Die brief van
vader bracht
me volslagen
van de kook"
Wdö @(503 g(SGfflög(3§-
I ye^elFd
Hoger eigen risico
voor jeugdige
automobilisten
Blikken bruiloft.
Geld voor:
wintersport,
uitverkoop,
nieuwe auto of
kleurentelevisie
.i
RUSSISCHE VROUW HOOPT OP WEERZIEN MET OUDERS
persoonlijke lening
VEEL JONGEREN BETROKKEN
BIJ VERKEERSONGELUKKEN
tt
NA 26 JAAR
VERSPREID
NIEUW LEVEN
CONTACT
MEDELEVEN
^s&smoWmmm wxm 9ü
©gÖffli
®8@
^yrfdie goeie jonge, puur of in long drinks
Urker visser
Begraven lijk na
3 maanden
geïdentificeerd
Waarom
zou u
het niet
lenen?
Algemene Bank Nederland
Reductie
GEELZUCHT IN
DEDEMSYAART
KAMERGENOTEN
Duitser bekent
moord op
J an Vlutters
7
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 12 JANUARI 1968
9
(Van een onzer redacteuren)
VLISSINGEN Het is mei 1942. Een Russisch landschap.
In de elleboog van een rivier drommen mensen samen.
Vluchtelingen. Zij komen uit het frontgebied in het Donetz-
bekken, waar Duitsers aanval na aanval doen. Hele ge
zinnen, bepakt en bezakt, sommigen elkaar overeind hou
dend, staan daar op appèl. Oorlogsvluchtelingen, zoals
er miljoenen waren in die tijd. Een Duitse soldaat, be
wapend alsof hij partisanen onder hen vermoedt beveelt
de vluchtelingen om in rijen te gaan staan. De vaders aan
het hoofd van hun gezin, daarnaast de moeders en ver
volgens de kinderen, van groot naar kleiner. Baby's mo
gen door de moeders worden vastgehouden.
MEVROUW VAN DER NIJF-KALOSJINA:
n We hebben elkaar voor het laatst gezien aan die rivier
De mensen wankelen op hun be
nen. Sommigen, zoals het gezin
van Iwan Wassiliwitsj Kalos.] in, die
uit Petroka waren gekomen, heb
ben honderden kilometers te voet
afgelegd. Niettemin worden zij on
derworpen aan een langdurig ap
pèl en aan twee „selecties".
Bij de eerste selectie worden de
mannen die in staat schijnen om
te kunnen werken van hun families
geseheiden. Bij de tweede moeten
ook de jongere jongens en talrij
ke meisjes eraan geloven. Zij mo
gen nog even terug naar hun ou
ders om hun schaarse bezittingen
op te halen.
Daarna valt voor de meesten
van deze vluchtende Russen de
lange nacht. De Duitsers voeren
de jonge mensen als slaven naar
hun eigen land. Waar de ouderen
heengaan, de gebrekkigen, de kin
deren, niemand die het weet.
Het is een apocalyptisch tafereel,
daar aan die rivier. Een Duitser,
die als een heidense priester, de
objecten kiest voor de nationale
offercultus van Hitiers derde rijk.
Maar het gebeurde overal waar
Russische mensen vluchtten en
daardoor leek het gewoon.
Het wordt echter absurd als men
in een huiskamer te Vlissingen zit
en een jonge vrouw hoort vertel
len dat het voorgaande een be
slissend stukje van haar levens
verhaal is.
Terwijl zij met een gebaar „van-
Jaag niets nodig!" naar de melk
boer wuift, of haar portemonnee
pakt om de krantenbezorger te be
talen, komt haar verhaal er bij
fragmenten uit.
