I Je^elHcl
EEN LEVEN
IN DIENST
VAN DE
COMPONIST
Philips verhoogt
het dividend
VERREWEG DE MEESTE PATENTEN KOMEN UIT AMERIKA
Bonaparte
P. W. van Lienden, - pensioen
Politie staakt graven
naar lijk in
Bloemendaalse duinen
J
HOLLAND-BELGIE
ACHTERSTAND
KERMIS
KEIJZER
TAPIJT
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
m 1!
BAGBLAD BE STEM VAN VRIJBAO IS MAART 1968
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Vandaag biedt het bureau voor muziek-auteursrecht,
Buma zijn hoofd van de buitendienst, de heer P. W. van Lienden, een
receptie aan, omdat hij de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt.
Die receptie, in het Bumagebouw te Amsterdam, zal ongetwijfeld de be
kroning vormen van een even lange als veelbewogen loopbaan in dienst
van het muziekauteursrecht. Als 17-jarige jongeman, met als bagage een
mulo-diploma, een hoop lef en een minstens even grote portie idealisme,
kwam Paul van Lienden in dienst bij de Sacem, een Franse maatschappij,
die naast Buma in Nederland waakte over het oeuvre van een
componist. Bij wetwijziging van 1932 kreeg Buma het alleenrecht voor
Nederland, Sommige contracten van Sacem liepen door tot eind 1933.
Begin '34 was de situatie gesaneerd: Buma had in ons land een mono
poliepositie om te waken over het muziekauterusrecht. Onder de man
nen, daarmee belast: P. W. van Lienden, die van Sacem mee overgegaan
was naar Buma.
„Een moeilijke tijd die, begintijd", herinnert de heer Van Lienden
zich. „Zware crisisjaren. De tijd van de „werkloze musici", die soms op
een handkar, soms op een wagen met een paard ervoor, het straatbeeld
trachtten op te vrolijken. De mensen hadden waarachtig wel wat anders
aan hun hoofd dan te waken voor diefstal van geestelijk eigendom van
een componist. Want dat is in feite toch het ten gehore brengen van
muziek, zonder dat de componist er iets voor vergoed krijgt".
P. W. VAN LIENDEN
diefstal vsw geestelijk eigendom
brachten, zonder daarvoor de ver
eiste vergunning te hebben.. Dat
aantal is og steeds niet tot nul
gereduceerd. Maar de ongeveer 300
civielrechtelijke procedures, die
thans jaarlijks bij de rechtbanken
in ons land worden aangespannen,
betekenen toch wel een enorme
vooruitgang.
In 1948 was er op het Vrijthof
in Maastricht niet één exploitant,
die van Buma een muziekvergun-
ning had. Nu is er niet een, die
haar niet heeft. Sinds 1950 al. In de
veertiger jaren moesten zich, kort
na de carnaval, in Maastricht op
een dag niet zelden zeventig tot
tachtig kasteleins verantwoorden
voor de rechtbank, omdat zij zon
der vergunning van Buma be
schermde muziek ten gehore had
den gebracht.
Van de zijde van het bedrijf
schap Horeca hebben we de volle
medewerking. Aan het begin van
het jaar gaan voor die zaken, waar
mechanische muziek wordt ge
maakt, momenteel zo'n 18.000 aan
slagen de deur uit. Voor eind janu
ari heeft daarvan ongeveer negentig
procent betaald. Nee, de Horeca-
sector is beslist de lastigste niet.
We hebben daar prachtige resulta
ten bereikt. Al is het soms met pijn
en moeite gegaan
Zoals die kastelein in Zeeuwsch-
Vlaanderen.
P. W. van Lienden, onbezol
digd ambtenaar met opsporingsbe
voegdheid, verhult angstvallig de
identiteit van zijn vroegere „slacht
offers", met wie hij in de loop der
jaren vaak de beste maatjes is ge
worden.
Die kastelein in Zeeuwsch-
Vlaanderen dus.
