Slapende middenstanders zullen moeten worden wakker geschud Een hek middag kan ze bezig zijn, met de beeldjes REACTIE OP AKTIE 'IN BEDREIGD BRUINISSE Rockanje en Oostvoorne verontrust door plan voor grotere Maasvlakte Pleidooi voor recreatie oord bij Ooltgensplaat Even uitblazen mevrouw rpapier voor uw -pen' m Statenlid Schlingemann pleit voor ontwikkeling W estersclieldebekken DANS UW DIKTE WEG Gebakken vis eten zonder luchtjes Verzorg armen en benen Dun en grijs haar V eiligheidscontactdoos beschermt uw peuter Afwachtend Plannen Organiseren Terxieuzens raad vraagt Staten: „Wijs verhoging veertarieven af" Burgemeester ziet goud in de delta Verzamelaarster en overweg- wachtster Zwarte madonna Sneeuwballen Toezeggingen Chaam Prettige toneelavond met Proloog Het nachtleven van Geertruidenberg „Dank u wel meneer pastoor" In Stavenisse Schilder viel van vorkheftruck Zeeuwse CBTB over landbouw en EEG DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 14 DECEMBER 1967 (Van een onzer verslaggevers) ROCKANJE. Het is niet on mogelijk, dat het Rotterdamse plan tot vergroting van de Maas vlakte, het roemloze einde van Rockanje en Oostvoorne zal bete kenen. Deze sombere geluiden ontlenen wij aan de aanbiedings nota van de gemeentebegroting van Rockanje, waarin wordt ge zegd dat men weliswaar vertrou wen moet hebben in de door de regering noodzakelijk geachte „demarcatielijnen" tussen indu striegebied enerzijds en woon- en recreatiegebied anderzijds, maar dat het niet de eerste keer zou zijn dat de centrale overheid bak zeil haalt voor de economische belangen van Rotterdam. Rotter dams belang is nu eenmaal tot op zekere hoogte landsbelang. Het gemeentebestuur van Rockanje. geschrokken van het oprukken der bull dozers op de Maasvlakte, wil nu met spoed tot nauwe samenwerking met Oostvoorne komen, opdat beide gemeen ten een recreatieschap kunnen gaan vormen. Deze samenwerking is al zover voor. bereid, dat men in begin januari uitge werkte voorstellen aan de gemeentera den van beide gemeenten hoopt te kun nen voorleggen. B. en w. van Rockanje zijn ook on gerust over de gevolgen voor het bad- strand als de afdamming van het Ha ringvliet is voltooid. Van deskundige zijde is te verstaan gegeven dat er a m ei n „geen redenen tot pessimisme zijn", maar dat is een uitspraak die niet vol doet om de vroede vaderen van Roc kanje een betere nachtrust te bezorgen. Men heeft gehoord dat in bepaalde kringen van rijkswaterstaat wordt ge. dacht over het leggen van een strek dam vanaf de kop van Voorae naar de Roggenplaat. Volgens b. en w. van Rockanje staat het zonder meer vast dat een dergelijke strekdam de dood steek van het Strandleven zal beteke nen. Rockanje en Oostvoorne leven intus sen in een soort lotsverbondenheid sa men. Beide gemeenteraden hebben met kracht van overtuiging de voorstellen tot samenvoeging van de twee gemeen ten verworpen. (Van een onzer verslaggevers) MIDDELBURG Het Zeeuwse Sta tenlid de heer 3. Schlingemann (VVD) heeft Gedeputeerde Staten van Zeeland verzocht er bij de Nederlandse regering op aan te dringen de ontwikkeling van het Westerscheldebekken op de agenda van de Benelux-ministerconferentie van volgend jaar te plaatsen. G. S. zouden hun mening over de zee havenontwikkeling in het Westerschei debekken in de vorm van een memo randum aan de regeling bekend te ma ken. De heer Schlingemann zelf toonde zich voorstander van een Belgisch-Ne. derlandse aanpak van het Westerschel debekken. Ook de heer C. van Peijl sprak zich uit voor internationale samenwerking bij de zeehavenontwikkeling in het Ne- dJerlands-B'elgisehe grensgebied. H'ES' 'IET1' ES 3 B ï"l S K 1B "'B S Wie graag slank wil worden (of blijven zal dat zonder soms niet geheel ongevaarlijke hulpmiddel tjes alleen kunnen door zich strikt ,te houden aan een regime, waarbij niet meer