JE MERKT WAT
HET BETEKENT!
en
talons
Liever in
-België-
tels
nmantels
lerkleding
IENHUIS
voorzichtig geworden
Schipper:
Arjaan de
ten
itaótióchi
te.
CRITERIUM
VERVANGEN
Jaap de Roo leidde deze winter de conditietraining bif
„Theo Middelkamp". Hij deed d*t voor het vierde jaar.
Gelukkig met het succes constateert hij tevreden i
Grote stimulans
Voldoende talent
Over drie jaar
WIELERKRANT
i-
DAGBLAD DE STEM MAART 1968
WIELERKRANT
DAT NOOIT MEER
I
Theo Verschueren, op de massage-tafel dromend van successen.
Jsf/ANNEER Theo Verschueren over zijn toekomstplannen spreekt, is hij
van eén ding overtuigd. Hij zal zich nooit meer laten verleiden zo
veel werk aan te nemen dat zijn gezondheid er onder lijdt. Die jout heejt
hij nu één keer gemaakt en dat betekende voor de Belgisch-Nederlandse
renner bijna het einde van zijn carrière, die hij op jonge leeftijd zo succes
vol was begonnen. Eind 1965 toen Theo Verschueren een druk seizoen
reed, met een groot aantal wegwedstrijden en baankoersen achter de
dernies, fietste hij door, ondanks het feit dat hij zich niet meer voor
honderd procent gezond voelde. Die verwaarlozing van zijn gezondheid
is de Steense coureur duur komen te staan. Na korte tijd moest hij toch
rust nemen en toen bleek dat hij oververmoeid was en een stevige bron
chitis onder de leden had.
Na deze ziekte was bij de in Nederland geboren Belg de lust om weer
:n het zadel te kruipen grotendeels verdwenen. In de twee jaar na zijn
•herstel waren er dan ook geen grote successen voor Theo Verschueren
weggelegd. Maar juist toen men in St.-Jansteen al min of meer begon
aan te nemen dat hij de wielrennerij er wel aan zou geven om zich
volledig te wijden aan zijn werk voor een Belgische bierbrouwerij, kwam
Theo Verschueren op onweerstaanbare wijze terug. Voor de meeste wieier-
supporters was deze come-back een complete verrassing, maar de mensen
in de naaste omgeving van de coureur tuisten reeds maanden van te voren
te vertellen dat er binnenkort weer grootse dingen van Theo Verschueren
verwacht konden worden.
i
Jaap de Roo, de verantwoor
delijke man voor de conditie
training bij de Zeeuwse wieler
club „Theo Middelkamp" is te
vreden. Tevreden omdat de win
teractiviteiten zo goed verlopen
zijn. De opkomst van de renners
van midden en noord-Zeeland
zowel als van Zeeuwsch-Vlaan
deren was geweldig. Elke zon
dagochtend om een uur of elf
trainde hij met de coureurs in de
duinen bij Kamperland. „Het
waren er eerst zo'n dertig, maar
later kregen we er af en toe te
gen de vijftig. De jongens zien
er het nut van in. Ze merken
wat een goede conditie bete
kent".
Vier jaar verzorgt Jaap de Roo
een 38-jarige goedlachse landbou
wer uit Kapeile de conditietrai
ning al. Pro deo. „Ik wil er
geen cent voor hebben. Ik ben blij
dat de jongens naar me luisteren.
Ik kan uitstekend met ze opschie
ten. Dat valt niet altijd mee, want
renners zijn pure individualisten.
In het begin had ik natuurlijk het
geluk dat ik mijn naam mee had.
Ik ben een broer van Jo de Roo
en dat zorgde meteen voor de no
dige indruk bij de renners. Maar
later, moest ik het waarmaken.
En dat is me gelukt".
Inderdaad, want afgelopen win
ter kwamen de grootste coureurs
af en toe een keertje naar Kam
perland, waar de ex-schaatser Jaap
de Roo er keihard tegenaan gaat.
