CIRCUSECHTPAAR VIJFTIG JAAR GETROUWD Mens wees koning met verstand, regeer het dier met zachte hand" I )e^e| m Gandhi: „Geweldloosheid is geen lafheid Eenderde van Utrechtse studenten stopt voortijdig met studie PREMIE SPAARPLAN Effecten leveren ons ineens extra voordeel op... dank zij het Premie Spaarplan! Twintig jaar geleden werd India's bevrijder vermoord Piste-romance In de leeuwenkooi Het einde Tegenslagen Gehuild Geschiedenis Individualisme Commissie Ontaard 1 Lezing over opgravingen (Van een onzer verslaggevers) TERHEIJDEN Morgen is August Presscher vijftig jaar getrouwd met Helena van Bever. Het echtpaar slijt rustig zijn laat ste levensdagen in een huis ter zijde van de drukke weg Terheij- den-Breda. Op 31 januari zal het weer midden in de schijnwerpers van de publiciteit staan. En dan zal het zijn als enkele jaren gele den, toen de naam Van Bever een begrip was in de circuswereld. Van die wonderlijke wereld van paarden en zaagsel, van schetteren de klaroenstoten en dot tromgerof fel, van perfecte organisatie en te gelijk ongelooflijke improvisatie, weet mevrouw Van Bever trots wijzend op een foto, die haar huis kamer siert: „Van Bever, Europa's enige zesmasten circus" zeer le vendig te vertellen. Dan vallen plots de jaren weg. Dan is zij weer de kwieke, wat frêle figuur, die toch in de piste domineert. „Toen ik destijds trouwde, Zo begint haar verhaal. En het kan al niet anders, of ook de romance tussen August en Helena, beiden in het circus geboren, ontlook in de pis te. Dochter van circusdirecteur Van Bever gaf vijftig jaar geleden aan de begaafde circusartiest, die Au gust Presscher was, ten overstaan van de ambtenaar van de burger lijke stand te Bergen op Zoom, haar ja-woord In Bergen, omdat circus artiesten daar toevallig konden optre den. Want de jaren van de eerste wereldoorlog waren geen beste jaren voor artiesten. Vader Van Bever had r;jn eigen circus zelfs opgeborgen te Brouwershaven en was met het cir cus Carpani op tournee gegaan. „Papa, verkoop mij dat circus", zeurde dochter Helena. Tenslotte stemde papa toe. „Voor 650 gulden. En nog wel op afbetaling", herin nert mevrouw Van Bever zich dank baar. Ter vergelijking: in november j.l. werd het circus Ringling verkocht voor 35 miljoen gulden. „Circus Van Bever bestond in de eerste wereld oorlog uit een houten kiosk. De paar den, waarop ik 16 jaar gevoltigeerd heb, heb ik van vader meegekre gen", vertelt mevrouw Van Bever. Ruim veertig jaar reisde zij met haar eigen circus. Bij alle weemoed van het afscheid zo'n negen jaar ge leden, bij alle tegenslagen van ka pitale stroppen en een grote brand, stelt zij toch vast: „Het is ons al tijd goed gegaan". Met het élan, dat haar als circus artieste sierde, stapt zij in haar ver haal over een bewogen leven over enkele handicaps heen: dat zij haar heup brak; dat zij aan haar been geopereerd moest worden; dat zij een knie-operatie moest ondergaan. „Nor male risico's van ons vak" lacht zij. „Veel springen en het voltigeren te paard houden je jong, maar je loopt nu eenmaal wat meei risico's van een breuk hier of daar". uit het verleden duiken op: Roberti. Strassburger, Mullens, Boltini. „Ah onze oude circussen, meneer. Da' waren circussen van paarden, mach tig mooie dieren. Zelf ben ik gel op Friese paarden. Als ik nu op dc t.v. een goed nummer paardedres suur zie, dan gaat je hart weer open dan huil je soms van weemoed Want wat hadden vij in ons circus pracht paarden! En met welk een zorg werden die omringd. De paar den zagen er bij hun optreden nog mooier uit dan de artiesten. Voor mijn optreden, als ze er prachtig geroskamd bij stonden, ging ik nog altijd met mijn witte handschoenen tegen de draad in over de rug van het paard. Als ik dan een ietsepiet sie vuil aan mijn handschoen kreeg dan was de