f8990.-
Romeinse modehuizen
DE
ZEVEN KLEERMAKERSDOCHTERS
brengen weinig nieuws
Het arme kleine hondje
148.-
59.-
GEENMAXI- EN GEEN
Twee-daagse
werkweek
straks gewoon
ARI 1968
9 uur
EN
4 95
10"
14»»
C0RDER
2175
'LATEN
EGTUIG
N90
N
Hallo vriendjes
en
vriendinnetjes
PROF. POLAK:
HEMDJURKEN
CEINTUURS
AVVVV* vuur, vuuea.g gesyncnron.seerae 4-ver- pnMFHRT
Hp niPiiwP snellingsbak (H-patroon). Kunstleren bekle- V^,v»UUn I
7 grote Peuaeot dinS' Miche,in x banden. 2 jaar garantie op Gen WOnder
4Q4 Comfort! de ,ak' Grote k,asse voor n°9 9een 9 mille! op wielen!
Nu voor
de nieuwe
grote Peugeot
404 Comfort!
Krachtige 4 cilinder in lijn motorvan66SAEpk.
Slaapbanken. Rembekrachtiging. Schijfrem
men vóór. Volledig gesynchroniseerde 4-ver-
snellingsbak (H-patroon). Kunstleren bekle
ding. Michelin X banden. 2 jaar garantie op
de lak. Grote klasse voor nog geen 9 mille!
Nieuwe chef van
Westduitse
contraspionage
KEN AF-
NIJ VELE
5EKENDE
KA, LIN-
1AN ENZ.
LSSEN
395
98®
ES OP
DELING.
>ANTOF-
-E GEZIN,
LAGE
3IEFS
68c
3IJT
Er was eens een tweeling. Hun
namen waren Jeannie en Jennie. Ze
zaten 's avonds in een boek te lezen.
Toen de klok negen uur sloeg, zei
de moeder: „En nu naar bed". Jean
nie probeerde nog wat te rekken.
Het komt de laatste tijd gere
geld voor, dat Kleine Stem-
lezertjes gedichtjes en tekenin
gen insturen die ze niet zelf ge
maakt hebben. Dat is natuurlijk
met leuk, want de Kleine Stem
is er voor jullie en moet voor
een groot deel ook door jullie
zelf gemaakt worden. Meestal
gooi ik de gedichtjes en de teke
ningen waarvan ik kan zien, dat
ze niet zelf gemaakt zijn, onmid
dellijk in de prullenbak. Maar
af en toe slipt er wel eens eentje
tussen door. Zo kon het gebeu
ren, dat vorige week het ge
dichtje Pippeloentje in de Kleine
Stem kwam te staan. En Pippe
loentje is, dat wisten jullie na
tuurlijk allemaal, een bekend
kinderliedje. Als je de tekst van
het liedje nog niet helemaal ken
de, heb je hem nu kunnen lezen.
Maar toch mag zoiets niet meer
voorkomen, tenslotte lezen jullie
toch liever verhaaltjes en ge
dichtjes die nieuw voor jullie
zijn.
Zullen we dus van nu af aan
afspreken, dat we alleen maar
eigen werk insturen? Mooi zo,
dan hoop ik, dat er volgende
week een grote stapel brieven
op mijn bureau ligt.
Dag. José.
Moeder zei: „Nou ja, nog vijf mi
nuten". Gehoorzaom gingen ze naar
bed. Ze lagen nauwelijks in bed of
ze sliepen. Ze werden 's morgens
wakker en de zon scheen door de
ruiten. Ze hadden vakantie. Moeder
zei: „Gaan jullie maar in de tuin
spelen". Jennie en Jeannie gehoor
zaamden direct. Jennie zei eensklaps:
„Ik zou graag een hondje willen
hebben". „Ik ook", zei Jeannie,
„maar je weet toch, dat wij er geen
krijgen en geld om er een te kopen
hebben we ook niet."
Moeder riep hen om chocolade
melk te drinken. Ze hadden flink trek
gekregen en toen ze weer naar bui
ten gingen, hoorder, ze een hondje
blaffen. Het zat met zijn staartje
aan een blikken busje vast. Het ar
me beest jankte. Ze riepen moeder
Deze bevrijdde het arme dier van
zijn pijn. Het hondje sprong toen kef
fend om hen heen. Jennie vroeg of
ze het hondje mochten houden. „Nee"
zei moeder, „dat hondje is van ie
mand anders.". Ineens sprong er
een jongen uit de haag en zei: „Jul
lie mogen dat hondje houden". Maar
moeder zei: „Waarom had dat beest
je een busje aan zijn staart"? De
jongen zei: „Ja, dat is een lang
verhaal".
