Dit jaar op Veer se Meer
vissen op regenboogforel
100 GOLDEN
Dat dit na 50 jaar
uit moest komen
EXPERIMENT VAN O.V.B.:
San balm
Eveh uitblazen mevrouw
„Belgische toneel heeft
minderwaardigheidscomplex
papier
voor
uw
h-pen
Burgemeester nog
steeds optimistisch
JACQUES HEIM OP
DE VROLIJKE TOER
„Vitamine" voor bloemen
HUGO METSERS JR. WERKT
LIEVER IN NEDERLAND
,Kockyn'
Werken
AXEL
Burgemeester herdacht
overleden wethouder
Fernand Vereist
in Galerie J 34
Mevrouw Vermeulen ontroerd
Vader
Hol
Waarom?
Neus van Toon
Leiders nodig
NAC-Baronie VIII
NAC-Baronie IX
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 31 JANUARI 1968
(Van onze
hengelsportmcdewerker)
VEERE. De Organisatie
Verbetering Binnenvisserij (OVB)
heeft een krediet van f 20.000.
uitgetrokken voor het uitzetten
van enkele tienduizenden regen
boogforellen op het Veerse Meer.
Het uitzetten van deze forellen in
het komende late voorjaar is een
biologisch experiment, dat meer
kan Ieren over de mogelijkheden
deze prachtige sportvis ook in
andere wateren in Nederland uit
te zetten.
Met het uittrekken van dit krediet
heeft de O.V.B. een verzoek van de
Deltafederatie van hengelclubs rond
het Veerse Meer ingewilligd. De kos
ten van deze nationale hengelproef
worden door dit semi-overheidsor-
gaan gedragen. De O.V.B. en de afde
ling sport- en beroepsvisserij van het
Ministerie van Landbouw en Visserij
zullen de proefuitzetting op dit afge
sloten zoutwatermeer op de voet gaan
volgen.
Van groot belang is b.v. hoe deze
forellen, die ten dele uit Denemarken
zullen worden geïmporteerd, zich in
dit zoute stilstaande water van de
afgesloten Delta-arm gaan gedragen.
De vriendelijke geste van de O.V.B.
die ook biologisch-wetensehappelijke
betekenis heeft, wordt in sportvissers
kringen beslist met gejuich ontvan
gen. Het betekent en dat is mede
de bedoeling van de O.V.B. geweest
dat vele duizenden hengelaars de
komende zomer hun geluk op de re
genboogforellen op het Veerse Meer
kunnen gaan beproeven. Op welke
manier forellen gevist mogen worden
moet nog door de beheerder van dit
viswater, in casu de Deltafederatie
van de betrokken hengelsportvereni
gingen in Zeeland en West-Brabant
worden uitgemaakt, mede in overleg
met biologische deskundigen.
De regenboogforel is een prachtige
roofvis en een ware culinaire delica
tesse die in feite alleen op de rivieren
en bergbeken van de Scandinavische
landen thuishoort. Het is echter ge
bleken dat forellen zich op stilstaand
binnenwater kunnen handhaven.
Vroegere proeven van de O.V.B. op
visvijvers in Flevoland hebben dat al
bewezen. Het is de biologen van de
O.V.B. dan ook bekend, dat de regen-
ADVERTENTIE)
boogforel de overgang naar het zoute
water in Zeeland vrij goed kan ver
dragen. Zij zullen zich waarschijnlijk
snel aan het nieuwe voedselrijke mi
lieu aanpassen. Hoe dat allemaal ge
beurt maakt onderdeel uit van de
proeven. Het ziet er naar uit dat het
Veerse Meer de komende zomer een
waar hengelsportdorado wordt. De
betrokken hengelclubs zijn de koning
te rijk met het O.V.B.-experiment.
Als het experiment slaagt kan op
het Veerse Meer een uniek soort hen
gelrecreatie worden opgebouwd. Ook
de gewone man kan dan 'n paar fo
rellen vangen, die normaal alleen
met dure hengeluitrustingen in het
buitenland te verschalken waren. De
experimentele uitzetting van de
forel sluit volkomen aan op vroegere
proefuitzettingen van de jonge schol
op het Veerse Meer. Deze jonge schol
gedijt bijzonder goed. Het Veerse
Meer is overigens ook een ideaal pa
lingwater, althans voor degenen die
met aangepaste techniek van dunne
nylondraad en kleine haakjes vissen
De forel belooft een internationale
attractie op dit Zeeuwse water te
worden.
