nog is het profiel te herkennen....
onweerstaanbaar sterk zijn de kaken....
Machine
JEF JANNES:
Die handel van ons is
zo slecht nog niet.
Er zit een dikke
boterham in
als je de zaak
maar op de goede
manier aan
pakt."
KI
PASrw; 1
S (nlmmuui
Zeker
met
DAGBLAD
DE STEM
SUPER
MARKT
VOOR
AUTOW
DAG&lAD DE STEM VAN ZATERDAG 13 JANUARI 1968
(Van een onzer verslaggevers)
EINDHOVEN „Ga maar bij DAF kijken. We krijgen hetzelfde
systeem in ons nieuw bedrijf, maar dan precies achterste voren. Wat
de kruideniers konden, kunnen wij ook, we krijgen een „supermarkt"
in autowrakken". Het klinkt allemaal wat raadselachtig, wat Jef Jan
nes (34) uit Eindhoven vertelt. Hij en een broer van hem hebben een
autokerkhof aan de rand van de gemeente Eindhoven. Over een op
pervlakte van twee hectare hebben ze niet minder dan 3.000 ont
takelde auto's schots en scheef op en naast elkaar liggen, eens de trots
of bron van vergruizing van zo'n 10.000 autobezitters.
Jef zegt: „We hadden vijf jaar geleden al
met de nieuwe aanpak moeten beginnen.
Dan hadden we de ontwikkelingen vóór kun
nen blijven. De overheid heeft te laat iets
gedaan aan de oplossing van het monster
autokerkhof. Net als wij zelf hoor; wij heb
ben ook te laat ingezien dat het een heel an
dere kant uit moest".
Jef Jannes heeft na een paar jaar puzzelen
echter naar zijn idee een hele goede oplossing
voor het probleem autowrak gevonden. Eind
1969 hoopt hij in het naburige Veldhoven een
bedrijf te hebben opgezet, waarvoor hijzelf
en ook overheidsinstanties nog geen passende
naam hebben gevonden. „Het wordt een be
drijf dat in Europa zijn weerga niet kent".
Jefs „supermarkt" zal plaats kunnen bie
den aan „maar" zevenhonderd afgedankte
auto's. Het aanzicht van het geheel zal niet
te herkennen zijn als een rotte kies in het
landschap, waarop de meeste van de bijna
800 autokerkhoven in ons land sterk lijken.
De autowrakken op het afgeschremde ter
rein zullen alle een eigen afgebakende plaats
krijgen als in een parkeergarage. De opzet
van de nieuwe bedrijfsvoering van de auto
sloperij van de heer Jannes is er op gericht
dat er volgens een vlot lopend roulatie
systeem kan worden gewerkt.
Een wrak dat op de sloperij die aan de
voorzijde het uiterlijk van een garage annex
showroom voor gebruikte auto's zal krijgen
wordt aangevoerd, wordt ontdaan van de
non-ferro en „zwaar ijzer" onderdelen. Een
en ander geschiedt in een overdekte ruimte
Deze en andere nog bruikbare onderdelen
gaan naar een centraal magazijn. Het karkas
wordt vervolgens afgevoerd naar een ach
ter op het terrein gelegen verbrandingsoven,
waar het van verf en niet-metalen delen
wordt gezuiverd. De laatste gang van wat
eens een vaak vertroeteld en „vorstelijk" be
zit was, eindigt in een vernederende kraak-
pers. Deze zal veel weg hebben van een reu-
zenhuishoudwringer. De pietmachine maakt
van het holle blik een 25 cm dikke plaat. In
een speciale pers wordt die plaat dan nog
weer eens tot een welgevormd pakketje van
20 bij 20 cm geperst. De gang van zaken heeft
inderdaad veel weg van een omgekeerd
lopende-band-systeem in een autofabriek,
met dit verschil dat het niet altijd om fon
kelnieuwe automobielen gaat, maar vaak
juist om aftandse vehikels.
Een ander niet alledaags geluid voor een
autosloper laat Jannes tijdens het letterlijke
ontvouwen van zijn plannen horen. Het be
treft de totale kosten van zijn nieuwe bedrijf.
„Een dikke miljoen gulden".
„De afgedankte auto heeft lang in de sfeer
gezeten van gescharrel van dubieuze lieden.
