f8990.- Romeinse modehuizen DE ZEVEN KLEERMAKERSDOCHTERS brengen weinig nieuws Het arme kleine hondje 148.- 59.- GEENMAXI- EN GEEN Twee-daagse werkweek straks gewoon ARI 1968 9 uur EN 4 95 10" 14»» C0RDER 2175 'LATEN EGTUIG N90 N Hallo vriendjes en vriendinnetjes PROF. POLAK: HEMDJURKEN CEINTUURS AVVVV* vuur, vuuea.g gesyncnron.seerae 4-ver- pnMFHRT Hp niPiiwP snellingsbak (H-patroon). Kunstleren bekle- V^,v»UUn I 7 grote Peuaeot dinS' Miche,in x banden. 2 jaar garantie op Gen WOnder 4Q4 Comfort! de ,ak' Grote k,asse voor n°9 9een 9 mille! op wielen! Nu voor de nieuwe grote Peugeot 404 Comfort! Krachtige 4 cilinder in lijn motorvan66SAEpk. Slaapbanken. Rembekrachtiging. Schijfrem men vóór. Volledig gesynchroniseerde 4-ver- snellingsbak (H-patroon). Kunstleren bekle ding. Michelin X banden. 2 jaar garantie op de lak. Grote klasse voor nog geen 9 mille! Nieuwe chef van Westduitse contraspionage KEN AF- NIJ VELE 5EKENDE KA, LIN- 1AN ENZ. LSSEN 395 98® ES OP DELING. >ANTOF- -E GEZIN, LAGE 3IEFS 68c 3IJT Er was eens een tweeling. Hun namen waren Jeannie en Jennie. Ze zaten 's avonds in een boek te lezen. Toen de klok negen uur sloeg, zei de moeder: „En nu naar bed". Jean nie probeerde nog wat te rekken. Het komt de laatste tijd gere geld voor, dat Kleine Stem- lezertjes gedichtjes en tekenin gen insturen die ze niet zelf ge maakt hebben. Dat is natuurlijk met leuk, want de Kleine Stem is er voor jullie en moet voor een groot deel ook door jullie zelf gemaakt worden. Meestal gooi ik de gedichtjes en de teke ningen waarvan ik kan zien, dat ze niet zelf gemaakt zijn, onmid dellijk in de prullenbak. Maar af en toe slipt er wel eens eentje tussen door. Zo kon het gebeu ren, dat vorige week het ge dichtje Pippeloentje in de Kleine Stem kwam te staan. En Pippe loentje is, dat wisten jullie na tuurlijk allemaal, een bekend kinderliedje. Als je de tekst van het liedje nog niet helemaal ken de, heb je hem nu kunnen lezen. Maar toch mag zoiets niet meer voorkomen, tenslotte lezen jullie toch liever verhaaltjes en ge dichtjes die nieuw voor jullie zijn. Zullen we dus van nu af aan afspreken, dat we alleen maar eigen werk insturen? Mooi zo, dan hoop ik, dat er volgende week een grote stapel brieven op mijn bureau ligt. Dag. José. Moeder zei: „Nou ja, nog vijf mi nuten". Gehoorzaom gingen ze naar bed. Ze lagen nauwelijks in bed of ze sliepen. Ze werden 's morgens wakker en de zon scheen door de ruiten. Ze hadden vakantie. Moeder zei: „Gaan jullie maar in de tuin spelen". Jennie en Jeannie gehoor zaamden direct. Jennie zei eensklaps: „Ik zou graag een hondje willen hebben". „Ik ook", zei Jeannie, „maar je weet toch, dat wij er geen krijgen en geld om er een te kopen hebben we ook niet." Moeder riep hen om chocolade melk te drinken. Ze hadden flink trek gekregen en toen ze weer naar bui ten gingen, hoorder, ze een hondje blaffen. Het zat met zijn staartje aan een blikken busje vast. Het ar me beest jankte. Ze riepen moeder Deze bevrijdde het arme dier van zijn pijn. Het hondje sprong toen kef fend om hen heen. Jennie vroeg of ze het hondje mochten houden. „Nee" zei moeder, „dat hondje is van ie mand anders.". Ineens sprong er een jongen uit de haag en zei: „Jul lie mogen dat hondje houden". Maar moeder zei: „Waarom had dat beest je een busje aan zijn staart"? De jongen zei: „Ja, dat is een lang verhaal". Moeder zei toen: „Kom dan maar binnen, dan trakteer ik jullie op li monade met een rietje". Dat von den de