Watersnood vandaag 15 jaar geleden
lEsanül
FEUX" BONZO
RITSSSBUKKEN
Z'BIIK-
OP ZIJN BOERDERIJ TE GRAAUW HAALT J. VAN DAMME HERINNERINGEN OP
papier
voor
uw
pen
Even uitblazen mevrouw
Griep...?
iK.LLhhiil
f
VEEL BLOOT MAAR OOK LANGE
ROKKEN BIJ SAINT LAURENT
Laten staan
Tour-ploegleider 1968
Kostbare
aardappels
Middelburgers beboet
Vistram in metrages
A. Verbrugge in K.v.K.
„Kruising bij
St.-Anna is
levensgevaar lij k"
Aanvaringen mei
fikse schade op
Wester schelde
H. VERCAUTEREN
Korting door
S.B.L.-grond
verkleinen
Bejaarden de dupe
- m f T\a «fMAtvvn «rnH imv4m fuinwHtAM irna 4- a /\M nm«r<tinMf7n nnli AAnrrAnn h >i fl ntIC Tn HrimmA Aft AAH CA (TAtTAD tMf
J. VAN DAMME
(Van een onzer verslaggevers)
GRAAUW/PAAL „Drie mil
joen was er te verdelen. Allemaal
afkomstig van giften. Voordat de
mensen om geld nit deze pot kon
den vragen, had het al een bestem
ming gekregen. Voor aanleg van
sportvelden, enz. Maar natuurlijk
niet die, waarvoor de gever het geld
bedoeld had. Ik heb er nog een
brief over geschreven naar de ko
ningin. Toen kreeg ik iemand van
het ministerie op bezoek. Die vroeg
me of ik van de watersnood soms
beter wilde worden. Ik heb hem
toen duidelijk te verstaan gegeven,
dat ik niet voor mezelf had gepleit,
maar voor de mensen, die door de
ramp in enorme financiële moeilijk
heden waren geraakt en alleen een
vastgestelde vergoeding hadden ont
vangen, die eigenlijk veel te klein
was."
De heer J. van Damme, sedert een
paar jaar a.o.w.'er, zoekt in een
met papieren volgepropte bureaula
naar het bewijsstuk. „Ik kan de
brief niet meer vinden", zegt hij,
„maar je kunt rustig van me aan
nemen, dat het zo is".
Hfj woont nog op zijn boerderij
onder aan de dijk van de „Kleine
Molenpolder". „Mariahoeve" lezen
wij op de voorgevel. Zijn bedrijf
oefent hij niet meer uit. „Toen ik
65 werd en stopte met boeren, wil
de geen van mijn zoons de zaak
overnemen. Het hele boeltje is al
leen nog geschikt voor het water
schap Hulster Ambacht. Voor de
bediener van de pomp in het ge
maal en het opslaan van materiaal."
De heer Van Damme maakt zich
er niet druk om. Hij heeft zijn des
kundigheid als landmeter, opgedaan
in zijn jeugdjaren, weer eens opge
frist en is welgemoed aan het werk
gegaan. „Voor de ruilverkaveling
vooral is er in dit vak nogal wat te
doen" merkt hij op.
Pratend over de eerste dagen van
februari 1953, die bange nacht en
het geweld van het door de storm
opgezweepte Westerscheldewater,
vertelt hij, dat zijn boerderij toen
totaal werd vernield en pas in 1955
weer werd opgebouwd. Een eerste
steen, die herinnert aan deze his
torische gebeurtenis, vinden we
onderaan in de muur naast de
voordeur in het huis.
Hij wijst in de richting van de
„Duivenhoek". „Voor de ramp",
zegt hij, „stonden daar tien huizen.
Drie zijn er helemaal weggespoeld.
Acht mensen verdronken. Een van
mjjn zoons was er bijna ook bij."
En dan volgt een bijna ongelofe
lijk verhaal.
De vrouw van mijn buurman was
zo erg overstuur, toen het water
kwam, dat er een dokter bij ge
haald moest worden. Ze was in ver
wachting, dus je moest voorzichtig
zijn. Nergens was telefoon in de
buurt. Mijn zoon op de fiets naar de
dokter. Net komt hij aan het eerste
huis in de „Duivenhoek", of de dijk
breekt door. Hij werd van zijn fiets
gespoeld, maar wist nog op het nip
pertje vast te grijpen aan een was
lijn. Vandaar kon hij naar een knot
wilg geraken."