Bart Zoet, Jo de Roo (regelmatig)
en Gerben Karstens kwamen ver
schillende keren hun conditie bij
slijpen bij Jaap de Roo, die ver
der geen enkele binding heeft met
„Theo Middelkamp", maar die toe
valliger wijze tot conditietrainer
werd gebombardeerd. Jaap de Roo
vindt het gezellig. „Neem nu bij
voorbeeld na de training. Als we
zo'n kleine twee uur hadden geoe
fend en de jongens aan het eind
van hun latijn waren stond er in
het café aan de overkant een lek
ker bord soep te wachten. Aange
boden door de wielerclub. Dat is
leuk. Even napraten en zo. Dat
verstevigt de banden in de vereni
ging. Ook het feit dat de sportcom-
missieleden v. „Theo Middelkamp"
de heren Ponse en Mulder elke
zondag kwamen kijken, deed ze
goed. Dat hadden ze nodig. Anders
is het toch vrijwel niet te verkla
ren, dat er renners bij waren die
de pont moeten nemen, daarna nog
eens een kilometer of vijftig moes
ten fietsen om die zondagochtend
training bij te wonen. Dat is voor
mij een stimulans om er mee
door te gaan".
Talent zit er zeker bij in de wie
lerclub „Theo Middelkamp" volgens
Jaap de Roo. Namen noemt hij
liever niet. Ze zijn nog jong en je
weet nooit wat er uit komt. Ik geef
renners op Z.-Beveland meer kans
op een goede wielercarrière dan
die uit Zeeuwsch Vlaanderen. Dat
komt omdat het publiek op de ei
landen nuchterder is-
In Zeeuwsch Vlaanderen breken
de supportersclubs hoe goed
misschien ook bedoeld veel af.
Zo ben je alles bij ze en zo ben
je niets. Ze laten je daar heel
gauw vallen, en dat is fataal voor
een renner.
Op Zuid-Beveland loopt men niet
gauw warm voor wielrenners. Maar
als je hier eenmaal een reputatie
hebt, dan blijven ze je trouw, ook
als het minder goed gaat. De cou
reurs moeten hier echter heel wat
laten zien voordat het hier aan
slaat. Niet dat er geen talent zit
op Zeeuwsch-Vlaanderen. Neen.
Gewoon omdat de renners ver
keerd worden opgevangen door hun
supporters. En veel renners willen
tvroeg te veel-.»."
Arjaan de Schipper, het
jongste lid van de sport-
commissie van de KN-
WU, is voorzichtig ge
worden. „Als u iets we
ten wil over mijn
werk in de sportcom-
missie dan kunt u hel
best maar met voorzit
ter Van Steenbergen
bellen. Die behandelt de
afdeling pers en propa
ganda". De 36-jarige
rustige, harde werker
uit Kapeile, die zicb
enorm verdienstelijk
heeft gemaakt voor de
wielersport en met na
me in Zeeland, besefl
dat hij in zijn huidige
wielerwerkkring moei
lijker bepaalde uitspra
ken voor zijn rekening
kan nemen dan voor
heen. Arjaan de Schip
per, oud bestuurslid van
„Theo Middelkamp"
een functie de hij in
januari moest neerleg
gen toen hij lid werd
van de sportcommissie
van de KNWU zegt:
„Er is in de sportcom
missie een afspraak ge
maakt, dat we ons tegen
de pers niet meer zo
vrij zouden uitlaten
Alles zal voortaan vla
het Uniebureau lopen
Publikaties in enkele
bladen hebben de wie
lersport geen goed ge
daan. We gaan nu an
ders te werk."
Over het wielrenner
in het algemeen wil D<
Schipper nog wel wal
vertellen. Over de baan.
sport, die naar zijn me
ning weinig toekomst
heeft. „Daar hebben de
renners voor een grool
deel zelf schuld aan.''
Vroeger werd er door
zes koppels strijd gele
verd in een zesdaagse
Dan waren er zes kans
hebbers. Nu starten ei
bijvoorbeeld dertien
koppels alleen om de
baan vol te krijgen. Er
zijn een of twee echte
favorieten. De rest is
er ter opluistering. Bo
vendien wordt er door
de pers te weinig aan
dacht besteed aan de
baansport. Wegkoersen
krijgen grote verslagen
maar baanwedstrijden
moeten het meestal al
leen met de uitslag
doen. De wegsport trekt
ook mij het meest aan
Ik zie het liefst een
wedstrijd van aspiran
ten of nieuwelingen, die
leveren voor mij de
pure wielersport. Maar
kom, laat ik niet te
veel praten. Ik moet
voorzichtig zijn. Bel
maar met Van Steen
bergen."
De Ronde van Midden-Zeeland
die op 7 en 8 mei zal worden ge
houden heeft opnieuw aan aantrek
kelijkheid gewonnen. De eerste
etappe van deze klassieker, die nu
voor de n gende keer wordt ver
reden, zal niet meer uit een cri
terium bestaan maar uit een indi
viduele tijdrit over 34 kilometer
wet start en finish in Middelburg.
