DRAGONFLY MAAKTE EERSTE PLAAT
Jeugd moet met
18 jaar
al mee
kunnen spreken
Stem speelt bij Tom Jones
een hoofdrol
mensen
kunnen
naar
Jonge
Amerika
HENNY LUCAS (22)
WON NATIONALE
WEDSTRIJD VOOR
JONGE MODE ONTWERPERS
Groep vertrekt binnenkort naar Amsterdam
BURGEMEESTER J. BOERSMA VAN
BROUWERSHAVENVINDT:
Aankunnen
Kwalijk
Verlagen
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 27 JANUARI 1968
De 22-jarige Hennie Lucas uit
Amsterdam heeft de eerste prijs
behaald in de nationale voorronde
van de Europawedstrijd voor jonge
mode-ontwerpers. De jury, die
haar de prijs van duizend gulden
toekende, bestond uit Frans Mole
naar, Sophie van Kleef en Hans
Ducro. Op 21 maart zal Hennie Ne
derland mogen vertegenwoordi
gen op het internationale slotcon-
cours te Oxford in Engeland. De
jongeren tot 23 jaar, die mochten
deelnemen aan de wedstrijd, moes
ten schetsontwerpen voor strand-,
dag- en avondkleding insturen.
Doel was jong talent meer bekend
heid en meer kansen in de inter
nationale mode-wereld te geven.
Gebrek aan zelfkritiek, aldus de
jury, bleek een vetl voorkomend
euvel. Menigeen schoot te kort in
originaliteit. Hun modellen waren
afspiegelingen van reeds bestaan
de ontwerpen. Ook de mode uit de
jaren twintig was in vele gevallen
bron voor inspiratie geweest.
Hennie ontwierp een jurkje ge
maakt van zwart ribflueel. De
strandponcho wordt vervaardigd
van zijden of katoenen stof waar
op een patroon gestikt is. De
avondjapon werd gemaakt van
zwart fluweel. Harembroek en de
rouche rond de hals en enkels zijn
van organza.
Hoewel de Verenigde Staten in
de ogen van velen hebben inge
boet aan glans als het land van
de onbegrensde mogelijkheden
toch zal menigeen de kans aan
grijpen wanneer hij in de gelegen
heid wordt gesteld om een jaar
in Amerika te werken, luist voor
jonge mensen, die hun vakoplei
ding hebben voltooid en die even
tueel al enige praktijkervaring
hebben opgedaan, heeft het land
van üncle Sam meer glans dan
het vroeger voor de gelukzoekers
had. Op tientallen gebieden is de
Amerikaanse industrie toonaange
vend. Vele moderne technieken
van management tot industriële
massafabricage ontstonden of wer
den voor het eerst op grote schaal
toegepast in dat land.
Het is dan ook niet verwonder
lijk, dat ongeveer 700 jonge Ne
derlanders in de laatste acht jaar
een kans, die hun geboden werd
om er binnen hun vakgebied te
werken, ook inderdaad met beide
handen hebben aangegrepen. De
ze kans werd hun geboden door
„The Netherland-America Foun
dation Inc.", een organisatie die in
1921 werd opgericht door een aan
tal Amerikanen, die zich door hun
afkomst nauw verbonden voelden
met ons land. De latere president
Franklin Delano Roosevelt was
één van hen. De Foundation stelde
zich tot doel de culturele betrek
kingen tussen beide landen te ont
wikkelen en te verstevigen, waar
bij speciaal het accent werd ge
legd op de bevordering van we
derzijds begrip en vriendschap.
Aan de activiteiten van de foun
dation werd in 1959 het zogenaam
de „Trainee Program" toegevoegd
een programma dat beoogde om,
in samenwerking rnet instellingen
en industrieën uit de Verenigde
Staten, jonge Nederlanders ge
durende één tot anderhalf jaar in
de gelegenheid te stellen praktisch
te werken in dat land om daardoor
enerzijds waardevolle ervaringen
op te doen in hun vak en ander
zijds mede te werken aan het stre
ven van de Foundation: het ver
stevigen van de vriendschapsban
den.
