DAG EN NACHT
EEN LEVENSLIED
VAN TWEE-EN-
EEN-HALF UUR
I ^xx?**x^XX
Film over Mussert
beschikbaar voor
het onderwijs
o
I je^eiua
Iiékasin
Cabaret Pepijn weer van kostelijk gehalte
n
spiralo
THEEDOEK????
VROUWELIJKE
PREDIKANTEN
IN HERV. KERK
7
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 25 NOVEMBER 1967
Natte vinger
Spetter
Heet hangijzer
Bos en haardvuur
Oecumene
Gave grappen
6'
Reina Prinsen Geerligs-
prijs voor Eddy van Vliet
Canada schort
doodstraf op
de snelle en zekere pijnverdrijver
EERSTE OPENBARE VERTONING
EEN INDRUK
x:
DE DOEK DIE DIRECT
DROOGT «ISU
Ambtenarenbond
wil Beernink kwijt
Dagboek van Gvevara
wordt verkocht
Jk
HEILIGERLEE
(Van een onzer verslaggevers)
Paul van Vliet, Liselore Gerritsen, Ferd Hugas en pianist Rob
van Kreveld - tesamen het cabaret „Pepijn" - hebben in hun eigen
theater de vaderlandse pers en tal van genodigden uit de cabaret
wereld laten genieten van hun nieuwe programma „dag en nacht".
Om bij het einde te beginnen: mr. Paul en de zijnen werden door
het professionele kijk- en luisterpubliek gehonoreerd met een waar
ovationeel applaus. „Dag en nacht" was dit meer dan waard.
Het is bekend dat Paul van Vliet zijn teksten niet zomaar uit de mou^v
schudt, het geboorteproces van een nieuw liedje of nummer verloopt nogal
moeizaam. Daarom is het des te bewonderenswaardiger dat het programma
nergens een spoor van gekunsteldheid vertoont, of het zou moeten zijn in
de slot-conference, waar Paul van Vliet soms wat moeite heeft om de
grapjes goed te laten overkomen.
„Dag en naclit", zijn derde proeve
van cabareteske bekwaamheid, heeft
hij geïntroduceerd als een wat lang
uitgevallen levenslied- Compleet
met de verstolen traan, de besmuik
te lach, een handpalm vol roman
tiek. Daarnaast heeft hij er een bus
herfstmist in leeg geschud. ,,Het is
allemaal niet zo duidelijk als vroe
ger. Er zit minder tekst in, ik doe
vaak alleen maar een beroep op het
gevoel.
De mensen moeten met me mee
fantaseren, dezelfde kronkels willen
maken als ik. Neem dat nummer
van die oeverloos zwetsende intel
lectuelen ,,Opus 2". Dat waren her
kenbare figuren, een stelletje bekak
te kerels die je overal tegen kunt
komen. Wat ze zeiden, deed er
eigenlijk niet zo veel toe. Ze waren
er en dat was het belangrijkste.
het een „boem", hup, daar ga je.
Een succesje voor de televisie, een
stuk in de krant en je 7' al in de
lift. Je wordt meegezogen door het
krankzinnige tempo, wildvreemde
mensen leggen beslag op je, gaan
zich bemoeien met je privé-leven. En
voordat je het weet zit je mijlenver
van je oorspronkelijke uitgangspunt
en hebben ze een vent van je ge
maakt, die je niet bent en die je
niet zal zijn-
In dit programma ls alles wat va
ger. Je kunt je voortdurend afvra
gen: „Waar gaat dat heen?" of
„Gaat het eigenlijk wel ergens heen.
Gaat het misschien naar niets?" Je
hebt soms verrekte weinig houvast,
je gaat dan ook onherroepelijk de
mist in, als je niet op dezelfde golf
lengte zit als ik, als de schrijver. Je
moet met me meedenken en als dat
gebeurt, dan komt de clou inderdaad
als een spetter de zaal in. Als ze
niet meegaan dan is het net alsof ze
naar een recital in Diligentia luiste
ren.
Ik gok erop, dat er met de denk
wijze van mijn publiek ook het een
en ander is gebeurd. Als je, zoals
ik, schokgewijs je gedachten en idee-
en op papier zet, dan merk je dat er
een enorme evolutie inzit. Je hebt
een jaar lang niet geschreven, alleen
maar gespeeld, geld verdiend, suc
ces gehad- En je hebt nauwelijks in
de gaten gehad, dat er om je heen
en in je zelf een hoop veranderde.