kinderen natuurlijk erg fijn. En toen de jongen uitverteld was, vroegen de meisjes of ze het hondje mochten houden. Nu dacht moeder even na en zei toen: „Als jullie er goed voor zorgen mogen jullie het houden". Dat beloofde de tweeling. Getekend en zelfverzonnen door: Diana de Bruijn, Groene Kruisstraat 82, Dintel- oord. Dit paddestoelhuisje met spelende kaboutertjes werd getekend door Margot de Wit, 't Vaartje 7 Waspik. Margot is 10 jaar. De kleermaker die begon te vre zen dat hij levenslang met zijn ver wende dochters opgescheept zou zitten, ging naar het klooster en be sprak zijn moeilijkheid met de moe der-overste. „Ik kan u goede raad geven", glimlachte de eerwaarde zuster, „Breng uw meisjes hier in het klooster. Ze krijgen ons habijt cadeau en zullen in het vervolg pre cies gelijk zijn aan de andere zus ters. Daarna zal er geen zijde of fluweel meer zijn om zich druk over te maken". De vader vond het een uitstekende raad. Hij liet een karos voorkomen, nodigde zijn dochters uit erin plaats te nemen en bracht ze zelf naar het klooster. Voor de meis jes van hun sprakeloosheid waren bekomen, werd de poort gesloten. Opgelucht, keerde de kleermaker naar huis. Maar nog voor er een dag ver streken was, moest de moeder overste de zeven kleermakersdoch ters het klooster uitzetten. In de plaats van soberheid te leren, brach ten de meisjes haar medezusters het hoofd op hol met praatjes over kan ten onderrokken en doorzichtige hemden De kleermaker die meen de van zijn rust te kunnen genieten hoorde dezelfde avond al van ver re zijn zeven dochters aankomen. Het leek wel of er een troep kwet terende vogels naderde en in een oogwenk hadden ze weer bezit van het huis genomen: de linten en ve ren zwierden door de kamers Toen wendde de vader zich tot de rechter. „Ik kan u een goede raad geven", glimlachte de wijze geleer de. „Breng uw dochters in de ver leiding fraaie stoffen te stelen, dan kan ik ze in de gevangenis wel tot andere gedachten brengen". De va der vond dit een slimme raad. Hij vroeg aan de stoffenkoopman bor duursel op zicht, legde de kostbaar heden achteloos op een stoel en zei terloops tegen zijn dochters: „Ik heb dit alles nog niet gekocht". Maar de meisjes die altijd hun zin hadden ge kregen, trokken zich daarvan niets aan. Ze grepen de borduursels en plooiden, schikten en knipten alvast zodat vader straks goed zou weten hoe ze het hebben wilden. Maar te gen hun verwachting in, holde vader weg om de rechter te halen. „Mijn dochters hebben zich de stoffen van de handelaar toegeëigend!" riep hij. „Wilt u de stoffen niet betalen?" vroeg de rechter. „Onmogelijk, ik heb er het geld niet voor", ant woordde de kleermaker. „Dan moet ik uw dochters gevangen nemen", zei de rechter. Snikkend werden de meisjes weggebracht, in gevangenis kleren gestoken en achter de tralies gezet. Maar ze kakelden zo hard in de gevangenis, dat de rechter er niet van kon slapen en ze vertelden over haar linten en ajourkousen, dat de gevangenbewaarders besloten kappers en kousenmakers te wor den. Toen moest de rechter de meis jes weer vrij laten hij kon toch niet zonder gevangenbewaarders blijven zitten. De kleermaker die meende van zijn rust te kunnen ge nieten hoorde de volgende dag zijn dochters van verre al weer aanko men: het leek of er een troep kwa kende eenden naderde. In een oog wenk hadden ze weer bezit van het huis genomen en sleepten de bor duursels van de stoffenhandelaar door de kamers. Toen wendde de geplaagde