ONZE PUZZEL
Sn New Hampshire moet je
vechten voor elke kiezer
Strijd om presidentschap V.S. kan beginnen
OOM PIP
altijd safe!
De veilige
manier
van sparen
Rijkspostspaarbank
weer nieuwe
geluiden
raadsels ZOEK ZE ALLE ZES
de schoenen
de drie
muizen
Goudhaartje en de drie veertjes
ra
SMELTKROES
SCHADUWBOKSEN
17
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 2 MAART 1968
21
(0StSPA
Or STAAT o(Kt/l-ntcl <k >vfe
,é'.X- ,k- f
ringen hsiottkvt-ff kta>.hktt( th
Er zijn 2200 vestigingen. Op de postkantoren kunt u da hete dag terecht
Een aantal daarvan is zelfs ook op vrijdagavond of de plaatselijke koopavond
geopend. Voor de' postagentschappen gelden aparte openingstijden.
(ADVERTENTIE)
HOR.: 1 niet van hetzelfde gevoe
len, 6 dessertvrucht, 12 hekwerk.
13 It. dichter. 14 afnemend getij, 15
doodgoed mens. 17 latwerk. 18 spil
van een wiel, 19 gemalin van de
zeegod Aegir, 21 matig, karig, 23
voorvoegsel, 24 vette vloeistof, 26
geit, 27 plaats in de schouwburg, 28
verlegen, 30 hijswerktuig, 31 bitter
vocht, 32 Javaanse huisvogel, 34
vruchtje, 36 vaarwel, 39 palmboom
41 baan voor balspel, 43 graaneleva
tor, 45 zandheuvel, 46 kleur, 48
vreemde munt, 49 telwoord, 50 spijs-
tafel, 51 masker, 53 sint (afk.), 54
plaats in Groningen, 56 plaats in Z.H.
58 dodelijk, 59 plaats in Overijsel
VERT.: 1 koning der elfen, 2 een
hard, nors, boos man, 3 oude lengte
maat, 4 vordering, 5 deel van het
gelaat, 7 rivier in Duitsland, 8 maling,
9 voorvoegsel, 10 strandmeer, 11 ve
ter, 16 niet vast, 17 als 17 hor, 20
holte in een muur, 22 tweemaal
(Lat.), 23 tevens, 25 vertrouwelijk,
27 keet, 29 stap, 30 meisjesnaam, 33
gegraven waterweg, 34 schel, 35 vo
gel, 37 vordering, 38 vrolijk, opge
wekt, 40 plaats in Drente, 41stapel.
42 lichaamsdeel, 44 water in België,
46 Surinaamse pad, 47 alleenzang,
50 spoedig, 52 verkeerd, 55 jongens
naam, 57 stoomschip (afk.)
OPLOSSING PUZZEL
VÓRIGE WEEK
HOR.: 1 hals, 4 baron, 8 bond, 11
oever, 12 dolen, 13 nier, 14 liter.
16 dame, 17 spa, 19 aar, 20 van, 22
els, 24 Bea, 26 leenman, 29 terrier.
32 aalt, 33 Laren, 34 drie, 35 sla
36 gal, 37 erts, 40 aleer. 41 Piet.
43 niemand, 45 legende, 47 end. 49
set, 51 ert, 52 kol, 54 mik, 57 Belg,
58 kanon, 60 taal, 61 kedin, 62 gelid.
63 Riel, 64 poëet, 65 eens.
VERT.: 1 hond, 2 Loes, 3 serpent,
4 bel, 5 aria, 6 Oder, 7 nor, 8 be
daard, 9 Onan, 10 deer, 15 tak, 18
alm, 20 ver, 21 Lea, 23 Salland, 24
Benares, 25 rei, 26 Laren, 27 elite,
28 naald, 29 tegel, 30 Irmin, 31 rente,
38 ris, 39 smergel, 41 petitie, 42 Ede
44 ant, 46 gem, 48 ton, 50 ober, 51
elke, 52 kano, 53 loge, 55 kade, 56
klos, 58 kip, 59 net.
