I )e^e!Ud
DE
ONDERAARDSE
STAD
peekEScloppenburg
C.H.U.-jongeren
voelen
zich bedreigd
mis
mdcn
uw huid...
alléén wontsdüg en donderdag
EN MODEKOOPJES
Lekker tot de laatste drup
DRUKKER
wilt, kan dat
n Breda, van
donderdag 14
10.00 en 12.00
0 en 1.6.00 uur.
)ok schriftelijk
nt de brief dan
Nederlanden
ig Personeel-
iovenstraat 2,
)n 070-184280,
Jk
DE GOEDE FEE
Open brief aan AR.C.HÜ. en K.V.P.
BALA BOEMA
ratótóKr"-'
27.50
Radicaal
ONZE SOES
Vertrouwen
de matras waarop u
werkelijk uitrust!
Gevechten in Tibet
Vlotte )on9enSTr^entó/dwo|d55a/45.
starttTmode?met 'verstelbare bar
fn echte jongenskleuren.
verlaagde prijs 1,6 l3ai
m. W. t- "rrl,b,M 19-7
Het is nu helemaal duidelijk. Grote
Charles staat voor mij vierkant in
zijn hemdsinds de heer M. de Lau-
naydie bezig was met een studie
over De Gaulleonlangs een beroemd
grafoloog heeft opgezocht. Hij liet
de grafoloog het handschrift van de
generaal zien, zonder de schrijver te
noemen. De grafoloog: „Uit dit hand
schrift blijkt een groot gebrek aan
zelfvertrouwen."
In de p&c grabbelton op de jongensafdeling vindt
u iedere week kwaliteits-restanten voor grabbelprijzen.
i
verlaagde prijs w y
W. aojgtng p mm b v B a i w
maat 164 14.75
om te Breda, vraagt voor
kan, in ons nieuwe be
ne persen zich ontwikke-
kwaliteitsdrukwerk.
il reis- en pensionkosten-
ondeling, Zustersveld 26,
22411.
Nationale-Nederlanden
BA6BLAB BE STEM VAN WSENSBAS 13 MAART 1968
s en kruiden,
asis voor Inka huld
ig. Want alleen de
svat ólle heilzame
lie uw huid nodig
la heeft 5 assorti-
roor 5 huidtypen,
wei
m
n en/of huki-atfvles:
'metic n.v.
nlaan 9-13, Laren CN-H).
Tièrestraai 45, Brussel.
(ADVERTENTIE)
•.w .rewewr* "S-:
riante villa werd getekend door Lowieke van Noort, Patrijsstraat 9, Breda.
iNKA
Sylvia Driesprong,
Oosterhoutseweg 119,
Teteringen,
Aan de rand van een groot bos
staat een huisje. Een heel aardig
huisje met een rieten dak, rode ven
stertjes en een groene deur. Daar
woont de familie van Dam. Vader van
Dam is niet rijk, zodat moeder wat bij
moet verdienen met naaien. Op een
goeie dag zegt moeder tegen haar
dochter Marijke: „Ga jij even naar
mevrouw van der Wegen deze japon
brengen. Hier is een briefe met de
prijs erop, raak het vooral niet kwijt'
„Goed moeder," zegt Marijke. Ze
pakt haar klompjes en de grote eier-
korf. Ze slaat een omslagdoek om en
gaat op stap. Ze lopt het bospaadje
op. Ze neuriet een liedje dat ze op
school geleerd heeft. Als het plotse
ling donker wordt staat ze stil.
Het begint te regenen en te donde
ren. Haar ogen worden echter groot
als ze onder de boom een fee ziet
staan. Het regent nu ook niet meer,
maar het is heel licht geworden. De
fee draagt een wit gewaad met zilver
afgezet. Op haar hoofd draagt ze een
gouden kroontje, in haar hand een
gouden stokje. Met haar zachte stem
zegt ze „Zo kind, doe je boodschap
pen voor je moeder?" „Ja mevrouw"
zegt Marijke. „Zo dan ben je een lief
kind. Ga eens met me mee".
De fee slaat met haar stokje tegen
een boom en plotseling staan Marijke
en de fee in een grote ruimte vol gou
den bekers en zilverkleurige gordij
nen. Er staan stoeltjes van goud met
diamanten pootjes. En er hangt een
zilveren lamp die een roze licht ver
spreidt. „Oooh", zegt Marijke „Prach
tig, he, meisje", zegt de fee, „hoe heet
je eigenlijk?".
