Praagse studenten
zochten symbool
aan graf Mazaryk
T4RV0
ISJECHEN experimenteren met het socialisme
I jesrelDü
Doelkracht
FRONTVORMING TEGEN „LINKS EN VIES"
ÜÏÏARVO
Wat doe |e met trek
bij een pilsje?
Danpakjezo'n
lekker blikje vlees!
GEEN UNIFORM TE ZIEN
iw zich blij en
jt. Alles wat er
ver dat geklie-
ilijk, mevrouw,
doen? Zanussi
wasautomaat
;i neemt u alle
moment dat u
'raag de folder
dealer/vakman
oon 020-51111.
IJDELHEID
KOEKOEK
CENSUUR
„Wanhoop"
Symbool
Jk
De stoet
fis <30© 0ü©©QB 2
Moutbrood
morgen nemen-,
zèlS proeven!
ITER SPOELEN
ProcesJonhson-affaire'
7
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 12 MAART 1968
9
ANAINM HZI0K12M
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT Achter de bestuurstafel hangt een metersbreed spandoek:
„Christen Democratische Unie Nieuw-Rechts vormt eenheid". Aan de
muren van de bovenfoyer van Esplanade in Utrecht hangen affiches van
de C.D.U.„Eenheid van alle christenen" en ook: „C.D.U. juist nu", een
overigens van de C.H.U. gestolen slagzin.
Als CDU-voorzitter mr. dr. A. Zeegers de jaarvergadering van zijn splin
terpartij opent, zijn er nog geen honderd man in de zaal. Een schamele
beloning voor de inspanningen van het secretariaat, dat 1200 uitnodi
gingen verstuurd heeft. De ijver, toewijding en aandacht van degenen
die wel gekomen zijn, vergoeden in de loop van de middag het ver
driet om de thuisblijvers.
Er staan twee belangrijke punten op het programma: een rede van de
burgemeester van Gorinchem, mr. L. R. J. ridder van Rappard, die dit
maal zijn boordevolle gemoed zal luchten over de „linkse terreur van
Hilversum en Bussum" en daarna een forum, het belangrijkste deel van
de middag. Onder leiding van Willem Smit, een moeizaam sprekend
doch goedwillend C.D.U.-bestuurslid, discussiëren drie extreem rechtse
prominenten over de vraag, of een rechtse concentratie in ons land
wenselijk is.
Die drie zijn: mr. H. Kronenburg,
Tweede-Kamerlid van de Boeren
partij, CDU-voorzitter Zeegers en
ridder van Bappard, die behalve
burgemeester, bestrijder van alles
wat links is, en voorzitter van de
internationale vereniging van im
kers ook nog voorzitter van de Li
berale Staatspartij.
De samenstelling van het forum
alsmede de tekst van het reeds ge
memoreerde spandoek doen ver
moeden, dat aan deze vergadering
het een en ander is voorafgegaan.
Het blijkt juist. Rechts Nederland
is aan het werk gegaan, dat wordt
al gauw duidelijk.
Wat vinden de forumleden van
een rechtse concentratie? De rid
der krijgt het eerst het woord. Hij
spreekt zich zonder omwegen uit
voor een bundeling van alles wat
rechts is. In 1967 heb ik zelf, aldus
de edele burgemeester, serieuze
pogingen gedaan om een rechtse
federatie tot stand te brengen. Maar
dat is door weigering over-en-weer
van diverse groepen mislukt. Nu is
de tijd aangebroken.
De ridder vindt dat het klimaat
in ons door de linksen en radicalen
verpeste land, waarin de bescha
ving naar de donder gaat, zeer
gunstig is. „We moeten elke ijdel-
heid opzij zetten en alles bij elkaar
gooien", zegt hij.
Mr. dr. Zeegers, die er voor een
man met zulke fanatieke politieke
opvattingen merkwaardig vriende
lijk uitziet, is het met hem eens:
het is tijd om te handelen, hoe eer
der hoe liever.
Dan krijgt Kronenburg het woord.
De zaal spitst extra de oren. Kro
nenburg is verreweg de belangrijk
ste man van het forum, want ten
slotte zit de Boerenpartij al met
zeven zetels in de Tweede Kamer.