Mevrouw Maria van der Nijf-
Kalosjina in de Van Capellestraat
te Vlissingen, heeft het als klein
meisje moeten doormaken dat een
zwaargebouwde Duitser („Ik kan
hem nog zó voor me zien!") ook
haar aanwees voor de slavendienst,
hen meisje van amper zestien
Jaar. Zij was de dochter van I-
wan Wassiliwitsj, die met zijn ge
zin, honderden kilometers ver, uit
Petroka was komen vluchten. Pe
troka, dat toen nog Stalinov heet-
ta. Daar aan die rivier werd het
gezin van Iwan Wassiliwitsj uiteen
gerukt.
Misschien zal het in de zomer
van 1968 zover komen, dat dege
nen die er nog van het gezin Ka-
osjin over zijn, elkaar in het Rus-
e stadje Hornjak, kunnen be-
«roten. Daar woont nu Iwan Was-
'ltsi en daar woont ook de
eder van het toenmalige tiener-
tje. Beiden zijn ziek, maar ze le
ven. En de hereniging met hun
dochter, waarvan zij in jaren niet
wisten of ze leefde of dood was,
zal voor hen een feest zijn, groter
dan de bevrijding. Zesentwintig
jaar zal het dan geduurd hebben
eer vader en moeder hun dochter
weer konden omhelzen.
Mevrouw Van der Nijf vertelt.
Een verhaal dat in alle simpelheid
het verrukkelijke van een sprookje
heeft. Buiten op straat gaat alles
zijn gang.* De bakker belt, een buur
vrouw zwaait vriendelijk goededag,
kinderen maken een glijbaan op
het trottoir.
„Wij hebben elkaar het laatst
gizien aan die rivier, waarvan ik
de naam niet meer weet. Maar ik
herinner me nog wel dat we al
leen daar, over een brug die daar
in een bocht van de rivier lag,
aan de overkant konden komen. Als
je eenmaal in de buuri van die
brug was, konden de Duitsers het
gebied dat dan achter je lag, af
grendelen. En dat deden ze dan
ook.
We liepen gewoon in een val
die voor ons was opgesteld. Daar
begonnen de selecties. Eerst werd
mijn broer eruit gehaald. Ik leek
klein naast hem en daarom werd
ik bij die eerste selectie niet op
gemerkt. Maar de tweede keer leek
ik groot vergeleken met mijn broer
tje en het jongste zusje van vijf.
Toen haaiden ze ook mij eruit.
Tijd voor afscheid was er eigen
lijk niet. We mochten meenemen
wat van ons was. Als ik eraan te
rugdenk, dan is het alsof ik het
niet zélf heb meegemaakt. Maar
ik was nog zo jong. Het drong
eigenlijk allemaal niet tot mij door.
Mijn broer en ik werden naar
Duitsland getransporteerd, waar
we te werk werden gesteld. Dat
we samen waren was een geluk.
Van thuis hoorden we niets. We
wisten niet waar onze ouders wa
ren of wat er van onze broer en
ons jongste zusje terechtgekomen
was.
In Duitsland leerde ik een Ne
derlandse jongen kennen. Hij was
daar arbeider. Wij gir.gen van elk
aar houden en toen de oorlog af
gelopen was ging ik met hem naar
Nederland, waar we trouwden.
Ik ging een heel nieuw leven
tegemoet, een leven vo] nieuw ge
luk. Alles was goed gekomen, we
kregen kinderen, mijn man vond
interessant en belangrijk werk
kortom, het was alsof ik opnieuw
was beginnen te leven. Rusland,
mijn ouders, mijn broers en zus
je dat leek allemaal zo ver
weg, zolang geleden net alsof
dat een ander leven in een andere
wereld geweest was. In de eerste
naoorlogse jaren kon er van een
bezoek aan mijn ouders natuur
lijk geen sprake zijn. We hadden
er trouwens het geld niet voor.
Maar wonder boven wonder werd
het contact toch hersteld. We von
den elkaar weèr door corresponden
tie via mijn broer, die dienst ge
nomen had in het Russische leger.
Maar na een paar jaar, het zal
zo omstreeks 1948 geweest zijn,
bleef bericht uit. Ik weet werkelijk
niet meer wie er het laatst ge
schreven heeft van ons: mijn ou
ders of ik.