„Marijke". „Nou, Marijke, dan mag
jij van mij een wens doen, zeg maar
wat je hebben wil". Marijke weet niet
zo gauw wat ze zeggen moet. „Ik
wens, ik wens ik weet het niet"
Dan zegt de fee: „Zal ik eens voor jou
een wens doen?". „Goed" zegt Ma
rijke.
Even draait de fee haarstokjes in 't
rond. En dan voelt Marijke plotseling
dat ze er heel anders uitziet. Ze
draagt een roze satijnen jurk met dia
manten knoopjes en mooie strikken.
Ze heeft prachtige muiltjes aan en
pijpekrullen met strikken. De fee
pakt een spiegel. Marijke weet niet
wat ze moet zeggen. De fee loopt naar
een kastje en haalt er een stokje uit.
Het is gewoon een takje van een
boom. Ze geeft het aan Marijke. Ze
zegt: „Ga nu naar huis, als je iets te
wensen hebt dan draai je driemaal
met het stokje en spreek je wens uit.
Ze tikt met haar stokje tegen
de wand en even later staat Marijke
in het bos. Ze zal nu maar naar huis
gaan, denkt ze. Ze huppelt het paadje
af maar plotseling roept ze „Au, au".
In een slaapkamertje opent een
meisje dat in een droom uit bed ge
vallen is haar ogen. Het is hoog tijd.
ze moet naar school.
„O, ik wou dat ik echt dat stokje
had", zuchtte ze, „dan zou ik wensen,
dat ik nooit meer naar school hoef
de".
ANJA DE KLERK,
Hoge Vaartkant 8
Etten-Leur.
De grote weide staat vol groene grashalmen. Het zijn er zoveel dat
niemand ze tellen kan. Midden in die wei zit het kleine elfje te kij
ken naar een grasspriet die geknakt en afgebroken is. Een mier
maakt er zich druk mee en pakt het grasje met zijn grijpers vast. Hij
zet zich schrap en trekt uit alle macht, maar de halm is veel te
zwaar en komt niet van zijn plaats. Nu loopt het miertje weg. Door
die geweldige graswildernis rent hij voort om hulp te zoeken, en daar
ontmoet hij al een andere mier. De twee staan stil, raken elkaar aan
met hun voelsprieten, en zo vertelt de een aan de ander dat hij een
prachtige balk voor de onderaardse stad heeft gevonden. Een derde
mier komt erbij en een vierde wordt aangehoudenEn nu ziet het
elfje hoe de vier dappere arbeiders terugkeren naar de gebroken
grasspriet. Ze lopen eromheen, klimmen erlangs naar boven en weer
terug. Nu overleggen ze hoe de zware balk het best versleept kan
worden. Twee grijpen hem aan het ene, twee aan het andere eind.
Voetje voor voetje komen ze met hun gevaarte vooruit. Onderweg
komen de vier mieren nog weer eens vier andere tegen en nu dragen
ze met zijn achten. Het gaat met een flink vaartje recht op het doel
af: een bergje op de weidegrond waaronder het mierenvolk woont.
Er was eens een reus die heel
veel van ijsberen hield. Hij kon er
wel honderd op. Hij at de ene na de
ander op. En op het laatst was er
geen ijsbeer meer te zien. De reus
dacht: waar zitten die ijsberen toch.
Ze zullen zich wel verstopt hebben.
Ze willen natuurlijk niet graag opge
geten worden, maar dat moet toch.
Ik zal ze eens roepen. „Beertjes,
waar zitten jullie?" „Hier ik ben de
laatste beer die nog leeft, de ande
ren zijn allemaal dood. Ze waren niet
doodgegaan als jij er niet geweest
was." „Hoezo", vraagt de reus. „Nou,
hij hebt ze opgegeten". „Wat?", zei
de reus, „Nou als dat zo is, dan zal
ik maar aan jou beginnen". Slok,
slok. Die is ook al op. Een week
daarna zei de reus: „Ik begin honger
te krijgen. Hij had de hele week
nog niets gegeten. En toen is hij
dood gegaan van de honger want er
waren geen ijsberen meer. Nu weet
je waaróm Bala Boema dood is ge
gaan.
Lucia Schalk, 10 jaar,
Beeksestraat 95,
Prinsenbeek.
Dichter bij huis weten we er trouwens
ook van mee te praten. „Eerbied voor
hoger geplaatsten is sterk en wijd
verbreid in Holland" (zegt de jonge
politicoloog Arend Lijphart in een
splinternieuwe studie).
