Die brief van vader bracht me volslagen van de kook" Wdö @(503 g(SGfflög(3§- I ye^elFd Hoger eigen risico voor jeugdige automobilisten Blikken bruiloft. Geld voor: wintersport, uitverkoop, nieuwe auto of kleurentelevisie .i RUSSISCHE VROUW HOOPT OP WEERZIEN MET OUDERS persoonlijke lening VEEL JONGEREN BETROKKEN BIJ VERKEERSONGELUKKEN tt NA 26 JAAR VERSPREID NIEUW LEVEN CONTACT MEDELEVEN ^s&smoWmmm wxm 9ü ©gÖffli ®8@ ^yrfdie goeie jonge, puur of in long drinks Urker visser Begraven lijk na 3 maanden geïdentificeerd Waarom zou u het niet lenen? Algemene Bank Nederland Reductie GEELZUCHT IN DEDEMSYAART KAMERGENOTEN Duitser bekent moord op J an Vlutters 7 DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 12 JANUARI 1968 9 (Van een onzer redacteuren) VLISSINGEN Het is mei 1942. Een Russisch landschap. In de elleboog van een rivier drommen mensen samen. Vluchtelingen. Zij komen uit het frontgebied in het Donetz- bekken, waar Duitsers aanval na aanval doen. Hele ge zinnen, bepakt en bezakt, sommigen elkaar overeind hou dend, staan daar op appèl. Oorlogsvluchtelingen, zoals er miljoenen waren in die tijd. Een Duitse soldaat, be wapend alsof hij partisanen onder hen vermoedt beveelt de vluchtelingen om in rijen te gaan staan. De vaders aan het hoofd van hun gezin, daarnaast de moeders en ver volgens de kinderen, van groot naar kleiner. Baby's mo gen door de moeders worden vastgehouden. MEVROUW VAN DER NIJF-KALOSJINA: n We hebben elkaar voor het laatst gezien aan die rivier De mensen wankelen op hun be nen. Sommigen, zoals het gezin van Iwan Wassiliwitsj Kalos.] in, die uit Petroka waren gekomen, heb ben honderden kilometers te voet afgelegd. Niettemin worden zij on derworpen aan een langdurig ap pèl en aan twee „selecties". Bij de eerste selectie worden de mannen die in staat schijnen om te kunnen werken van hun families geseheiden. Bij de tweede moeten ook de jongere jongens en talrij ke meisjes eraan geloven. Zij mo gen nog even terug naar hun ou ders om hun schaarse bezittingen op te halen. Daarna valt voor de meesten van deze vluchtende Russen de lange nacht. De Duitsers voeren de jonge mensen als slaven naar hun eigen land. Waar de ouderen heengaan, de gebrekkigen, de kin deren, niemand die het weet. Het is een apocalyptisch tafereel, daar aan die rivier. Een Duitser, die als een heidense priester, de objecten kiest voor de nationale offercultus van Hitiers derde rijk. Maar het gebeurde overal waar Russische mensen vluchtten en daardoor leek het gewoon. Het wordt echter absurd als men in een huiskamer te Vlissingen zit en een jonge vrouw hoort vertel len dat het voorgaande een be slissend stukje van haar levens verhaal is. Terwijl zij met een gebaar „van- Jaag niets nodig!" naar de melk boer wuift, of haar portemonnee pakt om de krantenbezorger te be talen, komt haar verhaal er bij fragmenten uit. Mevrouw Maria van der Nijf- Kalosjina in de Van Capellestraat te Vlissingen, heeft het als klein meisje moeten doormaken dat een zwaargebouwde Duitser („Ik kan hem nog zó voor me zien!") ook haar aanwees voor de slavendienst, hen meisje van amper zestien Jaar. Zij was de dochter van I- wan Wassiliwitsj, die met zijn ge zin, honderden kilometers ver, uit Petroka was komen vluchten. Pe troka, dat toen nog Stalinov heet- ta. Daar aan die rivier werd het gezin van Iwan Wassiliwitsj uiteen gerukt. Misschien zal het in de zomer van 1968 zover komen, dat dege nen die er nog van het gezin Ka- osjin over zijn, elkaar in het Rus- e stadje Hornjak, kunnen be- «roten. Daar woont nu Iwan Was- 'ltsi en daar woont ook de eder van het toenmalige tiener- tje. Beiden zijn ziek, maar ze le ven. En de hereniging met hun dochter, waarvan zij in jaren niet wisten of ze leefde of dood was, zal voor hen een feest zijn, groter dan de bevrijding. Zesentwintig jaar zal het dan geduurd hebben eer vader en moeder hun dochter weer konden omhelzen. Mevrouw Van der Nijf vertelt. Een verhaal dat in alle simpelheid het verrukkelijke van een sprookje heeft. Buiten op straat gaat alles zijn gang.