De CDU en de Liberale Staatspartij
hebben bij de verkiezingen tot nu
toe altijd hun hoofd gestoten. Ze
zijn nog niet doorgedrongen in het
Walhalla van de vaderlandse po
litiek, de Tweede Kamer, waar
de politieke wilsvorming bepaald
wordt, zoals Zeegers het uitdrukt.
Maar willen de boeren wel een
rechter concentratie? Ze blijven
toch wel in de 'kamer.
Wat Kronenburg zegt, is een ver
rassing: De Boerenpartij wil wél
een rechtse concentratie, zo spoedig
mogelijk zelfs. „Ik zou niets liever
doen dan zo gauw mogelijk bij
elkaar komen", zegt de Bredase ad
vocaat. „En laten we dan maar het
zelfde doen als in Brussel: de klok
stil zetten, totdat er resultaten ge
boekt zijn".
Kronenburg motiveert zijn stand
punt: hij zegt, dat de Boerenpartij
de situatie in het land hoogst ern
stig vindt. We zijn, zegt hij, in een
zelfde soort extremisme vervallen
als in Duitsland vóór de oorlog.
Nederland is sinds 1945 zijn natio
nale karakter kwijtgeraakt. Door
de armzalige dekolonisatiepolitiek
en de ontvoogding van Indonesië is
aan de autoriteiten de luister ont
vallen. Er is een psychologisch pro
ces aan de gang, waarbij liefde
omslaat in haat. De christelijke
voorzichtigheid is verdwenen, roept
hij uit. Men draaft maar door.
Hij keert zich fel tegen het vier
de forum-lid, Rob Vermaas, CHU-
jongere en lid van de „Groep van
18", politiek bijna een radicaal, die
zich met bewonderenswaardige
moed in het hol van de leeuw heeft
gewaagd en zijn hoorders kort
maar zeer. krachtig duidelijk maakt,
wat hij tegen hen heeft. Jullie zijn
egoïsten, zegt hij ongeveer, want
jullie zijn tegen ontwikkelingshulp.
Jullie zijn bang voor lange haren,
voor bloot, jullie zijn aanhangers
van de heilige Johannes Benedic-
tus van Heutsz en jullie zijn voor
rassendiscriminatie, want jullie
steunen Zuid-Afrika en Rhodesië.
Kronenburg gebruikt even harde
termen: „Vermaas kan nauwelijks
doen alsof er in dit land niets aan
de hand is, terwijl we zitten met
die drie derwisjen, KRO, NCRV en
de VARA, die dag en nacht onze
rust vergallen".
Het zo te zien merendeels tot de
gezeten burgerij behorende, siga-
renrokende publiek, dat zich tijdens
de woorden van Vermaas nauwe
lijks kon inhouden, barst nu los in
een geestdriftig applaus, begeleid
n Een symbolische foto? Van links
naar rechts de heren Van Rappard,
Kronenburg en Zeegers, vertegen
woordigers van de drie partijen,
die elkaar in Utrecht vonden.
door uitroepen als: „Juist! Zo is
het! Precies!" In zijn verdere ver
klaringen blijft Kronenburg even
duidelijk: zijn woorden bevatten
een compleet huwelijksaanzoek aan
de rechtse broeders om samen de
strijd aan te binden. Hij citeert
zelfs het evangelie: „Wie zijn leven
wil behouden zal het verliezen".
De Boerenpartij wil het leven, niet
behouden. De Boerenpartij heeft
de bereidheid om zich te geven
voor het landsbelang. De Boeren
partij wil zelfs niet onverkort vast
houden aan haar naam. Het gaat
om de natie. Een grote bundeling
van rechts zal een zeer grote trek
pleister zijn voor de vele teleurge-
stelden. Laten we niet te pessimis
tisch zijn over onze kansen. Aan de
rechterzijde van de VVD, de KVP,
de ARP en de CHU zitten veel
mensen die het met ons eens zijn,
zegt Kronenburg, „Na mijn verkla
ringen in de kamer over Zuid-
Afrika en de NAVO kwamen er
achter het gordijn confessionele ka
merleden naar me toe om te zeg
gen: ik ben het helemaal met je
eens, maar bij ons kunnen we dat
niet meer zeggen".
