Slapende middenstanders zullen
moeten worden wakker geschud
Een hek middag
kan ze bezig zijn,
met de beeldjes
REACTIE OP AKTIE 'IN BEDREIGD BRUINISSE
Rockanje en Oostvoorne
verontrust door plan
voor grotere Maasvlakte
Pleidooi voor recreatie
oord bij Ooltgensplaat
Even uitblazen mevrouw
rpapier
voor
uw
-pen'
m
Statenlid Schlingemann
pleit voor ontwikkeling
W estersclieldebekken
DANS UW DIKTE WEG
Gebakken vis eten
zonder luchtjes
Verzorg armen en benen
Dun en grijs haar
V eiligheidscontactdoos
beschermt uw peuter
Afwachtend
Plannen
Organiseren
Terxieuzens raad
vraagt Staten:
„Wijs verhoging
veertarieven af"
Burgemeester ziet goud in de delta
Verzamelaarster
en overweg-
wachtster
Zwarte madonna
Sneeuwballen
Toezeggingen
Chaam
Prettige toneelavond met Proloog
Het nachtleven van
Geertruidenberg
„Dank u wel
meneer pastoor"
In Stavenisse
Schilder viel van
vorkheftruck
Zeeuwse CBTB
over landbouw
en EEG
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 14 DECEMBER 1967
(Van een onzer verslaggevers)
ROCKANJE. Het is niet on
mogelijk, dat het Rotterdamse
plan tot vergroting van de Maas
vlakte, het roemloze einde van
Rockanje en Oostvoorne zal bete
kenen. Deze sombere geluiden
ontlenen wij aan de aanbiedings
nota van de gemeentebegroting
van Rockanje, waarin wordt ge
zegd dat men weliswaar vertrou
wen moet hebben in de door de
regering noodzakelijk geachte
„demarcatielijnen" tussen indu
striegebied enerzijds en woon- en
recreatiegebied anderzijds, maar
dat het niet de eerste keer zou
zijn dat de centrale overheid bak
zeil haalt voor de economische
belangen van Rotterdam. Rotter
dams belang is nu eenmaal tot op
zekere hoogte landsbelang.
Het gemeentebestuur van Rockanje.
geschrokken van het oprukken der bull
dozers op de Maasvlakte, wil nu met
spoed tot nauwe samenwerking met
Oostvoorne komen, opdat beide gemeen
ten een recreatieschap kunnen gaan
vormen.
Deze samenwerking is al zover voor.
bereid, dat men in begin januari uitge
werkte voorstellen aan de gemeentera
den van beide gemeenten hoopt te kun
nen voorleggen.
B. en w. van Rockanje zijn ook on
gerust over de gevolgen voor het bad-
strand als de afdamming van het Ha
ringvliet is voltooid. Van deskundige
zijde is te verstaan gegeven dat er
a m ei n
„geen redenen tot pessimisme zijn",
maar dat is een uitspraak die niet vol
doet om de vroede vaderen van Roc
kanje een betere nachtrust te bezorgen.
Men heeft gehoord dat in bepaalde
kringen van rijkswaterstaat wordt ge.
dacht over het leggen van een strek
dam vanaf de kop van Voorae naar de
Roggenplaat. Volgens b. en w. van
Rockanje staat het zonder meer vast
dat een dergelijke strekdam de dood
steek van het Strandleven zal beteke
nen.
Rockanje en Oostvoorne leven intus
sen in een soort lotsverbondenheid sa
men. Beide gemeenteraden hebben met
kracht van overtuiging de voorstellen
tot samenvoeging van de twee gemeen
ten verworpen.
(Van een onzer verslaggevers)
MIDDELBURG Het Zeeuwse Sta
tenlid de heer 3. Schlingemann (VVD)
heeft Gedeputeerde Staten van Zeeland
verzocht er bij de Nederlandse regering
op aan te dringen de ontwikkeling van
het Westerscheldebekken op de agenda
van de Benelux-ministerconferentie
van volgend jaar te plaatsen.
G. S. zouden hun mening over de zee
havenontwikkeling in het Westerschei
debekken in de vorm van een memo
randum aan de regeling bekend te ma
ken.
De heer Schlingemann zelf toonde
zich voorstander van een Belgisch-Ne.
derlandse aanpak van het Westerschel
debekken.
Ook de heer C. van Peijl sprak zich
uit voor internationale samenwerking
bij de zeehavenontwikkeling in het Ne-
dJerlands-B'elgisehe grensgebied.