SLUIS
In zijn nieuwjaarsrede, die burge
meester P. van Hootegem uitsprak
in de zitting van dinsdagavond, zei
deze nog steeds optimistische ge
stemd te zijn voor wat betreft het
behoud van de eigen zelfstandigheid.
Hij meende uit het verslag van de
vaste Kamercommissie een toon te
moeten beluisteren die hier zeker
perspectief biedt en die waardering
heeft voor de motieven van het ge
meentebestuur.
Voorts merkte hij op, dat het leef
klimaat van 1967 in Sluis zeker gun
stig is geweest, mede dank zij de
vele activiteiten van plaatselijke or
ganisaties, uitbreiding van het wo-
ningbezit, behoorlijke investeringen
in de bedrijven en een nog steeds
positieve toeristische ontwikkeling.
Hij deelde nog mee, dat beide nieu
we scholen rond Pasen gereed zul
len zijn en dat het college de vol
ledige aandacht heeft voor de ver
betering van de sportaccommodatie
en voor het zwembad.
De nieuwjaarsrede van de burge
meester werd beantwoord door het
oudste raadslid, de heer J. Wage.
RUWE HANDEN^
HANDCREMË.
uw handen vragen erom
Jacques Heim heeft zijn vrolijkste
en beste collectie sinds jaren getoond.
H'J Reeft overdag de voorkeur aan
de minirok, maar laat lange avond-
lurken zien.
Interessant is de metamorfose die
de klassieke overhemdjurk bij Heim
ondergaat. Voor de lente zijn er ber
mudashorts met overhemdbovenstuk
geheel uit een stuk, of overhemd-
hitjes met wijde broekrok. Heim be
steedt vooral veel aandacht aan cre
aties voor watersport. Er zijn pak
ken voor speedboten, scheepjes met
buitenboordmotor, kano's, skiffs en
oosterse sampans. Groen vinyl biedt
bescherming tegen buiswater en re
gen.
Overhemdpakjes met bermuda
short gaan schuil onder formele
steedse mantels. Onder een zwarte
alpaca mantel met zedige kraag en
manchet van organdie zit een over
hemdpakje met druk zwartwit mo
tief.
Voor zomeravonden reiken de pijpen
van de met wilde bloemen bedrukte
overhemdpakjes tot de grond.
Lovertjes en gitten spelen een gro
te rol. Van gitten zijn er ook bonnie-
baretten (ontleend aan Bonnie en
Clyde). Voor mantels wordt een
nieuwe stof doorweven met gitten en
wit geribbeld rayon gebruikt.
Overdag ziet Heim graag een lang
lijfje met diepe plooien, die met de
bewegingen van het meisje meedan
sen en afsteken tegen kragen en
manchetten van witte organdie.
Droomcreaties van chiffon met
warm gekleurde oerwoudmotieven
hebben mouwen als vlindervleugels.
Voor een diner in de stad kan de Pa_
risienne van Heim een bijpassende
mantel met soms losse panden aan
trekken. Voor de garnering zijn er
struisvogelveren, een minirokje van
witte veren heeft een lijfje van lo
vertjes.
Een maillot-pak, dat geheel uit
gouden ringen op chiffon bestaat,
wordt gedragen met bijpassende oor
hangers die natuurlijk van dezelfde
gouden ringen zijn gemaakt.
