BP-PRESIDENTNOORDZEE „ROTTIG DING"
Eiland te
huur voor
f 50000
per dag
SERVAN SCHREIBERNA 1980 ZAL HET TE LAAT ZIJN
Wat doet Europa niet?
JSU**l
Lekkernij
Eigen type
Zusterbel
HEYMANS' VOORJAARSMODE
PROF. PERRIN
Atoomonderzoek
in
Europa
stagneert
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 16 MAART 1968
(ADVERTENTIE)
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De fors gebouwde president van de British Petroleum
exploratie maatschappij Nederland (kortweg PB), de heer G. B. O'Meara,
zegt het dan wel niet zo direct in zijn gebroken maar heel goed ver
staanbaar Nederlands, hij bedoelt toch zonder meer dat de Noordzee
een „rottig ding" is. Zijn niets aan duidelijkheid overlatende opmer
king over de aloude haringvijver zal onbetwistbaar worden gedeeld
door de zeventien andere oliemagnaten, die op de historische datum
7 maar 1968 van minister De Block van economische zaken de vrije
hand hebben gekregen op het Nederlandse continentale plat van de
Noordzee.
Dat plat is onderverdeeld in 193 blokken en in 101 daarvan mogen
de achttien uitverkoren oliemaatschappijen en -combiriaties in de Noord,
zeebodem gaan woelen naar olie of gas. Het resterende aantal blokken
moet als niet geologisch interessant worden beschouwd, met andere
woorden daar valt niets te halen.
De oliereuzen zijn intussen al
druk in de weer met het treffen
van voorbereidingen voor een zo
snel mogelijke opmars naar de hun
toegewezen operatieterreinen. De
Transocean II, een booreiland van
de Shell, zette deze week zelfs al
koers naar het felbegeerde blok
k 17 even ten westen van Texel.
Op het ogenblik wordt op het ter
rein van de Rotterdamse Droog
dok Maatschappij (5000 man per
soneel, opgericht 1902 en de eerste
werf, welke in Europa met een
drijvend droogdok op de proppen
kwam) driftig gesleuteld aan de
„Sea Quest" van de BP.
De grote bazen van de Britisch
Petroleum Mij, de heren O'Meara,
Fox, dr. Jones en Stolk, willen cou-
te que coute dat het booreiland met
zijn door een winterstorm op de
Noordzee knap gehavende negen
ankerkettingen over twee maanden
naar het haar toegewezen explora-
tiegebied ten westen van IJmuiden
kan worden gesleept.
De heer O'Meara ontving ons in
de lounge van de „Sea Quest" waar
aan een lading verf bepaald niét
verspild zou zijn. De ontvangst was
in de stijl van een booreiland, rauw
en met niet al te veel handensehud-
den. De lift was defect, of deed het
wel maar niet safe genoeg naar de
zin van de arbeidsinspectie. De
ijzeren bak met vier staaldraadjes
gekoppeld aan de haak van een
draaikraan was beslist ver onder de
maat van de hele santekraam vei
ligheidsmaatregelen bij elkaar.
Maar wie daarover in het milieu
van de harde oliejongens zou gaan
zeuren, kon meteen als een knies
oor worden gedoodverfd.
Slochteren naar het vier-blokken-
gebied van de BP. Nog voordeliger
is de situatie voor de NAM (Ned.
Aardolie Mij), dochter van ESSO
(50 pet.) en Shell (50 pet.).
De Nederlandse overheid heeft
aan BP zeven blokken toegewezen,
die ongeveer 2493 km2 bestrijken in
twee gebieden. Zij zijn gelegen in
het noordoostelijk en zuidelijk ge
deelte van het continentale plat. De
vier blokken bl3, bl5, bl6 en cl6
(in het noordoostelijk areaal) heb
ben bij de maatschappij grote ver
wachtingen verwekt. De heer
O'Meara zei ons: „We are satisfied".
Dat weten we dus, de BP is tevre
den met hetgeen haar door minis
ter De Block werd gegeven. „We
gaan eerst een behoorlijk seismo-
grafisch onderzoek doen", werd ons
verder medegedeeld. En tot slot de
wel wat merkwaardige opmerking:
„We geven meer voorkeur aan gas
dan aan olie". Het zit erin, dat een
vrijwel rechte lijn kan worden ge
trokken van die kapitale gasbel bij
De algemene prettige verwach
ting is, dat het hele oliespel de
werkverruiming in Nederland
enorm zal kunnen stimuleren. Om
te beginnen zeker een werkverrui
ming voor de werven in Nederland.