* De bakker belt, een buur vrouw zwaait vriendelijk goededag, kinderen maken een glijbaan op het trottoir. „Wij hebben elkaar het laatst gizien aan die rivier, waarvan ik de naam niet meer weet. Maar ik herinner me nog wel dat we al leen daar, over een brug die daar in een bocht van de rivier lag, aan de overkant konden komen. Als je eenmaal in de buuri van die brug was, konden de Duitsers het gebied dat dan achter je lag, af grendelen. En dat deden ze dan ook. We liepen gewoon in een val die voor ons was opgesteld. Daar begonnen de selecties. Eerst werd mijn broer eruit gehaald. Ik leek klein naast hem en daarom werd ik bij die eerste selectie niet op gemerkt. Maar de tweede keer leek ik groot vergeleken met mijn broer tje en het jongste zusje van vijf. Toen haaiden ze ook mij eruit. Tijd voor afscheid was er eigen lijk niet. We mochten meenemen wat van ons was. Als ik eraan te rugdenk, dan is het alsof ik het niet zélf heb meegemaakt. Maar ik was nog zo jong. Het drong eigenlijk allemaal niet tot mij door. Mijn broer en ik werden naar Duitsland getransporteerd, waar we te werk werden gesteld. Dat we samen waren was een geluk. Van thuis hoorden we niets. We wisten niet waar onze ouders wa ren of wat er van onze broer en ons jongste zusje terechtgekomen was. In Duitsland leerde ik een Ne derlandse jongen kennen. Hij was daar arbeider. Wij gir.gen van elk aar houden en toen de oorlog af gelopen was ging ik met hem naar Nederland, waar we trouwden. Ik ging een heel nieuw leven tegemoet, een leven vo] nieuw ge luk. Alles was goed gekomen, we kregen kinderen, mijn man vond interessant en belangrijk werk kortom, het was alsof ik opnieuw was beginnen te leven. Rusland, mijn ouders, mijn broers en zus je dat leek allemaal zo ver weg, zolang geleden net alsof dat een ander leven in een andere wereld geweest was. In de eerste naoorlogse jaren kon er van een bezoek aan mijn ouders natuur lijk geen sprake zijn. We hadden er trouwens het geld niet voor. Maar wonder boven wonder werd het contact toch hersteld. We von den elkaar weèr door corresponden tie via mijn broer, die dienst ge nomen had in het Russische leger. Maar na een paar jaar, het zal zo omstreeks 1948 geweest zijn, bleef bericht uit. Ik weet werkelijk niet meer wie er het laatst ge schreven heeft van ons: mijn ou ders of ik. De band verslapte gewoon, zon der dat iemand dat nu bewust wil de. Wij verloren elkaar uit het oog, kun je zeggen, en dat is ook wel begrijpelijk, want we hadden el ke illusie dat we elkaar ooit nog eens zouden zien, opgegeven. Moe der had Wel geschreven: „Als ik je toch ooit nog eens mocht zien, zonnetje!", maar hoe had dat in die tijd gekund? Het leven, dit nieuwe leven, eiste mij helemaal op. Ik was hier gelukkig, héél ge lukkig en hoewel ik mijn ouders, vooral vader, nooit zou kunnen ver geten toch had ik geen heim wee. Zo gingen er jaren voorbij. Op een gegeven moment nam ik aan dat mijn ouders gestorven waren. Ik zou ze nooit meer zier en daar mee had ik mij verzoend. Toen ontmoetten mijn man en ik toevallig een Russisch echtpaar, bij de stapelloop van een Russisch schip bij „De Schelde". Dat echt paar zou kort daarna naar Rus land teruggaan. We praatten met elkaar en ik vertelde hen dat ik al sinds 1948 niet meer wist wat er van mijn ouders geworden was. Het enige contactadres dat ik had was dat van een tante in Moskou. De Russische mevrouw beloofde mij om eens in Moskou te infor meren. Er gebeurde -en tijd niets en ik vergat het langzamerhand. En toen opeens, haalde ik een brief, geschreven door mijn vader, uit de bus. Ik kan *i nu niet meer utleggen wat er toén in mij omging. Ik was volslagen van de kook. Ik huilde en snikte van ja, van wat? Van geluk? Maar dat kon haast niet, want ik was er na al die