Voor veel bloemen is de houdbaar
heid beperkt wanneer ze zonder meer
in water staan, vooral voor bloemen
met houtige stelen en soorten waar
van het snel rottende blad en stelen
het water verontreinigt. Daarom vin
den we in chrysal een prettig hulp
middel om het water helder te hou
den en voedsel toe te voeren. Ten
slotte is een snijbloem er zonder ex
tra voedsel maar treurig aan toe,
want ze wordt in volle groei plot
seling van de plant afgenomen. De
voeding houdt ineens op. maar de
ademhaling gaat door en de bloem
krijgt een gemis aan voedingszou-
ten. Bovendien gaan zich op de snij-
wonden bacteriën vormen, die schade
lijke stoffen afscheiden en de water
opname bemoeilijken. Door toevoe
ging van chrysal wordt zowel het
water ontsmet als voedsel toege
diend. Niet alle bloemen reageren
op chrysal, maar het is lang en breed
bewezen, dat het een langere levens
duur garandeert bij rozen, chrysan
ten, dahlia's, zinnia's, seringen en an
dere heestertakken. Het middel is in
poedervorm in kleine zakjes voor 1
liter water bij elke bloemenwinkel
verkrijgbaar. Van bloemen, die in
chrysal staan, behoeft het water niet
ververst te worden en mocht er te
vee] verbruikt worden, dan kan met
dezelfde oplossing aangevuld worden.
HUGO METSERS
(Van een onzer verslaggevers)
HULST ,,Mijn doel is niet een
groot acteur te worden, maar een
goed acteur". Dit zijn woorden van
Hugo Metsers jr., die onlangs werd
gecontracteerd door de toneelgroep
Studio, waarmee tegelijk een voor
lopig einde is gekomen aan de acti
viteiten, die Hugo in België op het
gebied van toneel film, en t.v. heeft
ontplooid. Als woonplaats koos hij
Amsterdam, omdat deze stad naar
zijn mening ook het centrum is van
de toneelwereld. Gisteren troffen we
hem thuis in Hulst, bij zijn vader, de
kunstschilder Hugo Metsers, in ge
zelschap van zijn vrouw Maartje. Zij
werkt free-lance voor film en t.v.
„Ik ken het toneel in België", zegt
Hugo, die nu 24 jaar is en werkt voor
het Nederlands Kamertoneel en het
Groot Limburgs Toneel. „Ik heb er
mjjn buik van vol. Drie officiële
theaters kun je in België tellen: NTG,
KVS en KNS. Voor de rest is het
allemaal niks".
„Een beetje kamertoneel nog, maar
dat verdwijnt ook langzaam. Ze kun
nen het gewoon niet bolwerken. De
Belgen hebben het niet in de vin
gers om avantgardistische stukken te
brengen, zoals in Nederland, en dat
geven ze ook grif toe. De Belgen kij
ken veel te veel naar de Nederlan
ders en daardoor heben ze een groot
minderwaardigheidscomplex gekre
gen".
druk om. Misschien ga ik later nog
wel eens regisseren, of toneelschrij
ven. Een waarzegger heeft me voor
speld dat ik 83 word, dus ik heb nog
de tijd".
„Ik vind dat de Nederlanders veel
meer risico durven nemen dan de
Belgen als het gaat om het aantrek
ken van nieuwe krachten. Ze durven
je hier accepteren op grond van een
gesprek. Ik ben erg blij met het
contract en ben van plan mijn Belgi
sche werk er voorlopig aan te geven.
Tot september blijf ik waar ik ben,
en daarna start ik met Studio het
seizoen. Het is natuurlijk nog niet
helemaal beklonken dat ik blijf, want
als ik niet voldoe, ga ik er uit".
Het Nederlands heb ik behoorlijk
onder de knie, mede dank zij mijn
vrouw (en dat klopt). Waarom ik zo
af en toe naar Hulst kom? Och,"
besluit hij, „ik zou best nog eens in
Hulst willen wonen. De sfeer in dit
land bevalt me. Ik voel me een echte
Zeeuw"
Amsterdam is overigens voor hem
geen nieuwe wereld. Zijn vrouw
Maartje is Amsterdamse. Ze leerde
haar man kennen in Antwerpen, toen
ze daar studeerde. Hugo was toen op
het conservatorium. Zijn naam is in
onze hoofdstad ook geen nieuwtje.
Enkele jaren geleden ging hier in
première de film „Kockyn", waarin
hij de hoofdrol speelde. Zijn tegen
speelster wasMaartje Seyfeith
zijn eigen vrouw.
Behalve het Antwerpse conserva
torium volgde hij de toneelschool in
Mechelen, waar de toenmalige Hul
stenaar (met Belgische nationaliteit
zoals ook nu nog het geval is) de
eerste prijs met onderscheiding ver
wierf door zijn vertolkingen van
fragmenten van titelrollen uit Peer
Gynt van Ibsen èn Caligula van Sha
kespeare.