H'ES' 'IET1' ES 3 B ï"l S K 1B "'B S
Wie graag slank wil worden (of
blijven zal dat zonder soms niet
geheel ongevaarlijke hulpmiddel
tjes alleen kunnen door zich strikt
,te houden aan een regime, waarbij
niet meer dan een bepaald aantal
calorieën worden geconsumeerd. Daar
voor bestaan tabellen, die ruwweg aan
geven, hoeveel calorieën bepaalde voe
dingsmiddelen bevatten en hoeveel de
gebruikster of gebruiker bij een be
paalde lengte, gewicht en leeftijd,
daarvan zal mogen genieten zonder
vrees aan te komen.
Een vraag, die daarbij buiten be
schouwing blijft is, wat er nu eigen
lijk met die calorieën gebeurt. Het
spreekt vanzelf dat een vrouw die hard
werkt meer voedsel ofwel calorieën
nodig heeft dan een, die haar tijd in
betrekkelijke ledigheid doorbrengt. Om
dit uit te maken hebben twee Engel
sen, een vrouw en een man, zich on
derworpen aan een rigoureuze en verre
van eenvoudige proef, door hun nor
male bezigheden te verrichten terwijl
ze waren toegerust met meetappara
tuur om het verbruik van de voedings
middelen te kunnen bepalen. Brenda,
de vrouw in het spel, lang 1.55 bij een
gewicht van 55.5 kg, bleek ruim vier
calorieën per minuut te verbruiken
voor het opmaken van de bedden, bij
na drie voor andere huishoudelijke
werkzaamheden. Trappenlopen bleek
een van de meest veeleisende bezig-
heden 6.5 cal. per minuut. Dansen
is een uitstekend middel om niet dik
te worden: het eist 4.5 cal. per minuut
en in tegenstelling tot trappenlopen
danst men vaak geruimte tijd op een
avond. Dansen eist zelfs meer calo-
rieën dan bijvoorbeeld kegelen. Bij de j
mannelijke proefpersoon lagen de cij- I
fers hoger, maar hij was dan ook 1.75 j
m lang en woog 66.7 kg.
Gebakken vis is gezond eten, maar
veel huisvrouwen schrikken er van te
rug, dit smakelijke gerecht oD tafel te
brengen, vooral in de winter, wegens
de minder prettige lucht, die de berei-
dmg vergezelt.
Vandaar de populariteit van de ge
bakken vis, die men in een winkel kan
kopen. Maar die dient thuis dan altijd
weer opgewarmd te worden.
Een methode om dat geheel reuk
loos te doen zou zijn, als de vishan
delaar zijn gebakken vissen, zodra de
ze afgekoeld zijn, per vis in aluminium
xolie zou verpakken. Later kunnen de
vissen dan in de oven opgewarmd wor
den. Zij verliezen dan niets van hun
smaak, er zijn geen vuile pannen, al
leen maar heerlijke vis. Bijzonder
goed voor deze behandeling lenen zich
schol, tong en bot. Gepaneerde stuk
ken kabeljauw en schelvis worden wat
droog.
De witte pukkelachtige bobbeltjes,
die zoveel armen, en benen ontsie-
ren' z.tm verhoornde haarzakjes. Ze
verdwijnen door dagelijks borstelen
met warm water en zeep, wisselba-
rfn' massages met dn goede crème
ot olie (altijd van beneden naar bo-
lamp en estralingen met <*e infra-rode
DUN haar ten gevolge van haaruit
val kan wijzen op een sluimerende of
een voorbije ziekte. De arts kan het
raadsel oplossen. Een verlies van 40
tot 100 haren per dag kan nog nor
maal worden genoemd. Pas als er
meer uitvallen dan er nieuwe gevormd
worden en het haar zienderogen dun
ner wordt, is er reden tot ongerustheid
en een bezoek aan de huisarts.
FIJN, dun haar kan heel mooi zijn,
maar bezit dikwijls niet voldoende
kwantiteit voor een acceptabel kap
sel. Het meest geschikt is wel een
kort, los kapsel in symmetrische lijnen.
Een lichte permanent kan zelden wor
den ontbeerd, evenals het gebruik van
een haarversteviger. Soms kan een
kleurspoeling meer massa suggeren,
Laat u radem door uw kapper.
GRIJS haar kan flatteus 'zijn, ook, of
misschien wel juist als men jong ia.
Wie zich nog niet met haar grijze
haren kan verzoenen en de kleur wil
veranderen, doet er verstandig aan
een kleur te kiezen, die niet meer dan
twee nuances lichter is dan de oor
spronkelijke haarkleur. Hebt u geen be
zwaar tegen grijs haar maar wel
en terecht tegen strepen, die het
dikwijls vertoont, dan kunt u een licht
blauwe spoeling nemen.
