Maxim Gorki eeuw
geleden geboren
16001
vel
ineens
x
Het zilveren
fluitstuk van
de doedelzak
Hoe de knecht weer bij
zijn baas terugkwam
REUMATISCHE-
EN SPIERPIJNEN
Schrijver van De Moeder
HET VOSJE
DE KRANT
LENTE
DE REE
JENNEKE
Jawel. Zestienhonderd vel.
Zestienhonderd keer com
fort, luxe, zachtheid, hygiëne
uit een vierrolpak, en dat is
heel wat meer dan in bijna
alle andere vierrolpakken.
Van Edet nota bene...
Kijk. Zo'n leeg kokertje
zaait nu geen paniek meer
in het kleine kamertje. Al
thans na de aanschaf van
een Edet -altijd -papier -in-
huis-pak niet meer. Een rus
tig idee is dat. En nog voor
delig ook. Het Edet vierrol
pak kost alles bij elkaar
maar f 1.75. In groen of geel
of rose.
Als U een rustig gebruiker
bent en vier rollen ineens te
veel van het goede vindt,
ligt de Edet King Size wel
licht wat beter voor U. Vijf
honderd vel voor 55 cent.
Zacht
en hééééél
veel papier.
Onmiddellijke verlichting van
Debuut
Nachtasiel
KYP-Y oorburg
blijft Aarden
zetelbehoud
kwalijk nemen
Gotisch Europa
in Parijs
geëxposeert
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 27 MAART 1968
(ADVERTENTIE)
(ADVERTENTIE)
Morgen, 28 maart, is het
ionderd jaar geleden, dat
Uexeï Maximowitscb
'eschkow als zoon van
;en behanger te Nisjni
Vowgorod werd geboren.
Rij had geen prettige
jeugd en heeft wellicht
laarom de schrijversnaam
Gorki. d.w.v. de Bittere,
langenomen. Hij was nog
•naar negen jaar toen hij
il ais wees alleen op de
wereld stond. Dit deerde
tiem niet, want later
schreef hij in zijn auto
biografie: „Ik heb altijd
/an de eenzaamheid ge-
touden."
Maxim Gorki was een
man van twaalf ambach
ten en dertien ongelukken.
ri(j begon bij een schoenmaker, die
hem ontsloeg, nadat zijn handen door
brandend pek gewond waren. Daarna
was hij tuinknecht en leerling bij
een ikonenschilder. Vervolgens werd
hij koksmaatje op een Wolgaboot. Dit
was een belangrijke periode in zijn
leven, want de hofmeester leerde
hem, de autodidact, lezen en schrij
ven. Weer aan wal ging Gorki de
boer op met heiligenbeeldjes, ver
kocht limonade, was sjouwer in
Odessa, spoorwegarbeider Tiflls en
bakkersknecht in Kazan. In deze
laatste plaats kwam hij in aanraking
met radicale arbeiders, die zijn poli
tieke richting bepaalden. Hij werd
zwaar ziek. doordat zich de eerste
symptomen van longtuberculose open
baarden en leidde een armoedig le
ven.
Toen Gorki 21 jaar was werd hij
in zijn geboortestad klerk bij de ad
vocaat Lapin, die veel tot zijn ont
wikkeling heeft bijgedragen. Drie
jaar later publiceerde hij in het
plaatselijk blad van Tiflis zijn eerste
novelle „Makar Tsjoedna". Spoedig
kreeg hij meer bekendheid, o.a. door
zijn omgang met Wladimir Koro-
lenko, die een kort verhaal opnam
in het invloedrijke tijdschrift Roess-
koje Bogatstwo (Russische Rijkdom).
In 1898 kwamen twee delen met zijn
verzamelde novellen uit. Hij was
toen al een beroemd man.
Hij zocht vooral het gezelschap van
het proletariaat, sloot zich aan bij de
socialistische partij en nam deel aan
de revolutie van 1905. Hij geraakte
in gevangenschap en moest na zijn
vrijlating het land ontvluchten. In
verband met zijn zv ikke gezondheid
vestigde hij zich op Capri. Hier on
derhield hij voortdurend contact met
de revolutionairen, o.a. met zijn
vriend Lenin. Bij al zijn andere
schrijverij was hij ook nog redacteur
van het anti-militaristische tijdschrift
Ljetopis (De Kroniek). Na de vie
ring van zijn zestigste verjaardag in
1928 bleef hij voorgoed in Rusland
en werd hij een der grootsten onder
de Sovjet-literatoren.