„Daar is ie ingeklommen. Kun je
nagaan. Donker, koud en drijfnat.
Op hetzelfde moment werd het huis
van de mensen, die omgekomen
zijn, door het water overvallen. Mijn
zoon heeft dat gezien. Het dak brak
van de muren af en dreef in de
richting van de knotwilg, waar
mijn zoon opzat."
„Het liep goed af. Het dak sloeg
plotseling om en dreef weg. In dat
huis verdronken vier mensen."
„Hier in de dijk sloeg een gat
van ongeveer 350 meter lang. De
boerderij was in een mum van tijd
verdwenen in het water", aldus de
heer Van Damme. „Er stonden hier
elf fietsen. Vier heb ik er nog op
de dijk gebracht. Toen ik de vierde
haalde, stond het water tot de kop
lamp en hij brande nog ook. Mijn
toen aanstaande schoonzoon had ons
wakker gemaakt. Dat was om vijf
voor half vier. Later vonden we
onze hangklok terug op de dijk. Die
was stil blijven staan op kwart
voor vier. Dus in 20 minuten had
het water zijn vernietigingswerk
gedaan. Mijn vrouw had nog gauw
in een boodschappentas wat schoe
nen gedaan. Dat had ze net zo goed
niet kunnen doen, want het waren
allemaal verschillende."
Tal van wederwaardigheden weet
de robuuste Van Damme aan te
halen. Hij vertelt anekdotes, die de
paniek onder de getroffen kustbe
woners in die eerste watersnood
nacht duidelijk typeren. Wij horen
verhalen over de wilde vlucht van
mensen, die door het overstelpende
water bijna van hun zinnen wer
den beroofd, het steun zoeken bij
elkaar, de angst van dertig mannen,
vrouwen en kinderen op een kleine
zolder.
De heer Van Damme, die ons ver
zekert, dat hij de hele watersnood
nogal nuchter heeft doorstaan, ver
telt ook over de voedselpakketten.
„Hier zaten de slachtoffers," zegt
hij. „Maar ho maar, geen voedsel
pakketten te zien. Wel gingen ze
naar mensen, die ze helemaal niet
nodig hadden."
In Kloosterzande moest de heer
Van Damme op een gegeven mo
ment bij de burgemeester komen,
omdat hij zogenaamd zoncer ver
gunning ergens op een zolder met
zijn gezin bij gebrek aan beter
huisde. Het kostte hem veel moeite,
maar hij wist de burgemeester toch
aan te tonen, dat het echt niet an
ders kon.
„Ook na die tijd hebben we veel
moeilijkheden gehad. De zaak moest
weer worden opgebouwd, maar er
was geen geld. Ik had voor die tijd
nog schulden en toen kwam er dit
nog eens bij. Ik moest toen 25 pro
cent zelf op tafel leggen."
Toen de dijk werd hersteld en
verzwaard, schoot er een deel van
de landerijen bij in, waar hij een
lage vergoeding voor kreeg.
„Maar", zegt hij lachend, „ik had
goede grond. We hebben het wel
gerooid. Het ls alleen jammer van
de nieuwbouw. Geen van mijn kin
deren wil ermee verder. De stallen
staan leeg en ik ben al 131 jaar.
Dat laatste is een grapje. Uit zijn
portefeuille haalt hij een formulier.
Zijn a.o.w.-aanvraag. Daarop staat
inderdaad duidelijk te lezen, dat de
heer Van Damme op 8 september
1901 voor ouderdomsuitkering in
aanmerking kwam.
„Je ziet", zegt hij, „ik heb er al
een heel tijdje van kunnen pro
fiteren,"
w
Het is bij de BBA nog al eens dc
gewoonte om iemand aan de halte te
laten staan. Ik stond namelijk jL zater
dag in Oosterhout te wachten op de
bus van 10.30 uur. We stonden met vier
personen. De bus kwam, maar reec'
normaal door, d.w.z. hij hield ®ors-
wat in, maar reed toen door. Ik vine
dat geen manier van doen, terwijl je
daar in de regen en de kou etaat
DONGEN
A. D. J
Met enige verbazing lezij wij in d
dagbladen het besluit van de sportcom
missieleden van de KNWU dat Ab Gei-
dermans werd aangewezen als ploeg
leider 1968 voor de Tour. Wederom eei
nieuw experiment dus. Zullen de ge
volgen even zwaar zijn als in 1967? Za
het tot gevolg hebben dat weer een dei
onmisbare sponsors in de nabije toe
komst zal zeggen: mijne heren het spij
ons, maar zo gaan wij niet verder me.
u in zee.