Dat zie je pas, als je weer bewust
gaat registreren, als je de tijd neemt
om jezelf op een afstand door te
lichten.
En daar gaat het bij een cabare
tier toch om. Het essentiële van zijn
vak is, dat hij ironiseert, niet kri
tiekloos maar alles pikt, wat op een
gegeven moment „in" is. Je moet
kunnen zien wat er werkelijk gaande
is. Je moet voor de lol eens nale
zen wat er rond het huwelijk van
Beatrix is geschreven en gezegd.
Journalisten, vakbondsmensen, mi
nisters en burgemeesters werden
gedwongen heet van de naald hun
visie te geven. Het kwam er in ne
gen van de tien gevallen op neer,
dat ze wartaal uitsloegen. Ik vind
dat vrij logisch: je kunt nauwelijks
zinnige dingen zeggen over belang-
zlnnige dingen zeggen over belang
rijke zaken, die net zijn gebeurd.
Met opzet heb ik vanaf 1 mei niet
meer gespeeld. Dat was niet, omdat
]k geen zaal meer vol kon
krijgen, maar omdat ik op adem
moest komen. Dit is een tijd, waarin
.je carrière óf razendsnel gaat óf vol
komen verpieterd. Vroeger klom een
cabaretier rustig omhoog, jaar na
jaar zag je hem vooruit gaan. Nu is
Als je niet oppast, gun je jezelf de
tijd niet meer om op te laaien. Dan
dender je maar door, zaaltje hier,
zaaltje daar. De populaire komiek
voor uw bruiloften en partijen. Tijd
om de zaak te objectiveren heb je
niet meer. Terwijl het daar juist om
gaat: „Je zult toch eerst moeten we
ten, waarom alles gebeurt. En waar
om juist zó".
Vanaf begin mei ben ik gaan lopen
denken. Wat wel, wat niet. Ik be
greep, dat heel wat dingen van vroe
ger opeens niet meer konden. Zo'n
ouwe ouverture bijvoorbeeld uit
,,Opus 2". Een mooi nummer, maar
ik vind het niet fijn genoeg meer
om het te brengen. Er zit te veel
tekst in. Te veel fraaie binnenrijmen.
Toch is er een tijd geweest, dat ik
het een beeldschoon nummer vond.
Het duurde een kwartier. Ik prik er
nou met een natte vinger doorheen.
Het was gewoon van alles te veel.
Ik voel me er niet meer bij betrok
ken.
Dit programma is grilliger, chao
tischer, minder duidelijk. Er wordt
niet meer zo v el met de paplepel
gevoerd. merkt dat overigens aan
alles: de film, de literatuur, de sick
jokes, de cartoons. Er wordt magie
bedreven, alles neigt naar het absur
de. Het toneel van Pinter, bewegin
gen als Zero en Fluxus. Er worden
concerten gegeven, waarop alleen
een plank wordt doorgezaagd. Na
tuurlijk kun je achteraf zeggen, dat
je bedonderd bent, maar het is ge
beurd. En bewust of onbewust beïn
vloedt zo'n affaire het denken van.
een generatie.
Ik heb gemerkt, dat ik deze keer
minder moeite heb gehad met het
schrijven. De ideeën kwamen min
der vlot, daar moest aan gesleuteld
en getrokken- worden. Maar als zo'n
uitgangspunt er eenmaal was ging 't
verder vanzelf.
Ik had een huisje gehuurd in de
duinen bij Wassenaar. Ik kan niet
werken in de chaos van een grote
stad. Ik heb het nog even geprobeerd
in het Kurhaus in Scheveningen. Ik
da^ht: de sfeer van een badplaats
het contact met mens als Hermans
en Sonne veld is misschien wel in
spirerend, maar het maakte me al
leen maar nerveus. Je hebt geen i-
dee, hoe rommelig zo'n badplaats is.
In die duinen heb ik het anderhal
ve maand volgehouden, 's Morgens
pakte ik mijn weitas en daar stopte
ik alles in: eten, papier, pennen, een
banaan, wat kauwgum. En dan maar
lopen. Naar de boerderij in Meyen-
del was net een drie kwartier, vaak
ging ik ook naar het strand, 's
Gisteravond werd door het Theater
„Pepijn" van Paul van Vliet de gala-
premiere gegeven van het nieuwe pro
gramma „Dag en nacht". Op de foto
de leden van de groep bij een zuil
voor het theater. Van voor naar ach
ter Paul van Vliet, Ferdinand Hugas,
Liselore Gerritsen en pianist Rob van
Kreeveld.
middags en 's avonds schreef ik.