CONCORD (New Hamp
shire) Overal in de staaf
New Hampshire is het decor
gereed en staan de spelers
klaar voor het eerste grote
politieke stuk in hef verkie
zingsjaar 1968. New Hamp
shire is de eerste staaf waar
de politici, die naar een de
mocratische of republikeinse
kandidatuur in de presidents
verkiezingen streven, hun
populariteit in de zoge
naamde „primaries" (voor
verkiezingen) kunnen testen.
Waarom juist hier? New Hamp
shire vaardigt slechts acht gedele
geerden af naar de republikeinse
conventie van 5 augustus in Mia
mi en slechts 26 naar de democra
tische conventie in Chicago drie
weken later. Deze geringe invloed
op de kandidaatstelling minder
dan 0,6 procent voor wat de 1333
gedelegeerden op de republikeinse
conventi betreft doet velen zich
afvragen, of de politieke bonzen
en de enquêteurs naar de open
bare mening de belangrijkheid
van de voorverkiezingen in New
Hampshire niet grovelijk overdrij
ven. Het gevoel groeit dat de hele
zaak een doorgestoken kaart is.
Maar John W. King, de gouver
neur van de staat, ontkent dit en
zegt met grote stelligheid, dat
New Hampshire van grote beteke
nis is voor de politici, die willen
weten wat er onder het Ameri
kaanse volk leeft. Om dit te be
wijzen zei hij:
„Per hoofd van de bevolking ge
rekend staa* New Hampshire indus
trieel op de tweede plaats. Zijn
fabriexen zijn een smeltkroes van
vele nationaliteiten: Slaven, Scan-
dinaviërs, Italianen, Turken, Ieren,
Grieken, Duitsers, Litouwers en
Frans-Canadezen. De verhoudings
gewijs veel te grote wetgevende
vergadering telt niet minder dan
400 leden, waardoor de regering
zeer nauw contact heeft met de
bevolking. De mensen trekken zich
weinig aan van radio en t.v.. en
de kranten. Je moet er op uit
trekken, hen ontmoeten en in de
ogen kijken en hur vragen beant
woorden. Ze zullen je vaak probe
ren te irriteren. Het is een onaf
hankelijk stel mensen. Er is nie
mand in New Hampshire die niet
denkt dat hij net zo goed is en
evenveel kan als je zelf, en je
dit, als het moet, ook zegt".
In een koffiehuis in Hillsboro zat
David Sterling, de propagandist
van Richard Nixon, strategie te be
praten met de kok, de hoofdonder
wijzer en twee telefoonrepai ateurs
die iets aan het aanleggen waren.
In een ander koffiehuis, in de
Griekse wijk van East Manchester,
probeerde Nicholas Copadis, leider
van de troepen van Nelson Rocke
feller, twee zwagers en wat neven
L. B. J. JOHNSON
.....vechten
er van te overtuigen, dat de gou
verneur zo vastbesloten was zich
niet kandidaat te stellen dat hij
hem, Copadis, naar New York
had ontboden en hem had verteld
alle acties, openlijke of bedekte,
definitief te staken.
In zijn kantoor in Hanover was
de knappe David Hoeh, de man
van senator Eugene McCarthy, be
zig om aardige meisjes te werven
om speldjes uit te delen voor de
democraat uit Minnesota, terwijl el
ders een batterij computers, ge
huurd door de mannen van Rom-
ney, elke republikeinse kiezer in
de staat aan het analyseren was.
In een propvol advertentiebureau
in Manchester was John McDonald
leverancier van speldjes, plakbil-
jetten, strohoeden en andere ver
kiezingsattributen, propaganda aan
het m"ken voor de inschrijfcam-
pagne van Ronald Reagan, voor
elke reporter die maar luisteren
wilde Je goede eigenschappen aan
prijzend van de Californiër, die tot
nu toe geen belangstelling in New
Hampshire heeft getoond.
Deze staat heeft een wet gekend
waarbij de campagne uitgaven in de
voorverkiezingen beperkt werden
tot 100.000 dollar per kandidaat.