(Van een onzer verslaggeefsters)
BRUINISSE. „Zeg me dan
maar eens wat ik mot". Dat is de
reactie van vele inwoners van
Bruinisse op de actie van het half
jaar oude comité „Ontwikkeling
Bruinisse". Dit actiecomité wil
trachten te voorkomen, dat zich
straks als gevolg van de uitvoe
ring van het Deltaplan een enor
me terugslag in de gemeente zal
voordoen.
Want wanneer in 1971 de Gre-
velingen en zeven jaar later de
Oosterschelde zijn afgesloten, zul
len voor Bruinisse de mossel- en
oestercultuur immers onmogelijk
zijn geworden. Dat er klappen
vallen, daarvan is iedereen in
Bruinisse wel overtuigd.
Het actiecomité vindt dat er nü iets
gedaan moet worden om straks deze
klappen te kunnen opvangen. Het co
mité zelf gaat ervan uit, dat Bruinisse
en zijn toekomstige problemen, populair
gezegd, onder de aandacht van „Jan en
alleman" moet worden gebracht.
De comitéleden hebben de heren van
de commissie ex-artikel 8 van de Del
tawet naar Bruinisse gehaald om ze
met de moeilijkheden en mogelijkheden
van de gemeente te confronteren. Er
wordt' overleg gepleegd met overheids
instanties.
Maar de Bruse bevolking zelf? Ont
wikkelt zij enig initiatief om zich bij
de actie van de paar comitéleden aan
te sluiten? Het comité zelf is tot de
conclusie gekomen, dat de plaatselijke
middenstand en het andere bedrijfs- en
ondernemingsleven in Bruinisse een te
afwachtende houding innemen, en, zelfs
lauw reageren.
De comitéleden vinden dat wel begrij
pelijk want nieuwe mogelijkheden lig
gen ook niet direct voor het grijpen.
Bovendien begrijpt iedereen dat het niet
zo simpel is om, bij wijze van spreken
in 1967 je eigen (nog) bloeiend bedrijf
aan de kant te doen, omdat de kans
groot is dat er over 10 jaar voor dat
bedrijf geen levenskansen meer zijn.
En dan komt men toch weer bij de
vraag terecht: „Wat mot ik dan nou".
Maar „berusten" is volgens het co
mité uit den boze. Volgens de leden
is het meer op zijn plaats positief te
trachten iets te bereiken. Eén van de
voorwaarden daartoe is volgens het ac
tiecomité, dat de middenstand zich ten
minste positief opstelt ten opzichte van
de eigen gemeenschap.
„Want de jongens in het actiecomité,
waarvan er verschillende middenstan
der zijn, willen iets achter zich hebben.
Kloppen ze dan bij één of andere in
stantie aan, dan kunnen ze tenminste
zeggen dat ze namens iemand komen",
is de mening van de heer S. A. Jumelet,
wethouder van Bruinisse en ook actie
comitélid. „Maar", voegt hij eraan toe,
„Alles wat ze nu achter zich hebben,
is een slapende middenstand".
Reeds enige tijd zijn er veiligheids-
wandcontactdozen in de handel, die
speciaal voor kinderen extra veilig
heid bieden. Meestal zijn wandcon
tactdozen vrij hoog aan de muur aan
gebracht, maar het komt ook wel voor
dat ze op een plaats zitten, waar uw
peuter of kleuter er gemakkelijk bij
kan komen. En, zoals u weet, peuters
mogen graag „peuteren"!
Zou zo'n kleutertje onverhoopt eens
in het bezit komen van een spijker of
een brei- of haaknaald, dan is het niet
onmogelijk dat hij of zij gaat probe
ren het voorwerp in één van de in-
voeropeningen van een wandcontact
doos te steken.
Bij de veiligheidswandcontactdozen
zijn de contactbussen op een of an
dere wijze gesloten. Zou men een
voorwerp in één van de contactbus
sen trachten te steken, dan blijven bei
de openingen dicht. Pas wanneer bei
de pennen van een contactstop tegelijk
in de mvoeropening worden gestoken
gaan deze open en wordt contact ver
kregen.
Daar het welhaast ondenkbaar is dat
uw kleuter twee puntige voorwerpen
tegelijk heeft kunnen bemachtigen en
de<ze dan óók nog tegelijk, met dezelf
de druk, ieder in een opening van de
wandcontactdoos zou steken, is bo
vengenoemde veiligheidscontactdoos dus
wel een zeer veilig stukje installatie
materiaal! De vertegenwoordiger in
Nederland is: C.V. Ludwig Hirsch,
Hoofdstraat 161, Driebergen.
