Kardinaal Léger
gelooft niet in
liefdadigheid van
het chequeboek
Over 30 jaar in ons
land Amerikaanse
verkeer sd ielit heid
Visite...
ELSEVIER IN GESPREK
MEI' DULNSlfclOP
BISSCHOP VAN MONTREAL GAAT NAAR MELAATSEN
IR. G. G. LOGGERS:
DAALDEROP
Shell wil olie
vlekken te lijf
met drijfstang
ERKOPERS
OPERS
PROTEST
GEEN GELD
UITDAGING
BRIEF
Kruispunten
handig koffie
zetten met
automatische
coffeemaker
Of met zandzuiger
ZOALS HTT IN ELSEVIER SIMT,
2D IS HET GEBEURD
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 15 DECEMBER 1967
APART EN NIET DUUR
r\p"
r
SfoS
ifem
icot japonnetje, afgezet met wit
in: 36 t/m42. 49,75.
ttreding voor onze zaken
dag
elijk aan:
kan de functie van vertegenwoor-
bij een grote verzekeringsmaat-
ppij iets voor U zijn.
Iade, Terheijden,
enberg
omenteel een plaats vrij 1
s onmiddellijk na aanstelling ont-
t U een hoog inkomen en volgt
me in een premievrij pensioen-
uw vakopleiding wordt door ons
:gd en ook na de inwerkperiode
U rekenen op de blijvende steun
een inspecteur.
tijd niet ouder dan 40 jaar.
del, Baroniestraat 11, Terheijden-
angeboden positie en verzoe
ftijd:
onplaats:
(Van onze correspondent)
TORONTO Montreal. Canada, de wereld hebben een schok door
leefd, enkele weken geleden, toen Paul Emile kardinaal Léger, aarts
bisschop van het grootste- aartsbisdom in het gemenebest, op 7
november zijn besluit aankondigde, om zijn functie neer te leggen
en als missionaris naar Afrika te gaan, om geestelijke en materiële
hulp te brengen aan de melaatsen.
Het gelovige volk, rooms-katholieken en andere christenen, stonden
voor een diep raadsel bij het aanhoren van de verklaring van een
man, een kardinaal, die na jaren van overleg, van bezinning en zelf
onderzoek, in een daad van simpele gehoorzaamheid aan de paus
permissie vroeg, om zijn aartsbisschoppelijk ambt na 17 jaren te mo
gen neerleggen. Waarom deed hij dat
Kr zijn kolommen volgeschreven
over de beweegredenen, welke de
ze populaire, progressieve hervor
mer, bewogen hebben tot een stap,
die zonder bitterheid of leedver
maak ook wel is begrepen als een
daad van protest: een zielenherder
die „het stof van de voeten schudt"
en zijn schreden wendt naar
vruchtbaarder arbeidsterrein.
De kardinaal zelf heeft aange
duid in welke richting zijn ge
dachten zich hebben bewogen en
hij heeft zich al aanstonds gereali
seerd, dat men het niet gemakkelijk
zou kimnen begrijpen dat een gees
telijke leider van twee miljoen
rooms-katholieken een positie van
gezag in een wereld van overvloed
zou opgeven voor een bestaan on
der de armsten der armen, voor wie
het leven alleen door mensen
ogen bezien de puurste, meest
hopeloze en uitzichtloze misère is,
het leven van de verworpenen door
alle eeuwen heen.
„Toen ik bezig was mijn besluit
te vormen" aldus de eigen woor
den van de kardinaal „heb ik
niet alleen aan Afrika gedacht. Ik
ben een eenvoudige missionaris ge
worden te midden van de allerarm
ste burgers van de derde wereld,
met het oog op de bestwil van de
kerk van Montreal
De kardinaal moet zich hebben
gerealiseerd dat zijn vertrek niet
alleen een afscheid voor het leven
zou kunnen betekenen. Het was bo
vendien een afscheid van talloze
vrienden, van zijn eigen vertrouw
de omgeving, van collega's die met
hem de vreedzame strijd hielpen
strijden in de Vaticaanse concilie
besprekingen, waar hij de stem van
de vernieuwer deed klinken. Het
was een offer, dat hij ging brengen
omwille van de kerk van Montreal.