Als steeds was de heer Van Llen.
den er een weekend op uitgetrok
ken, dit keer naar het schone
Zeeuwsch-Vlaamse land, rijk aan
kasteleins. Van een van hen wist
Buma, dat hij, zonder vergunning,
steeds de radio in zijn zaak liet
spelen.
„Toen ik op een zaterdagmiddag
binnenkwam", zo vertelt de heer
Va Lienden, „had ik buiten wel
muziek gehoord, maar de kastelein,
kennelijk op zijn hoede en gewaar
schuwd, draaide bij mijn entree
vlug de knop van het toestel om.
Ik dronk een paar biertjes en
zwam 's avonds terug. Van het
zelfde laken een pak en ik had dus
geen enkel bewijs, 's Zondagsmor
gens daarop ben ik met de kerk
gangers opnieuw in zijn café ge
weest en nog steeds was de kaste
lein op zijn hoede. Ik wist, dat hij
's middags naar Antwerpen, naar
Holland-België zou gaan. Ik heb
toen rustig mijn siesta gehouden,
maar ben 's avonds opnieuw naar
zijn café gegaan. Wel, wel, meneer
kwam terug met enkele collega's.
Antwerpen werkt altijd wal plezie.
rig op een mens, zeker na een klein
bicrbad met Holland-België. Zo ook
op deze kastelein, die onbekommerd
de knop van zijn radiotoestel om
draaide. Ik hoorde wat er gespeeld
werd en onze gewaarschuwde
vriend verbeurde acht maal hon
derd gulden dwangsom. Het was
een duur wedstrijdje voor hem".
Voor wie de heer Van Lienden
kent, is het geen vraag of hij dit
graag deed. „Beslist niet", zegt hij.
„Maar de wet moet worden nage
leefd. Zoals ten opzichte van een
caféhouder, die f 3,12 aan Buma
moest betalen. Dat is een proces
geworden, dat gevoerd is tot aan
het hof in Den Haag. Toen moest
die caféhouder f 945,geliquideer
de kosten, betalen".
„Inbeslagname van instrumen
ten zoals in Heerlen en Heerier-
heide was een der meest-rigo-
reuze maatregelen, waartoe Buma
kon overgaan. Met mijn helaas te
vroeg overleden vriend, J. M. A.
Douwes, die algemeen inspecteur
van Buma was, hebben we niette
min die maatregel ettelijke keren
moeten treff^L. Maar steeds gingen
daar tientallen waarschuwingen
aan vooraf".
Inderdaad: Buma is geen boe
man. „Onze tarieven kunnen en
mogen nooit een beletsel vormen
om tot het maken van muziek over
te gaan", aldus het vaste stand
punt. Maar dat houdt zeker niet in
dat het uitgangspunt zou moeten
zijn de premie zo laag mogelijk te
houden. Want dan is er praktisch
geen basis voor gesprek, conclu
deert men van de zijde van Buma.
De lange strijd die Buma sinds
haar oprichting in 1913 een jaar
nadat de huidige auteurswet in
ons land van kracht werd heeft
gestreden, heeft zeker resultaten
afgeworpen;. Financieel en moreel.
De financiële resultaten liegen
er niet om. Toen de heer Van Lien
den in 1937 naar het hoofdkantoor
van Buma te Amsterdam verhuis
de, bedroeg de totale recette
f 200.000,Over 1967 was die to
tale recette liefst tien miljoen gul
den, waarbij uiteraard wel in aan
merking dient te worden genomen,
dat er een nieuw medium als de
t.v. is bijgekomen. Op het eind
der dertiger jaren kwam uit de
Horeca-sector een bijdrage van
f 50.000,per jaar. Uit de eigen
exploitaties (de verenigingsuitvoe
ringen in zalen, dus uitgesloten)
komt thans uit de Horecasector
drie miljoen gulden binnen voor
Buma.