Pellenaars is nu te aanvaarden omda'
hij geen merkenploeg heeft, Zakeiii
voor de renners zeer zeker. En zijn dc
sponsors ook niet gebaat met een mar
die het gehele programma weet te ver
kopen
MADE
A.V
„Het water kwam al opzetten. We konden onmogelijk in de keuken
blijven. Ons Jaantje dacht aan de beesten, die op stal stonden. Ze
schreeuwde dat ze die los ging maken en ze verdween door de keuken
deur. We hebben haar nooit meer gezien. Jaantje was niet naar haar
zus Truus gevlucht. Die was evenals zij al verdronken. Truus had een
dochtertje bij zich van negen maanden, toen ze verdronk. Haar man
was radeloos. Hij niet alleen, want ook zijn broer verloor zijn vrouw.
Eveneens met een kindje- Dat was zeven maanden oud".
De moeder van de jongens doet de deur van een kast open en keert
terug met een sigarendoos in haar handen. Ze neemt er drie doods-
prentjes uit. „Mijn dierbare man", staat op een van die prentjes, „Vanuit
de hemel zie ik met ons Toosje op u neer". De moeder bergt de prentjes
op en wijst naar de schoorsteen. „Dat is To", zegt ze, „Dit is Truus, dat
is Jaantje en dat Ineke
(Dagblad De Stem, 29 januari 1954)
(ADVERTENTIE)
Rillerig? Onprettig?
Pas dan op voor griep!
Neem direct 2 'ASPRO's.
'ASPRO' bevat alles om
een.opkomende griep
snel en doeltreffend te
bestrijden.
In de juiste dosering
óók voor kinderen!
TERNEUZEN De Belgische pot
tenbakker A. J. uit Stekene wilde
zonder tussenkomst van een detail
list mondvoorraad voor zijn gezin
verschaffen. Hij schuwde hierbij de
arbeid niet en begaf zich naar een
aardappelveld in een polder te St.-
Jansteen en groef er 55 kilogram
aardappelen op. Alleen vergat hij
hierbij de eigenaar van de akker om
toestemming te vragen. Deze maakte
er werk van en gistermorgen stond
J. voor de balie om zich te verant
woorden. Op de vraag van de kanton
rechter mr. C. J. M. van Hees of hij
het feit toegaf, antwoordde J.: „Aan
de ene kant wel, maar aan de andere
kant niet." De verdachte vertelde dat
hij aan de eigenaar de aardappelen
had willen betalen en ze terug had
willen geven, doch-deze was hier niet
op ingegaan.
„Ik wilde niet stelen." De officier
mr. Roscam-Abbing: „Wat dan, u
wilde ze toch meenemen naar huis?"
De officier wees er verder op dat een
dergelijke handelwijze in België e-
venmin getolereerd wordt als in Ne
derland. Hij eiste 100 gulden boete.
„Dit worden op deze manier hele du
re aardappelen", meende mr. Van
Hees, die echter in sterke mate reke
ning wilde houden met „de boetvaar
dige zondaarshouding" van J. Het
werd tenslotte 100 gulden boete,
waarvan de helft voorwaardelijk.
(Van onze correspondent)
MIDDELBURG Dat „men" een
slechte raadgever is, ondervonden
woensdag twee eigenaars van volks
tuintjes tijdens de zitting van het
kantongerecht te Middelburg. De
Middelburgers B. de N. en A. T.
stonden daar terecht omdat zij op
een weiland in de buurt van hun
tuintjes mest hadden weggenomen.
„Ze hadden gezegd dat we die
mest wel konden wegnemen", vertel
de A. T. „Wie is ze?" informeerde
daarop de kantonrechter, mr. J. Kolk
man. „Ja, ze, de volksmond", was
het antwoord van A, T.-
Hij vertelde, dat het weiland enige
tijd geleden aan de gemeente was
verkocht en dat ze er niet van op
de hoogte waren dat de mest, die
op het weiland lag nog aan de vroe
gere eigenaar toebehoorde.
De officier van justitie, mr. H.
Sprey, vond het een ernstige over
treding. „Stel je voor dat ik de
spruitjes uit uw tuin kom weghalen,
omdat ik gehoord heb dat u ze toch
niet nodig hebt". Hij eiste een geld
boete van f 30,-. A. T. vond dat vee!
te veel. De kantonrechter halveerde
het geëiste bedrag en legde beiden
een geldboete van f 15,- op.