Maar toen beseften de goede bur
gers van deze ministaat 607.000
inwoners of 0.3 procent van de
Amerikaanse bevolking dat ze
aardige zaken konden doen. Dit
keer geven de elevisiemaatschap-
pijen op zijn minst anderhalf mil
joen dollar uit aan de voorverkie
zingen van New Hampshire en de
kandidaten met hun gevolg waar
schijnlijk het dubbele van dit be
drag.
Nixon-man Sterling deed de uit
spraak, dat de mensen in New
Hampshire meer aan politiek dan
aan sex denken.
De voorverkiezingen van New
Hampshire? Ik zou de hemel dan
ken "als ik er nooit van gehoord
had, verzuchtte senator Norris Cot
ton, de „mister republican" van
New Hampshire lie de vorige keer
zijn vingers branddt door Goldwa-
ter te steunen. „Maar de mensen
in New Hampshire zijn er dol op.
Het kan ze niets schelen, of ze elke
politicus in de Verenigde Staten
vernietigen".
Het was hier dat Harold Stassen
in 1948 zijn snelle afdaling begon.
Hij reisde de staat rond en rond
in een gehuprde spoorwagon, maar
leed een verpletterende nederlaag
tegen Tom Dewey.
Het was hier dat Robrt Taft in
1952 bedolven werd onder een la
wine van stemmen op Dwight D.
Eisenhower, die rustig in Parijs
was blijven zitten. In hetzelfde
jaar voerde Ester Kefauver koorts
achtig een campagne tegen me
mand voor de democratische kan
didatuur, maar waarschijnlijk be
vorderde hij hiermee dat Harry
Truman zich voor een nieuwe
ambtstermijn beschikbaar stelde.
Maar in de grootste slachting
die New Hampshire ooit heeft ge
kend werden Goldwater en Rocke
feller, die beiden energiek aan het
werk waren geweest, in de pan
gehakt door Henry Cabot Lodge,
een inschrijfkandidaat, die in Sai
gon zat. David Goldberg, de jonge
advokaat uit Boston, die dit te
weegbracht, is nu het hoofd van
een firma die verkiezingscampag
nes organiseert.
De republikeinen hebben een tra
ditie van broedermoord in deze be
sneeuwde staat, vooral als het om
schaduwboksen gaat tegen afwezi-
In de schilderachtige en bij
Amerikaanse toppolitici beruch
te staat New Hampshire zal het
eerste werkelijk belangrijke sal
vo in het gevecht om het Witte
Huis worden gelost.
A.F.-correspondent Hugh Mul
ligan beschrijft hiernaast hoe de
inwoners van New Hampshire
over politiek denken, hoe zij af
rekenen met o: 'elgevailige
kandidaten
Ook belicht Hugh Mulligan
enkele interessante details uit
wat met een cliché het „ver
kiezingscircus" wordt genoemd.
ge kandidaten: Eisenhower in Pa-
rijs, i^odge Saigon. Nu McCar
thy tegen Johnson ageert en Bob
by Kennedy tegen zijn zin toch in
het beeld is, lijkt ook voor hem
zoiets in de maak.
Hetgeen allemaal bewijst, dat New
Hampshire een zeer ingewikkelde
en contrastrijke staat is waar een
kandidaat moeilijk kan bepalen uit
welke hoek de vind waait.
New Hampshire is voor 84 pro
cent bedekt met bossen, telt 1300
meren en vijvers, en 65.000 km aan
rivieren en stromen en een aantal
van de hoogste en ruwste, bergen
in het oosten des land. Toch woont
maar één procent van de bevol
king op boerderijen en meer dan
de helft van de 355.626 geregistreer
de kiezers 145.694 republikei
nen, 87.490 democraten en 122.442
onafhankelijken binnen 80 km*
van Boston. Schilderachtig is New
Hampshire beslist, maar platte
lands is het niet. Ondanks zijn ver
scheidenheid aan nationaliteiten en
zijn grotendeels industriële bevol
king, is New Hampshire de snelst
groeiende staat van New England,
nauwelijks typisch voor het oos
ten van de Verenigde Staten, in
elk geval veel minder dan de rest
van het land. De Negerbevolking
van 2000 mensen behoort tot de
kleinste in de natie, de werkloos
heid is het laagst. De staat heeft
géén vice-gouverneur, géén gou
verneurshuis, géén inkomstenbelas
ting en géén omzetbelasting. New
Hampshire moet het hebben van
zijn accijns op bier en sterke drank
en van een staatsloterij,
De rpensen hebben de neiging
New Hampshire als republikeins tc
zien, maar vergeten dan, dat John
son in 1960 meer dan 63 procent
van de stemmen behaalde, dat de
democratische gouverneur King
thans aan zijn derde ambtstermijn
bezig is en dat een democraat,
Thomas J. Mclnture, twee jaar
geleden een senaatszetel veroverde.