dan een bepaald aantal calorieën worden geconsumeerd. Daar voor bestaan tabellen, die ruwweg aan geven, hoeveel calorieën bepaalde voe dingsmiddelen bevatten en hoeveel de gebruikster of gebruiker bij een be paalde lengte, gewicht en leeftijd, daarvan zal mogen genieten zonder vrees aan te komen. Een vraag, die daarbij buiten be schouwing blijft is, wat er nu eigen lijk met die calorieën gebeurt. Het spreekt vanzelf dat een vrouw die hard werkt meer voedsel ofwel calorieën nodig heeft dan een, die haar tijd in betrekkelijke ledigheid doorbrengt. Om dit uit te maken hebben twee Engel sen, een vrouw en een man, zich on derworpen aan een rigoureuze en verre van eenvoudige proef, door hun nor male bezigheden te verrichten terwijl ze waren toegerust met meetappara tuur om het verbruik van de voedings middelen te kunnen bepalen. Brenda, de vrouw in het spel, lang 1.55 bij een gewicht van 55.5 kg, bleek ruim vier calorieën per minuut te verbruiken voor het opmaken van de bedden, bij na drie voor andere huishoudelijke werkzaamheden. Trappenlopen bleek een van de meest veeleisende bezig- heden 6.5 cal. per minuut. Dansen is een uitstekend middel om niet dik te worden: het eist 4.5 cal. per minuut en in tegenstelling tot trappenlopen danst men vaak geruimte tijd op een avond. Dansen eist zelfs meer calo- rieën dan bijvoorbeeld kegelen. Bij de j mannelijke proefpersoon lagen de cij- I fers hoger, maar hij was dan ook 1.75 j m lang en woog 66.7 kg. Gebakken vis is gezond eten, maar veel huisvrouwen schrikken er van te rug, dit smakelijke gerecht oD tafel te brengen, vooral in de winter, wegens de minder prettige lucht, die de berei- dmg vergezelt. Vandaar de populariteit van de ge bakken vis, die men in een winkel kan kopen. Maar die dient thuis dan altijd weer opgewarmd te worden. Een methode om dat geheel reuk loos te doen zou zijn, als de vishan delaar zijn gebakken vissen, zodra de ze afgekoeld zijn, per vis in aluminium xolie zou verpakken. Later kunnen de vissen dan in de oven opgewarmd wor den. Zij verliezen dan niets van hun smaak, er zijn geen vuile pannen, al leen maar heerlijke vis. Bijzonder goed voor deze behandeling lenen zich schol, tong en bot. Gepaneerde stuk ken kabeljauw en schelvis worden wat droog. De witte pukkelachtige bobbeltjes, die zoveel armen, en benen ontsie- ren' z.tm verhoornde haarzakjes. Ze verdwijnen door dagelijks borstelen met warm water en zeep, wisselba- rfn' massages met dn goede crème ot olie (altijd van beneden naar bo- lamp en estralingen met <*e infra-rode DUN haar ten gevolge van haaruit val kan wijzen op een sluimerende of een voorbije ziekte. De arts kan het raadsel oplossen. Een verlies van 40 tot 100 haren per dag kan nog nor maal worden genoemd. Pas als er meer uitvallen dan er nieuwe gevormd worden en het haar zienderogen dun ner wordt, is er reden tot ongerustheid en een bezoek aan de huisarts. FIJN, dun haar kan heel mooi zijn, maar bezit dikwijls niet voldoende kwantiteit voor een acceptabel kap sel. Het meest geschikt is wel een kort, los kapsel in symmetrische lijnen. Een lichte permanent kan zelden wor den ontbeerd, evenals het gebruik van een haarversteviger. Soms kan een kleurspoeling meer massa suggeren, Laat u radem door uw kapper. GRIJS haar kan flatteus 'zijn, ook, of misschien wel juist als men jong ia. Wie zich nog niet met haar grijze haren kan verzoenen en de kleur wil veranderen, doet er verstandig aan een kleur te kiezen, die niet meer dan twee nuances lichter is dan de oor spronkelijke haarkleur. Hebt u geen be zwaar tegen grijs haar maar wel en terecht tegen strepen, die het dikwijls vertoont, dan kunt u een licht blauwe spoeling nemen. (Van een onzer verslaggeefsters) BRUINISSE. „Zeg me dan maar eens wat ik mot". Dat is de reactie van vele inwoners van Bruinisse op de actie van