stalknecht, die voor de dieren had moeten zorgen, beslist niet gelukkig". Paarden hebben het hart van me vrouw Van Beveren gestolen. Maar ook met andere dieren hebben zij en haar man gewerkt: met leeuwen en olifanten, met kamelen en beren. Heel die menagerie heeft steevast jarenlang meegelopea in Sinterklaas, optochten in Terheyden en Ooster hout. „Op een keer", zo herinnert zij zich, „hadden wij een leeuwendomp teur in dienst, die niet wilde hebben dat ik te dicht bij zijn dieren kwam, laat staan, dat ik me ermee be zighield. Mijn leeuwen moeten alleen hun baas kennen, zei hij. Onze leeu wen verbeterde ik hem, want de die ren van Van Bever waren onze trots. Op een morgen, het zal nog geen vijf uur zijn geweest we stonden in Bergen op Zoom werd ik wak ker door geluiden uit de piste. On ze leeuwendresseur bleek bezig een kennisje de beginselen bij te bren gen van de leeuwendressuur. Toen werd ik razend. Op onze dompteur uiteraard, niet op de dieren. Want kwaad op Bieren kan ik niet zijn. Om kort te gaan: ik nam de zweep van de dompteur over en stuurde hem naar huis De leeuwen gingen in mijn opdracht allemaal netjes op hun postement zitten en om de toen toekijkende dompteur te laten zien dat ik heel vertrouwd was met dieren ook met de leeuwen stak ik mijn hoofd in de bek van een leeuw. Lijkbleek moet ik geweest zijn en Nero, de leeuw bij wie ik dit deed, moet de situatie heel goed hebben aangevoeld. Mijn man August, zelf o.a. dompteur van wilde dieren, trouwens ook. Want dat stukje bravoure van me bleef tot die ene keer beperkt". Helena van Bever begon met grote clown geworden, zelfs zonder het circus van haar vader, dat ze circus", stelt mevrouw Van Bever vast voor 650 gulden kocht. onze wegen elkaar en ging ik mijn verkochte dieren even opzoeken. Het waren mager onderkomen scharmin kels. Ik heb gehuild, ruzie gemaakt en mijn dieren teruggekocht." Circus Van Bever heeft 75 jaar lang geschiedenis gemaakt. Namen van an dere, vroegere Nederlandse circussen Bladerend in dikke foto-albums valt haar oog op een prachtige paar- dengroep. „Daar heb ik om gehuild", vertelt ze. Steeds als wij een dieren- groep verkochten, moesten we abso lute zekerheid hebben, dat de die ren goed ondergebracht werden. Dat is ook altijd het geval geweest, op één keer na. Op aandringen van mijn man „Lena wees verstandig, ver koop die paarden aan deze man, want hij heeft centen bij zich" ver kocht ik die mooie paardengroep aan de directeur van een klein circus. Een paar maanden later kruisten Twee keer in haar leven moest zij afrekenen met catastrofale te genslagen. De eerste keer was dat kort na de oorlog toen het geld ge saneerd werd. „Met vier man heb ben we een hele nacht zitten tellen. Het was een goede tijd voor het circus. Overal waar wij kwamen en dat was meestal een hele ker- misweek plus de dag na de ker mis trokken we een volle tent. Er was dus nogal wat geld in huis. Wij hebben er een strop aan ge had van zo'n 35.000 gulden". Ruim een jaar daarna, in '47, raakte het echtpaar Presscher-van Bever in Terheijden door een brand alles kwijt, behalve de paarden. „I- lonka, mijn kleindochter, schoonrijd- ster en ballerina, pakte de Fries bij zijn manen en riep nog naar een groep paarden. Zelf reed zij voorop en de meeste paarden volgden haar. Een man in het dorp zette direct zijn stal voor ons open. De paarden die gevlucht waren, tot in de stra ten van Breda, zijn de volgende dag allemaal netjes terechtgekomen. Met niets moesten we toen opnieuw be ginnen. En we klaarden het!" Springend van de hak op de tak vraagt mevrouw Van Bever zichzelf af: „Of het feit, dat we Toon Her mans niet in dienst genomen hebben, een tegenslag genoemd moet worden? Ik weet het niet. Telkens als we in Zuid-Limburg waren kwam Toon bij ons buurten met dezelfde