Zo zijn de meeste nummers van
„dag en nacht" ontstaan. Er zitten
geen hete hangijzers in. Geen Isd,
geen flower power, niks over de
ontwaarding van het Engelse pond
of radicalen in de KVP. Over zulke
zaken heb ik het wel in mijn con
ference, maar niet in de rest van
het programma. Daar gaat het om
de sfeer van de tijd, meer om het
waarom dan om het wat.
Tien dagen geleden zaten vier num
mers nog niet rond. Dat is een
fijn gevoel. Ik heb gelijk de boel
de boel gelaten en ben naar Soeren
gegaan. Ik heb er twee jaar terug
ook een kamer gehuurd bij een post
bode, die nog steeds niet weet wat
ik nou precies uitvoer.
Hij zag me 's morgens voor dag
en dauw het bos ingaan en als ik
's avonds tegen vijf met de oogst
van de dag terugkwam, ging ik in de
goeie kamer bij het open haardvuur
zitten.
Je merkt het al. Het bos, het haard
vuur, i(k ben een man van het sfeer
tje.
Als het link gaat worden, ben ik
maar het liefst alleen. Geen be
kende om me heen, die me willen
helpen, geen vrienden om een bor
rel te drinken.
Alleen die postbode en 2ijn vrouw,
die nog steeds niet begrijpen waar
om ik alsmaar proppen papier in het
vuur gooide.
Ik kwam zondagavond in Soeren
aan, woensdagmiddag tegen half zes
zei de vrouw van de postbode: „Uw
soep is klaar".
„Nog even", zei ik, „Nog twee re*
gels".
Het was gelukt.
er meer in dan in de teksten van
vorige programma's.
De finale zit ook goed. Het is een
enorme smakker.
De teksten van de liedjes zeer
zeker die van de Ensemblenummers
zijn zonder meer ijzersterk. De
opening „Aan alle mensen" en de
uitsmijter „Nederland zingt weer"
bijvoorbeeld zijn van een uitmunten
de kwaliteit, niet in het minst door
de inventieve regie en de fraaie
muziek.
Hoogtepunten noemen heeft wel
haast geen zin, omdat het hele pro
gramma er eigenlijk een aaneenscha
keling van is. Om er toch hier en
daar een nummer uit te lichten: het
absurdistische „De Nullen" van Ferd
Hugas en Paul van Vliet, „Broodje
Anatomie" het enige „Haagse"
nummer door hetzelrde tweetal
en Liselore's „Jozef", een liedje dat
met geen tien mokers is kapot te
breken. Het is overigens een ver
rukking om naar de stem van Lise
lore Gerritsen te luisteren- Nu heeft
deze weg iets van Conny Stuart, dan
weer van Liesbeth List", een „vox
humana" met een uitgebreid aan
wendbaar en gebruikt register.
Nou moet er alleen nog maar ge
schaafd worden. Ik geloof, dat het
er deze keer wel in zit. Ik merk
het ook aan de anderen aan Lise
lore, aan Ferd Hugas. Ze geloven
Paul van Vliet schrijft in het
voorwoord van het programma:
Dag en nacht hoopt een levenslied-
Je van twee en half uur te zijn. Dit
klopt wel: naast de luchtige kan
ten krijgen ook de trieste zijden van
het leven aandacht. Bijna schrijnend
ls Ferd Iiugas „De Bouwvergun
ning", waarin hij een jong bouw
pastoor op toneel zet, die zijn fraaie
ontwerp voor een godshuis door li
turgievernieuwing en oecumene lang
zamerhand ziet gereduceerd worden
tot een tenniszaal-receptielokaal- en
kleuterverblijf en ten einde raad
God maar smeekt om de bouwver
gunning nig een tijdje op te houden.
Dan hoeft het van hem niet meer.
De aankleding van het program
ma is uitstekend verzorgd. Een fraai
voorbeeld hiervan is het nummer
„Verkleeje", waarin Liselore ver
schijnt als een Jacoba van Beieren.
Paul van Vliet als Turk en Ferd
Hugas als tijdgenoot van Lodewijk
XIV. En dan worden er en passant
nog een paar kostelijke opmerkin
gen gemaakt naar het grote toneel
en de subsidies.
Dit derde topus van cabaret „Pe
pijn" is een ware verkwikking voor
oog en oor. Het zal weer stormlo
pen. Terecht!