Ik moet als zovele andere collega-autoslopers
als gevolg van de uitvoering van sanerings
plannen weg uit Eindhoven. In Veldhoven
kan ik best ergens een boerderij met 2 ha
grond er bij kopen en op de oude voet ver
der gaan. Maar dat is mijn bedoeling niet",
zet Jef Jannes uiteen. „Als ik nu geen goed
opgezet spul kan krijgen, pas ik". Om ideeën
op te doen over beter geoutilleerde bedrij
ven in zijn branche tekende hij blocnotes vol,
reisde naar Parijs, Hamburg, Essen, Ulm
(„daar ligt een hele grote sloperij, maar 't is
er net zo'n bende als hier"), Luxemburg en
Londen. „Ik wilde zo graag eens een goed
voorbeeld zien, waar de meeste bedrijven
bleken niet eens een normaal kantoortje te
hebben", schampert de heer Jannes. Met „on
noemelijk" veel hulp van de Rijksnijver-
heidsdienst, waar de heer Jannes niet over
uitgepraat komt („de meeste slopers liggen
in een onteigeningsproces, ik heb me juist
tot de overheid gewend") heeft hij tenslotte
zelf het hele plan voor zijn nieuwe „super
markt" uitgedacht. Toch is hij een „eenvou
dige jongen met alleen lagere school".
„Ik heb vaak met collega's over de onhoud
bare toestand op en rond de autosloperijen
gesproken. Zij weten er weinig weg mee. Het
zijn vooral jongens die alleen maar aan winst
denken. Aan de overheid hebben ze zwaar
lak. Ze zouden het toch al zo moeilijk heb
ben. Nou laat de boeren maar dorsen. Die
handel van ons is zo slecht nog niet. Er zit
een hele dikke boterham in, als je de zaak
maar op de goede manier aanpakt", redeneert
de heer Jannes.
De Rijksnijverheidsdienst heeft hem een
goede toekomst voorspeld nü hij deze weg is
ingeslagen. „Uiteraard heb ik de hele sane
ring van de autokerkhoven op het oog gehad
toen ik mijn plannen uitdokterde". Jef Jan
nes is ervan overtuigd dat de wilde groei van
opslagplaatsen voor afgedankte auto's zich
niet als een olievlek kan blijven uitbreiden.
Van Brabant weet hij dat in deze provincie
het grootste aantal sloperijen is te vinden,
niet minder dan 140. Met de meeste roestige
concentraties in het gebied rond de ge
meenten Breda en Tilburg. Hij weet ook dat
de provinciale overheid zich al ernstig aan
het beraden is over de autowrakken. Hij
weet voorts dat er in zijn woonplaats de ont
sierende semi-schroothopen moeten verdwij
nen. Het opmerkelijke hierbij is, dat hij het
volledig eens kan zijn met de zienswijze van
hogerhand.
Als we met hem over een baggerig terrein
wandelen tussen wankele bergen oud auto-
roest, zegt hij, wijzend op de rij huizen die
aan de overkant van zijn sloperij staan: „Dat
kan toch niet meer. Als ik in één van die hui
zen zou wonen, was ik als eerste naar de ge
meente gestapt om die troep weg te krijgen".
Het bedrijf van Jef is druk beklant door
garagehouders, handelaren in tweedehands
auto's, eigenaars van uitdeuk- en spuitinrich-
ingen die bij hem de gave afgesloopte onder
delen kopen. „Deze mensen kunnen steeds
moeilijker hun soms wat dubieuze gekalefa-
ter uitvoeren. De meeste (groot) garagebe
drijven willen de scharrelaars weghebben.
Voor de verkoop van tweedehandsen hebben
ze de laatste tijd een aanzienlijk aantal ne-
venbedrijven gesticht". Al weer een teken
voor de heer Jannes dat hij de bakens moest
gaan verzetten.
Hij is zeer verheugd dat hij „ontzaglijk
veel" steun van de provinciale overheid heeft
gekregen en nog krijgt. Al zegt Jef Jannes:
„De overheid kan zo weinig optreden tegen
de wrakkenboel. In bossen, langs wegen, in
weilanden, overal ziet men wrakken staan.
Maar wat de overheid nu met de autowrak
ken wil gaan doen, vind ik ronduit idioot.
Men zou in iedere provincie een centrale op
slagplaats willen maken. Als slopers meer
dan 100 auto's hebben liggen, wordt het over
tollige weggehaald. Dat redden ze nooit. Men
wil wel de grote sloperijen leeghalen, maar
men kan de verrotte auto's die particulieren
gewoon in de straat laten staan niet eens
pakken. Het gras groeit er omheen, er in; 't
is geen gezicht. Fatsoenlijke Nederlanders
heben overigens geen wrak voor de deur
staan. De anderen zijn bang dat de opkoper
een dubbeltje aan hen zal verdienen en ze la
ten zo'n ding dan maar staan".