H(J was uitermate produktief. Tal
rijke romans, toneelspelen, dagboe
ken en autobiografische werken staar
op zijn naam. In ons land is hij he'.
meest bekend geworden door de op
voeringen van „Nachtasyl" en dooi
zijn sterke roman „De Moeder". Ir
vele van zijn werken komt hij naa:
voren als een godloochenaar en me
rijn opvattingen over moraal zal nie
iedereen zich kunnen verenigen. Zij-
beschrijvingen van het leven de
arbeiders, boeren, zwervers, enz. i
meestal zwaarmoedig, maar soms oo
zeer geestig.
In 1932 vierde Gorki zijn veertig
iarig feest als schrijver. Hij wer
gehuldigd als de eerste Sovjet-au
teur, grote bibliotheken en ander
nstituten kregen zijn naam, zijn ge
boortestad werd in Gorki omgèdoop:
er verschenen postzegels met zijl
beeltenis en hij werd benoemd to
lid van de Communistische Acade
mie. Toen hij in 1936 te Moskoi
overleed verloor Europa een van zijr
grootste kunstenaars.
WILLEM v. d. VELDEN
(Van onze parlementaire redactie)
VOORBURG De afdeling Voor
burg van de KVP blijft het de uit
de KVP getreden radicaal drs. Aar
den kwalijk nemen dat hij zijn zetel
in de Tweede Kamer is blijven be
zetten. Dit des te meer, omdat men
destijds in Voorburg via een speciale
actie voor drs. Aarden een plaats in
de kamer heeft helpen veroveren.
Rosemarie Kieboom, Poeldijk 30, Sas van Gent.
Op een bijeenkomst van de K.V.P.-
Voorburg, waarop drs. Aarden over
deze zaken „geen verantwoording,
maar een toelichting" kwam geven,
bleek met name ook ontstemming te
bestaan over het feit, dat drs. Aarden
de kwestie van zijn zetelbehoud niet
met de Voorburgse K.V.P.'ers had
bepraat. „Als wü voor u geen actie
hadden gevoerd was de zetel voor de
K.V.P. behouden gebleven en had
burgemeester Kolfschoten van Leid-
schendam hem nu bezet", aldus een
der opposanten
Drs. Aarden stelde echter, dat er
ook veel kiezers zijn die het zitten
blijven van de radicalen in de Twee
de Kamer toejuichen en dat zijn
politieke opvattingen tevoren bekend
waren.
Nergens in de wereld wordt mooier op de doedelzak gespeeld dan
]n Schotland. Maar nergens duurt het ook zo lang voor de mensen
zeggen: ja hij is een echte doedelzakspeler! Zeven jaar lang moet je
gespeeld hebben, dag in dag uit. Alle vrolijke en treurige, opwindende
entrage liederen en dansen, die al honderden jaren worden gespeeld,
moet je leren kennen en begrijpen om precies zo vrolijk of treurig of
opwindend of traag te kunnen spelen, als de componist heeft bedoeld.
Maar dat alleen is niet genoeg. Je vader moet dat ook al gedaan heb
ben. En voor hem je grootvader. En voor hem je overgrootvader. En
voor hem je betovergrootvader. En voor hem de vader van je betover
grootvader. En voor hem de grootvader van je betovergrootvader.
En voor hem de overgrootvader van de je betovergrootvader.
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS De Nederlandse toeris
en, die voor een weekeind of voc
le vakantie naar Frankrijk komen
lunnen er nu al vast rekening me
ouden: in het Pavilion de Flor
Louvre) zal van 2 april tot 1 jul
nder auspiciën van de Raad var
Europa een tentoonstelling worden
gehouden over „gotisch Europa".
De zalen van het. Pavilion de Flor'
zijn ruim genoeg om grote beeld
houwwerken te kunnen bevatten.
Men zal er stukken kunnen zien uit
de kathedralen van Laon, Reims,
Rouaan, Bamber, Bazel, Leon, Pisa,
Florence, Winchester. Upsala en
Trondheim, graftomben van bisschop
pen uit Amiens en Burgos.
Ook zullen delen worden getoond
van een kort geleden blootgelegd
klooster uit Chalons sur Marne uit
de gotische tijd.