(ADVERTENTIE)
■jnior"
5.95
rrrtL
met wereldgarantie
"guilloche"
11.-
Rookt koel, droog
en zuiver... door
Spiralo in kop.
Zó tevervangen,
altijd schone pijp.
Set met extra
kop en reserve Lr 1
spiralo's 18.50 fSf
BKEDA Aan de gemeentelijke uni
versiteit van Amsterdam is vrijdag
jl. de Reina Prinsen Gecrligsprijs uit
gereikt aan de jonge Antwerpse dich
ter Eddy van Vliet. De prijs werd hem
toegekend voor de gedichtenbundel
„Duel".
Duel is de neerslag van een innerlijke
strijd, waarin de dichter probeert on
danks de vele negatieve elementen in
het leven, zoals twijfel, ontgoocheling,
angst en zinloosheid, toch tot een po
sitieve instelling te komen.
Eddy van Vliet is 25 jaar en doctor
m de rechten. Hij publiceerde in Ne
derlandse en Vlaamse tijdschriften en
gaf een bundel uit „Het lied en ik"
De jury, die hem de Reina Prin
sen Geerligsprijs toekende, bestond uit
Fernand Auwera, Willem Brandt, Ivo
Michiels, J. H. Simpels en Aya Zik-
ken. Het is voor de eerste maal sinds
twintigjarig bestaan van deze prijs
dat hij aan een Vlaming werd toege
kend.
OTTAWA Het Canadese Lager
huis heeft donderdag met 114 tegen 87
stemmen een wetsvoorstel aanvaard om
de doodstraf voor vyf jaar op te schor
ten, met uitzondering ingeval van een
veroordeling wegens moord op een po
litieman, een gevangenisbewaker of
andere ordebewakers.
(ADVERTENTIE)
^Êk
UTRECHT (ANP) De door het instituut voor film en wetenschap uni
versitaire filmdienst in Utrecht in samenwerking met het instituut voor ge
schiedenis van de rijksuniversiteit in Utrecht vervaardigde film over de leider
van de voormalige N.S.B., ir A. A. Mussert, is gisteren voor het eerst in het
openbaar vertoond. Dat was mogelijk nadat premier De Jong op schriftelijke
vragen uit de Tweede Kamer het „geen bezwaar" had laten horen.
De film kwam vorig jaar gereed, maar
mocht volgens voorschriften van de
rijksvoorlichtingsdienst alleen worden
gebruikt voor colleges. Men vreesde
herkenning van nog levende ex-N.S.B.
ers.
De première van de vrijgegeven do
cumentaire van 35 minuten, samenge-
steld uit materiaal van de vroegere
N.S.B.-filmidiienst en het Nederlands
filmmuseum, was bestemd voor een ge
zelschap journalisten. De Mussert-film
werd tot nu toe drie maal in besloten
kring vertoond: twee keer voor eind
examenleerlingen van lycea (als proef)
en één maal voor een R.V.D.-vertegen-
woordiger.
De samensteller van de film, drs. R.
L. Schuursma, wetenschappelijk mede
werker van het instituut voor geschie
denis, verklaarde dat het idee voor de
documentaire film in 1964 is ontstaan
(ADVERTENTIE)
DDD
LIJ
DDI
ALMELO
UTRECHT (ANP) De minister van
binnenlandse zaken kan toch niet al te
lange tyd doorgaan met niets doen of
als hy wel wat doet, het overleg opzy
schuiven, de rechtspositie van de amb
tenaren ondergraven, de arbeidsvoor
waarden verslechteren. Dat moet
gelukkig een keer spaak lopen.
Dit is de mening van de voorzitter
van de Algemene Bond Van Ambte
naren (A.B.V.A.), de heer A. van Ros
sen, naar aanleiding van voorbereiden
de besprekingen voor de komende sa
larisonderhandelingen. Hij uit die me
ning in „De Ambtenaar", het orgaan
van de A.B.V.A. Hij vindt dat de re
gering duidelijk heeft laten blijken dat
ze aan een werkelijk overleg niet de
minste behoefte heeft. Zijn bond on
derschrijft de uitspraak dat het maar
het best zou zijn wanneer de huidige
minister van binnenlandse zaken maar
zo spoedig mogelijk van het toneel zou
verdwijnen.
