Kardinaal Léger gelooft niet in liefdadigheid van het chequeboek Over 30 jaar in ons land Amerikaanse verkeer sd ielit heid Visite... ELSEVIER IN GESPREK MEI' DULNSlfclOP BISSCHOP VAN MONTREAL GAAT NAAR MELAATSEN IR. G. G. LOGGERS: DAALDEROP Shell wil olie vlekken te lijf met drijfstang ERKOPERS OPERS PROTEST GEEN GELD UITDAGING BRIEF Kruispunten handig koffie zetten met automatische coffeemaker Of met zandzuiger ZOALS HTT IN ELSEVIER SIMT, 2D IS HET GEBEURD DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 15 DECEMBER 1967 APART EN NIET DUUR r\p" r SfoS ifem icot japonnetje, afgezet met wit in: 36 t/m42. 49,75. ttreding voor onze zaken dag elijk aan: kan de functie van vertegenwoor- bij een grote verzekeringsmaat- ppij iets voor U zijn. Iade, Terheijden, enberg omenteel een plaats vrij 1 s onmiddellijk na aanstelling ont- t U een hoog inkomen en volgt me in een premievrij pensioen- uw vakopleiding wordt door ons :gd en ook na de inwerkperiode U rekenen op de blijvende steun een inspecteur. tijd niet ouder dan 40 jaar. del, Baroniestraat 11, Terheijden- angeboden positie en verzoe ftijd: onplaats: (Van onze correspondent) TORONTO Montreal. Canada, de wereld hebben een schok door leefd, enkele weken geleden, toen Paul Emile kardinaal Léger, aarts bisschop van het grootste- aartsbisdom in het gemenebest, op 7 november zijn besluit aankondigde, om zijn functie neer te leggen en als missionaris naar Afrika te gaan, om geestelijke en materiële hulp te brengen aan de melaatsen. Het gelovige volk, rooms-katholieken en andere christenen, stonden voor een diep raadsel bij het aanhoren van de verklaring van een man, een kardinaal, die na jaren van overleg, van bezinning en zelf onderzoek, in een daad van simpele gehoorzaamheid aan de paus permissie vroeg, om zijn aartsbisschoppelijk ambt na 17 jaren te mo gen neerleggen. Waarom deed hij dat Kr zijn kolommen volgeschreven over de beweegredenen, welke de ze populaire, progressieve hervor mer, bewogen hebben tot een stap, die zonder bitterheid of leedver maak ook wel is begrepen als een daad van protest: een zielenherder die „het stof van de voeten schudt" en zijn schreden wendt naar vruchtbaarder arbeidsterrein. De kardinaal zelf heeft aange duid in welke richting zijn ge dachten zich hebben bewogen en hij heeft zich al aanstonds gereali seerd, dat men het niet gemakkelijk zou kimnen begrijpen dat een gees telijke leider van twee miljoen rooms-katholieken een positie van gezag in een wereld van overvloed zou opgeven voor een bestaan on der de armsten der armen, voor wie het leven alleen door mensen ogen bezien de puurste, meest hopeloze en uitzichtloze misère is, het leven van de verworpenen door alle eeuwen heen. „Toen ik bezig was mijn besluit te vormen" aldus de eigen woor den van de kardinaal „heb ik niet alleen aan Afrika gedacht. Ik ben een eenvoudige missionaris ge worden te midden van de allerarm ste burgers van de derde wereld, met het oog op de bestwil van de kerk van Montreal De kardinaal moet zich hebben gerealiseerd dat zijn vertrek niet alleen een afscheid voor het leven zou kunnen betekenen. Het was bo vendien een afscheid van talloze vrienden, van zijn eigen vertrouw de omgeving, van collega's die met hem de vreedzame strijd hielpen strijden in de Vaticaanse concilie besprekingen, waar hij de stem van de vernieuwer deed klinken. Het was een offer, dat hij ging brengen omwille van de kerk van Montreal. Wat mag er dan wel zijn met de kerk van Montreal, dat haar bestuurder het nodig vindt het be stuur ervan uit handen te geven? Men moet aannemen, dat de kar dinaal, sprekende over de kerk van Montreal, in de geest had: de kerk in de westelijke wereld, de kerk, die de missionaire geest schijnt te hebben verloren in een levenssfeer, waar het materialisme en de dol lar-successen de maatstaven zijn geworden voor de waardigheid, want bruikbaarheid, van de enkele mens. De jongere mensen met