„De Belgische jonge acteurs den
ken dat ze het allemaal al weten.
Daarom zullen ze nooit iets bijleren
In Nederland wordt veel gedegener
gewerkt. Echt gewerkt, gezwoegd tot
het oneindige. Je'merkt dat bij Stu
dio. Dat is inderdaad, om met de
woorden van Van Iersel te spreken,
een laboratorium, een werkplaats".
„Ik weet uiteraard nog helemaal
niet in welke richting ik me ga ont
wikkelen. Ik maak me er ook niet
(ADVERTENTIE)
Belastingvrije spaarpremie
van 20% voor deelnemers aan
het Premie Spaarplan tot een
maximum van f 100,- per echt
paar of f 50,- per persoon
p^r jaar.
Spaarvormen (evt. te combineren):
effectenbewijzen
levensverzekeringen
spaarkasinschrijvingen
hypotheekaflossingen
spaarbewijzen
garantiekredietaflossingen
Nadere inlichtingen bij Spaarbanken,
Boerenleenbanken, Raiffeisenbanken,
Postkantoren. Banken, Borgsteilings-
fondsen, Hypotheekbanken, Bouwfond
sen, Spaarkassen, Levensverzekering
maatschappijen, assurantie-tussenper
sonen en de Sociale Verzekeringsbank.
Of Vraag per briefkaart aan Premie
Spaarplan. Postbus 51, Den Haag, vrij
blijvend de brochure oyer dit nationale
plan.
(Van een onzer verslaggevers)
Burgemeester M. van Dijke heeft
tijdens de raadsvergadering van Axel
wethouder C. van Bendegem her
dacht, die ruim een week geleden
plotseling overleed en zaterdag j.l.
werd begraven.
Hij zei o.m. dat in de kring van het
gemeentebestuur het overlijden van
de heer Van Bendegem gevoeld wordt
als een welhaast onvervangbaar ver
lies. „Zijn sociale bewogenheid", al
dus de heer Van Dijke, „maakte hem
als vanzelfsprekend tot de aangewe
zen persoon om in 1945 de leiding op
zich te hemen van het plaatselijk co
mité voor bijzondere noden dat zeer
veel werk heeft gedaan om de nood
van de door de oorlog getroffen bur
gers te lenigen".
Hij prees de overleden wethouder
ais een bekwaam bestuurder, die een
idealistische en strijdbare socialist
was, een humorvol Vlaming en een
standvastig en goed kameraad. Hij
zei dat de heer Van Bendegem ge
daan heeft voor de gemeenschap wat
in zijn vermogen lag. Na de herden
kingsrede van de burgemeester werd
de gebruikelijke stilte in acht ge-
(Van een onzer verslaggevers)
TERNEUZEN „Men noemt het
ook wel schilderijen", zegt Fernand
Vereist van zijn werk, dat bestaat
uit beeldende composities, structu
ren van polyester, verf en hout. Dit
werk wordt tot en met 22 februari
tentoongesteld in Galerie J. 34 aan
de Grenulaan 34 te Terneuzen. Mar-
garetha de Boevé uit het Belgische
Assenede zal vrijdagavond 2 februa
ri het werk van de Antwerpse Gen
tenaar inleiden.
Vereist werd in 1928 in de Sinjo
renstad geboren. In zijn geboortestad
volgde hij de opleiding aan de Ko
ninklijke Academie. Hij reisde door
het Vlaamse land met een poppen
theater en werkt nu als kunstschil
der in het dicht bij Gent gelegen
Heusden. De tentoonstelling vrij
te bezichtigen is vanaf vrijdag
avond dagelijks, ook 's zondags, ge
opend van twee tot zes uur en op
woensdag- en vrijdagavonden boven
dien van zeven tot negen uur.
(Van een onzer verslaggevers)
ETTEN-LEUR „Ik heb, nadat ik het verhaal had gelezen,
's nachts geen oog dicht kunnen doen. Dat mannetje die de brieven
bij ons thuis kwam halen zag ik weer helemaal voor me. Dat dit
na 50 jaar nog moet uitkomen". Mevrouw Anna Vermeulen-Van
de Goorbergh (64) uit Etten-Leur krijgt weer tranen in haar ogen.
