Het
van
alpenhui
DE TWEE KIKKERTJES
De felle strijd tussen de
zesde en tweede klas
Studenten
verwikkeld
in stemslag
Voor u 31/z7o op uw
salarisrekening en
desgewenst een
maand salaris extra
als
gezinskrediet en voorn
KRIT
„Kernp
man ui
Het weggelopen hondje
IN HET ZICHT VAN DE FINISH....
niet vet
de bank waar ook zich thuis voelt
Snelle verlichting
van pijn in spieren
en gewrichten
Proef met giro
zelf invullen
Laatste jaar
Verveling
KAMPEREN
DE ZOMER
Morgen beslissing
Bevolking maakt
bestemmingsplan
Teulings niet
als pinda
man op t.v.
12
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 21 FEBRUARI 1968
Als in het najaar de bladeren geel en rood kleuren in de bömen die
onder langs de berghelling staan, hebben de toppen van de Alpen al
een witte hoed. Dan komt de dag waarop de herders hun kudden
van de hoge alpenweide terugvoeren naar het dal. De hele zomer
hebben de koeien daarboven het frisse gras gegeten, terwijl de her
ders in de hutten boter en kaas maakten. Nu nemen zij allen afscheid
van de hoge weiden. De herders sluiten de hutten goed af en brengen
't vee in lange optocht terug naar de boerderijen, naar de stal, waar
het wacht op de volgende zomer. Dan vaart de winter over de bergen
en dekt hutten en weiden toe met een dikke deken van sneeuw. Op
elke winter volgt een lente. De sneeuw smelt, het water ritselt en
gorgelt naar beneden. De zon is warm, de bergweide wordt wakker.
Nu klimmen de herders naar boven om de schade te herstellen die
de winter heeft aangebracht. Er klinkt een opgewekt kloppen en
hameren; deuren en luiken, stallen en hekken worden hersteld. Als
hun werk gedaan is, keren zij terug naar het dorp om de kudden te
halen die met klingelende bellen en met bloemen omkranst, de malse
weiden weer intrekken.
Eens was er een hut waar 's win
ters vreemde dingen gebeurden. Nie
mand begreep het, want niemand kon
de barre kou, sneeuw en ijs trotseren
om de berg te beklimmen en te zien
wat er aan de hand was. Maar in het
voorjaar leek het oi er toch iemand
in de hut was geweest ook al hadden
de herders bij, hun vertrek in de
herfst wel driemaal gekeken of lui
ken en deuren stevig gesloten waren.
In het voorjaar waren luiken en deu
ren nog even degelijk gesloten. Bin
nen leek niets gebruikt te zijn. Al het
gerei om boter en kaas te maken
stond en lag op zijn oude plaats. Maar
de grote pan! De koperen pan die zo
groot is dat een kind er zich in kan
verschuilen en die 's zomers door de
herders wordt gebruikt om kaas te
maken, zag er heel ongewoon uit. Hij
hing niet dof en beslagen aan zijn
ijzeren haak. zoals alle kaaspannen in
alle hutten. Deze pan glom en blonk
alsof de beste huisvrouw van de we
reld ze zojuist gepoetst had.
Al drie jaar achtereen hadden de
herders zich over die glanzende pan
verbaasd. Toen besloot een jonge her
der heel vroeg in de lente de berg te
beklimmen om te zien of hij een ge
heimzinnige bewoner van de hut kon
betrappen. In het dal trilde pas heel
jong groen aan de bomen. Lentebloe
men aarzelden of zij open zouden
gaai\ of nog wachten. Het was ge
vaarlijk nu naar de bergweide te
gaan, maqr de jonge, herder zocht zijn
weg tussen smeltende sneeuw, beken
en rotsen tot hij de weide bereikte.
Daar lag de hut, stil en verlaten. De
sneeuw was van het dak gegleden, de
kleine zwarte schoorsten stak donker
af tegen de blauwe luiht. Teleurge
steld sloop de jonge herder naderbij,
legde zijn oor tegen de deur en luis
terde Hoorde hij niet duidelijk
kloppen? Ach nee, dat was de specht
die in een oude denneboom kevertjes
naar buiten lokte. Wat ruizelde daar
bij de stal? Een haas sprong te voor
schijn en snelde over de sneeuw om
zich te verbergen achter een steen.