Daarom REGENT het hier zo dik-
wijls.
k
De heer Lijphart slaakt meer le
zenswaardige kreten in het binnen
kort verschijnende boek: Verzuiling,
pacificatie en Kentering in de Neder
landse politiek. Zoals deze: „Steun
pilaar van de stabiliteit der Neder
landse democratie is de KVP."
En logischerwijs concludeert hij
dan: „Nu de KVP is opengescheurd,
dreigt het wankel evenwicht tussen
de vier blokken in de Nederlandse
bevolkingsgroepen, dat door behen
dige leiders steeds behoedzaam in
stand is gehouden, verloren te gaan."
(Die vier blokken zijn volgens Lijp
hart vier praktisch naast elkaar le
vende „naties": katholieken, calvi
nisten, socialisten en liberalen),
k
Gehoord vanuit Hilversum: „Rap-
pardheid".
Een ingezonden-brievenschrijver in
een andere dan deze krant schrijft
n.a.v. het op- en uittreden van de Ra
dicalen: „Eindelijk kunnen wij weer
KVP stemmen!"
Houdt u vast! „De meesten van ons
zijn in cultureel opzicht te amorf ge
bleven om een feestelijk gemis als
gemis te herkennen." (Dr. J. Riems
dijk, sec-retaris van de Raad voor de
Kunst)
Schuld hieraan is misschien wel
voor een belangrijk deel het gemis
aan mededeelzaamheid bij sommigen
van ons, die een geestelijk, bezit
slechts als hun eigen bezit beschou
wen. Nietwaar?
mode lot uw dienst hikim)
Geen gelegenheid om zelf te komen? Bel, bestel, p&c bezorgt 't thuis.Tel. ^3344
k
Aardige meisjes in mini-kledlj
moeten het effect niet bederven door
geërgerd te kijken als hun benen wor
den bewonderd. Aldus Richard Hoff
man, advocaat, theaterproducent en
schrijver in New York.
Mogelijk vinden die geërgerde aar
dige meisje, dat lang niet alle man-
nenblikken bewonderende blikken
zijn.
Linkse yell: „Ho Tsji Plus!"
de vloer in de slaapzaal!" roepen ze.
Maar een dikke kinderverzorgster
stuift boos naar buiten. „Sssst!"
sist ze. „Stilte! We kunnen hier van
daag niemand gebruiken want de lar
ven moeten zich juist inspinnen in
hun cocons. De grootste rust is hier
geboden". En ze kijkt toe hoe de ar
beiders verder gaan met hun balk.
„Laat ons de balk dan maar naar
het poppenhuis brengen", zeggen de
acht tegen elkaar. Het elfje vraagt
zich af of mierenkinderen met pop
pen spelen „Hier is een balk
om het dak te repareren!" roepen
zij bij het volgende huis. Maar een
verpleegster holt op de 8 dragers af.
„We kunnen vandaag geen vuile boel
in huis hebben", zegt ze, want dit is
een grote dag: alle ingesponnen mie
renkinderen hebben zo zoet in hun
wiegje gelegen. Nu is hun tijd als
„pop" voorbij en we helpen ze juist
eruit te stappen. Maak dus maar dat
je wegkomt!" En de verpleegster
holt weer naar binnen.
„Kom jongens", dan maar naar de
school!" roept de voorste van de
acht mieren. Het elfje wordt nu ge
dragen naar een groep huizen mid
den in een park. Hier staan verschil
lende scholen waar de jonge mieren
die uit de pop gekropen zijn, hun taak
in het leven kunnen leren. In het
ene gebouw wordt onderricht gege
ven in voedsel vergaren. In 't andere
worden soldaten voor de verdediging
van de stad opgeleid. In een derde
leren de mi°ren het bouwvak in een
vierde studeren er voor kinderver
zorgsters, verpleegsters, kinderjuf
frouw of onderwijzer.
„Hier is een balk voor het gymnas
tieklokaal!" riepen de acht mieren.
Maar niemand komt naar de poort
gelopen om te zeggen dat ze binnen
mogen komen en ook niet om te zeg
gen dat ze maar door moeten gaan.
Dat komt omdat het juist de laatste
schooldag is en alle jonge mieren zijn
geslaagd. Er wordt gezongen en ge
lachen, er heerst groot feest.
„Dat treft!" zegt de eerste mier.