De band verslapte gewoon, zon
der dat iemand dat nu bewust wil
de. Wij verloren elkaar uit het oog,
kun je zeggen, en dat is ook wel
begrijpelijk, want we hadden el
ke illusie dat we elkaar ooit nog
eens zouden zien, opgegeven. Moe
der had Wel geschreven: „Als ik
je toch ooit nog eens mocht zien,
zonnetje!", maar hoe had dat in
die tijd gekund? Het leven, dit
nieuwe leven, eiste mij helemaal
op. Ik was hier gelukkig, héél ge
lukkig en hoewel ik mijn ouders,
vooral vader, nooit zou kunnen ver
geten toch had ik geen heim
wee.
Zo gingen er jaren voorbij. Op
een gegeven moment nam ik aan
dat mijn ouders gestorven waren.
Ik zou ze nooit meer zier en daar
mee had ik mij verzoend.
Toen ontmoetten mijn man en ik
toevallig een Russisch echtpaar,
bij de stapelloop van een Russisch
schip bij „De Schelde". Dat echt
paar zou kort daarna naar Rus
land teruggaan. We praatten met
elkaar en ik vertelde hen dat ik
al sinds 1948 niet meer wist wat
er van mijn ouders geworden was.
Het enige contactadres dat ik had
was dat van een tante in Moskou.
De Russische mevrouw beloofde
mij om eens in Moskou te infor
meren.
Er gebeurde -en tijd niets en
ik vergat het langzamerhand.
En toen opeens, haalde ik een
brief, geschreven door mijn vader,
uit de bus. Ik kan *i nu niet
meer utleggen wat er toén in mij
omging. Ik was volslagen van de
kook. Ik huilde en snikte van
ja, van wat? Van geluk? Maar
dat kon haast niet, want ik was er
na al die jaren bijna zeker van
dat mijn ouders gestorven waren.
Ik kan het niet vertellen, het is
zó iets aangrijpends I Ik durfde
de brief niet open te maken. Pas
na een poos begon ik te lezen.
Een brief van thuis na al die ja
ren Dat ik, na zolang hier te
hebben gewoond, met drie lieve
kinderen, een man die mij begrijpt
nog zó van de kook kon raken
door een brief van thuis!
Ik wist me 5 gewoon geen raad
meer. Mijn man moest naar zijn
werk, maar ik moest het aan ie
mand kwijt. Ik stapte op de brom
mer en reed naar de boulevard,
finaal over mijn toeren heen.
Ik dacht: ik moet iets kalme-
rends hebben, want dit kan ik niet
meer verwerken! U moet weten, ik
ben de kalmte in persoon. In elk
gezin komen schokken voor, maar
ik heb me er nooit door uit mijn
evenwicht laten brengen. Maar
op dit was ik niet berekend, met
al mijn kalmte niet! Ik ging een
apotheek binnen en zei: „Ik heb
geen recept van de dokter en ik
ben ook geen spoedgeval, maar ik
moet iets voor de zenuwen heb
ben". en toen vertelde ik het ver
haal van de brief. Voor ik het wist
stond ik weer te huilen. De juf
frouw van de apotheek begon van
de weersomstuit mee te doen. En
ik kreeg mijn tabletten. Ik slikte
ze, zonder op de gebruiksaanwijzing
te letten. Het heeft zeker 'n maand
geduurd voor ik mijn evenwicht
weer een beetje hervonden had. In
één van de eerste brieven schreef
vader: „We hopen dat jullie ons
hier, in Hornjak, komen bezoeken
van de zomer".
En dat willen we nu doen. Mijn
man en onze twee jongsten gaan
mee. Ik hoop dat we niet al te
lang op reispapieren hoeven te
wachten. Er is veel gebeurd in die
tijd. 2 broers van mij zijn gestor
ven, moeder schijnt ziek te zijn
en vader heeft een hartaanval ge
had. Geen wonder, na alles wat
die mensen hebben meegemaakt!