(Van onze correspondent)
MIDDELBURG Wat dromerig
zweven de melancholieke tonen van
Het pas uitgebrachte nummer „Ce
lestial Dreams" door het smalle
Dregmanstraatje in Middelburg Daar
bewoont de leadsinger van de pop-
group „Dragonfly", Johnie Caljouw
met zijn vriendin een klein huisje.
In de voorkamer, waarin weinig
meubilair te vinden is, ligt de kat
voor de kachel behaaglijk te spin
nen. Johnie Caljouw vertelt over
Dragonfly.
De genoemde 700 „trainee's"
zijn uitgezworven over de gehele
Verenigde Staten. Zij werkten in
ziekenhuizen, op laboratoria, op in
genieurs- en bij reclamebureaus.
Zij bemoeiden zich met public re
lations en standsontwikkeling en
keerden na uiterlijk anderhalf jaar
terug naar Nederland, een grote
ervaring rijker. Allen keerden te
rug, want dat is één van de voor
waarden die het programma uit
drukkelijk stelt. Eventuele emigra
tie is pas mogelijk twee jaar na
terugkeer in Nederland en beslist
niet eerder. De andere eisen die
worden gesteld zijn: minstens 21
jaar oud zijn, beroeps- of vakop
leiding op tenminste middelbaar
niveau voltooid hebben en de En
gelse taal redelijk beheersen.
Als illustratie van de beroepen
die in aanmerking komen een
greep uit de beroepen van een aan
tal oud-trainee's. Onder hen waren
h.t.s.'ers, afgestudeerden van ho
telscholen, architecten, ingenieurs,
verpleegsters, analisten, fysiothe
rapeuten, landbouwkundigen en ve
le anderen uit de industrie, de
handel of het bank- en verzeke
ringswezen. De weg naar een ver
blijf in de Verenigde Staten is min
der moeilijk dan hij lijkt.
Zij, die belangstelling hebben
voor het Trainee Programma van
„The Netherland - America Foun
dation" kunnen zich voor het ver
krijgen van nadere inlichtingen in
verbinding stellen met Secretari
aat N.A.F. Nederland, Overdam 9,
Amsterdam-Buitenveldert.
Men kent in de platenwereld
eigenlijk twee soorten zangers.
Zij, die behept zijn met 'n goede
stem en zij, die door het gemis
hiervan afhankelijk zijn van
compositie en arrangement.
Van beide genres zijn twee
steunpilaren wijd en zijn be
kend: Tom Jones en Chris Far-
lowe.
Met Tom Jones weet je: en
ditin tegenstelling tot Chris
al direct waar je aan toé bent.
Beluister bijvoorbeeld eens zijn
laatste single „Fm coming home"
Het eerst wat opvalt is de hoofd
rol, die zijn stem in het „smart
lapachtige" melodietje vertolkt.
Die uiterste stembeheersing van
Tom maakt het tot één luisterge
not.
Hetzelfde kan gezegd worden van
zijn nieuwste elpee „Thirteen hits",
die onlangs in de handel werd ge
bracht.
Naast het imponerende „Fun
ny familiar forgotten feelings"
zingt hij een aantal cover-versies
van bekende nummers, die in zijn
uitvoering een veel grotere waar
de krijgen.
Heel anders is het gesteld met
Chris Farlowe. Hij heeft en hij
is daar zelf ook van overtuigd
vrijwel geen stem. Desondanks
kan hij Beatles en Rolling Stones
tot zijn grote fans rekenen. De
oorzaak van Chris' succes moet
dan ook in de eerste plaats gezocht
worden bij anderen. Bij die men-
,sen achter de schermen, die zijn
platen maken. En de belangrijk
ste daarvan is dan arrangeur Art
Greenslade.