Om het panorama te vervolmaken
zullen tevens geëxposeerd worden
kunstvoorwerpen, waaronder vele
ivoren uit Frankrijk, Engeland en
Italië en kerkversierselen in goud,
zilver en emaille. Manuscripten en
boeken komen uit Engeland, Duits
land, Denemarken en Nederland. Uit
ons land komt o.m. de bijbel van
Jacob van Maerlant.
Ür was eens een vosje
lat had een hol bij ieder bosje
jn het had een vriendinnetje
nee heus geen klein dingetje
sn op een keertje
kwam er een beertje
zo maar op het vosje aangewmt
maar het verstand
van die moeilijke klant
was er ook niet uitgeslipt.
OOSTERHOUT
Rian Hooymaijei
Abdijstraat 43
(Rian wou graag willen correspon
deren met een meisje van tien jaar)
ers aan te moedigen. Maar er stak
een storm op, de golven sloegen
over het dek, het schuim spatte als
een sneeuwjacht om het schip. De
vingers van Sandy's achterklein
zoon, die het zilveren fluitstuk be
speelden, werden nat. Eén toon
trilde onzuiver één toon klonk
vals Ondanks het gebrul van de
storm, het klotsen van de golven en
het kraken van de boot, hoorde het
stamhoofd de onzuivere toon San
dy's achterkleinzoon werd toornig en
riep verontwaardigd: „Ellendige
fluit! Je deugt niet als het water
van de zee je van de wijs kan bren
gen!!" Hij zette het mondstuk weer
aan de lippen, liet zijn vingers over
de gaten van het zilveren fluitstuk
dansen en drukte met zijn arm de
lucht door het instrument maar er
kwam niet één zuivere toon meer uit
de doedelzak.
Vanaf die tijd heeft Sandy's ach
terkleinzoon geen doedelzak meer
aangeraakt. En niemand van zijn zo
nen is pijper geworden. De familie
van het stamhoofd moest nieuwe
wedstrijden houden om een nieuwe
pijpersfamilie te vinden.
Wie toen de wedstrijd gewonnen
heeft, weet ik niet meer. Maar het
was niemand uit de familie van San
dy.
Op een morgen kreeg mevrouw
Van der Broek geen krant en u
begrijpt zeker wel, dat ze erg be
droefd was. Ze zat de hele dag te
huilen. Toen kwam er een klein man
netje de kamer binnen en die zei:
„waarom huilt u mevrouw?" Ze
schrok hevig en zei vlug: „O, ik heb
de krant vandaag niet gehad." Het
mannetje zei: „Ik weet waar uw
krant is, hij is nog op het kantoor
in Breda, want de krant komt van
daag niet, het is namelijk zondag.
En het mannetje lachte. Toen
moest mevrouw Van der Broek ook
wel lachen. Het mannetje kreeg van
mevrouw Van der Broek een lekker
glas limonade met een grote koek.
DONGEN Zelfverzonnen door
Lucy Akkermans, 9 jaar
Gemeenteweg 55
Getekend door Fino Wattimena, Terschellingstraat 20, Breda.
Fino is 11 jaar.
Er leefde eens een rijke boer. Hij
had veel land en ook veel meiden
en knechten. Wel 15 koeien stonden
in de stal. Een grote waakhond stond
in een ijzeren hok te biaffen. En
een mooie grijze kat met 4 kleine
poesjes liep over het «rf. De boer
had ook vier varkens met tien klei
ne biggetjes. Verder waren er nog
een paar ganzen en een paar een
den. En wei 50 kippen kakelden of
de wereld verging. De knechten werk
ten op de akker en de meiden zorg
den voor de dieren en hielpen de
boerin met het huishouden. Maar:
één knecht was lui en sliep meer
dan hij werkte. De boer was niet
tevreden over hem. En op een goe
de dag (eigenlijk een slechte voor de
knecht) stuurde hii hem weg En
daar liep hij nu. Stil liep hij naar
huis. Zijn vrouw vroeg: „Waarom
ben je zo vroeg terug?" Piet ant
woordde (want zo heette hij) op ver
drietige toon: „Ik ben weggestuurd".
Zijn vrouw schrok. Piet had nooit
gezegd dat hij zo lui was. En hoe
moesten ze nu geld verdienen? „Kom
kom, vrouw, ik vind er wel wat
op." „Echt piet? Ik ben benieuwd
of het gelukt".
