk
loze bouwvakkers en landarbeiders
en het schip naar ontwikkelingslan
den te laten opstomen.
De Jong antwoordde praktisch
per kerende post „dat van de actie,
mits zij beantwoordt aan minimale
eisen van doelmatigheid, een grote
wervingskracht kan uitgaan" en
stuurde het plan door naar collega
Udink van ontwikkelingshulp. Kort
daarop kreeg Reckman een brief
van Udink, waarin de bewindsman
het initiatief wegwuifde. De Naar-
dense journalist („Je zou mij een
onbezoldigd ombudsman kunnen noe
men") neemt dat niet en heeft dit
aan premier De Jong gemeld.
Hij heeft hem geschreven: „Met
de onvergetelijke commandant Door
man blijf ik in de wereld het bevel
geven: Ik val aan, volg mij. Ik zal
dit bevel in het Engels, Frans,
Duits, Portugees, Deens, Zweeds en
in het Noors moeten vertalen, ervan
overtuigd zijnde, dat ik straks zal
moeten ervaren, dat Nederland dan
in de achterhoede zal komen in de
strijd tegen oorlog en armoede".
Daar kan Udink het mee doen.
Reckman licht toe: „Ergens wordt
de grens van het geduld overschre
den, zeker, als je niet met steekhou
dende argumenten bevochten wordt,
en dat doet Udink niet. HU heeft
van mijn brief niets begrepen, en hij
heeft zich niet de tijd gegund, om de
zaak, die toch waarachtig niet een
voudig is en grondige voorbereiding
eist, serieus te bestuderen. Weet u,
hoe Udink de ontwikkelingshulp
voorbereidt? HU stuurde laatst een
jong echtpaar naar Brazilië toe, ter-
wijl de vrouw zes maanden in ver
wachting was en geen van beiden de
landstaal beheersten. Nou vraag ik
uWat de Doorman betreft: als
Nederland niet op mijn voorstel in
gaat, wend ik mij tot andere rege
ringen. Die zuilen er zeker op in
gaan. Als Nederland dan in de ach
terhoede terechtkomt, zeg ik: „Tja,
zo gaat het hier altUd".
Als tweede actiepunt heeft Reck
man de strijd tegen de bureaucratie
in zUn vliegende krUgsbanier staan.
Na geëist te hebben, dat alle zeven
organisaties worder. opgeschreven,
die zijn bezige brein heeft gebaard
(het zijn: het erefonds voor oud-
verpleegsters de stichting Puttense
jeugd: de Avak voor hulpverlening
aan astmatische kinderen; het na
tionaal dierenpark voor zwerfdieren
te Amerongen; de stichting „Het le
ven begint bq 40", die 25.000 werk
loze hoofdarbeiders-aan een nieuwe
positie heeft geholpen; de stichting
nationaal hulpfonds „Wq komen",
die 25.000 ouders bU hun geëmi
greerde kinderen heeft gebracht; en
de nieuwe sociëteit voor eenzame
mensen) na dit geëist te hebben,
zegt hU: „Er moet een meer een
voudige opzet worden gemaakt voor
onze prachtige sociale wetten. Zq
zijn een voorbeeld voor de wereld,
maar de mensen kennen ze niet".
„Neem nu de onlangs geschapen
mogelqkheid voor geëmigreerde Ne
derlanders. om in het genot van
AOW te kunnen worden gesteld,
mits zU voor 1 juli 1968 melden, dat
zU premie willen gaan betalen. Het
is zo weinig bekend, dat ik er in
mUn blad Elsevier een artikel over
schreef. OnmiddellUk kwam bU de
Sociale Verzekering» Bank een dus
danige stroom brieven binnen, dat
ze er nu al tegen een half jaar ach
terstand aan zitten te kijken. Ik zeg
tegen de regering: „Maak de wetten
simpeler en geef er meer publiciteit
aan".
Samenhangend hiermee wil Reck
man een andere stormram op de ge
vestigde orde richten. „Nederland
heeft eeuwenlang de zeeën bevaren"
zegt hU, „en daardoor een ruime
blik op de toestand in de wereld ge
kregen. Wq moeten de wereldom
roep meer gaan gebruiken, om de
wereld te zeggen, hoe wij bq ons de
sociale rechtvaardigheid toepassen
en uitdragen. Waarom wordt de ra
dio wel internationaal aangewend,
als 17 landen op een songfestival
staan te kwelen, en kan zq niet ge
bruikt worden voor het verbreiden
van de vredesgedachte, die hier
leeft?"
„De grote fout is, dat onze om
roepverenigingen altqd dezelfde
mensen aan het woord laten. Me
vrouw Brautigam en de heren Cam-
melbeek en Han Lammers. Terwql
radio en tv zulke prachtige media
zqn om het algemeen belang te die
nen. Eindelqk doet de KRO, wat ik
al jaren geleden bq de VARA en de
AVRO heb voorgesteld. Een rubriek
van ingezonden stukken. Uitgere
kend Frits van der Poel doet dat
nu.
acties lk heb ontketend, hoe kleiner
ik me ben gaan voelen. Diep in mijn
hart zit een bacil, die me ertoe
drijft, iets te doen voor anderen. Ik
ben een levend mens, geen ambte
naar. Ik laat snaren trillen. Ik zal
tot mqn dood blqven vechten. Dat ls
gewoon mqn christen-plicht. MUn
motto is: Draagt elkanders lasten en
vervult alzo de wil des Heren".