jaren bijna zeker van dat mijn ouders gestorven waren. Ik kan het niet vertellen, het is zó iets aangrijpends I Ik durfde de brief niet open te maken. Pas na een poos begon ik te lezen. Een brief van thuis na al die ja ren Dat ik, na zolang hier te hebben gewoond, met drie lieve kinderen, een man die mij begrijpt nog zó van de kook kon raken door een brief van thuis! Ik wist me 5 gewoon geen raad meer. Mijn man moest naar zijn werk, maar ik moest het aan ie mand kwijt. Ik stapte op de brom mer en reed naar de boulevard, finaal over mijn toeren heen. Ik dacht: ik moet iets kalme- rends hebben, want dit kan ik niet meer verwerken! U moet weten, ik ben de kalmte in persoon. In elk gezin komen schokken voor, maar ik heb me er nooit door uit mijn evenwicht laten brengen. Maar op dit was ik niet berekend, met al mijn kalmte niet! Ik ging een apotheek binnen en zei: „Ik heb geen recept van de dokter en ik ben ook geen spoedgeval, maar ik moet iets voor de zenuwen heb ben". en toen vertelde ik het ver haal van de brief. Voor ik het wist stond ik weer te huilen. De juf frouw van de apotheek begon van de weersomstuit mee te doen. En ik kreeg mijn tabletten. Ik slikte ze, zonder op de gebruiksaanwijzing te letten. Het heeft zeker 'n maand geduurd voor ik mijn evenwicht weer een beetje hervonden had. In één van de eerste brieven schreef vader: „We hopen dat jullie ons hier, in Hornjak, komen bezoeken van de zomer". En dat willen we nu doen. Mijn man en onze twee jongsten gaan mee. Ik hoop dat we niet al te lang op reispapieren hoeven te wachten. Er is veel gebeurd in die tijd. 2 broers van mij zijn gestor ven, moeder schijnt ziek te zijn en vader heeft een hartaanval ge had. Geen wonder, na alles wat die mensen hebben meegemaakt! We zullen alles wel in finesses te horen krijgen als we zelf in Rus land zijn. Wilt u geloven dat ze moeite zullen hebben om me te verstaan? Ik spreek Russisch met een Nederlands accent Maar dat zal wel weer gauw genoeg wen nen". (ADVERTENTIE) URK (ANP) Een in november j.l. in de Waddenzee opgevist lijk van een onbekende man, dat inmiddels in Harlingen werd begraven, kon door een toeval worden geïdentificeerd als dat van de 18-jarige Theunis Romkes, een der opvarenden van de in februa ri vorig jaar vergane Urker kotter UK 233, de „Maartje". De burgemeester var. Urk, de heer R. Bossenbroek, herinnerde zich dat elke agent van kunstgebitten zijn eigen nummer heeft. dat. in het te re pareren gebit wordt gegraveerd. Plot. seling herinnerde hij zich dat een dergelijk nummer ook in het gebit stond van de in november te Harlin gen begraven schipper. (ADVERTENTIE) Duizenden mensen vinden het heel gewoon om geld van ons te lenen voor een belangrijke aankoop. Waarom zou u in zo'n geval ook niet een bij ons sluiten? Wij lenen u het benodigde bedrag (van 500,- tot 5.000,-) zónder borg of andere zekerheid; zónder beperkingen voor wat de besteding betreft; mèt kwijtschelding van de nog te betalen termijnen bij onverhoopt overlijden. Over de Persoonlijke Lening zal men u gaarne op al onze kantoren (meer dan 380) iedere gewenste inlichting geven. U bent welkom bij' de (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG De Nederlandse autoschadeverzekeraars zullen voor jeugdige automobilisten tot 23 jaar het zogenaamde „eigen risi co" met 150 gulden per geval verhogen als deze jeugdigen betrokken geraken bij een aanrijding, die een beroep op uitkering van de ver zekeringsmaatschappij tot gevolg heeft. De verzekeraars hebben tot deze maatregel, die waarschijnlijk op 1 juli zal ingaan, besloten omdat juist jeugdigen dikwijls bij ver keersongevallen zijn betrokken. Zij hopen, dat er een preventieve werking van zal uitgaan en met name, dat autobezitters niet meer zo gemakkelijk hun wagen aan zoon of dochter beschikbaar stellen. In het algemeen kan worden ge steld, dat de huidige W.A.