I Je^elHcl EEN LEVEN IN DIENST VAN DE COMPONIST Philips verhoogt het dividend VERREWEG DE MEESTE PATENTEN KOMEN UIT AMERIKA Bonaparte P. W. van Lienden, - pensioen Politie staakt graven naar lijk in Bloemendaalse duinen J HOLLAND-BELGIE ACHTERSTAND KERMIS KEIJZER TAPIJT ft ft ft ft ft ft ft m 1! BAGBLAD BE STEM VAN VRIJBAO IS MAART 1968 (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM Vandaag biedt het bureau voor muziek-auteursrecht, Buma zijn hoofd van de buitendienst, de heer P. W. van Lienden, een receptie aan, omdat hij de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Die receptie, in het Bumagebouw te Amsterdam, zal ongetwijfeld de be kroning vormen van een even lange als veelbewogen loopbaan in dienst van het muziekauteursrecht. Als 17-jarige jongeman, met als bagage een mulo-diploma, een hoop lef en een minstens even grote portie idealisme, kwam Paul van Lienden in dienst bij de Sacem, een Franse maatschappij, die naast Buma in Nederland waakte over het oeuvre van een componist. Bij wetwijziging van 1932 kreeg Buma het alleenrecht voor Nederland, Sommige contracten van Sacem liepen door tot eind 1933. Begin '34 was de situatie gesaneerd: Buma had in ons land een mono poliepositie om te waken over het muziekauterusrecht. Onder de man nen, daarmee belast: P. W. van Lienden, die van Sacem mee overgegaan was naar Buma. „Een moeilijke tijd die, begintijd", herinnert de heer Van Lienden zich. „Zware crisisjaren. De tijd van de „werkloze musici", die soms op een handkar, soms op een wagen met een paard ervoor, het straatbeeld trachtten op te vrolijken. De mensen hadden waarachtig wel wat anders aan hun hoofd dan te waken voor diefstal van geestelijk eigendom van een componist. Want dat is in feite toch het ten gehore brengen van muziek, zonder dat de componist er iets voor vergoed krijgt". P. W. VAN LIENDEN diefstal vsw geestelijk eigendom brachten, zonder daarvoor de ver eiste vergunning te hebben.. Dat aantal is og steeds niet tot nul gereduceerd. Maar de ongeveer 300 civielrechtelijke procedures, die thans jaarlijks bij de rechtbanken in ons land worden aangespannen, betekenen toch wel een enorme vooruitgang. In 1948 was er op het Vrijthof in Maastricht niet één exploitant, die van Buma een muziekvergun- ning had. Nu is er niet een, die haar niet heeft. Sinds 1950 al. In de veertiger jaren moesten zich, kort na de carnaval, in Maastricht op een dag niet zelden zeventig tot tachtig kasteleins verantwoorden voor de rechtbank, omdat zij zon der vergunning van Buma be schermde muziek ten gehore had den gebracht. Van de zijde van het bedrijf schap Horeca hebben we de volle medewerking. Aan het begin van het jaar gaan voor die zaken, waar mechanische muziek wordt ge maakt, momenteel zo'n 18.000 aan slagen de deur uit. Voor eind janu ari heeft daarvan ongeveer negentig procent betaald. Nee, de Horeca- sector is beslist de lastigste niet. We hebben daar prachtige resulta ten bereikt. Al is het soms met pijn en moeite gegaan Zoals die kastelein in Zeeuwsch- Vlaanderen. P. W. van Lienden, onbezol digd ambtenaar met opsporingsbe voegdheid, verhult angstvallig de identiteit van zijn vroegere „slacht offers", met wie hij in de loop der jaren vaak de beste maatjes is ge worden. Die kastelein in Zeeuwsch- Vlaanderen dus. Als steeds was de heer Van Llen. den er een weekend op uitgetrok ken, dit keer naar het schone Zeeuwsch-Vlaamse land, rijk aan kasteleins. Van een van hen wist Buma, dat hij, zonder vergunning, steeds de radio in zijn zaak liet spelen. „Toen ik op een zaterdagmiddag binnenkwam", zo vertelt de heer Va Lienden, „had ik buiten wel muziek gehoord, maar de kastelein, kennelijk op zijn hoede en gewaar schuwd, draaide bij mijn entree vlug de knop van het toestel om. Ik dronk een paar biertjes en zwam 's avonds terug. Van het zelfde laken een pak en