De verklaring van Kronenburg
is zo duidelijk, dat de zaal het nog
niet helemaal gelooft. Ridder van
Rappard maakt duidelijke bemer
kingen. „Een rechtse doncentratie
heeft kansen, als we Koekoek zover
krijgen, dat hij zichzelf verloo
chent". Hij waarschuwt de zaal, dat
Kronenburg voor zichzelf heeft ge
sproken en niet namens de Boeren
partij. Kronenburg zegt later uit
drukkelijk tegen ons, dat hij wél
namens zijn' partij heeft gesproken.
Het overleg is zelfs al begonnen.
In de zaal steekt mijnheer Schre-
gardus zijn vinger op. Hij is des
tijds in de roerige periode van de
Boerenpartij, geroyeerd, met vele
andere leden, waarvan een aantal
toen de Noodraad vormde. „Er zijn
in de Boerenpartij dingen gepas
seerd" zegt hij, „die niet democra
tisch waren. Is de partij wel demo
cratisch genoeg om een rechts front'
te sluiten?"
Kronenburg antwoord zonder
merkbare aarzeling: Koekoek heeft
jaren moeten vechten om een vaste
groep kiezers te winnen. Dat heeft
moeilijkheden meegebracht. Er zit
ten in de Boerenpartij hoekige ke
rels, maar die hoekigheid siert hen.
Zolang als ik in de partij zit, wordt
de democratie en het overleg in de
partij met grote nauwkeurigheid
beoefend". De bezwaren van de
mensen die geroyeerd zijn hebben
wellicht grond, meent hij, maar we
zijn hier om te vinden wat bindt en
niet wat scheidt". In het hieropvol-
gende applaus komt Schregardus
niet meer aan het woord. Hij geeft
met een handgebaar te kennen, dat
hij na deze verklaring over zijn
bezwaren wil heenstappen.
De ultra-rechtse groeperingen
hebben elkaar niet alleen gevon
den in hun bereidheid tot politieke
actie, ze zijn het nóg roerender eens
in hun afkeer van Hilversum en
Bussum. De aanwezigen luisterden
soms ademloos, soms geestdriftig
applaudiserend ruim anderhall uur
naar ridder van Rappard, die op de
van hem bekende wijze de strijd
aanbindt tegen alles wat links en
vies is".
Hij spreekt over de stupiditeit
van kamerleden en zelfs ministers
ten aanzien van essentiële zaken
van onze grondwet, over de nonsens
die professoren uitslaan, over de
overheid die de burgers niet be
schermt tegen de hersenspoeling
van radio en televisie. „Als de over
heid ons niet meer binnen mini
male grenzen beschermt, dan komt
de tijd dat wij die bescherming
zelf zoeken. Als ik de mensen zou
oproepen om te demonstreren, dan
zouden er 100.000 man naar Den
Haag trekken. Dan zou de rege
ring weten, dat ze faalt, dat ze niet
lijdelijk kan blijven toezien. De
kijkers hebben betaald om niet ge
hinderd te worden".
Hij lucht zijn gemoed over die
radio- en teveejongens, „heren met
een zo kleine intellectuele, cultu
rele en psychologische basis, dat ze
amper een MULO-diploma kunnen
halen". Wat die heren doen is pro
vocatie, kwetsen, ontluistering van
het mensbeeld. „We moeten open
staan voor andere denkbeelden"
noemen ze dat. Ik hoef toch warem
pel niet open te staan voor het
riooivocht van een ander". Ze zijn
niet alleen vies, nee, „onze tegen
standers zijn bovendien zo godver
laten laf en wankelmoedig. Je
hoeft maar even je mond open te
doen of er wordt gejankt".
De ridder vindt dat de tijd is
aangebroken om in tfe grijpen. „Ik
meen dat in deze tijd een bepaalde
censuur omisbaar is. We hebben
al preventieve censuur", zegt hij
en verwijst naar de filmkeuring en
de bevoegdheid van burgemeesters
om voorstellingen te verbieden.
