Itje
is.
KRONIEK VAN
HET BITTERE
DRAMA-VIETNAM
1968: JAAR VAN DE WAARHEID
WOR ENGELAND.
Paniek?
Ach
kom!
r
telefoon 38880
oon 31379
Voorgeschiedenis en verloop van de oorlog
Noord-Vietnam
Zuid-Vietnam
da)
raat 16 - Roosem
efoon 01100-585'
on 01199-294^
eleloon OIT3CM7'
'elefoon 01192^
elefoon 01131^?1
'elefoon 01102-335
23-2021
u
e prijsklasse.
Franse oorlog
Geneefse conferentie
Eerste Amerikanen
Diem weigert
Diem vermoord
Tonkin - incident
Troepensterkte
ANDERE HOOGTEPUNTEN EN
ELSEVIERS MAGAZINE DEZE WEEK:
ELSEVIERS WEEKBLAD
VOOR DE ZAKENMAN DEZEWEEK:
De oorlog
Politieke druk
De vier voorwaarden
Verliezen
Hanoi bereid
Waarom paniek? Zo'n lege
rol maakt ons niet bang
meer vandaag de dag. We
pakken gewoon een nieuwe»
Uit het vierrolpak, dat Edet
zojuist heeft uitgebracht.
Heel slim natuurlijk, zo'n
voorraadie-
Dit is dan dat Edet-altijd-
papier-in-huis-pak. Inhoud
vier rollen, oftewel 1600
zachte, luxueuze, comforta
bele, hygiënische Edet velle
tjes, en dat is heel wat meer
dan in bijna alle andere vier-
rolpakken. Een rustig idee,
nietwaar? En nog voordelig
ook. Alles bij elkaar kost het
maar f 1.75. In groen of geel
of rose.
Als U een rustig gebruiker
bent en vier rollen ineens te
veel van het goede vindt, ligt
de Edet King Size wellicht
wat beter voor U. Vijfhon
derd vel voor 55 cent.
Zacht
en hééééel
veel papier
cm -
Jceiljk
fnbouw.
Programmakiezer
voor tien
wasprogramma's - vart
vuil tot extra vuil.
b.v. werkkleding.
Alle bedieningsorganen
aan voorzijde
aangebracht, daardoor
bijzonder geschikt
voor inbouw in
een kastje.
^Controle-lampje.
Minder water,
wasmiddel en stroom
door ovale
buitentrommel.
Voor nieuwsgierige
klndervingertjes
beveiligde aan-en-ult-
schakelaar in de
deurknop.
Reservoir aan
- binnenzijde van deur
zorgtvoorautomatische
zeep-injectie op het
juiste moment.
Stootvast, fraai
gepolijst plaatstaai.
vijf maal gemoffeld.
ren typen volautomaten,
pen reeds onder
f898,-.
25
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJPAS 5 APRIL 1968
V
HO TSJI-MINH
SM*-- "-"v,
LYNDON JOHNSON
NGOEJEN VAN THIEU
NGO DINH DIEM
-10541
DEN HAAG. (ANP), Het door bloedige strijd verscheur
de deel van Indo-China dat Vietnam heet, is sedert de Geneefse
conferentie van 1954 verdeeld in Noord- en Zuid.Vietnam met
de zeventiende breedtegraad als grens. Aan beide zijden hier
van werd een gedemilitariseerde zone ingesteld om grens
incidenten te vermijden. In Vietnam wordt in feite al sedert
het begin van de tweede wereldoorlog guerrilla gevoerd, het
soort oorlogvoering bij uitsték in dat deel van Azië met zijn
uitgebreide moerassen, delta's en grote oerwouden.
DIVIGHT EISENHOWER
Vietnam was vóór de Franse over
heersing in Chinese handen en be
stond uit drie delen: Tonkin (het
noorden), Annam (Centraal-Vietnam)
en Cochin-China (het zuiden). In de
tweede heift van de vorige eeuw
werd Cochin-China een Franse ko
lonie terwijl het keizerrijk Anmam
en Tonkin protectoraten werden.
Al in 1940 moesten de Japanners,
die de Fransen hadden gedwongen
militaire faciliteiten te verlenen en
die Frans Indo-China gebruikten, als
uitvalsbasis voor het bespringen van
Malakka, terdege rekening houden
met de guerrilla van nationalistische
en communistische groeperingen. De
ze groepen werden later door Ho
Tsji Minh - de huidige president van
Noord-Vietnam - gebundeld in de
„Vietminh".