Hebben de sloperijen daar zelf niet een
beetje schuld aan? „Jawel. Als ik 20 km van
mijn bedrijf een auto moet ophalen verdien ik
er nog mee. Het schroot, non-ferro (vooral
koper) en zw&ar ijzer (veren, cardan) brengt
nog voldoende op. Dat zekere autoslopers 25
gulden of meer laten bijbetalen is eenvoudig
belachelijk. Je moet de goeie met de kwade
pakken", aldus Jef Jannes.
De laatste 10 jaar krijgt hij per dag 6 a 7
afgedankte auto's binnen. Door de snelle
groei van het autopark en het aantal wrak
ken dat daaraan inherent is, krijgt hij een
steeds grotere achterstand mét het opruimen
van de auto-overblijfselen. „Ik heb nu een
voorraad van 1500 auto's die a la minute weg
zou kunnen. Maar we hebben gewoon geen
tijd om de onderdelen er af te halen".
De karkassen die Jef afvoert, gaan naar
een naburig pletbedrijf, waar hij een contract
mee heeft lopen. Het bedrijf, van Benjamin
de Jongh bezit een gigantische klap-pers, die
de auto's „versthroot" tot kant-en-Klaar-pak-
jes van 20 bij 20 cm.
De Eindhovense groothandelaar in afdan
kertjes die hem langzaam maar zeker tot
een gefortuneerd man hebben gemaakt
vreest dat door de alsmaar korter wordende
levensduur van de normale auto de chaos op
de vaderlandse autokerkhoven zo mogelijk
nog groter zal worden. „Kijk maar naar me
nig type uit '64. Dat zijn stuk voor stuk tod
den. Die komen straks bij bossen tegelijk
binnen". Hij is evenwel de mening toegedaan
dat de „consument" de auto eerder zal afdan
ken en er steeds minder sprake zal -zijn van
derde- of vierdehandsen. „Het is nu al zo dat
men door de weeks bijna geen wrakken meer
ziet rijden, 's Zondags nog wel; maar de
auto's gaan ontegenzeggelijk verjongen. Over
een paar jaar zijn we wel weer bij. De wrak
ken zijn dan weg, zodat we vervolgens de
zaak goed zullen kunnen bijbenen".
Om zijn nieuwe bedrijf zo rendabel mo
gelijk te maken, wil hij een wrakkendienst
stichten. In bescheiden mate bezit hij reeds
een dergelijke ophaaldienst van wrakkige
auto's. Aan de gemeenten die binnen een
straal van 30 km van Eindhoven liggen, heeft
hij een aantal briefkaarten gestuurd. Heeft
een bepaalde gemeente een autowrak binnen
de grenzen dan hoeft men slechts de kaart
aan de vertegenwoordigers van de PTT mee
te geven. „Mijne heren, Bij deze delen wij u
mede, dat wij in het bezit zijn van een auto
wrak". Aldus luidt de compacte tekst op de
kaarten van de heer Jef Jannes. „Het begin
is er", zegt hij over zijn dienst. „Er zijn steeds
meer kaarten bij de post. Maar het gaat nog
veel te stroef. Dat geldt ook voor de groot
garagebedrijven die ik heb aangeschreven.
De burgemeesters uit de gemeenten in de
omtrek komen verschillende malen met elk
aar in contact. Hebben enkelen van hen een
maal een paar goede ervaringen met ons op
gedaan dan zal het wel gaan lopen", veron
derstelt hij.
Autosloper Jannes heeft enkele kraanwa
gens die dag en nacht voor f 22,50 defecte au
to's kunnen vervoeren, ongeacht de plaats
waar het vervoermiddel staat en ongeacht de
plaats waar het heen moet worden gevoerd
(Althans binnen de gemeentegrenzen van
Eindhoven).
Voor de wrakken heeft hij hydraulische
knijpers op de wagens die de zwaar gekneus
de voertuigen op een „ambulance" laden.
„In Frankrijk hebben ze enkele mobiele
kraakwagens gemaakt, die her en der langs
de weg staande auto's direct zouden moeten
„verschroten". Het experiment met de mo
bile kraakinstallaties is volkomen mislukt.
De auto's waren niet op te pakken of klein
te krijgen. Men had over het hoofd gezien
dat er zelfs aan het gammelste wrak te veel
zwaar ijzer en non-ferro zit.
Deze denkfout van de Fransen wordt ook
veel door gemeentebesturen gemaakt. Men
denkt: „auto er bij, kraken maar"; men weet
echter niet wat er komt kijken, voordat een
auto bjj een sloopbedrijf kan worden afge
voerd", verklaart de heer Jannes.