Zij las zaterdag j.l. in Dagblad
De Stem de naam van haar vader.
Onlangs werden zoals we zater
dag schreven in Antwerpen een
achttal brieven in een sinaasappel
kistje gevonden. Naar bleek, heb
ben deze brieven niet minder dan
53 jaar tussen de dubbele wanden
van het kistje gezeten.
Aan de hand van de inhoud van
de brieven en onze naspeuringen
bleek, dat ze bestemd waren voor
een smokkeldlenst vanuit Antwer
pen naar het Nederlandse grens
gebied. Antwerpenaren die in de
eerste wereldoorlog hun familiele
den wilden schrijven die aan het
front in Noord-Frankrijk vochten
of in krijgsgevangenschap leefden
of waren uitgeweken naar Enge
land konden dit alleen via geheime
wegen doen.
De brieven werden naar contact
adressen in Grazen onder Ulven-
hout en Princenhage gesmokkeld.
Enkele brievensmokkelaars kostte
dit het leven. De Nederlandse con
tactpersonen verzorgden de ver
zending naar de bestemde adres
sen.
Waarom, zo was de vraag van
de man in Antwerpen die de brie
ven in zijn pand aantrof, wilden
deze mensen als contactpersoon
fungeren? Ook Georges Steger (in
middels 75) uit Antwerpen, de mi
litair die na 53 jaar te weten
kwam dat zijn ouders hem hadden
geschreven, wilde dolgraag in con
tact komen met „die onbekende
weldoeners".
Mevrouw Vermeulen vertelt ons
bijna ontdaan in haar woning aan
de Zundertseweg dat haar vader
de dienst van smokkelbrieven op
gang heeft gebracht. Bij haar va
der zijn in het begin van de eerste
wereldoorlog ontelbare brieven
binnengekomen en weer doorgezon
den. Haar onthullingen vormen een
belangrijke schakel in het brieven-
smokkelkomplot. Volgens mevrouw
Vermeulen heeft haar vader aan
vankelijk geheel onbewust de zaak
aan het rollen gebracht.
Haar ouders blijken bijzonder
hulpvaardige mensen te zijn ge
weest. In de vier oorlogsjaren heb
ben zij niet minder dan 247 eva
cués en soldaten in huis gehad. Dat
ons spoor in Princenhage doodliep
kon zij heel snel verklaren. De hui
zen aan de Dreef kregen na de oor
log een ander nummer. N. 53, werd
81. Bovendien is het pand inmid
dels afgebroken.
Onder de evacués die bij haar
ouders woonden bevonden zich drie
families Van der Linden, bekende
diamantslijpers uit Antwerpen.
De Van der Lindens waren ui
termate nieuwsgierig naar wat er
nog van hun huizen over zou zijn.
Op 8 september 1914 trok de heer
Van de Goorbergh de stoute schoe
nen aan en is gewapend met een
bos huissleutels op verkenning ge
gaan. De huizen van de diamantairs
waren vrijwel onbeschadigd uit het
eerste oorlogsgeweld gekomen. De
tweede opdracht van de Princen-
hagenaar was minstens zo belang
rijk. Hij moest proberen te weten
te komen of één van de zoons uit de
diamantslijpersfamilie, die militair
was, nog in leven zou zijn.
De heer Van de Goorbergh waag
de zich hierbij tot in het hoi van
de leeuw. Het onthaal van de Orts-
kommandant, bij wie hij binnen
stapte, was nog zo slecht niet. Twee
dagen later kon hij terugkomen om
te horen of de betrokken soldaat
in leven was.