Kort voor de Japanners capituleer
den stelden zij geheel Vietnam on
der een nationalistische regering
met aan het hoofd Bao Dad, de kei
zer van Annam. Na de capitulatie
werd Bao Dai onttroond door de na
tionalisten, die de onafhankelijkheid
uitriepen. Ho Tsji Minh werd presi
dent. Bao Dai werd als Ho's opperste
raadgever naar China gezonden..
De Fransen herstelden echter hun
gezag na enkele schermutselingen
en sloten in 1946 een voorlopig ak
koord, waarhij zij Annam en Tonkin
ander de naam Democratische Re
publiek Vietnam erkenden als vrije
staat binnen de Indochinese federa- -
tie. Ho Tsji Minh wenste ook Cochin-
China te annexeren maar d<e Fran
sen wilden daar een. referendum
houden. Dit geschil leidde eind 1946
tot de genadeloze oorlog die acht
jaar zou duren en d'ie zijn hoogte
punt vond in de Franse nederlaag
bij Dien Bien Fhoe in 1954. Bao Dai
had in die tijd de Fransen weer be
naderd en was in 1948 erkend als
keizer van het zelfstandige Annam
binnen de Franse unie.
Toen op 6 mei 1954 Dien Bien
Phoe viel, beheerste de Vietminh een,
groot deel van Vietnam. Na bemid
delingspogingen begon op initiatief
van de „grote vier" twee dagen la
ter de Geneefse Conferentie.
Aan deze conferentie over Indo-
China namen deel de Verenigde Sta
ten, Groot-Brittannië, de Sovjet-
Unie, Frankrijk (de grote vier), de
Chinese Volksrepubliek en de met
Frankrijk geassocieerde staten Laos
en Cambodja, het regime van Bao
Dai en afgevaardigden van de Viet
minh. Voorzitters waren. Groot-Brit
tannië en de Sovjet-Unie.
Tot de belangrijkste besluiten van
de Geneefse conferentie behoorde
de verdeling van Vietnam in Noord
en Zuid-Vietnam bij de zeventien
de breedtegraad. Deze deling zou
slechts een militaire demarcatielijn
zfjn en niet mogen worden geïnter
preteerd als politieke of territoriale
grens, In 1956 zouden vrije verkie
zingen worden gehouden met als in
zet hereniging van Vietnam.
De Ver. Staten en Zuid-Vietnam
sloten zich niet bij de slotverkla
ring aan, die ook voorzag in een
verbod op infiltratie van nieuwe
troepen, wapens en munitie en die
voorts de vestiging van nieuwe bui
tenlandse basissen in beide delen
van Vietnam verbood.
De regering in Washington gaf
een afzonderlijke verklaring uit,
waarin zij zei elke hervatting van
agressie met de meeste ernst te zul
len beschouwen als een ernstige be
dreiging van de vrede en de inter
nationale veiligheid.
Tijdens de Geneefse conferentie
was de rooms-katholieke Ngo Dinh
Diem door Bao Dai tot premier be
noemd en de keizer verdween na de
conferentie voorgoed naar Frankrijk.
Nog een jaar voerde zijn bewind
een schijnbestaan tot Diem eind 1955
een referendum liet houden en Zuid-
Vietnam een republiek werd met
Diem als president.
Diem kondigde onmiddellijk een
grondwet af, waarbij hij de uitvoe
rende macht in handen kreeg.
Begin 1955 verschenen in Zuid-
Vietnam de eerste Amerikaanse mi
litairen. Op verzoek van president
Diem belastte Eisenhower een mili
taire missie met de opleiding en or
ganisatie van het 2tu id Vietnamese
leger. De eerste groep „adviseurs"
(300 man) arriveerde in februari en
vulde daarmee de leemte op die zou
ontstaan toen in april het Franse
commando in Zuid-Vietnaim werd
opgeheven.
In 1955 riepen de Noordvletname-
zen op tot het treffen van voorbe
reidingen voor de algemene verkie
zingen (conform de Geneefse confe
rentie) maar president Diem van
Zuid-Vietnam verklaarde op 16 juli
de akkoorden niet te hebben onder
tekend en zich er ook niet door ge
bonden te achten.