Daarom heeft het actiecomité ge
meend de middenstanders wakker te
moeten schudden. Dat gebeurde in een
vergadering in café Storm. Burgemees
ter C. H. van de Linde van Bruinisse
was er om de plannen van de toekomst
voor wat betreft de gemeente uit de
doeken te doen.
Het plan voor de aanleg van een
jachthaven in de werkhaven is klaar.
Het wachten is nog op rijksgelden.
Plannen voor een groot recreatieterrein
met bungalowpark, 2 jachthavens, een
zwembad en meer van deze voorzienin
gen op buitendijkse gronden bij de
werkhaven zijn in de maak. De plannen
ziïllen vermoedelijk in de loop van 1968
gereed zijn.
Behalve plannen in de recreatieve sec
tor is er een plan voor de inrichting
van een klein-industrieterrein ten oos
ten van de werkhaven. Een overleg met
Gedeputeerde Staten van Zeeland is
hier reeds over geweest.
De heer A. Korstanje, rijksmidden-
standsconsulent voor Zeeland stelde
voorzichtig dat ongeveer 400 inwoners
van Bruinisse die werkzaam zijn in de
mosselcultuur zullen worden bedreigd.
Het vertrek van een groot aantal van
hen zou volgens de heer Korstanje een
sneeuwbaleffect kunnen krijgen. Mid
denstanders, onderwijzers, ze zouden,
bij gebrek aan werk, méé kunnen gaan.
Hij vond dat Bruinisse in ieder ge
val moet profiteren van. het „in-zijn"
van Zeeland bij binnen- en buitenlan
ders.
Hij wees op de verschillende kredie
ten, die toekomstige gedupeerden kun
nen aantrekken om zich nu al om te
schakelen. Dat er andere welvaarts
bronnen in de gemeente komen, daar
van was hij overtuigd.
Hij pleitte voor een samengaan van
de bevolking, dèar waar mogelijk is.
Hij wees in dit verband op de in Bres-
kens opgerichte badmaatschappij, waar
door men gezamenlijk tot de inrichting
van een camping is gekomen.
Hij stelde voor een ideeënbus in te
stellen zodat de inwoners eventuele
plannen en suggesties aan het actieco
mité kenbaar kunnen maken. Er werd
op dit voorstel echter niet gereageerd.
Eerst na verschillende pleidooien van
actiecomitéleden kon men de aanwezi
gen ervan overtuigen dat de midden
standsvereniging nieuw leven moet
worden ingeblazen.
„We zullen de feiten onaer ogen moe
ten zien, geen struisvogelpolitiek moe
ten voeren, maar de koppen bij elkaar
steken", zei kort maar krachtig de heer
C. Jumelet, voorzitter van het WV en
de watersportvereniging „Bru". „Om te
beginnen zullen we ons moeten organi
seren en ons dan verder in de moei
lijkheden moeten verdiepen".
Tenslotte kwam het in de vergadering
zover, dat alle aanwezigen zich bij de
middenstandsvereniging, een plaatse
lijke afdeling van de Koninklijke Ne
derlandse Middenstandsbond hebben
aangesloten. Bovendien zal er een wer
vingscampagne op touw worden gezet
om alle, toen niet-aanwezige midden
standers ook te bewegen de midden
standsbond sterk te maken. Vervolgens
zal een nieuw bestuur worden gekozen.
Is het eenmaal zover dan zal er over
nieuwe activiteiten overleg worden ge
pleegd met het actiecomité, dat bestaat
uit de heren W. M. de Korte, namens
de aan de visserij verwante midden-
standsbedrijven. J. Pleune, namens de
plaatselijke middenstandsvereniging, H.
Schot, namens de vereniging „Algemeen
vissersbelang", burgemeester C. H. van
de Linde, en de beide heren Jumelet. De
heer Korstanje treedt op als adviseur.
(Van een onzer verslaggevers)
TERNEUZEN Gistermiddag om
vier uur vonden de leden van de
Zeeuwse Provinciale Staten tijdens hun
vergadering in Middelburg een brief
van het college van b. en w. van Ter-
neuzen, welke diezelfde middag met
veel adhesie door de raad was ontvan
gen. „Wijs de veertarieven af", aldus
het Terneuzense college tot Provinciale
Staten. Op voorstel van de raad zal de
brief eveneens aan de leden van de Sta-
ten-Generaal en aan de minister van
Verkeer en Waterstaat worden verzon
den.
„Wij zijn er ons van bewust", aldus
de brief, „dat deze veerdiensten zowel
van het rijk als van de provincie Zee
land belangrijke investeringen vergen.
Niettemin achten wij het zonder meer
onjuist, dat dit voor Zeeuwsch-Vlaande
ren en voor Zeeland zou moeten leiden
tot een verhoging van de veertarieven.