„Censuur is een van de schutting
woorden van deze tijd". Hij vindt,
dat de overheid had moeten ingrij
pen, toen Mies Bouwman profes
sor Delfgaauw interviewde, dooi
de knop om te draaien. Hij besluit
met een oproep: „Het moment is
aangebroken. We kunnen de ves
ting stormrijp maken. Wanneer wij
gezamenlijk hiervoor gaan vechten,
dan halen we de gewone man".
Onder donderend applaus keert
de ridder naar zijn plaats achter de
tafel terug. Het applaus houdt aan
en wordt nog sterker als het be
stuur oprijst, gevolgd door de hele
zaal. De ridder krijgt een staande
ovatie. Hij heeft het maar weer
eens mooi gezegd. Er komt zelfs
voetengeroffel bij, als voorzitter
Zeegers de ridder demonstratief
de broederhand reikt. Boven de in
eengestrengelde handen van Zee
gers en Van Rappard blijft Kro
nenburg geestdriftig lachend ap-
plaudiseren. Uiterst rechts heeft
elkaar gevonden, dat is duidelijk.
LANY (Tsjechoslowakije) (AP)
Studenten uit Praag stonden zondag
in Lany bij het graf van een man
die gedurende 20 jaar communis
tisch bewind officieel „niet be
stond". Zij eerden Jan Masaryk, de
eerste na-oorlogse minister van bui
tenlandse zaken, een staatsman die
op de bres stond voor vrijheid en de
mocratie. En hun werd verteld, dat
de mannen die nu het land besturen,
moesten zijn zoals hij.
Vijf maanden geleden werd een
studentendemonstratie met veel min
der politieke accenten bruut uiteen
gejaagd door met gummistokken
slaande Praagse politie.
Het afgelopen weekeinde was geen
uniform te zian, toen de 3000 studen
ten die een sneeuwjacht trotseerden,
hulde brachten aan de man die door
de partij eens gebrandmerkt werd
als een vijand van het communisme.
De studenten liepen gedurende
meer dan een half uur, soms op rij-
en van 15 man, van het dichtstbij
gelegen spoorwegstation naar de
heuvel waar de Masaryks hun graf
hebben op een door een muur om
ringd dorpskerkhof, ongeveer 40 km
ten westen van Praag.
Thomas G. Masaryk, de stichter
van de republiek en een groot huma
nist, werd hier in 1938 begraven.
Zijn Amerikaanse vrouw, Charlotte
Garrigue, ligt naast hem. De laatste
die - ter ruste gelegd werd, was de
zoon Jan, die zondag 20 jaar geleden
stierf na een geheimzinnige val uit
een raam van het Praagse ministe
rie van buitenlandse zaken.
De dood werd officieel bekendge
maakt als zelfmoord uit wanhoop
over de overneming van de macht
door de communisten die er twee
weken eerder aan vooraf was ge
gaan.
Alle drie Masaryks werden tot
vergetelheid veroordeeld tijdens de
periode van Stalin. Sommige studen
ten, die hier uit Praag naar toe ge
komen waren, hadden pas kort gele
den van Jan Masaryk gehoord.
„Ik hoorde voor het eerst van hem
een jaar geleden", aldus een studen-
ADVERTENTIE)
JAN MAZARYK
te in minijurkje in de volgepropte
trein die hen naar Lany bracht.
„Maar ^hoe weinig ik ook van hem
weet, ik weet dat hij er een van ons
is". „Voor ons is hij het symbool
van meer vrijheid en democratie",
aldus een andere student. De ande
ren knikten instemmend.
„De cultuur van ons land is tradi
tioneel gebonden met het westen",
aldus een student in de wijsbegeerte.
„Maar let wei, dat betekent niet dat
wij niet tegen de Amerikaanse oor
log in Vietnam zijn".
Een transistor radio, die zachtjes
aanstond, speelde rock'n roll muziek
■in de overvolle coupé. Sommige stu
denten vertelden opgewonden, dat
studenten tijdens de demonstraties
van het weekeinde geroepen hadden:
„Lang leve .Tsjecho-Slowakije".