Hij zei vrije verkiezingen niet te
verwerpen maar zinvolle verkiezin
gen „onmogelijk te achten gezien de
onderdrukking door de Vietminh in
het noorden".
Diem had de eerste tijd van zijn
dictatoriale bewind te kampen met
verzet in het leger en van gewa
pende godsdienstige sekten. Hij wist
dat tijdelijk te onderdrukken maar
in 1958 stak de guerrilla opnieuw de
kop op. In 1961 begonnen ook wes
terse kringen zich ernstig zorgen te
maken over de ontwikkelingen in
Zuid-Vietnam, waar in 1960 een „re
gering voor de bevrijding van Zuid-
Vietnam" was gevormd, hetj, latere
„Zuidvietnamese bevrijdin-gsfront"
met de „Vietcong" als strijdkrach
ten. Het front omvatte bij de oprich
ting een 20-tal organisaties en poli
tieke partijen waaraan volgens
sommige meningen - de marxisti
sche revolutionaire volkspartij zijn
communistische oriëntering gaf, zon
der dat men met zekerheid kon zeg
gen of alle beslissingen door de com
munisten werden genomen. Anderen
zijn echter overtuigd van een zuiver
communistische oriëntering.
In maart 1961 vonden de eerste
grote gevechten plaats en op 7 april
maakten de Ver. Staten, bekend de
regering-Diem te zullen bijstaan.
Het aantal „adviseurs" wordt op
gevoerd van 300 tot 3.000 en de V.S.
zenden hefschroefvliegtulgen en
oude bommenwerpers. In oktober
wordt de noodtoestand afgekondigd
en verleent de nationale vergadering
Diem onbeperkte volmachten. De
Sovjet-Unie protesteert tegen de
Amerikaanse wapenzendingen.
Diem hield het nog uit tot 1 no
vember 1963, toen hij en zijn broer
Ngo Dinh Nhoe bij een staatsgreep
door militairen werden vermoord.
(ADVERTENTIE)
Tijdens het laatste stadium van diens
bewind hadden ook de Ver. Staten
zien van hem afgekeerd door tijde
lijk hun hulp te beperken.
Zuid-Vietnam kende na Diem ver
scheidene militaire regeringen, die
echter - vooral door de activiteiten
van de boeddhisten - snel ten val
kwamen tot tenslotte op 20 juni 1965
een, Meutve staatsgreep vloe-lucht-
maarschaïk Ngoejen Cao Ky aan de
macht bracht met generaal Ngoejen
Van Thieu als staatshoofd.
De militaire situatie was op dat
moment bijzonder slecht voor de
nieuwe machthebbers in Saigon.
Vooral 's nachts had de Vietcong
het in grote delen van het land voor
het zeggen en in januari 1965 was
de Vietcong voor het eerst uit het
oerwoud gekomen om dagenlang
openlijke strijd te leveren om de
stad Bmh Gia.
De eerste Amerikaanse actie tegen
Noord-Vietnam had op 5 augustus
1964 plaats.
Nadat de Ver. Staten hadden be
kendgemaakt dat twee Amerikaanse
torpedobootjagers in de Golf van
Tonkin door Noordvietnamese mo
tortorpedoboten. waren aangevallen,
vonden nog diezelfde dag luchtacties
plaats tegen vier basissen in Noord-
Vietnam. Op 8 augustus aanvaardde
het Amerikaanse Congres de „Ton
kin-resolutie", die president Johnson
machtigde alle maatregelen te ne
men om aan de ontwikkeling en in
Zuidoost-Azië het hoofd te bieden.
Enkele leden van het Congres vroe
gen in 1967 intrekking van de re
solutie mede omdat er twijfel was
ontstaan over de gang van zaken bij
het incident in de Golf van Tonkin.
Vietcomg-aanvallen op de vlieg
basis Bien Hoa en. op Pleikoe waar
bij de Amerikanen ernstige verlie
zen aan mensen en materieel leden
- hadden 7 februari 1965 een ver
geldingsactie tegen de Noordvietna
mese plaats Dong Hoi tot gevolg.
De luchtoorlog tegen Noord-Viet
nam was daarmee begonnen. De Ver.