Een regeringscommissaris houdt
mede toezicht op het doen en laten
van de- instelling. Ze is kernge
zond, want tachtig procent komt
rechtstreeks ten goede aan het ge
stelde doel: honorering van de
componist. Slechts twintig procent
dus aan gebouwen, salarissen en
alle mogelijke verdere onkosten.
„Wij zijn ook idealist", lacht de
heer Van Lienden, die met zijn
buitendienst het meest aan de weg
heeft getimmerd en bijgedragen tot
die enorme stijging van inkomsten.
„Zonder idealisme had ik op het
eind van de jaren dertig geen ge
noegen genomen met f 165,per
maand, waarbij je acht van de
twaalf maanden onbezoldigd moest
overwerken en praktisch ieder
weekend voor de zaak op stap was.
Ik heb het toen anderhalf jaar
moeten stellen met een stoel met
spijkers. Iedere keer sloeg ik de
spijkers naar binnen, iedere keer
kwamen ze er weer uit. Maar ik
won en. kreeg een andere stoel".
De strijd om en tegen die stoel
heeft iets symbolisch voor heel zijn
carrière: net zo lang hameren, tot
dat je je zin krijgt. Zijn vroegere
directeuren M. C. A. Wiessing
en mr. J. van Nus zijn hem er
dankbaar voor geweest. En ook
zijn huidige directeur, mr. Th. Lim-
perg, heeft in korte tijd de kwali
teiten van Van Lienden ervaren.
Waar de scheidende functionaris,
die toch met speciale werkzaamhe
den bij Buma belast blijft, het ineest
dankbaar voor is?
„Over de bereikte financiële re
sultaten voor de componist natuur
lijk". Maar onmiddellijk voegt hij
daaraan toe: „Niet minder over de
enorme mentaliteitsverandering.
Veel vooruitgang hebben wij vooral
geboekt in de sector van de serieuze
muziekbeoefenaars, bij de federatie
van zangersbonden en de harmo
nieën en fanfares. Men beseft daar,
dat de componist de eerste man is,
die het mogelijk maakt, dat er ge
musiceerd kan worden. Dat vooral
vind ik een winstpunt'-'.
Veel wensen heeft hij nog, wen
sen, die onderstreept worden door
de heer J. Lentinck, die de laatste
jaren de rechterhand van de lieer
Van Lienden was. „Soms zie je in
advertenties staan: „Kom bij ons:
gezellige muziek". Maar aan die
gezelligheid heeft de componist
geen deel. Ais in ateliers of werk
plaatsen muziek ten gehore wordt
gebracht en door die muziek wordt
de produktie met acht tot zelfs 25
procent bevorderd (iets wat de
werkgever grif zal beamen), dan is
het toch redelijk, dat de componist
daarvan zijn deel krijgt".
In dat opzicht blijkt de auteurs
wet nog niet aangepast. Eerst een
kwart eeuw na de Berner conventie
van 1886 werd in Nederland de
auteurswet van kracht, nl. in 1912.
In 1957 werd een wetsherziening in
het vooruitzicht gesteld, maar men
studeert nog steeds.
In het charte du droit d'auteur,
die de federation internationale des
societés de droits d'execution in
1954 heeft aangenomen, gaan ge
bruikers van muziek en componis
ten ermee akkoord, dat een gemid
delde van tien procent van de recet-
ten van een uitvoering dan wel van
hetgeen aan die uitvoering ten koste
is gelegd (bij gratis aangeboden
voorstellingen aan het personeel
bijvoorbeeld) ten goede moet ko
men aan de componist. In Neder
land is dat percentage, afhankelijk
van de aard van de uitvoering, 244
5 of 8 procent, een achterstand dus.
Ten aanzien van al deze punten
heeft de heer Van Lienden zijn dui
delijke wensen, steeds neerkomend
op: erkenning van de componist en
geen diefstal van diens geestelijk
eigendom.