Er is en dat zal men begrijpen
enorm veel nodig voor de uitrusting
en regelmatige bevoorrading van
een booreiland. Nu is om het helder
te stellen een booreiland in de
internationale wereld een „drilling
unit" een wel heel luxe geval.
De markt ervoor is bepaald nog niet
zo groot, in 1967 waren er slechts
14 a 15 in aanbouw.
Daarin begint echter verandering
te komen, sinds men een hele scala
technische mogelijkheden en snuf
jes heeft uitgedacht om onder het-
zee-wateroppervlak te kunnen gaan
boren. Voor de oorlog werkte men
met vaste platforms, die dus op een
bepaalde plek bleven staan en dus
vanzelfsprekend heel wat minder in
de miljoenen vielen dan de tegen
woordige diepdrijvers of zelfdrij-
vende platforms, waarmede op diep
ten van 60 70 meter kan worden
gewerkt.
In ruime mate heeft de Rotter
damse Droogdok Maatschappij er
varing met booreilanden. Tot dus
verre was de RDM alleen slechts de
bouwer, niet de ontwerper. „Wij
bouwden gewoon de eilanden op
ontwerpen van andere mensen",
verklaarde ons ir. Hengst van de
RDM.
Ervaring met booreilanden maar
ook ervaring met aanverwante sche
pen, hulpvaartuigen in vaktermen.
Daar is de „Atlas" een kraanponton
met aanvankelijk een hefvermogen
van 1000 ton, hetgeen bij nader in
zien niet economisch verantwoord
bleek, en dus werd dat vermogen
gehalveerd. Voorts de pijpleggers-
en gravers „Hugh W. Gordon", „Bar
279" en de „Capshell". Dan de
„Hercules", een kraanponton be
stemd om installaties in zee te
plaatsen en te verplaatsen. Voorts
reparaties aan de booreilanden
„Triton", de „Oriënt Explorer", de
„Neptune 1" en orders voor het
bouwen van nieuwe constructies en
het doen van reparaties aan plat
formen van booreilanden en onder
delen daarvan. Zoals nu aan de „Sea
Quest". De Roterdamse Droogdok
Mij: „We hebben dus op dat gebied
al een hele stomp werk gedaan en
laten zien." 1
De conclusie mag zeker de vol
gende zijn: de Nederlandse scheeps
werven hebben zeer vele mogelijk
heden voor het construeren van uit
rustingen voor boorwerkzaamheden
op zee. Daarenboven zijn de werven
aan de Nieuwe Waterweg daarbij
aan geen limiet gebonden, omdat op
die uitgang naar de Noordzee geen
bruggen noch sluizen zijn.
„Tot dusverre zijn wij slechts
bouwers van eilanden geweest, geen
ontwerpers. Maar nu er steeds meer
booreilanden nodig zullen zijn, wil
len wijzelf ook meer gaan doen. We
hebben daarom zelf de rol van ont
werper op ons genomen, en ^cen
booreiland, zelfdrijvend en met acht
poten, op papier gezet, dat een bij
zondere grote veiligheid heeft ge
kregen. Het zal onafhankelijk van
wind en stroom zijn. Volgens ons
het beste type eiland voor de
Noordzee. Kijk, het heeft tot dus-*
verre zo gezeten. Iedere boorcon-
tractor had zijn eigen eiland. Wij
willen daarin verandering brengen:
ieder gebied heeft zijn eigen eiland
type nodig." Zo uit zich de leiding
van de Rotterdamse Droogdok Mij.
Het zou in de bedoeling liggen
dat eiland, bouwkosten circa 35
miljoen gulden, te verhuren. Per
dag 50.000 gulden huur. Zullen er
over acht maanden, de termijn door
minister De Block gesteld waarbin
nen met boren een aanvang moet
worden genomen, achttien drijvende
elementen in het kleine stukje Ne
derlandse Noordzee zijn? Of nog
meer. Want de BP bijvoorbeeld wil
met drie booreilanden gaan wer
ken.
En zijn die eilanden er, zullen er
dan voldoende bevoorradingssche
pen zijn om de werkers op de plat
forms van alles te kunnen voor
zien? Geen zorgen, zo vernamen
wij. Bevoorradingsschepen zijn er
voldoende, zeker bij Smit Lloyd.