De klassering in deze tijdrit telt
ook mee voor het individuele eind
klassement. Het kan dus nu niet
2o gauw meer voorkomen dat ie
mand die de tweede etappe op zijn
naam schrijft tevens winnaar is
van de gehele ronde. De tweede rit
Saat over 190 kilometer met start
on finish }n Goes. „Het criterium
nebben we er deze keer uitgelaten,
want dat devalueert de Roi.de van
Midden Zeeland", meent Wim Je-
remiasse, de grote organisator van
ait evenement. Nieuw is ook de
Delta-rit voor nieuwelingen van
Middelburg naar Goes over 75 ki
lometer. Deze wedstrijd zal op 8
n nij tweede dag van de
aonde van Midden Zeeland wor
den verreden. Hieraan zal worden
°eelgenomen door 34 clubploegen
j?" 4 renners. Aan de Ronde van
Midden Zeeland voor amateurs, ne
men 20 ploegen van zes renners
waarin naast 14 Nederlandse
ok 3 Belgische, een Duitse, Zwit-
tetse en Engelse ploeg uitkomen.
Charles de Smitnu in het pak van Smith-Acifit.
Charles de Smit rekent in zijn
eerste seizoen als amateur op vijf
overwinningen. „In mijn eerste
jaar als aspirant won ik vier koer
sen en als eerstejaars nieuweling
veroverde ik vijf eerste plaatsen
dus waarom zou ik er nu ook geen
vijf kunnen winnen," redeneert
de 18-jarige coureur uit Hoofdplaat
die vorig seizoen de Zeeuwse nieu
welingencompetitie won en nu als
amateur gaat rijden in de Smith-
Acifitploeg.
Na zijn eerste vijf zeges'als nieu
weling is het met Charles de Smit
snel de goede kant op gegaan. In
zijn tweede jaar behaalde hij niet
minder dan 26 overwinningen. In
de door de vele erepalmen in een
bloementuin veranderde huiskamer
van de familie De Smit ontvouwt
hij zijn toekomstplannen.
„Wanneer alles goed gaat hoop
ik over drie jaar prof te worden",
zegt de Zeeuwse nieuwelingen
kampioen", dan heb ik ook mijn
diensttijd erop zitten". Charles de
Smit houdt van opschieten. Vier
jaar geleden begon hij met wiel
rennen. Twee jaar bij de aspiranten
en twee seizoenen als nieuweling.
In die tijd kreeg zijn naam in de
wielerkringen reeds een bekende
klank. Ook zijn amateurtijd wil hij
»u zo gauw mogelijk doorkomen.
Van de wielrennerij zijn beroep
maken ziet hij als z'n ideaal. Voor
lopig is er voor hem echter als
wielrenner nog geen volledige dag
taak weggelegd, 's Morgens werkt
De Smit als monteur in Terneuzen,
later op de dag draait hij dan zijn
kilometers over de Zeeuwsch -
Vlaamse wegep. Zijn training heeft
hij aan de amateurkoersen aange
past. „Iedere dag zat ik een uur of
drie -vier op de fiets, dan legde ik
ongeveer het aantal kilometers van
een gemiddelde amateurwed
strijd af", aldus De Smit, die tot
nu toe zijiv. rpeeste overwinningen
in Belgische koersen behaalde.
De Smit'. „Ik rljdvHeyer in België
omdat de parcoursen daar veel
groter zijn dan in Nederland. Ook
vind ik de mentaliteit van de ren
ners in de Belgische wedstrijden
veel beter dan hier in Nederland.
Daarnaast is er in een Belgische
koers ook meer te verdienen".
Charles de Smit leidde tot nu toe
als wielrenner min of meer een
dubbelleven. In de Nederlandse
koersen reed hij als lid van „Theo
Middelkamp", terwijl hij over de
grens op slag in een „Belg" ver
anderde. „Ik ben ook lid van de
Belgische wielervereniging Mee-
rebeeke-Scheldestreek. En wanneer
ik in België reed dan trok ik ge
woon een andere trui aan, omdat
je concurrenten dan niet zoveel op
je letten", aldus de Hoofdplaatse
renner.