LA PAZ (AFP) De Boliviaanse re
gering heeft de strijdkrachten toestem
ming gegeven het dagboek van de ge
sneuvelde Ernesto „Che" Guevara aan
de meest biedende te verkopen. Uit
gevers hebben al grote bedragen ge
boden.
De Fransman Regis Debray en de Ar
gentijn Ciro Bustos, vorige week wegens
deelneming a.an de guerilla in Bolivia
veroordeeld tot dertig jaar gevangenis
straf, zullen hun straf in Bolivia uit
zitten. en niet worden uitgewisseld tegen
gevangenen in Cuba, zo heeft de Boli
viaanse president Barrientos met na
druk verklaard.
DRIEBERGEN (ANP) De Hervorm
de Synode heeft de eindbeslissing ge
nomen tot wyziging van de kerkordelij.
ke bepalingen, waardoor de vrouw vol
ledig tot het prediksambt in de Neder
landse hervormde kerk wordt toegela
ten.
De synode bepaalde dat een vrouwe
lijk predikant die in het huwelijk
treedt, automatisch uit haar ambt in
haar standplaats wordt ontheven. Zij
kan wel de rechten als van een emeri
tus-predikant krijgen. Bovendien kan
zij als gehuwde vrouwelijke predikant
wel in volle rechten door een andere
hervormde gemeente worden beroepen.
Drs. Roetman, tweede voorzitter van de
synode, had tevoren zijn grote veront
rustheid uitgesproken over het voorstel
tot volledige openstelling van het pre
diksambt voor de vrouw.
Prof. dr. G. C. van Niftrik verklaar
de dat bij de discussies over de vrouw
in het ambt allerlei gevoelens van man
nelijke superioriteit en taboes een rol
spelen.
tijdens een college van wijlen ptof. dr.
C. D. J. Brandt, die in Utrecht moderne
geschiedenis doceerde. Hij gaf de uni
versitaire filmdienst opdracht een film
te maken ter illustratie van het poli
tieke leven van ir. A. A. Mussert. Het
ging daarbij slechts om een indruk van
enkele essentiële punten uit het leven
van de N.S.B.-leider, die als visuele il
lustratie zouden kunnen dienen van
normale werkcolleges. Er komen veel
clos>e-up<s in voor van N.S.B.'ers, „maar
er is niemand bij die nu nog kwaad
kan", zei de heer Schuursma. Hij ont
kende ook nadrukkelijk, dat na de vra
gen in de Tweede Kanier uit de film
zou zijn geknipt. Het is een oniderwijs-
film, niet bestemd voor het grote pu
bliek, dat aan de serie van dr. De Jong
„de bezetting" veel meer heeft gehad.
Drs. Schuursma vindt het overigens
verheugend, dat de film nu voor het
onderwijs beschikbaar komt. Hij heeft
al drie aanvragen. Binnenkort zal de
film ook voor het eerst tijdens een
college moderne geschiedenis worden
vertoond.
De film begint met beelden uit 1934,
toen de N.S.B. op 28 april een geweste
lijke landdag hield in het R.A.I.-gebouw
in Amsterdam. Mussert reed in open
auto rond achter het centraal station,
bracht de nationaal-socialistische groet
en liet zich „hou zee" toeschreeuwen.
Op het Rokin trad de politie met de
blanke sabel op tegen tegen-demon
stranten. „Mijne kameraden en volks
genoten, we hebben gehunkerd naar een
vaderland wat we kunnen respecteren",
hoorden de duizenden N.S.B.-ers hun
leider zeggen. De film geeft ook beelden
van de herdenking „namens 30.000
N.S.B.'ers" bij het monument in Heili-
gerlee. Veel aandacht wordt besteed aan
de vorstelijke ontvangst van de N.S.B.-
leider in Nederlands-Indië (in 1934),
zijn audiëntie bij de landvoogd jhr. mr.
de Jonghe en de kranslegging bij het
Van Heutz-monument in Batavia. Beel
den van het bombardement van Rotter
dam, de Nederlandse capitulatie en de
hagepreek in Lunteren in juni 1945 wor
den later gevolgd door een N.S.B.-her
denkingsbij eenkomst in het concertge
bouw voor de in de meidagen gevallen
„pioniers van het nationaal-socialisme",
die Mussert de ware slachtoffers noemt.