Vogelwaarde
Jongerensociëteit Daar het be
stuur van de Jongeren Sociëteit Vo
gelwaarde een voorlopig werkbestuur
was en de start van de sociëteit
al vijf maanden achter de rug is, heb
ben de leden tijdens 'n algemene ver
gadering een definitief bestuur geko
zen. In het nieuwe bestuur hebben
zitting Henk Knibbeler, voorzitter,
Marlies Janssen, le secretaresse,
Rose-Marie Heijens, 2e secretaresse,
Georgette Gelderland, penningmees-
teresse; Frans de Schepper, voorzit
ter versieringscommissie; Carla Boeij-
kens, Emmy Bouchaut en Ria Bou-
chaut. De maatschappelijk werker,
de heer O. Vosveld, treedt ook bij
dit nieuwe bestuur als adviseur op.
Dansavond Zaterdagavond na af
loop van de tienermis voor de leden
van de Jongeren Sociëteit Vogelwaar
de wordt een groot bal belegd in het
Verenigingsgebouw te Stoppeldijk.'
De muziek zal worden verzorgd door
het orkest „The Everly Stars".
Zuiddorpe
Prijsschieting In café Centraal
werd een grote prijsschieting gehou
den op de liggende wip. Er namen
66 schutters deel. De uitslag luidt:
Hoog vogel: P. Oostink, Axel; le zij
vogel: P. Oostink, Axel, 2e zijvogel:
L. Wijnsberghe, Assenede België. Het
grootste aantal kleine vogels werd
geschoten door R. Simons uit Zuid
dorpe.
Dienstjubileum De heer C. Job-
se zal vandaag 25 jaar als admini
stratief medewerker in dienst zijn bij
het kantoor van Van Gend en Loos
in Goes.
(ADVERTENTIE)
murrn
Yves Saint Laurent heeft zeer ge
varieerde, elegante creaties voor
lente en zomer gepresenteerd, met
een hoeveelheid bloot waar het pu
bliek enthousiast over was. Doorzich
tige organza blouses en heupbroeken
laten weinig aan de fantasie over.
Tussen de lage broekbanden en de
minuscule bloesjes zitten soms cein
tuurs.
Saint Laurent's bruid is een over
tuigde hippie. Op de onvermijdelijke
plaatsen draagt ze bloemen, verder
is ze gekleed in overvloedig lang
haar, doorvlochten met bloemen.
Serieuzer is een serie mantels waar
van de zoom zo'n 25 cm van de
grond blijft. Voor daagse jurken
blijft de rok gewoonlijk net boven de
knie, maar er is een kuitlange rok.
IIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIUIIIMIIIIIIIIIIIilllllllll
F*?-» ','ariise .Modeontwerper Jacques
r's dit seizoen op de Mexi-
caansp. tno* pu-üu-
r rno«c 3CH.UCU up ae ïviexi-
dSn® neT- EUeliike van zijn mo-
I - f?" geïnspireerd op de Mexi-
hriii,. k'ederdrachten. Inca-kostuums
on Ft? 00 hun '"vloed doen gelden
chn eollectie. Hier een pon
nen tvi 'innen, bestikt met ba-
zilde in verschillende kleuren.
De collectie wemelt van de goede
ideeën, waarvan sommige wel eens
een rage zouden kunnen ontketenen.
Saint Laurent's kleine meisjes zijn
volwassen geworden.Hij ontbloot het
middenrif in verschillende schitte
rende navelvrije gastvrouwmodel
len en sportieve kleren. Vaak blijven
ook schouderbladen onbedekt. Bij na
velvrije heupbroeken wordt de blote
taille opgeluisterd door een stofcein-
tuur.
Alle mantels voor overdag en sport
reiken tot even boven de knie.
Sommige modellen hebben militaire
accenten zoals epauletten, andere of-
ficiersjassen zijn op de marine geïn
spireerd. Weer andere hebben recht
opstaande boordjes. Ze worden ge
dragen op jurken in bijpassende of
contrasterende kleur, met veterwerk
op het lijfje. Een overhemdjurkje
met bermudapijpen is er in vele va
rianten voor elk uur.
Lovertjes spelen een grote rol in
pakken waarbij een korte Spaanse
toreador-bolero gecombineerd wordt
met kniebroek of lange pantalon. De
boleropakjes zijn er met zwarte, wit
te en bruine gitten bezet. Bolero's
worden overigens ook bij veel jurken
toegepast.