Om een indruk te geven van
de enorme afmetingen van een
booreiland is hier zo'n gevaarte,
zij het op papier, neergepoot in
het hart van Londen (Piccadilly-
circus).
kelijkheid minzaam lachende pre
sident van de BP, de heer O'Meara,
op. „Wie het goedkoopste is die
pakken we". En zo zullen alle an
dere big bosses van de oliemaat
schappijen wel redeneren. Er wordt
met miljoenen gekegeld. Maar heus
niet lukraak. En men zal heus geen
ton teveel uitgeven op iets, waarop
men anderhalve ton zou kunnen be
zuinjgen.
Met alle aanverwante bedrijven
mag er in de naaste toekomst op
een arbeidshausse worden gere
kend. Als eventuele bevoorradings-
havens staan momenteel IJmuiden
en Beverwijk heel hoog genoteerd.
Zuidelijker zit er' minder perspec
tief voor de hav.ens in het vat. Stij
gende goudkoorts is desalniettemin
bespeurbaar in talloze toeleverings
bedrijven.
Zonder omwegen werd ons door
de leiding van de Rotterdamse
Droogdok Mij gezegd: „Als er olie
en/of gas wordt gevonden en
voor hoeveel procent verwachten
wij dat niet dan zien wij dat er
veel, heel veel werk werk zal los
komen."
Maar er zal nog heel wat meer
nodig zijn dan een frisse vloot be
voorradingsschepen. Wordt er gas
of olie gevonden dan zijn er pijp-
leggers nodig om het gevondene te
kunnen transporteren, werkvaartui-
gen, draagvleugelschepen voor de
snelle passage van leiding, technici
en bemanning, helikopters.
„Links en rechts hebben wij de
prijzen gevraagd", merkte de ach
ter een fagade van granietharde za-
De Noordzee is en blijft echter
een „rottig ding". „Geef mij maar
de golf van Mexico", aldus de heer
O'Meara. „Als de orkaan Ursula of
hoe lief je dat ding ook mag noe
men op komst is, weet je dat daar
dagen en dagen tevoren precies. In
de Noordzee kan helt het ene uur
stralend weer zijn, vooral in de win
ter, om zestig minuten later door de
wind te worden weggevaagd. En
dan die afgrijselijke korte golfslag."
Er is nog meer naars op de
Noordzee de bodem. Die bestaat
uit .schuivend zand en dito rots
blokken. Een precieus geologisch
bodemonderzoek is heel hard nodig
vooraleer te starten met het boren.
En waarom mikt de heer O'Meara
tenslotte liever op gas dan op olie?
Heel simpel, 'het is gemakkelijker
en goedkoper te transporteren. Of
de Gasunie met zo'n dikke zuster
bel als die van Slochteren nu wel
zo gelukkig zou zijn, is echter een
heel ander chapiter. Wat ons be
treft mag het ook best een royale
oliebel zijn!
Norma,'n Van Aarsen-produkt (sinds 1880), Boxmeer, tel. 08855/1401
*r-
Wollen pied de cocq In wit-beige-marine voor tailleur
over marine-blauwe blouse.
(Van onze moderedactrice)
iet mouwloos vestje
AMSTERDAM In de oesterwitte duiventil waar Max Heymans leeft en
werkt en elk seizoen zijn nieuwe ontwerpen ontvouwt, toonde hij de collectie
voorjaar '68. „Het wordt beeldschoon", had hij, nog met tekeningen in de
hand en de schaar in de stof, voorspelt. Er was geen letter van overdreven.
Nu alle materialen, tot zelfs oud-roest, kunen dienen tot kunstwerk, zijn de
fraaie stoffen die Heymans gebruikt (onder andere van Spandon en van Van
Heek) zeker niet te min. Maar het is vooral om zijn orginaliteit dat hij kunste
naar mag heten. Hij copieert niet, maar volgt zijn eigen „zin", en mijd daarbij
elke zweem van vulgariteit. Die eigenzinnigheid past toch steeds in het mode
beeld maar blijft oorspronkelijk en duidelijk herkenbaar. Dat hij momenteel
met lage taille en zwierige rokken zo volmaakt in de pas loopt met veel
Franse couturiers, ligt niet aan Heymans, maar aan Parijs dat zich bezonnen
heeft op een stijl die hem allang zeer eigen is.