In Lunteren zwaaiden duizenden
N.S.B.'ers naar een overvliegende Duit
se bommenwerper. Beelden van het af
nemen van de eed op Hitler door Ne
derlandse oost-frontstrijders en ook het
bezoek van Mussert aan Hitier (eed op
Hitier als leider aller Germanen) en
Himmler werden getoond. Veel nat.-soc.-
leiders (Zondervan. Van Geelkerken,
generaal Seyffert, Seyss Inquart, Rau-
ter, Schmidt e.d.) komen in de film
voor. Het „Wilt heden nu treden" werd
gezongen toen op 1 mei 1942 3.000 func
tionarissen de eed op Mussert aflegden.
Een andere (teleurgestelde) Mussert
werd zichtbaar in de beelden na 1943,
toen door de dood van Schmidt (de ver
bindingsman tussen de rijkscommissaris
en de N.S.B.) Mussert zijn illusie van
een toekomtig leiderschap wel kon op
geven. De greep van de S.S.-figuren als
Rost van Tonningen, Ra-uter en Velt-
meijer wrordt steeds duidelijker. De
film eindigt met het begin van de re
kenschap: opnamen kort na de bevrij
ding op de binnenplaats van de gevan
genis in Scheveningen, waar een rijtje
N.S.B.-leiders werd gelucht. Mussert met
zware baard, het hoofd fier opgeheven,
hoed in de hand en naamplaatje op de
borst. Naast hem radiocommentator
Max Blokzijl.
Conclusie van het premierepubliek
onbegrijpelijk dat deze film niet in
het openbaar mocht worden vertoond.
Een vrouw op de korrel nemen is
een hachelijke onderneming vrienden.
De parlementaire rubricist van de
Nieuwe Haagse Courant heeft het er
op gewaagd. Hij gaf deze week zijn
mening over de minister van cultuur,
recreatie en maatschappelijk werk,
dr. M. Klompé.
„Marga", schreef hij, „speelt m'
teveel de rol van de waarneme
landsmoedet
Maar hij schreef ook: „Het nare
van mfej. Klompé is niet dat ze ge
affecteerd praat dat komt in de bes
te families voor)
Premier De Jong heeft nu ook zijn
mening over minister Luns ten heste
gegeven: „De manier waarop de heer
Luns met zijn vele gaven, veelzijdig
heid en humor invloed in de wereld
heeft verworven, gaat uit boven de
betekenis van ons land in de wereld
politiek."
Nu zult u denken: dat is dan toch
nogal wat. Niets is minder waar, al
thans volgens het KVP-jongerenblad
„Jongeren Voorop", dat enige tijd
geleden schreef:
„De heer Luns ls niet alleen een
opgewekt charmeur, hij is toevallig
ook een minister van buitenlandse za
ken van een land, waarvan hij niet
ophoudt te beklemtonen dat het in
de internationale politiek niets te be
tekenen heef."
„Politieke partijen zijn de bloed
vaten van de democratie", zei drs.
Den Uyl van de PvdA in het tv-pro-
gramma „Inburgeren".
„Je vraagt je dan wel af hoe het
met de bloeddruk staat", luidde het
commentaar.
Dr. Corn. Verhoeven, voor de le
zers van deze krant geen onbeken
de. schrijft deze week in De Bazuin:
„Waarom mist de paus niet de zo fel
begeerde aansluiting met de wereld
van vandaag door zich niet uit te
spreken over asperine of levertraan
en mist hij die aansluiting wèl door
zich niet uit te spreken over wat zo
veelbetekenend „de" pil genoemd
wordt?
En hij vervolgt. „Terwijl de halve
wereld als een drenzende kinder
schaar de paus aan zijn sokken hangt
om hem een uitspraak over de pil af
te dwingen, beschouwen diezelfde
schapen de ontwikkeling en het ge
bruik van LSD als een volkomen we
reldse aangelegenheid die alleen de
„aardse wetgever" aangaat."
Me dunkt, de beminde gelovigen
kunnen het hiermee doen. Dit ia wel
het denkertje van de week.
Weet u wat mij de afgelopen week
is opgevallen? Velen, tot zeer velen
hebben de mond vol gehad over de
Ridder zonder vrees of blaam uit
Gorkum, die vorige week vrijdag bij
Willem Duys op de tv zo flink zei
waar het allemaal op stond. Maar nie
mand vond het de moeite waard nog
een woord te wijden aan die eenvou
dige pater, die al 35 jaar in Nieuw-
Guinea had gewerkt. Ook zonder
vrees of blaam, maar óók zonder
„ridderlijke" bravom. Dat vond. ik
nou een fijne man.
Prettig weekeinde.
MEKIJN
ADVERTENTIE