Aan die verwisselingen is nu een
einde gekomen omdat De Smit in
de ploeg van Smith-Acifit is opge
nomen. Als het aan De Smit zou
liggen kunnen daar best een paar
klassiekers bij zijn. Als sterke
sprinter voelt hij zich het meeste
aangetrokken tot de langere
eventueel meerdaagse ritten.
ftA die twee „lusteloze" jaren was de spirit bij Theo Verschueren plot
seling teruggekomen. De voornaamste reden vün deze opleving was
de verkering, die Theo Verschueren een half jaar geleden kreeg met een
meisje uit het Belgische plaatsje Lokeren. „Toen ben ik eigenlijk 'pas
serieus aan mijn toekomst gaan denken", aldus de 25-jarige Verschueren.
„Wanneer je wilt gaan trouwen'dan moet er geld op tafel komen en omdat
wij dit jaar waarschijnlijk in het huwelijk treden heb ik verleden jaar
gedacht: nu wordt het alles of niets in de wielrennerij."
Het begint erop te lijken dat deze impuls Theo Verschueren naar een
„tweede wielerjeugd" heeft gevoerd. Sinds de zesdaagse van Amsterdam,
december van het vorig jaar, heeft hij in vrijwel iedere wedstrijd waaraan
hij deelnam gedomineerd. Nu aan het begin van het nieuwe wegseizoen
heeft Theo Verschueren zijn plannen al klaar. „Ik neem eerst nog aan
de zesdaagse van Rotterdam deel om me min of meer voor te bereiden
op de grote klassieker BordeauxParijs", zegt Verschueren, die dit seizoen
alle hoop gevestigd heeft op het wereldkampioenschap achter grote motoren
in Rome.
jyA BordeauxParijs wil de Steense coureur zijn programma op de weg
beperken tot een aantal kermiskoersen. Theo Verschueren: „Ik weet
dat ik niet eeuwig in deze topvorm kan blijven, dat heb ik in de laatste
jaren leren inzien.
Ik ben nu wat ouder en een stuk wijzet geworden. Ik kan deze zaken nvt
beter bekijken en daarom kom ik dit jaar nog niet te veel op de weg. Wan
neer het dan in het volgende winterseizoen op de baan nog zo goed gaat,
probeer ik in 1969 wat meer op de weg te komen. Ik hoop altijd nog eens
een klassieker te winnen. Het is Peter Post ook geluktdus waarom zou
ik dat niet kunnen."
Als alles goed gaat, hoopt Theo Verschueren tot z'n vijfendertigste jaar
te kunnen blijven fietsen. Of het hem inderdaad zal lukken nog tien jaar
in het zadel te blijven weet hij echter zelf nog niet zo zeker: „Ik heb nu
geleerd dat het niet zo moeilijk is om een goed coureur te worden, maar
wel om het voor langere tijd te blijven."
Dat een klein ongelukje dergelijke' plannen op langere termijn al kan
dwarsbomen, ervoer Theo Verschueren nog onlangs tijdens het kampioen
schap van Europa achter dernies. Tijdens de trainingen voor dit evenement
had hij kou op de ogen gekregen. Daarom vroeg hij een kwartier voor de
race om oogdruppels. De toegediende medicijnen hadden op Theo Ver
schueren echter een averechtse uitwerking. „Het leek wel of dat spul
in m'n ogen brandde. Tegen het einde van de koers kon ik zo slecht zien
dat ik het rondebord zelfs niet meer opmerkte. De laatste ronden heb ik
bijna blind achter mijn derny gereden en tijdens mijn ereronde ben ik mijn
verloofde zelfs voorbij gereden, omdat ik haar gewoon niet meer kon
zien", zegt Verschueren, voor wie deze behandeling nog een pijnlijke
nasleep kreeg.
J/IJF dagen „Soms huilde ik van de pijn" heeft hij op bed gelegen
en toen hij daarna tijdens de trainingen weer last van zijn ogen kreeg
leek het er zelfs even op dat zijn deelname aan de Antwerpse zesdaagse
in gevaar zou komen. Verschueren: „Daags na het Europese kampioenschap
is mijn broer teruggegaan naar Gent om te kijken welk medicijn men mij
had toegediend. Er bleken twee flesjes met oogdruppels te zijn: één uit '62
en één van dit jaar. Ik weet zeker dat ik druppels uit het oude heb
gekregen, omdat dat al voor de helft leeg was."
Gelukkig heeft deze behandeling verder geen verandering gebracht in
de plannen van Verschueren, die dit jaar zijn neven-werkzaamheden voor
een Belgische bierbrouwerij gaat uitbreiden tot in Nederland, want ook
buiten de wielerarena's bouwt de Steense renner nu druk aan zijn toekomst.
Jaap de Roo: „Veel renners wil
len te vroeg te veel".