een tot puinhopen ineengestort geloof; de onverschilligheid van een groot aantal christenen jegens de kerk, „e teleurstelling en het gebrek aan liefde voor de godsdienst, om maar te zwijgen van de agressiviteit van bepaalde sociale groeperingen, zo dra zij met het probleem godsdienst worden geconfronteerd dit alles zijn aspecten van hedendaags chris tendom, zelfs al wordt de zondags plicht behoorlijk strikt nageko men". Dit alles trok aan Légers geestes oog voorbij, toen hij de vergelij king maakte van de luxueus le vende westerse wereld met de ma teriële ellende in de ontwikkelings landen en vooral in Afrika, onder de melaatsen. De kardinaal heeft een scherpe analyse gemaakt: enerzijds de wes terse maatschappij in weelde met een stervend geloof. Anderzijds de melaatsen, beetje bij beetje ster vend iedere dag dat zij nog adem halen. „Montreal heeft mij niet nodig, de mensen daar beschikken over alle middelen die zij nodig heb ben, want zij leven in een luxe maatschappij en beschaving." Hier ligt een zwaartepunt het Is er slechts één in de orde van motiveringen. Kardinaal Léger gaat met alleen naar Afrika, om materiële steun geld, ziekenhui- en, medicijnen te brengen daar, waar dit het hardst nodig is. Hij gaat er heen ook als een demon stratie tegen het in geestelijke zin verziekte westen en zijn daad is: een offer, in blijheid gebracht, een Her dat hem doet zeggen, dat hij v ifee^ gevonden met zichzelf, hen offer dat hem gaat behoeden oor de geestelijke aderverkalking °leJ°hë en °ud in onze dagen zo realistisch bedreigt, een offer ook, «at nieuwe zin gaat geven aan een ven. dat bezig was op dood spoor is geraken. Want ook aan zichzelf heeft de kardinaal zeer kennelijk gedacht. Hij heeft er over gesproken, dat ook hij zich bedreigd voelt door een geestelijke aderverkalking, die ge nezing behoeft en daar is een spoor slag voor nodig. Hij zegt, met even zoveel woorden, dat het voor hem zelf beter is, zijn hoge positie neer te leggen en opnieuw een leven van priesterlijke gehoorzaamheid te aanvaarden. Hij legt dan ook de nadruk op de volgende gedachte: „Ik heb wel licht 5000 toespraken gehouden het zijn slechts woorden. Nu is de tijd van handelen aangebroken. Woorden zullen moeten worden omgezet in daden". De opzienba rende beslissing van kardinaal Léger moet wel een gewetenszaak zijn geweest. Op 63-jarige leeftijd heeft hij zich afgevraagd of hijzelf in vol doende mate „de daad bij het woord gevoegd heeft" en of hij dus de innerlijke vrede heeft gevon den, waar ieder mens, ongeacht rang, stand of positie, naar streeft. Tot aan zijn besluitname moet het antwoord een duidelijk „neen" zijn geweest, want hijzelf zegt. dat hij sinds zijn besluit de innerlijke vre de bezit. Hij" heeft zich, met andere woor den, afgevraagd of zijn leven „de moeite waard was", of er misschien een betekenisvoller wijze van le ven voor hem was weggelegd. Blijkbaar voldoet de nu gekozen weg aan zijn diepste verlangen: van ouds heeft men ingezien, dat dienstbetoon aan de melaatsen een teken is van de diepst wortelende naastenliefde: het is de zorg voor de verworpenen, de onaanraakba- ren, de veriatenen, de levend-do den. Hij erkent dat hij gedurende de laatstgehouden concilievergaderin gen in Rome door een gewetens crisis is heengegaan en tot het in zicht kwam dat God daden van hem verlangde. Het merkwaardige is, dat dit diep ingrijpend besluit niet vergezeld is gegaan van theatrale effecten, noch van gewichtigdoe nerij, doch van de sombere zwaar tillendheid welke wij aanwezig achten telkens, wanneer een be langrijke beslissing valt. Toen hem werd gevraagd hoe het mogelijk was, dat een kardinaal een eenvou dige missionaris zou kunnen wor den, luidde zijn antwoord: „Het feit dat men kardinaal is sluit niet uit, dat men goed kan doen." En zo zal dan straks deze een voudige zoon van een winkelier in een klein dorp in de provincie Que bec. na opgestegen te zijn door alle