Elders worden ook aanzienlijk ver-
keersverbeteringen gerealiseerd met
evenzeer grote vaak grotere in
vesteringen. In die gevallen worden
daaraan echter geen soortgelijke finan
ciële consequenties verbonden.
Terneuzen is van oordeel, dat het ex
ploitatietekort van de veren moet wor
den gezien als een alleszins noodzake
lijke uitgave op het gebied van de in
frastructuur van het Westerscheldeb ex-
ken in het algemeen en voor Zeeuwsch-
Vlaanderen in het bijzonder.
Een verhoging van de veertarieven
zou de ontwikkeling van dit gebied
zeer nadelig beïnvloeden. Er is immers
reeds sprake van een achterstelling.
Terneuzen wijst een verhoging ook
af op sociale gronden. Door vele nieu
we inwoners is het sociale verkeer met
andere gedeelten van het land belang
rijk toegenomen. De ernstige belemme
ring die dit verkeer reeds ondervindt
door de veerdiensten zal ongetwijfeld
nog ernstiger worden.
(Van een onzer verslaggevers)
OOLTGENSPLAAT Burgemeester
W. M. van der Harst van Ooltgens
plaat loopt al jaren met bet plan rond
om in de waterdriehoek ten noordwes
ten van Ooltgensplaat, een recreatie
centrum te stichten, dat bijzonder ge
schikt zou zijn voor dagjesmensen uit
Rotterdam.
De bewuste waterdriehoek ligt in één
van de mooiste gedeelten van het Del
tagebied en burgemeester Van der
Harst droomt er dan ook van dat hier
ooit een soort Euromast zal verrijzen
van welks top men een magnifiek uit
zicht zal hebben op de waterstaatswer
ken, die hier worden uitgevoerd of al
voltooid zijn.
Natuurlijk heeft burgemeester Van
der Harst niet alleen de belan; en van
de vertie- zoekende Maasstedelingen
op het oog, maar denkt hij ook en ter
dege aan het belang van zijn eigen ge
meente, waar men nogal bezorgd is
over de werkloosheidscijfers.
Edoch, hij ziet voorlopig geen kans
zijn stoutmoedige plan erdoor te krijgen
althans niet zolang niet iemand twee
miljoen gulden naast het edelachtbare
ontbijtbordje komt deponeren.
Twee miljoen: zijnde het nog onge
dekte bedrag dat nodig is om een
dijkverhoging uit te voeren en een
gebied van 400 hectare in de Helle
gaten in te polderen.
De mogelijkheden tot inpoldering
van die 400 hectare zijn geschapen
door de totstandkoming (in 1960) van
de verbinding van Rotterdam naar Zie-
rikzee over het Haringvliet. Ten noord
westen van Ooltgensplaat ontstond
daardoor een waterdriehoek, die door
een dijk van oostelijk Flakkee werd
gescheiden. Deze dijk zal, volgens plan
nen van het waterschap worden ver
hoogd, maar burgemeester Van der
Harst ziet meer perspectief in de aan
leg in noordelijke richting van een
nieuwe dijk waardoor er een nieuw
land wordt gewonnen. De burgemeester
heeft stad en land afreizend kun
nen aantonen dat de kosten van dijk-
aanleg niet onredelijk zijn, vergeleken
met die van verzwaring van de be
staande dijk en hij heeft zelfs minister
Bakker (Verkeer en Waterstaat) voor
zijn plannen weten te winnen.
De bewindsman heeft hem evenwel
laten weten dat het voor uitvoering
van het plan noodzakelijke geld dan
maar „ergens" vandaan moet komen.
De burgemeester zou kunnen beschik
ken over 't geld dat 't waterschap moet
besteden om de bestaande dijk te ver
zwaren en hij kan (na 1980) beschikken
over 1,3 miljoen gulden die het rijk aan
het project wil offeren. Maar dan komt
hij op dit moment nog zo'n twee mil
joen gulden tekort.
„Ik zie er geen kans toe" heeft bur
gemeester Van der Harst treurig ge
zegd. „Ik wees dat het hele plan van
de kaart zal raken, want wie geeft je
in deze tijd twee miljoen cadeau?"
(Van een onzer verslaggevers)
BAARLE-NASSAU De Mariabeeldies staan nog zo goed als nieuw
achter het glas in een hangkastje rechts boven de haard. Op een
rijtje naast elkaar. Het zijn er zo'n stuk of twintig. Dat van Kevelaer
!s weer heel anders dan dat van Beauraing of Banneux. Maar blauw
domineert. Mevrouw M. (aria) Koolen-de Graauw uit Baarle-Nassau,
Stationstraat 6, heeft er de afgelopen drie jaar heel wat bedevaart
plaatsen voor bezocht. Niet met de pastoor en andere vrouwen uit
het dorp, maar privé, want zij houdt niet van dergelijke bede
vaarten."