Bermuda's met lovertjes piepen on
der tunieken tot halverwege de dij
uit.
Graag toegepast wordt de Russi
sche boerinnenstijl met een overvloed
aan folkloristisch borduurwerk op
frontje en langs naden. Op Vietnam
geïnspireerd scheen een in zwart
boerentenu geklede mannequin met
zwarte hoed en zwarte nageHak. Oos
terse invloeden waren ook te bespeu
ren in schitterende bedrukte organza.
Enkele maanden geleden schreven
wij in deze rubriek al eens over
„Vistram", het nieuwe ademende
kunstleer met nappa-karakter, dat
in Helmond wordt vervaardigd door
Ravi en in de handel is als dames-
en kinderconfectie. Daar er bij het
publiek een toenemende belangstel
ling blijkt te bestaan voor de aan
koop van meterwaren in het alge
meen, heeft de fabriek besloten met
de verkoop van vistram per meter
te beginnen. Uit alle delen van het
land komen al maanden lang aan
vragen binnen voor metrages in Vis
tram. Dit kunstleer kan op iedere
machine als een normale stof wor
den verwerkt. Wel moet men een
sterker garen gebruiken. De prijs
wordt negentien gulden per lopende
meter.
Zo troosteloos was het toen het water weggetrokken was.
TERNEUZEN „Het is één van
de gevaarlijkste kruispunten die ik
ooit heb gezien. Hier zullen ernstige
ongelukken gebeuren. Ik heb nu al
mensen de linkerweghelft zien op
draaien", zo bekritiseerde de heer
A. J. Verbrugge in de vergadering
van de Zeeuwsch-Vlaamse Kamer
van Koophandel het onlangs gereed
gekomen produkt van de Provinciale
Waterstaat te St.-Anna.
Hij vindt deze dubbele kruising
van de wegen kanaalbrug Zaatn-
slag en Terneuzen Axel véél te
lang en véél te onoverzichtelijk. „De
eigenlijke oplossing is: de kruising
afbreken en een rotonde aanleggen",
vindt de heer Verbrugge,' die in de
Kamer de vervoersbranche verte
genwoordigt. Hij zei dit onderwerp
in de eerstkomende vergadering van
de raad van Terneuzen. waarvan hij
lid is (V.V.D.), te berde te zullen
brengen. De kruising is eind vorig
jaar gereedgekomen. Het verkeer op
de weg vanaf de nieuwe kanaalbrug
naar Zaamslag heeft voorrang op
het verkeer over de weg Terneuzen -
Axel. De kruising is beveiligd door
knipperlichten en overigens slecht
verlicht.
WEMELDINGE In de buitenha
ven van Wemeldinge is woensdag
middag een aanvaring ontstaan tus
sen het vanaf de Oosterschelde bin
nenkomende Nederlandse motor
schip Main, 473 ton, en het uitva
rende sleepschip Antoinette, 1332
ton. De Main, die met een lading
erts van Rotterdam op weg was naar
Kwaardmechelen, liep zware averij
op. Het vaartuig werd aan het voor
schip geheel ontzet. De Antoinette
bekwam geen schade van betekenis
en kon de reis voortzetten. De Main
blijft, in afwachting van een nadere
beslissing, voorlopig in Hansweert
gemeerd liggen. Voorts is in de bui
tenhaven te Hansweert een aanva
ring ontstaan tussen het 484 ton
metende Nederlandse motorschip
Francina en het Nederlandse motor,
tankschip Grietje. Daarbij bekwam
de Francina aan het voorschip zeer
ernstige schade. Een groot gat ont
stond aan bakboordzijde. Het vaar
tuig zal ter plaatse op de scheeps
werf van T.S.M. worden gerepareerd.
De met benzine geladen Grietje op
weg naar Terneuzen liep eveneens
schade op.
(Van een onzer redacteuren)
BREDA Vijftien jaar geleden
is het. Vijftien jaar na de nacht
van de watersnoodramp, die in
de geschiedenisboekjes als St. Ig-
natiusvloed zal voortleven. De
tienduizenden, die vluchtten voor
het gulzige water, de vaders en
moeders, de kinderen van de 1835
omgekomenen voelen het hart
vandaag weer koud en leeg wor
den. Zoals het land, dat zee was
geworden in die nacht van 1 fe
bruari 1953.
Herinneren aan die nacht, waarin
in een paar uur tijd 33.750 stuks vee
verdronken, 47.300 gebouwen wer
den vernield, een schade van ander
half miljard gulden werd aangericht
is herinneren aan een moment, dat
menselijke onmacht met één ramp
zalige slag duidelijk werd.