rangen van de kerkelijke hiërar chie tot op de op een na hoogste waardigheid in de rooms-katholie- ke kerk, half december vertrekken naar Afrika. Hij zal er zich met de van hem bekende efficiency wijden aan de zorg voor de melaatsen. Een spon tane geldinzamelingsactie, in eigen aartsdiocees gehouden door goed willende vrienden, heeft hij gestopt, want hij gelooft niet in de liefda digheid van het chequeboek. Hij verlaat een wereld waar al cohol en verdovende middelen de vlucht uit de werkelijkheid die ook lijden als een component kent, ge makkelijk maakt, een wereld waar in talloze huwelijken stranden in echtscheidingen en waarin zenuw ziekten van modeverschijnsel tot alledaagse verschijnselen zijn ge worden, een wereld waarin een kloof van onbegrip heerst tussen jong en oud en waarin de psychia ter de biechtvader heeft vervan gen, een wereld, die alle voor waarden zou kunnen scheppen voor menselijk geluk en die de be woners ervan drijft tot een speur tocht naar vergetelheid om de wachttijd tussen geboorte en dood, die in doelloze verveling door ve len wordt verduurd maar niet be leefd, te bekorten, desnoods met zelfmoord. Hij verlaat een wereld, die God heeft verlaten en waarin christenen vraagtekens schrijven op plaatsen waar vroeger uitroep tekens stonden. Kardinaal Léger gaat terug naai de eenvoud van het doodgewone le ven, naar de ongeletterden, de ar men van geest, de lijdenden, de stakkers die snakken naar prak tisch liefdebetoon, naar hen op wie Christus doelde in de bergrede. Hoever is het met ons, wester lingen, gekomen zo vraagt zich een commentator af dat de bes ten onder ons van ons weggaan om genezing te zoeken voor onze gees telijke kwalen bij hen, die armer zijn dan wij Gaat kardinaal Léger heen, omdat wij in feite de melaatsen zijn? Als dit zo mocht zijn, dan bete kent dit voor ons een sublieme waarschuwing „Het is voor de bestwil van de kerk van Montreal, dat ik een eenvoudig missionaris ben geworden En reeds gaan er stemmen op: „Canada's verlies is Afrika's winst." Het is nog niet bekend waar kar dinaal Léger zich zal vestigen. Hij heeft in 1964 een toer door Afrika gemaakt, naar Rwanda, Boeroendi, Kenia, Kongo, Ghana, Ivoorkust, Oeganda en er de melaatsenkolo nies bezocht. We zullen het moeten afwachten. „Ik moet nog contact opnemen met de bisschop", zei de kardinaal en dat zal hoogstwaar schijnlijk een zwarte bisschop zijn. Het komt er weinig op aan wel ke wegen deze moderne apostel zal gaan in het voetspoor van de twaalf, twintig eeuwer later. Vele wegen zo luidt een oude zegs wijze vele wegen leiden naar KARDINAAL LéGER ....„schudt het stof van uw voeten en vertrekt naar een andere plaats".... Rome en wie zal er straks ver baasd zijn, in een tijd als de onze, met een wereldkerk die bloeit op plaatsen waar ze nog niet zo heel lang geleden trachtte voet aan de grond te krijgen, als een van de volgende plaatsvervangers van Christus op aarde, een plaats vul lende in de eeuwenlange rij van opvolgers der apostelen, de weg naar Rome en naar de Stoel van Petrus zal blijken te hebben moeten afleggen door donker Afrika heen? En alle anderen? „Wij bevinden ons op een ge bied waar delicaatheid geboden is", zegt een hoofdredactioneel com mentaar van „The Canadian Re gister", „maar de stoutmoedigheid van de gezalfde, van deze kardi naal, vereist dat nog een andere opmerking wordt gemaakt. In heel dit land, in vele landen, zullen kardinalen, bisschoppen, priesters, religieuzen en leken, mannen zo goed als vrouwen, het grote vraagteken zien hangen dat thans boven Montreal zweeft als een geestelijke atoombom. Het vraagt: waarom niet? Wellicht zullen sommigen zich op overeen komstige wijze geroepen voelen. En allen harder werken dan ooit tevoren". Paus Paulus heeft aan kardinaal Léger bij diens afscheid een brief gestuurd waarin hij zijn grote be wondering uitspreekt voor het feit dat de kardinaal in een melaatsen kolonie gaat