ik had dus geen enkel bewijs, 's Zondagsmor gens daarop ben ik met de kerk gangers opnieuw in zijn café ge weest en nog steeds was de kaste lein op zijn hoede. Ik wist, dat hij 's middags naar Antwerpen, naar Holland-België zou gaan. Ik heb toen rustig mijn siesta gehouden, maar ben 's avonds opnieuw naar zijn café gegaan. Wel, wel, meneer kwam terug met enkele collega's. Antwerpen werkt altijd wal plezie. rig op een mens, zeker na een klein bicrbad met Holland-België. Zo ook op deze kastelein, die onbekommerd de knop van zijn radiotoestel om draaide. Ik hoorde wat er gespeeld werd en onze gewaarschuwde vriend verbeurde acht maal hon derd gulden dwangsom. Het was een duur wedstrijdje voor hem". Voor wie de heer Van Lienden kent, is het geen vraag of hij dit graag deed. „Beslist niet", zegt hij. „Maar de wet moet worden nage leefd. Zoals ten opzichte van een caféhouder, die f 3,12 aan Buma moest betalen. Dat is een proces geworden, dat gevoerd is tot aan het hof in Den Haag. Toen moest die caféhouder f 945,geliquideer de kosten, betalen". „Inbeslagname van instrumen ten zoals in Heerlen en Heerier- heide was een der meest-rigo- reuze maatregelen, waartoe Buma kon overgaan. Met mijn helaas te vroeg overleden vriend, J. M. A. Douwes, die algemeen inspecteur van Buma was, hebben we niette min die maatregel ettelijke keren moeten treff^L. Maar steeds gingen daar tientallen waarschuwingen aan vooraf". Inderdaad: Buma is geen boe man. „Onze tarieven kunnen en mogen nooit een beletsel vormen om tot het maken van muziek over te gaan", aldus het vaste stand punt. Maar dat houdt zeker niet in dat het uitgangspunt zou moeten zijn de premie zo laag mogelijk te houden. Want dan is er praktisch geen basis voor gesprek, conclu deert men van de zijde van Buma. De lange strijd die Buma sinds haar oprichting in 1913 een jaar nadat de huidige auteurswet in ons land van kracht werd heeft gestreden, heeft zeker resultaten afgeworpen;. Financieel en moreel. De financiële resultaten liegen er niet om. Toen de heer Van Lien den in 1937 naar het hoofdkantoor van Buma te Amsterdam verhuis de, bedroeg de totale recette f 200.000,Over 1967 was die to tale recette liefst tien miljoen gul den, waarbij uiteraard wel in aan merking dient te worden genomen, dat er een nieuw medium als de t.v. is bijgekomen. Op het eind der dertiger jaren kwam uit de Horeca-sector een bijdrage van f 50.000,per jaar. Uit de eigen exploitaties (de verenigingsuitvoe ringen in zalen, dus uitgesloten) komt thans uit de Horecasector drie miljoen gulden binnen voor Buma. Een regeringscommissaris houdt mede toezicht op het doen en laten van de- instelling. Ze is kernge zond, want tachtig procent komt rechtstreeks ten goede aan het ge stelde doel: honorering van de componist. Slechts twintig procent dus aan gebouwen, salarissen en alle mogelijke verdere onkosten. „Wij zijn ook idealist", lacht de heer Van Lienden, die met zijn buitendienst het meest aan de weg heeft getimmerd en bijgedragen tot die enorme stijging van inkomsten. „Zonder idealisme had ik op het eind van de jaren dertig geen ge noegen genomen met f 165,per maand, waarbij je acht van de twaalf maanden onbezoldigd moest overwerken en praktisch ieder weekend voor de zaak op stap was. Ik heb het toen anderhalf jaar moeten stellen met een stoel met spijkers. Iedere keer sloeg ik de spijkers naar binnen, iedere keer kwamen ze er weer uit. Maar ik won en. kreeg een andere stoel". De strijd om en tegen die stoel heeft iets symbolisch voor heel zijn carrière: net zo lang hameren, tot dat je je zin krijgt. Zijn vroegere directeuren M. C. A. Wiessing en mr. J. van Nus zijn hem er dankbaar voor geweest. En ook zijn huidige directeur, mr. Th. Lim- perg, heeft in korte tijd de kwali teiten van Van Lienden ervaren. Waar de scheidende functionaris, die toch met speciale