„Vanavond begint het zomerfeest, je
boft!" „Nou", vallen de andere mie
ren hem bij, „jij boft zeker. In één
dag maak je het hele mierenleven
mee". Het elfje weet wel wat het
zomerfeest is.- Dan krijgen alle jonge
mieren die de school hebben afge
maakt, vleugels. Twee dagen lang
vliegen ze in zon- en maanlicht, dat
heeft het elfje al vaak gezien. Na
die twee dagen vallen de velugels
af en dan begint het werkzame le
ven van de ijverige mieren. „We la
ten de balk hier gewoon in het park
liggen en we brengen je naar bin
nen", besluiten de mieren. „Ieder
een heeft het nu zo druk met zich
zelf niemand zal je opmerken. Als
vanavond onze gevleugelde kinderen
de stad verlaten, sluit je je maar bij
ze aan. Het zou anders nog wel
eens moeilijk kunnen worden om je
ongezien weer de stad uit te smok
kelen".
Het elfje gaat een feestzaal binnen,
neemt afscheid van haar acht vrien
den voegt zich bij een groep die met
trillende vleugels al klaar staat voor
de start. Zoemend en sjirpend snel
len de gevleugelde mieren naar een
poort aan het eind van het park.
Daarachter schijnt het verblindend
Een dikke mus die bezig is zijn
nest op te knappen, ziet hoe op de
grond een sterke halm beweegt. Die
zou hij best kunnen gebruiken!
Tsjiep, tsjiep, roept hij en neemt al
een duik. De mieren verstijven van
schrik, maar nu komt het elfje tus
senbeide. Zij vliegt op en strijkt neer
op de geknakte spriet, trilt met haar
groene vleugeltjes en verjaagt de
mus: „Zoek eens gauw iets anders
voor je nest!!". De mieren zijn aan
een verschrikkelijk gevaar ontsnapt.
Ze laten hun halm even liggen en
strijken met de voelsprieten over
haar handen. „O, menen jullie dat?"
antwoordt het elfje, want ze ver
staat natuurlijk de mierentaai. „Ja
zeker", zeggen de mieren, „als jij
er niet geweest was, waren we nu
al niet meer in leven. Zeg maar
waar we je een plezier mee mogen
doen". „Neem me mee naar de on
deraardse stad, want die zou ik zo
graag eens zien. Ik weeg helemaal
niets en kan dus best op deze gras
spriet blijven zitten". Dat staan de
mieren-bouwvakkers toe en zo komt
het dat er voor het eerst zo lang
de mierenstand bestaat, iemand bin
nenkomt die er niet woont.
Bij de stadspoorten staan bewakers
die elke binnenkomende mier besnuf
felen: „Ja, jij hoort bij onze stad,
ga maar door Zij zien het elfje
niet want zij heeft zich onder haar
groene vleugeltjes verborgen. Als zij
de wachters voorbij zijn wordt ze
als een prinses op een troon de stad
binnengedragen. Het gaat door stra
ten en langs pleinen waar een druk
te van belang heerst en langs hui
zen waar van alles te doen is. De
bouwvakkers houden halt voor een
gebouw waar de miereneieren wor
den bewaart en roepen: „Hier is een
balk voor het plafond in de gang!"
Maar 'n boze eierbewaarder komt aan
de deur en snauwt: „Niemand mag
hier binnen, want vandaag komen
de eieren uit!" De deur wordt hard
dichtgeslagen.
De acht mieren nemen de geknakte
spriet weer op en dragen hem ver
der naar een ander huis, waar de
larven die uit de eitjes zijn geko
men, worden opgepast door kinder
verzorgsters. „Hier is een balk voor
An Mac Gillavry.
De booi'd van dit heren spoftsïttrt
kan zowel open als dicht worden
gedragen. Praktisch! no-ifon
kwaliteit. In 4 mannenkleuren
wrie»9do póf» @„90
^r^-c-Uroen
k
Is het u nooit opgevallen dat bijna
alle geadverteerde horloges op acht
over tien staan? In een vraag-en-ant-
woordrubriek las ik: In advertenties
staan horloges altijd op tien over tien
of op tien voor twee, omdat men
a.h.w. geneigd is in een wijzerplaat
een gezicht te zien. Bij bovenge
noemde standen van de wijzers heeft
het gezicht een lachende uitdrukking.
Vandaar.
k
Rechtse kreet: „Go Tsji Minhl"
k
In de bulderbaanvan een van de
drukste vliegvelden in Florida, in
Miami, staat een kerk, waar nooit
meer een gelovige binnentrad, omdat
gebeden en preken door het vliegtuig
lawaai volkomen onverstaanbaar wa
ren. Een dominee kreeg evenwel een
lumineus idee. Hij trommelde alle
dove gelovigen uit de stad bij elkaar
en houdt nu elke zondag weer dien
sten, zij het in gebarentaal.