Moeder zei toen: „Kom dan maar
binnen, dan trakteer ik jullie op li
monade met een rietje". Dat von
den de kinderen natuurlijk erg fijn.
En toen de jongen uitverteld was,
vroegen de meisjes of ze het hondje
mochten houden. Nu dacht moeder
even na en zei toen: „Als jullie er
goed voor zorgen mogen jullie het
houden". Dat beloofde de tweeling.
Getekend en zelfverzonnen door:
Diana de Bruijn, Groene
Kruisstraat 82, Dintel-
oord.
Dit paddestoelhuisje met spelende
kaboutertjes werd getekend door
Margot de Wit, 't Vaartje 7 Waspik.
Margot is 10 jaar.
De kleermaker die begon te vre
zen dat hij levenslang met zijn ver
wende dochters opgescheept zou
zitten, ging naar het klooster en be
sprak zijn moeilijkheid met de moe
der-overste. „Ik kan u goede raad
geven", glimlachte de eerwaarde
zuster, „Breng uw meisjes hier in
het klooster. Ze krijgen ons habijt
cadeau en zullen in het vervolg pre
cies gelijk zijn aan de andere zus
ters. Daarna zal er geen zijde of
fluweel meer zijn om zich druk over
te maken". De vader vond het een
uitstekende raad. Hij liet een karos
voorkomen, nodigde zijn dochters uit
erin plaats te nemen en bracht ze
zelf naar het klooster. Voor de meis
jes van hun sprakeloosheid waren
bekomen, werd de poort gesloten.
Opgelucht, keerde de kleermaker
naar huis.
Maar nog voor er een dag ver
streken was, moest de moeder
overste de zeven kleermakersdoch
ters het klooster uitzetten. In de
plaats van soberheid te leren, brach
ten de meisjes haar medezusters het
hoofd op hol met praatjes over kan
ten onderrokken en doorzichtige
hemden De kleermaker die meen
de van zijn rust te kunnen genieten
hoorde dezelfde avond al van ver
re zijn zeven dochters aankomen.
Het leek wel of er een troep kwet
terende vogels naderde en in een
oogwenk hadden ze weer bezit van
het huis genomen: de linten en ve
ren zwierden door de kamers
Toen wendde de vader zich tot de
rechter. „Ik kan u een goede raad
geven", glimlachte de wijze geleer
de. „Breng uw dochters in de ver
leiding fraaie stoffen te stelen, dan
kan ik ze in de gevangenis wel tot
andere gedachten brengen". De va
der vond dit een slimme raad. Hij
vroeg aan de stoffenkoopman bor
duursel op zicht, legde de kostbaar
heden achteloos op een stoel en zei
terloops tegen zijn dochters: „Ik heb
dit alles nog niet gekocht". Maar de
meisjes die altijd hun zin hadden ge
kregen, trokken zich daarvan niets
aan. Ze grepen de borduursels en
plooiden, schikten en knipten alvast
zodat vader straks goed zou weten
hoe ze het hebben wilden. Maar te
gen hun verwachting in, holde vader
weg om de rechter te halen. „Mijn
dochters hebben zich de stoffen van
de handelaar toegeëigend!" riep hij.
„Wilt u de stoffen niet betalen?"
vroeg de rechter. „Onmogelijk, ik
heb er het geld niet voor", ant
woordde de kleermaker. „Dan moet
ik uw dochters gevangen nemen",
zei de rechter. Snikkend werden de
meisjes weggebracht, in gevangenis
kleren gestoken en achter de tralies
gezet. Maar ze kakelden zo hard in
de gevangenis, dat de rechter er
niet van kon slapen en ze vertelden
over haar linten en ajourkousen, dat
de gevangenbewaarders besloten
kappers en kousenmakers te wor
den. Toen moest de rechter de meis
jes weer vrij laten hij kon toch
niet zonder gevangenbewaarders
blijven zitten. De kleermaker die
meende van zijn rust te kunnen ge
nieten hoorde de volgende dag zijn
dochters van verre al weer aanko
men: het leek of er een troep kwa
kende eenden naderde. In een oog
wenk hadden ze weer bezit van het
huis genomen en sleepten de bor
duursels van de stoffenhandelaar
door de kamers.