„Het is soms vechten tegen muren
van beton. Je ontmoet veel hoon en
smaad. Maar als je je taak goed
doet, dan is het wonderbaarlqk, te
zien, wat je allemaal mag doen".
Met staatssecretaris Keijzer van
verkeer en waterstaat ligt Reckman
momenteel ook in de clinch. Bq dit
departement probeert hq er een
plan door te drukken, dat de chaos
op de Nederlandse wegen moet op
lossen en dat hq uit Amerika heeft
geïmporteerd. Het beoogt een betere
verhouding tussen het verkeer op de
weg en het rail-verkeer. Daartoe
dienen er volgens de onvermoeibare
journalist („kan niet" ligt op het
kerkhof, zei mqn moeder al") spe
ciaal geconstrueerde vrachtwagens
te komen. Het overhalen van een
handle is voldoende om ze naar keu
ze geschikt te maken voor transport
over de weg of over de spoorweg.
Nog is minister Roolvink veilig
voor deze plannen-maker-en-gros.
„Tegen Roolvink heb ik onlangs
gezegd: „Excellentie, u hebt in de
kaartenbakken van uw gewestelqke
arbeidsbureaus honderden posities
weggestopt zitten, maar wat doet u
ermee? Pas als iemand om een
baantje komt, duikt men in de car
totheek. Het is een qskast. Weet u,
wat u moet doen? U moet het Ne
derlandse volk gaan vertellen, wat
voor vacatures er zUn. Het publiek
moet in de hal van de arbeidsbu
reaus een krantje kunnen krijgen
zodat de mensen zelf kunnen uitzoe
ken. U zult eens zien, hoeveel er
dan aan de slag kunnen
Inderdaad schUnt de bewindsman
na dit gesprek een werkcommissie
te hebben ingesteld, die middelen
i°ekt om de arbeidsbureaus meer
efficiënt te laten functioneren. Reck
man: „Alleen: men zeurt zo lang.
Men moet liever iets doen. Dan kan
men de reacties peilen en aan de
hand van de resultaten nieuwe ini
tiatieven ontwikkelen. Ik hoop, dat
de ministeries eindelUk eens tot dit
soort praktische dingen over zullen
gaan. Luister: het gaat niet om mij.
Het gaat alleen om het doel, dat ik
nastreef. Ik zeg altUd: een Journa
list moet midden tussen zijn volk
staan. HU mag kritiek leveren, maar
dat is zo makkelUk. Laat hem ook
tonen, dat je met Gods hulp iets op
kunt bouwen. Ik heb dat mijn hele
leven lang geprobeerd. Hoe meer
Reckman (breedsprakig, licht ont
roerd „En qdel, dat weet ik
zelf") is zich ervan bewust, dat de
ze aanpak bU de harde mentaliteit
van de hedendaagse jeugd halfzacht
kan aandoen. Ter staving van het
feit, dat mein hem desondanks niet
moet uitvlakken, vertelt hq dus, hoe
de stichting „Het leven begint bij
40" een dozUn jaren geleden van de
grond kwam. „Ik was toen bq de
helaas te vroeg overleden minister
Suurhoff om te praten over de leem
ten in de werkloosheidswet. Suur
hoff zei: „Er is een probleem, dat
niemand op kan lossen de witte
boordj esmonsen, die zonder werk
raken. Een intellectueel van boven
de 40 krijg ik niet meer aan de
slag".
„Ik zei: „Excellentie, wilt u bewe
ren, dat er 20.000 hoofdarbeider»
werkloos zijn, omdat ze boven de 40
zUn? Ik geloof er niets van en ik
zal u het tegendeel bewijzen. Suur
hoff lachte schamper, maar ik
richtte mq via een artikel van een
pagina lengte in Elsevier tot de
captains of industry en in een week
tijds kreeg ik 98 posities aangebo
den. Er waren zelfs posities ten pa-
leize bij. Vervolgens hield ik een
praatje van tien minuten voor de
AVRO. Weet u, hoeveel aanvragen
voor hoofdarbeiders van boven de 40
daarop binnenkwamen? Ik zeg nooit
iets. dat niet waar is. Het waren er
3000".
„Ik heb toen een brief naar Suur
hoff gestuurd. Ik schreef: „Waar
praat u over? Dit hebt u met uw 75
gewestelqke arbeidsbureaus en 88
bqkantoren niet klaar kunnen spe
len. Weet u, hoe dat komt? Als een
Nederlander werkloos is geworden,
moet hq naar het arbeidsbureau.
Dat devalueert hem. Het is een na
re gang. Dit probleem valt weg, als
hq contact krqgt met een particu
lier, die zegt: „Ga zitten, man, en
neem een kop koffie".
Hij vertelt, hoe hq tUdens de oor
log 62 mensen uit handen van de
Duitsers heeft gered en als dank
slechts van ieder een boek met op
dracht wilde hebben „opdat mqn
kinderen er nooit aan zullen hoeven
twqfelen, aan welke kant ik heb ge
staan". Hij loopt naar de boekenkast
en laat ze zien. Er is ook een exem
plaar van „Ciske de rat" bq, gesig
neerd door Piet Bakker, die vanwe
ge zijn joodse vrouw in de puree
raakte. Hq citeert het protestantse
lied „God roept ons, broeders, tot de
daad zqn werkwacht treedt dan
can -en wees bereid om elke weg
die hU u zegt te gaan wU we
ten, dat wat komen mag alleen
hU slechts wint, die waagt en die
zichzelve geven wil door 't duis
ter vlammen draagt" en roept uit'
„Een prachtige melodie. Maar ik
zeg: „Zing hem niet Doe het".
'SS