Wat kraakte daar met knagend ge
luid? De herder keek in de blinken
de oogjes van een muis die knabbel
de aan de randen van een groot gat
in de staldeur. Rrrrt, weg was de
muis, de haas achterna.
Nu bukte de herder zich, hij kniel
de voor de deur en speurde door het
gat. Daarbinnen was het een gezellige
drukte. Hazen en konijntjes, muizen
en wintervogels repten zich om de
sporen van hun verblijf uit te wis
sen. Zij ruimden op, veegden afval
bijeen en namen stof af met zachte
pootjes en gespreide vleugels. En de
pan begon al te glanzen, want een
huppelend eekhoorntje danste erom
heen, rondom, rondom, terwijl zijn
wuivende staart ijveriger poetste dan
de vlugge handen van de ijverigste
keukenmeid.
Voldaan keerde de jonge herder
terug naar het dorp en vertelde in
de herberg aan alle herders en boe
ren wat er met de pan aan de hand
was. Maar hij werd uitgelachen! Wat
een kinderachtige jongen om zulke
sprookjes te vertellen!! Flinke kerels
geloven daar niet in. Toen dronk de
jonge herder een stevig glas en zei:
„Ik geef toe dat ik maar een sprook
je heb verteld. De werkelijkheid was
Véronique Adank. Jacobusstraat 10, Breda, maakte deze tekening voor de
Kleine-Stem-Iezertjes. Véronique is bijna vier jaar.
zo vreselijk dat ik die nu pas durf te
vertellen.
Toen ik op de weide kwam, zag ik
een verschrikkelijke ijspegelman voor
de open deur zitten. Pegels hingen
aan zijn baard en dropen van zijn
handen. Met een stem die kraakte als
een roos, riep hij naar binnen: Schiet
op! Niemand mag zien dat wij hier
's winters wonen! Je bent bijna klaar
maar de pan moet nog gepoetst wor
den! Vlug, de zon is sterk, we zul
len gauw smelten! Over zijn schou
der keek ik naar binnen en zag een
vrouw die geen pegels aan haar han- vxxxxxxxxsxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx?
den had, maar des te meer in haar
haren. Zij poetste de pan met een
schapevacht tot hij leek te vlammen.
Maar van de stralen die uit het ko
per schoten, smolt zij bij de laatste
streek helemaal weg Toen sloot de
man de deur zorgvuldig af. Hij keer
de zich naar de zon die juist op zijn
hoogtepunt stond en begon te smel
ten. Op dat ogenblik zag hij mij en
zei: „Vraag van elke boer een goud
stuk en breng dat op deze plek, dan
komen wij nooit meer terug". Daar
na smolt hij weg tot water dat in
een straaltje van de berg afliep".
Iedereen geloofde dit griezelige
verhaal, dat de jonge herder maar
verzonnen had, om niet voor een kin
derachtige sprookjesverteller te wor
den gehouden. Zij gaven hem goud
stukken en hij bracht ze de volgende
morgen naar de bergweide. Maar aan
gezien daarboven niets bijzonders
meef te bespeuren viel, hield hij de
goudstukken in zijn zak en bewaarde
ze als een appeltje voor de dorst.
AN MAC GILLAVRY
We gaan fijn kamperen,
fijn, dan hoef je niet te leren.
Geen godsdienst, geen geschiedenis,
maar zwemmen als het warm is.
Daarna een fietstocht maken,
met zwemmen moeten we dan staken
Dan eten we zelf gevangen vis
en daarna als het nog warm is
gaan we weer zwemmen in de rivier.
Moeder laat dan 't tentzeil op een kier
Zo gaat het de hele vakantie door
en zoiets, dat is heerlijk hoor!
Willie Hoevenaars,
Rembrandtlaan 17, Rijen
Zeg slaapkop, blijf niet in je bed,
het zonnetje schijnt door de ruiten,
vooruit jongen, kleed je aan
en kom toch gauw naar buiten.