Staten zeiden op deze wijze de in-
filtflatiewegen. van Noord-Vietnam
naar Zuid-Vietnam te willen blok
keren. De luchtoorlog - die veel kri
tiek uitlokte - is sedertdien ononder
broken voortgezet, met uitzondering
van enkele bestandsperiodes tijdens
feestdagen.
De Amerikaanse strategie bestond
uit het leggen van sterke bezettin
gen op belangrijke punten, om van
daaruit de verbindingswegen open
te leggen en dan de controlesfeer
uit te breiden naar het binnenland.
Dat eiste een geweldige macht aan
mensen en materiaal en de Ameri
kanen hadden hun sterkte in ja
nuari 1968 dan ook opgevoerd tot
meer dan 500.000 man, waarbij dan
nog de Zevende Vloot kwam en de
in Thailand gelegerde luchtmacht
eenheden.
In april 1965 meldden de Zuid-
vietnamezen en Amerikanen dat
deelneming aan de strijd in Zuid-
Vietnam door geregelde Noordviet
namese eenheden was vastgesteld.
Het in 1954 gevormde Noord-
Vietnam heeft als hoofdstad Ha
noi en telde in 1960 een bevol
king van bijna 16 miljoen zie
len, waarvan 85 procent Vietna-
mezen. Ongeveer 18 procent van
de grond was in cultuur ge
bracht. De voornaamste produk-
ten zijn rijst, suiker, maïs en ka
toen. De industrie kwam vooral
met hulp van communistische
landen tot bloei. Viervijfde van
Noord-Vietnam is bergland.
Zuid-Vietnam, met als rege
ringszetel Saigon, telde in 1962
ruim 14 miljoen zielen, waaron
der meer dan 650.000 bergbewo
ners en 450.000 Cambodjanen,
Chinezen en Fransen. Saigon
heeft nu met 2.5 miljoen inwo
ners de grootste bevolkingsdicht
heid. Tachtig procent van de
Zuidvietnamezen leeft van de
landbouw en twee procent van
de industrie. Godsdiensten zijn
taoïsme, boeddhisme, katholicis
me en verschillende sekten.
50 jaar geleden was Engeland wereldmacht
nummer één. Twee wereldoorlogen en een rij van
crises hebben het verlaagd tot tweederangs-
mogendheid. Van het eens zo machtig Imperium is
weinig over dan een afbrokkelend Gemenebest.
Nu vraagt een verzwakt Engeland vergeefs
toegang tot de E.E.G, Eerst orde op zaken stellen,
heet het. Zijn de devaluatie van het pond en de
harde begroting doekjes voor het bloeden of een
begin van herstel? Dit jaar valt de slag om
Engeland. Komt het "Empire" er weer bovenop of
is het gedoemd een tweederangsnatie te blijven?
Lees Elseviers omslagartikel van deze week.
Een messcherpe politieke en economische verkenning.
U vindt Elsevier hij een van de 3000
beste tijdschriftenverkooppunten in Nederland.
Ook vlak bij XJÏ
Elseviers Magazine f l.«
Elseviers Weekblad voor de Zakenman f 0.65
Drs. F. A. Hoogendijk, Exclusief interview met
Senator Eugene McCarthy
Martin W. Duizings: Ongerustheid in Israel over
Johnsons besluit
België: Verrassing op Zondag
Dirk van Rosmalen: Het drama van de Angel Falls
Mansholt,Faure en de „dans om de boterberg"
Aandelenhonger in Londen
Een nieuw Panamakanaal?
De kruimels van New Delhi
Het kwaad van de steekpenningen
Waar het nieuws is daar is Elsevier. Uw krant en TV
geven de feiten; veelzijdig Elsevier vertelt de feiten en
hun achtergronden. Dit maakt Elsevier zo boeiend en
u zo goed geïnformeerd. Noodzakelijk in elk gezin.
De infiltratie van manschappen van
noord naar zuid werd op 5.000 tot
8.000 man per maand geraamd, de
sterkte van de Vietcong eind 1967 op
ongeveer 280.000 man.