De politici blijven naar New
Hampshire komen om hun pols te
laten voelen en misschien een been
tje te worden gelicht, omdat ze
weten dat zij hier een zeer ge
ïnteresseerd kiezersvolk ontmoeten
Het persoonlijk contact speelt in
de politiek van New Hampshire een
grotere rol van de benadering door
de nieuwsmedia. In zijn laatste
met succes bekroonde campagne
verscheen gouverneur King nog
geen drie minuten per week op de
t.v. en had hij de steun van slechts
een enkel blad, het weekblad
Franklin Transcript-Record, dat
hem de beste an een armzalig
stel noemde, maar King wist niet
van ophouden met het handen
schudden waar hij maar kwam en
deed zelfs een „inval" op het kan
toor van zijn republikeinse tegen
stander Hugh Gregg om handen
te schudden met diens secretares
sen. In New Hampshire, zei King,
moet je voor elke kiezer je best
doen.
Sterling, de Nixon-man, die voor
hij gekozen werd in het huis van
afgevaardigden van New Hampshi
re in zijn district persoonlijk meer
dan 1000 families bezocht, organi
seert thans Nixon koffieuurtjes met
de buren, waarin de kandjdaat de
problemen in een gezellige sfeer
aan de haard kan bespreken.
Het gevoel van persoonlijke deel
neming aan bestuurszaken is o.a.
toe te schrijven aan het feit, dat
de wetgevende vergadering niet
minder dan 400 leden telt. Gou
verneur King zei dat wie in New
Hampshire niets anders heeft te
doen, zich kandidaat stelt voor de
volksvertegenwoordiging. Het huis
is vol artsen, ambassadeurs en vak
bondsbestuurders. In New Hamp
shire is 't een natuurlijke zaak zijn
tijd door te brengen in de politiek.
Door het huis is 'de regering in
nauw contact met het volk.
Voor kandidaten is het aantrek
kelijk dat alle plaatsen in New
Hampshire binnen drie uur rijden
te bereiken ziin.
New Hampshires voorkeur voor
kandidaten die verstek laten gaan
en de grilligheid van de kiezers
maken de staat tot een zeer ge
vaarlijk terrein voor de politicus.
Maar een van de redenen dat ze
toch blijven komen is dat New
Hampshire ruim gelegenheid biedt
voor gratis verschijnen op t.v en
veel publiciteit biedt in het hele
land voordat het publiek de para
de van de voorverkiezinger in de
ene staat na de andere moe wordt.
Hier krijgt een kandidaat kans om
zijn populariteit te testen bij men
sen die oprecht van de politiek
houden. In ruil daarvoor krijgt New
Hampshi-e veel publiciteit, het he
le jaar door de beste politieke
sprekers des lands, een gevoel van
macht en prestige dat in geen
verhouding staat tot zijn grootte
en zijn economische belangrijkheid.
Vorige week hebben we jullie ver
teld hoe je zelf het geluid van regen,
storm en wind kunt maken en op een
bandrecorder kunt opnemen. Hier
volgen nog enkele andere tips:
Vuur': verfrommel wat cellofaan-
papiw vlak voor de microfoon.
Stoomfluit: blaas over de opening
van een half gevulde fles.
Stoommachine: plak wat schuurpa
pier over enkele houten blokken en
schuur ze langzaam over elkaar.
Vlak bij de microfoon houden.
Paardengetrappel: trommel de vin
gertoppen vlak voor de microfoon op
tafel.