Toen wendde de geplaagde vader
zich tot de koning. „Ik kan u een
goede raad geven", glimlachte de
koning. „Ook ik heb zeven dochters
en voor haar kan ik best zevên ka
meniers gebruiken". Dat vond de va
der de allerbeste raad. De koning
stuurde een karos en de meisjes
verdrongen elkaar om in te stappen,
zo heerlijk vonden ze het, kamenier
te mogen worden aan het hof. Maar
dat viel ze tegen. Nu waren ze dag
in dag uit bezig de prinsessen mooi
te maken. Helaas ze bleven zelf al
tijd minder mooi dan een prinses.
Misschien waren de kleermakers
dochters wel naar huis terug ge
keerd als er niet iets bijzonders was
voorgevallen.
Op een dag kreeg de koning be
richt dat de IJzeren Hertog hem de
hand van de oudste prinses wilde
komen vragen. De koning hield het
bericht geheim voor zijn vrouw en
zeven dochters. Maar hij stuurde ze
allen naar zijn zomerpaleis om daar
enkele dagen heerlijk uit te rusten.
Hij zei tot zijn spijt maar twee ka
rossen voor de reis te kunnen af
staan, zodat de kameniers thuis
moesten blijven. Toen de IJzeren
Hertog bij de koning om de hand
van zijn oudste dochter vroeg, zei
de koning: „Ik zal u voorstellen aan
zeven mooie dochters". Persoonlijk
ging hij naar de kamers van de prin
sessen en daar zag hij precies wat
hij had verwacht: de zeven kleerma
kersdochters stonden voor de open
kasten van de prinsessen en waren
bezig de fraaiste gewaden te passen.
Nog voor zij een verontschuldiging
hadden kunnen stamelen, zei de ko
ning: „Kom maar gauw mee, meis
jes, ik heb een verrassing". De
IJzeren Hertog kon zijn ogen niet ge
loven toen hij de zeven schitterend
uitgedoste meisjes zag; maar hij
twijfelde er niet aan of het waren
de koningsdochters. „U hebt de hand
van de oudste gevraagd", zei de ko
ning, „hier is ze", en hij leidde de
oudste kleermakersdochter naar
hem toe. „U hebt toch nog broers?"
vroeg de koning met aandrang.
„Jazeker!" antwoordde de IJzeren
Hertog; „Dat zijn de Onbuigzame,
de Koppige, de Onverbiddelijke, de
Eigenzinnige, de Onverzettelijke en
de Halsstarrige „Kijk eens aan'
zei de koning, „dat komt prachtig
uit. Hier zijn zeven dochters die
niets liever willen dan hertogin wor
den".
De zaak was gauw beklonken. De
IJzeren Hertog aanvaardde de te
rugweg met zijn bruid en in zijn ge
volg reed één koninklijke karos met
de zes zusters en een met hun kof
fers vol möoie kleren. En voorlopig
was iedereen tevreden. De koning
was blij, dat hij zijn eigen lieve
meisjes bewaard had voor een hu
welijk met ijzeren, onbuigzame, kop
pige, onverbiddelijke, eigenzinnige,
onverzettelijke en halsstarrige man
nen. De kleermakersdochters waren
blij, dat zij hertogin werden. De her
togen waren blij, dat zij met zulke
lastige bruiden alle reden hadden
om ijzerhard, onbuigzaam, koppig,
onverbiddelijk, eigenzinnig, onver
zettelijk en halsstarrig te zijn. En de
kleermaker was de koning diep
dankbaar voor de rust die eindelijk
over zijn kleermakerij was neerge
daald.
An Mac Gillavry.