Voor de Zuidvietnamese troepen
zag de toestand er in 1965 hachelijk
uit. De strategische reserve werd op
ongeveer twee bataljons geraamd en
mede hierdoor was de directe oor
logvoering steeds meer door de Ame
rikanen overgenomen. De Zuidviet
namese troepen belastten zich voor
al met de pacificatie. In 1968 om
vatte het Zuidvietnamese leger
weer in totaal 700.000 man. Boven
dien waren enkele bondgenoten van
de Ver. Staten aan de strijd gaan
deelnemen. Het waren Zuidkorea-
nen, Australiërs, N ieuwzeelianders,
Philippino's en Thaise troepen. De
Zuidkoreanen waren met 45.000 man
het sterkst vertegenwoordigd.
Terwijl de Amerikaanse Jacht
bommenwerpers de Noordvietname
se industrie, het havengebied van
Haiphong en wegen bestookten,
bombardeerden eenheden van de
Zevende Vloot de Noordvietnamese
kust.
In Zuid-Vietnam legden de grote
achtmotorige B-52-bommenwerpers
hun „tapijten" op vermeende onder
grondse bunkercomplexen van de
Vietcong.
Geholpen door de Sovjet-Unie,
China en andere communistische
landen bouwde Noord-Vietnam snel
aan zijn verdediging. Hierbij werd
vooral de nadruk gelegd op de
luchtverdediging, waardoor de Ame
rikanen steeds grotere verliezen aan
vliegtuigen leden.
Uitbreiding (einde 1966) van de
luchtoorlog tot luchtaanvallen in de
onmiddellijke omgeving van de cen
tra van Hanoi en Haiphong had een
golf van kritiek tot gevolg. Noord-
Vietnam protesteerde fel en sprak
van aanvallen op de burgerbevol
king met talloze slachtoffers. De
Amerikanen verklaarden slechts zui
ver militaire doelen aan te vallen
maar achtten het mogelijk dat slacht
offers waren gevallen, naar hun zeg
gen vooral door Noordvietoams eigen
luchtdoelraketten..
Niet alleen de strijd nam in he
vigheid toe, maar ook de politieke
activiteit werd steeds groter rond
het Vietnamese conflict, dat inmid
dels was uitgegroeid tot een volsla
gen oorlog.
Vooral na het begin van de grote
luchtaanvallen gingen steeds meer
landen en vooraanstaande figuren
uit vrees voor een derde wereld
oorlog - druk op de partijen uit
oefenen om aan de conferentietafel
te gaan zitten. Op 7 april 1965,
twee maanden na de eerste grote
luchtaanvallen, bood president John
son Hanoi onvoorwaardelijke onder
handelingen aan, zonder rechtstreeks
met het Zuidvietnamese bevrijdings
front te willen onderhandelen.
Noord-Vietnam en China lieten -
sprekend mede namens het Zuid
vietnamese bevrijdingsfront - weten
dat de Amerikanen eerst hun lucht
aanvallen op Noord-Vietnam dien
den te staken en hun troepen moes
ten terugtrekken uit het zuiden.
Op 8 april liet de Noordvietna
mese premier, Fham Van Dong, het
uit vier punten bestaande Noordviet
namese standpunt weten.
Deze punten waren:
a) Terugtrekking van de Ameri
kaanse troepen uit Zuid-Vietnam, op
heffing van de Amerikaanse basis
een, verbreking van het verbond met
Saigon en staking van de oorlogs
handelingen tegen Noord-Vietnam.
b) Strikte naleving van de Ge
neefse akkoorden in afwachting van
Hereniging van beide delen van Viet
nam.
e) Regeling van de Zuidvietname
se kwesties overeenkomstig het pro
gramma van het bevrijdingsfront en
d) Hereniging door vreedzame
middelen zonder buitenlandse in
menging.
Aan deze voorwaarden is steeds
vastgehouden hoewel de Noordviet
namese houding ten opzichte van be
sprekingen later schijnt te zijn ver
soepeld tot de eis dat de Amerikaan
se aanvallen op het noorden onvoor.
waardelijk dienden te worden ge-
«taaikt.
Bemiddelingspogingen van vete
landen en vooraanstaande personen,
eoals secretaris-generaal Oe Thant
van de Verenigde Naties en de paus,
mislukten. Verscheidene bommen-
pauzen tijdens bestandsperiodes ter
gelegenheid van feestdagen werden
door de Amerikanen verlengd (to
1965-1966 tot vijf weken). Hanoi
hield vast aan het program van vier
punten. Wel is na de langste bom-
menpauze gezegd dat een kans op
vrede door een communicatiefout of
door niet-reageren van Washington
verloren was gegaan, maar van offi
ciële Amerikaanse zijde is dit steeds
tegengesproken.