Zo verbijsterd als men toen was
over de zwakte van de ogenschijnlijk
zo sterke dijken, zo veilig voelt men
zich nu, wetend, dat de kansen van
de zee weer kleiner gemaakt zijn,
dat de dijken nog hoger en nog ste
viger zijn, dat de Delta-dammen
hooghartig de golven van zich af
schudden. Maar zo veilig voelden al
die mensen zich vijftien jaar geleden
ook.
Toen de nieuwslezer de avond te
voren had gewaarschuwd voor ge
vaarlijk hoogwater heeft niemand
gedacht, dat „gevaarlijk" zo'n af
schuwelijke werkelijkheid zou wor
den. En niemand had erg in de
slinkse aanval van het water, die niet
op de sterke zee-gerichte dijken los
sloeg, maar op de zwakkere dijken
aan de zuid- en oostkant van de
eilanden.
Herinneren aan die rampnacht is
ook herinneren aan de even indruk
wekkende en overweldigende vloed
van hulp, van meeleven uit de hele
wereld. Er werd in Nederland 93
miljoen gulden ingezameld. Er werd
door talloze naamlozen geholpen op
alle mogelijke gebied. De dijken wer
den gedicht van de geheel verdron
ken Zuidhollandse eilanden en
Schouwen-Duiveland, van Zuid-Be
veland, Tholen, West-Brabant en
Zeeuwsch-Vlaanderen, waarvan gro
te delen onder water stonden.
Na de schok durfde Nederland
weer aan de wederopbouw te den
ken, aan nog krachtiger beveiligin
gen.
Er is alleen geen dijk te bouwen
tegen het verdriet om bijna twee
duizend doden.
(Van een onzzer verslaggevers)
GRAAUW Zowel van de zijde
van het kadaster ais de rijksland-
bouwvoorlichtingsdienst, heeft men
zich geporteerd getoond voor een
voorstel van de heer H. Vercaute-
ren, voorzitter van de voorberei
dingscommissie van de ruilverkave
ling Kieldrecht, om het kortingsper
centage, dat bij de ruilverkaveling
wordt gehanteerd, te verkleinen door
het toekennen van gronden uit de
S.B.L.-pot (Staatsbezit Landbouw
gronden).
Dit bleek duidelijk tijdens de der
de achtereenvolgende voorlichtings
vergadering betreffende deze ruilver
kaveling in het parochiehuis
in Graauw. De heer Vercauteren
heeft reeds meerdere malen zijn
standpunt hieromtrent onderstreept
bij andere gelegenheden. Het gaat er
hem kort gezegd hierom dat
de bedrijven die niet levensvatbaar
zyn, zowel in deze tijd als in de toe
komst, niet worden opgetrokken met
een extra aantal hectare ten koste
van een vermindering van het kor
tingspercentage. Hij was van oordeel
dat naaf billijkheid gehandeld moet
worden bij het toekennen van extra-
gronden. S.B.L.-gronden worden toe
gewezen aan b.v. recreatieprojecten,
beplantingen en wegen. Tenslotte
blijft er nog een aantal hectaren na
deze toedeling over. Deze wil de heer
Vercauteren verdelen over de levens-
vatebare bedrijven waardoor het kor
tingspercentage wordt gereduceerd.
Weer schijnen de bejaarden de dupe
te moeten worden, van een ongehoorde
daad van de minister van financiën, die
om de tekorten op zijn begroting te
dekken de categorie „oud en versleten"
maar wat bloed aftapt, door dezen be
lasting over de A.O.W. te laten betalen.
Hoe deze de moed opbrengt om zo'n
voorstel te doen is ons onbegrijpelijk.
Dat kan alleen maar uit een harteloos
brein voortkomen. Als hij geld moet
hebben goed, maar dat hij het dan haalt
bij hen die er stapels van hebben, er
zijn genoeg miljonairs in ons land, maar
ja dat is een tikje tegen het zere been
van die heren, maar de trap die hij de
bejaarden geeft daar heeft hij geen weet
van. Het is ons onbegrijpelijk dat de
KVP met die liberalen samen in een re
gering wil zitten. Mogelijk gaan de ogen
nog tijdig open van hen die het in de
kamer voor het zeggen hebben, en blij
ven wij van die onzalige wet ver
schoond. Ook de bejaarden hebben
nog altijd „Stemrecht".
BREDA C.J.P.