vraag: Mag ik bij jullie in dienst komen? In zijn geboorteplaats Sittard sliep hij zelfs bij ons in het stro. Hij is toch een Negen jaar geleden kwam het on herroepelijk einde. Marie Karoly-van Bever (dochter van het gouden paar en naar goede circustraditie ook weer getrouwd met een circusar tiest) voelde er niet zo veel voor het circus over te nemen. „Ik had een paar zoons moeten hebben", ver- zucht mevrouw Van Bever. Toen zij voor het circus, een goede prijs kon maken de paarden naar Klant in Valkenburg, waar de dieren een best tehuis vonden en het circus naar Martinique betekende dat het einde van een schone traditie. In zijn woning heeft het gouden paar alle gelegenheid herinneringen op te halen. Want bij h'en in wonen ook nog de 84-jarige mevrouw Ka- roly en de 72-jarige Bruur Lijnberg, die beiden in circus Van Bever ge schiedenis hebben gemaakt. Een opgewekt vierspan, vol sterke verhalen. „Eens artiest, altijd ar tiest", lachen zij. Circus-kenners die -respect hebben voor goede nummers. Zoals het nummer, dat Bubi Karo- ly brengt: een pony, die op de grond zit, zonder met zijn voorpoten aan de grond te komen. En de vrouw, die van de wipplank omhoog vliegt en in handstand met één hand op het hoofd van haar partner springt. Veel van die verhalen zullen op 31 januari opgerakeld worden. Het echt paar Presscher-Van Bever is trots op de goede naam, die circus Van Bever heeft gehad. „Aan dat de vies hebben wij ons altijd gehouden", zegt mevrouw Van Bever, terwijl zij naar een Delfts blauw wandbord wijst in haar kamer. Onder de naam „Circus van Bever" staat een paar- dekop getekend. Daaronder de spreuk die haar leven inspireerde: „Mens, wees koning met verstand, Regeer het dier met zachte hand"! UTRECHT (ANP) Van alle mannelijke studenten ln Utrecht doet ge middeld 33 procent geen afsluitingsexamen, bij de vrouwelijke studenten is dit 57 procent. Men verwacht, dat deze percentages in de komende jaren nog groter zullen worden. J De studenten, die met hun studie stoppen, verliezen hierdoor gemid deld twee en een half jaar, terwijl de studentes gemiddeld vier jaar naar de universiteit gaan, voordat zij zon der afsluitingsexamen hun studie staken. De Utrechtse student doet gemid deld drie en een half jaar over zijn kandidaatsstudie en zeven en een half jaar over zijn totale studie. Bij de jongste generaties is echter' een duidelijke verkorting van de kandi- daatsstudieduur waar te nemen, na melijk met een half jaar. Men ver wacht, dat in de eerstkomende jaren de totale duur van de studies aan de Rijksuniversiteit in Utrecht gemid deld met een half jaar zal dalen van zeven jaar en negen maanden naar zeven jaar en drie maanden. Binnen de komende zeven jaar is het vrijwel uitgesloten, dat de lengte van de studie globaal zal dalen tot minder dan zeven jaar, tenzij vele studierichtingen zullen overgaan tot het nemen van ingrijpende maatre gelen. Dit zijn enkele conclusies uit een rapport over de studieresultaten aan de rijksuniversiteit in Utrecht in de periode 1946/1966. Het rapport is sa mengesteld door de heren P.E.H. Up- hoff, R. R. Gras en J. H. A. de Vree de van het bureau onderwijsresearch en studiestatistiek in Utrecht. Het aantal vrouwelijke eerstejaars neemt naar verhouding sterker toe dan de aantallen mannelijke. In 1946 bes,tond 19 procent van de eerste jaars uit vrouwen, maar dat percen tage is gestegen tot 30. De Utrecht se studie-inrichtingen zijn sinds 1946 sterk gegroeid. De aanwas van eer stejaars is vooral toegenomen in de sociale wetenschappen (opvoedkunde psychologie en sociologie). De vrouwelijke studenten doen ge middeld een half jaar langer over de studie dan hun mannelijke collega's. Dit verschil dreigt in de komende ja ren uit te lopen tot negen maanden of een vol studiejaar. Van de genera ties