Wat mag er dan wel zijn met
de kerk van Montreal, dat haar
bestuurder het nodig vindt het be
stuur ervan uit handen te geven?
Men moet aannemen, dat de kar
dinaal, sprekende over de kerk van
Montreal, in de geest had: de kerk
in de westelijke wereld, de kerk,
die de missionaire geest schijnt te
hebben verloren in een levenssfeer,
waar het materialisme en de dol
lar-successen de maatstaven zijn
geworden voor de waardigheid,
want bruikbaarheid, van de enkele
mens.
De jongere mensen met een tot
puinhopen ineengestort geloof; de
onverschilligheid van een groot
aantal christenen jegens de kerk,
„e teleurstelling en het gebrek aan
liefde voor de godsdienst, om maar
te zwijgen van de agressiviteit van
bepaalde sociale groeperingen, zo
dra zij met het probleem godsdienst
worden geconfronteerd dit alles
zijn aspecten van hedendaags chris
tendom, zelfs al wordt de zondags
plicht behoorlijk strikt nageko
men".
Dit alles trok aan Légers geestes
oog voorbij, toen hij de vergelij
king maakte van de luxueus le
vende westerse wereld met de ma
teriële ellende in de ontwikkelings
landen en vooral in Afrika, onder
de melaatsen.
De kardinaal heeft een scherpe
analyse gemaakt: enerzijds de wes
terse maatschappij in weelde met
een stervend geloof. Anderzijds de
melaatsen, beetje bij beetje ster
vend iedere dag dat zij nog adem
halen.
„Montreal heeft mij niet nodig,
de mensen daar beschikken over
alle middelen die zij nodig heb
ben, want zij leven in een luxe
maatschappij en beschaving."
Hier ligt een zwaartepunt het
Is er slechts één in de orde
van motiveringen. Kardinaal Léger
gaat met alleen naar Afrika, om
materiële steun geld, ziekenhui-
en, medicijnen te brengen daar,
waar dit het hardst nodig is. Hij
gaat er heen ook als een demon
stratie tegen het in geestelijke zin
verziekte westen en zijn daad is:
een offer, in blijheid gebracht, een
Her dat hem doet zeggen, dat hij
v ifee^ gevonden met zichzelf,
hen offer dat hem gaat behoeden
oor de geestelijke aderverkalking
°leJ°hë en °ud in onze dagen zo
realistisch bedreigt, een offer ook,
«at nieuwe zin gaat geven aan een
ven. dat bezig was op dood spoor
is geraken.
Want ook aan zichzelf heeft de
kardinaal zeer kennelijk gedacht.
Hij heeft er over gesproken, dat
ook hij zich bedreigd voelt door een
geestelijke aderverkalking, die ge
nezing behoeft en daar is een spoor
slag voor nodig. Hij zegt, met even
zoveel woorden, dat het voor hem
zelf beter is, zijn hoge positie neer
te leggen en opnieuw een leven
van priesterlijke gehoorzaamheid
te aanvaarden.
Hij legt dan ook de nadruk op de
volgende gedachte: „Ik heb wel
licht 5000 toespraken gehouden
het zijn slechts woorden. Nu is de
tijd van handelen aangebroken.
Woorden zullen moeten worden
omgezet in daden". De opzienba
rende beslissing van kardinaal
Léger moet wel een gewetenszaak
zijn geweest.
Op 63-jarige leeftijd heeft hij
zich afgevraagd of hijzelf in vol
doende mate „de daad bij het
woord gevoegd heeft" en of hij dus
de innerlijke vrede heeft gevon
den, waar ieder mens, ongeacht
rang, stand of positie, naar streeft.
Tot aan zijn besluitname moet het
antwoord een duidelijk „neen" zijn
geweest, want hijzelf zegt. dat hij
sinds zijn besluit de innerlijke vre
de bezit.