werkzaamhe den bij Buma belast blijft, het ineest dankbaar voor is? „Over de bereikte financiële re sultaten voor de componist natuur lijk". Maar onmiddellijk voegt hij daaraan toe: „Niet minder over de enorme mentaliteitsverandering. Veel vooruitgang hebben wij vooral geboekt in de sector van de serieuze muziekbeoefenaars, bij de federatie van zangersbonden en de harmo nieën en fanfares. Men beseft daar, dat de componist de eerste man is, die het mogelijk maakt, dat er ge musiceerd kan worden. Dat vooral vind ik een winstpunt'-'. Veel wensen heeft hij nog, wen sen, die onderstreept worden door de heer J. Lentinck, die de laatste jaren de rechterhand van de lieer Van Lienden was. „Soms zie je in advertenties staan: „Kom bij ons: gezellige muziek". Maar aan die gezelligheid heeft de componist geen deel. Ais in ateliers of werk plaatsen muziek ten gehore wordt gebracht en door die muziek wordt de produktie met acht tot zelfs 25 procent bevorderd (iets wat de werkgever grif zal beamen), dan is het toch redelijk, dat de componist daarvan zijn deel krijgt". In dat opzicht blijkt de auteurs wet nog niet aangepast. Eerst een kwart eeuw na de Berner conventie van 1886 werd in Nederland de auteurswet van kracht, nl. in 1912. In 1957 werd een wetsherziening in het vooruitzicht gesteld, maar men studeert nog steeds. In het charte du droit d'auteur, die de federation internationale des societés de droits d'execution in 1954 heeft aangenomen, gaan ge bruikers van muziek en componis ten ermee akkoord, dat een gemid delde van tien procent van de recet- ten van een uitvoering dan wel van hetgeen aan die uitvoering ten koste is gelegd (bij gratis aangeboden voorstellingen aan het personeel bijvoorbeeld) ten goede moet ko men aan de componist. In Neder land is dat percentage, afhankelijk van de aard van de uitvoering, 244 5 of 8 procent, een achterstand dus. Ten aanzien van al deze punten heeft de heer Van Lienden zijn dui delijke wensen, steeds neerkomend op: erkenning van de componist en geen diefstal van diens geestelijk eigendom. Omdat hij daar zijn hele leven voor heeft gevochten, deed hem de brief van de voorzitter van de r.-k. federatie van harmonie- en fanfare gezelschappen, dr. J. C. M. Sweens uit Helmond, zo'n bijzonder genoe gen. Namens zijn federatie dankte dr. Sweens het scheidende hoofd van de Buma-buitendienst en wenste hem een otium cum dignitale. Maar dat tijdstip is nog niet helemaal aangebroken. De goede strijd om de rechten van de componist 'in volle omvang erkend te krijgen, is een heel eind gestreden, maar nog niet helemaal. Daarom gaat vechtjas Van Lienden nog even door. (ADVERTENTIE) In-vrouwelijke tricots uit donszachte Merinoslamswoi, gemodelleerd door Lyle Scott. Een tintelend kleuren spel! Wondermooi sluiten hierbij aan de Lady's Club rokken, uitprachtigekam- garen-flanel. Lyle Scott jumper, in 8 uitvoeringen, vele kleurcombinaties o.a. wit/oranje- blauw/groen. Maten 36 t/m 44. Prijs f 47,50. Lyle Scott vest, maten 36 t/m 44. Prijs f 47,50. Lady's Club rokken, fantasiemodel, maten 36 t/m 48. Prijs f 92,50. Klassiek model, ma ten 36 t/m 48. Prijs f 79,50. IGx Grote Markt 25 - Breda (Van onze Parijse correspondent) PARIJS In twee dagen heeft de ministersconferentie van wetenschap uit j»e landen van de O.E.S.O. (Organisatie van Economische Samenwerking en Ontwikkeling) het gehele program op tijd kunnen afwerken, dankzij de Duitse voorzitter Stoltenberg, die onverbiddelijk de gestelde tijdslimiet aan- "!e|d. De ministers met hun deskundigen hebben deze week naar een me- U'Ste van talen moeten luisteren. Zelfs naar Japans en Turks, maar dat Wc«l gelukkig vertaald, zij liet met horten en stoten. De heer Van Lienden berijdt zijn stokpaardje. Nog steeds kan hij zich gruwelijk kwaad maken als een componist niet die plaats krijgt die hem als schepper van de