vrouwelijke studenten van 1946/ 1955 bleek gemiddeld 53 procent de studie binnen elf studiejaren te heb ben opgegeven. Dit percentage kan voor de volgende generaties zelfs toe nemen tot 65 70 procent. (ADVERTENTIE) Mijn vrouw en ik zijn aandeelhouders geworden! We doen mee aan het Premie Spaarplan en kopen nu jaarlijks voor zo'n 500 gulden aandelen en obligaties. Straks krijgen we daarover elk jaar 100 gulden premie van dit nationale plan. BelastingvrijI We kopen er nog een aandeeltje voor... Misschien is het Premie Spaarplan ook iets voor Even een briefkaartje aan Premie Spaarplan, Postbus 51, Den Haag en u ontvangt vrijblijvend een brochure over alle mogelijkheden (effecten- en spaarbewijzen, levensverzekeringen, hypo theekaflossingen,spaarkasinschrijvingen, garantiekredietaflossingen). Wilt u persoonlijk advies? Spaarbanken, Boerenleenbanken, Raiffeisenbanken, Postkantoren, Banken, Borgstellingsfondsen, Hypotheekbanken, Bouwfondsen, Spaarkassen, Levensverzekeringmaatschappijen, assurantie-tussenpersonen en de Sociale Verzekeringsbank zullen u graag alles over het Premie Spaarplan vertellen. Basis voor persoonlijk bezit O ff (Van onze redactie buitenland) BREDA Door drie schoten ge troffen overleed twintig jaar gele den, op 30 januari 1948, Mohandas K. Gandhi (78). Een waarlijk unieke figuur op het wereldtoneel. Een halfnaakte uitgemergelde man stichtte de na China grootste staat van de wereld: India. Zonder officiële func tie was hij machtiger in India dan de president of de premier; zijn vijftien vastenacties bereikten meer dan ja ren van politiek werk. Voor de rest van de wereld is de Mahatma („Grote Ziel") de profeet van de geweldloos heid, die miljoenen wist te overtui gen. Voor alles was Gandhi een idealist, die naar zijn idealen leefde. Mohandas Karanchand Gandhi werd 2 oktober 1869 geboren te Porbandar in noordwest-Indië. Zijn vader (even als zijn grootvader en oom) was pre mier van de provincie Porbandar, streng en onomkoopbaar. Een enorme invloed op de schuwe, ontzettend ver legen jongen had zijn streng-religieu- ze moeder, die de middelmatige scho lier voor zijn vertrek naar Engeland voor zijn rechtenstudie vlees, wijn en vrouwen verbood. Door zijn ver legenheid mislukte hij echter als ad vocaat in zijn moederland volkomen, vaak kon hij zijn pleidooi niet afma ken, omdat de woorden hem in zijn keel bleven steken. Om deze schande te ontlopen aan vaardde hij graag een proceszaak in Zuid-Afrika. Daar kwam hij pijnlijk in aanraking met de rassendiscrimi natie, die ook de 150.000 Indische im migranten trof. Geleidelijk aan nam hij de leiding op zich van het verzet tegen allerlei beperkende bepalingen van de Indiërs. Door zijn bemoeiingen is de discriminatie van de Indiërs in Zuid-Afrika thans veel minder schrij nend dan die van de negers. De Zuid- afrikaanse periode (18931914) is zeer belangrijk in het leven van Gan dhi. Hij leerde er zijn leidersgaven ken nen. Het christendom keerde hij defi nitief de rug toe. De verdediging van de discriminatie met de bijbel in de hand, de louwheid van de „zondag christenen" stuitten hem tegen de borst Elke godsdienst, ook het hindoeïsme toetste hjj aan de moraal en hij dulde geen tegenspraak: het kastensysteem van de Indische samenleving heeft hij nooit aanvaard. Hij heeft altijd op zettelijk de paria's en ongenaakbaren opgezocht. Bijbel (hij citeerde vaak de berg rede), Koran en het heilige boek van de Hindoes „Las Bhagavad Gita" stel de hij op één lijn en trachtte tot een synthese te komen. Het hindoeïs me achtte hij het meest volwassen: „Het leert me niet te bidden, dat an deren hetzelfde zullen geloven als ik, maar dat zij in eigen godsdienst tot grote hoogte zullen reiken". En: „Europa is in naam christelijk, maar welvaart is er de mammon; de wereldoorlogen