Langzaam rolde de trein langs de
smerige huizen van de buitenwijken
van Praag, langs de olijfgroene Roe
zyne-gevangenis die eens vol zat
met politieke gevangenen onder het
bewind van Stalin, en door golvende
met sneeuw bedekte weiden.
In het station Lany-Stochov, was
het kleine perron spoedig volgelopen,
„Ik haat volksmassa's, maar dit is
mooi", aldus een student in de psy
chologie. „J'aime vraiment ga", al
dus de tekst op een geel insigne van
een mede-demonstrant.
De stoet vormde zich achter de
twee studenten die een grote krans
droegen met de Tsjechische nationa
le kleuren. De stoet versperde alle
verkeer op de besneeuwde weg van
Stochov naar Lany. Tientallen auto's
waaronder die van westelijke diplo
maten waren bü het kerkhof gepar
keerd.
Een meisje van acht jaar stond bij
het graf. Zij speelde op een herders
fluit een eenvoudige, ontroerende
melodie: „Het water stroomt". Het
was het geliefde volksliedje van de
oude Masaryk.
De plechtigheid was gauw afgelo
pen. Na de kranslegging trad een
student naar voren om een toe
spraak te houden.
„Hij was een groot zoon van een
groot vader die zijn volk, zijn land,
zijn vaderland, liefhad", zei hij. „Hij
was een cosmopoliet in de beste zin
van het wöord. Laten wij aan hem
denken in deze kritieke tijden, waar
in wij hopen dat mannen van de
kwaliteit van Jan Masaryk ons land
zullen leiden".
(Van onze speciale correspondent)
PRAAG De verandering die zich
op het ogenblik in Tsjechoslowakije
voltrekt is op zijn hardst gezegd,
spectaculair te noemen. Wanneer deze
huidige tendens tot democratisering
aanhoudt, zal Tsjechoslowakije spoe
dig zelfs Joegoslavië voorbij zijn ge
streefd. De gevolgen van een derge
lijke ontwikkeling op een naar meer
democratie strevend socialisme, zijn
nog niet te overzien. Wij in het
westen zouden de situatie echter ver
keerd beoordelen, als we ons zelf
genoegzaam zouden beperken tot
registratie van de moeilijkheden, die
v°or de Sovjet-Unie en voor het
communisme in het algemeen, uit de
gebeurtenissen in Tsjechoslowakije
kunnen voortvloeien.
Natuurlijk is het raadzaam om po-
g'ngen die tot doel hebben om
Marxisme met democratie in over
eenstemming te brengen, met de
oodige scepsis tegêmoet te treden.
Maar we moeten wel bedenken, dat
wat zich thans in Tsjechoslowakije
kt ook ons aangaat. Wanneer
Tsjechische experiment slaagt
maar dat ogenblik is nog lang niet
ngebroken dan zullen de Tsje-
men op de weg naar een meer nor
«ie toekomst iets bereikt hebben
aarvan ook wij iets kunnen leren
at 'let Tsjechische experimenl
fjvf1 eendagsvlieg is, bewijst het
die' reeds geruime tijd een stu
®roeP van de Tsjechische academie
«n wetenschappen in opdracht van
Partij bezig is de idee van een
kaTnatisch socialisme uit te wer-
j studiegroep, die geleid wordt
Dort i ^denek Mlynar, omvat 40
'ticologen, sociologen, economen
--
3YU*öl(orisbod Hsyradec*ralo»é\
Q'JïtkFoOenöu
en historici. Alleen al datgene wat
in het afgelopen jaar dus nog onder
Novotny bekend is geworden over de
werkzaamheden van de studiegroep,
heeft menigeen verbaasd doen staan.
Na de val van Novotny heeft Mlynar
in het partijblad „Rode Pravo" van
13 februari jl, in alle openheid ge
zegd, op welk democratisch doel hii
en zijn team aansturen.
Het grootste kwaad van het tegen
woordige politieke systeem, zo
schrijft Mlynar, is het feit dat dit
systeem ontworpen werd voor de
oplossing van problemen, die in de
huidige Tsjechische maatschappij
niet meer bestaan. Het hele systeem
stoelt op het principe dat richtlijnen
van bovenaf moeten worden opge
legd maar niet het produkt moeten
zijn van vrije wils- of meningsuiting.