Wat deze van een. simpel melo
dietje als „Life is but nothing"
gecomponeerd door Skinner Rose
(beter bekend als „Twice as
much") weet te maken, grenst
aan het ongelooflijke.
Het liedje is te vinden op de
elpee „The art of Chris Falowe",
waar eveneens „Out of time" en
„I've been loving you too long"
op staat. In al deze nummers
komt duidelijk tot uiting, dat Art
zijn stempel op het geheel drukt.
Vandaar ook, dat de titel mis
schien beter gewijzigd kan worden
in „The art of Art Greenslade".
Op de Bühne daarentegen is Chris
Farlowe zélf de figuur door zijn
grote persoonlijkheid. Dan impo
neert hij meer dan Tom Jones,
hoewel wij aan laatstgenoemde de
voorkeur blijven geven.- Maar dat
is louter een kwestie van persoon
lijke smaak.
De groep heeft in vrij korte tijd
zeer veel bekendheid gekregen. Niet
in het minst door de verwikkelingen
in verband met het vroegere VPRO-
programma „Hoepla". „Het was een
vreemde aangelegenheid" zegt Johnie
Caljouw, „maar zakelijk hebben wij
er beslist geen nadelige gevolgen
door ondervonden. Er zijn aanbiedin
gen gekomen van „Fanclub", het
tienerprogramma van de VARA en
van „Moef Ga Ga" van de AVRO."
Wel is door de verwikkelingen met
Hoepla het uitkomen van de eerste
plaat van Dragonfly vertragd. Op
die plaat, een e.p., staan twee num
mers waarvoor sologitarist Rudi de
Queljoe de muziek en Johnie Cal
jouw de tekst schreef: „Celestial
Dreams", en „Desert of Almond"
Beide nummers, het eerste werd van
een arrangement voorzien door jazz
pianist Mischa Mengelberg, zijn ge
ïnspireerd op Zeeland. Producer van
de plaat is de oud-Vlissinger Hans
Verhagen. Deze, tegenwoordig in
Amsterdam wonende dichter, ver
vult volgens Johnie Caljouw in Dra
gonfly een allesomvattende rol.
„Hij is onze artistiek leider. Hij
bemoeit zich eigenlijk overal mee.
Behalve met geldzaken. Daar hebben
we weer andere mensen voor", zegt
Johnie Caljouw.
Kort geleden veranderde de pop-
group van Johnie Caljouw zijn
naam. Tijdens de plaatopname
speelden ze nog onder de naam
„Group 69". Kort geleden, even
voor de plaat uitkwam, werd het
„Dragonfly". Wat is de reden hier
van? „Onze ideeën zijn veranderd
We zijn zelf ook helemaal veran
derd", zegt Johnie. „Bovendien
was de naam „Group 69" volko
men onbruikbaar geworden. Daar
bij dacht men direct aan drank. Het
had geen niveau. De kick van al
cohol past niet bij ons, die moet
helemaal van de muziek komen.
Muziek en leven is één".
De „Dragonfly" heeft nog een
druk programma in het vooruit
zicht. Nog deze maand zullen er
plaatopnamen worden gemaakt
van de muziek bij de film „Prin
ce of Amboyna", die wordt ge
maakt door Wim van der Linden
en waarin sologitarist Rudi de
Queljoe een hoofdrol krijgt. Voorts
zullen de musici optreden tijdens
het internationale popfestival in
Rome, waar ook de befaamde Ji-
mi Hendrix Experience en The
Birds hun medewerking zullen ver
lenen.
Lang zal „Dragonfly" niet in
Zeeland blijven nu de drummer
Huib Pouwer, die als enige nog
niet „beroeps" was, zijn laatste da
gen op het gemeentesecretarie van
Koudekerke uitzit. Als hij hele
maal „vrij" is, wil de groep naar
Amsterdam verhuizen, waar ook
de producer woont en waar men
een beter werkgebied hoopt te vin
den.