Kerkkiokken: hang een metalen
bus op aan een draad en sla daar
met een stuk hout of ijzer op. Om
dit geluid goed te kunnen opnemen
moet je eerst wel wat experimen
teren.
Toos Geerts, Kortewagenstraat, in
Gilze stuurde enkele raadsels in. Een»
kijken of jullie ze kunnen oplossen.
1. Welke vis heeft de ogen het dichtst
bij de staart?
2. Welk hout stook je niet in de
kachel?
3. Van welk bord eet men niet?
4. Wat is het begin van een sprookje?
5. Welke appel eet men niet?
6. Ik gooi iets op het dak en het
komt er met een staart af.
7. Welk diertje heeft zijn huisje altijd
bij zich?
'laotsapped '8 '?ieis
8. Op welke stoel kun je niet zitten?
uaa 'i -ua.re8 atjanoq use 9 qadda
-auuap -g ua -pjoqfooips 'g qnoq
-taoz 'z aisujapi ap 'i :ONISSOTHO
Er was eens een man. Hij was
schoenmaker. Op een dag was hij
weer met schoenen bezig, zoals elke
dag. Toen hij klaar was met een paar
schoenen hoorde hij iets. Het was
een piepstemmetje. Het kwam uit
twee schoenen die hij pas had ge
maakt. Hij pakte de schoenen. Ze
huilden en dat vonq de schoenmaker
zo zielig, want hij kon niet tegen
huilen Hij zei: „wat is er? De schoe
nen antwoordden, dat ze graag een
baas wilden hebben. En dat vond de
schoenmaker goed. Hij pakte de
schoenen op en liep de deur uit. Toen
hij bij het dorp kwam, zei een me
vrouw: „verkoopt 1 die schoenen?"
„Ik heb ze nodig voor mijn klein
dochter." „Jazel er", zei hij. Toen
verkocht hij de schoenen En toen
de schoenen binnenkwamen, zagen ze
daar een heel lief meisje. De vrouw
deed de schoenen aan haar voeten.
De voetjes ware,, zo warm en de
schoentjes waren blij. Zo blij, dat
ze eindelijk een lieve kleine bazin
hadden gevonden. En het meisje was
heel zuinig met de schoenen. Dit
was het verhaal van de schoenen.
BREDA
Marga van Loo, 11 jaar
De midvoor heeft een flinke aanloop genomen en wil de bal met een boog
in de touwen jagen. Maar wat gebeurt er niet de bal maar zijn schoen
schiet op de keeper af. De persfotograaf, die natuurlijk klaar stond, krijgt zo
de kans een uniek plaatje te maken.
Je hebt natuurlijk al gezien, dat de twee tekeningen bijna aan elkaar gelijk
zijn. Bijna, want in het onderste plaatje zijn zes dingen weggelaten. Kun je
die vinden
•JOOAptUI
ap jatqaa rjejA sbj3 ahjnid uaa -g 'aooApTUi ap uba uuejaipiiT ap 'g 'srapds ap
uba uaa uba ttiqs jaq do uadarts ap y 'puo.1S.100A ap do uiaoxq uaa 'g 'jbbjS
-ojoj ap uba BjamBO ap do tqaqs^qq jaq -g 'jajaAuaoqas uaa q prooM}uy
Er was eens een huisje met een
mooie tuin en een bank. Op die bank
zat vader beer op een omgekeerde
emmer. En Bertje beer, het jonge
beertje, zat een spannend boek te le
zen. Moeder beer was pap aan het
klaarmaken. Vader heeft net een kop
koffie gehad. Toen de pap klaar was,
dekte moeder de tafel. Toen riep ze
de twee mannetjes. Bert vond het niet
zo leuk, want hij wilde zijn spannend
boek nog gauw uitlezen. Toen ze aan
tafel zaten begon Bertje onmiddellijk
te eten. Moeder gaf Bertje een teken
dat hij dat niet moest doen. Eerst
bidden en toen begonnen ze allemaal
te eten, maar ze vonden het alle
maal te warm. Wacht, zei vader, we
gaan een wandeling maken en als
we terugkomen is de pap net goed".
En dat vonden ze allemaal goed.