Schiet op en pak je rugzak,
dan mag je met ons mee.
We gaan naar het bos en de hei
of naar het strand en de zee.
Kijk toch hoe overal
de bloemen bloeien.
Hoor de kikkers kwaken
en de koeien vrolijk loeien.
Kees Speïber, 8 jaar,
Ir. de Vooystraat 35,
Geertruidenberg
Mijn vader werkt op de brug. Hij
ging de wachtkamer binnen en zag
een hond zitten. Er kwam een man
binnen die ook op de brug werkte
en die zei „mijnheer, hoe komt u
aan die hond"? Mijn vader zei: „die
hond zit er al een hele tijd". Een uur
later toen het zes uur was, moest
mijn vader gaan eten. Maar toen hij
met zijn fiets naar huis reed kwam
die hond achter hem aa". Kij lien
mee totdat mijn vader thuis was.
Toen mijn vader binnenkwam, was
de hond ook binnen. „Kom Bobbie",
riep miin vader ..Hoe komt u aan
die hond, papa", zei ik. Mijn vader
antwoordde: j,die hond is de hele
tijd achter me aan gekomen". „Fijn,
papa", zei ik, „nou hebben we fijn
een hondje". „Als het maar geen
zwerfhond is", zei moeder Mijn zusje
was bang van de hond. ..Je moet er
niet bang van zijn", zei vader. „Geef
die hond wat melk en brood", zei
moeder. Maar de hond wilde het niet
hebben. „Eet het toch op", zei vader.
Maar dat hielp niets. „Ik heb geen
hondebrood, zei mama. De hond bleef
maar voor het raam naar buiten kij
ken. Miin broertje zei- „Wil te soms
naar het baasje toe?" De hond spitste
de oren en begon te janken." Zie je
wel, die hond wil naar zijn baas toe".
De andere dag is mijn vader met de
hond naar de brug gegaan. In de
wachtkamer hing een aanplakbiljet.
Er stond op: Hond vermist. De eige
naar ligt met zijn schip in de Terneu
zense haven.
De naam van het schip is An-
nemarie". Mijn vader ging gauw naar
de haven. Hij had gisteren nog de
Annemarie gezien Als hij nou maar
niet weg is, dacht mijn vader. Op
een gegeven moment zag mijn vader
de Annemarie liggen. De hond zag de
boot ook. Met blij geblaf ging hij naar
het schip toe. Het baasje van de hond
zag hem ook. En blij riep hij: „Fikkie,
Fikkie*'. Toen was de hond niet meer
te honden. 'De baas van de hond
liep op mijn vader toe en zei: „hoe
kan ik u bedanken ik was toch zo on
gerust over mijn Fikkie". Ik heb er
goed voor gezorgd", zei mijn vader.
Hij heeft in de schuur geslapen en ik
heb hem ook te eten gegeven. „Wat
voor eten?" vroeg de baas. „Nou
hrood. melk, kaas en vlees, zei mijn
vader.
Heel, heel hartelijk bedankt, zei de
schipper,
Genestetstraat 18
Sjef Hamelink,
Terneuzen
Er waren eens twee kikkertjes,
Wees en Sees. Het waren twee deug
nieten. Ze haalden veel kattekwaad
uit. Wees was echt een weesje. Heel
vroeg waren zijn vader en moeder
doodgegaan en begraven op het kik
kerkerkhof. Sees is misschien een
gekke naam, maar toch heel gewoon
bij kikkers. En aan zijn naam hoor
je misschien al dat hij het snelste
wippen kon.
Maar op een dag was het weer het
oude liedje. Ze gingen vroeg op stap.
En onderweg kwamen ze voorbij
Kwak, de muziekmaker van het kik
kerdorp. „Ga je mee naar het bui
tenland, hier valt toch niets te bele
ven",,zai Kwak. „Nee", zei Sees, ik ga
liever hard zwemmen, daar heb je
tenminste wat aan".
„Daar heb je niets aan", zei Wees.