werken. „Wij voelen ons van harte gedwongen in een persoonlijke boodschap uit te spre ken hoe ontroerd wij zijn en hoe wij meeleven met uw zware en nobele beslissing", aldus de paus. Hij dankt de scheidende kardi naal voor zijn werk als aartsbis schop, als kardinaal en als concilie vader en tenslotte voor zijn werk in de eerste bisschoppensynode. In het bijzonder prijst hij de kar dinaal dat hij als aartsbisschop van Montreal de geest van open heid en van bereidheid in de kerk van Canada heeft gebracht. Verder schrijft de paus in zeer persoonlijke stijl: „Omdat jij in antwoord op een roep van boven naar het voor beeld van onze Heer ei Meester besloten hebt arm met. de armen, ziek met de zieken en zwak met de zwakken te worden, voelen wij ons nog nauwer verbonden met jou en met al diegenen die de liefste kinderen zijn van de hemelse Va deren en de bevoorrechte leden van de h. kerk, de zieken, de ont erfden, de ongelukkigen, in een woord: met al degenen die in de menselijke samenleving op bijzon dere wijze begrip, hulp en bij stand nodig hebben." (Van een onzer verslaggevers) UTRECHT Toen de eerste auto snelwegen (rijksweg 4 en rijksweg 12) door het verkeer in gebruik werden genomen, waren we onze tijd voor uit. Het autopark omvatte toen on geveer 150.000 eenheden, de verkeers intensiteit op die wegen bedroeg nog slechts enkele duizenden motorvoer tuigen per dag en de verkeerstoena me zoals wij de laatste jaren mee maken en in de komende jaren ver der nog zullen ondergaan, was in die tijd onvoorstelbaar. Zij die in 1938 zouden hebben ge zegd, diat het personenautovervoer, uit. gedrukt in pers.-km, zich binnen 30 jaar zou vertwaaifvoudigen zouden voor fantast zijn uitgekreten. Aldus de heer G. G. Loggers giste ren in zijn openingswoord van het we- gencongres. In de laatste jaren is het pas tot het Nederlandse volk door gedrongen, dat ook in ons land bin nen drie of vier decennia een verza digingspunt zal wordien bereikt, dat niet ver af ligt van de huidige Ame rikaanse cijfers en dat in diezelfde tijd tenminste moet worden gerekend op een verdrievoudiging van het huidi ge autoverkeer. Een onmisbaar onder deel van die ruimtelijke planning is het reserveren van ruimte voor de toe komstige verkeersvoorzdendng, opdat men straks niet noodgedwongen tot beperkte en verwrongen oplossingen moet komen, omdat de technisch juis te uitvoering niet kan worden gereali seerd. Die inzichten omtrent de ruim telijke ordening en de daarmee sa menhangende geprognotiseerde ver keer» en verkeer s'beho eften, maken het voor ons wegennet mogelijk tot sy stemen te komen die blijvend, of al thans voo-r langere tijd zullen voldoen aan de eisen van een vlotte en tijdige verkeersiafwisselihg. Een uitvoerig en steeds intensiever verkeersonderzoek moet de basisgegevens verstrekken voor capaciteitsberekening, verkeers- verdeling en verkeer s ge dra gin gen Vooral capaciteit beperkende invloe den moeten naar de mening van de heer Loggers zo goed mogelijk weg genomen worden. Oip dit wegencongres traden een drie tal inleiders op, die een nadere toe lichting gaven op de door hen uitge brachte pre-adviezen, waarbij het zeer belangrijke onderdeel van ons wegen- stelsel, de kruispunten, behandeld wer den. Ir. [B. Beukers, hoofdingenieur rijks waterstaat, afdeling wegen en verkeer, is zeer breedvoerig ingegaan op de vormgeving van ongelijkvloerse kruis punten. Van zijn rijk geïllustreerde pre-advies zegt hij weliswaar, dat het geen uitputtend receptenboek is, maar deskundigen beschouwen het toch als een zeer waardevol studieboek op het (ADVERTENTIES) gebied van de wetenschappelijke aan pak van de gestelde verkeersproble men. Hij geeft o.a. een overzicht van een aantal factoren, die bij het ont werp van ongelijkvloerse kruispunten van belang zijn om een vlotte en vei lige verkeersafwikkeling te kunnen verzekeren. Gebrekkig ontworpen in- en uitritten kunnen daarbij de kans op het optreden