-verzeke- ring geen eigen risico kent en dat het eigen risico bij een all risk- verzekering doorgaans 100 gulden per geval kent. In de nabije toe komst worden de minima met 150 gulden verhoogd als de bestuurder nog geen 23 jaar is en na een aan rijding een schadevergoedingsclaim bij de verzekeringsmaatschappij in dient. Zoals pekend is een automobilist wettelijk verplicht een W.A.-verze kering af te sluiten. Voordat de wet dit voorschreef, kende de W.A.-ver- zekering wel een eigen risico-clausu le. De situatie was dan zo, dat een slachtoffer van een verkeersongeval de overeengekomen schade-uitkering kreeg min het eigen risicobedrag, dat het slachtoffer rechtstreeks van de schuldige moest zien los te krij gen. De wet heeft laatstgenoemde procedure verboden. Daarom zullen de verzekeringsmaatschappijen ook in de toekomst aan slachtoffers van verkeersongelukken, die veroorzaakt zijn door jeugdige automobilisten, het volledige schadebedrag uitkeren, waarna de maatschappijen het eigen risicobedrag op de verzekerde zul len verhalen. De nieuwe clausule zal op I juli ingaan voor polissen, die vanaf die datum worden afgesloten. Voor be staande polissen gaat de regeling in op de premievervaldag na deze datum. (Van een onzer verslaggevers) DEDEMSVAART In Dedems- vaart is de gevreesde geelzucht uit gebroken. Gistermorgen om 10 uur waren er reeds 84 gevallen gemeld. Verwacht wordt, dat dit aantal voor lopig nog zal stijgen. De inspectie van volksgezondheid in Overijssel wilde nog geen nadere mededelingen doen, omdat men eerst een vólledig overzicht van de toestand wil hebben. Een der Dedemsvaartse artsen vertelde, dat het woord epi demie overdreven is. In drie maan den bijna 100 gevallen is meer dan normaal maar nog niet zo, dat men van een echte epidemie kan spreken. Op de vraag of de grote vervuiling van de Langewijk, een gesloten ka naal, direct de oorzaak hiervan is, antwoordden meerdere- doktoren be slist ontkennend. Een der artsen: „Het is de riolering, daar deugt niets van. Dat was in Vriezenveen zo en dat is hier ook het geval. Het wordt hoog tijd, dat de riolering wordt ver beterd." De schadeverzekeraars wijzen er op, dat hun maatregel in de eerste plaats gezien moet worden als een bijdrage tot de verkeersveiligheid. Statistisch is bewezen, dat personen beneden de 25 jaar en bo\en de 50 jaar in onevenredige mate betrokken zijn bij de verkeersonveiligheid. In het buitenland hebben de verzeke raars hierin al eerder aanleiding ge vonden tot bijzondere maatregelen. Dikwijls is daar het eigen risico ver hoogd tot de 25e verjaardag en vor dert men voor jongeren ook een ho gere premie. De Nederlandse maat schappijen gaan nog niet zover, al achten zij het niet uitgesloten, dat de thans ontworpen nieuwe regeling een eerste stap is voor een verdere differentiatie in behandeling van ver zekerde automobilisten. Men heeft er echter niet erg veel haast mee, omdat het Nederlandse zogenaamde no claim-systeem al een zekere dif ferentiatie veroorzaakt. In dit sys teem krijgt de verzekerde een pro gressieve premiereductie ais hij ge ruime tijd geen schadevergoedings claim op zijn verzekeraar heeft in gediend. De koninklijke toeristenbond ANW B is allesbehalve overtuigd van de noodzaak om voor automobilisten on der de 23 jaar het eigen risico te ver hogen. Het is de ANWB. niet zozeer om de leeftijd, dan wel om de erva ring van de automobilist. Een jonge man met twee jaar rijervaring zal, gezien zijn over het algemeen groter aanpassingsvermogen, aan het ver keer beslist wel veiliger kunnen rij den dan iemand van bijv. 55 jaar, die twee jaar zijn rijbewijs heeft. (ADVERTENTIE) EET SPAANSE SINAASAPPELEN ...boordevol sap Dank z!J de krachtige Spaanse zon zij'n Spaanse sinaasappelen altijd opvallend sappig. U perst er dus meer uit. Meer sap, meer smaak, meer vitamine C i Denk er eens aan deze winter I De PTT is de laatste dagen nogal in het nieuws, gunstig en ongun stig. Eerst het