In het Engelse rapport wordt fel de
mening verworpen, dat de heden
daagse jeugd „een bende gillende
en hysterische tieners" zou zijn.
Integendeel, zegt de commissie. De
jeugd is vrij sober beter opgevoed
en heeft meer gevoel voor ver
antwoordelijkheid en is rijper dan
haar ouders op dezelfde leeftijd.
Als generatie is zij echter gehandi
capt in haar poging om het beste
van haar leven te maken door het
feit dat zoveel mensen rondom
hen steeds het ergste vrezen. Het
onthouden van verantwoordelijk
heid aan mensen die er wel de
leeftijd voor hebben zou bij kunnen
dragen tot een anti-sociale houding
„Er zijn natuurlijk ook mensen
die het niet aankunnen op hun
achttiende. Maar het is- een val3
argument te zeggen: nog geen
stemrecht voor die groep, want ze
weten niet hoe ze van dat stem
recht gebruik zullen maken. Net
of ze dat dan met 21 wel weten.
Er zijn ook mensen van veertig of
vijftig die het nog niet weten. Het
zelfde geldt voor het huwelijk.
Er zijn jongeren die wel de verant
woordelijkheid van vroeg trouwen
aankunnen. Daar heb ik geen be
denking tegen. Persoonlijk vind ik
achttien jaar om te trouwen wel
jong. Maar het is belachelijk dat
je tot de dertigste aan ouderlijke
toestemming gebonden bent. Ik zit
nog maar een jaar in Brouwersha
ven. Met jongeren hier heb ik
hierover nog niet van gedachten
gewisseld. Wel met jongeren uit
mijn vorige gemeente (Wedde in
Groningen). Met bewuste jongeren.
Medestanders? Ten aanzien van
de verlaging van de leeftijd voor
het actieve en passieve kiesrecht
zeker. Maar u moet niet denken
dat we er nou een actie van gaan
maken of iets dergelijks. Het ziet
er voorlopig ook niet naar uit, dat
de huidige situatie snel verandert.
Ze hebben de leeftijd van de kies
gerechtigden nog maar net ver
laagd van 23 naar 21. En daar heb
ben ze dertig jaar over gedaan..."
José Toirken»
„Er zijn maar weinig mensen
politiek bewust. Dat neem ik ons
onderwijssysteem nogal kwalijk",
zegt mr. Boersma. Op de scholen
wordt veel te weinig gedaan aan
staatkundige vorming". Ook poli
tieke interesse moet bijgebracht
worden. Dat zou al vroeg moeten
beginnen. „Je kunt op de lagere
school toch leren dat de wegen er
in ons land niet vanzelf komen;
dat de woningen niet vanzelf wor
den gebouwd. Door de kinderen te
confronteren met feiten en moei
lijkheden zou je kunnen vragen:
hoe zou jij het doen? En als ze
antwoorden: nou op manier x, dan
moet die onderwijzer zeggen: ja
wel, maar als je het zó doet moet
je toch ook rekening houden met
dat en dat. Je zou de jeugd al
bewust kunnen maken in een ge
meenschapje te zitten met rech
ten en verplichtingen".
Niet alleen op het gebied van
het kiesrecht, maar ook in het al
gemeen zou aldus mr. Boersma,
iemand van 18 meer verantwoor
delijkheid moeten krijgen. „Als we
alleen al nemen, dat verschillen
den als ze 18 zijn zelfstandig op
kamers gaan wonen en de verant
woordelijkheid voor hun leven in
eigen hand nemen. En laten we er
niet omheen draaien we we
ten best wat er dan allemaal
gebeurt".
Zover zal het bij de verkiezingen nog wel niet zijn. Maar de
leeftijd moet omlaag.