com positie toekomt. „Alles en nog wat zag je (en zie je nog wel) op be grotingen van muziekuitvoer:«igeil staan: zaalhuur, elektriciteit, gar derobe, tot en met de juffrouw van de retirade. Maar de compo nist Verontwaardigd schudt hij zijn. hoofd, zodat zilvergrijze haren die zijn hoofd omkransen, weerbarstig overeind gaan staan. Net een leeuw die zijn manen schudt. Het tempa- rement van de leeuw heeft hij be houden, maar meer dan veertig jaar buitendienst bij Buma hebben van hem een uitnemend tacticus gemaakt. En in dat licht bezien verwondert het niet, dat Buma de banden die dit bureau met de heer Van Lienden binden, niet zonder meer wil verbreken. Hij zal thans speciaal belast worden met toe zicht op het ten gehore brengen van muziek door kermisexploitan ten. „In de laatste jaren is het m deze sector van het muziekgebruik „wat rustig" geweest. Maar dat be tekent niet, dat de zaken zo vlot liepen", aldus de heer Van Lien den. „Door het ambulante karak ter van het kei-misbedrijf was het voor Buma vaak lastig een. geregeld contact met de ondernemers te on derhouden en deze aan te sporen hun verplichtingen met betrekking tot het auteursrecht te voldoen". ,,De kermisreizigers weten echter, dat zij een officiële toestemming van Buma moeten hebben om van het beschermde muziekrepertoire (het wereldrepertoire dus van alle levende componisten en van com ponisten die niet langer dan vijftig jaar geleden zijn overleden) ge bruik maken. Dat betekent voor mij in concrete een intensiveren van het contact met de kermisreizigers. Dus opnieuw veel reizen en trekken". Of hij daar, nu hij zonder meer zou kunnen genieten van zijn wel verdiend pensioen, niet tegen op. ziet? „Een klein beetje wel. Maar ik ben pas zestig", lacht hij. „En het verplaatsen is nu toch wel iets gemakkelijker dan vroeger, toen er dagen bij waren, dat ik veertig küometer en meer moest lopen. Niet zelden had ik in een weekend meer dan zestig kilometer getip peld. En bepaalde overuren waren er in die tijd niet bij. Als je zo te rugblikt, besef je, dat het niet voor niets is, dat Buma zijn mensen el met hun zestigste jaar pensio neert", constateert hij nuchter. En thans, belast met de sector kermismuziek, is de heer Van Lien den weer bij zijn eerste liefde te ruggekeerd: als 17-jarige, in dienst van de Sacem, had hij nl. precies dezelfde sector onder zich. „Maar wat een verschil tussen het klimaat, waarin wij in die der tiger jaren moesten werken en waarin wij nu kunnen werken. Er zijn jaren geweest, dat voor de diverse rechtbanken in Nederland 4 000 mensen uit het Horeca-bedrijf zich moesten verantwoorden, om dat zij de muziek van het wereld repertoire van Buma ten gehore De drie agendapunten waren: 1. technologische kloof tusgen Ame- erlerzijds en Europa en Japan hderzijds, 2. Het fundamenteel we- hschappelijk onderzoek en 3. de "wisseling van gegevens of infor matie. Wat men twee jaar geleden nog aar vaag wist, is men na twee l r studie beter aan de weet ge- tn- Er is niet alleen een kloof »sen Amerika en Europa, maar er bestaan verscheidene kloven die wisselen naar gelang van de secto ren van de industrie. In het rapport van de Italiaan Rubimacci was het verrassende element dat, ondanks de ze verschillende kloven, de Ameri kaanse voorsprong toch geen aanwijs bare invloed heeft gehad op de econo mische groei en de buitenlandse han del van Europa. Dat betekent met andere woorden dat er toch wel een behoorlijke over dracht van technologische kennis heeft plaatsgehad van Amerika naar Europa, in de vorm van Ameri kaanse patenten. Ondanks dit niet onbevredigende rapport bestaat er in Europa en in Japan toch wel bezorgdheid over de toekomst. Want van evenwicht tussen Amerika en Europa is geen sprake. Verreweg de meeste patenten komen uit Amerika. En van zijn kant is er in Japan bezorgdheid over de mo gelijkheid