van ernstige verkeers opstoppingen op hoofdrijbanen aanzien^ lijk vergroten. Men moet zich ook boe den voor te brede autosnelwegen, want dit werkt het zogenaamde ^uitwaaie ren" en daarmede de zorgeloosheid van de bestuurder iln de hand. Voor een goede functionering van het punt van invoeging is het ook noodzake lijk, dat de automobilisten o^ de toe- leidende rijbaan en dlie op de hoofd rijbaan elkaar over voldoende lengte, circa 100 meter bij hoofdrijbanen van autosnelwegen, kunnen zien, voordat zij het punt bereiken waar de beide rijbanen bij elkaar komen. (ADVERTENTIE) met jonge jenever Inhoud tot 12 koppen 74.50 Kema keur (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG Het Koninklijke Shell exploratie- en produktielaboratorium te Rijswijk heeft twee nieuwe methoden uiteengezet over het verwijderen van grote olievlekken op water. Aanleiding tot het ontdekken van deze methoden de „dweilmethode" en de bezink- methode was de ramp met de Torrey Canyon. Van deze methoden verdient de „dweilmethoden" de voorkeur omdat, hiermee de olie geheel verwijderd wordt. Voor de „dweilmethode" die nog in een vroeg stadium van ontwikkeling verkeert, is octrooi aangevraagd. De bezinkmethode berust op het laten zin ken van olie door deze met zand te ver zwaren. Het zand wordt door sleepzuigers van de bodem gezogen en moet dan een speciale behandeling ondergaan doordat er chemicaliën en water aan toegevoegd worden. Berekend is dat een grote Hopperzandzuiger een olievlek van on geveer 10.000 ton in een of twee dagen zou kunnen bestrijden. Bij de dweil methode wordt gebruik gemaakt van een eindloze slang van absorberend ma teriaal die vanaf een schip op het water wordt neergelaten, blijft drijven en zich met de daarop aanwezige olie verzadigt. De verzadigde slang wordt aan boord teruggehaald en door een wals of wringer gevoerd waardoor de olie er uit wordt geperst. De uitgekne pen slang rolt vervolgens weer het water in. Men heeft de kunststof polypropeen- wol gekozen, een materiaal dat blijft drijven op water met een duurzame veerkracht en dat veel olie kan opne men. In een aantal West-Europese landen zet men het mes in de defensie-uitgaven. En Nederland? In de laatste 10 jaren werden de overheidsuitgaven verdubbeld, maar de kosten van defensie stegen met slechts de helft. Van verschillende zijden dringt men aan op verdere besnoeiing. Wij leven immers in een tijd van politieke ontspanning. Maar militair De landen van het Oostblok voeren hun defensie-uitgaven voortdurend op. In 1973 zal de krachtsverhouding West-Europa/Oost Europa ongeveer 1 op 3 zijn. Een beangstigend aspect. Over de ontwikkeling van de Westerse (en Nederlandse) defensie organiseerde Elsevier een ronde-tafel-gesprek met de top van onze defensie: minister W. den Toom en de staatssecretarissen voor land-, zee- en luchtmacht. Lees het openhartige omslagverhaal van deze week. Het enige Nederlandse magazine- losse nummers 75 cent. paarnaastHsevieTs Weekblad voor de Zakenman (waarin opgenomen Pe Nationale Tersoneelgids) in krantenformaat 45 cent. ANDERE HOOGTEPUNTEN IN ELSEVBERS MAGAZINE DEZE WEEK: E.W.-gesprek met Afcent-opperbevel- hebber generaal Bennecke Martin Duyzings in Vietnam Schaatssport: Het mysterie Rudi Liebrechts Interview met Sir Laurence Olivier De VPRO Een stervende omroep Kerstmis 1001 delicatesses EESEVIERS WEEKBLAD VOOR DE ZAKENMAN DEZE WEEK: Het cruise-schip van de toekomst Werkgevers sluiten de rijen W.C. Posthumus Meyjes: Meer openheid in vennootschapsland Een getijcentrale in Zeeland? Waar het nieuws is, daar is Elsevier. Uw krant en TV geven de feiten; veelzijdig Elsevier vertelt de feiten én hun achtergron den. Dit maakt Elsevier zo boeiend en u zo goed geïnformeerd. Noodzakelijk in elk gezin. (MN Goed nieuws, mensen, uit Amerika. De man over wie ik het gisteren had, die zijn huis kwijt was. heeft het te rug. Het stond 65 kilometer verder. Een verhuisonderneming, die