Hij" heeft zich, met andere woor
den, afgevraagd of zijn leven „de
moeite waard was", of er misschien
een betekenisvoller wijze van le
ven voor hem was weggelegd.
Blijkbaar voldoet de nu gekozen
weg aan zijn diepste verlangen:
van ouds heeft men ingezien, dat
dienstbetoon aan de melaatsen een
teken is van de diepst wortelende
naastenliefde: het is de zorg voor
de verworpenen, de onaanraakba-
ren, de veriatenen, de levend-do
den.
Hij erkent dat hij gedurende de
laatstgehouden concilievergaderin
gen in Rome door een gewetens
crisis is heengegaan en tot het in
zicht kwam dat God daden van hem
verlangde. Het merkwaardige is,
dat dit diep ingrijpend besluit niet
vergezeld is gegaan van theatrale
effecten, noch van gewichtigdoe
nerij, doch van de sombere zwaar
tillendheid welke wij aanwezig
achten telkens, wanneer een be
langrijke beslissing valt. Toen hem
werd gevraagd hoe het mogelijk
was, dat een kardinaal een eenvou
dige missionaris zou kunnen wor
den, luidde zijn antwoord: „Het feit
dat men kardinaal is sluit niet uit,
dat men goed kan doen."
En zo zal dan straks deze een
voudige zoon van een winkelier in
een klein dorp in de provincie Que
bec. na opgestegen te zijn door alle
rangen van de kerkelijke hiërar
chie tot op de op een na hoogste
waardigheid in de rooms-katholie-
ke kerk, half december vertrekken
naar Afrika.
Hij zal er zich met de van hem
bekende efficiency wijden aan de
zorg voor de melaatsen. Een spon
tane geldinzamelingsactie, in eigen
aartsdiocees gehouden door goed
willende vrienden, heeft hij gestopt,
want hij gelooft niet in de liefda
digheid van het chequeboek.
Hij verlaat een wereld waar al
cohol en verdovende middelen de
vlucht uit de werkelijkheid die ook
lijden als een component kent, ge
makkelijk maakt, een wereld waar
in talloze huwelijken stranden in
echtscheidingen en waarin zenuw
ziekten van modeverschijnsel tot
alledaagse verschijnselen zijn ge
worden, een wereld waarin een
kloof van onbegrip heerst tussen
jong en oud en waarin de psychia
ter de biechtvader heeft vervan
gen, een wereld, die alle voor
waarden zou kunnen scheppen
voor menselijk geluk en die de be
woners ervan drijft tot een speur
tocht naar vergetelheid om de
wachttijd tussen geboorte en dood,
die in doelloze verveling door ve
len wordt verduurd maar niet be
leefd, te bekorten, desnoods met
zelfmoord. Hij verlaat een wereld,
die God heeft verlaten en waarin
christenen vraagtekens schrijven
op plaatsen waar vroeger uitroep
tekens stonden.
Kardinaal Léger gaat terug naai
de eenvoud van het doodgewone le
ven, naar de ongeletterden, de ar
men van geest, de lijdenden, de
stakkers die snakken naar prak
tisch liefdebetoon, naar hen op wie
Christus doelde in de bergrede.
Hoever is het met ons, wester
lingen, gekomen zo vraagt zich
een commentator af dat de bes
ten onder ons van ons weggaan om
genezing te zoeken voor onze gees
telijke kwalen bij hen, die armer
zijn dan wij Gaat kardinaal
Léger heen, omdat wij in feite de
melaatsen zijn?
Als dit zo mocht zijn, dan bete
kent dit voor ons een sublieme
waarschuwing „Het is voor de
bestwil van de kerk van Montreal,
dat ik een eenvoudig missionaris
ben geworden
En reeds gaan er stemmen op:
„Canada's verlies is Afrika's
winst."
Het is nog niet bekend waar kar
dinaal Léger zich zal vestigen. Hij
heeft in 1964 een toer door Afrika
gemaakt, naar Rwanda, Boeroendi,
Kenia, Kongo, Ghana, Ivoorkust,
Oeganda en er de melaatsenkolo
nies bezocht. We zullen het moeten
afwachten. „Ik moet nog contact
opnemen met de bisschop", zei de
kardinaal en dat zal hoogstwaar
schijnlijk een zwarte bisschop zijn.