hebben de duivelse natuur van de westerse cultuur aan het licht gebracht". zijn begeerte". Gezag en macht waren zijn grootste vijanden. Onder invloed van Ruskins boek „Unto this last" stichtte hij in Zuid- Afrika commune's, waar naast het normale werk handenarbeid fanatiek werd beoefend. In India teruggekeerd (1914) zal hij het spinnewiel propa geren. Het spinnewiel werd de hef boom waarmee hij de paria's boven hun stand verheft uit hun gruwzame ellende, die eeuwenlang caritas van missie en zending niet hadden kun nen opheffen. Overigens waren Gan dhi's economische opvattingen bijzon der reactionair: „Het Westen streeft slechts naar stoffelijke welvaart, maar bekommert zich niet om de ziel. Spoorwegen zijn uit den boze, artsen stellen de mens in staat ongezond te leven zonder daar gevolgen van te ondervinden, rechters stoken op tot twist en buiten slechte instincten uit, professoren werken aan de ontwikke ling van een land zonder zich erom te bekommeren of de ziel de ontwikke ling wel kan bijbenen, de machine maakt de mens slechts tot slaaf van Hij predikte het volstrekte indivi dualisme. „Men mag zich nooit tot iets laten dwingen wat in strijd is met zijn geweten, lijdelijk verzet is dan de enig juiste houding". Over straf: „Dwang heeft nog nooit iemand tot een beter mens gemaakt. Daarom is een dictatuur niet in staat goedheid aan te kweken, integendeel het systeem draagt de kiem van ver rotting in zich". Over diefstal: „De rijke, die zijn rijkdom door uitbuiting en andere twijfelachtige middelen verkrijgt, is niet minder dief dan een zakkenroller of inbreker. Kijk in jezelf en je weet dat het verschil tus sen jezelf en de dief maar klein is. Als ieder zijn part van de rijkdom kreeg en er sociale rechtvaardigheid was, was er geen aanleiding voor diefstal". Aangeven bij de politie noemde hij openlijk laf. Dit houdt verband met zijn opvatting van ge weldloosheid: „Geweldloosheid is geen lafheid. 't Is 'n verachting voor wat men slecht en onjuist acht". Zijn optimistische theorie is dat een meerderheid van de goeden de kwaden verbant uit de „normale" maatschappij door ze te negeren. De paria's zullen dan alles in het werk stellen om weer in de maatschappij opgenomen te worden. Veel mensen denken dat Gandhi een pacifist was. Maar daar was hij te veel Indiër en nationalist voor: „De aanhanger van de geweldloosheid moet trachten een oorlog te voorko men. Ontbrandt deze toch, dan mag hij zijn volk helpen de oorlog zoveel mogelijk van zijn land af te wente len". Zelf riep hij in 1914 op tot een vrijwilligersactie om Engeland te hel pen in de oorlog. Gandhi's vier escalerende acties van geweldloos verzet tegen het Brit se koloniale bewind: lijdelijk verzet, weigering van gezag en boycot van openbare ambten, het negeren van het bezoek van de prins van Wales in 1921 en zijn ultimatum aan onder koning Reading, ontaardden alle in geweld, ook al door de hardhandige reacties van de Britten (o.a. op 13 april 1919, toen generaal Dyer in koe len bloede 380 mensen „als waarschu wing" liet neerschieten). Het doel. de onafhankelijkheid van India, werd be reikt. Maar de Mahatma („Nooit hei ligt het doel de middelen") was ver bitterd en vastte wekenlang als boe tedoening. Vlak voor zijn dood ver klaarde hij verbitterd waarom hij in Europa de geweldloosheid niet wilde propageren: „Ik heb mijn eigen volk niet eens kunnen overtuigen. Ik ben „MAHATMA" GANDHI welvaart is demon... een verspilde kogel". De betekenis van de figuur Gandhi wordt scherp gezien door de Ameri kaanse journalist Louis Fisher die hem stelt tegenover de figuur van Stalin. De man die zijn ideeën met geweld opdrong en de zachtmoedige Indiër die zijn ideeën verbreidde door de kracht van zijn persoonlijkheid. Martin Luther King heeft het vraag stuk weer actueel gemaakt