dat bepaalde onwillige Amerikanen weieens zouden kunnen weigeren patenten aan Japan te ver kopen. Er is een voorstel gedaan om te komen tot een internationale over eenkomst over de patenten. De we tenschappelijke adviseur van presi dent Johnson, de Amerika Hornig voelde daar wel voor, maar Europa moest zich wel realiseren dat de Amerikaanse regering alleen maar baas is over de patenten die zij zelf gefinancierd heeft. En niet de par ticuliere industrie kan verplichten eigen patenten af te staan. Maar hij liet doorschemeren dat dit in de praktijk wel niet zo'n vaart zou lo pen. Het tweede punt, de rol van de uni versiteiten, werd ingeleid door de Zwitser Tschudi, die het standpunt verdedigde dat van praktische toepas_ sing van de wetenschap geen sprake kan zijn, wanneer de universiteiten hun rol van fundamenteel weten schappelijk onderzoek niet blijven spelen. In Europa zal de hoogleraar niet (Van een onzer verslaggevers) EINDHOVEN Philips Gloeilam penfabrieken hebben over 1967 een hogere omzet en winst behaald. Ten opzichte van 1966 steeg de omzet met 8 pet. tot 8,70 miljard gulden en de winst met 2 pet. tot 355 miljoen. De nettowinst per gewoon aandeel ver beterde van 7,53 tot 7,59 gulden. In verband daarmee wordt voorgesteld het dividend op de gewone aandelen te verhogen van 16 tot 18 pet. en dat op de cumulatief preferentie winst- delende aandelen van 8 tot 8,4 pet. In de op 26 april te houden jaar vergadering zal ir. P. F. S. Otten, voorzitter van re raad van commissa rissen, aftreden wegens het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd. De heren W. A. de Jonge, vice-presi- ADVERTENTIE) een fonhalonl tapijt KAMERBREED V.cl MOTECHT ét P. STB. MTR. POSTBUS 39 - HÏfcVERffUM meer uitsluitend op zijn katheder mogen blijven staan. Hij zal zich moeten spiegelen aan zijn Ameri kaanse collega, die weliswaar ook universiteitsprofessor is, maar tege lijkertijd adviseur of leider van een groot bedrijf kan zijn en altijd weer naar zijn eigen universiteit kan te rugkeren. Ook kan de Amerikaanse profes sor gemakkelijk van de ene naar de andere universiteit overgaan, daardoor is doorstroming van weten schappelijke kennis mogelijk. Terwijl In een land als Nederland bijvoor beeld een hoogleraar nooit zeker weet of zijn eigen universiteit hem nog wel terug neemt, als hij twee jaar lang te gast is geweest bij een an dere universiteit. dent van de raad van bestuur, en ir. H. A. G. Hazeu, lid van deze raad, zullen dan eveneens hun functies neerleggen. De heer De Jonge wordt voorgedragen als commissaris als op volger van de afgetreden heer C. Phi lips. In de vacature van de heer Otten in de raad van beheer van Gemeen schappelijk Bezit van aandelen Phi lips wordt als eerste voorgesteld jhr. H. A. C. van Riemsdijk. Van de nettowinst van Philips over 1967 zal 126 miljoen gulden in bedrijf worden gehouden tegen 125 miljoen vorig jaar. De liquide middelen be droegen aan het eind van het boek jaar 743 miljoen (vorig jaar 741 mil joen). Daar op 5 januari van het dividend over 1967 al 6 pet. als interim be taalbaar werd gesteld, bedraagt het slotdividend op de gewone aandelen 12 pet. en dit op de cum. pref. aan delen 2,4 pet. m AMSTERDAM (ANP) De Am sterdamse recherche heeft het zoeken naar de stoffelijke resten van de bijna twaalf jaar geleden, vermoorde Am sterdamse caféhoudster Betje Sche- venhoven gestaakt. De vrouw werd op 17 oktober 1956 door de 44-jarige koopman G. S. en de 52-jarige garderobier Th. van H. om het leven gebracht en volgens hun verklaringen in de Bloemendaal se duinen begraven. Dagenlang diep en over een grote oppervlakte graven leverde echter niets op. De recherche heeft hieruit de conclusie getrokken dat het lijk niet op de aangegeven plaats is be graven. Het derde en laatste punt was de informatie met name aanpassing van computers waarop sterk is