Het komt er weinig op aan wel
ke wegen deze moderne apostel
zal gaan in het voetspoor van de
twaalf, twintig eeuwer later. Vele
wegen zo luidt een oude zegs
wijze vele wegen leiden naar
KARDINAAL LéGER
....„schudt het stof van uw voeten en
vertrekt naar een andere plaats"....
Rome en wie zal er straks ver
baasd zijn, in een tijd als de onze,
met een wereldkerk die bloeit op
plaatsen waar ze nog niet zo heel
lang geleden trachtte voet aan de
grond te krijgen, als een van de
volgende plaatsvervangers van
Christus op aarde, een plaats vul
lende in de eeuwenlange rij van
opvolgers der apostelen, de weg
naar Rome en naar de Stoel van
Petrus zal blijken te hebben moeten
afleggen door donker Afrika heen?
En alle anderen?
„Wij bevinden ons op een ge
bied waar delicaatheid geboden is",
zegt een hoofdredactioneel com
mentaar van „The Canadian Re
gister", „maar de stoutmoedigheid
van de gezalfde, van deze kardi
naal, vereist dat nog een andere
opmerking wordt gemaakt.
In heel dit land, in vele landen,
zullen kardinalen, bisschoppen,
priesters, religieuzen en leken,
mannen zo goed als vrouwen, het
grote vraagteken zien hangen dat
thans boven Montreal zweeft als
een geestelijke atoombom. Het
vraagt: waarom niet? Wellicht
zullen sommigen zich op overeen
komstige wijze geroepen voelen.
En allen harder werken dan ooit
tevoren".
Paus Paulus heeft aan kardinaal
Léger bij diens afscheid een brief
gestuurd waarin hij zijn grote be
wondering uitspreekt voor het feit
dat de kardinaal in een melaatsen
kolonie gaat werken. „Wij voelen
ons van harte gedwongen in een
persoonlijke boodschap uit te spre
ken hoe ontroerd wij zijn en hoe
wij meeleven met uw zware en
nobele beslissing", aldus de paus.
Hij dankt de scheidende kardi
naal voor zijn werk als aartsbis
schop, als kardinaal en als concilie
vader en tenslotte voor zijn werk
in de eerste bisschoppensynode.
In het bijzonder prijst hij de kar
dinaal dat hij als aartsbisschop
van Montreal de geest van open
heid en van bereidheid in de kerk
van Canada heeft gebracht. Verder
schrijft de paus in zeer persoonlijke
stijl: „Omdat jij in antwoord op
een roep van boven naar het voor
beeld van onze Heer ei Meester
besloten hebt arm met. de armen,
ziek met de zieken en zwak met
de zwakken te worden, voelen wij
ons nog nauwer verbonden met jou
en met al diegenen die de liefste
kinderen zijn van de hemelse Va
deren en de bevoorrechte leden
van de h. kerk, de zieken, de ont
erfden, de ongelukkigen, in een
woord: met al degenen die in de
menselijke samenleving op bijzon
dere wijze begrip, hulp en bij
stand nodig hebben."
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT Toen de eerste auto
snelwegen (rijksweg 4 en rijksweg 12)
door het verkeer in gebruik werden
genomen, waren we onze tijd voor
uit. Het autopark omvatte toen on
geveer 150.000 eenheden, de verkeers
intensiteit op die wegen bedroeg nog
slechts enkele duizenden motorvoer
tuigen per dag en de verkeerstoena
me zoals wij de laatste jaren mee
maken en in de komende jaren ver
der nog zullen ondergaan, was in die
tijd onvoorstelbaar.
Zij die in 1938 zouden hebben ge
zegd, diat het personenautovervoer, uit.
gedrukt in pers.-km, zich binnen 30
jaar zou vertwaaifvoudigen zouden
voor fantast zijn uitgekreten.