We zullen alles wel in finesses te
horen krijgen als we zelf in Rus
land zijn. Wilt u geloven dat ze
moeite zullen hebben om me te
verstaan? Ik spreek Russisch met
een Nederlands accent Maar dat
zal wel weer gauw genoeg wen
nen".
(ADVERTENTIE)
URK (ANP) Een in november
j.l. in de Waddenzee opgevist lijk van
een onbekende man, dat inmiddels in
Harlingen werd begraven, kon door
een toeval worden geïdentificeerd als
dat van de 18-jarige Theunis Romkes,
een der opvarenden van de in februa
ri vorig jaar vergane Urker kotter
UK 233, de „Maartje".
De burgemeester var. Urk, de heer
R. Bossenbroek, herinnerde zich dat
elke agent van kunstgebitten zijn
eigen nummer heeft. dat. in het te re
pareren gebit wordt gegraveerd. Plot.
seling herinnerde hij zich dat een
dergelijk nummer ook in het gebit
stond van de in november te Harlin
gen begraven schipper.
(ADVERTENTIE)
Duizenden mensen vinden het heel
gewoon om geld van ons te lenen voor een
belangrijke aankoop. Waarom zou u in
zo'n geval ook niet een
bij ons sluiten? Wij lenen u het benodigde
bedrag (van 500,- tot 5.000,-)
zónder borg of andere zekerheid;
zónder beperkingen voor wat de
besteding betreft;
mèt kwijtschelding van de nog te
betalen termijnen bij onverhoopt
overlijden.
Over de Persoonlijke Lening zal men u
gaarne op al onze kantoren (meer dan 380)
iedere gewenste inlichting geven.
U bent welkom bij' de
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De Nederlandse autoschadeverzekeraars zullen
voor jeugdige automobilisten tot 23 jaar het zogenaamde „eigen risi
co" met 150 gulden per geval verhogen als deze jeugdigen betrokken
geraken bij een aanrijding, die een beroep op uitkering van de ver
zekeringsmaatschappij tot gevolg heeft.
De verzekeraars hebben tot deze maatregel, die waarschijnlijk op
1 juli zal ingaan, besloten omdat juist jeugdigen dikwijls bij ver
keersongevallen zijn betrokken. Zij hopen, dat er een preventieve
werking van zal uitgaan en met name, dat autobezitters niet meer
zo gemakkelijk hun wagen aan zoon of dochter beschikbaar stellen.
In het algemeen kan worden ge
steld, dat de huidige W.A.-verzeke-
ring geen eigen risico kent en dat
het eigen risico bij een all risk-
verzekering doorgaans 100 gulden
per geval kent. In de nabije toe
komst worden de minima met 150
gulden verhoogd als de bestuurder
nog geen 23 jaar is en na een aan
rijding een schadevergoedingsclaim
bij de verzekeringsmaatschappij in
dient.
Zoals pekend is een automobilist
wettelijk verplicht een W.A.-verze
kering af te sluiten. Voordat de wet
dit voorschreef, kende de W.A.-ver-
zekering wel een eigen risico-clausu
le. De situatie was dan zo, dat een
slachtoffer van een verkeersongeval
de overeengekomen schade-uitkering
kreeg min het eigen risicobedrag,
dat het slachtoffer rechtstreeks van
de schuldige moest zien los te krij
gen. De wet heeft laatstgenoemde
procedure verboden. Daarom zullen
de verzekeringsmaatschappijen ook
in de toekomst aan slachtoffers van
verkeersongelukken, die veroorzaakt
zijn door jeugdige automobilisten, het
volledige schadebedrag uitkeren,
waarna de maatschappijen het eigen
risicobedrag op de verzekerde zul
len verhalen.
De nieuwe clausule zal op I juli
ingaan voor polissen, die vanaf die
datum worden afgesloten. Voor be
staande polissen gaat de regeling
in op de premievervaldag na deze
datum.