In 1967 bereikte de onrust in de
wereld over de ontwikkelingen in
Vietnam een nieuw hoogtepunt. Uit
breiding van de strijd, een groot aan
tal mislukte vredespogingen en de
monstraties waren dagelijks nieuws,
De Amerikaanse luchtmacht na
derde bij de aanvallen de Chinese
grens tot op 15 km. In Zuid-Vietnam
werden enkele zware slagen gele
verd. De Amerikaanse verliezen, die
van 1961 tot eind 1966 6.600 man aan
doden bedroegen, stegen in 1967 tot
bijna 16.000 man. Meer dan 100.000
Amerikanen werden in de gehele
oorlog gewond. Noord-Vietnam sprak
van het „uitschakelen" van meer dan
40.000 Amerikanen en hun bondge
noten verloren, sedert 1961 tot eind
1967 meer dan 51.000 man aan do
den, waarvan ruim 1.500 onder die
geallieerden. Volgens de Amerikaan
se cijfers sneuvelde aan -de zijde
van de Vietcong en de Noordvietna-
mezen meer dan 237.000 man,
In de tweede helft van 1967 werd
van verscheidene officiële Ameri
kaanse en Zuidvietnamese zijden
gezegd dat men het initiatief in de
oorlog had en dat de Vietcong nu
langzaam maar zeker werd terugge
drongen.
Men was ervan overtuigd aan de
winnende hand te zijn. Geheel in
tegenspraak hiermee was een gewel
dig Vietcong-offensief dat eind ja
nuari 1968 tegen tal van steden in
Zuid-Vietnam werd ingezet. Steden
als Saigon en Hué veranderden voor
een deel in rokende puinhopen en
de guerrillastrijders wisten sommi
ge steden dagenlang in handen te
houden. De militaire verliezen, waren
zeer hoog (volgens Amerikaanse ge
gevens aan Vietcong-zijde vele ma
len hoger dan aan geallieerde kant)
en ook onder de burgerbevolking vie
len duizenden slachtoffers. Groot was
het aantal gedode burgers dat tus
sen de strijdende partijen was te
rechtgekomen.
Het Vietcong-offensief was ingezet
tijdens het zgn. „Tef'-bestand (het
Vietnamese nieuwjaar). Dit was door
Zuid-Vietnam al voor een deel van
het land afgelast in verband met een
dreigende Noordvietnamese aanval
tegen de Amerikaanse basis Khe
Sahn in het noordwesten van het
land.
Terwijl begin van dit jaar het
„Tet" nog niet was uitgewoed, her
nieuwde secretaris-generaal Oe Thant
zijn vredespogingen met intensieve
besprekingen met de leiders van In
dia, de Sovjet-Unie, het Verenigd Ko
ninkrijk en Noordvietnamese diplo
maten. Na een rondreis zei de secre
taris-generaal ervan overtuigd te zijn
dat zeer snel besprekingen over vrede
mogelijk zouden zijn als de Ver. Sta
ten hun luchtaanvallen op Noord-
Vietnam zouden staken en dat de
..wereld walgt van de oorlog in Viet
nam".
Washington reageerde koel, tot pre
sident Johnson op zondag 30 maart
tijdens een bewogen radio- en televi
sietoespraak aankondigde de bombar
dementen zodanig te beperken dat de
delen waar 90 pet. van de Noordviet
namese bevolking woont voor onbe
paalde tiid niet meer zouden worden
aangevallen. De president, die tevens
aankondigde zich niet herkiesbaar te
stellen, zei de laatste negen maanden
die hem nog restten te zullen beste
den aan uitbuiting van de kansen op
vrede.
In brede kring klonk teleurstelling,
toen bleek dat de aanvallen nog tot
de twintigste breedtegraad (320 km
in Noord-Vietnam) werden voortge
zet en de kansen dat Hanoi positief
zou reageren werden zeer gerinc
geacht.
Totdat radio-Hanoi op 3 april ver
klaarde dat de regering-Minh bereid
Is te praten over onvoorwaardelijke
stopzetting van de bombardementen
en alle oorlogshandelingen tegen de
Noordvietnamese republiek opdat de
besprekingen (over vrede) kunnen
beginnen.
(ADVERTENTIE)