Aldus de heer G. G. Loggers giste
ren in zijn openingswoord van het we-
gencongres. In de laatste jaren is het
pas tot het Nederlandse volk door
gedrongen, dat ook in ons land bin
nen drie of vier decennia een verza
digingspunt zal wordien bereikt, dat
niet ver af ligt van de huidige Ame
rikaanse cijfers en dat in diezelfde tijd
tenminste moet worden gerekend op
een verdrievoudiging van het huidi
ge autoverkeer. Een onmisbaar onder
deel van die ruimtelijke planning is het
reserveren van ruimte voor de toe
komstige verkeersvoorzdendng, opdat
men straks niet noodgedwongen tot
beperkte en verwrongen oplossingen
moet komen, omdat de technisch juis
te uitvoering niet kan worden gereali
seerd. Die inzichten omtrent de ruim
telijke ordening en de daarmee sa
menhangende geprognotiseerde ver
keer» en verkeer s'beho eften, maken het
voor ons wegennet mogelijk tot sy
stemen te komen die blijvend, of al
thans voo-r langere tijd zullen voldoen
aan de eisen van een vlotte en tijdige
verkeersiafwisselihg. Een uitvoerig en
steeds intensiever verkeersonderzoek
moet de basisgegevens verstrekken
voor capaciteitsberekening, verkeers-
verdeling en verkeer s ge dra gin gen
Vooral capaciteit beperkende invloe
den moeten naar de mening van de
heer Loggers zo goed mogelijk weg
genomen worden.
Oip dit wegencongres traden een drie
tal inleiders op, die een nadere toe
lichting gaven op de door hen uitge
brachte pre-adviezen, waarbij het zeer
belangrijke onderdeel van ons wegen-
stelsel, de kruispunten, behandeld wer
den.
Ir. [B. Beukers, hoofdingenieur rijks
waterstaat, afdeling wegen en verkeer,
is zeer breedvoerig ingegaan op de
vormgeving van ongelijkvloerse kruis
punten. Van zijn rijk geïllustreerde
pre-advies zegt hij weliswaar, dat het
geen uitputtend receptenboek is, maar
deskundigen beschouwen het toch als
een zeer waardevol studieboek op het
(ADVERTENTIES)
gebied van de wetenschappelijke aan
pak van de gestelde verkeersproble
men. Hij geeft o.a. een overzicht van
een aantal factoren, die bij het ont
werp van ongelijkvloerse kruispunten
van belang zijn om een vlotte en vei
lige verkeersafwikkeling te kunnen
verzekeren. Gebrekkig ontworpen in-
en uitritten kunnen daarbij de kans op
het optreden van ernstige verkeers
opstoppingen op hoofdrijbanen aanzien^
lijk vergroten. Men moet zich ook boe
den voor te brede autosnelwegen, want
dit werkt het zogenaamde ^uitwaaie
ren" en daarmede de zorgeloosheid
van de bestuurder iln de hand. Voor
een goede functionering van het punt
van invoeging is het ook noodzake
lijk, dat de automobilisten o^ de toe-
leidende rijbaan en dlie op de hoofd
rijbaan elkaar over voldoende lengte,
circa 100 meter bij hoofdrijbanen van
autosnelwegen, kunnen zien, voordat
zij het punt bereiken waar de beide
rijbanen bij elkaar komen.
(ADVERTENTIE)
met jonge jenever
Inhoud tot
12 koppen
74.50
Kema keur
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Het Koninklijke Shell
exploratie- en produktielaboratorium te
Rijswijk heeft twee nieuwe methoden
uiteengezet over het verwijderen van
grote olievlekken op water. Aanleiding
tot het ontdekken van deze methoden
de „dweilmethode" en de bezink-
methode was de ramp met de Torrey
Canyon.
Van deze methoden verdient de
„dweilmethoden" de voorkeur omdat,
hiermee de olie geheel verwijderd
wordt. Voor de „dweilmethode" die nog
in een vroeg stadium van ontwikkeling
verkeert, is octrooi aangevraagd. De
bezinkmethode berust op het laten zin
ken van olie door deze met zand te ver
zwaren.