Omdat hij daar zijn hele leven
voor heeft gevochten, deed hem de
brief van de voorzitter van de r.-k.
federatie van harmonie- en fanfare
gezelschappen, dr. J. C. M. Sweens
uit Helmond, zo'n bijzonder genoe
gen. Namens zijn federatie dankte
dr. Sweens het scheidende hoofd van
de Buma-buitendienst en wenste
hem een otium cum dignitale. Maar
dat tijdstip is nog niet helemaal
aangebroken. De goede strijd om de
rechten van de componist 'in volle
omvang erkend te krijgen, is een
heel eind gestreden, maar nog niet
helemaal. Daarom gaat vechtjas
Van Lienden nog even door.
(ADVERTENTIE)
In-vrouwelijke tricots uit donszachte
Merinoslamswoi, gemodelleerd door
Lyle Scott. Een tintelend kleuren
spel! Wondermooi sluiten hierbij aan de
Lady's Club rokken, uitprachtigekam-
garen-flanel.
Lyle Scott jumper, in 8 uitvoeringen,
vele kleurcombinaties o.a. wit/oranje-
blauw/groen. Maten 36 t/m 44. Prijs
f 47,50. Lyle Scott vest, maten 36
t/m 44. Prijs f 47,50. Lady's Club
rokken, fantasiemodel, maten 36 t/m
48. Prijs f 92,50. Klassiek model, ma
ten 36 t/m 48. Prijs f 79,50.
IGx
Grote Markt 25 - Breda
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS In twee dagen heeft de ministersconferentie van wetenschap uit
j»e landen van de O.E.S.O. (Organisatie van Economische Samenwerking en
Ontwikkeling) het gehele program op tijd kunnen afwerken, dankzij de
Duitse voorzitter Stoltenberg, die onverbiddelijk de gestelde tijdslimiet aan-
"!e|d. De ministers met hun deskundigen hebben deze week naar een me-
U'Ste van talen moeten luisteren. Zelfs naar Japans en Turks, maar dat
Wc«l gelukkig vertaald, zij liet met horten en stoten.
De heer Van Lienden berijdt zijn
stokpaardje. Nog steeds kan hij
zich gruwelijk kwaad maken als
een componist niet die plaats krijgt
die hem als schepper van de com
positie toekomt. „Alles en nog wat
zag je (en zie je nog wel) op be
grotingen van muziekuitvoer:«igeil
staan: zaalhuur, elektriciteit, gar
derobe, tot en met de juffrouw
van de retirade. Maar de compo
nist
Verontwaardigd schudt hij zijn.
hoofd, zodat zilvergrijze haren die
zijn hoofd omkransen, weerbarstig
overeind gaan staan. Net een leeuw
die zijn manen schudt. Het tempa-
rement van de leeuw heeft hij be
houden, maar meer dan veertig
jaar buitendienst bij Buma hebben
van hem een uitnemend tacticus
gemaakt. En in dat licht bezien
verwondert het niet, dat Buma de
banden die dit bureau met de heer
Van Lienden binden, niet zonder
meer wil verbreken. Hij zal thans
speciaal belast worden met toe
zicht op het ten gehore brengen
van muziek door kermisexploitan
ten.
„In de laatste jaren is het m
deze sector van het muziekgebruik
„wat rustig" geweest. Maar dat be
tekent niet, dat de zaken zo vlot
liepen", aldus de heer Van Lien
den. „Door het ambulante karak
ter van het kei-misbedrijf was het
voor Buma vaak lastig een. geregeld
contact met de ondernemers te on
derhouden en deze aan te sporen
hun verplichtingen met betrekking
tot het auteursrecht te voldoen".
,,De kermisreizigers weten echter,
dat zij een officiële toestemming
van Buma moeten hebben om van
het beschermde muziekrepertoire
(het wereldrepertoire dus van alle
levende componisten en van com
ponisten die niet langer dan vijftig
jaar geleden zijn overleden) ge
bruik maken. Dat betekent voor mij
in concrete een intensiveren van het
contact met de kermisreizigers. Dus
opnieuw veel reizen en trekken".