aan gedrongen door de Canadees Connol ly, die het probleem zo dringend achtte, dat hij er een speciale com missie voor wilde. Over twee jaar komen de minis ters opnieuw bijeen. In die tijd zal de ontwikkeling door het secretariaat van zeer nabij worden gevolgd. De algemene indruk was: Amerika is Europa ver vooruit. Europa loopt mee, maar met een grote achter stand. Die achterstand is nauwelijks te peilen voor de onderontwikkelde gebieden. In de komende twee jaar zal het secretariaat nog extra aandacht besteden aan Spanje, Por tugal, Griekenland en Turkije, j l? Uit simpele advertenties krijg je vaak een opmerkelijk goed beeld van de tijd waarin je leeft. Neem nu deze uit het Bossche Bisdomblad: „Aange boden voor redelijke prijs: 100 splin ternieuwe ijzeren processiepalen (bl. geverfd) met bijbehorende beton blokken en wit-gele vlaggen." Dat hiervoor moeilijk een koper te vinden zal zijn, staaf, zo vast als een processiepaal boven wijwater. Ik heb u vandaag een hoop mede delingen te doen, waarmee u enigs zins op de hoogte blijft van deze tijd en deszelfs gedachtenkronkels. Zo heeft een vindingrijke begrafenis ondernemer in Atlanta (Georgia, V.S.) in navolging van hen die ,,drive-in"-bioscopen, dito ker ken en restaurants in het (Ameri kaanse) leven hebben geroepen, een „drive-in"-rouwkamer geopend. Familieleden en kennissen van een overledene kunnen bij hem, zonder uit hun auto te stappen hun dier bare dode" de laatste eer bewijzen. Hij is voorlopig begonnen met een vijftal vitrines, waarin hij de lijk kisten een paar dagen en nachten lang te kijk stelt. Wat hem tot deze praktijk heejf bewogen? „Ik dacht aan al die mensen die maar weinig tijd hebben om een bezoek af te leggen, of die zich niet speciaal voor de gelegenheid willen kleden, of die midden in de nacht nog afscheid willen nemen van een dierbare". Een grote Rijnmond opzetten (Rot-, terdam). In een reclamefolder over kam- peertenten en andere (Hiswa) -arti kelen werd een luchtbed aanbevolen mef een tussenbaan om, aldus de folder ,,het naar elkaar toerollen te voorkomen". Binnenkort zal, naar minister Polak heeft toegezegd, artikel 117 van het wetboek van strafrecht over het beledigen van bevriende staatshoofden gewijzigd worden, Dat betekent voor een aantal per sonen die nog een en ander op hun lever hebben, Delf-gaauw opschie* ten. Een Loosduinse tuinder merkte onlangs tot zijn schrik dat de sla in zijn kassen veel sneller groeide dan de bedoeling was. De oorzaak bleek te liggen in het feit dat vlak naast des tuinders kassen een voet balveld lag, waarop een Haagse af delingsclub trainingsavonden bij kunstlicht hield. De lampen besche nen behalve het voetbalveld ook rij kelijk de belendende kassen. En de sla voer er (te) wel bij. De bisschoppen in de Skandinavl- sche landen hebben besloten dat ook een katholieke vrijmetselaar als nor maal gelovige benaderd zal worden. Overigens is dit eigenlijk allang ge bruik, omdat men. de orde niet meer zozeer als een de kerk vijandige be weging maar meer als een „sociale club" is gaa beschouwen. Loge-isch, Er heerst paniek in de wereld van hef goud. Speculanten denken hun slag te slaan en in Amerika krijgt men een benauwd gevoel. Gehoord: Johnson goudrenet. Goud schittert het meest waar de deugd niet meer schijnt, evenals de sterren pas gaan schitteren wanneer de zon is ondergegaan, heeft Ed ward Young eens gezegd. De stichting „Polipeil" heeft na de tv-uitzending „Duidelijk s.v.p." on derzocht hoe „men" over de deelne mende politici denkt. AR-kameriid Aantjes was het meest in de smaak gevallen. Het minst acceptabel en eerlijk bleek Boer Koekoek, op één na de minst acceptabele en de minst eerlijk politicus was volgens de ge- enquêteerden KVP-er Schmelzer. Denkertje: Zo eerlijk als bladgoud. MERIJN (ADVERTENTIE)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 27