Toen ze weggingen kwam er een
meisje binnen. Ze rook de pap en
keek vreemd rond. Ja, er was nie
mand thuis. Ze ging op de grote stoel
zitten, maar de pap van vader beer
was nog steeds te warm. Toen ging
ze op de gewone stoel van moeder
beer zitten, maar ook de pap die
daarvoor stond was nog te warm.
toen sprong ze op het kleine stoeltje
van Bertje. Maar toen viel ze en de
poot van de stoel was gebroken.
Maar de pap was juist goed. Wat
was dat een lawaai. Ze bleef stokstijf
staan. Heeft iemand iets gehoord,
nee, gelukkig niet. O ja. dat was
waar, daar stonden drie kommen
met pap waar ze juist van wilde proe
ven. Welke stoel zal ze nu nemen.
De middelste was erg hard. Ze ging
op vader Beers stoel zitten, op het
randje. En toen pakte ze de pap van
Bertje en at alles op. Toen ze het op
had, werd ze erg moe en ze keek
om het hoekje van de deur. Waar
achtig, daar was een slaapkamer
met drie bedjes.
Ze ging in het bed van vader beer
liggen, maar het was te groot. Ze
ging in het bed van moeder beer lig
gen, maar die was te hard Toen op
het bed van Bertje. En ja hoor,
dat was goed en ze sliep rustig in.
Toen kwam de familie beer terug.
Bertje zei: mijn stoel is kapot En
mijn pap is opgegeten".
„O, dan krijg je wel wat van de
mijne, zei moeder beer. Zo kregen
ze toch allemaal wat. En toen gin
gen ze naar bed. „St., st„" zei Bert
je, „kijk op mijn bed ligt een heel
lief meisje. Ze gingen allemaal op
hun teentjes naar het bed van Bertje
toe. Toen het meisje wakker werd
schrok ze heel hard. Maar toen zei
Bertje: „Schrik maar niet hoor, blijf
maar rustig liggen". Maar het meis
je wilde niet en ging toen heel gauw
naar huis toe.
Naverteld door Elly Hameli k
Genestetstraat 18, Terneuzen,
Er waren eens drie muizen die
graag een olifant wijden zien. Ze
gingen overal zoeken, maar nergens
zagen ze zo'n dier. Weet je wat die
muizen dachten? Dat een olifant net
zo groot was als zij. Op eengoeie
dag zei Piep tegen zijn makkers: we
zullen eens naar Artis gaan. Dat von
den de andere muizen goed. En
toen ze eindelijk na veel reizen in
Artis kwamen, gingen ze zoeken.
Maar nergens was een olifant te zien.
Ze gingen 't eens aan een heertje vra
gen, die wist het ..atuurlijk wel, want
hij was de parkwachter van Artis.
Opeens zei Piep: O daar heb je ze.
Ha, ha, nee hoor, dat zijn mieren,
olifanten zijn veel groter. Maar zijn
ze dat dan?, zegt Kraaloog. Ja, zegt
de mijnheer, dat zijn ze. O zegt Kraal
oog met een benauwd gezicht, ik wil
naar huis. Ach joh, zei Piep, doe
niet zo flauw. Nou dat vind ik ook,
zei Witstaart. Nou kijk maar eens.
Kraaloog kan niet eens uitpraten.
De andere twee springen uit de zak
van de meneer en vluchten weg. En
Kraaloogje loopt achter ze aan. En
toen ze thuis waren hebben ze zich
voorgenomen nooit meer naar zoiets
doms te verlangen.
Marja Seuters, 10 jaar,
Molstraat 17, Breda.
SPAARBANKt
StUIE- Sll VOICN
Vlielandstraat 73
Oom Pip gaat met Pat een bos
wandeling maken.
998-1
Uw apaarrekemog bekend «v
séRc en vidgnutWbef. Vi«««f«t
Oft <je f(«inul(crc:> vow intesco
boeven, welke u aart de t'entet
rfo RfjkipOStSjTO-fsbtxik zendt
„Ja, Pat, dat is een wintervlinder
In de kersttijd heb ik er ook al en
kele zien rondfladderen".
„Kijk", oom Pip, een vlinder in de
winter!"