De slogan „deelneming van het volk
aan de leiding" betekent in feite
slechts deelneming aan de uitvoering
van richtlijnen, van bevelen etc. Ook
het in dit systeem veel gebruikte
woord „controle" heeft alleen, bete
kenis als controle op de vraag of
de richtlijnen en bevelen tot op het
kleinste detail nagekomen worden.
Controle op de vraag of de richtlij
nen en bevelen voor een partij juist
zijn, bestaat (nog) niet. Het is dui
delijk dat een dergelijk politiek sys
teem leidt tot machtsconcentratie in
de handen van enkele mensen, of
zelfs van één man. Dit politieke
systeem doet ook de principes ge
weld aan waarop .de vrije menings
uiting rust, die de verhoudingen bin
nen de partij niet ten goede komt.
De studiegroep van Mlynar stelt,
dat een wisseling van individuen aan
de top, het probleem van de machts
concentratie aan de top niet
oplost. Mlynar schrijft: „Daarom is
het fundamentele probleem waar
mee vandaag de dag onze hele maat
schappij, de staat en de partijen wor
den geconfronteerd, niet de vraag
hoe wij het bestaande politieke sys
teem kunnen perfectioneren, maar
de vraag hoe wij een kwalitatieve
hervorming tot stand kunnen bren
gen."
Niet de socialistische maatschappij
dient veranderd te worden, maar alle
sociale groeperingen en tenslotte
elke burger, dient de status van een
onafhankelijke politieke kracht te
krijgen. Elke burger is een politieke
kracht en. geen „object van de rege
ring". Deze status moet grondwette
lijk worden vastgelegd, aldus Mlynar.
Niet minder belangrijk' is de vraag
hoe de betrekkingen van de mensen
binnen de maatschappelijke groepe
ringen gedacht wordt in dit ver
band met name aan de partij
geregeld dienen te worden omdat
daar het probleem van de machts
concentratie begint. Mlynar meent,
dat er binnen deze groepen een or
gaan (hij noemt het een. mechanis
me) moet worden ingebouwd, dat
er voor zorgt dat de fouten en ver
gissingen worden verbeterd, voordat
ze zich kunnen ophopen. Het mecha
nisme moet er voor zorgen, dat bin
nen deze groeperingen de mening
van de meerderheid niet alleen zalig,
makend is. Maar dat ook naarde
minderheid wordt geluisterd, die de
mogelijkheid moet hebben voor zijn
belangen óp te komen en voorstellen
te doen. Zelfs wanneer deze minder
heid slechts één persoon zou betref
fen, dient deze persoon gerespecteerd
te worden. Verder dient de garantie
te worden geschapen dat de meer
derheid de minderheid niet meer kan
elimineren of liquideren. Ook eist
Mlynar een wederzijdse controle bin
nen het regeringssysteem en een
spreiding van het overheidsgezag en
de verantwoordelijkheid. Een beslis-
AMSTERDAM (ANP) Voor de
Amsterdamse politierechter, mr. G. H.
Nomes, zullen vrijdagmiddag 22
maart vijf personen terechtstaan we
gens belediging van een bevriend
staatshoofd president Johnson
door middel van pamfletten met het
opschrift: „Johnson oorlogsmisdadiger
volgen» rechtsnormen van Neuren
berg en Tokio".
Onder de bestaande sombere
weersomstandigheden houdt slechts
Hoop de kans op een zonnige vakan
tie levend. Daar houden we het dan
ook maar op. Maar ik wil u wel even
waarschuwen dat de stranden van het
prachtige Bahama-eiland Elewthera
momenteel bevuild worden door olie
uit een gestrande tanker. We raken
gewend aan dit soort eigentijdse on
gelukjes, maar intussen is het Bahl -
Bahama.
Droevig nieuws: twee secretares
sen die vorig jaar in hun fabriek de
actie Black Britain' (Steun Enge
land) op touw zetten, zijn nu ontsla
gen om dat ze overcompleet waren.
Van .Steun Engeland' naar de „steun"
is een moeilijke stap.