(Van onze moderedactie)
ROME Gebeurtenissen werpen hun schaduw vooruit, beweert
men wel eens. Wij zouden wat de mode betreft liever zeggen: de
geschiedenis herhaalt zichzelf. In Rome is overigens totaal niets meer
te bespeuren van Zjivago-invloeden of militaire stijlen. Indien er
sprake is van de terugkeer van stijlen uit een voorbije periode, heeft
dat meer te maken met de befaamde Isadore Duncan, óver wie een
film werd gemaakt, die Isadora zelf in haar tijd vermoedelijk zou
hebben doen blozen. Van haar werden afgekeken, menen wij, de ge
drapeerde zeer soepele en wijde cocktail- en avondkleren met ge
drapeerd, kort lijfje over een boezem zonden beha, een smalle cein
tuur onder het lijfje en wijde rokken. Marucelli bracht ze. Hij
voegde er een diepe V-hals aan toe.
Deze V ontmoeten we ook bij an
deren, die daardoor afstand doen
van de officiers- en Mao-kraagjes
waaraan we reeds gewend waren:
half in puntvorm, met platte kraag
jes, lange opslagen, en een goed deel
van de huid zichtbaar. Die wordt
dan enigszins gecamoufleerd door
rijen halssnoeren of door moderne
juwelen in geslagen goud. Bij man
tels en mantelkostuums laat Marl-
celli gewone dassen rond de hals
leggen in het materiaal van de kle
ren, maar zonder blouse of hemd-
AMSTERDAM (ANP) „Wil de
structurele werkloosheid op zeer
grote schaal uiteindelijk worden ver
meden, dan bestaat daartoe slechts
een werkelijk effectief middel: een
drastisch voortgezette vermindering
van de arbeidstijd".
Tot deze uitspraak komt prof dr.
Fred L. Polak in zijn bijdrage „Een
gis over de toekomst van het vrije
beroep" in het jubileumnummer van
het advocatenblad dat de Nederland
se Orde van Advocaten onder de ti
tel „De balie in perspectief" ter ge
legenheid van het 50-jarige bestaan
van het blad heeft laten verschijnen.
„Men behoeft zich niet te verwon
deren indien de eindresultanten zou
uitkomen bij een drie- of zelfs twee
daagse werkweek. Daarnaast zullen
veel full-time jobs worden vervangen
door part-time jobs. Tenslotte zal de
snelle en sterke wisseling van em
plooi per individuele werkzoekende
naar te verwachten valt in het alge
meen eerder het karakter gaan dra
gen van regel dan van uitzonde
ring".
Prof. Polak spreekt als verwach
ting uit, dat niet het beroep, maar
de vrijetijdsbesteding uiteindelijk
centraal zal komen te staan in het
menselijk leven.
Professor Polak verwacht dat het
leven van de toekomstige mens on
geveer in drie gelijke delen zal uit
eenvallen. „De eerste 25 jaar dient
voor de scholing, de laatste 25 jaar
is geheel of grotendeels vrij. Slechts
de middelste 25 jaar zal zijn be--
stemd om een afnemend gedeelte
van de tijd in wisselende dienstver
banden te werken.
boordje. Een beetje als de strop, die
rond de hats van de gehangene
wordt gelegd.
Beter zijn de smalle sjaaltjes, die
in de halsuitsnijdingen worden ge
knoopt en die al vlug navolgsters
zullen vinden.
Fontana gebruikt ze bij haar pittige
kostuums en hemdblouse-jurkjes en
versierde ze soms met nog een bor
duursel of lederen optreksel naar
Hongaarse trant.
Er zijn geen maxi-, noch minileng-
ten op te tekenên. Nu eens valt de
nadruk weer op de taille (dat lang
vergeten middel) dan weer op de
buste.
En van meet af aan beginnen de cein.
tuurs te kronkeien. We hebben ze
reeds opgetekend op de juiste plaats,
zeer breed als een vorm tussen heu
pen en taille.
Ook al rond de heupen, in smalle
biesjes en als afleiding empire
stijl ondèr de buste.
Keus in overvloed.
De taille krijgt haar deèl overigens
door een vernieuwde reeks van bo
lero's en battle-dress vestjes, dié
zeer jeugdidg en pittig kleden èn
zeer dikwijls de befaamde Cardigan-
vestsluiting vertonen.
Onder de ceintuurs komen bréde
rokken: in schuin draad en nog
schuiner door het aanwenden van
strepen of met plooien De Bermuda
broeken blijven bij de zaak: zè zijn
soms voorzien van plooien en kleden
zeer vrouwelijk, wat een winst be
tekent teger vorig jaar
En wie ceintuur zegt, denkt tevens
aan hemdjurken. Ze zijn er weer.