Of hij daar, nu hij zonder meer
zou kunnen genieten van zijn wel
verdiend pensioen, niet tegen op.
ziet? „Een klein beetje wel. Maar
ik ben pas zestig", lacht hij. „En
het verplaatsen is nu toch wel iets
gemakkelijker dan vroeger, toen er
dagen bij waren, dat ik veertig
küometer en meer moest lopen.
Niet zelden had ik in een weekend
meer dan zestig kilometer getip
peld. En bepaalde overuren waren
er in die tijd niet bij. Als je zo te
rugblikt, besef je, dat het niet voor
niets is, dat Buma zijn mensen
el met hun zestigste jaar pensio
neert", constateert hij nuchter.
En thans, belast met de sector
kermismuziek, is de heer Van Lien
den weer bij zijn eerste liefde te
ruggekeerd: als 17-jarige, in dienst
van de Sacem, had hij nl. precies
dezelfde sector onder zich.
„Maar wat een verschil tussen
het klimaat, waarin wij in die der
tiger jaren moesten werken en
waarin wij nu kunnen werken. Er
zijn jaren geweest, dat voor de
diverse rechtbanken in Nederland
4 000 mensen uit het Horeca-bedrijf
zich moesten verantwoorden, om
dat zij de muziek van het wereld
repertoire van Buma ten gehore
De drie agendapunten waren: 1.
technologische kloof tusgen Ame-
erlerzijds en Europa en Japan
hderzijds, 2. Het fundamenteel we-
hschappelijk onderzoek en 3. de
"wisseling van gegevens of infor
matie.
Wat men twee jaar geleden nog
aar vaag wist, is men na twee
l r studie beter aan de weet ge-
tn- Er is niet alleen een kloof
»sen Amerika en Europa, maar
er bestaan verscheidene kloven die
wisselen naar gelang van de secto
ren van de industrie. In het rapport
van de Italiaan Rubimacci was het
verrassende element dat, ondanks de
ze verschillende kloven, de Ameri
kaanse voorsprong toch geen aanwijs
bare invloed heeft gehad op de econo
mische groei en de buitenlandse han
del van Europa.
Dat betekent met andere woorden
dat er toch wel een behoorlijke over
dracht van technologische kennis
heeft plaatsgehad van Amerika naar
Europa, in de vorm van Ameri
kaanse patenten.
Ondanks dit niet onbevredigende
rapport bestaat er in Europa en in
Japan toch wel bezorgdheid over de
toekomst. Want van evenwicht tussen
Amerika en Europa is geen sprake.
Verreweg de meeste patenten komen
uit Amerika. En van zijn kant is er
in Japan bezorgdheid over de mo
gelijkheid dat bepaalde onwillige
Amerikanen weieens zouden kunnen
weigeren patenten aan Japan te ver
kopen.
Er is een voorstel gedaan om te
komen tot een internationale over
eenkomst over de patenten. De we
tenschappelijke adviseur van presi
dent Johnson, de Amerika Hornig
voelde daar wel voor, maar Europa
moest zich wel realiseren dat de
Amerikaanse regering alleen maar
baas is over de patenten die zij zelf
gefinancierd heeft. En niet de par
ticuliere industrie kan verplichten
eigen patenten af te staan. Maar hij
liet doorschemeren dat dit in de
praktijk wel niet zo'n vaart zou lo
pen.
Het tweede punt, de rol van de uni
versiteiten, werd ingeleid door de
Zwitser Tschudi, die het standpunt
verdedigde dat van praktische toepas_
sing van de wetenschap geen sprake
kan zijn, wanneer de universiteiten
hun rol van fundamenteel weten
schappelijk onderzoek niet blijven
spelen.
In Europa zal de hoogleraar niet
(Van een onzer verslaggevers)
EINDHOVEN Philips Gloeilam
penfabrieken hebben over 1967 een
hogere omzet en winst behaald. Ten
opzichte van 1966 steeg de omzet met
8 pet. tot 8,70 miljard gulden en de
winst met 2 pet. tot 355 miljoen. De
nettowinst per gewoon aandeel ver
beterde van 7,53 tot 7,59 gulden. In
verband daarmee wordt voorgesteld
het dividend op de gewone aandelen
te verhogen van 16 tot 18 pet. en dat
op de cumulatief preferentie winst-
delende aandelen van 8 tot 8,4 pet.