(Van een onzer verslaggevers)
DEDEMSVAART In Dedems-
vaart is de gevreesde geelzucht uit
gebroken. Gistermorgen om 10 uur
waren er reeds 84 gevallen gemeld.
Verwacht wordt, dat dit aantal voor
lopig nog zal stijgen.
De inspectie van volksgezondheid
in Overijssel wilde nog geen nadere
mededelingen doen, omdat men eerst
een vólledig overzicht van de toestand
wil hebben. Een der Dedemsvaartse
artsen vertelde, dat het woord epi
demie overdreven is. In drie maan
den bijna 100 gevallen is meer dan
normaal maar nog niet zo, dat men
van een echte epidemie kan spreken.
Op de vraag of de grote vervuiling
van de Langewijk, een gesloten ka
naal, direct de oorzaak hiervan is,
antwoordden meerdere- doktoren be
slist ontkennend. Een der artsen:
„Het is de riolering, daar deugt niets
van. Dat was in Vriezenveen zo en
dat is hier ook het geval. Het wordt
hoog tijd, dat de riolering wordt ver
beterd."
De schadeverzekeraars wijzen er
op, dat hun maatregel in de eerste
plaats gezien moet worden als een
bijdrage tot de verkeersveiligheid.
Statistisch is bewezen, dat personen
beneden de 25 jaar en bo\en de 50
jaar in onevenredige mate betrokken
zijn bij de verkeersonveiligheid. In
het buitenland hebben de verzeke
raars hierin al eerder aanleiding ge
vonden tot bijzondere maatregelen.
Dikwijls is daar het eigen risico ver
hoogd tot de 25e verjaardag en vor
dert men voor jongeren ook een ho
gere premie. De Nederlandse maat
schappijen gaan nog niet zover, al
achten zij het niet uitgesloten, dat
de thans ontworpen nieuwe regeling
een eerste stap is voor een verdere
differentiatie in behandeling van ver
zekerde automobilisten. Men heeft
er echter niet erg veel haast mee,
omdat het Nederlandse zogenaamde
no claim-systeem al een zekere dif
ferentiatie veroorzaakt. In dit sys
teem krijgt de verzekerde een pro
gressieve premiereductie ais hij ge
ruime tijd geen schadevergoedings
claim op zijn verzekeraar heeft in
gediend.
De koninklijke toeristenbond ANW
B is allesbehalve overtuigd van de
noodzaak om voor automobilisten on
der de 23 jaar het eigen risico te ver
hogen. Het is de ANWB. niet zozeer
om de leeftijd, dan wel om de erva
ring van de automobilist. Een jonge
man met twee jaar rijervaring zal,
gezien zijn over het algemeen groter
aanpassingsvermogen, aan het ver
keer beslist wel veiliger kunnen rij
den dan iemand van bijv. 55 jaar, die
twee jaar zijn rijbewijs heeft.
(ADVERTENTIE)
EET SPAANSE SINAASAPPELEN
...boordevol sap
Dank z!J de krachtige Spaanse zon zij'n Spaanse
sinaasappelen altijd opvallend sappig. U perst
er dus meer uit. Meer sap, meer smaak, meer
vitamine C i Denk er eens aan deze winter I
De PTT is de laatste dagen nogal
in het nieuws, gunstig en ongun
stig. Eerst het gunstige: in zes post
kantoren in Nederland, waaronder
dat van Breda, zullen bij wijze van
proef bij de loketten naambordjes
geplaatst worden van de achter die
loketten zetelende ambtenaren.
In Breda zei men daarover, dat
dit tot voordeel heeft, dat de amb
tenaar nu wat uit de anonimiteit
kan komen. Veel ambtenaren had
den tot nu toe wat schroom, om hun
naam te noemen. Misschien gaat
dat nu over. En misschien wordt het
overheidsapparaat een klein beetje
minder onpersoonlijk.