„Het is mij natuurlijk om die
beeldjes te doen die er te koop
zijn. Ik ben er gek op". En dat
blijkt niet te veel gezegd. In de
kamer ontdek je er steeds meer.
Uit het dressoir haalt ze er een
met verlichting. „Dat daar is On
ze Lieve Vrouw van de H- Eik
te Oirschot. Er verschijnen behal
ve uit de kast nog zo'n stuk
behalve uit de kast nog zo'n stuk
of tien van deze bedevaartsouve
nirs. Onze Lieve Vrouw van Oir
schot heeft ze zaterdag van men
sen uit Oirschot gehad.
Sinds het K.R.O.-programma Ra
dio-Klaas 1967 op pakjesavond
heeft zij een stroom van aanbie
dingen gekregen. Een Amsterdam
mer schreef per briefkaart dat hij
mogelijk voor de Zwarte Madonna
van Polen kon zorgen, omdat hij
regelmatig voor zaken die kant uit
moet. Of zij dan wel zo goed was
om even te laten weten, hoeveel
het mag kosten. „Het is even uit
kijken- Een beeldje is gauw zwart
geschilderd. Maar terugschrijven
doe ik hem in ieder geval", zegt
ze vastbesloten. De Zwarte Ma
donna is haar door de K.R O. in
dat programma beloofd.
Mevrouw Kooien is geen over
dreven Maria vereerster. Hoewel:
,.We hebben het er enkele weken
geleden goed afgebracht. Er was
iets met de kachel- Achteraf bleek
dat het kolendamp was. Ik kreeg
het gelukkig op tijd in de gaten.
Mijn man is er toch nog twee
weken van ziek geweest. Hoe vaak
lees je het niet in de krant: „Ge
zin omgekomen door kolendamp
vergiftiging". Dan zit je toch wel
even naar al die beeldjes te kij
ken".
,.Drie jaar geleden ben ik er
mee begonnen. In Lourdes. Ik
vond die beeldjes mooi en kwam
op het idee om ze te gaan ver
zamelen. In het begin alleen die
sneeuwbollen. Die vind ik prach
tig".
Mevrouw Kooien is in meer dan
één opzicht een bijzondere vrouw.
Mevrouw Maria Koolen-de
Grauw: „In Lourdes ben ik er
mee begonnen... die sneeuwbol
len vind ik prachtig".
Zij is ook nog overwegwachtster
van beroep. De enige vrouwelijke
in heel Nederland en België.
Zij nam het destijds van haar
vader over en doet het werk nu
al meer dan twintig jaar. ,,Mist
daar heb ik het niet op. Sneeuw
en regen kan me niets schelen"-
Bijna dagelijks fietst ze langs het
„Belgische" lijntje in Baarle-Nas-
sau. Van de ene spoorwegovergang
naar de andere er zijn er drie
om de bomen open en dicht
te doen.
Zij is iemand die niet kan stil
zitten. Daarom en omdat zij geen
kinderen heeft nam ze er nog een
baantje bij: agente van Van Gend
en Loos. Logisch dat zij in het
vrije weekeinde rusteloos is- Haar
man: „Ze kan goed een hele zon
dagmiddag met die beeldjes bezig
zijn. Dan staan ze weer zus, dan
weer zo Zij vindt het prachtig
„Mijn vrouw gaat liever naar
een bedevaartplaats dan naar Ti-
rol", zegt hij, overigens zonder
spijt in zijn stem. Na het bewus
te programma heeft de overweg
wachtster veel toezeggingen ge
kregen. Van kloosters b.v.
Zelfs vanuit Brussel waar een pa
ter meent wat voor haar te kun
nen doen. Mensen schrijven dat
ze ergens nog wel een mooi Ma
riabeeld) e moeten hebben liggen.
Zii willen er desnoods hun hele
huis voor op stelten zetten. En
dat het een speciaal beeldje is,
want het was een soort familie
stuk.
,,Ik verwacht dat ik over enke
le maanden misschien wel vijftig
beeldjes heb." Bijzonder trots is
ze op Onze Lieve Vrouw van
Sneeuw beter bekend als Onze
Lieve Vrouw van Chaam. Het
beeldje heeft ze van een jong echt
paar uit Chaam toegestuurd ge
kregen. Het was van hun 'groot
vader geweest, zeiden zij en kon
wel honderd jaar oud zijn Me
vrouw Kooien wil het best geloven.