„Twee dagen later om acht uur
's avonds zag het zwart van de
Belgen bij ons huis aan de Dreef",
vertelt mevouw Vermeulen. De ge
zochte bleek in Luik in krijgsgevan
genschap te leven. De Duitsers wa
ren toen nog wel zelfs zo
Mevr. VERMEULEN
Zwart van de Belzen
vriendelijk deze soldaat het adres
van de heer Van de Goorbergh toe
te spelen. Zes weken later bracht
een postbode met de bestelling van
negen uur 's avonds („We kenden
toen nog drie bestellingen per dag)
een brief van soldaat Van der
Linden. Het eerste schaap was
daarmee over de dam. De familie
Van de Goorbergh kreeg in de vol
gende weken en maanden 'n stroom
van wanhopige brieven te verwer
ken. „Probeer m'n ouders, vrouw,
enz. te bereiken en zeg dat ik leef"
De toeloop brieven is zo groot
geworden dat de heer Van de Goor
bergh notarisbode en afroeper
bij de houtvesterij Breda om
veiligheidsredenen meerdere adres
sen ging inschakelen. Mevrouw
Vermeulen zegt te weten dat haar
vader hiervoor naar Strijbeek, Gal-
der en Grazen is geweest.
„Ik herinner me, dat later een
sjofel gekleed mannetje 's avonds
om half acht de manufacturen
zaak van ons binnenliep. Steevast
was zijn enige opmerking: „zijn er
nog brieven". Onder het slijk en de
modder sloop hij dan weer terug
de bossen in."
Waarom hadden deze mensen
zoveel voor een ander over? „M'n
ouders waren zo: als ze helpen
konden deden ze het. Hoe dan ook.
We hadden familieleden uit Ant
werpen hier. Mijn vader kende een
rechter uit Antwerpen, Montens
van Massenhoven, diens broer en
zijn vrouw waren ook bij ons in
huis. Volgens mij heeft die rechter
in Antwerpen de verdere opbouw
van de brievensmokkeldienst op
poten gezet", aldus mevrouw Ver
meulen.
Deze opmerking sluit aan bij wat
de heren Steger (de man die na
53 jaar zijn brieven ontving) en
Nonneman ons vertelden. „De lei
ding van het geheel moet in han
den zijn geweest van advocaten,
doktoren en dergelijke r ensen".
De heer Van d. Goorbergh is tien
jaar geleden op 78-jarige leeftijd
overleden. Zijn dochter vertelt:
„Nu nog krijg ik brieven van mili
tairen die bij ons in '14-'18 waren
ingekwartierd. Nog steeds schrijven
ze: „Meid, wat heb je een goede
vader en een goede moeder gehad"
vertelt mevrouw Vermeulen.
„Dat mijn vader nu nog zo ge-
eerd kan worden; na 53 jaar, wat
vind ik dat mooi".
De heer v. d. Kaa hoeft niet ver te
zoeken naar de neus van Toon, want
die zit er bij half Nederland al goed in.
Hij moet niet jaloers zijn, want tenslotte
is en blijft Toon toch „onze Toon Her
mans", een artiest in hart en nieren.
ZEVENBERGEN MEVR. K.
Die „dufheid en móeheid" waar Br.
Ambrosius over schreef in Papier voor
uw pen, heerst blijkbaar niet alleen
onder het gewone volk, gezien uw
artikel (De Stem 25 jan.) over de
„missiestatie" Yerseke!
Als ik zoiets lees vraag ik me af
wat priesters eigenlijk onder „zielzorg"
verstaan. Is dat dan alleen: de scepter
zwaaien over zoveel mogelijk mensen,
met rijkelijk voldoende geld, moderne
gebouwen en een nieuwe auto?
Die pastoor wist niet wat hij „met
die mensen zou moeten bepraten". Een
vrouwenvereniging als instrument van
zielzorg vindt hij „totaal ongeschikt".
Zoiets begrijp ik niet. Is dan een
beschimmelde muur of een oude kast
belangrijker dan het contact met een
mens? En als hij 250 mensen niets te
zeggen heeft, zou dan een groter aan
tal, als die hem zouden worden toe
vertrouwd, meer van hem mogen ver
wachten?
Als hij geen contact krijgt met leiders
van andere kerken ligt dat dan niet
aan zijn eigen mentaliteit? In het
evangelie b.v. hechtte Christus wel
waarde aan een toevallig gesprek. Denk
maar aan de Samaritaanse bij de
Jacobsput, met het gevolg een uit
nodiging hun gast te willen zijn!
Geloven de priesters eigenlijk zelf
nog wel in hun wereldwijde opdracht?