In het „ensemble" culmineert zijn smaak: de mantel in verrassende tegen
stelling tot het „interieur" van voering en japon, het tailleur tegenover
voering en blouse. De favoriete kleuren zijn ditmaal wit, marine en shocking
pink, u ziet: niet het Franse rood, wit, blauw dat als mode-driekleur over het
hele wereld wappert, maar eigenzinnig met cyclaamrood waarmee Schiapa
relli destijds de wereld schokte. Naast de drie kleuren van dit seizoen, speelt
ook de tint van rook-topaas een rol, het zachte beige dat glanst in faille voor
een cocktail-tailleur met gladde wikkelrok.
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS Servan Schreiber is
"it Spanje in Parijs terug. Voor
een particuliere radiozender heeft
hij een paar vragen beantwoord
over zijn reis en zijn boek „Le
Défi Americain", de uitdaging
van Amerika. De voor de hand
'iggende vraag was natuurlijk: als
er in Spanje geen persvrijheid
bestaat, hoe kan dan een linkse
journalist uit Frankrjjk in Spanje
aan het woord komen? Schreiber
gaf er het volgende antwoord op.
Ik stond daar zelf ook verbaasd
?ver. Door clandestiene organisaties
■a Spanje was ik uitgenodigd om ne
gen lezingen te houden. Mijn naam
Was er bekend, omdat mijn boek ook
■n Spanje een succes is geworden,
"oor de uitnodiging die ik met
gfaagte had geaccepteerd, stonden
e Spaanse autoriteiten voor een
voldongen feit.
Zo gemakkelijk is het tegenwoor
dig niet meer, dat men buitenlan
ders m Spanje het woord kan ver
leden. De Spaanse universiteiten
■JU de laatste drie maanden bijna
dagelijks door de politie bezet en het
regent straffen en boeten. Onder de
Spaanse studenten zelf is een groot
debat gaande over Europa. Zelf
staat Schreiber op het standpunt,
dat hij ook in Spanje heeft verde
digd, dat een verenigd Europa geen
Spanje kan opnemen, hetwelk een
dictatuur en een politiestaat is. Wat
wij volgens Schreiber moeten doen
is Spanje helpen om weer een de
mocratie te worden. Als dat, met on
ze hulp, gelukt is, staat Europa voor
Spanje open.
De reis van Schreiber naar Span
je vestigt opnieuw de aandacht op
zijn boek „Le Défi Americain". In
een paar woorden gezegd komt het
geschrift van Schreiber hier op neer,
dat als Europa zich niet verenigt,
het over een kwart eeuw een satel
liet geworden is van Amerika. In het
boek vindt men precies dezelfde
problemen terug als die zo pas be
handeld door de derde ministeriële
conferentie voor wetenschappen in
Parijs op 11 en 12 maart gehouden
door de OESO (Zie Dagblad De
Stem van gisteren).
Amerikaans
Schreiber begint met de kreet:
„De derde industriële wereldmacht
zou over vijftien jaar via de Vere
nigde Staten en Rusland wel eens
niet Europa, maar de Amerikaanse
industrie in Europa kunnen zijn.
Thans reeds, in het negende jaar
van de gemeenschappelijke markt, is
de organisatie van deze markt in
hoofdzaak Amerikaans".
Aan cijfers om die uitspraak te
staven ontbreekt het in het boek
niet. Wij citeren er een paar Sedert
1958 is een derde van de Ameri
kaanse investeringen in de wereld
Iar geïnvesteerd, maar de Ameri
kaanse IBM heeft er vijf miljard
dollar tegenaan gegooid.
De Amerikaanse voorsprong, zegt
Schreiber, is niet hoofdzakelijk een
kwestie van geld. Door voortdurende
vernieuwing van hun wetenschappe
lijk mensenmateriaal en een geper
fectioneerde bedrijfsvoering zijn de
Amerikanen gedwongen hun eigen
grenzen te overschrijden. Er bestaat
in Amerika een innige samenwer
king tussen regering, het industriële
van de jongeren van 20 tot 24 jaar
(24 procent in Rusland, 16 procent
in Frankrijk en 4,8 procent in Enge
land) de produktiviteit per hoofd is
in Amerika 40 procent hoger dan in
Zweden en 70 procent hoger dan in
Frankrijk.
I®®®€
moedigen, niet op nationaal, maar
op continentaal niveau met suprana
tionaal gezag. Met prioriteit moet
dat gebeuren in vier sectoren: de
ruimtevaart, de atoomenergie, de
supersonische luchtvaart en de elee
tronlca.