Het valt op dat de beeldjes nog
in zo'n prima staat verkeren. Nee.
ze zijn nooit gevallen. Er is geen
breukje te bekennen. Mariabeeld-
jes zijn bij mevrouw Kooien goed
bewaard.
GOES Het nog vrij jonge gezel
schap „Toneel Werkgroep Proloog"
bracht onder auspiciën van de GSC
voor een niet zo talrijk publiek (waar
zeker de toestand van de wegen mede
debet aan was) „De ware Vriend"
van de Italiaanse schrijver Carlo Gol-
doni. Het programma kondigde zeer
voorzichtig aan, dat het stuk gedeel
telijk een vrije navolging" is van De
Vrek van Molière. Het was inderdaad
allemaal nogal gedeeltelijk en nogal
vrij. Van de in wezen tragische figuur
van de vrek was in deze bfcwerking
niet zo erg veel meer overgebleven.
Hij was alleen maar lachwekkend, ter
wijl bovendien uit de gekozen titel al
blijkt, dat het hele gegeven niet om
de vrek, maar om de ware vriend ge
concentreerd is.
De uitvoering was wel plezierig,
maar beslist niet geweldig. Alleen het
functionele decor en vooral de vinding
rijkheid van de regie van Ton Lensink
sprongen er duidelijk bovenuit.
Wanneer wij de medespelenden na
der beschouwen, kunnen we vaststel
len, dat de rol van Florindo (de ware
vriend) door Leo Beyers zeer behoor
lijk gespeeld werd, zo behoorlijk zelfs,
dat hij nogal sterk afstak tegen zijn
tegenspeler en vriend Lelio (Jaap van
Donselaar). Die gaf een erg vlakke
vertolking, met opvallend onnatuurlijk
spel, vooral in de lachscènes.
Op een of andere manier konden we
nèt niet geloven in de vrek Ottavio,
die ons door Ben Aerden voorgescho
teld werd. Natuurlijk mag het er in
een stuk, dat zo dicht staat bij de Co-
media del' Arte best dik bovenop lig
gen, maar naar onze mening kreeg
zijn spel op verschillende momenten
iets geforceerds.
De mallotige tante Beatrice werd
door Wilma van Klaveren zeer aan
vaardbaar gebracht, hoewel ze bij de
„achtervolging" van Florindo niet he
lemaal overtuigen kon. Ook Rosaura
(Ilona van Wijk) voldeed beslist wel,
ondanks kleine haperingen in de con
tacten met haar medespelenden. Het
zelfde kan gezegd worden van Thea
Roding in haar rol van de ondeugende
dienstbode Colombina.
Van de schelmenstreken van de
knechten Trivella en Trappola hebben
we niet zo erg veel kunnen bespeuren,
terwijl het „schelmse" van Kees Wa
terbeek, die deze dubbelrol moest spe
len, er nu niet bepaald afspatte. Voor
ons gevoel één van de zwakste plek
ken, maar dat zou ook voor een deel
toegeschreven kunnen worden aan het
feit, dat Goldoni deze knechten nauwe
lijks kans geeft om veel „komische
verwarring" te stichten.
Alles bij elkaar werd het toch wel
een gezellige avond, waarvan het voor
een groot deel uit jongeren bestaande
publiek beslist wel genoten heeft.
A. H.
Neon-varliehtiing samengesteld uit
een meisjes- of jongensnaam, voorzien
van een pijl en daaronder het woord
Bar Dit geheel vormt een reclame,
evenals het stukje in de krant. Heeft
men dan niet zelf toestemming gege
ven voor het maken van een bar en
voor de neon-reclame aan de gevel?
Maar helaas bestond er een jeugdso-
ciëteit die meer dan 2 jaar stand
hield, zonder verdovende middelen of
narigheid met politie! Maar de jongens
die al hun vrije tijd hieraan gaven
werden door omstandigheden letter
lijk op straat gezet. Men belooft hen
zoyeel, maar het ligt nu in het hoog
ste punt van het seizoen, al meer dan
een half jaar stil! Waar moet d-e
jeugd, die zich daar bevond nu heen.
als dat de enige dansgelegenheid in
Geertruidenberg was, ofwel daarbui
ten, zoals vele barbezoekers uit het
Land van Heusden en Altena.
Helaas komen ze in de bars terecht'
Heeft men hieraan ook gedacht en zal
men op dit punt ook hard toeslaan'1
GEERTRUIDENBERG B. J.