„jij wint toch altijd". „Dan laat ik
je nu winnen'„Dat zeg je altijd,
maar dan ga je nog veel harder, nee
ik weet wat beters. Zullen we muziek
gaan maken?" „Met wat doen we
dat?" „Nou, we gaan naar 't muziek
korps. Ze zijn daar toch aan 't repete
ren". „Dat durf je toch niet" zei Sees-
je. Ze gingen op stap. Toen ze er aan
kwamen hoorden ze het kikkerlied
spelen. Ze gingen gauw naar binnen.
Ze mochten komen luisteren, maar
nergens aankomen. Ze gingen naar de
kikkerbaas toe. „Mogen wij ook eens
op de trommels en de trompetten
spelen?" „Heel even maar hoor", zei
de baas. „Gaan jullie maar even daar
zitten. En probeer maar eens op de
ze trompetten te spelen". Ze speel
den samen het kikkerlied. Heel vals,
maar iedereen riep: „Oh wat mooi",
maar ze meenden er niets van. „Ga
maar naar huis, het is al avond ge
worden. Wij gaan ook naar huis toe.
En slaap maar lekker".
Ze gingen naar huis en sliepen
voldaan in.
Wim de Pundert, 10 jaar.
Kerkeboomgaard 35, Kwadendamme.
Sjanneke Verwijmeren,
Pastoor Oomenlaan 1, Prinsenbeek.
„Mario, Mario", schalde Nico's stem
over de speelplaats. Mario kwam aan
gelopen. „Ja, wat is er „Zeg, moet
je horen, die lui van de zesde klas
willen onze hut gaan vernielen."
„Wat?!", riep Mario, „wacht eens
even, wanneer komen ze? Van mid
dag?, nou, haal dan alle jongens en
meisjes van onze club bij elkaar en
zeg dat ze alle trucjes mogen uit
halen." „Goed. Ik kom met Arjan
en José." Deze laatste was een jon
gen uit het kamp.
's Middags waren allen paraat, zon
der wapen. Stipt om drie uur kwa
men de jongens en meisjek uit de
zesde. Maar de tweede, ook niet vooi
de poes, hadden een gracht van een
meter gegraven rond de hut en daar.
in hadden ze planten gedaan en daai
weer zand op,'zodat het een modder
poel was geworden. Een laag fijr
zand er over en het was niet meei
te zien. Er achter was een kordon
van jongens en meisjes. Hun plar
was als volgt', als de jongelui var
de zesde uit die poel waren, dan
zouden ten eerste de meeste meisjes
er vandoor gaan en dan bleven
alleen de jongens over die belem
merd zouden worden door de viezig
heid. Zij zelf mochten niet van hun
plaats gaan. zodat het onmogelijk
was om er door te dringen.
Onder luid gejoel kwam de zesde
aan, plons de eerste was er in. Hel
geplons en geblub was niet van de
lucht. Een verwarring ontstond. De
aanvoerder zag rood van nijd. Viii
minuten verstreken, ze waren er uit
De opgehitste jongens vielen aan
maar kregen lelijk op hun kop. Ze
waren woedend en begonnen mei
stenen te gooien. Maar Mario stapte
doodbedaard op de hut af en drukte
op een knopje en er dook plotseling
stevig gaas op uit de grond. „Ver
draaid," riep de leider van de zesde
en ze sprongen er op af, maar toen
kregen ze voor de tweede maal te
maken met het moeras. Toen ze ei
uit waren kregen ze op hun kop
Mario lachte en drukte op een
tweede knop zodat het gaas weer in
de grond zakte. De zesde nam de
benen. Nagejouwd door de tweede
Grinnikend ging Mario naar de ach
terkant van de hut, waar hjj zjjn
zusje aantrof met een gat in haar
hoofd. Hij schrok, beheerste zich en
zei: „Haal een draagbaar en breng
haar naar de dokter." De dokter on
derzocht haar nauwkeurig en zei toen
dat ze een hersenschudding had en
naar het ziekenhuis moest. De arme
jongen zag toe hoe ze zijn zusje ver
voerden. „José, ga jij moeder waar
schuwen," was het eerste wat hjj zei
„Zeg maar dat ze bij de dokter moei
wachten en dat ik even met de club
naar school ben." De stemming war
opeens bedrukt. De zesde stond aan
de schoolpoort. Mario liep gewoon
door en de zesdeklassers lieten hem
door, want ze wisten wel, dat ze an
ders op hun kop zouden krijgen.