Mislukt
Mentaliteit
naar Europa gegaan. Van de 6.000
Amerikaanse ondernemingen buiten
de Verenigde Staten vindt men er
3.000 in 'Europa. Op het gebied van
de computers is de Amerikaanse
voorsprong het grootst en lang zal
het niet meer duren, of Europa kar
zijn achterstand niet meer inhalen
Voor Europa blijft nog maar één lo
gische politiek over: rondom de kern
Engeland moeten Duitse, Franse en
Nederlandse industrieën zich aan
eensluiten om te redden, wat er nog
te redder valt. Hoe zwak wij ieder
afzonderlijk zijn blijk' uit deze cij
fers? voor een nieuwe serie compu
ters heeft Siemens 125 miljoen dol-
bedrijfsleven, de economen van de
universiteiten, de ingenieurs en de
wetenschapsmensen om de techniek
van de produktie zo rationeel moge
lijk te maken en voortdurend alle
creaties te vernieuwen. Dat zijn de
wapens, waarmee Amerika Europa
verovert. Een derde van de studen
ten in de wereld zijn Amerikanen.
Op wetenschappelijk onderwijs als
factor van expansie wordt door de
Amerikanen sterk de nadruk gelegd.
De uitgaven in Amerika voor onder
wijs zijn sedert 1930 vertienvoudigd:
van 3,2 miljard tot 39 miljard dol
lar. Het aantal Amerikaanse studen
ten bedraagt 5.326.000 of 43 procent
Wat doet Europa hier tegenover,
vraagt Schreiber. Of, anders ge
zegd: Wat doet Europa niet? Euro
pa aan vaste wil, aan geestdrift,
markt gemaakt, maar geen Europe
se mogendheid. De gemeenschappe
lijke markt is er niet in geslaagd
ook maar een onderneming van we
reldformaat te maken. De Kolen, en
Staalgemeenschap is mislukt. Bij
Euratom heerst een Babylonische
spraakverwarring. In Brussel ver
hindert de regel van eenstemmig
heid, dat een supranationale autori
teit besluiten kan nemen. De Euro
pese ondernemingen hebben geen fi
nanciële structuur, waarmee zij mei
wetenschappelijk onderzoek op de
toekomst vooruit zouden kunnen lo
pen. Het vormen van grote bedrijven
is een noodzakelijkheid. Van de 500
grootste ondernemingen in de wereld
zijn er maar 55 Engelse, 30 Duitse,
23 Franse en 8 Italiaanse. Europa
moet concentraties en fusies aan-
Het is, concludeert Schreiber, 'niet
alleen een kwestie van geld en ook
niet alleen een kwestie van techniek,
maar ook een probleem van onze
mentaliteit in Europa. Wij zijn bang,
wij zijn bevooroordeeld, onze sociale
structuur deugt niet en is verouderd,
onze elite is passief en verzet zich
tegen vooruitgang en algehele ver
nieuwing. Het ontbreekt ons in Euro
pa aan vast wil, aan geestdrift.
Wanneer de generatie, die op ver
antwoordelijke posten moet komen,
onbekwaam is om de Amerikaanse
uitdaging te aanvaarden, dan krijgen
wij in Europa de kans niet meer.
Dan zullen de mensen, die nu twin
tig jaar zijn, in 1980een Europa
vinden, dat in de geschiedenis geen
rol meer speelt en dat leeft in de
schaduw van de Amerikaanse af
hankelijkheid.
De 180 miljoen Europeanen moe
ten voor 1980 zeggen, wat zij willen,
Na 1980 zal het te laat zyn.
Ik heb altijd gedacht dat er in on
ze verkeerswetgeving een stevige
brok politiek zit. Pater Krekelberg
uit Delft kan daar over meepraten.
Tot op heden heeft de man met zijn
pleidooien voor links-voorrang prak.
tisch nog geen voet aan de srond
gekregen. Nu gaat hij het over een
andere boeg gooien: bij uitvoering
van links-voorrang, zegt hijbespa
ren we met z'n allen bijna drie mil
jard gulden. En dat is zeer handig
van de pater.
■fc
Want al staat het sinds jaar en
dag gelijk aan bruut boevenwerk om
wanneer je niet consea.uent rechts
aanhoudt, voor drie .miljard gulden
zou je zelfs als principiële Neder
landse regering toch wel In de ver
leiding kunnen komen om links
meer voorrang te geven.