of ge weldloosheid een hersenschim is of een morele noodzaak. e/ v Bent u gisterochtend nou ook 4 zo bedroefd, om niet te zeggen op. standig aan het werk gegaan? Deel. genoot in de nationale schande? Bukkend onder het smadelijke vet. lies van Ard en Keessie? Mm, waarom? Ard en Keessie zijn toci ook maar mensen? Verkerk heeft, min of meer tol zijn verontschuldiging over het vet. lies aangevoerd: „Ik ben nog altijd het gevoel met het ijs kwijt, he! goede contact als ik het zo mag gen". Dat mag hij natuurlijk zo zeggen, maar het klinkt mij een beetje vreemd in de oren, nu hij na lanje tijd eens met beide benen op de grond (ik mag hier wel zeggen: op het ijs) terecht is gekomen. Er ii, dacht ik, ook in de schaatssport, een tij d van komen en een tijd van gaan, Overigens is er soms ook nog een tijd van terugkomen. Dat zullen tci dan wel zien. Hebt u tóch nog een stekelige bul! Lees dit dan maar: „Honen, grjjj, zen, overal de draak mee steken dat is de goedkope, gemakkelijk-, oppervlakkige kwijl van hen, dit niet kunnen denken, niet kunnen vooruitzien, en niet kunnen samen, werken". Deze uitspraak ts van de Bntsi minister van buitenlandse zaku, George Brown, die nogal eens ge. hoond, om wie nogal eens gegrijnsd en met wie nogal eens ie draak wordt gestoken. De strubbelingen met de binnen de KVP zijn door de voorzit ter van de katholieke vereniging van mijnbeambten in Heerlen dezer dagen „een heilloze broederstrijd" genoemd. En waarom dan wel? „Het ts or,. verstandig", vindt hij, „het otiii huis af te breken voordat het roei» klaar is". De katholieke mijnbeambten-vooi zitter voelt misschien meer voor numentenzorg? Radio Vaticana is ook meegeslmi in de Romeinse verjongings Zaterdagavond zond het radiostation van het Vaticaan voor het eerst i« zijn 37-jarig bestaan, aldus het perf bureau Reuter, popmuziek ie éia in. Het was in een programma uw- in „verscheidene geestelijke waar den van onze tijd" werden beliclit, Wat is Oe Thant? Een oosterse rijstschotel? Een specerij? Een sar' dientje? Een generaal uit het Mid den-Oosten? Bijna de helft van ruim 2000 in een enquête met vraag: „Wat is Oe Thant?", be derde Westduitsers gaf een van bo venstaande antwoorden of wist lemaal niet dat hij secretaris-® raai van de Verenigde Naties (in de krant vaak kortaf VN) ia. Het weekeinde heeft ook een ple zierig bericht opgeleverd. Nu denkt misschien aan „onze meisjes" in Hel sinki. De Nederlandse schaatsteti sloegen er inderdaad een goet (sport)figuur. Het Algemeen Def blad deed hiervan verslag onder kop: „Meisjes heersten in Helsinki Forse, gespierde taak Trouwens, uw eigen krant bracht he' ook fraai: „Regen van goud, zilver en brons in Helsinki". Een beetje druilerig begin, dat wel. Verder verheugend nieuws: Mtt» Theodorakis is vrij. „De kunst is zegt Hopper in De Volkskrant, „om niet in slaap te laten wiegen jso' een gevoel van „Es ist en-eter», want Theodorakis en Papandrest waren alleen de roepnamen voot ruim tweeduizend resterende ge genen tn Griekenland". VVD-fractieleider in de mr. H. van Riel, heeft al meer aa» een week geleden de knuppel in liberale hoenderhok gegooid, ma» het gekakel blijft doorgaan. Wan- delganger (Volkskrant) noemde terdag mr. Van Riel gewoon conser vatief. En verder: „Zijn P°'lt!e, ideeën dienen met enthousiasme w worden verworpen. Zijn speculere op de steun van de sensatiepers m hartgrondig worden veroordeel Maar hjj is tenminste geen kwas- keimeneertje". (Van onze correspondent) TERNEUZEN Op donderdagU1 bruari a.s. heeft in café „De vri schap" een algemene led«iverg_, ring plaats van de vereniging-'. Terneuzen". Tijdens deze bijeenk zal ir. Trimpe Burger een houden over opgravingen in l* in het algemeen en m Zeeuws® Vlaanderen ln het bijzonder.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 6