Minister Bakker heejt de Suri
naamse regering beloofd dat de Ne
derlandse regering een groot aantal
projecten in het land zal financieren
tot een bedrag van tegen de 100 mil
joen gulden. Maar op voorwaarde dat
Suriname zijn ambtenarenkorps uit
dunt.
Koninkrijker worden.
De heer Mertens, voorzitter van het
NKV, wil niet zeggen of hij voor of
tegen de radicalen is. Hij wil geen
partij kiezen. Waarom ook? Je moet
(par) tijdig je mond houden.
Minister Luns trok zaterdag de
aandacht toen hij tijdens de EEG-
conferentie van ministers van bui
tenlandse zaken zijn schoenen uit
trok. Even dachten de aanwezigen
aan die keer toen Kroesjtsjev in de
VN-vergadering zijn schoen uittrok
om daarmee zijn betoog kracht bij te
zetten. Maar de vergadering was
spoedig gerustgesteld: Luns bleef
kalm. Zijn schoenen knelden kenne
lijk.
Hij praatte zijn Franse collega
Couve de Murville overigens toch
niet van de sokken.
Mijn buurman heeft een hond die
rechts is.
„Ontbijtkoek wordt vooral gegeten
door oudere mensen uit de lagere
welstandsklassen die in de relatief
kleinere gemeenten wonen". (G, A,
Gerritsen, adjunct-directeur van Ma
cro-test).
Oudere mensen uit 'de hogere wel
standsklassen, die in de relatief gro
tere gemeenten wonen, eten waar
schijnlijk cake. De overeenkomst tus
sen ontbijtkoek en cake is in dezen
dat je beide fijn in een kop thee of
chocolademelk kunt soppen, wannéér
op zekere leeftijd je gebit niet zo best
meer is. Dat komt namelijk in allé
welstandsklassen voor.
Op een vergadering van de Neder
landse vereniging voor handenarbeid
heeft de scheidende voorzitter J. Pe
ters gesteld dat het werk van de ver
eniging eigenlijk niet meer door ama
teurs kan worden verricht. Er moe
ten deskundigen komen meende hij.
Straks komen de doe-het-zelvers
tot de conclusie dat hun werk eigen
lijk niet meer door amateurs kan
worden verricht.
Het is met censuur een rare zaak.
In Tsjecho-Slowakije wordt dezer
dagen door steeds meer mensen op
gelucht en juichend vastgesteld dat
de censuur op het geschreven en ge
sproken woord eindelijk verlicht
schijnt te worden. En in ons eigen
land roept ridder van Rappard om
censuur van overheidswege op radio
en televisie.
Je zou gaan denken dat sommige
mensen in het verkeerde land wonen.
In Roermond is nu ook de demon
stratiewoede losgebarsten. Een groep
aanhangers van pastoor Miedema
trok daar zaterdag, door de straten
met borden waarop o.a. stond: „Hie
ha Miedema" en Met Miedema in
ons midden, kunnen we beter bid
den". Mgr. Moors-supporters kwa
men met het bord: „So de Miedema
op".
Dit schijnt de manier te zijn waar
op de Limburgse katholieken Roer-
mondig worden.
MERIJN
(ADVERTENTIE)
NOVOTNY
sende rol zou bij dit alles moeten
worden gespeeld door werkelijk on
afhankelijke rechtbanken, die zich
alleen houden aan de letter van de
wet.
Uit dit alles moge blijken dat Mly
nar een echt democratisch model
heeft ontworpen voor een toekom
stige socialistische maatschappij.
Wanneer we daarbij vroegere ver
klaringen van Mlynar in overweging
nemen, waarnaar problemen als een
meer democratisch kiesstelsel, de in
voering van arbeidersvertegen.woor-
digingen in fabrieken, geregeld zou
den moeten worden, en daarbij een
vergelijking maakt met het politieke
systeem van de westerse democra
tieën, zal zelfs de. grootste scepticus
zich op nieuwe Tsjechische verrM-
singen dienen voor te bereiden.
Vlees!
Want dat is
smakelijk en
pikant op zo 'n
moment. En
blikjes vlees kun
je overal krijgen.