Het zand wordt door sleepzuigers van
de bodem gezogen en moet dan een
speciale behandeling ondergaan doordat
er chemicaliën en water aan toegevoegd
worden. Berekend is dat een grote
Hopperzandzuiger een olievlek van on
geveer 10.000 ton in een of twee dagen
zou kunnen bestrijden. Bij de dweil
methode wordt gebruik gemaakt van
een eindloze slang van absorberend ma
teriaal die vanaf een schip op het water
wordt neergelaten, blijft drijven
en zich met de daarop aanwezige olie
verzadigt. De verzadigde slang wordt
aan boord teruggehaald en door een
wals of wringer gevoerd waardoor de
olie er uit wordt geperst. De uitgekne
pen slang rolt vervolgens weer het
water in.
Men heeft de kunststof polypropeen-
wol gekozen, een materiaal dat blijft
drijven op water met een duurzame
veerkracht en dat veel olie kan opne
men.
In een aantal West-Europese landen zet men het
mes in de defensie-uitgaven. En Nederland?
In de laatste 10 jaren werden de overheidsuitgaven
verdubbeld, maar de kosten van defensie stegen
met slechts de helft. Van verschillende zijden
dringt men aan op verdere besnoeiing. Wij leven
immers in een tijd van politieke ontspanning.
Maar militair De landen van het Oostblok voeren
hun defensie-uitgaven voortdurend op. In 1973
zal de krachtsverhouding West-Europa/Oost
Europa ongeveer 1 op 3 zijn. Een beangstigend
aspect. Over de ontwikkeling van de Westerse
(en Nederlandse) defensie organiseerde Elsevier
een ronde-tafel-gesprek met de top van onze
defensie: minister W. den Toom en de
staatssecretarissen voor land-, zee- en luchtmacht.
Lees het openhartige omslagverhaal van deze week.
Het enige Nederlandse magazine- losse nummers 75 cent.
paarnaastHsevieTs Weekblad voor de Zakenman (waarin opgenomen Pe Nationale Tersoneelgids) in krantenformaat 45 cent.
ANDERE HOOGTEPUNTEN IN
ELSEVBERS MAGAZINE DEZE WEEK:
E.W.-gesprek met Afcent-opperbevel-
hebber generaal Bennecke
Martin Duyzings in Vietnam
Schaatssport:
Het mysterie Rudi Liebrechts
Interview met Sir Laurence Olivier
De VPRO
Een stervende omroep
Kerstmis
1001 delicatesses
EESEVIERS WEEKBLAD
VOOR DE ZAKENMAN DEZE WEEK:
Het cruise-schip van de toekomst
Werkgevers sluiten de rijen
W.C. Posthumus Meyjes:
Meer openheid in vennootschapsland
Een getijcentrale in Zeeland?
Waar het nieuws is, daar is Elsevier. Uw
krant en TV geven de feiten; veelzijdig
Elsevier vertelt de feiten én hun achtergron
den. Dit maakt Elsevier zo boeiend en u zo
goed geïnformeerd. Noodzakelijk in elk
gezin.
(MN
Goed nieuws, mensen, uit Amerika.
De man over wie ik het gisteren had,
die zijn huis kwijt was. heeft het te
rug. Het stond 65 kilometer verder.
Een verhuisonderneming, die een
huis moest ophalen, had het ver
keerde meegenomen. Zo gaat dat in
Amerika.
Lijstje, waaraan u in de komende
dagen voor Kerstmis moet denken
kerstkaarten, kerstboom, kerstdiner,
kerstlectuur, kerstballen, kerstlint,
kerststerren, kerstslingers, kerstro
zen, kerstsneeuw, kersttaart, kerste
ning.
Herinnert u zich nog misschien dat
enige tijd geleden de heer H. G. uit
Steenbergen in onze ingezonden
brievenrubriek „Papier voor uw pen"
een hartekreet slaakte? Hij schreef
dat zijn moeder na de dood van haar
man. zolang op een uitkering van
het pensioenfonds moest wachten.