het half jaar oude comité „Ontwikkeling Bruinisse". Dit actiecomité wil trachten te voorkomen, dat zich straks als gevolg van de uitvoe ring van het Deltaplan een enor me terugslag in de gemeente zal voordoen. Want wanneer in 1971 de Gre- velingen en zeven jaar later de Oosterschelde zijn afgesloten, zul len voor Bruinisse de mossel- en oestercultuur immers onmogelijk zijn geworden. Dat er klappen vallen, daarvan is iedereen in Bruinisse wel overtuigd. Het actiecomité vindt dat er nü iets gedaan moet worden om straks deze klappen te kunnen opvangen. Het co mité zelf gaat ervan uit, dat Bruinisse en zijn toekomstige problemen, populair gezegd, onder de aandacht van „Jan en alleman" moet worden gebracht. De comitéleden hebben de heren van de commissie ex-artikel 8 van de Del tawet naar Bruinisse gehaald om ze met de moeilijkheden en mogelijkheden van de gemeente te confronteren. Er wordt' overleg gepleegd met overheids instanties. Maar de Bruse bevolking zelf? Ont wikkelt zij enig initiatief om zich bij de actie van de paar comitéleden aan te sluiten? Het comité zelf is tot de conclusie gekomen, dat de plaatselijke middenstand en het andere bedrijfs- en ondernemingsleven in Bruinisse een te afwachtende houding innemen, en, zelfs lauw reageren. De comitéleden vinden dat wel begrij pelijk want nieuwe mogelijkheden lig gen ook niet direct voor het grijpen. Bovendien begrijpt iedereen dat het niet zo simpel is om, bij wijze van spreken in 1967 je eigen (nog) bloeiend bedrijf aan de kant te doen, omdat de kans groot is dat er over 10 jaar voor dat bedrijf geen levenskansen meer zijn. En dan komt men toch weer bij de vraag terecht: „Wat mot ik dan nou". Maar „berusten" is volgens het co mité uit den boze. Volgens de leden is het meer op zijn plaats positief te trachten iets te bereiken. Eén van de voorwaarden daartoe is volgens het ac tiecomité, dat de middenstand zich ten minste positief opstelt ten opzichte van de eigen gemeenschap. „Want de jongens in het actiecomité, waarvan er verschillende middenstan der zijn, willen iets achter zich hebben. Kloppen ze dan bij één of andere in stantie aan, dan kunnen ze tenminste zeggen dat ze namens iemand komen", is de mening van de heer S. A. Jumelet, wethouder van Bruinisse en ook actie comitélid. „Maar", voegt hij eraan toe, „Alles wat ze nu achter zich hebben, is een slapende middenstand". Reeds enige tijd zijn er veiligheids- wandcontactdozen in de handel, die speciaal voor kinderen extra veilig heid bieden. Meestal zijn wandcon tactdozen vrij hoog aan de muur aan gebracht, maar het komt ook wel voor dat ze op een plaats zitten, waar uw peuter of kleuter er gemakkelijk bij kan komen. En, zoals u weet, peuters mogen graag „peuteren"! Zou zo'n kleutertje onverhoopt eens in het bezit komen van een spijker of een brei- of haaknaald, dan is het niet onmogelijk dat hij of zij gaat probe ren het voorwerp in één van de in- voeropeningen van een wandcontact doos te steken. Bij de veiligheidswandcontactdozen zijn de contactbussen op een of an dere wijze gesloten. Zou men een voorwerp in één van de contactbus sen trachten te steken, dan blijven bei de openingen dicht. Pas wanneer bei de pennen van een contactstop tegelijk in de mvoeropening worden gestoken gaan deze open en wordt contact ver kregen. Daar het welhaast ondenkbaar is dat uw kleuter twee puntige voorwerpen tegelijk heeft kunnen bemachtigen en de<ze dan óók nog tegelijk, met dezelf de druk, ieder in een opening van de wandcontactdoos zou steken, is bo vengenoemde veiligheidscontactdoos dus wel een zeer veilig stukje installatie materiaal! De vertegenwoordiger in Nederland is: C.V. Ludwig Hirsch, Hoofdstraat 161, Driebergen. Daarom heeft het actiecomité ge meend de middenstanders wakker te moeten schudden. Dat gebeurde in een vergadering in café