Na het verhaal aan de meester
verteld te hebben, gingen ze naar de
dokter waar hun moeder op hen
wachtte.
Hoe het met de zesde afliep? Ze
kregen er geducht van de meester
van langs. Maar ze waren toch nog
zo goed dat ze bloemen stuurden,
maar er heen gaan durfden ze niet
Arjan kwam gezond uit het zieken
huis terug. En vrede tussen de tweede
en de zesde klas, zul je vragen? Ja.
die is er van toen af altijd geweest.
Marianne Akkermans,
Turnhoutseweg 7
Baarle-Hertog.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Deze week tij
gen de Nederlandse studenten aan
universiteiten en hogescholen ter
stembus om hun afgevaardigden
te kiezen voor de plaatselijke z.g.
„grondraden", die op hun beurt
weer de leden leveren voor de
raad van vijftig, die een soort
parlement vormt van de alle par
tijen overkoepelende Nederlandse
Studenten Raad (N.S.R.).
De belangrijkste deelnemende par
tijen aan de stembusslag van gisteren
vandaag en donderdag zijn: het Ne
derlands Studenten Akkoord (NSA),
de Studenten Vakbeweging (SVB),
de nieuwe D '66-achtige groepering
„Stud '75" en 't Algemeen Non-Poli
tiek Studentenbelang (ANPS). De
Progressieve Studentenorganisatie
(PSO) leed vorig jaar bij de verkie
zingen een fors verlies en is thans
niet meer van de partij. De organisa
tie is gedeeltelijk opgegaan in „Stud
'75".
In verschillende steden nemen
voorts plaatselijke groeperingen aan
de verkiezingsstrijd deel, zoals bv.
in Wageningen en Drienerlo. Sommi
ge van deze plaatselijke groeperingen
weten soms door te dringen in de
raad van vijftig, die momenteel nog
als volgt is samengesteld: NSA 23 ze
tels, SVB 18, PSO 5 en plaatselijke
groeperingen tezamen 4 zetels.
Het maken van prognoses omtrent
de uitslag bij studentenverkiezingen
is altijd een hachelijke zaak. Ten eer
ste geloven zeer veel studenten het
wel en tonen zij voor de verkiezingen
nauwelijks enige interesse (vorig jaar
bracht 57 procent der studenten geen
stem uit). Het zijn derhalve de poli
tiek enigszins geïnteresseerde c.q. ge-
engageerde studenten die hun stem
uitbrengen.
Toch kan op grond van verschil
lende aanwijzingen wei geconcludeerd
worden dat de aanvankelijke onstui
mige opmars van de Studenten Vak
beweging tot staan is gekomen.
De SVB heeft haar verdere groei
als het ware zelf afgeremd doordat
men allengs de meeste aandacht is
gaan geven aan allerlei „grote poli
tieke zaken", zoals Vietnam, de
NAVO etc., die met de studentenbe
langen van alle dag niets te maken
hebben.
De SVB vindt de NSA eeiï wat stof
fige club van bekakte,: rechtse corps
leden. Verbeteringen voor de student
moeten keihard worden afgedwongen
zo stelt de SVB het ongeveer. Bij de
SVB bestaat ook de grootste belang
stelling voor het verschijnsel „kriti
sche universiteit".
In de ogen van de Svt is het on
derwijs voorts nog altijd slecht en
ondemocratisch.
Het terrein van de NSA is de on
derhandelingstafel, dat van de SVB
de straat. De SVB heeft dan ook geen
bestuurszetels willen bezetten in de
NSR. Genoeg conflictstof voor een
forse verkiezingsstrijd, al zal de bui
tenwereld er waarschijnlijk weinig
van merken.