Wat 8 december in de Dongense
St.-Jozefparochie voorviel heeft onge
twijfeld bij vele mensen ontsteltenis
gewekt, nl. dit: Wanneer er twee jon
ge mensen zich in een kerkelijk hu
welijk met elkaar gaan verbinden is
dit een teken van geloof. Maar wan
neer dan het bruidspaar in de kerk
komt en ontdekt dat de pastoor de
mis al begonnen is en gevorderd is
tot de eigenlijke huwelijksinzegening,
wekt dat toch wel gemengde gevoe
lens. Is een H. Mis dan van zo wei
nig betekenis dat een pastoor de plech
tigheid al begint, zonder dat
diegenen, waarvoor ze bestemd is aan
wezig zijn? Dat het bruidspaar twin
tig minuten te laat in de kerk kwam
moet men hen niet kwalijk nemen.
Of zou de pastoor zelf nog nooit een
bruiloft hebben meegemaakt? Hij dan
niet, maar dan toch de koster zeker
wel! Hij moet toch zeker op de hoog
te zijn van de zenuwachtige uren die
daaraan voorafgaan. En wanneer men
het slechte weer in acht neemt mag
men toch wel rekenen op een beetje
menselijk geduld van anderen? Ie<-
dereen wil van zijn trouwdag de mooi
ste herinneringen overhouden door mid
del van foto's en dergelijke. Maar
zelfs dat kwam in het gedrang door
het overhaaste en egoïstische optre
den van onze pastoor. Wat zou die
zelfde pastoor vinden wanneer hij op
zijn priesterwijding een bisschop zou
aantreffen die al tot de helft van de
plechtigheid zou zijn gevorderd voor
de betrokkene zelf aanwezig is? Wan
neer er nog een H- Mis na de onze
zou zijn geweest hadden wij geen recht
van spreken.
Dit is geen kwestie van geloof maar
een pure geldkwestie. Wanneer iemand
trouwt die niet in het kerkfonds is
zijn de kosten voor het bruidspaar.
Zou de pastoor dan ook om 10 over
10 met z'n mis beginnen als er nog
geen bruidspaar is? Nee, want ik ge
loof niet dat dan de pastoor geld voor
de mis zou zien. Hij heeft nu zijn
centen van tevoren gehad en de he
ren regelen de zaken, die tenslotte ge
heel voor een ander bestemd zyn,
naar hun eigen kant, zoals het voor
hen het best' uitkomt. Heeft een pas
toor, die tenslotte het hoofd van de
parochie is dan zo weinig plichtsbe
sef?
DONGEN Een familielid
Naschrift: „Al zijn het dameskoor
(allemaal huisvrouwen), de koster
en de misdienaars aan hun tijd
gebonden, tien minuten respijt geef
ik ieder bruidspaar wel", aldus de
pastoor van de Dongense St.-Jozef-
parochie in antwoord op bovenafge-
drukte brief. „Dit bruidspaar reed
om één minuut voor half elf voor
en het was over half elf eer ie
der op zijn plaats zat. Terwijl de
plechtigheid was afgesproken om
10 uur. En dan krijg je niet eens
een telefoontje dat er vertraging is
opgetreden.
Ik ben om 10 minuten over 10 met
de voormis begonnen. Daarna heb
ik nog 6-7 minuten zitten wach
ten. Als het bruidspaar er om
half elf niet geweest was, zou ik
doorgegaan zijn met het offeran
degedeelte.
„Ik heb best begrip voor zenu
wen en tegenslagjes op zulke da
gen", zegt de pastoor. „Maar als
je je niet min of meer aan afge
sproken tijden houdt is het eind-
verloren".
(Van onze correspondent)
STAVENISSE Zelfs het veiligste
apparaat om een schilder op ,,karwei-
hoogte" te brengen is soms niet veilig
genoeg. Bij het schilderen van het vei
linggebouw in Stavenisse maakte schil
der Van Ha aften gebruik van een vork
heftruck, die hem met werkvloertje en
al omhoog hief. Door een nog onbe
kende oorzaak verloor de schilder op
deze stabiele steiger toch nog zijn even
wicht. Met een gebroken arm werd hij
naar het ziekenhuis vervoerd. Voortaan
neemt hij de ladder.., zegt men in
Stavenisse.
Van een onzer verslaggeefsters)
G2®s "Wat kan landbouw van
de E.E.G. verwachten?" Over dit on
derwerp zal drs, J, de Koning, alge
meen secretaris van de Nederlandse
Christelijke Boeren, en Tuinders-Bond
woensdag 20 december een inleiding
houden.
Hij doet dat op de algemene leden
vergadering van de Zeeuwse C.B.T.B.
in de Prins van Oranje te Goes.
De bijeenkomst begint 's morgens
om hialf 10 met het huishoudelijke ge
deelte. De inleiding van drs. De Ko
ning zal tijdens de middagbijeenkomst
worden gehouden.