De brief van de heer G. werd in Den
Haag gelezen door de directie van
het Algemeen Burgerlijk Pensioen
fonds. Ze gaven hun inspecteur in
Breda opdracht om, via de krant,
zo spoedig mogelijk contact met da
heer G. op te nemen. De zaak was
meteen in orde. Zijn moeder kreeg
haar uitkering.
Ik wil maar zeggen dat het met die
in ons land veel gesmade bureaucra
tie soms nogal meevalt.
,,Het adres voor heerlijke koekjes,
gebak en fijn krentebrood, FRITS
GRANDIA MARKT, Pretorialaan en
Grote VisserijpleinLet op het rode
bord". (Een van de zeer weinige ad
vertenties in De Waarheid).
„Neemt men niet op grote schaal
preventieve maatregelen, dan zullen
onze studentensteden wat gebruik
van LSD en heroïne betreft over
niet al te lange tijd met vergelijk
bare groepen in San Francisco kun
nen wedijveren".
(Uit een preadvies van prof. dr. P.
Kuiper voor de Conferentie over Uni
versiteit en studentenproblemen).
Eveneens van prof. Kuiper: De
maatschappij faalt erbarmelijk in
de zorg voor de aanstaande intel
lectuelen en dit zal zich wreken".
In een krant zag ik dezer dagen een
geweldige cartoon. Ik zal proberen
hem uit te leggen. Een jongen loopt
op straat te demonstreren met een
bord „Vrede in Vietnam". Er komt
een man voorbij die zegt: „Dat is
zo afgezaagd, verzin eens iets an
ders". Op het volgende plaatje
draagt de jongen een bord waarop
staat: „Vrede op aarde".
„Het stembusakkoord is een inge
bouwde zekering in het politieke
vernieuwingsproces, die kortsluiting
met de kiezer voorkomt".
Christen-radicaal B. Buddingh)
„Iedereen wordt als koning geboren
en de meeste mensen sterven in bal
lingschap, evenals de meeste konin
gen". (Oscar Wilde).
Emilio Maspero, de katholieke vak
bondsman uit Argentinië, secretaris
voor heel Latijns-Amerika, is mo
menteel in Nederland. In een inter
view zegt hij: „De vakbeweging in
Zuid-Amerika moet werken aan een
sociale revohitieAlleen via een revo
lutie zal de armoede kunnen worden
overwonnen".
En Masparo zegt ook: „Honger is
geweld, erger zelfs dan het geweld
van Fidel CastroToch geloven
we, dat de tactiek van de guerrilla
een vergissing is. Maar wij zijn er te
gen de guerrilla's bandieten te noe-
men. Wij hebben achting voor pater
Camillo Torres en Che Guevara, die
hun idealen met hun leven hebben
betaald. En wij weten, dat dit een
getuigenis is tegen het onrecht en
ten gunste van de armen".
Op het publikatiebord van een van
de vele scholen in Breda, zo hoorde
ik gisteren, prijkt de mop over De
Gaulle, die ik deze week in deze ko
lom vermeld heb. Het deed me wat,
dat te horen, werkelijk. En voor De
Gaulle vind ik het ook leuk,
En toch leven we in een vreemde
wereld, vrienden. Gisteren wandelde
ik door een stad. Midden in de druk
te ontwaarde ik plots een schitte
rend wit paard, waarop een man
gezeten was, die geheel in het zwart
gekleed ging. Toen hij mij zag.
bracht hij zijn paard tot stilstand en
vroeg mij in deze rubriek te melden»
„Ik ben gearriveerd". Toen gaf hij
zijn paard de sporen, dat luid brie
send verdween.
Nu weet u het dus. Hij is er. Wees
op uw hoede.
MERIJN
DE VIER Amerikaanse matrozen, die
in Japan van hun schip zijn gedeser.
teerd en zich naar Moskou hebben be
geven hebben verzocht om visa voor
Finland. Dit heeft een woordvoerder
van de Finse ambassade in Moskou
gisteren bekendgemaakt.