Of is hun moedeloosheid alleen het ge
volg van het zichzelf niet eigen kunnen
maken aan echt nieuwe inzichten?
Is het een gevolg van het inzicht dat
de veranderingen in de liturgie in elk
geval niet de kern van „het er bij be
trokken zijn", uitmaken?
In veel kerken heeft men alleen maar
het terrein van de onvrijheid verlegd
en op de kernvragen van het bestaan
krijgt men als regel geen antwoord.
De jeugd weet niet meer wat ze moet
geloven, en de ouders van die jeugd
kunnen hun kinderen niet opvangen,
omdat hun eigen „geloofskennis"
bodemloos geworden is. Met „dit moet"
en „dat mag niet" komt men er niet
meer. De gewone mensen hebben lei
ders nodig die hen wel iets te zeggen
hebben! Die rijkelijk kunnen geven van
wat ze zelf ontvangen hebben, en dat
bedoel ik dan alleen in geestelijk
opzicht!
HONTENISSE
Mej. L. y. D.
Als enthousiast voetbalsupporter wil
ik graag medewerken aan een goede
fusie. Hierbij geef ik enkele tips die
volgens mij van belang kunnen zijn en
die als staand supporter misschien eer
der in het oog springen dan da com
missieleden of tribunezitters.
1 Betere outillage op het NAC-terrein:
1 Lichtinstallatie op het hoofdter
rein;
2 Tegelpaden i.p.v. modderbadenj
3 Betere geluidsinstallatie thans
is ca. 25 pet. te bereiken.
2 Samenstelling bestuur:
Geen amateuristische opzet maar
1 een/meerdere zakelijk goed on
derlegde mensen. Voetbalkennis
niet noodzakelijk, zie punt 2;
2 een bekwame trainer en/of coach.
DOEL:
1 een goede voetbalploeg, niet al
leen opgebouwd uit fijne jongens
of lieverdjes van het bestuur,
maar uit kwaliteit;
2 een bekwame reserveploeg;
3 een totale betaalde kern van ca.
30 spelers met min. 3 doelverde-
digers.
3 Verkoop/Aankoop van spelers 1
Spelers, die niet aan de eisen die
men stelt of waarvoor men ze koopt,
voldoen op de transferlijst. Een
juiste aankoop van spelers op die
plaats waar men ze nodig heeft.
BREDA j. Rademakers
Bij een bundeling van twee een
heden tot een nieuwe we doelen
in dit geval op een fusie van de voet
balclubs NAC en Baronie is het
kiezen van een nieuwe naam zeer ze
ker een tere aangelegenheid. Er is een
duidelijk verschil tussen: twee be
staande clubs onder een nieuwe titel
plaatsen en een nieuwe naam uitden
ken, om daar twee clubs onder te
brengen.
In het laatste geval zou men bij
voorbeeld vrij vlot gereed zijn met het
nog al eens (te?) vlug gebruikte „F.C.
enz," F.C. Breda en klaar is Kees!
Afgezien van dat F.C., wat in Ne
derlands voetbal toch altijd geïmpor
teerd blijft klinken, is een dergelijke,
wat generaliserende aanduiding 'met
eenvoudig de plaatsnaam er achter o.i
niet juist. We bedoelen dat bijvoor
beeld te Breda in nog meerdere clubs
wordt gespeeld dan in die, welke van
zo'n F.C. lid zijn.
Sporthistorisch gezien, zou het een
sympathieke oplossing betekenen, in
dien een nieuwe gemeenschappelijke
benaming een blijvende herinnering
oproept aan het oude N.A.C. en de oude
Baronie! Als de nieuwe naam wordt
gegeven, hopen we dat het er een zal
zijn. welke prettig in het gehoor ligt,
blijvend herinnert aan de oorspronke
lijke namen en aldus voor geheel voet-
balminnend Nederland de Bredase ori
gine handhaaft en zelf orgineel heet:
BARONAl
BREDA Ton Ros
SAMENWERKING tussen de rijks
politie te Brummen en Doetinchem
heeft ertoe geleid dat vier personen
konden worden aangehouden wegen»
het verhandelen en onrechtmatig in
wisselen van gestolen, met spaarze-
gels volgeplakte bonkaarten van een
levensmiddelenbedrijf.