Storm. Burgemees ter C. H. van de Linde van Bruinisse was er om de plannen van de toekomst voor wat betreft de gemeente uit de doeken te doen. Het plan voor de aanleg van een jachthaven in de werkhaven is klaar. Het wachten is nog op rijksgelden. Plannen voor een groot recreatieterrein met bungalowpark, 2 jachthavens, een zwembad en meer van deze voorzienin gen op buitendijkse gronden bij de werkhaven zijn in de maak. De plannen ziïllen vermoedelijk in de loop van 1968 gereed zijn. Behalve plannen in de recreatieve sec tor is er een plan voor de inrichting van een klein-industrieterrein ten oos ten van de werkhaven. Een overleg met Gedeputeerde Staten van Zeeland is hier reeds over geweest. De heer A. Korstanje, rijksmidden- standsconsulent voor Zeeland stelde voorzichtig dat ongeveer 400 inwoners van Bruinisse die werkzaam zijn in de mosselcultuur zullen worden bedreigd. Het vertrek van een groot aantal van hen zou volgens de heer Korstanje een sneeuwbaleffect kunnen krijgen. Mid denstanders, onderwijzers, ze zouden, bij gebrek aan werk, méé kunnen gaan. Hij vond dat Bruinisse in ieder ge val moet profiteren van. het „in-zijn" van Zeeland bij binnen- en buitenlan ders. Hij wees op de verschillende kredie ten, die toekomstige gedupeerden kun nen aantrekken om zich nu al om te schakelen. Dat er andere welvaarts bronnen in de gemeente komen, daar van was hij overtuigd. Hij pleitte voor een samengaan van de bevolking, dèar waar mogelijk is. Hij wees in dit verband op de in Bres- kens opgerichte badmaatschappij, waar door men gezamenlijk tot de inrichting van een camping is gekomen. Hij stelde voor een ideeënbus in te stellen zodat de inwoners eventuele plannen en suggesties aan het actieco mité kenbaar kunnen maken. Er werd op dit voorstel echter niet gereageerd. Eerst na verschillende pleidooien van actiecomitéleden kon men de aanwezi gen ervan overtuigen dat de midden standsvereniging nieuw leven moet worden ingeblazen. „We zullen de feiten onaer ogen moe ten zien, geen struisvogelpolitiek moe ten voeren, maar de koppen bij elkaar steken", zei kort maar krachtig de heer C. Jumelet, voorzitter van het WV en de watersportvereniging „Bru". „Om te beginnen zullen we ons moeten organi seren en ons dan verder in de moei lijkheden moeten verdiepen". Tenslotte kwam het in de vergadering zover, dat alle aanwezigen zich bij de middenstandsvereniging, een plaatse lijke afdeling van de Koninklijke Ne derlandse Middenstandsbond hebben aangesloten. Bovendien zal er een wer vingscampagne op touw worden gezet om alle, toen niet-aanwezige midden standers ook te bewegen de midden standsbond sterk te maken. Vervolgens zal een nieuw bestuur worden gekozen. Is het eenmaal zover dan zal er over nieuwe activiteiten overleg worden ge pleegd met het actiecomité, dat bestaat uit de heren W. M. de Korte, namens de aan de visserij verwante midden- standsbedrijven. J. Pleune, namens de plaatselijke middenstandsvereniging, H. Schot, namens de vereniging „Algemeen vissersbelang", burgemeester C. H. van de Linde, en de beide heren Jumelet. De heer Korstanje treedt op als adviseur. (Van een onzer verslaggevers) TERNEUZEN Gistermiddag om vier uur vonden de leden van de Zeeuwse Provinciale Staten tijdens hun vergadering in Middelburg een brief van het college van b. en w. van Ter- neuzen, welke diezelfde middag met veel adhesie door de raad was ontvan gen. „Wijs de veertarieven af", aldus het Terneuzense college tot Provinciale Staten. Op voorstel van de raad zal de brief eveneens aan de leden van de Sta- ten-Generaal en aan de minister van Verkeer en Waterstaat worden verzon den. „Wij zijn er ons van bewust", aldus de brief, „dat deze veerdiensten zowel van het rijk als van de provincie Zee land belangrijke investeringen vergen. Niettemin achten wij het zonder meer onjuist, dat