In de op 26 april te houden jaar
vergadering zal ir. P. F. S. Otten,
voorzitter van re raad van commissa
rissen, aftreden wegens het bereiken
van de pensioengerechtigde leeftijd.
De heren W. A. de Jonge, vice-presi-
ADVERTENTIE)
een fonhalonl tapijt
KAMERBREED
V.cl
MOTECHT ét
P. STB. MTR.
POSTBUS 39 - HÏfcVERffUM
meer uitsluitend op zijn katheder
mogen blijven staan. Hij zal zich
moeten spiegelen aan zijn Ameri
kaanse collega, die weliswaar ook
universiteitsprofessor is, maar tege
lijkertijd adviseur of leider van een
groot bedrijf kan zijn en altijd weer
naar zijn eigen universiteit kan te
rugkeren.
Ook kan de Amerikaanse profes
sor gemakkelijk van de ene naar
de andere universiteit overgaan,
daardoor is doorstroming van weten
schappelijke kennis mogelijk. Terwijl
In een land als Nederland bijvoor
beeld een hoogleraar nooit zeker weet
of zijn eigen universiteit hem nog
wel terug neemt, als hij twee jaar
lang te gast is geweest bij een an
dere universiteit.
dent van de raad van bestuur, en ir.
H. A. G. Hazeu, lid van deze raad,
zullen dan eveneens hun functies
neerleggen. De heer De Jonge wordt
voorgedragen als commissaris als op
volger van de afgetreden heer C. Phi
lips. In de vacature van de heer Otten
in de raad van beheer van Gemeen
schappelijk Bezit van aandelen Phi
lips wordt als eerste voorgesteld jhr.
H. A. C. van Riemsdijk.
Van de nettowinst van Philips over
1967 zal 126 miljoen gulden in bedrijf
worden gehouden tegen 125 miljoen
vorig jaar. De liquide middelen be
droegen aan het eind van het boek
jaar 743 miljoen (vorig jaar 741 mil
joen).
Daar op 5 januari van het dividend
over 1967 al 6 pet. als interim be
taalbaar werd gesteld, bedraagt het
slotdividend op de gewone aandelen
12 pet. en dit op de cum. pref. aan
delen 2,4 pet. m
AMSTERDAM (ANP) De Am
sterdamse recherche heeft het zoeken
naar de stoffelijke resten van de bijna
twaalf jaar geleden, vermoorde Am
sterdamse caféhoudster Betje Sche-
venhoven gestaakt.
De vrouw werd op 17 oktober 1956
door de 44-jarige koopman G. S. en
de 52-jarige garderobier Th. van H.
om het leven gebracht en volgens
hun verklaringen in de Bloemendaal
se duinen begraven.
Dagenlang diep en over een grote
oppervlakte graven leverde echter
niets op. De recherche heeft hieruit
de conclusie getrokken dat het lijk
niet op de aangegeven plaats is be
graven.
Het derde en laatste punt was de
informatie met name aanpassing
van computers waarop sterk is aan
gedrongen door de Canadees Connol
ly, die het probleem zo dringend
achtte, dat hij er een speciale com
missie voor wilde.
Over twee jaar komen de minis
ters opnieuw bijeen. In die tijd zal
de ontwikkeling door het secretariaat
van zeer nabij worden gevolgd. De
algemene indruk was: Amerika is
Europa ver vooruit. Europa loopt
mee, maar met een grote achter
stand. Die achterstand is nauwelijks
te peilen voor de onderontwikkelde
gebieden. In de komende twee jaar
zal het secretariaat nog extra
aandacht besteden aan Spanje, Por
tugal, Griekenland en Turkije, j
l?