Mooier dan ooit. Fontana maakte ze
uit een Arabisch geweven wollen
gaas, in alle kleuren, maar vooral in
wit, marine en goud-geel.
Met witte organdie-kraagjes en
mouwboorden en witte gardenia
juist onder de hals zijn ze schattig
voor elke leeftijd. Vooi de jongsten
bracht Fontana mouwloze mantels en
vestjes onder welke de hemdblouses,
en liet onderaan witte sokjes en
platte witte schoenen dragen.
Zelfs de bruid in deze collectie
droeg een kokshoed van reuzenfor-
maat, met een sluiertje voor de ogen.
Origineel, dat wel. Wat de kleuren
betreft geen verandering, tenzij bij
Valentino, die tweederde van zijn
verzameling witter dan wit liet (a
la Courège), juwelen ceintuurs laat
dragen en vergulde knopen. Maar
die ook en passé heel zwarte model
len vertoonde, kousen en schoenen
inbegrepen.
Of hij vreest een van miljardairs
cliënten deze zomer tot rouwende
weduwe te moeten aankleden, werd
daarbij niet verteld.
Imp. Gebr. Nefkens n.v. Utrecht.
automobielmij., ginnekenweg 94-96 breda tel. 01600-37250 dealer voor roosendaal: broerman's servicebedrijven, bredaseweg 67 roosendaal. tel. 01650-6328
j. v. kaam, antwerpsestraatweg 373, bergen op zoom. tel. 01640-4775
De „Spaghetti-look" is de tref
fende naam voor de hierbij ge
toonde kledij: een avondjapon
van Tiziani, welke op de lente-
zómercollectieshow in de Ita
liaanse hoofdstad veel bijval
oogstte.
(ADVERTENTIE)
met Scheepjes Crylor. Adorable!
Wie oog heeft voor echte mode breit
met Scheepjes Crylor. Goed wasbaar,
blijft ais nieuw. Vraag het patroon bij uw
winkelier of stuur onderstaande bon op
CU
CD ro
■sSu
CO 3
c r:
BONN (RTR) Luitenant-gene
raal Gerhard Wessel, in de laatste
wereldoorlog deskundige van de
Westduitse inlichtingendienst op het
gebied van de Russische defensie, is
benoemd tot hoofd van de West
duitse contraspionagedienst.
Regeringswoordvoerder Guenther
Diehl zei in Bonn, dat luitenant-
generaal Wessei met ingang van 1
mei in functie zal treden. Wessel
volgt Reinhard Gehlen op. Gehlen,
die een reputatie heeft als „spion
nenvanger", staat bekend als „de
man zonder gezicht". Gehlen gaat,
met pensioen.
(ADVERTENTIE)
de/oervoor breda:
dealer voor bergen
n.v. „jonef"
op zoom: w
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 17 JANUARI 1968
Nu extra voor-
npleet met mi-
op een batterij
i als klassiek.
lagere prijzen,
joeken vanaf
diverse prach-
Opel nu tegel,
tra jute rug.
outjes, per
Er was eens een goede kleermaker die zeven knappe dochters had.
Helaas, de man was al te 'goed: hij had zijn moederloze dochters
schromelijk verwend met mooie kleren. De meisjes brachten de hele
dag door met het passen van japonnen, het plooien van stroken en
het schikken van kant. Ze kwebbelden daarbij honderd uit en zeur
den hun arme vader dol om telkens maar weer nieuwe kleren.
Op een dag kwam er een aardige jongeman en hij vroeg de kleer
maker om de hand van zijn oudste dochter. „Die geef ik je met|
vreugde", zei de vader. „Dank U", zei de jongeman. „Alleen moet
ik u vragen, haar kleren te blijven maken als we getrouwd zijn,
want daarvoor verdien ik niet genoeg". Ik denk er niet aan!" riep
de kleermaker wanhopig. „Dan kan ik uw dochter niet trouwen",
was het laatste wat de jongeman zei en verliet het huis. Een tweede
kwam om de hand van de tweede dochter. Maar ook hij wilde dat
de vader de kleren voor zijn vrouw zou blijven maken. Zo ging het
door: voor elke dochter kwam een aardige jongen, maar niet één
kon voor die dure kleren zorgen.