vader zich tot de koning. „Ik kan u een goede raad geven", glimlachte de koning. „Ook ik heb zeven dochters en voor haar kan ik best zevên ka meniers gebruiken". Dat vond de va der de allerbeste raad. De koning stuurde een karos en de meisjes verdrongen elkaar om in te stappen, zo heerlijk vonden ze het, kamenier te mogen worden aan het hof. Maar dat viel ze tegen. Nu waren ze dag in dag uit bezig de prinsessen mooi te maken. Helaas ze bleven zelf al tijd minder mooi dan een prinses. Misschien waren de kleermakers dochters wel naar huis terug ge keerd als er niet iets bijzonders was voorgevallen. Op een dag kreeg de koning be richt dat de IJzeren Hertog hem de hand van de oudste prinses wilde komen vragen. De koning hield het bericht geheim voor zijn vrouw en zeven dochters. Maar hij stuurde ze allen naar zijn zomerpaleis om daar enkele dagen heerlijk uit te rusten. Hij zei tot zijn spijt maar twee ka rossen voor de reis te kunnen af staan, zodat de kameniers thuis moesten blijven. Toen de IJzeren Hertog bij de koning om de hand van zijn oudste dochter vroeg, zei de koning: „Ik zal u voorstellen aan zeven mooie dochters". Persoonlijk ging hij naar de kamers van de prin sessen en daar zag hij precies wat hij had verwacht: de zeven kleerma kersdochters stonden voor de open kasten van de prinsessen en waren bezig de fraaiste gewaden te passen. Nog voor zij een verontschuldiging hadden kunnen stamelen, zei de ko ning: „Kom maar gauw mee, meis jes, ik heb een verrassing". De IJzeren Hertog kon zijn ogen niet ge loven toen hij de zeven schitterend uitgedoste meisjes zag; maar hij twijfelde er niet aan of het waren de koningsdochters. „U hebt de hand van de oudste gevraagd", zei de ko ning, „hier is ze", en hij leidde de oudste kleermakersdochter naar hem toe. „U hebt toch nog broers?" vroeg de koning met aandrang. „Jazeker!" antwoordde de IJzeren Hertog; „Dat zijn de Onbuigzame, de Koppige, de Onverbiddelijke, de Eigenzinnige, de Onverzettelijke en de Halsstarrige „Kijk eens aan' zei de koning, „dat komt prachtig uit. Hier zijn zeven dochters die niets liever willen dan hertogin wor den". De zaak was gauw beklonken. De IJzeren Hertog aanvaardde de te rugweg met zijn bruid en in zijn ge volg reed één koninklijke karos met de zes zusters en een met hun kof fers vol möoie kleren. En voorlopig was iedereen tevreden. De koning was blij, dat hij zijn eigen lieve meisjes bewaard had voor een hu welijk met ijzeren, onbuigzame, kop pige, onverbiddelijke, eigenzinnige, onverzettelijke en halsstarrige man nen. De kleermakersdochters waren blij, dat zij hertogin werden. De her togen waren blij, dat zij met zulke lastige bruiden alle reden hadden om ijzerhard, onbuigzaam, koppig, onverbiddelijk, eigenzinnig, onver zettelijk en halsstarrig te zijn. En de kleermaker was de koning diep dankbaar voor de rust die eindelijk over zijn kleermakerij was neerge daald. An Mac Gillavry. (Van onze moderedactie) ROME Gebeurtenissen werpen hun schaduw vooruit, beweert men wel eens. Wij zouden wat de mode betreft liever zeggen: de geschiedenis herhaalt zichzelf. In Rome is overigens totaal niets meer te bespeuren van Zjivago-invloeden of militaire stijlen. Indien er sprake is van de terugkeer van stijlen uit een voorbije periode, heeft dat meer te maken met de befaamde Isadore Duncan, óver wie een film werd gemaakt, die Isadora zelf in haar tijd vermoedelijk zou hebben doen blozen. Van haar werden afgekeken, menen wij, de ge