Als je mensen van achttien jaar kunt oproepen om voor
het vaderland te strijden, als de gemeenschap op zo'n
manier een beroep doet op jongeren, zou daar tegenover
moeten staan dat ze er ook over mee mogen praten". Dit
is de gedecideerde mening van mr. J. P. Boersma burge
meester van Brouwershaven. Vorige week pleitte hij in
een vergadering van het Zeeuwse instituut voor bestuurs
wetenschappen voor een verlaging van de leeftijd voor
het lidmaatschap van een gemeenteraad tot 18 jaar. „In
ieder geval", aldus de heer Boersma zouden de leeftijden
voor het actieve en passieve kiesrecht gelijk moeten
worden".
Dat betekent een grotere verant
woordelijkheid voor de jongeren.
Maar kunnen zij deze verantwoor
delijkheid aan? „Dat is op iedere
leeftijd aanvechtbaar. Iedereen die
zegt: het zal mij een zorg wezen,
zal het niet aankunnen. Maar die
mensen komen op hun veertigste
ook niet in de gemeenteraad. Ik
ken jongeren, die zeer politiek be
wust zijn. En het is een fout van
de ouderen, als ze er niets aan
kunnen doen. Als je achttien jaar
bent en zeker met 'n behoorlijke
opvoeding zou je meer moge
lijkheden moeten krijgen. Ik vraag
me trouwens wel eens af of vele
ouderen politiek bewust zijn. Kijk
maar eens naar de randverschijn
selen. Zo'n Boerenpartij bijvoor
beeld. De verantwoordelijkheid om
een 18-jarige in een gemeenteraad
te zetten ligt natuurlijk bij een po
litieke partij. In een ledenvergade
ring van zo'n partij wórdt beslist:
die en die dragen Wij voor. Als
de leden dan zeggen: „Die 18-ja-
rige is een grote snotneus; die wil
len we niet", dan komt hij na
tuurlijk niet op de lijst. Maar
neem nou een onderwijzer die toe
vallig vroeg afgestudeerd is en
wijs g-noeg is. Die zullen ze mis
schien wel kiezen. Begrijp me goed.
Ik zeg niet: iedere achttienjarige
in de gemeenteraad. Maar wél:
maak het mogelijk. Ik persoonlijk
vind het geen bezwaar om met
een 18-jarige te vergaderen". Op
nieuw valt de term: politiek be
wust; een belangrijke en ook nood
zakelijke factor. Loze kreten wor
den er immers in ons land al ge
noeg geslaakt. De jeugd moet ook
weten hoe ze de verantwoordelijk
heid moet dragen.
De Brouwershavense burgemees
ter (bijna 40) zou zich waarschijn
lijk opperbest thaisvoelen in het
gezelschap van de Engelse com
missie, die na 'n onderzoek van twee
jaar in een lijvig rapport heeft ge
concludeerd, dat Engelands jeugd
op 18-jarige leeftijd al meerderja
rig moet worden.
Ook zonder dit rapport zijn de
Engelsen al wat verder dan Neder
land. De Nederlander is kiesge
rechtigd op zijn 21ste jaar, mag
trouwen na het 16e jaar (meisjes)
of 18e jaar (jongens), maar alleen
met toestemming van de ouders.
Pas als ze dertig of ouder zijn mo
gen Nederlanders trouwen zonder
ouderlijke toestemming. Beneden
de 21 jaar mag je in ons land geen
contracten sluiten of zakelijke ver
plichtingen aangaan. Hiervan kan
echter bij wettelijke handlichting
afgeweken worden.
De Engelse commissie, waarvan
de leden allen toch wel een res
pectabele leeftijd hebben, vindt,
dat de jongeren op 18-jarige leef
tijd al volledig als volwassenen
moeten worden behandeld en niet
pas met 21 jaar; ze moeten op hun
18e kunnen trouwen zonder ouder
lijke toestemming, en ze moeten
zelfstandig huurcontracten kunnen
sluiten en goederen op afbetaling
kunnen kopen, een paspoort kun
nen aanvragen en bloed kunnen
afstaan. In een tweede rapport van
deze commissie zal worden aange
drongen op een verlaging van de
stemgerechtigde leeftijd tot 18 jaar.
O