Uit simpele advertenties krijg je
vaak een opmerkelijk goed beeld van
de tijd waarin je leeft. Neem nu deze
uit het Bossche Bisdomblad: „Aange
boden voor redelijke prijs: 100 splin
ternieuwe ijzeren processiepalen (bl.
geverfd) met bijbehorende beton
blokken en wit-gele vlaggen."
Dat hiervoor moeilijk een koper te
vinden zal zijn, staaf, zo vast als een
processiepaal boven wijwater.
Ik heb u vandaag een hoop mede
delingen te doen, waarmee u enigs
zins op de hoogte blijft van deze tijd
en deszelfs gedachtenkronkels. Zo
heeft een vindingrijke begrafenis
ondernemer in Atlanta (Georgia,
V.S.) in navolging van hen
die ,,drive-in"-bioscopen, dito ker
ken en restaurants in het (Ameri
kaanse) leven hebben geroepen, een
„drive-in"-rouwkamer geopend.
Familieleden en kennissen van een
overledene kunnen bij hem, zonder
uit hun auto te stappen hun dier
bare dode" de laatste eer bewijzen.
Hij is voorlopig begonnen met een
vijftal vitrines, waarin hij de lijk
kisten een paar dagen en nachten
lang te kijk stelt. Wat hem tot deze
praktijk heejf bewogen? „Ik dacht
aan al die mensen die maar weinig
tijd hebben om een bezoek af te
leggen, of die zich niet speciaal voor
de gelegenheid willen kleden, of die
midden in de nacht nog afscheid
willen nemen van een dierbare".
Een grote Rijnmond opzetten (Rot-,
terdam).
In een reclamefolder over kam-
peertenten en andere (Hiswa) -arti
kelen werd een luchtbed aanbevolen
mef een tussenbaan om, aldus de
folder ,,het naar elkaar toerollen te
voorkomen".
Binnenkort zal, naar minister
Polak heeft toegezegd, artikel 117
van het wetboek van strafrecht
over het beledigen van bevriende
staatshoofden gewijzigd worden,
Dat betekent voor een aantal per
sonen die nog een en ander op hun
lever hebben, Delf-gaauw opschie*
ten.
Een Loosduinse tuinder merkte
onlangs tot zijn schrik dat de sla
in zijn kassen veel sneller groeide
dan de bedoeling was. De oorzaak
bleek te liggen in het feit dat vlak
naast des tuinders kassen een voet
balveld lag, waarop een Haagse af
delingsclub trainingsavonden bij
kunstlicht hield. De lampen besche
nen behalve het voetbalveld ook rij
kelijk de belendende kassen. En de
sla voer er (te) wel bij.
De bisschoppen in de Skandinavl-
sche landen hebben besloten dat ook
een katholieke vrijmetselaar als nor
maal gelovige benaderd zal worden.
Overigens is dit eigenlijk allang ge
bruik, omdat men. de orde niet meer
zozeer als een de kerk vijandige be
weging maar meer als een „sociale
club" is gaa beschouwen. Loge-isch,
Er heerst paniek in de wereld van
hef goud. Speculanten denken hun
slag te slaan en in Amerika krijgt
men een benauwd gevoel.
Gehoord: Johnson goudrenet.
Goud schittert het meest waar de
deugd niet meer schijnt, evenals de
sterren pas gaan schitteren wanneer
de zon is ondergegaan, heeft Ed
ward Young eens gezegd.
De stichting „Polipeil" heeft na de
tv-uitzending „Duidelijk s.v.p." on
derzocht hoe „men" over de deelne
mende politici denkt. AR-kameriid
Aantjes was het meest in de smaak
gevallen. Het minst acceptabel en
eerlijk bleek Boer Koekoek, op één
na de minst acceptabele en de minst
eerlijk politicus was volgens de ge-
enquêteerden KVP-er Schmelzer.
Denkertje: Zo eerlijk als bladgoud.
MERIJN
(ADVERTENTIE)