drapeerde zeer soepele en wijde cocktail- en avondkleren met ge drapeerd, kort lijfje over een boezem zonden beha, een smalle cein tuur onder het lijfje en wijde rokken. Marucelli bracht ze. Hij voegde er een diepe V-hals aan toe. Deze V ontmoeten we ook bij an deren, die daardoor afstand doen van de officiers- en Mao-kraagjes waaraan we reeds gewend waren: half in puntvorm, met platte kraag jes, lange opslagen, en een goed deel van de huid zichtbaar. Die wordt dan enigszins gecamoufleerd door rijen halssnoeren of door moderne juwelen in geslagen goud. Bij man tels en mantelkostuums laat Marl- celli gewone dassen rond de hals leggen in het materiaal van de kle ren, maar zonder blouse of hemd- AMSTERDAM (ANP) „Wil de structurele werkloosheid op zeer grote schaal uiteindelijk worden ver meden, dan bestaat daartoe slechts een werkelijk effectief middel: een drastisch voortgezette vermindering van de arbeidstijd". Tot deze uitspraak komt prof dr. Fred L. Polak in zijn bijdrage „Een gis over de toekomst van het vrije beroep" in het jubileumnummer van het advocatenblad dat de Nederland se Orde van Advocaten onder de ti tel „De balie in perspectief" ter ge legenheid van het 50-jarige bestaan van het blad heeft laten verschijnen. „Men behoeft zich niet te verwon deren indien de eindresultanten zou uitkomen bij een drie- of zelfs twee daagse werkweek. Daarnaast zullen veel full-time jobs worden vervangen door part-time jobs. Tenslotte zal de snelle en sterke wisseling van em plooi per individuele werkzoekende naar te verwachten valt in het alge meen eerder het karakter gaan dra gen van regel dan van uitzonde ring". Prof. Polak spreekt als verwach ting uit, dat niet het beroep, maar de vrijetijdsbesteding uiteindelijk centraal zal komen te staan in het menselijk leven. Professor Polak verwacht dat het leven van de toekomstige mens on geveer in drie gelijke delen zal uit eenvallen. „De eerste 25 jaar dient voor de scholing, de laatste 25 jaar is geheel of grotendeels vrij. Slechts de middelste 25 jaar zal zijn be-- stemd om een afnemend gedeelte van de tijd in wisselende dienstver banden te werken. boordje. Een beetje als de strop, die rond de hats van de gehangene wordt gelegd. Beter zijn de smalle sjaaltjes, die in de halsuitsnijdingen worden ge knoopt en die al vlug navolgsters zullen vinden. Fontana gebruikt ze bij haar pittige kostuums en hemdblouse-jurkjes en versierde ze soms met nog een bor duursel of lederen optreksel naar Hongaarse trant. Er zijn geen maxi-, noch minileng- ten op te tekenên. Nu eens valt de nadruk weer op de taille (dat lang vergeten middel) dan weer op de buste. En van meet af aan beginnen de cein. tuurs te kronkeien. We hebben ze reeds opgetekend op de juiste plaats, zeer breed als een vorm tussen heu pen en taille. Ook al rond de heupen, in smalle biesjes en als afleiding empire stijl ondèr de buste. Keus in overvloed. De taille krijgt haar deèl overigens door een vernieuwde reeks van bo lero's en battle-dress vestjes, dié zeer jeugdidg en pittig kleden èn zeer dikwijls de befaamde Cardigan- vestsluiting vertonen. Onder de ceintuurs komen bréde rokken: in schuin draad en nog schuiner door het aanwenden van strepen of met plooien De Bermuda broeken blijven bij de zaak: zè zijn soms voorzien van plooien en kleden zeer vrouwelijk, wat een winst be tekent teger vorig jaar En wie ceintuur zegt, denkt tevens aan hemdjurken. Ze zijn er weer. Mooier dan ooit. Fontana maakte ze uit