Een speculant: Goudkoorts? Dol-
larie!
Voor degenen die In het verheu
gende bezit zijn van een tuin(tje)
en van naturen de neiging hebben
Gods water over Gods akker te la
ten lopen, heb ik met het oog op
het naderende voorjaar een beschei
den tip. Ga deze weken toch maar
wat snoeien, anders loopt het straks
de spuigaten uit!
Een aantal Britse psychiaters is
met het idee gekomen om de pauze
in voetbalwedstrijden af te schaffen.
Het plotselinge ophouden van de
nerveuze spanning na de eerste helft
en de herhaling daarvan na de
tweede helft is volgens die psyciaters
om gezondheidsredenen zeer scha
delijk voor het publiek.
Als lk een Britse psyciater was zou
ik prompt een groep gelijkgezinden
om me heen verzamelen om te plei
ten voor zo min mogelijk doelpun
ten tijdens voetbalwedstrijden. De
Intense opwinding vlak voor, tijdens
en na een doelpunt is immers om
gezondheidsredenen minstens even
schadelijk voor het publiek.
Een stijgend aantal Amerikaanse
kiezers begroet elkaar tegenwoordig
met de uitroep: AThieu
/Een mopje dat in Rusland gniffe
lend wordt rondverteld: Vraagt een
man aan een kiosk om 3 kranten, de
Pravda (Waarheid), Sovjetskaja Rus.
sia (S. Rusland) en Troed (Arbeild).
De verkoper antwoordt: Er is geen
Waarheid, Sovjet-Rusland is uitver
kocht en al wat er over is, is Ar
beid.
Naar aanleiding van zijn Ingezon
den brief („Ho Tsji Minh oorlogs
misdadiger", enz.) werd G. K. van
het Reve deze week opgebeld door
Piet Nak, waarover in bedoeld brier-
je stond: „Weg met P\ët Nak". De
heer Nak zei door de telefoon (vol
gens Van het Reve in èen tweede
brief): „We kome naar je toe, we
zelle je in puin slaan, stinkerd...."
Omwille van de lieve vredel
Al honderden jaren bestaat de
theorie dat geestelijke activiteit de
hersenomvang vergroot. Vit proeven
met ratten en muizen door een groep
Amerikaanse onderzoekers is nu ge
bleken, dat de hersentjes van de
dieren inderdaad in grootte en ge
wicht toenamen. „Oefening", stellen
de onderzoekers nu, „leidt tot gro
tere hersenen".
Nóg meer geestelijke activiteit. En
zovelen hebben er nu al een zwaar
hoofd in.
Houdt de speculanten dit week
einde goed in de gaten, anders bent
u maandag misschien uw gouden
kies kwijt.
Gisteravond vroeg liep ik een
vroegere buurman tegen het lijf. Hij
had een hebberige blik in zijn ogen
en een hengel in zijn hand. Ik vroeg
hem wat hij ging vangen. „Goud
vissen", fluisterde hij me in het oor.
MERUN
GENèVE (AFP/Rtr) „Zal Euro
pa ook nog op het gebied van atoom
onderzoek bij de V.S. ten achter ra
ken?" vraagt de Franse afgevaardig
de bij het Europese Centrum voor
Kernonderzoek (CERN) bij Genève,
prof. Frangois Perrin, zich af.
Zoals gemeld bestaat het plan, een
deeltjesversneller van 300 gev te
bouwen (300 miljard elektron-
volt). Er zouden 4500 personen bij
te werk worden gesteld. Daarvoor
zal een bedrag van 1,766 miljard
Zwitserse frank 1,4 miljard) no-
lig zijn, waaraan de deelnemende
'anden elk een deel moeten bijdra
gen.
Tot dusver hebben echter alleen
frankrijk, België en Oostenrijk la
ten weten dat zij dat zullen doen. De
tien overige landen laten nog op zich
wachten.
Zolang de toezegging van alle le
den nog niet binnen is, kan er geen
besluit vallen over het doorgaan van
het project en over de plaats waar
de versneller zal worden gebouwd.
Het zijn spannende dagen! Giste
ren belt me iemand op die alleen
maar zegt: „Let op, man, de mor
genstond heeft goud In de mond
Op de vraag wie hij is, zegt hy„Een
speculant, ssssst-"