Die avond gingen ze vroeg naar
bed. De vrouw sliep rustig in, maar
Piet dacht er over na hoe hij weer
bij de boer terug kon komen. Hoe
zou hij dat doen? En met die vraag
sliep hij in
En hoe was het ondertussen op
de boerderij gegaan? Wel, de ijveri-
Het is lente, het is lente.
De paasbloemen en crocussen staan
al in bloei. Opsommige plaatjes lo
pen de schapen met almmetjes, de
koeien met kalfjes. Ze gaan alle
maal naar buiten want het is lente
geworden. De knoppen van de bomen
staan ook al wat open. De vogels
komen ook weer terug van hun
tocht die ze in de herfst gemaakt
hebben. Het is lente, het is lente.
ETTEN-LEUR Riet Hendrikx
Bollenstraat 5
Meneer wilt u mee?
dan mag u op een ree.
De ree nam een pil
meneer gaf toen een gil.
De ree holde weg
maar ze hadden pech
eindelijk holden
ze weer weg.
Meneer was het fijn
of was de ree te klein?
KLOOSTERZANDE
Evert Kuypers
Cloosterstraat 101
Er was eens een meisje. Het heette
Jenneke. Maar ze werd Jennie ge
noemd. Toen ze negen jaar werd
kreeg ze mooie cadeautjes. Weet je
wat ze kreeg? Nee? Luister dan.
Ze kreeg een vulpen, multoblaad-
ies en nog veel meer dingen. Op
;chool mocht iemand naast haar zit-
:en. Wij zongen op school allemaa
reel erg mooi. 's Avonds mochter
ïaar vriendinnetjes komen- Het wat
en fijne midda" voor Jennie.
van der Beemo
ge knecht moest maar voor twee
werken. Allemaal spraken ze er over
dat Piet weggestuurd was, ook de
meisjes. Om 7 uur waren alle nknech-
ten en meiden naar huis. De boer
dacht er 'over r.a om weer een an
dere knecht te krijgen, want die
knecht kon toch niet altijd voor twee
blijven werken? „Kom nou man, het
is al tien uur. Er komt heus wel
een andere knecht". Toen gingen ze
naar bed en allebei sliepen ze rus
tig m
De volgende morgen werd Piet
vroeg wakker. Hij dacht vijf minu
ten na en.in eens had hij het.
Hij schudde zijn vrouw wakker en
riep: „Vrouw, vrouw, ik heb 't!"
Zijn vrouw zei slaperig: „Wat heb
je?" „Nou, een plan om bij de boer
terug te komen!". En toen herinner
de de vrouw zich weer, dat haar
man weggestuurd was. „Wat is het
dan?". „Nou, moet je horen, vrouw
Ik ga me vermommen als een knecht
die bij de boer vraagt of hij mag ko
men werken. Dan doe ik een jas
een broek, een overhemd en eer
stropdas aan, die de boer nooit ge
zien heeft en ik smeer m'n gezich'
ook in".
„Ja", zei de vrouw, „maar hO'
denk je nu weer een gewone knech
als vroeger te worden?" „Nou, i'
doe gewoon niet m'n best er ik slaa
veel meer dan dat ik 't echt doe. Da
stuurt-ie me vanzelf weg. 's Mo»
gens dan verkleed ik me weer ar
ders en doe precies hetzelfde. En da
stuurt-ie me weer weg. Zo doe ik df
tien keer achter elkaar en dan ko>
ik niet meer en dan vraagt hij rr>
vanzelf weer terug, omdat er toe
geen andere knecht meer komt e
dan doe ik heel goed m'n best ei
ben niet lui meer".
„Prachtig, prachtig, Piet", riej
z'n vrouw. „Zou 't lukken denk je?'
„Ik denk van wel hoop', zei Piet
Om 8 uur ging hij naar de boer
zo goed vermomd, dat d» boer her-
niet herkende, 's Avonds kwam hij
terug, ,,'t Is prachtig gelukt" zei d(
knecht. „De boer heeft me wegge
stuurd".
's Morgens ging hij weer (anders
verkleed, natuurlijk), 't Was weer
gelukt. Zo deed hii tien keer achter
elkaar en altijd was het gelukt; toen
ging hij niet meer. En ja hoor. Na
een week kreeg hij bericht dat hij
mocht terugkomen. De knecht en
zijn vrouw dansten van blijdschap.
En vanaf die dag was Piet een ijve
rige knecht rx»worden.
Zelf verbonnen door
Rianneke Pertijs,
Stationstraat 41, Etten (NB)
9 jaar.