een Arabisch geweven wollen gaas, in alle kleuren, maar vooral in wit, marine en goud-geel. Met witte organdie-kraagjes en mouwboorden en witte gardenia juist onder de hals zijn ze schattig voor elke leeftijd. Vooi de jongsten bracht Fontana mouwloze mantels en vestjes onder welke de hemdblouses, en liet onderaan witte sokjes en platte witte schoenen dragen. Zelfs de bruid in deze collectie droeg een kokshoed van reuzenfor- maat, met een sluiertje voor de ogen. Origineel, dat wel. Wat de kleuren betreft geen verandering, tenzij bij Valentino, die tweederde van zijn verzameling witter dan wit liet (a la Courège), juwelen ceintuurs laat dragen en vergulde knopen. Maar die ook en passé heel zwarte model len vertoonde, kousen en schoenen inbegrepen. Of hij vreest een van miljardairs cliënten deze zomer tot rouwende weduwe te moeten aankleden, werd daarbij niet verteld. Imp. Gebr. Nefkens n.v. Utrecht. automobielmij., ginnekenweg 94-96 breda tel. 01600-37250 dealer voor roosendaal: broerman's servicebedrijven, bredaseweg 67 roosendaal. tel. 01650-6328 j. v. kaam, antwerpsestraatweg 373, bergen op zoom. tel. 01640-4775 De „Spaghetti-look" is de tref fende naam voor de hierbij ge toonde kledij: een avondjapon van Tiziani, welke op de lente- zómercollectieshow in de Ita liaanse hoofdstad veel bijval oogstte. (ADVERTENTIE) met Scheepjes Crylor. Adorable! Wie oog heeft voor echte mode breit met Scheepjes Crylor. Goed wasbaar, blijft ais nieuw. Vraag het patroon bij uw winkelier of stuur onderstaande bon op CU CD ro ■sSu CO 3 c r: BONN (RTR) Luitenant-gene raal Gerhard Wessel, in de laatste wereldoorlog deskundige van de Westduitse inlichtingendienst op het gebied van de Russische defensie, is benoemd tot hoofd van de West duitse contraspionagedienst. Regeringswoordvoerder Guenther Diehl zei in Bonn, dat luitenant- generaal Wessei met ingang van 1 mei in functie zal treden. Wessel volgt Reinhard Gehlen op. Gehlen, die een reputatie heeft als „spion nenvanger", staat bekend als „de man zonder gezicht". Gehlen gaat, met pensioen. (ADVERTENTIE) de/oervoor breda: dealer voor bergen n.v. „jonef" op zoom: w DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 17 JANUARI 1968 Nu extra voor- npleet met mi- op een batterij i als klassiek. lagere prijzen, joeken vanaf diverse prach- Opel nu tegel, tra jute rug. outjes, per Er was eens een goede kleermaker die zeven knappe dochters had. Helaas, de man was al te 'goed: hij had zijn moederloze dochters schromelijk verwend met mooie kleren. De meisjes brachten de hele dag door met het passen van japonnen, het plooien van stroken en het schikken van kant. Ze kwebbelden daarbij honderd uit en zeur den hun arme vader dol om telkens maar weer nieuwe kleren. Op een dag kwam er een aardige jongeman en hij vroeg de kleer maker om de hand van zijn oudste dochter. „Die geef ik je met| vreugde", zei de vader. „Dank U", zei de jongeman. „Alleen moet ik u vragen, haar kleren te blijven maken als we getrouwd zijn, want daarvoor verdien ik niet genoeg". Ik denk er niet aan!" riep de kleermaker wanhopig. „Dan kan ik uw dochter niet trouwen", was het laatste wat de jongeman zei en verliet het huis. Een tweede kwam om de hand van de tweede dochter. Maar ook hij wilde dat de vader de kleren voor zijn vrouw zou blijven maken. Zo ging het door: voor elke dochter kwam een aardige jongen, maar niet één kon voor die dure kleren zorgen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 7