De vrij gestage stroom voertuigen die door
de justitie in beslag wordt genomen, komt bij
de dienst van Domeinen terecht. Over de
verdere gang van zaken is Jef Jannes niet
helemaal goed te spreken. „Voor een aantal
auto's wordt bepaald dat het moet worden
„vernietigd", zoals dat door de minister offi
cieel wordt omschreven. Naar mijn mening is
dat totaal onjuist gesteld; er zou moeten
staan „verschroot". Gaat men bij een open
bare verkoop van Domeinen kijken dan is
het snel genoeg op te merken dat vooral han
delaren deze automobielen opkopen. En te
gen een prijs die er niet om liegt. De inspec
teur van Domeinen stelt nu eenmaal, ik moet
er zo'n hoog mogelijk bedrag uitkrijgen.
Maar waar blijven de wrakken?
Een handelaar haalt er een politieman bij;
in diens bijzijn wordt bijvoorbeeld de vloer
uit de auto gesneden. Hij tekent vervolgens
een briefje dat de auto is vernietigd. Geloof
het maar niet. Een andere vloer zit er snel in
en kenteken verwisselen is een koud kunstje
met het Nederlandse systeem. Ondertussen
blijven we zodoende wel met de wrakken
zitten", zegt Jef Jannes uit ervaring te weten.
Hij zegt Domeinen een veel zekerder en
bovendien goedkopere methode aan de hand
te kunnen doen. „Men betaalt kapitalen aan
stallingen bij Domeinen. Er moeten dure op
slagloodsen worden gehuurd, enz. Laat men
die auto's, waarvan vrijwel vast staat dat ze
„vernietigd" moeten worden alvast (koste
loos) bij een goede autosloperij zetten
Bij zijn laatste opmerkingen moeten we
hem wel een koekje van eigen deeg geven.
De nog bruikbare onderdelen uit sloopauto's
gaan na revisie weer grif van de hand. Zijn
uitlating dat de sloperijen het liefst exclusie
ve automobielen binnenkrijgen, is ook wel
duidelijk. „Aan deze onderdelen verdienen
we het meest. Die zijn nieuw niet meer te
koop. Dit is de handel die oplevert." Maar
het betekent uitstel van executie. „Ja", zegt
hij overigens zonder schroom, „dat is nu een
maal handel: Vergeet niet we vatten ook het
weinig waardevolle oude spul".
Ondertussen hebben de gebroeders Jannes
nog met voldoende moeilijkheden te kam
pen. De verbrandingsoven voor de „super
markt" heeft de volledige- argwanende aan
dacht van brandweerautoriteiten; daarnaast
stelt de gemeentelijke overheid beperkingen
aan de luchtverontreiniging. Het moeilijkste
punt is evenwel dat de originele opzet van
het nieuwe bedrijf ook meebrengt dat een
dergelijke oven nergens te koop is. „We heb
ben het idee een vierkant kamertje te maken
met in elke hoek een vlammenwerper. De
zaak zal op die manier best willen branden".
Er is al overleg geweest met brandweer en
Kunstnijverheidsdienst, die veel hulpvaardi
ge interesse toont voor cliënt Jannes.
Jef Jannes heeft werkelijk een baan
brekend initiatief getoond om de wrak
ke (n) toestand rond de autokerkhoven
te doorbreken. Investeringen van meer
dan een miljoen gulden in zijn bedrijfs
groep zijn ongehoord. Maar is hij nu
niet bevreesd dat de automobielen over
enige tijd van andere materialen zullen
worden gemaakt. „Ach, de plastic-auto
is nu geen succes te noemen en Citroen
heeft maar even met een polyester dak
geëxperimenteerd. Er zijn wel enkele
typen sportwagens in polyester uitge
voerd", weifelt handelaar Jef even.
Lachend zegt hij echter snel; „En zou
het zo zijn... dan gaan we een plastic-
handel beginnen".
Onlangs is de
Enige mogelijkb
brengen.
1. Inkoop van di
Voor oud-pei
bestaat de m
arbeidscontra
sioenwet voc
gekocht vooi
gebruik gema.
verleden inkc
contract dooi
inkoop thans
Verzoeken orr
of minderjarig
Directie van
2. Pensioenaansp
a. Oud-person
geldige jaren
kopen dienstti
bij het bereike
Directie van h
op pensioen z:
b. Weduwen
destijds het hr
jaar van de> ma
teitspensioen c
Wij adviseren dej
mededeling en hi'
mogelijk schrifteli
Directie van het S
Het is noodzakeli
a. naam, voornar
neelslid;
b. voor de nagela
letters, geboort
van het oud-pe
Degenen die reed:
wordt verzocht tha
c
Schuttershofweg 1
van uw zaak!
Ongetwijfeld de
wens vgn
iedereen
weet u zeker, dat
u «up to date"
op de hoogte
bent van al het
belangrijke
nieuws van
dichtbij en
veraf.