dit voor Zeeuwsch-Vlaande ren en voor Zeeland zou moeten leiden tot een verhoging van de veertarieven. Elders worden ook aanzienlijk ver- keersverbeteringen gerealiseerd met evenzeer grote vaak grotere in vesteringen. In die gevallen worden daaraan echter geen soortgelijke finan ciële consequenties verbonden. Terneuzen is van oordeel, dat het ex ploitatietekort van de veren moet wor den gezien als een alleszins noodzake lijke uitgave op het gebied van de in frastructuur van het Westerscheldeb ex- ken in het algemeen en voor Zeeuwsch- Vlaanderen in het bijzonder. Een verhoging van de veertarieven zou de ontwikkeling van dit gebied zeer nadelig beïnvloeden. Er is immers reeds sprake van een achterstelling. Terneuzen wijst een verhoging ook af op sociale gronden. Door vele nieu we inwoners is het sociale verkeer met andere gedeelten van het land belang rijk toegenomen. De ernstige belemme ring die dit verkeer reeds ondervindt door de veerdiensten zal ongetwijfeld nog ernstiger worden. (Van een onzer verslaggevers) OOLTGENSPLAAT Burgemeester W. M. van der Harst van Ooltgens plaat loopt al jaren met bet plan rond om in de waterdriehoek ten noordwes ten van Ooltgensplaat, een recreatie centrum te stichten, dat bijzonder ge schikt zou zijn voor dagjesmensen uit Rotterdam. De bewuste waterdriehoek ligt in één van de mooiste gedeelten van het Del tagebied en burgemeester Van der Harst droomt er dan ook van dat hier ooit een soort Euromast zal verrijzen van welks top men een magnifiek uit zicht zal hebben op de waterstaatswer ken, die hier worden uitgevoerd of al voltooid zijn. Natuurlijk heeft burgemeester Van der Harst niet alleen de belan; en van de vertie- zoekende Maasstedelingen op het oog, maar denkt hij ook en ter dege aan het belang van zijn eigen ge meente, waar men nogal bezorgd is over de werkloosheidscijfers. Edoch, hij ziet voorlopig geen kans zijn stoutmoedige plan erdoor te krijgen althans niet zolang niet iemand twee miljoen gulden naast het edelachtbare ontbijtbordje komt deponeren. Twee miljoen: zijnde het nog onge dekte bedrag dat nodig is om een dijkverhoging uit te voeren en een gebied van 400 hectare in de Helle gaten in te polderen. De mogelijkheden tot inpoldering van die 400 hectare zijn geschapen door de totstandkoming (in 1960) van de verbinding van Rotterdam naar Zie- rikzee over het Haringvliet. Ten noord westen van Ooltgensplaat ontstond daardoor een waterdriehoek, die door een dijk van oostelijk Flakkee werd gescheiden. Deze dijk zal, volgens plan nen van het waterschap worden ver hoogd, maar burgemeester Van der Harst ziet meer perspectief in de aan leg in noordelijke richting van een nieuwe dijk waardoor er een nieuw land wordt gewonnen. De burgemeester heeft stad en land afreizend kun nen aantonen dat de kosten van dijk- aanleg niet onredelijk zijn, vergeleken met die van verzwaring van de be staande dijk en hij heeft zelfs minister Bakker (Verkeer en Waterstaat) voor zijn plannen weten te winnen. De bewindsman heeft hem evenwel laten weten dat het voor uitvoering van het plan noodzakelijke geld dan maar „ergens" vandaan moet komen. De burgemeester zou kunnen beschik ken over 't geld dat 't waterschap moet besteden om de bestaande dijk te ver zwaren en hij kan (na 1980) beschikken over 1,3 miljoen gulden die het rijk aan het project wil offeren. Maar dan komt hij op dit moment nog zo'n twee mil joen gulden tekort. „Ik zie er geen kans toe" heeft bur gemeester Van der Harst treurig ge zegd. „Ik wees dat het hele plan van de kaart zal raken, want wie geeft je in deze tijd twee miljoen cadeau?" (Van een onzer verslaggevers) BAARLE-NASSAU De Mariabeeldies staan nog zo goed als nieuw achter het glas in een hangkastje rechts boven de haard. Op een rijtje naast elkaar. Het zijn er zo'n stuk of twintig. Dat van Kevelaer !s weer heel anders dan dat van Beauraing of Banneux. Maar blauw domineert. Mevrouw M. (aria) Koolen-de Graauw uit Baarle-Nassau, Stationstraat 6, heeft er de afgelopen drie jaar heel wat bedevaart plaatsen voor bezocht. Niet met de pastoor en andere vrouwen uit het dorp, maar privé, want zij houdt niet van dergelijke bede vaarten." „Het is mij natuurlijk om die beeldjes te doen die er te koop zijn. Ik ben er gek op". En dat blijkt niet te veel gezegd. In de kamer ontdek je er steeds meer. Uit het dressoir haalt ze er een met verlichting. „Dat daar is On ze Lieve Vrouw van de H- Eik te Oirschot. Er verschijnen behal ve uit de kast nog zo'n stuk behalve uit de kast nog zo'n stuk of tien van deze bedevaartsouve nirs. Onze Lieve Vrouw van Oir schot heeft ze zaterdag van men sen uit Oirschot gehad. Sinds het K.R.O.-programma Ra dio-Klaas 1967 op pakjesavond heeft zij een stroom van aanbie dingen gekregen. Een Amsterdam mer schreef per briefkaart dat hij mogelijk voor de Zwarte Madonna van Polen kon zorgen, omdat hij regelmatig voor zaken die kant uit moet. Of zij dan wel zo goed was om even te laten weten, hoeveel het mag kosten. „Het is even uit kijken- Een beeldje is gauw zwart geschilderd. Maar terugschrijven doe ik hem in ieder geval", zegt ze vastbesloten. De Zwarte Ma donna is haar door de K.R O. in dat programma beloofd. Mevrouw Kooien is geen over dreven Maria vereerster. Hoewel: ,.We hebben het er enkele weken geleden goed afgebracht. Er was iets met de kachel- Achteraf bleek dat het kolendamp was. Ik kreeg het gelukkig op tijd in de gaten. Mijn man is er toch nog twee weken van ziek geweest. Hoe vaak lees je het niet in de krant: „Ge zin omgekomen door kolendamp vergiftiging". Dan zit je toch wel even naar al die beeldjes te kij ken". ,.Drie jaar geleden ben ik er mee begonnen. In Lourdes. Ik vond die beeldjes mooi en kwam op het idee om ze te gaan ver zamelen. In het begin alleen die sneeuwbollen. Die vind ik prach tig". Mevrouw Kooien is in meer dan één opzicht een bijzondere vrouw. Mevrouw Maria Koolen-de Grauw: „In Lourdes ben ik er mee begonnen... die sneeuwbol len vind ik prachtig". Zij is ook nog overwegwachtster van beroep. De enige vrouwelijke in heel Nederland en België. Zij nam het destijds van haar vader over en doet het werk nu al meer dan twintig jaar. ,,Mist daar heb ik het niet op. Sneeuw en regen kan me niets schelen"- Bijna dagelijks fietst ze langs het „Belgische" lijntje in Baarle-Nas- sau. Van de ene spoorwegovergang naar de andere er zijn er drie om de bomen open en dicht te doen. Zij is iemand die niet kan stil zitten. Daarom en omdat zij geen kinderen heeft nam ze er nog een baantje bij: agente van Van Gend en Loos. Logisch dat zij in het vrije weekeinde rusteloos is- Haar man: „Ze kan goed een hele zon dagmiddag met die beeldjes bezig zijn. Dan staan ze weer zus, dan weer zo Zij vindt het prachtig „Mijn vrouw gaat liever naar een bedevaartplaats dan naar Ti- rol", zegt hij, overigens zonder spijt in zijn stem. Na het bewus te programma heeft de overweg wachtster veel toezeggingen ge kregen. Van kloosters b.v. Zelfs vanuit Brussel waar een pa ter meent wat voor haar te kun nen doen. Mensen schrijven dat ze ergens nog wel een mooi Ma riabeeld) e moeten hebben liggen. Zii willen er desnoods hun hele huis voor op stelten zetten. En dat het een speciaal beeldje is, want het was een soort familie stuk. ,,Ik verwacht dat ik over enke le maanden misschien wel vijftig beeldjes heb." Bijzonder trots is ze op Onze Lieve Vrouw van Sneeuw beter bekend als Onze Lieve Vrouw van Chaam. Het beeldje heeft ze van een jong echt paar uit Chaam toegestuurd ge kregen. Het was van hun 'groot vader geweest, zeiden zij en kon wel honderd jaar oud zijn Me vrouw Kooien wil het best geloven. Het valt op dat de beeldjes nog in zo'n prima