gunstige: in zes post kantoren in Nederland, waaronder dat van Breda, zullen bij wijze van proef bij de loketten naambordjes geplaatst worden van de achter die loketten zetelende ambtenaren. In Breda zei men daarover, dat dit tot voordeel heeft, dat de amb tenaar nu wat uit de anonimiteit kan komen. Veel ambtenaren had den tot nu toe wat schroom, om hun naam te noemen. Misschien gaat dat nu over. En misschien wordt het overheidsapparaat een klein beetje minder onpersoonlijk. V En nu het ongunstige nieuws. We weten allemaal, dat de postbestel ling van de PTT niet meer is wat ze geweest is. Lezers van het Parool hebben daar enkele boze brieven over geschreven. Een man stuurde 's morgens uit Amsterdam om tien voor elf een aangetekende brief per expresse naar Den Bosch. Die arri veerde daar de volgende morgen om tien voor negen, dat is 22 uur later. Een ander deed al zijn zijn kerst kaarten de 18e december op de bus. Ze werden allemaal op 28 december bezorgd. Vier keer deed een trein- brief er tivee dagen over om van Amsterdam in Rotterdam te komen. Hoe zou het hier zijnvraag ik me af. Koningin Elizabeth van Engeland heeft een origineel aanbad gedaan: zij is bereid om de boeren die door de mond- en klauwzeer vee verlo ren hebben, wat vee te leveren uit de koninklijke veestapel. Een ko ninklijk gebaarI In de rally van Monte Carlo rijdt volgende week De Gaulle mee in een auto, geen Franse, maar een Ame rikaanse. Inderdaad, u hebt gelijk. Dat kan onmogelijk de Franse pre sident zijn. Het is een neef van hem, Alain, die door Ford uitgeno digd is. Xh Elseviers Weekblad van deze week schrijft uitvoerig over harttrans plantaties. Dr. J. J. van Rood uit Leiden, een wereldberoemd geleer de in de bio-chemische problemen, die aan zo'n operatie vastzitten zegt onder andere: Technisch dus het door de chi rurg verwisselen van twee harten heeft men deze transplantatie-ope ratie ook in Nederland goeddeels rond. Maar vooral op het gebied van de post-operatieve zorg acht men in ons land de operatie nog niet ver antwoord. Men is al blij, dat met nier-operaties zo goede vorderin gen gemaakt zijn. Wanneer men na drie a vier jaar een ingeplante nier bekijkt en het weefsel ziet er goed uit, dan weten we nog steeds niet, wat er over tien jaar gebeurt." Sandie Shaw gaat een boek schrij ven over haar liefdesavonturen. Het heet „Little Miss Puppet." „Ik ben een enorme supporter van Ajax, ik ga naar de meeste thuis wedstrijden. Ik vind dat iets Dat gedoe dat je met zoveel duizenden zit te kijken, en dat je toch altijd op je ééntje zit.... Die heldenverering, dat afreageren van agressiviteit. Voetbal is fantastisch voor de volks- hygiëne". (Filmer Bert Haanstra). JE Een Indianenopperhoofd in Ame rika, „Brandend Bos" wil meedoen aan de presidentsverkiezingen vol gend jaar. „Chief Burning for Pre sident" staat er op zijn speldjes. Het zal hem niet meevallen tegen Johnson, alias „Lang Wapen." Oppassen voor de gladheid, hè? MERIJN. (Van onze correspondent in Bonn) MüNCHEN De 37-jarige uit OI- denzaal afkomstige Jan Vlutters is in München door wurging om het leven gebracht. Ais verdachte van deze moord werd door de recherche te München gearresteerd de 27-jarige ongehuwde Duitser A. Mussotter. De Duitser heeft in de nacht van woensdag op donderdag bekend de moord te hebben gepleegd. De Nederlander en de Duitser be woonden samen een kamer in het perceel Waldklauseweg 10 in Mün chen. Volgens mededeling van de politie heeft de Oldenzaler de laatste maan den wegens ziekte en werkloosheid niet gewerkt. Hii leefde op kosten van cle Duitser. Dinsdagavond heeft het tweetal een boemel tocht door München gemaakt Thuis moet tegen middernacht een ruzie zijn ontstaan tussen de twee kamergenoten. De Nederlander werd iiL po!itie in München met een zelfbmder om zijn hais dood op zijn bed aangetroffen. y

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1968 | | pagina 13