Een idee voor de bewoners van het
Amsterdamse Buitenveldert, waar dit
vermoedelijk niet aan dovemansoren
gezegd zal zijn.
MERIJN
In hun open brief wijzen deze
jongeren erop, dat zij nog voldoen
de vertrouwen in de K.V.P. hebben
om met hen het gesprek in de 18
voort te zetten. Slechts een deel
van de K.V.P.-radicalen heeft hun
partij verlaten. Onder de trouw ge-
blevenen bevinden zich vele promi
nenten. Een vertraging van het ge
zamenlijk gesprek betekent, aldus
de brief, in feite een keuze voor de
uitgetreden radicalen en een gebrek
aan vertrouwen in het oordeel van
hen die loyaal gebleven zijn. „Loy
aliteit zou dan gestraft worden."
In Voorhout zijn twee leden van
de K.V.P.-fractie der gemeenteraad
radicaal geworden. Het zijn de he
ren A. J. van der Lans en N. H. van
Schooten, die langdurig beraad met
het K.V.P.-bestuur der afdeling en
de raadsfractie tot hun besluit kwa
men.
Gedurende de lopende zittings
periode zullen zij in de Voorhoutse
raad een tweemansfractie van radi
calen vormen.
licht van de ondergaande zon. Met
twee, drie tegelijk betreden ze de bui
tenwereld, spreiden de vleugeltjes uit
en zwermen weg, de zon, de maan
en de sterren tegemoet.
Ook het elfje is naar buiten ge
komen, ook zij vliegt uit op haar
groenglanzende vleugeltjes. Maar ze
strijkt neer midden in de grote wei
om te gaan dromen over de onder
aardse stad.
(ADVERTENTIE)
Onze poes is een snoes
en daarom noem ik hem Soes.
Soes vind ik een leuke naam,
en hij is overal voor bekwaam.
Laatst nam ik hem mee naar Tante
[Jo.
Hij speelde toen met Ko.
Ko is ook een poes
net zo'n poes als onze Soes.
Weet je wat ik vind
als ik Soes aan een touwtje bind
en met hem ga wandelen op de hei
wil hij niet meer met Loes of Jan,
[alleen met mij.
Anja van Oosterhout
Zundertseweg 13,
Etten-Leur.
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De christelijk - historische jongeren zijn ervan overtuigd,
dat de P.v.d.A., D '66, aangevuld met afgescheiden christen-radicalen en de
V.V.D. verkiezingen willen forceren en daarom voortdurende aanvallen
ondernemen op de christelijke coalitie. Daarom moeten de besprekingen in
de groep 18 volgens deze jongeren zo spoedig mogelijk hervat worden.
DE UNIE VAN ARBEIDERS in de
Amerikaanse autofabrieken heeft
besloten, dat zij op 20 maart in de
bedrijven van de American Motors
Corporation (AMC) het werk zal
neerleggen als er dan geen nieu
we arbeidsovereenkomst zal zijn
bereikt.
CALCUTTA (A.F.P.) Bij ge
vechten tussen Tibetanen en groepen
die de culturele revolutie in China
aanhangen, zijn de afgelopen drie
weken in verscheidene Tibetaanse
steden in totaal meer dan 700 doden
gevallen.
Dit schrijft het Engelstalige dag
blad van Calcutta.
Volgens het blad zijn de partijen
ongeveer even sterk. In Tibet schjjnt
een ware burgeroorlog aan de gang
te zijn. Uit verscheidene grensgebie
den zouden eenheden van het Chi
nese leger zijn teruggetrokken. Hon
derden Tibetanen vluchten naar Ne
pal, aldus het blad.
Ook al streven de christelijke
groeperingen naar een progressieve
koers, zoals de Arjos, de C.H.J.O. en
de radicalen willen, dan zal men oog
moeten blijven hebben voor de
eigen identiteit van onze partijen.
Hoezeer wij ons ook verwant voelen
met de radicalen, toch zal naar onze
overtuiging het gesprek van de acht
tien (vertegenwoordigers uit de
A.R., de C.H.U. en de K.V.P. over de
christelijke partijvernieuwing) des
noods zonder hun goedkeuring door
moeten gaan", aldus de christelijk-
historische jongeren in een open
brief aan de besturen en de fractie
voorzitters van de A.R., de C.H.U. en
de K.V.P.
(ADVERTENTIE)