staat verkeren. Nee. ze zijn nooit gevallen. Er is geen breukje te bekennen. Mariabeeld- jes zijn bij mevrouw Kooien goed bewaard. GOES Het nog vrij jonge gezel schap „Toneel Werkgroep Proloog" bracht onder auspiciën van de GSC voor een niet zo talrijk publiek (waar zeker de toestand van de wegen mede debet aan was) „De ware Vriend" van de Italiaanse schrijver Carlo Gol- doni. Het programma kondigde zeer voorzichtig aan, dat het stuk gedeel telijk een vrije navolging" is van De Vrek van Molière. Het was inderdaad allemaal nogal gedeeltelijk en nogal vrij. Van de in wezen tragische figuur van de vrek was in deze bfcwerking niet zo erg veel meer overgebleven. Hij was alleen maar lachwekkend, ter wijl bovendien uit de gekozen titel al blijkt, dat het hele gegeven niet om de vrek, maar om de ware vriend ge concentreerd is. De uitvoering was wel plezierig, maar beslist niet geweldig. Alleen het functionele decor en vooral de vinding rijkheid van de regie van Ton Lensink sprongen er duidelijk bovenuit. Wanneer wij de medespelenden na der beschouwen, kunnen we vaststel len, dat de rol van Florindo (de ware vriend) door Leo Beyers zeer behoor lijk gespeeld werd, zo behoorlijk zelfs, dat hij nogal sterk afstak tegen zijn tegenspeler en vriend Lelio (Jaap van Donselaar). Die gaf een erg vlakke vertolking, met opvallend onnatuurlijk spel, vooral in de lachscènes. Op een of andere manier konden we nèt niet geloven in de vrek Ottavio, die ons door Ben Aerden voorgescho teld werd. Natuurlijk mag het er in een stuk, dat zo dicht staat bij de Co- media del' Arte best dik bovenop lig gen, maar naar onze mening kreeg zijn spel op verschillende momenten iets geforceerds. De mallotige tante Beatrice werd door Wilma van Klaveren zeer aan vaardbaar gebracht, hoewel ze bij de „achtervolging" van Florindo niet he lemaal overtuigen kon. Ook Rosaura (Ilona van Wijk) voldeed beslist wel, ondanks kleine haperingen in de con tacten met haar medespelenden. Het zelfde kan gezegd worden van Thea Roding in haar rol van de ondeugende dienstbode Colombina. Van de schelmenstreken van de knechten Trivella en Trappola hebben we niet zo erg veel kunnen bespeuren, terwijl het „schelmse" van Kees Wa terbeek, die deze dubbelrol moest spe len, er nu niet bepaald afspatte. Voor ons gevoel één van de zwakste plek ken, maar dat zou ook voor een deel toegeschreven kunnen worden aan het feit, dat Goldoni deze knechten nauwe lijks kans geeft om veel „komische verwarring" te stichten. Alles bij elkaar werd het toch wel een gezellige avond, waarvan het voor een groot deel uit jongeren bestaande publiek beslist wel genoten heeft. A. H. Neon-varliehtiing samengesteld uit een meisjes- of jongensnaam, voorzien van een pijl en daaronder het woord Bar Dit geheel vormt een reclame, evenals het stukje in de krant. Heeft men dan niet zelf toestemming gege ven voor het maken van een bar en voor de neon-reclame aan de gevel? Maar helaas bestond er een jeugdso- ciëteit die meer dan 2 jaar stand hield, zonder verdovende middelen of narigheid met politie! Maar de jongens die al hun vrije tijd hieraan gaven werden door omstandigheden letter lijk op straat gezet. Men belooft hen zoyeel, maar het ligt nu in het hoog ste punt van het seizoen, al meer dan een half jaar stil! Waar moet d-e jeugd, die zich daar bevond nu heen. als dat de enige dansgelegenheid in Geertruidenberg was, ofwel daarbui ten, zoals vele barbezoekers uit het Land van Heusden en Altena. Helaas komen ze in de bars terecht' Heeft men hieraan ook gedacht en zal men op dit punt ook hard toeslaan'1 GEERTRUIDENBERG B. J. Wat 8 december in de Dongense St.