Carla Oomens 3 jaar.
Oude Terheijdenseweg 114
Breda
"Doorstraalt" verlichtend weefsels en
spieren tot in de gewrichten
fcgeumatische pijnen, spit, zenuwpijnen
verstuikingen, stijve nek en ledematen
niets werkt sneller, niets werkt aangenamer
ter verlichting van pijn dan Algesal-balsem.
Onmiddellijk in de huid doordringend, werkt
Ugesal diep op de weefsels in tot aan de
laard van de pijn (zonder oppervlakkige
.varmtesensatie of irritatie van de huid te
veroorzaken) en "doorstraalt" verlichtend
weefsels en spieren tot in de gewrichten.
Reumatische pijnen en stijfheid maken
spoedig plaats voor een durend gevoel van
verlichting en welbehagen.
Wacht niet tot de pijn uitbreekt 1 Zorgt
dat U thuis altijd een tube AlgesaJ bij de
hand hebt om zodra het nodig is de pijn te
verlichten. ALGESAL bij alle apoth. en drog.
Zulke doedelzakfamilies zijn in
dienst bij Schotse stamhoofden en
zjj staan er in hoog aanzien. De pij
pers spelen bij zonsopkomst en bij
zonsondergang. Ze spelen tijdens de
maaltijden en natuurlijk in het bij
zonder bij bruiloften, geboortefeesten,
begrafenissen en bij alle grote ge
beurtenissen in een mensenleven.
Eens was de meesterpijper van een
Schotse stamhoofd gestorven en hij
liet geen zoon na. Nu moest er een
nieuwe pijper gevonden worden en
daarom schreef het stamhoofd een
wedstrijd uit, waarbij ieder, die meen
de een meester te zijn, mocht komen
spelen.
Natuurlijk moesten hun zeven voor
vaders al echte meesterpijpers zijn
geweest, anders mochten ze niet
eens aan de wedstrijd meedoen. San
dy was een man die prachtig pijpen
kon. Hij liet zijn instrument jubelen
en treuren, zodat je hart meejubelde
of meetreurde met de muziek. Maar
iedereen wist, dat de overgrootva
der van zjjn betovergrootvader nog
geen doedelzak had: hij had dus geen
zeven, maar slechts zes voorvaders,
die pijpen konden. En daarom werd
Sandy niet tot de wedstrijd toegela
ten.
Verdrietig zat hij op de hei bulten
het landgoed van het stamhoofd,
waar om het mooist gespeeld werd.
Hij zuchtte zó diep, dat de heide
takjes ervan bogen en de bloempjes
rilden. Zo diep, dat een elfje mee
boog met de takjes van de hei.
„Sandy, waarom heb je zo'n
verdriet?" vroeg het elfje. De onge
lukkige pijper luchtte zjjn hart en
het elfje was zo diep bewogen door
zijn verlangen om zijn muziek te la
ten horen dat ze hem te hulp
kwam.
„Hier krijg je mijn zilveren fluit
stuk", zei het elfje. „Als je dit aan
je doedelzak zet, zal het geluid mooi
er zjjn dan enig mens ooit uit een
instrument heeft kunnen halen. Maar
mijn zilveren fluistuk moet heel voor
zichtig gespeeld en zorgzaam beje
gend worden. Het is zo gevoelig als
wij elfjes zelf zijn. Spreek het altijd
liefdevol toe en verzorg het alsof het
je kind was."
Sandy zette het zilveren fluitstuk
aan zijn doedelzak en begon te spe
len. De muziek was zo bovenaards
schoon, dat alle spelers en luiste
raars van het landgoed de hei op-
stroomden om vol bewondering naar
Sandy te luisteren. „Hij is de win
naar", fluisterden de mensen. „Hij
is de winnaar", zeiden de pijpers.
„Hij is de winnaar", riep het stam
hoofd. Vanaf die tijd was Sandy de
vaste speler van het stamhoofd. Zijn
zoon en zijn kleinzoon en zijn achter
kleinzoon speelden bij de zoon en de
achterkleinzoon van het stamhoofd
en het zou zo zijn doorgegaan tot
aan de dag van vandaag, als de ach
terkleinzoon niet een ogenblik verge
ten had, dat het zilveren fluitstuk
zacht bejegend moest worden.
Hij was met zijn heer op het schip
uitgevaren en hij speelde om de roei-