(ADVERTENTIE)
-4
de heer A. Koopmam
beheerder bijkantoor Sneek
Hoe? Heel eenvoudig. Open een salarisrekening bij onze
bank, de NMB. U profiteert dan van 31/2% rentevergoe
ding. Bovendien kunt u als u wilt een maandsalaris extra
opnemen als gezinskrediet. Natuurlijk regelt de NMB als
u wilt óók alle betalingen voor u. Vraag ons gratis
NMB/PS Pakket! De NMB biedt u alles wat een moderne
bank u kan bieden en .daarenboven nog de Persoonlijke
Service. De NMB is groot genoeg om die Service groot
te zien. En de NMB is juist klein genoeg om die service
Persoonlijk te houden. De NMB zendt u het PS Pakket
graag en gratis toe. Telefoontje of briefkaart is voldoende.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
Breda: Veemarktstraat 55-57. Bergen op Zoom: Zuivelplein 5. Etten-Leur
(N.Br.): Markt 34. Oostburg: Nieuwstraat 24. Oosterhout: Heuvelstraat 8,
Roosendaal: Markt 19. Terneuzen: Nieuwstraat 10, voorts bijkantoren te
Breskens, Dongen, Goes, Hulst, Sas van Gent en Zaamslag.
(ADVERTENTIE)
Dringt direct door tot aan
de haard van de pijn
Oeumatische pijnen, spit, zenuwpijnen,
verstuikingen, stijve nek en ledematen
niets werkt sneller, niets werkt aangenamer
ter verlichting van pijn dan Algesal-balsem.
Onmiddellijk in de huid doordringend, werkt
Algesal diep op de weefsels in tot aan de
haard van de pijn (zonder oppervlakkige
warmtesensatie of irritatie van de huid te
veroorzaken) en doorstraaltverlichtend
weefsels en spieren tot in de gewrichten.
Reumatische pijnen en stijfheid maken
spoedig plaats voor een durend gevoel van
verlichting en welbehagen.
Wacht niet tot de pijn uitbreekt 1 Zorgt
dat U thuis altijd een tube Algesal bij de
hand hebt om zodra het nodig is de pijn te
verlichten. ALGESAL bij alle apoth. en drog.
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De girodienst heeft
een proef in voorbereiding met de zo
genaamde merkroosterkaarten. In de
automatisering van de girovefwer-
king ontbreekt namelijk nog een scha
kel.
Nog steeds zijn er ongeveer 800
ponstypistes nodig om ponsgaatjes in
de opdrachtstrookjes aan te brengen.
Hiermee gaat zoveel tijd verloren, dat
de P.T.T. naarstig speurt naar oplos
singen. Zoals bekend is er zelfs een
prijsvraag voor uitgeschreven.
Een eigen vinding van de P.T.T.
vormt het systeem met merkrooster
kaarten: door het invullen van cijfer -
vakjes kan de rekeninghouder het
tijdrovende werk van de typistes
overbodig maken.
5000 willekeurige rekeninghouders
zullen in de loop van dit jaar aan de
proef meewerken.
(Van onze redactie binnenland)
EMMELOORD Anderhalve maand
krijgt de bevolking van de Noordoost
polder de tijd om zelf ideeën over de
bestemming van het hart van de cen
trumplaats Emmeioord (32.000 inwo
ners) op papier te zetten.
Op deze manier hopep burgemees
ter en wethouders van Emmeioord
een „stedebouwkundig plan nieuwe
stijl" te introduceren, waarbij aan de
wensen van de bevolking binnen het
raam van de financiële mogelijkheden
tegemoet wordt gekomen.
(Van onze redactie binnenland!
AMSTERDAM Jan Teulings
mag op 4 maart niet samen met
Ton Lutz optreden als pindaman
netje in een reclamefilmpje van
Duyvis.
President mr. U. W. H. Sthee-
man van de Amsterdamse recht
bank meende namelijk niet te
kunnen treden in de bevoegdheid
van de Stichting Ether Reclame
(STER). Deze heeft namelijk vol
gens de reglementen van de
stichting het recht bekende tv-fi-
guren te weren uit reclame
filmpjes. En Jan Teulings treedt
nog de avond voor de 4e maart op
als Maigret en mag dus wel be
schouwd worden als een bekende
tv-persoonlijkheid. Het reclame-,
advies- en advertentiebureau
PRAD had een proefproces uit
gelokt, en weet dus nu waar het
aan toe is.