-Jozefparochie voorviel heeft onge twijfeld bij vele mensen ontsteltenis gewekt, nl. dit: Wanneer er twee jon ge mensen zich in een kerkelijk hu welijk met elkaar gaan verbinden is dit een teken van geloof. Maar wan neer dan het bruidspaar in de kerk komt en ontdekt dat de pastoor de mis al begonnen is en gevorderd is tot de eigenlijke huwelijksinzegening, wekt dat toch wel gemengde gevoe lens. Is een H. Mis dan van zo wei nig betekenis dat een pastoor de plech tigheid al begint, zonder dat diegenen, waarvoor ze bestemd is aan wezig zijn? Dat het bruidspaar twin tig minuten te laat in de kerk kwam moet men hen niet kwalijk nemen. Of zou de pastoor zelf nog nooit een bruiloft hebben meegemaakt? Hij dan niet, maar dan toch de koster zeker wel! Hij moet toch zeker op de hoog te zijn van de zenuwachtige uren die daaraan voorafgaan. En wanneer men het slechte weer in acht neemt mag men toch wel rekenen op een beetje menselijk geduld van anderen? Ie<- dereen wil van zijn trouwdag de mooi ste herinneringen overhouden door mid del van foto's en dergelijke. Maar zelfs dat kwam in het gedrang door het overhaaste en egoïstische optre den van onze pastoor. Wat zou die zelfde pastoor vinden wanneer hij op zijn priesterwijding een bisschop zou aantreffen die al tot de helft van de plechtigheid zou zijn gevorderd voor de betrokkene zelf aanwezig is? Wan neer er nog een H- Mis na de onze zou zijn geweest hadden wij geen recht van spreken. Dit is geen kwestie van geloof maar een pure geldkwestie. Wanneer iemand trouwt die niet in het kerkfonds is zijn de kosten voor het bruidspaar. Zou de pastoor dan ook om 10 over 10 met z'n mis beginnen als er nog geen bruidspaar is? Nee, want ik ge loof niet dat dan de pastoor geld voor de mis zou zien. Hij heeft nu zijn centen van tevoren gehad en de he ren regelen de zaken, die tenslotte ge heel voor een ander bestemd zyn, naar hun eigen kant, zoals het voor hen het best' uitkomt. Heeft een pas toor, die tenslotte het hoofd van de parochie is dan zo weinig plichtsbe sef? DONGEN Een familielid Naschrift: „Al zijn het dameskoor (allemaal huisvrouwen), de koster en de misdienaars aan hun tijd gebonden, tien minuten respijt geef ik ieder bruidspaar wel", aldus de pastoor van de Dongense St.-Jozef- parochie in antwoord op bovenafge- drukte brief. „Dit bruidspaar reed om één minuut voor half elf voor en het was over half elf eer ie der op zijn plaats zat. Terwijl de plechtigheid was afgesproken om 10 uur. En dan krijg je niet eens een telefoontje dat er vertraging is opgetreden. Ik ben om 10 minuten over 10 met de voormis begonnen. Daarna heb ik nog 6-7 minuten zitten wach ten. Als het bruidspaar er om half elf niet geweest was, zou ik doorgegaan zijn met het offeran degedeelte. „Ik heb best begrip voor zenu wen en tegenslagjes op zulke da gen", zegt de pastoor. „Maar als je je niet min of meer aan afge sproken tijden houdt is het eind- verloren". (Van onze correspondent) STAVENISSE Zelfs het veiligste apparaat om een schilder op ,,karwei- hoogte" te brengen is soms niet veilig genoeg. Bij het schilderen van het vei linggebouw in Stavenisse maakte schil der Van Ha aften gebruik van een vork heftruck, die hem met werkvloertje en al omhoog hief. Door een nog onbe kende oorzaak verloor de schilder op deze stabiele steiger toch nog zijn even wicht. Met een gebroken arm werd hij naar het ziekenhuis vervoerd. Voortaan neemt hij de ladder.., zegt men in Stavenisse. Van een onzer verslaggeefsters) G2®s "Wat kan landbouw van de E.E.G. verwachten?" Over dit on derwerp zal drs, J, de Koning, alge meen secretaris van de Nederlandse Christelijke Boeren, en Tuinders-Bond woensdag 20 december een inleiding houden. Hij doet dat op de algemene leden vergadering van de Zeeuwse C.B.T.B. in de Prins van Oranje te Goes. De bijeenkomst begint 's morgens om hialf 10 met het huishoudelijke ge deelte. De inleiding van drs. De Ko ning zal tijdens de middagbijeenkomst worden gehouden.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 5