V
En nu het ongunstige nieuws. We
weten allemaal, dat de postbestel
ling van de PTT niet meer is wat ze
geweest is. Lezers van het Parool
hebben daar enkele boze brieven
over geschreven. Een man stuurde
's morgens uit Amsterdam om tien
voor elf een aangetekende brief per
expresse naar Den Bosch. Die arri
veerde daar de volgende morgen om
tien voor negen, dat is 22 uur later.
Een ander deed al zijn zijn kerst
kaarten de 18e december op de bus.
Ze werden allemaal op 28 december
bezorgd. Vier keer deed een trein-
brief er tivee dagen over om van
Amsterdam in Rotterdam te komen.
Hoe zou het hier zijnvraag ik me
af.
Koningin Elizabeth van Engeland
heeft een origineel aanbad gedaan:
zij is bereid om de boeren die door
de mond- en klauwzeer vee verlo
ren hebben, wat vee te leveren uit
de koninklijke veestapel. Een ko
ninklijk gebaarI
In de rally van Monte Carlo rijdt
volgende week De Gaulle mee in een
auto, geen Franse, maar een Ame
rikaanse. Inderdaad, u hebt gelijk.
Dat kan onmogelijk de Franse pre
sident zijn. Het is een neef van
hem, Alain, die door Ford uitgeno
digd is.
Xh
Elseviers Weekblad van deze week
schrijft uitvoerig over harttrans
plantaties. Dr. J. J. van Rood uit
Leiden, een wereldberoemd geleer
de in de bio-chemische problemen,
die aan zo'n operatie vastzitten zegt
onder andere:
Technisch dus het door de chi
rurg verwisselen van twee harten
heeft men deze transplantatie-ope
ratie ook in Nederland goeddeels
rond. Maar vooral op het gebied van
de post-operatieve zorg acht men in
ons land de operatie nog niet ver
antwoord. Men is al blij, dat met
nier-operaties zo goede vorderin
gen gemaakt zijn. Wanneer men
na drie a vier jaar een ingeplante
nier bekijkt en het weefsel ziet er
goed uit, dan weten we nog steeds
niet, wat er over tien jaar gebeurt."
Sandie Shaw gaat een boek schrij
ven over haar liefdesavonturen. Het
heet „Little Miss Puppet."
„Ik ben een enorme supporter van
Ajax, ik ga naar de meeste thuis
wedstrijden. Ik vind dat iets Dat
gedoe dat je met zoveel duizenden
zit te kijken, en dat je toch altijd op
je ééntje zit.... Die heldenverering,
dat afreageren van agressiviteit.
Voetbal is fantastisch voor de volks-
hygiëne". (Filmer Bert Haanstra).
JE
Een Indianenopperhoofd in Ame
rika, „Brandend Bos" wil meedoen
aan de presidentsverkiezingen vol
gend jaar. „Chief Burning for Pre
sident" staat er op zijn speldjes.
Het zal hem niet meevallen tegen
Johnson, alias „Lang Wapen."
Oppassen voor de gladheid, hè?
MERIJN.
(Van onze correspondent in Bonn)
MüNCHEN De 37-jarige uit OI-
denzaal afkomstige Jan Vlutters is in
München door wurging om het leven
gebracht. Ais verdachte van deze
moord werd door de recherche te
München gearresteerd de 27-jarige
ongehuwde Duitser A. Mussotter.
De Duitser heeft in de nacht van
woensdag op donderdag bekend de
moord te hebben gepleegd.
De Nederlander en de Duitser be
woonden samen een kamer in het
perceel Waldklauseweg 10 in Mün
chen.
Volgens mededeling van de politie
heeft de Oldenzaler de laatste maan
den wegens ziekte en werkloosheid
niet gewerkt. Hii leefde op kosten van
cle Duitser.
Dinsdagavond heeft het tweetal een
boemel tocht door München gemaakt
Thuis moet tegen middernacht een
ruzie zijn ontstaan tussen de twee
kamergenoten. De Nederlander werd
iiL po!itie in München met een
zelfbmder om zijn hais dood op zijn
bed aangetroffen. y