een huis moest ophalen, had het ver keerde meegenomen. Zo gaat dat in Amerika. Lijstje, waaraan u in de komende dagen voor Kerstmis moet denken kerstkaarten, kerstboom, kerstdiner, kerstlectuur, kerstballen, kerstlint, kerststerren, kerstslingers, kerstro zen, kerstsneeuw, kersttaart, kerste ning. Herinnert u zich nog misschien dat enige tijd geleden de heer H. G. uit Steenbergen in onze ingezonden brievenrubriek „Papier voor uw pen" een hartekreet slaakte? Hij schreef dat zijn moeder na de dood van haar man. zolang op een uitkering van het pensioenfonds moest wachten. De brief van de heer G. werd in Den Haag gelezen door de directie van het Algemeen Burgerlijk Pensioen fonds. Ze gaven hun inspecteur in Breda opdracht om, via de krant, zo spoedig mogelijk contact met da heer G. op te nemen. De zaak was meteen in orde. Zijn moeder kreeg haar uitkering. Ik wil maar zeggen dat het met die in ons land veel gesmade bureaucra tie soms nogal meevalt. ,,Het adres voor heerlijke koekjes, gebak en fijn krentebrood, FRITS GRANDIA MARKT, Pretorialaan en Grote VisserijpleinLet op het rode bord". (Een van de zeer weinige ad vertenties in De Waarheid). „Neemt men niet op grote schaal preventieve maatregelen, dan zullen onze studentensteden wat gebruik van LSD en heroïne betreft over niet al te lange tijd met vergelijk bare groepen in San Francisco kun nen wedijveren". (Uit een preadvies van prof. dr. P. Kuiper voor de Conferentie over Uni versiteit en studentenproblemen). Eveneens van prof. Kuiper: De maatschappij faalt erbarmelijk in de zorg voor de aanstaande intel lectuelen en dit zal zich wreken". In een krant zag ik dezer dagen een geweldige cartoon. Ik zal proberen hem uit te leggen. Een jongen loopt op straat te demonstreren met een bord „Vrede in Vietnam". Er komt een man voorbij die zegt: „Dat is zo afgezaagd, verzin eens iets an ders". Op het volgende plaatje draagt de jongen een bord waarop staat: „Vrede op aarde". „Het stembusakkoord is een inge bouwde zekering in het politieke vernieuwingsproces, die kortsluiting met de kiezer voorkomt". Christen-radicaal B. Buddingh) „Iedereen wordt als koning geboren en de meeste mensen sterven in bal lingschap, evenals de meeste konin gen". (Oscar Wilde). Emilio Maspero, de katholieke vak bondsman uit Argentinië, secretaris voor heel Latijns-Amerika, is mo menteel in Nederland. In een inter view zegt hij: „De vakbeweging in Zuid-Amerika moet werken aan een sociale revohitieAlleen via een revo lutie zal de armoede kunnen worden overwonnen". En Masparo zegt ook: „Honger is geweld, erger zelfs dan het geweld van Fidel CastroToch geloven we, dat de tactiek van de guerrilla een vergissing is. Maar wij zijn er te gen de guerrilla's bandieten te noe- men. Wij hebben achting voor pater Camillo Torres en Che Guevara, die hun idealen met hun leven hebben betaald. En wij weten, dat dit een getuigenis is tegen het onrecht en ten gunste van de armen". Op het publikatiebord van een van de vele scholen in Breda, zo hoorde ik gisteren, prijkt de mop over De Gaulle, die ik deze week in deze ko lom vermeld heb. Het deed me wat, dat te horen, werkelijk. En voor De Gaulle vind ik het ook leuk, En toch leven we in een vreemde wereld, vrienden. Gisteren wandelde ik door een stad. Midden in de druk te ontwaarde ik plots een schitte rend wit paard, waarop een man gezeten was, die geheel in het zwart gekleed ging. Toen hij mij zag. bracht hij zijn paard tot stilstand en vroeg mij in deze rubriek te melden» „Ik ben gearriveerd". Toen gaf hij zijn paard de sporen, dat luid brie send verdween. Nu weet u het dus. Hij is er. Wees op uw hoede. MERIJN DE VIER Amerikaanse matrozen, die in Japan van hun schip zijn gedeser. teerd en zich naar Moskou hebben be geven hebben verzocht om visa voor Finland. Dit heeft een woordvoerder van de Finse ambassade in Moskou gisteren bekendgemaakt.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 7