(ADVERTENTIE)
r iiw haar, mtrtt'l
fixif
Het nieuwe schuimfixatief voorde
man van vandaag
Daytona Beaeh (V.S.)Bij veie
races in Amerika kijken ze niet op
een slee meer of minder: deze pa
niek-situatie trad op bij de finish
van een 300 mijls-race, waar twee
deelnemers op elkaar vlogen. Een
derde kon zijn wagen langs
schroothoop in wording sturen e
won de rit.
HEEMSKERK Gerard
plaats op de 1500 meter 1
1952 kwam twee jaar gelet
trek van Anton Huiskes all
was hij toen de succesvol!
2ijn ambities reikten op d;
veau. Maar hij had al een a
ji.N.S.B. zou moeten voldoe
kernploeg een nieuwe coac
Gerard Maarse gefluisterd,
Deze keer echter als opv
van Wim de Graaff, de mal
tijdens de jaarwisseling 196£
met zijn echtgenote bij de fa
Maarse thuis vierde en vat
gelegenheid gebruik maakt
solliciteren naar een baantj|
hulptrainer bij een ploeg
Maarse. Weinige maanden
werd De Graaff benoemd
coach van de kernploeg, een f
tie waarvoor Gerard Maarst
hij tot de kandidaten behoori
pertinent zou bedanken.
Zijn laatste jaar als schaat:
ner ik heb altijd gezegd d;
doorga tot ik 40 ben en dat ii
middellijk na het volgend seizoe
zou Gerard Maarse dus volt
zoals hij begonnen is, als tr
van de jeugd, als leverancier
enkele talentvolle jongeren, di
maarschalkstaf in hun ransel
gen, Ronnie Nooitgedagt, Piet 1
Vo Giling, Theo Roozendaal en I
ques de Koning. Gerard Maart:
niet rancuneus. Wel zet hjj zicll
dens het gesprek voortdurend al
gen het beleid van de K.N.S.Ef
Ongevraagd erkent hij hierbij
schaatsenrijders een groep eigen
ze individualisten vormen. En
seh enkele halen van een sig
door (dertig per dag), maar nog
tijd kan ik die jongens eep spri
voorrijden, een bochtje laten z
vertelt Gerard Maarse, dat er
een periode Huiskes nationaal g
enkele coördinatie bestaat over tl
ningsprogramma's. De Graaff h
het geprobeerd. Hij belegde een
eenkomst van trainers, niet om t
wijzigingen te geven, maar dom-
om te vernemen, h°e wij het nu
lemaal eigenlijk deden. Wat mi
hij anders? Hij miste elke ervar
Dit is een beleidsfout bij de K.N.
Wij als trainers hebben toen
Graaff laten vallen. Eigenlijk
ver. Maar hij bedoelt het wel gi
Wim doet zijn best wel. Maar
hij mist de capaciteiten en daa:
heeft de K.N.S.B. de grootste
gemaakt.
Het falen van de Nederlandse pi
in Oslo, Gerard Maarse vindt
een verklaring voor. Wim de Gr:
j5 er niet in geslaagd de vervei
tc verdrijven. Bovendien is hij w;
schijnlijk beïnvloed door enkele
gens die menen dat ze al sterk
noeg waren. Nee, wat deze jong,
nodig hebben, is iemand die ze
tn toe een grote mond kan gev
iemand die kan toestaan dat ze
jjn en dan uitgaan maar die J
mag accepteren dat ze later dan
een bepaald tijdstip binnenkom:
an kan het niet gebeuren dat el
Juer _.i de nacht van de Europi
nmpioenschappen urenlang wegbl:
als dit jaar het geval was.
sterke man zou bijvoorbe*
zit 4 eru't kunnen halen wat ei
iJ' jPjd heeft iemand nodig aan v
1 zich kan vastklampen, dan wor
op do m die -"-sc.-,
1972 Ll r,,!uschc Winterspelen
sprint. betekenen heeft op
i
